„WAT IK ZEGGEN WOU.."
Campingstrijd
Bmven onder nummer1
Sterkste man van Texel
TEXELAARS
FEUILLETON:
Levensgevaarlijk?
Record aantal
deelnemers
strandloop
DINSDAG 28 JULI 1981
19
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
door Tom Lodewijk.
12. Met de grootste belangstelling las
Henri de krantenverslagen wanneer dan
.och eindelijk zo'n gladde vogel eens
egen de lamp was gelopen. En hij
/ernam hoe er altijd nog weer van die
's 'rouwen waren die toch nog in zo'n
■nan geloofden, die bereid waren zelfs
net hem te trouwen als hij uit de bajes
;wam.
De kans dat zo'n vrouw je erbij
apte, als ze merkte dat ze was op-
jt jelicht, was zeer gering, en als je het
ïandig speelde, konden ze je nog niet
lens iets maken.
Afweer en argwaan, die konden
illeen doorbroken worden door een
;t nan, wiens status boven alle twijfel
'erheven was. Nimmer moest zo'n
Vrouw het idee krijgen dat hij zo graag
wilde, nimmer moest ze kunnen be
vroeden dat het om haar geld te doen
was. Waren ze daarvan overtuigd, dan
kwamen ze vanzelf, dan hoefde je niet
te vragen, dan boden ze aan. Dan gaven
ze blijk van een volkomen vertrouwen
en was alle voorzichtigheid, alle wan
trouwen zoek. Niets liever wilden de
vrouwen, waaronder Henri zijn cliënten
zocht, dan hun hele hebben en houden
rustig overlaten aan een man, die voort
aan voor dat alles en voor hen zorgen,
zou, hên geen ander zorg overlatende
dan die voor zijn welzijn.
Het was ongelooflijk, stelde Henri
voor zichzelf vast, maar je hoefde de
kranten maarte lezen. Vrouwen die hun
hele kapitaal waren kwijtgeraakt, die
zonder enige zekerheid tienduizenden
guldens toevertrouwden aan mannen
die er alleen maar mooi weer van
speelden.
Na het gelukte debuut bij de weduwe
Wieringa overdacht Henri zijn plan de
campagne.
Hij zag er goed uit, en hij zorgde dat
hij er goed bleef uitzien. Een dure
kapper, een goede kleermaker, tot in
onderdelen de gentleman, zonder op
zichtig te worden.
Een grote Amerikaanse slee die je
tweedehands voor een prik kon kopen,
al zoop-ie bezine. Verder had Henri ge
durende zijn zwervend leven veel opge
pikt dat hij als automatisch in zijn ge
heugen stouwde omdat het later te pas
kon komen, en nu kwam het te pas. In
de restaurants waar hij kwam, kreeg hij
een uitstekende service en hij tipte
royaal. Hij kon 'een aardig mondje over
de grens praten', hij had de gewoonte in
het Spaans te vloeken, dat ergerde geen
mens en het klonk goed. Hij kon ver
tellen van de plaatsen waar hij geweest
was als varensgast. Hij was een meester
in het peilen van de diepere gevoelens
van zijn 'cliënten'. Hij wist binnen de vijf
minuten, of de dame een dierenvriend
was, en dan was er geen groter dieren
vriend dan Henri, die ontroerd kon
vertellen van de oude herder van thuis,
die bij hem gebleven was tot het dier de
trouwe ogen voor altijd sloot. Hij moest
niets hebben van 'r.k.' dames, want die
zouden kunnen biechten en misschien
was de pastoor of kapelaan niet van gis
teren. Nooit slapende honden wakker
maken! Hij voerde zijn vrome oude
moeder naar willekeur ten tonele, of
schoon het goede mens nimmer een
voet in enige kerk had gezet. En hij liet
merken dat hij verwas afgedwaald maar
nou je wat ouder werd, dat het je toch
goed deed over die dingen te praten.
Hij wist of hij matig, gedistingeerd
moest eten, of dat ze graag 'een ge
zellige eter' hadden die ze konden vol
stoppen en die de keuken eer aan deed.
Hij voelde meteen aan, waar hij niet
moest en waar men het fijn vond dat er
weer eens een sigaar werd opgestoken.
