aatste klap was 'n tientje waard
JDI-TALENT SCHITTERDE
N HET HEMELBED
VAN HET
RAADHUIS
J
rijfK
EVAARLIJK
IfAT CHLOOR
IPGEVIST
f29,50
V
Postduiven
uitslagen
Mededelingen
Gestolen fietsen
Rijden onder
invloed
Film over DEK
uit 1953
JYIededelinxen van B. en W.
Voor moederdag
r...
/"y
V
Martin Tromp
Ineke Reitsma.
SDAG 3 MEI 1983TEXELSE COURANT PAGINA 5
Moeder maakte zich aanvankelijk niet
zo druk om dit puberale gedrag en doet
het af met de opmerking ,,een verzetje",
waarop Aris van Zeijlen antwoord: Bij
gelegenheid zal ik jou eens het verschil
uitleggen tussen een verzetje en een de
lirium tremens."
Jammer was het dat de opgebouwde
spanning in dit tafereel (krijgt de zoon bij
thuiskomst klappen van pa of nietl door
Aris van Zeijlen aan het einde te snel
werd afgewerkt. Toen zoonlief thuis
kwam verliet hij het toneel om hem de
les te lezen maar enkele seconden later
kwam Van Zeijlen al weer terug. Dat kon
nooit zó snel en hiermee miste men een
kans om Ineke Reitsma met stil spel (ijs
beren, bij de deur luisteren, etc.) de
spanning laten opvoeren.,
Ineke Reitsma trok het vijfde tafereel
aanvankelijk helemaal naar zich toe. Ze
was overtuigend als de gedesullisioneer-
de veertiger die merkt dat ze met haar
man alleen achterblijft en eigenlijk op
nieuw wil beginnen. Met een melancho
lische mimiek wist ze de zaal te boeien.
Berustend
Zoals het in een goed stuk betaamt
had het laatste bedrijf de meeste span
ning en v - - '4 o'ontroe
rend. Aris van Zeijlen en Ineke Reitsma
voelden dat aan en wisten als bejaarden
de laatste zwaarwegende loodjes knap
over te brengen. Het is ongelooflijk
moeilijk voor een „jongere" om een ou
der iemand goed te spelen. Het spel- en
spreekritme en houding zijn heel belang
rijk om geloofwaardig te blijven en de
kans op een karikatuur was bij dit onder
deel groot. Aris van Zeijlen was zich daar
van bewust, sprak en liep wat moeizaam
en was berustend in de zin dat hij zijn le
ven met een creatief gevoel voor eigen
waarde overzag. Ineke Reitsma had in
haar houding nog iets te veel „jong
bloed" maar was ook boeiend.
Een compliment voor de technische
ploeg en de decorattributen (van Dirk
Rozebooml is zeker op zijn plaats. Be-
wonderenswaard was het schminkwerk
van Anneke Rienks en Karin Nauta. Zij
moesten de spelers in elk tafereel gemid
deld zo'n zes jaar ouder maken. Annie
Anker en Nettie Jongejan zorgden voor
de mooie kostuums en achter het im
mense bed werd gesouffleerd door Ans
Bonne. De spelers en deze technische
ploeg kregen een terecht langdurige,
staande ovatie.
Ans van Zeijlen.
handen en groeiden naarmate de jaren in
het spel vorderden tot grote hoogten.
Het kon eigenlijk niet beter en men ging
na wat startproblemen goed in het spel
op. De kritiek die we geven mag in dit
geval dan ook niet worden opgevat als
een teken dat het allemaal tegenviel. In
tegendeel. De prestatie die geleverd
werd staat buiten kijf maar juist in deze
zware stukken vallen kleine onvolkomen
heden op. Voor de eerste rijen was dui
delijk hoorbaar dat het eerste tafereel er
tekstueel niet zo goed inzat. De (te?)
snelle souffleuse was de eerste tien mi
nuten goed te volgen en later werden
beide acteurs nóg eens door een zwak
tekstgedeelte heengeholpen. Voor de
rest zat de tekst er zo geheid in dat het
nooit iets opzeggerigs had, uitgezon
derd een enkele korte monoloog van Ine
ke Reitsma.
