M I NI A
FILM
„Body Heat"
gongar
Gevonden en verloren
voorwerpen
Van het dorp naar de stad
Dorpshuis heet nu
officieel
d'Ouwe ULO
Auto's beschadigd
c$?c?ooooooo(9o
PAGINA 6
TEXELSE COURANT
DINSDAG 16 NOVEMBER IS
Het dorpshuis van Den Burg heet
thans officieel „d'ouwe ULO", een
naam die reeds algemeen werd ge
bruikt. De beheerscommissie van het
dorpshuis was aanvankelijk niet van
plan deze voor de hand liggende aan
duiding als officiële naam te beschou
wen en schreef enige tijd geleden een
prijsvraag uit om andere ideëen los te
krijgen. Die prijsvraag heeft 33 namen
opgeleverd, afkomstig van zeven inzen
ders. De meeste namen werden voor
gesteld door de heer Dijt uit Bar-
singerhorn die een relatie wilde leggen
met het zeevaartverleden van het ge
bouwen aankwam met namen als ,,Het
Anker", ,,De Steven", e.d. Andere in
zenders zochten het in oud-Hollandse
uitdrukkingen en weer anderen bedach
ten namen die tot uitdrukking brachten
dat in het gebouw activiteiten van de
meest uiteenlopende aard plaatsvinden
zoals ,,Het allegaartje". Ook waren er
namen die de centrale positie van het
gebouw tot uitdrukking brachten. Al die
namen vonden in de ogen van de
beheerscommissie echter geen genade.
Tenslotte werd gekozen voor de naam
d'ouwe ULO wat de (enigszins aange
paste) inzending was van de heer J.
Lubbers uit Den Burg.
Afgelopen week is een groot aantal
auto's in Den Burg beschadigd. Of in
alle gevallen dezelfde dader aan het
werk is geweest is niet bekend. De
politie verzoekt mogelijke getuigen zich
met haar in verbinding te stellen.
Tenminste drie auto's werden af
gelopen week in de Tjakkerstraat met
een scherp voorwerp bewerkt. Er ont
stonden krassen op de lak en ook wer
den antennes afgebroken. De totale
schade bedraagt ongeveer tweeduizend
gulden.
Een auto van een vrouw uit Ooster
end die in de Parkstraat geparkeerd
stond, werd woensdag aan de rechter
zijde bekrast. Verder werd een mistlamp
vernield. Een wagen die aan een vrouw?
uit Oosterend toebehoorde werd don
derdag beschadigd. De auto stond op
het parkeerterrein aan de Warmoes
straat achter modehuis Moerbeek. Van
deze auto werd de voorruit ingeslagen.
In de nacht van zaterdag op zondag
heeft een onbekende over het dak van
een auto die op de Groeneplaats ge
parkeerd was, gelopen. In het dak ont
stonden drie deuken en beschadigingen
aan de lak. Een auto die op het parkeer
terrein bij garage Kaczor stond liep
vrijdag door onbekende oorzaak een
deuk op.
Een auto die vrijdag bij het post
kantoor in de Parkstraat stond is door
een andere automobilist aangereden. Er
ontstond een flinke deuk in het rechter
portier. De dader heeft zich niet bekend
gemaakt.
Gevonden 1 - 8 oktober: nylon jack
met blauwe binnenvoering; wit baby
sokje; agfa matic fototoestel met foto;
rood-wit£blauwe halsdoek met gouden
hangertje; 2 bankbiljetten; piolstas met
waardebescheiden.
Verloren 9 - 16 oktober: sleutelbos
met 4 5 sleutels in bruin etui; por
temonnee met f120,—; bruin leren pet;
parelketting; blauwe voetbal en adidas
broek; quartz dameshorloge met stalen
band; groen regenpak maat XL; zwarte
amperetang; paarse katoenen sjaal;
lichtbruine portemonnee inh. bankpasje
bruine sleutel en f475, temperatuur
meter; wit-bruine handdoek, zwartwitte
gymbroek; zwart etui met 3 sleutels.