Goed, maar dit alles kostte geld. ,,De
duvel doet het altijd op de grote hoop"
was Henri's adagium. Waar geld is,
komt geld bij. Presteer je als armoed
zaaier en ze schoppen je van de deur,
presenteer je als man in bonus en voor je
het weet ben je het ook. De enige zorg
was, ten eerste niet teveel tegelijk om
hoop te halen en ten tweede je con
tacten strikt gescheiden te houden. Het
zou Henri niet overkomen dat hij zelfs in
een stad als Amsterdam, twee ijzers
tegelijk in het vuur had. In zijn agenda
had hij een ingenieus geheimschrift
waarin hij zijn afspraken noteerde. En
als al eens een nieuwgierige, argwanen
de dame in die agenda zou bladeren,
zou ze nog niet wijzer worden. Ze zou er
nooit achter komen van '10 uur Kamer
van Koophandel' en '8 uur verg. n.v.
Kondor' allemaal te maken hadden met
een en dezelfde Kornelia.
En even zeker zou het hen ontgaan
dat de bespreking met n.v. Atlas en
O.W. Amsterdan te maken hadden met
een en dezelfde Anna...
Want zelfs als de argwaan versmolten
was, was daar nog de jaloezie en Henri
had eens ergens gelezen dat geen vij
andin meer te vrezen was dan een ver
smade vrouw.
Toch begon Henri Gardenier te mer
ken dat het hem vermoeide op de duur,
altijd op je tenen te lopen, altijd ge
spannen, behoedzaam te zijn, altijd te
zinnen op plannen, en hoe die zo uit te
voeren dat er geen haan naar kraaide.
Altijd toch ook, ergens in je achter
hoofd, de angst om eens tegen de lamp
te lopen, je eenmaal fataal te vergissen.
Eenmaal zou hij een vrouw ont
moeten, wist hij, die dan de gelukkige
maar moest zijn. Goed in de slappe was,
zodat Henri van zijn leven geen zorgen
meer zou hebben. En ach, als je geld
genoeg had, kon je verder nog van alles
versieren. Ook dan zou hij smoesjes ge
noeg weten om een eigen leven te
leiden.
Maar altijd bleef het parool: speel de
gefortuneerde zakenman. Dat kostte
geld, dat waren investeringskosten be
dacht Henri grinnikend, terwijl hij in dat
restaurant zijn balans zat op te maken.
Gerda Poons, dat zat wel goed. Die
zag zich al mevrouw Gardenier, die ver
beeldde zich een keiharde zakenvrouw
te zijn en dat zou ze in haar slagers
winkel ook wel geweest zijn; maar daar
viel wat te halen.
En die andere, die Els, die moest je
heel anders aanpakken. Met zijden hand
schoentjes. Ze had geld en haar moeder
ook. Eerst maar es kennis maken met
die moeder, want kwam die eenmaal
over de brug, dan zat het verder wel
goed.
Als ze blij zou zijn dat haar dochter
tóch nog trouwde en dan met zo'n
keurige man, een man met geld ook
nog, dan had hij in mama een bond
genoot. Misschien viel er dan van twee
boompljes tegelijk te plukken.
Geen van de twee waren de typen
voor de laatste grote slag.
Met Gerda zou hij het geen half jaar
uithouden, en aan Els viel helemaal niet
te denken. Te serieus. Zou een drama
worden mettertijd en daarvan moest
Henri niets hebbenl
En terwijl hij achteloos nog een jus
d'orange bestelde, overpeinsde hij,
hoe en door middel van wie hij op korte
termijn zijn financiële status kon ver
beteren.
Langzaam vormde zich een plan.
(wordt vervolgd)
BRIEVEN VAN LEZERS-BUITEN VERANTWOORDELIJKHEID VAN DE REDAKTIE
Afgelopen donderdagavond hoorde ik
het weer: „Wat gevaarlijk hè. Daar
moeten ze toch eens beter op letten."
Het was op de Hoornder Donderdag, u
weet wel, zo'n gezellige markt met
allerlei activiteiten zoals barbecuën en
ook ringsteken. Ik hoorde het ook de
week ervoor op de Durperfeestmarkt in
De Cocksdorp en het was zelfs te lezen
in de Texelse Courant van 21 juli. Waar
gaat het over zult u zich afvragen.
