WAT IK ZEGGEN WOU..
Voordelig succes
voor Amateurtje
uridisch kibbelen over compromis
in het dreigende geweld"
Lekker lachen en travestie-rollen
„Vispaleis" wordt
„Waddenzee'
ort geding van paviljoenhouders
„De Texelaars begrijpen
SBB niet meer"
rr
Iprookje
Baha'i en Jezus
Bromfiets uit verkeer
83 NS DAG 15 NOVEMBER 1983
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
Zo langzamerhand wordt de strijd van de strandpaviljoenexploitanten te
rn Staatsbosbeheer een juridische haarkloverij waarbij het recht weieens
t recht van de juridisch sterkste zou kunnen zijn. Dat bleek vrijdagmiddag
Alkmaar waar de eigenaren van de paviljoens die uit de duinen moeten
rdwijnen een kort geding voerden tegen de Staat der Nederlanden om zo
bereiken dat de paviljoens mogen blijven staan totdat het Amsterdamse
irechtshof in januari een uitspraak heeft gedaan in het hoger beroep dat
aangespannen tegen de uitspraak van het eerste kort geding: de pavil-
Bns per 1 november afbreken. De president van de Alkmaarse rechtbank
r. Attema heeft toen namelijk tijdens de zitting een compromis weten te
reiken tussen de eisende staat en de verdedigende paviljoenhouders. Zo-
met veel compromissen bleek ook deze afspraak voor velerlei uitleg
tbaar.
Het op verschillende manieren uitleg-
n van het compromis (op 1 november
jreken in plaats van 1 mei) was vrij-
gmiddag de inzet en het zal aan de ju-
ische onderbouwing van de twee plei-
loien liggen wie er wint. Rechter Atte-
a liet duidelijk blijken dat hij niet meer
n plan is op de belangenafweging van
aatsbosbeheer of paviljoenexploitan-
n in te gaan omdat dit nu een zaak is
n het gerechtshof in Amsterdam.
Het ging er nu om de vraag of de rech-
r het 1 november vonnis heeft ui-
isproken als praktische oplossing (het
izoen stond voor de paviljoendeur) om
belangenafweging door een groter
illege te laten plaatsvinden, zoals Mr.
C. Kooman namens de exploitanten
.weerde. Wist Mr. Attema meteen na
it eerste kort geding al wie er in zijn
cht stond en had hij de paviljoenhou-
rs alleen maar tegemoet willen komen
)or uitstel van executie zoals landsad-
icaat mr. R. J. B. Boonekamp naar vo-
n bracht? Uiteraard weet de president
de Alkmaarse rechtbank waarom hij
en het 1 november voorstel deed,
aar vrijdagmiddag vertelde hij dat niet.
tegenstelling tot wat velen dachten
ed hij zelfs niet meteen uitspraak.
Knopen
Namens de paviljoenhouders zei Mr.
>oman dat hij het vonnis van de rech-
in mei had opgevat als een ,,zeer
aktisch oplossing waarin de mogelijk
heid werd opengelaten wederzijdse ar
gumenten grondiger dan tijdens het kort
geding door bodem- of hoger beroep
rechter te laten onderzoeken". ,,De ar
gumenten zijn in mei zeer summier ge
wogen", aldus Mr. Kooman die eraan
herinnerde dat hij in mei ook al had be
toogd dat een kort geding een slecht
middel was om alle juridische knopen
van dit conflict te ontwarren.
Kooman gaf enkele voorbeelden uit de
jurisprudentie over uitstel van executie
na een kort geding en kwam tot de con
clusie dat uitstel verantwoord is als er
sprake is van een noodtoestand van de
veroordeelde, in dit geval de
paviljoenhouders.
