Meneer De Graaf
Ontwerp gekozen voor
woningen in Marsplan
Muziekschoolleerlingen
toonden hun kunnen
Texelaars van toen....
Krant
Woningbouwvereniging
Kerstmaaltijd
gestolen
Geslaagd
Kerstviering van het
Vrouwengilde
In tegenstelling tot wat blijk
baar door velen wordt gedacht,
zullen in de periode rond kerst
en nieuwjaar geen Texelse Cou
ranten uitvallen.
De uitvoering van de muziekschool stond in het teken van de dans. Bij het optreden van de tweede jaars speelklassen in combinatie met het
accordeon-ensemble kwam dat duidelijk naar voren.
De leerlingen van de Texelse muziek- thé Pauptit met viool en Edwin Pauptit
school hebben vrijdagavond hun kun- op dwarsfluit. Ze speelde Largo van G.
nen getoond in een avondvullend pro- Ph. Telemann.
gramma dat in de Burgemeester de De aandacht de hele avond bij het
Koning-hal werd gehouden. Een stamp
volle zaal met ouders, familieleden en
belangstellenden zag een breed scala
van musici en instrumenten aan zich
voorbij trekken. Niet altijd werd even
perfect gespeeld, maar bij een uitvoe
ring van muziekschoolleerlingen hoeft
dat uiteraard ook niet. Nogmaals werd
bevestigd dat de muziekschool een zeer
belangrijke functie op Texel vervult. In
plaats van passief het top tien geweld
aan zich te laten voorbijgaan en een
weerloos slachtoffer te zijn van platen
producenten en dj's blijken de muziek
schoolleerlingen spelenderwijs heel wat
van muziek te hebben geleerd. Ver
schillende instrumenten en de wijze
waarop ze bespeeld moeten worden,
maar ook verschillende muziekstromin
gen: Populair, klassiek en volksmuziek.
De muziekschool heeft de leerlingen
meer bewust gemaakt van de mooie en
interessante kunstuiting die muziek is.
Het thema van vrijdagavond was
,,Dans" en dat werd al meteen duidelijk
bij het eerste en vrolijke optreden van
Betty's Rampestampers onder leiding
van Betty Bakker. In een vlot en leven
dig tempo werden respectievelijk een
klompendans, Muss i denn en Square
Dance gespeeld. Betty's Rampestam
pers speelden in de nieuwe samen
stelling, die in september is gevormd uit
leerlingen die één twee jaar les hebben
gehad. De leden bleken al goed op
elkaar ingespeeld te zijn. Het eerste
solo-optreden van de avond werd ver
zorgd door Mirjam Witte op het elec-
tronisch orgel en daarna was het tijd
voor Olga Almekinders en Elske Fransz
op respectievelijk fluit en viool. Een
boerendans werd in canon gespeeld en
daarna werden twee Gavg.ttes van
James Hook gebracht. Het was indruk-
gebodene houden is alleen mogelijk als
het programma met de nodige variatie is
samengesteld. Aan variatie mankeerde
het vrijdagavond niet. Na de verschil
lende viooluitvoeringen werd de avond
voortgezet met een bijzondere slag
werkpresentatie. In "The three foxes"
van Victor V. Salvo kwamen de in
strumenten goed tot hun recht. Marijke
Brücher speelde de triangel en het bleek
hier dat dit instrument waarmee vaak de
draak wordt gestoken een zeer wezenlijk
deel kan uitmaken van een muziek
uitvoering. In The three foxes speelde
Lucas Tijssen op tamboerein en oud
muziekschoolleerling Frank Borst viel in
voor Hans Vlaming. Dezelfde groep
aangevuld met Jacob Stoll
speelde First Quartet van M. Britton.
van drummers weten, kan één drumstel
flink wat geluid veroorzaken. Op het
podium in de De Koning-hal stonden
echter tien drumstellen opgesteld en
daarop werd door het slagwerkensem
ble onder leiding van John Does een
groepsimprovisatie gegeven. Massaal
drumwerk afgewisseld met verschillen
de solo's zorgden voor een indrukwek
kend optreden. Ellis van Egmond had de
moeilijke taak om na deze slagwerk
explosie de aandacht gevangen te hou
den voor een solo-optreden op het or
gel. Het programma werd voortgezet
met enkele volksliedjes door het gitaar-
fluit ensemble en daarna speelden Lon-
neke Driehuis en Caroline Vlaming op de
gitaar On the Beach van C. Hartog.