Welnu, zoals bekend is, worden er aller
lei activiteiten opgezet in de zomer
periode. Zo ook de Hoornder Donder
dag. Men is aan het ringsteken met een
tractor. De organisatie heeft het par
cours afgezet met touwen, de speaker
roept bijna constant: „Mensen ga aan
de kant." Wat doen de mensen? Ze
gaan praktisch recht voor de aanstor
mende ractor staan en blijven kijken of
er ook water naar beneden komt. Zo
ook op de Durperfeestmarkt. Paard en
wagen rijden door de Kikkertstraat met
een flinke vaart en ze rijden levens
gevaarlijk langs de mensen, hoor je dan
later. Veel te dichtbij. Als derde voor
beeld wil ik de zeepkistenrace aanhalen.
Het parcours was uitgezet en de wegen
die er op uitkomen waren met toe
stemming afgezet. Er zijn natuurlijk veel
mensen om te kijken. Maar ook hier
gaan we zeer op de weg staan om een
kar of autoped te zien aankomen. En
wat lees ik tot mijn verbazing in de
Texelse Courant? „Met de veiligheid
was het niet zo best gesteld." Nee,
natuurlijk niet. Als mensen op de weg
gaan staan is dat ook gevaarlijk. Maar,
moet er dan een kilometer weg aan twee
kanten afgezet worden? Moeten er een
aantal politieagenten ingezet worden?
ledereen weer zo langzamerhand wel
dat de politie zich met genoeg andere
zaken moet bemoeien. Nee, de mensen
die zeggen dat het zo gevaarlijk is, die
moeten niet zo zeuren. Gewoon gezeur
noem ik dat. Men slooft zich uit om
allerlei activiteiten te organiseren en dan
gaat men zeuren over mensen die zelf
(ja u leest het goed) te dichtbij komen.
Hebben de mensen dan geen greintje
zelfverantwoording meer? Toe maar
mensen, toe maar vader of moeder,
geef het goede voorbeeld maar. Ga
maar midden op de weg staan. Ga maar
onder dat touw door. Vorige weer viel er
een groep wielrenners in „De 8 van
Chaam". Weet u waarom? Omdat er
zo'n rotjochie de straat overstak. Nee,
mensen je moet gewoon doorzeuren,
net zolang tot alle vrijwilligers er de brui
aan geven. Het zijn altijd dezelfde
mensen die zich het vuur hun sloffen
lopen om dergelijke activiteiten te orga
niseren en dat is niet eerlijk. Laten alle
„zeurmensen" opstaan en meehelpen
iets te organiseren wat volgens hun
normen wel goed en veilig is. Diegenen
die dat niet doen, laten die maar hee
goed aan de kant gaan staan.
Peter Vos,
Oosterend
Het lijkt wel of de toeristen maar niet
genoeg kunnen krijgen van verschillen
de activiteiten die dit seizoen geor
ganiseerd worden. Ondanks het stra
lend mooie weer was de Braderie vorige
week dinsdag weer een grote trekpleis
ter. Dit werd woensdag nog overtroffen
door de folkloremiddag waar duizenden
de speciale attractie van die dag; een
oude ambachtenshow, aanschouwden.
Het was dringen geblazen voor de vele
kraampjes met o.a. een klompenmaker,
een glas in lood zetster, een leerlooier en
een bezemmaker. Ook veel belang
stelling bestond voor een midwinter
hoorn maker en het Hindelooper schil
deren. Toeristische belangstelling op
heel ander gebied was er donder
dagmiddag op de speelweide bij cam
ping Dennenoord. Daar werd, georga
niseerd door Recre-aktief, de eerste
camping zeskamp gehouden. Teams
van vijfendertig 'sporters' van de cam-
De strandloop die vorige week
woensdag met een straffe wind werd
gehouden trok een record aantal deel
nemers: 269. Vijftig deelnemers liepen
de acht kilometer en de overigen ver
kozen de recreatieloop van vier kilo
meter. Joost Brouwer werd op de acht
kilometer (bijna traditioneel) eerste.
Uitslagen:
4 km.: 1. Frans Schultz 16.18, 2. Pat
Bekkim 16.20, 3. Marcel Uriot 16.29, 4.
Kees Straks 16.36, 5. Biem van
Leeuwen 17.02.
8 km: 1. Joost Brouwer 28.08, 2. H.