Ruimte
De monologen in dit verhaal waren
vaak beeldend en dat betekent dat de
speler het publiek ruimte moet geven
het geschetste beeld op te pakken. Ine
ke Reitsma was daarvoor soms te snel.
Beiden bewezen het ruzie maken en het
verzoenen in het toneelbloed te hebben
en deze hoofdingrediënten van het stuk
kwamen er dan ook prachtig uit. Goed
van ritme, intonatie en zo levensecht dat
het eigenlijk geen spel meer was.
Vooral Aris van Zeijlen kampte in het
begin met wat concentratieproblemen
en liet zich dan afleiden door de zaal.
Daar was in het derde tafereel echter
niets meer van te merken en in dit ge
deelte werd dan ook de basis gelegd
voor de ontroering die later moest wor
den gebracht. Het echtpaar was maat
schappelijk succesvol en een knallende
ruzie na een nachtelijk feestje kwam er
gesmeerd uit. Van Zeijlen vergat niet zijn
inmiddels geaffecteerde toontje te hand
haven en de ogen van Ineke Reitsma
spuwden in dit gedeelte vuur. In het vier
de tafereel was het lachen geblazen om
de zoon die te laat thuis kwam en de ou
ders die zich daar zorgen om maakten.
Het gaat goed met het Texelse amateurtoneel. De laatste jaren is er
duidelijk stijgende lijn te constateren in de kwaliteit van de ge-
ichte stukken en enkele clubs zijn duidelijk op zoek naar iets
ieuws". Voorbeelden daarvan zijn dit seizoen onder andere de
ichtige jubileumuitvoering van Midden Eierland, de Nioz-komedie,
ioeing, Boeing" van de Vriendenkring en de traditionelere blijspelen
al vele jaren met grote regelmaat op de Texelse planken worden ge-
cht en waarbij het streven naar perfectie toeneemt. Rederijkerska-
UDI voegde daar zaterdagavond in een volle toneelzaal van De
deboom „Het Hemelbed", geschreven door Jan de Hartog, aan
Een gewaagde onderneming voor slechts twee spelers en naar we
gen aannemen, maanden van voorbereidingen voor dit duo en re-
eur Huib Dros. „Het Hemelbed" werd een succes. De spelers, Aris
Zeijlen en Ineke Reitsma, waren overrompelend als het echtpaar
ups en downs rond de laatste eeuwwisseling. UD1 is (bijna) rijp
jrde uitvoering van het stuk „Wie is er bang voor Virginia Woolf?"
I
,aB)nder het mom „de laatste klap is een
itje waard" (het toneelseizoen loopt
onderwierp UDI zich aan een vuur-
ef. Qua presentatie moest het Texelse
ateurhemelbed kunnen wedijveren
t professioneel talent en ook de sfeer
dit avondje uit moest meer overeen-
nsten vertonen met een avond Carré
i met een uitvoering van „Storm in
glas melk" van welke personeelsve-
iging dan ook. Een hachelijke zaak
irvoor het trouwe UDI publiek in het
eden al een beetje is „opgevoed".
I verloting maakt al lang geen deel
er uit van het programma en zaterda-
'ond werd ook een serieuze inleiding
louden waarbij mevrouw Wendrich
ictioneel inging op de geschiedenis
het te spelen stuk en met dooddoe-
s als „de spelers staan te trappelen
ongeduld" (wat op dat moment al-
een leugen om bestwil is) achterwe-
liet.