Little Tango en An old fashiones polka
van H. van Lijnschoten waren de wer
ken die Liesbeth Witte op bugel, Jan
Koopman op althoorn en Johny Witte
op bugel ten gehore brachten.
„Meneer De Graaf, is Kees Jonker op 't kantoor?", vroeg de
veehouder. „Ik wou effe wat met 'm beprate." De niet-ingewijde die
dat hoorde, zou denken dat Kees Jonker de bode was en meneer De
Graaf de gemeentesecretaris. Maar het was net andersom. Het was in
de tijd dat wethouders nog geen spreekuren weggaven, alles draaide
om Kees Jonker.
Wie De Graaf met zijn paraplu voorbij
zag schrijden, zou bijna niet geloven dat
hij „slechts" de gemeentebode was.
Omdat we tegenover het raadhuis
woonden, heb ik hem dikwijls met m'n
ogen gevolgd. Eerst keek hij naar de
lucht en voelde met zijn hand of er geen
druppel te bekennen was, dan spiegelde
hij zich voor de winkelruit van het si
garenwinkeltje van Coba om te zien of
zijn stropdas nog onberispelijk zat, de
hand even over het haar en dan verder
met de documenten het dorp in.
Een meer voor het beroep geschikte
persoon zou op Texel niet te vinden zijn.
Zijn werk was zeer veelzijdig: scherp
luisteren of het belletje van burgemees
ter W. B. Oord hem niet riep, aanwezig
zijn als de gemeenteraad bijeenkwam,
met de sigaren van 19 cent rondgaan bij
de liefhebbersm het schoonhouden van
het gebouw en het bij de hand hebben
van emmers en schotels om bij regen
het water op te vangen dat door het
rotte dak kwam, helpen bij het inluiden
van de kermis. Het zijn maar enkele
voorbeelden van de tientallen taken die
hij vervulde.
We vonden hem echter op zijn best
als er een trouwerij was. De portieren
van de aanrijdende auto's werden cor
rect geopend, het teken van „door
rijden" en de volgende wagen nader
wenken was een deel van de ceremonie
zelf. Hoe hij net dan voor elkaar kreeg
om ook nog als eerste in de trouwzaal te
komen om de hoeden in ontvangst te
nemen, was een raadsel. Na de plech
tigheid (het binnenlaten van de burge
meester die de trouwplechtigheid waar
nam en zijn vertrek hoorde er ook bij)
kreeg ieder zijn eigen hoed weer terug,
ongeacht het aantal.
Er was altijd een flinke publieke be
langstelling bij trouwerijen. Er was een
vaste kern, die al of niet met leed
vermaak, stond toe te kijken.
Eén van de vaste klanten was Max
Rijk. Die gaf van tijd tot tijd commen
taar, zoals een omroeper het gedaan
zou hebben. Tot leeringh-ende-vermaak
van velen. Max was altijd goed op de
hoogte van het wel en wee van de
slachtoffers en zijn opmerkingen waren
kostelijk al was het toch maar goed dat
het meeste de oren van de bruiloft
gangers niet bereikte....
Het was gebruikelijk dat wanneer De
Graaf de autodeur voor het bruidspaar
opende er iets in zijn hand werd gestopt.
Voor wie vertrouwd was met de gang
van zaken was het altijd weer vermake
lijk om te zien hoe snel en ongemerkt
knaak of gulden werd weggewerkt!
Want de bode vond het voor een man in
zijn positie toch niet helemaal eerbaar
dat de goegemeente dat allemaal zag.
Toch hebben we het één keer meege
maakt dat De Graaf te langzaam was.
Dat was beslist niet zijn fout. Maar de
boer die trouwde, wilde even laten zien
hoe wel hij de bode bedacht en duidelijk
was de rijksdaalder tussen duim en
vinger voor de toeschouwers zichtbaar.
Had Max er nu maar niet gestaan, dan
zou het voor mevrouw De Graaf, die
altijd vanuit de bovenwoning het toneel
gade sloeg, niet zo pijnlijk zijn geweest.
Maar Max kon het niet laten en De Graaf
moest er aan geloven.