Gevonden 9 - 16 oktober: gouden
slavenarmband met veiligheidsslot; bril
met donkere glazen; platte groenachtige
portemonnee inh. ned. en duits geld.
Verloren 17 - 25 oktober: gouden ring
met oranje-rode doorschijnende steen;
boek „Guust Flater; doublé herenhorlo
ge inscr. Calvin Christianschool 69-76;
zonnebril met bruine metalen rand;
contactlens; rood regenpak; Peugeot
autosleutel aan zwart label en fastank-
sleutel; goud-zilveren broche met parel;
geel jack in plastic zak; zwarte leren
knipportemonnee inh. f60,—; groene
pukkel met brede band inh. geel re
genpak; rood regenjack; automatische
oprolbare hondenriem; lichtrbuine por
temonnee inh. f 13, polaroid zonne
bril met donkerblauw montuur; zilveren
heren schakelarmband inscr. Anneke;
jongesn duikershorloge, heren band,
kleur blauwCzwart; blauw regenpak in
zak.
Gevonden 17 - 25 oktober: kenteken
plaat 66-FN-49; autosleutel in knijpetui.
opschrift Deutsche bankM zwarte por
tefeuille; sleutel met touw; hand
schoen; horloge „Geneve" met stalen
band.
verloren 26 - 28 oktober: dames
horlogearmband en zilverachtige scha-
keltjesarmband; groen etui met leesbril;
zwarte portemonnee met f170;-; zilve
ren ketting met hanger ,,R"; zak bruine
zeildoekenrol, inh. gereedschap; gele
nummerplaat 45-GR-65; schoudertasje
inh. portemonnee, 2 pasjes; zwarte
fietstas inh. zeemanspet en plankje; tas
met inhoud.
Gevonden 26 - 28, oktober: rode kin
derportemonnee.
Woensdag 17 november
Via Nederland 1 wordt in de rubriek
„Van gewest tot gewest" uitgebreid
aandacht besteed aan de nagemaakte
blazer TX 11, van 19.00-20.00 uur.
De commissie ruimtelijke ordening
heeft in het raadhuis een openbare ver
gadering, waarbij onder meer
gesproken wordt over de Redoute als
verkeersverbinding tussen de
veerhaven en Oudeschild en over de
bebossing van de Noordkop. Vooraf
gaand hoorzitting inzake het bezwaar
van Landschapszorg tegen het bestem
mingsplan Grensweg, aanvang 19.30
uur.
Donderdag 18 november
Jan Wolkers signeert in boekhandel
Het Open Boek in de Binnenburg zijn
nieuwste boek „De junival" van 16.00
tot 18.00 uur.
De commissie voor welzijnsbeleid heeft
een openbare vergadering in het raad
huis. Onder andere wordt gesproken
over het jaarprogramma 1983 voor so-
ciaal-kultureel werk, de aanleg van het
wielercircuit, statutenwijziging van de
Welzijnsstichting, vertegenwoordiging
van de gemeenteraad in het MZW-
projekt, de crossbaan bij het vliegveld
en de zelfwerkzaamheid daarbij van
de MAB-club en advisering inzake de
bezwaren die tegen de museumnota
zijn ingebracht. Over het dienstencen
trum voor de bejaarden wordt niet
gesproken omdat B en W hierover nog
geen definitief standpunt hebben
kunnen innemen. Aanvang 19.30 uur.
De sektie Sport, Rekreatie en Lichame
lijke Opvoeding van de Welzijnsstich
ting heeft een openbare vergadering in
het raadhuis, aanvang 19.30 uur.
In De Witte Burcht heeft de Munten-
en ansichtenclub ruilbeurs, vanaf 20.00
uur.
In „De Pelikaan" bij De Koog spreekt
J. Keizers van het Landbouwschap
over de Texelse relatienotagebieden,
aanvang 20.00 uur.
VASTE AGENDA
De Texelse AA-groep (Anonieme Al
coholisten) komt elke dinsdagavond
van 20.00 - 22.00 uur bijeen in het
dienstencentrum „De Hollebol" aan de
Burgwal te Den Burg. leder met alco
holproblemen is vrijblijvend welkqm
voor een of meerdere gespreksbijeen
komsten.