)eze toneelavond onderscheidde zich
t een entreeprijs van tien gulden ook
financieel opzicht van alle anderen,
publiek mocht alleen al om die reden
achten waar voor het geld te krij-
Immers, voor vijf gulden méér zit
achterin de Amsterdamse schouw-
te genieten van erkend talent.
et feit dat men voor die tien gulden
aar" twee spelers kreeg was een
:tie die zaterdag ook opgeld deed,
ir men mag aannemen dat dit bedrag
lig was om professioneel voor de dag
;unnen komen. Dat lukte uitstekend
|als UDI ook nog met decors had ge
kt was deze uitvoering waarschijnlijk
jetaaibaar geworden. Nu speelde
tussen doek" en hoewel schrijver
in de Hartog allerlei mooie acties met
je; iren in zijn verhaal heeft verwerkt,
ir|li akte de sobere aanpak van Huib Dros
jK spel alleen maar sterker. Doordat
1g( rt tussen doek speelde met alleen een
ot bed en enkele kastjes, stoelen e.d.
kon de touwschouwer zich meer con
centreren op het spel.
Nieuwe start
„Het Hemelbed" van De Hartog is
een bekend oudje dat speelt in de jaren
1890 tot 1925 en het publiek een huwelijk
laat zien vanaf de huwelijksnacht tot het
moment waarop het bijna bejaarde echt
paar het huis waarin het de kinderen liet
opgroeien, verlaat. Het stuk bestaat uit
zes taferelen die een moment uit dit hu
welijk weergeven en grofweg kunnen
worden ingedeeld als: de huwelijks
nacht, de komst van het eerste kind,
maatschappelijk succes en overspel, on
zekerheden over opvoeding, de kinderen
het huis uit en derde jeugd en als laatste
tafereel afscheid en een nieuwe start.
Wie nu denkt het met een driestuiver-
roman van doen te hebben, heeft het
mis. De Hartog heeft vooral de gevoe
lens achter deze menselijke levensloop
willen aangeven en geeft ook een mo
raal; God is liefde. Deze tekst staat op
een roze kussentje dat in alle taferelen in
of rond het hemelbed „zwerft". Bij het
einde weigert de man het kussentje ach
ter te laten voor de nieuwe bewoners
(een nieuw bruidspaar) terwijl de vrouw
erop staat dat de bruid het kussentje zal
lezen. Haar mening over genoemde mo
raal komt tot uitdrukking in de tekst
„Nou ik had ze willen laten weten hoe
gelukkig wij geweest zijn... en dat het
huwelijk een goed ding is." De man
voegt daar zijn eigen gevoelens over de
ze moraal aan toe; hij legt naast het roze
kussentje een fles champagne en draagt
zijn bejaarde vrouw de slaapkamer uit.
Grote hoogte
Laatstgenoemde handeling is ook de
opening van het stuk en de spelers Aris
van Zeijlen en Ineke Reitsma maakten
meteen een overtuigende entree. Zij
hadden het „Hemelbed" volledig in
Ion Texelse kotter heeft vrijdag in
|buurt van IJmuiden een vat met
kilo giftig vloeibaar chloor op-
list en naar de haven van Oude-
pild gebracht. Daar werd het vat
neld bij de politie die na onder-
Ik tot de conclusie kwam dat het
I er één was van een twee en een
|lf jaar geleden over boord gesla-
deklading van 58 vaten, af-
Imstig van een chemische fabriek
I Duitsland.
^an de 58 vaten die toen in een storm
Deze week kunnen nog foto's voor de
wedstrijd ingeleverd worden bij Niek van
der Heijden, redactie Texelse Courant.
Donderdagmorgen vanaf 9.30 uur (5
mei) zijn de dames van de kledingcom-
missie in De Bijenkorf, er worden dan
kostuums getoond, ook foto's en patro
nen zijn aanwezig. Adviezen worden ge
geven over stoffen en het zelf maken van
de kleding, welke gedragen gaat worden
in het historisch spel en de openlucht
maaltijd in het dorp.
Voor de maaltijd (voor Oosterenders)
behoeft u zich nog niet op te geven, er
worden evenals bij de vorige feesten
O. Prbordjes gemaakt, en als toegangs
bewijs verkocht. Wij komen hier nader
op terug en zullen dan mededelen wan
neer de verkoop begint.
voor de kust van IJmuiden over boord
zijn geslagen, zijn er inmiddels tien te
ruggevonden. Het vat is twee meter
lang, heeft een doorsnede van 90 centi
meter, is geel van kleur en heeft twee af
sluiters aan de bovenzijde.