„De Graaf", riep Max, „De Graaf, ik
geef er een gulden voor watje in je hand
hebl" Alle lachers op zijn hand, maar
het venster werd boven snel dicht
geschoven. Verder was De Graaf een
zeer praktische man, getuige het vol
gende voorval. Zijn zoon Niek was de
eigenaar van de lunchroom, later hotel
De Graaf geheten. Het meer jeugdige
publiek en vooral de oudere voetbal
liefhebbers kwamen er bij voorkeur
bijeen om een glaasje bier te drinken en
de elftalcommissie te bekritiseren. Een
paar kwartjes kon je wel poffen als het
moest want dat werd aan het eind van
de week weer inbetaald. Dat was ook
het geval met Willem. Hij stond voor
een klein bedragje in het boek, niks om
„drokte" over te maken, maar door
omstandigheden bleef hij plotseling weg
uit de kroeg. Hij had daar een goede
rede voor, nadat zijn meisje hem iets in
het oor gefluisterd had. Een paar maan
den daarna trad hij in het huwelijk en
bode De Graaf was natuurlijk in touw
voor de hoeden en de deuren.
Dat ging allemaal op de vertrouwde
manier, keurig en keurig, want voor De
Graaf waren alle Tesselaars geliek. Maar
zonder dat het publiek het te weten
kwam, werd de bruidegom toch nog
even in het oor gefluisterd, „Denk er om
Willem, er staat nog een klein reke
ningetje bij Niek!!!"
„Zal er om denken", zei Willem. En
het werd trouw betaald.
Een keer liep de bode zijn fooitje mis.
Dat was toen G. in het huwelijk trad, net
voor de oorlog. De bruid stapte eerst in
en De Graaf hield de deur geduldig open
voor de bruidegom. Maar die had in
tussen naast de chauffeur plaats geno
men. „Je komt toch zeker wel naast me
zitten", zei het bruidje. Maar G. ant-
woorde dat hij „hier ook best zat" en
bleef zitten-waar-hij-zat.l Een aangezien
er in een lijkgewaad en een trouwjapon
geen zakken zitten, ging de fooi deze
keer aan z'n neus voorbij.
Siem de Waal,
Petermaritsburg.
Een speciaal voor deze avond samen
gesteld gitaar- en fluitensemble onder
leiding van Jan Kuhne speelde Mexipo
(van Jan Kuhne) en vervolgens speel
den Rieke Bakker en Chantal Witte op
gitaar Drei Satze van J- Küffner. Be
vestigd werd dat de gitaar lang niet
wekkend te zien wat de nog erg-jonge
ci„i i-i - alleen als begeleidingsmstrument
Elske Fransz -u.l.eeni moeilijk instrument, magr 0Qk hee| g|s S0|U0.instrument
als de viool w,sMe halen. Jeen van dec bfuikt kan worden A|bert Keij
Heide en Bart Wendnch speelden ver-, nne Pa j( en Jan Hein Studu|ski
volgens een Adante en een moeilijke,. |den k|arjnet Menue( en tr|o van
Gavotte en daarna was het tijd voor het Van Rossem en daarna was het tjjd VQOr
"het viool/fluit ensemble onder leiding
van Olga Almekinders en werken van
Melchior Franck en de poolse dans
Krakowiak. Jammer is dat binnen mu-
ziekschoolverband niet zoveel belang-
bijna professionele optreden van Doro-
Voor velen is de kerst aanleiding zich
aan gevolgelte en wildbraad tegoed te
doen. Dat ondervond ook een Texelaar
die in een weiland in Zuid Haffel een
aantal slachtkippen en ganzen had
lopen. Zondagmiddag voerde hij de
dieren nog, maandagochtend waren
vijftien slachtkippen gestolen. Op de
plek van het misdrijf
werden nog slechts wat bebloede veer
tjes aangetroffen zodat de indruk be
staat dat de kippendief zijn buit ter
plaatse heeft geslacht. De kippen waren
van het (grote!) ras Noordhollandse
Blauwe en de schade bedraagt rond de
tweehonderd gulden.