Josemies 28.33, 3. Cees Timmer 29.31,
4. Nanning Kikkert 30.23, 5. Jan Zijm
30.44.
Veteranen 8km: 1. P. Bakelaar 30.46, 2.
Daan Welboren 31.47, 3. Hans Bakker
31.54, 4. P. Schuil 33.13, 5. D. Eelman
34.54.
pings Dennenoord, de Bremakker, Gor
tersmient, Loodsmansduin, de Koorn
aar en de Bol, streden daar in zes
sporten om de punten. Het organiseren
van een dergelijke zeskamp was in het
verleden mislukt omdat het een hele
klus is van elke camping een volledig
team op de 'mat' te krijgen. Ondanks
het strandweer van donderdagmiddag
verscheen elke camping met een gemo
tiveerd team en uiteraard veel supppor-
ters. Gestreden werd op de onderdelen
handbal, tafeltennis, voetbal, volleybal,
basketbal en de grote publiekstrekker
het touwtrekken. Camping Gorters
mient had voor dit onderdeel een partij
hele zware jongens meegenomen en zij
werden dan ook eerste. Eerste op alle
onderdelen werd de ploeg van camping
de Bremakker die een beker kregen uit
handen van Recre-aktief medewerker
Hans Verbeek. Op de foto de kracht
meting aan het touw.
wat te gnieze, lelde nog wat verder
en zeid toen in ienne, Hoeveel
stuks vee heeft u eigenlijk?" Ik seg,
,,Nou as het over de koeien gaat,
vier." ,,Maar ik heb er maar drie
gezien", zei die toen. Dat had zeker
te doen met ien of are subsidie. Ik
seg toen, ,,Gosterdankie man,
goed datje het seid, dat is ook zoo.
Deer heb ik nou toch nooit meer
aan docht, maar ik heb er lest ien
verkocht. Ik denk dat het geld nog
in me jaszak zit.Ik de kamer in, de
kost open en jahoor het zat nog in
me grieze jas. Ik seg, „Nou kiekeres
deer heijennet, maar wat kom ik
nou eigenlijk in de kost. {Ik kon me
voorstellen dat zo'n kleinigheid op
Hannes zijn inkomen niet opgeval
len was). Nou ja, hij zei der niet veul
op, maar wou toen welderes naar
me bouwland kieke. Goed wee der
op af. Hij haalde weer zijn boekie
voor de dag en begon over op-
gaves te praten. Had ook weer wat
te doen met controle of zoo. U hebt
een toelage gekregen, berekend op
twee bunder, zei hij toen, maar
volgens onze berekening is de
oppervlakte iets grooter dan VA
hectare. Hoe verklaart u dat? Ik seg,
„Man nou mot je toggeres effe
hoore. Ik heb het maar nagenog
roest. Ik ben gien ambachtsman,
die de heele dag met een duumstok
in zijn zak loopt. Zou ik gien tied
ook voor hebben.
Nee Sieme, der is teugewoordig
in boere gien aardigheid meer.
Siem de Waal,
Pietermaritsburg S.A.
Frans Habets uit Hoerde werd zondagavond uitgeroepen tot de sterkste man van Texel".
papier van die telefoonboeken", aldus
organisator W. Mets. Hieronder volgt
de totaaluitslag:
1. Freek van Ernst 40 pnt„ 2. George
Humen 36 pnt., 3. Frans Habets 34 pnt.,
4. Dik Brilstra 33 pnt., 5. Rien Mosk 31
pnt., 6. Bert Meedendorp 28 pnt., 7.
een gedeelde plaats voor Guus Hoep en
Jan Flier met 24 pnt., 8. Andre Verseput
22 pnt., 9. Loek van Malsem 15 pnt., 10.
Martien Witte 9 pnt., 11. Willem de
Boer (strijd gestaakt na het stenen tillen)
met 7 punten.
DIE IK GEKEND HEB
„Der is teugewoordig ook al gien
aardigheid meer an om te boere",
zei Hannes H. met een diepe zucht.
„Alles willen ze van je weten en die
lui van de belasting benne nog de
moeilijkste.
In zijn heele ouwe boerderijtje,
schilderachtig gelegen aan de rand
van het bos, maar binnen niet zo
erg comfortabel omdat het vroeger-
jaren gebouwd was op de meest
zuinige manier, luchtte hij zijn hart.