Het politiebureau in De Koog aan de
Brink is elke dinsdag- en donderdag
middag van 16.00-18.00 uur voor
publiek geopend.
Begeleidingsgroep borstamputatie Den
Helder en omstreken. Wie belangstel
ling heeft voor individuele of groeps
gesprekken kan kontakt opnemen met
de kruisvereniging Den Helder, Ant
woordnummer 10, 1780 AM Den
Helder, telefoon (02230) 14375.
Iedere eerste zaterdag van de maand
wordt in De Cocksdorp en Eierland oud
papier opgehaald, 's Morgens vanaf
10.00 uur door de o.l. school van De
Cocksdorp in het dorp en directe om
geving en 's middags van 13.00-15.00
uur door de Strijbosschool in de rest van
de polder.
Iedere vrijdagavond 20.00 uur open
klaverjasdrive in Azië, r ingang
Zwaanstraat. Inleggeld f2,50 p.p.
De speel-o-theek is elke woensdag
middag van 14.00 tot 16.00 uur en elke
vrijdagmiddag van 15.00 tot 17.00 uur
geopend in de voorspeelzaal van het
dorpshuis aan de Wilhelminalaan
In Oudeschild wordt iedere dinsdag
middag van drie tot vier bejaardengyn
gegeven.
De zomer in Florida is zwoel en heet.
De ongetrouwde procureur-advocaat
Ned Racine, geportretteerd door Wil
liam Hurt, verschijnt in beeld. Hij is
getuige van een brand en vermoedt
geenszins dat het vlammende vuur een
zinspeling maakt op het onheilspellende
verloop van zijn eigen leven. Hij ont
moet de mooie jonge Matty Walker
(Kathleen Turner) die getrouwd is met
de veel oudere speculant Edmund Wal
ker (Richard Crenna) en die het liefst in
een exotisch ver -van haar bed
gelegen land zou willen wonen. Als
Ned pogingen tot nader contact onder
neemt, verschuilt de jonge vrouw zich
quasi onverschillig achter een ik ben
getrouwd masker. Dat maakt voor
hem niets uit (I don't care) en hij blijft
haar achtervolgen. Matty neemt Ned
mee naar huis maar als hij enige minuten
binnenshuis heeft doorgebracht vraagt
zij hem uit loyaliteit ten opzichte
haar man weg te gaan. Hij doet d
verandert echter van gedachte en p
beert weer binnen te komen. Daar
deur op slot is loopt Ned naar
dichtsbijzijnde raam. Als Matty zich v
haar masker ontdoet en uitdagend n
buiten kijkt, kan Ned zijn „dierlijke'
per slot van rekening diep mensenli
driften niet meer inhouden. Hij slaat
ruit stuk.
Een aantal erotische, uiterst sfeervi
scenes volgen. Er groeit een hartstoi
telijke liefdesrelatie die er uiteindelijk
leidt dat de echtgenoot, notabene in
eigen huis, uit de weg wordt geruin
Opgeruimd staat netjes, de politie wo:
op een dwaalspoor gezet en een geli
kige toekomst voor het tweetal li
aangebroken. Het zwaard van Dan
cles wil echter niet wijken en het noo
loot slaat toe. De film wordt gedrag
door een goed script en de talenten v
de hoofdrolspelers, waarbij over Ka'
leen Turner in de kritieken werd v
meld: „Ze heeft de opwindendste st<
die ik ooit gehoord heb en ze is e
ongelooflijk mooie actrice met w
talent. Zij geeft een flinke portie on;
remde begeerte en vrouwelijke sensi
liteit ten beste, zonder dat
drukkende sfeer van een noodslo
drama verloren gaat." Donderdag
Filmganger, 20.00 uur.
Chris Hofman liep door Mollenbroek
en bekeek het opeens met andere ogen.
Gek was dat, peinsde hij, nou kon je
van je jeugd af aan in zo'n dorp wonen,
alles was je vertrouwd en je wist niet
beter of het hoorde zo. En dan opeens
vielen je de schellen van de ogen en zag
je het voor wat het was.