Als het vloeibaar chloor onder een
druk van 8 atmosfeer vrijkomt is het zeer
giftig en het feit dat men het vat boven
water heeft gehaald vergroot de kans op
ongelukken.
In dit geval levert het vat geen gevaar
op want technisch onderzoek van Akzo
heeft geleerd dat het metaal en de afslui
ters nog geheel in takt zijn. Het giftige
spul zal worden afgevoerd naar een
Akzo-vestiging in Hengelo. Vissers die
een dergelijk vat in het net krijgen moe
ten het meteen weer overboord zetten
nadat het is gemarkeerd. De vondst
moet dan worden gemeld bij Rijkswa
terstaat die de chloorvaten bergt. Op de
foto deskundigen van Akzo die het vat
onderzoeken.
De Texelse postduiven kwamen af
gelopen zondag met slecht weer uit
Strombeek (245 km) terug. De uit
slag was als volgt:
59 duiven in concours).
KI. Bruining 1; G. van Lingen 2, 4, 10;
A, Keijzer 3, 5, 7, 9, 11; A. Daalder 6;
Sj. Feenstra 8, 12.
Aanstaande zaterdag boot 13.05
uur inkorven (St. Shislam Hornu).
28, 29, 30 juli 1983
Secretariaat: Ankerstraat 32,
1794 BJ Oosterend.
Mogen wij onze adverteerders nog
maals verzoeken de advertentietekst in
te leveren bij de drukkerij van de Texelse
Courant?
De afgelopen dagen kreeg de poli
tie weer diverse meldingen van
gestolen fietsen waarvan een deel
niet op slot stond.
Dat was het geval met een damesrij
wiel van het merk Phoenix" die woens
dagavond tussen half acht en elf uur uit
de Kantoorstraat werd meegenomen.
Ook werd een „Super Circle" damesfiets
gestolen die onafgesloten stond aan de
Haffelderweg. De fiets is waarschijnlijk
op 25 april ontvreemd.
Op Koninginnedag werd tussen vier
en vijf uur 's middags een „Batavus"
herenfiets gestolen die bij de Nieuwlan-
derweg wel op slot stond. In de nacht
van zaterdag op zondag werd van het
pleintje voor de R.K. kerk in Den Burg
een Gazelle herenfiets gesloten. Dit rij
wiel stond op slot. Alle fietsen zijn ei
gendom van Texelaars.
Een 20-jarige Texelaar werd maandag
avond om half drie door de politie in zijn
personenauto op de Elemert aangehou
den. Na een blaastest mocht de auto
mobilist een bloedproef ondergaan. De
auto werd uit het verkeer genomen.
Vrijdagavond 6 mei om half negen
draait DEK de dertig jaar geleden op
genomen fanfarefilm in het dorps
huis De Waldhoorn aan Den Hoorn.
Deze film is voor de Hoornder ge
meenschap van grote waarde. Op deze
film komen onder meer mensen voor die
allang niet meer in leven zijn en ook kan
men zien hoe Den Hoorn er in 1953 uit
zag. Omdat de oorspronkelijke film in
kwaliteit snel achteruit ging besloot het.
bestuur van DEK deze film te laten co-
piëren. De kosten hiervan waren aan
zienlijk en daarom besloot het bestuur
om vrijdagavond een kleine entree te
heffen; f2 per persoon.
Bevrijdingsdag
Op donderdag-5 mei (bevrijdingsdag)
zijn de gemeentesecretarie en alle ge
meentelijke diensten voor het publiek
gesloten. Voor een wijziging in de route
van de vuilnisophaaldienst wordt verwe
zen naar de geplaatste advertentie.
?®3333®3SSgSSS®8®S8SSa2SSSSgSg
14 krt. gouden oorknopicv^^
14 krt. gouden bedel 'hartie'.
l
Weverstraat 34,
telefoon (02220) 2912