Van de week kwam er zoo'n kerel
van de belasting bee me. Het was
een jonge snuiter, bril op met
groote glazen en dikke stelen, het
leken we! panlatten. Ik dacht eerst
dat het een badgast was, want die
komme hier nog welderes naar me
ouwe boerdereetje kieke. Maar hij
was van de belasting en zei dat hij
een paar ophelderingen wilde heb
ben.
Ik zeg dat ken.
Hij begon te vragen hoeveul kippen
ik eigenlijk had. Ik zeg teugen hem,
ik denk van zoo'n dortig. Toen seid
hie. „Maar meneer hoe verklaart u
het dan dat er maar zoo weinig
eieren verkocht zijn. Iets te doen
met voorbijgaande badgasten?" Ik
werd bijna kwaad, maar toe zeg ik
teugen hem, „Man hei jee nooit
hoort van een kip die wegleid?"
Deer had ik hem, want wat wete die
lui van boere. Hii stond nog
mum van tijd lag het veld bezaaid met
papier. Zeven boeken in twee minuten
gold als maximale tijd, maar doordat
enkele zware jongens meer boeken
'sloopten' waren er voor de laatste twee
deelnemers geen boeken meer over.
Toen werd in allerlei besloten dit onder
deel maar als demonstratie te beschou
wen en niet mee te laten tellen in het
eindklassement. George Humen uit
Amsterdam had een hoog aantal ge
scheurde boeken op zijn naam staan
(13) en was zeer ontevreden over deze
beslissing. „Daar sta je je voor uit te
sloven", brulde hij. Gerard du Prie had
schijnbaar een afdoende antwoord. „Ik
ben de hoofdscheidsrechter en... de
sterkste!", zo deelde hij enkele keren
mee.
Luid gebrul
Veel toeschouwers die gedeeltelijk
onder de papierlawine bedolven werden
vonden het welletjes en keerden huis
waarts. De ploeg van deelnemers had er
echter nog volop zin in. Het bier vloeide
rijkelijk en de stemming was opperbest.
Een personenauto werd het terrein
opgereden en de heren stelden zich op
voor het auto tillen. De auto moest aan
een extra bevestigde stang aan de
achterkant omhoog getild worden. Hier
bleken de zwaargewichten duidelijk
sterker. Na elke ronde, men was be
gonnen met 180 kilo, werd de auto ver
zwaard en de vierendertig jarige Freek
van Ernst uit Heerde (Gld.) was in staat
om het meeste aantal kilo's omhoog te
drukken. Onder luid gebrul tilde hij het
totaal gewicht van 240 kilo van de
grond.
Snel werd besloten het auto trekken
als laatste programmapunt te doen
plaatsvinden. De Landrover die daar-
i voor gebruikt moest worden bleek op de
grasmat niet vooruit te trekken. Jan
Flier deed een moedige poging maar het
lukte pas na ontzettend veel moeite en
een klein duwtje in de rug. De per
sonenauto die daarna in een 'trektuig'
vooruit getrokken moest worden lever
de betere tijden op. Freek van Ernst
eindigde hier ook als eerste door de 25
meter in een tijd van 16,9 seconden af te
leggen. Hij werd op de voet gevolgd
door Jan Flier met 17 seconden. Dit
laatste is een opmerkelijke prestatie
omdat het was gaan regenen en de
grasmat was glad op het moment dat
Flier als laatste moest trekken.
Dertig zakken
Al het publiek was inmiddels naar huis
en de prijsuitreiking vond daarom plaats
in dancing De Toekomst waar bekend
werd gemaakt dat Freek van Ernst als
eerste was geëindigd. De beste Texelaar
was Rien Mosk. Hij eindigde op de vijfde
plaats. Voor alle deelnemers was er een
kleine beker. De winnaars kregen een
grotere beker en geldprijzen. Daarnaast
wist Van Ernst ook nog een groot aantal
premies, beschikbaar gesteld door be
drijven, in de wacht te slepen.
's Avonds is de organisatie nog ge
ruime tijd bezig geweest om het door de
regen doorweekte papier en ander afval
op te ruimen, ,,'s Avonds om elf uur
hadden we dertig vuilniszakken met
Het vaft niet moe om de sterkste te zijn
Jan Flier in aktie bij het ijzer buigen.