Het kwam natuurlijk allemaal door die
excursie naar Amsterdam
Chris Hofman was drukkersgezel,
zeiden ze in Mollenbroek.
Typograaf, zeiden ze in Amsterdam.
Het maakte natuurlijk eigenlijk geen
verschil.... maar Chris hoorde nu het
verschil.
In Mollenbroek was hij Chris Hofman,
die werkte in de drukkerij van Grijper.
En daarmee was meteen zijn positie
bepaald.
De ontzaglijke mogelijkheden van de
typografie en de manier waarop een
goed vakman die benutten kon, daarvan
hadden ze hier geen weet. Wat viel 6r
nou ook voor op de drukkerij van
Grijper? 'n Briefpapiertje, rekeningen,
de wekelijkse „Klaroen" met één (of 'n
halve) pagina plat, met de predikbeur
ten, aankondigingen van vergaderingen
en verder de advertenties die de plaat
selijke winkelers soms inzonden op het
laatste ogenblik met potlood gekrabbeld
op de achterkant van een winkelzak....
er viel niet veel van te maken.
En dén de ouwe Grijper zélf.
Het scheen hem dagelijks te bezwa
ren dat hij het zuurverdiende geld voor
een deel moest afstaan aan zijn per
soneel. Chris, die manusje-van-alles was
in het bescheiden drukkerijtje met de
éne vlakpers en waar al het zetwerk nog
met de hand gebeurde, en Fedde, het
jongmaatje dat de illusie had hier het vak
te zullen lezen. Grijper was 'n verklaarde
tegenstander van vakorganisaties en
collectieve arbeidsovereenkomsten en
vooral de hecht georganiseerde typo
grafen met hun waterdicht systeem
waren hem een doorn in het oog. Hij
stond op het standpunt dat hij en hij
alléén kon uitmaken hoeveel een man
kon verdienen, omdat hij en hij alléén
wist, hoeveel de zaak opbracht en als ze
het er niet voor wilden doen, nu dan
moesten ze maar proberen wat anders
te krijgen I
Dat ging vroeger dan ook niet zo
makkelijk in Mollenbroek, zowat een uur
lopen van het dichtsbijzijnde sport-
station; maar toen was de autobus
gekomen die ieder uur door het dorp
denderde en de radio en de telefoon en
al die dingen die het isolement in
Mollenbroek minder volkomen maak
ten. En Chris' voorganger Jan Leeflang
had er tabak van gekregen en reisde nu
iedere dag met de bus naar een andere
plaats waar hij in een grote drukkerij
méér verdiende en minder last had met
de baas.
Ja, want lastig was Grijper óók.
Hij was er van overtuigd dat het oog
van de meester het paard vet maakt, en
dat alle mensen er op uit waren hem te
bezwendelen. Hij bemoeide zich overal
mee. Telkens kwam hij, de bril op de
neus, in de drukkerij azen onder een of
ander voorwendsel om te zien of Chris
en Fedde hun tijd niet 'verdeden'. Wat
er aan werk binnenkwam hield hij zo
lang mogelijk onder zich „om te cal
culeren" en dan was er opeens vlie
gende haast bij en zat hij zijn mensen
achter de broek. Wanneer hij bij de
correctie fouten ontdekte, maakte hij
een misbaar of de wereld verging. Wou
Chris eens een uurtje eerder weg in de
slappe tijd, dan keek de baas of dat hem
kapitalen kosten ging en vergat de vele
malen dat Chris had moeten over
werken. Nee, erg prettig werken was
het niet bij Grijper. Nooit een waar
derend woord, het was doodgewoon als
je hard werkte, niet meer dan een
staaltje van je plicht; en het was al erg
genoeg dat het de baas geld kostte. Hij
trok een gezicht als een weldoener
wanneer hij het weekloon uittelde en
mocht dan graag zeggen „Je verdient
het makkelijker dan ik", een grapje waar
Chris maar niet op inging.