Ook aan de Nieuwlanderweg is in de
nacht van vrijdag op zaterdag iemand
bezig geweest zijn kerstmaaltijd veilig te
stellen. Een garage aan de Nieuwlan
derweg werd opengebroken door een
ruitje in te slaan en uit een vrieskist werd
een aantal diepvrieskippen meegeno
men. De dieven moesten kennelijk
overhaast vluchten, want in de sneeuw
bleef een spoor van diepvrieskippen
achter.
Woensdagmiddag werd een veertien
jarige Texelaar betrapt bij het stelen van
grammofoonplaten in een electriciteits-
winkel in Den Burg. Hij had drie singles
met een totale waarde van bijna twintig
gulden gepakt.
stelling bestaat voor viool en fluit.
Volksdansen
Na een optreden van Karin Zoetelief
op het electronisch orgel was het tijd
voor het laatste nummer voor de pauze.
Twee volksdansen door de tweedejaars
speelklassen uit Den Burg, Oudeschild
en Oosterend onder leiding van Jan
Lubbers en Ans Starkenburg met me
dewerking van het accordeonensemble
onder leiding van Bert Kemper. Ge
speeld werden het Israëlische lied Sie-
mie Jadech en het Joegoslavische
Djacko Kolo. Met het volksdansen was
dit programmaonderdeel een waardige
afsluiting van het eerste deel.
Aan de avond deden 175 leerlingen
mee en kwamen alle instrumenten aan
bod die op de muziekschool worden
gebruikt. Er waren alleen geen uit
voeringen met harp, spinet en kerk
orgel. Het programma na de pauze
begon spectaculair. Zoals omwonenden
De huizen van de Woningbouwvereniging Texel die in het Marsplan
in Den Burg zullen komen, worden gebouwd paar een ontwerp van
architectenbureau J. R. Zeeman in Oosthuizen. Dit architectenbureau
ontwierp ook de woningwetwoningen in De Cocksdorp en Oude
schild. In het Mbrsplan komen ongeveer 85 woningen van de
Woningbouwvereniging: 35 vierkamerwoningen, 28 driekamerwonin
gen en voor de rest tweekamerwoningen. Door de Woningbouw
vereniging waren meerdere architecten uitgenodigd om een ontwerp
te maken op no cure-no pay basis. Met andere woorden: de ont
werpen die niet zouden worden gebruikt zouden worden ge
retourneerd zonder vergoeding. Vijf Texelse architecten hadden
eveneens een ontwerp ingediend, maar de keus viel uiteindelijk toch
op het ontwerp van Zeeman Directeur J. A. Wendrich van de
Woningbouwvereniging zegt dat de kwaliteit van de door de ver
schillende architecten ingediende ontwerpen bijzonder goed was,
maar dat uiteindelijk toch op praktsiche gronden voor de huizen van
Zeeman is gekozen.
De verschillende ontwerpen zijn door
de Taakgroep projecten" van de Wo-
ningbouwbvereniging, het verenigins-
bestuur, de technische dienst en de
directie bekeken en vergeleken. Dat
duurde ongeveer zes weken. Men kwam
tot de conclusie dat het plan van archi
tect Zeeman het beste aansloot op
tevoren bekend gemaakte wensenpak
ket. De plannen moeten nu doorgeno
men worden met de gemeente. Wan
neer de verder voorbereidingen vlot
verlopen zou in juli met de bouw van de
huizen begonnen kunnen worden. De
Huizen worden uitgevoerd in baksteen,
hebben hardhouten kozijnen en isolatie
glas. Doordat er zoveel verschillende
typen huizen zijn, is het mogelijk de
gevel van de rij huizen steeds te laten
verspringen hetgeen de buurt een le
vendig aanzicht geeft. De twee- en drie
kamerwoningen worden rug-aan-rug
gebouwd. De vierkamerwoningen wor
den uitgevoerd in twee typen. Wo
ningen met een vaste trap naar een vrij
hoge zolder en woningen met een vlizo
trap naar een wat lagere zolder, die dan
wel met dakkapellen is uitgerust. Alle
huizen hebben een inpandige berging
die tegelijkertijd als bijkeuken dienst
doet en een kelderkast onder de trap.
Opgeleverd
Overigens zijn de woningwetwonin
gen in De Cocksdorp deze week opge
leverd en alle 12 op één na bewoond. De
tien woningwetwoningen die in Oude
schild worden gebouwd, zijn komend
voorjaqr klaar. De bouw van de woning
wetwoningen is in mei begonnen en
verliep bijzonder snel.