Bovenal stak het hem, fel anti-orga-
nisatieman, dat Chris wél actief was in
de vakbeweging, zelfs bestuurslid van
de afdeling Middelstad, de centrale
marktplaats waar Mollenbriek een kilo
meter of vijf vandaan lag. Daar sprak hij
de collega's en als hij wel eens wat liet
ontvallen over zijn werk (hoogst zelden
want hij vond dat jet nooit spuwen
moest in het bord waarvan je at) zeiden
ze dat hij gek was en dat een kerel als hij
toch wel tien bazen kon krijgen.
Maar wat hem het meest dwars zat,
was Grijpers volstrekte afkeer van iedere
vernieuwing, een afkeer, zo zag Chris
scherp, die uiteindelijk de zaak naar de
kelder zou helpen. Want de mensen
namen geen genoegen meer met de
oude vormen. Hoe vaak al had hij
aangedrongen om eens een nieuwe
moderne letter te bestellen, en pas toen
Grijper sarcastisch vroeg of hij er soms
provisie van kreeg, had hij met een klap
zijn mond gesloten en er geen woord
meer over gezegd.
Wat hem dan in Mollenbroek deed
blijven?
Ten eerste een zekere gemakzucht,
een vrees voor verandering die wel eens
géén verbetering kon blijken. Hij was nu
ruim veertig en had altijd in Mollenbroek
gewoond en kende er ieder mens, ieder
huis en de gedachte zich te laten
overplanten naar een heel andere
gemeenschap waar hij vreemd zou
staan, was niet aanlokkelijk. Mollen
broek had hij een zeker aanzien, men
wist dat hij „goed bij de tijd" was en ze
kwamen hem wel eens om advies
vragen, al had hij het odium „rood" te
zijn. dat was hij de werkgevers
(boeren en middenstanders) in Mollen
broek trouwens ieder, die lid was van
een vakbond.
Maar de voornaamste oorzaak was
Maartje.
Chris was niet in Mollenbroek ge
boren, al had hij er bijna een mensen
leven doorgebracht.
Maar Maartje kon, van ouder op
ouder, haar stamboom aanwijzen. Op
het stille kerkhof rond de oude kerk
stonden de groen overwoekerde graf
stenen: Reyer Trip 1783-1859, Daniel
Maarten Trip, Rzoon 1817-1892, Reyer
Danielse Trip 1848-1919.... en ze ston
den met bruinverkleurde letters inge
schreven in het register van de burger
lijke stand, de Trippen en hun kinderen.
En die kinderen waren allemaal ver
trokken, sommigen naar Canada, ande
ren naar dorpen en steden ver weg.
Maartjes moeder, de weduwe Trip, had
een eigen huisje in het Kromstraatje
waar zij zelf nu nog woonden, nadat ook
moeder al vrij vroeg was heengegaan.
Mocht Chris al tegen het nieuwe en
onbekende opzien (behalve in zijn vak)
bij Maartje was dat een regelrechte
weerzin. Wanneer men haar had ge
vraagd wat ze het liefst wilde, was het;
heel haar leven rustig in Mollenbroek
blijven om in goede ouderdom begraven
te worden naast degenen die haar
waren voorgegaan. Zij was samenge
groeid met het dorp en de dorpsge
meenschap en wat zij niet wist was ook
de moeite van het weten niet waard. Ze
keek een beetje neer op mensen als
Fleur, de kruidenier die uit Deventer
kwam en „Levensmiddelenbedrijf" op
het .raad van zijn winkel had staan, en
burgemeester Endringa was voor haar
een stadse meneer die alleen op dit dorp
was neergestreken om vandaar met
vrucht te kunnen solliciteren naar een
grotere gemeente. Ze kon zich verkneu
teren, wanneer de gemeenteraad zon
der veel discussie maar met overgrote
meerderheid zijn moderne plannen keer
op keer de nederlaag deed lijden.... al
zei ze dat niet tegen Chris die juist altijd
een voorstander van zodanige plannen
was.
En wanneer Chris dan al eens mop
perde op Mollenbroek, op het conser
vatisme dat daar heerste, op toestanden
die om verbetering schreeuwde, en
bovenal op de oude Grijper, conser
vatief in het kwadraat (en nog een ver
velende harkerige vent op de koop toe)
dan kon ze zo stilweg constateren dat ze
hier toch maar goed zaten en dat het
ergens anders óók niet alles was, dat
een mens tevreden moest zijn met wat
hij had en dan kon ze zo veelbetekenend
citeren:
„leder haakt hier naar verandering
en betreurt ze dag aan dag
hunkert naar hetgeen hij zien zal
wenst terug 't geen hij eens zag...."
Ja, en dan zweeg Chris maar, want
daar viel niet tegen te redeneren. Hij
wist niet hoe bezorgd Maartje soms
voor zich uit kon zitten kijken wanneer
ze merkte hoe het leven van haar man
verzuurd en vergald werd, hoe zijn opti
misme en levensmoed werden onder
mijnd door zijn omgeving en de om
standigheden waaronder het werk,
waarvan hij met heel zijn hart hield, door
hem moest worden verricht.
Ze kende de oude Grijper en ze
begreep ook waarom diens enige zoon
Ben niet bij vader in de zaak had gewild,
iets wat de oude heer nog verbitterder
maakte.
Aan al deze dingen dacht Chris Hof
man toen hij weer door Mollenbroek
liep, nadat hij met moeite en pijn twee
snipperdagen waarop hij recht had, had
losgewurmd van de oude baas. Hij had
(en hij vond zichzelf een lafbek) niet
eens durven zeggen dat hij naar het
congres van de bond in Amsterdam
ging, want dan had je de poppen
helemaal aan het dansen gehadl
Daar in Amsterdam was een nieuwe
wereld voor hem opengegaan.
Hij hoorde er van de positie van de
collega's daar en vergeleek hun onaf
hankelijkheid en zelfstandigheid met zijn
eigen positie bij Grijper. Maar het was
maar niet alleen een praatcongres ge
weest. Ze hadden een excursie gemaakt
naar een befaamde drukkerij en daar
was Chris stil geworden, toen hij ont
dekte wat je als typograaf allemaal kon
doen met je letters, je papier, je vlak
verdeling.... hij had daar collega's ont
moet die min of meer kunstenaars
waren en over wier werk ook buiten het
bedrijf met ontzag en respect werd
gesproken.
Zijn grote aandacht, zijn verslonden
belangstelling was opgevallen aan een
der directeuren van de drukkerij, meneer
Van Laer.
Die was gewoon op hem toegestapt
met uitgestoken hand, stelde zichzelf
voor, als waren ze gelijken (ja. het ver
schil met de ouwe Grijper was ook wel
boekachtig groot geweest) en had, naar
hij achteraf constateerde, hem, Chris,
zo stilletjes-weg uitgehoord. Hij ont
dekte in Chris een man, die zijn vak als
zijn liefhebberij beschouwde die fantasie
en vakkennis voldoende bezat maar dat
talent iedere dag weer met pijn begroef
in het duistere drukkerijtje van Grijper.
Toen men naar de kantine ging om
onder een kop koffie uit te blazen, had
meneer Van Laer Chris apart genomen.
Samen waren ze aan een tafeltje gaan
zitten en iedereen had gemerkt dat ver
der gezelschap ongewenst was.
En Chris, openbloeiend onder sympa
thieke belangstelling, had zijn hart uit
gestort en erkend ronduit jaloers te zijn
op de mogelijkheden die hier lagen.
„Hoe oud bent u nu?" vroeg meneer
Van Laer.
„Eenenveertig", antwoordde Chris.
„Mooie tijd om de volgende bladzij
om te slaan", meende de ander. „Nog
jong genoeg om idealen te hebben, oud
genoeg en met genoeg verantwoorde-
lijkheisbesef om niet voor teleurstel
lingen opzij te gaan. Hebt u kinderen?"
„Drie de oudste is achttien."
„Wat doet die?"
„In Middelstad op de hbs.... wil in de
handel."
„En de ander?"
„Een dochter van zeventien en nog
een zoon van vijftien."
„En zijn die van plan om heel hun
leven in eh... hoe heet het ook weer?"'