Drie typen woningen, zoals die volgens het
ontwerp van architectenbureau Zeeman in
het Marsplan gebouwd zullen worden. Type
C en type D zijn vierkamerwoningen. C met
dakkapellen in de zolder en met vlizotrap, D
met vaste trap naar de zolder en wat hogere
zolderruimte. Type B is een driekamerwoning.
Dit soort woningen wordt „rug aan rug"
gebouwd en bevindt zich in het plan daarom
aan het eind van een rij huizen. De ingang is
dan aan de zijgevel van het blok. De wonin
gen van het A type staan niet op deze teke
ning. Deze tweekamerwoningen worden
eveneens rug aan rug gebouwd.
Aan de Medische faculteit in Maas
tricht slaagde Anton de Porto uit Den
Burg voor het artsendiploma.
DINSDAG 22 DECEMBER 1981
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
Woensdag was de jaarlijkse kerst
avond van het katholiek Vrouwengilde.
In de Witte Burcht, die helemaal in
kerstsfeer was gebracht, kwamen bijna
alle leden bijeen. De avond begon met
een Eucharistieviering, opgedragen
door Pastor Kolkman. Het fluitspel werd
op passende wijze verzorgd door Mo
nique Jansen. Daarop volgde de brood
maaltijd, die gezellig verliep. Tijdens de
maaltijd werd een kerstverhaal voor
gelezen door mevrouw De Graaf-Graaf.
De Witte Burcht wordt momenteel ge
rund door 20 dames die dit als
vrijwilligsterswerk doen. In de vorm van
een kleine sketch werden deze dames in
de bloemetjes gezet.
Tanzania
Namens het Tanzania-comité las me
vrouw Witte-Vollebrecht een brief voor.
Het Gilde heeft twee jaar geleden ook
met kerstavond een kind financieel ge
adopteerd voor de tijd van twee jaar.
Het meisje is intern op een huishoud
school. Regelmatig worden paketten
met kleding, zeep, naaigerei, stof e.d.
verstuurd naar de huishoudschool, wat
in zeer grote dank ontvangen wordt. Er
is rechtstreeks contact. Na elke zending
komt er bericht terug. Een zuster lerares
van de huishoudschool heeft het Gilde
zelf ook al eens bezocht en veel over de
omstandigheden daar verteld. Dit werkt
voor de Texelse Gildeleden stimulerend.
Ook de brief van deze avond gaf weer
een duidelijk beeld van de toestand in
Tanzania.
Besloten is om weer een meisje voor
twee jaar te adopteren. De collecte die
ervoor werd gehouden bracht f669,80
op. Bij mevrouw Witte-Vollebrecht,
Molenstraat 69 a, kan kleding e.d. ge
bracht worden. Het banknummer van
het Tanzaniacomité is 36.25.64.213
t.n.v. J. Smit-Zijlstra, inzake Tanzania.
vervolgens was het tijd voor vocale
muziek. Het kinderkoor onder leiding
van Jan Lubbers zong het sprookje „De
gelukkige Hans" en daarna het franse
drinklied Chevaliers de la table ronde.
Irma Reuvers, Sacha Takes en Sabrine
van de Vring speelden Twee Melodiën
van C. Hartog op gitaar en eveneens op
gitaar speelden Renate Kramer en Jo-
landa van Lenten de spiritual Nobody
knows en Midnight in Moscow.
Hayo Wolff speelde op het weinig
bekende instrument harmonica en polka
en werd daarin begeleid door het accor
deonensemble onder leiding van Bert
Kemper. Dat zelfde ensemble nam ook
de Zweedse Barfoto-dans voor zijn
rekening. Zeer professioneel speelde
Wim Luiken op de piano de Bluwe
Waltz en de ragtime waltz Pleasant
Moments van Scott Joplin. De avond
werd besloten door de werkgroep lichte
muziek, die eveneens zeer professioneel
The Tijuana Jump, River deep, moun
tain haig, Satisfaction en La Parranda
speelden. Op twee personen na bestaat
de werkgroep lichte muziek uit oud-
muziekschoolleerlingen. Ze toonden
wat ze tijdens hun opleiding op Texel
hadden geleerd. Twee van hen hebben
de muziekstudie aan het conservato
rium voortgezet.