Mollenbroek te blijven?"
Chris schudde glimlachend het hoofd.
„Dat zou ik niet denken."
„Waarom blijft u daar dan hangen?"
„Tja...."
Meneer Van Laer vroeg niet verder.
Hij begreep het wel.
„En uw vrouw?"
„Die kan het niet schelen, die is er
geboren en getogen en zou het vreselijk
vinden als ze weg moest."
„Zou zij het tegenhouden, als u
nou ja, als u het eens ergens anders
wilde proberen?"
„Tegenhouden niet.... maar ze zou
wel met tegenzin meegaan."
,,'t Zou haar misschien erg mëéval-
len."
„Ach meneer.... als je heel je leven
op een drop gewoond hebt waar je
iedereen en alles kent... dan is de
overgang moeilijk vooral naar een
stad."
„Goed, goed", antwoordde meneer
Van Laer, „maar het is toch jammer dat
een vakman als u, die daarenboven wijd
open staat voor moderne opvattingen,
daar notaatjes staat te zetten voor de
slager en advertenties voor klompen en
paardenhoeven...."
Chris schoot in een lach. Blijkbaar
wist meneer Van Laer toch niet al v
van het platteland af.
„Nou ja", vergoeilijkte die, zelf o
lachend, „ik wil maar zeggen: met e
Arabische draver ga je geen schil
ophalen."
„Complimenteuze vergelijking" vo
Chris die met meneer Van Laer helem.
op zijn gemak kwa
„Het is geen compliment", weerif
de de ander, „ik constateer een feit
hebt plezier in het vak, u ziet de mor
lijkheden. Uw handen jeuken als u
prachtige materiaal ziet en wat we
hier mee doen... zulke mensen kom
er in dit vak altijd. Maar niet als ze..
advertenties zetten voor pa
denhoeven...." vulde Chris lache
aan.
„Meneer Hofman", de heer Van Li
werd plots ernstig, „we hebben vi
daag niet veel tijd. U gaat weer aan
vergaderen en daarna terug naar hl
Laten we even heel serieus zijn. Wi
neer u zin hebt, kunt u bij ons komen
wil u graag hebben. Zulke mensen als
daar zitten we altijd om te springen. 1
hebben hier een best troepje, allem
prima vaklui, je leert van elkaar,
verhoudingen liggen goed russen diri
tie en personeel, de salariëring is v
gens de cao en die ligt hier ook hoi
we doen voor onze mensen wat
kunnen, want met onwillige honden
het kwaad hazen vangen. We zoud
eventueel voor een woning kunn
zorgen."
Hij zag hoe Chris' handen begonn
te beven.
„Nee", vervolgde hij met een
werend gebaar, „zeg niets terug,
nog niet. U hebt alle tijd om het rus
te overdenken. Als u er wat voor voi
helemaal vrijblijvend hoor, schrijf
dan, aan de directie en zet er bij
attentie van de heer Van Laer", dan ki
ik het in handen en ik weet precies h
het zit. Dan kunnen we een d<
spreken, u komt naar Amsterdam,
bekijkt het bedrijf, we praten met elks
en misschien worden we het eens. M
schien niet, dat zou me spijten. Uw re
en verblijfkosten krijgt u in ieder gei
vergoed."
„Ja maar", begon Chris aarzeler
„wat wéét u van me.... ik...."
„Ik weet niets van u dan wat rt
eigen ogen zien en mijn eigen oi
horen, en daarop vertrouw ik
meest."
Er klonk een stem: „Mijne heren,
wil u niet opjagen maar als we om tw8
uur in Kras willen zijn, wordt het to
wel zo langzamerhand tijd...."
Meneer Van Laer stond op.
„Denk er over", zei hij, „en schi
Doe geen overhaaste dingen, niet in r
en niet in ja. Kom in elk geval hier es
een dagje kijken; hoe het ook loopt,
is geen verspilde tijd."
„Nee, dat geloof ik ook niet", stem
Chris toe, blij met het vooruitzicht ml
beklemd om alles wat er aan vastzat
En zo waren ze gescheiden.
(Wordt vervol