Daarna herhaalde hij de argumenten
waarom de paviljoens beter niet kunnen
worden afgebroken. ,,De paviljoenhou
ders staan met hun rug tegen de muur",
aldus Kooman die een brief overhandig
de van de Rabobank waarin staat dat al
leen de exploitanten die beschikken over
voldoende eigen financiële middelen
hun bedrijf na afbraak mogelijk nog
overeind kunnen houden. (,,Of dit soort
ondernemers vandaag aan de dag nog
bestaan weten wij met. Wij kennen er
niet één", aldus R. Veenstra van de Ra
bobank in zijn brief).
Blijven wachten
Mr. Kooman was van mening dat
Staatsbosbeheer geen zwaarwegende
belangen heeft bij onmiddellijke afbraak
van de paviljoens. ,,ln mei was er al een
spoedeisend belang volgens de Staat
maar onlangs is de datum van 1 novem
ber uitgesteld tot 21 november en het is
bepaald niet in te zien welk belang ver
hindert dat nu tot 12 januari wordt ge
wacht. Voor de duinen maakt het niets
uit, of is het wellicht beter dat de pavil
joens tot in januari blijven staan. Afbraak
brengt namelijk mee dat het zand niet
langer wordt vastgehouden en gemak
kelijk zal verstuiven", aldus Mr. Kooman
die als enige tegenargument kon beden
ken dat Staatsbosbeheer een procedure-
vonnis (een vonnis dat de mogelijkheid
van hoger beroep open laat. -red.) on
middellijk wil uitvoeren.
,,Als dat het enige argument in deze
zaak is, komt het belang van de Staat
neer op botte uitoefening van rechten,
waaraan elke redelijke overweging ont
breekt." De advocaat van de exploitan
ten gaf toe dat er sneller hoger beroep
aangetekend had kunnen worden maar
dat de uitspraak van het gerechtshof
ook niet voor 1 november was gedaan in
verband met de zomervakanties. Gelet
op de complexiteit van het geschil kon
Mr. Attema volgens de advocaat bewe
ren dat, de exploitanten geen kans op
winst zouden hebben. ,,Als de exploi
tanten de hoger beroep zaak zouden
winnen en uw vonnis is uitgevoerd dan
hebben ze een welhaast zinloze Pvrrhus
overwinning en rest alleen de mogelijk
heid van schadeclaims die altijd in het
nadeel van de paviljoenhouders zullen
uitvallen omdat dit veelal compromis-
PAA! 17
Landsadvocaat Mr. Boonekamp: ,,Er dreigde een ontruimingsoperatie met een welhaast militair karakter
affaires zijn", besloot Kooman zijn
pleidooi.
Misslag
Mr. R. J. Boonekamp had een veel
korter betoog en voerde een recente uit
spraak van de Hoge Raad aan als argu
ment om geen uitstel van executie van
het vonnis te verlenen.
De Hoge Raad had bepaald dat uitstel
van een kort geding-ontruiming kan als
het vonnis klaarblijkelijk op een juridi
sche of feitelijke misslag berust of als er
na het vonnis nieuwe feiten aan het licht
zijn gekomen die een heel ander beeld
op het geschil geven. ,,Dat is hier niet
het geval. De argumenten zijn hetzelfde
en de belangen zijn in mei tijdens het
kort geding al gewogen. Er is geen spra
ke van een juridische misslag. De Staat
is akkoord gegaan met het vonnis van 1
november omdat men dan zekerheid
had dat de paviljoens inderdaad zouden
verdwijnen."
Volgens Mr. Boonekamp is de af
spraak in het kort geding van mei niet
gemaakt om weging van de argumenten
in hoger beroep mogelijk te maken.
,,Dat recht hebben de exploitanten maar
dat doet niets af aan de uitspraak van de
Alkmaarse rechtbank". Dat de tegenoar-
tij aanvoert dat de Staat geen spoedei
send belang heeft, vond Boonekamp
een herhaling van de discussie van mei
en hij vond het onterecht dat de met de
exploitanten overeengekomen datum
van 21 november als argument van ,,niet
spoedeisend" werd genoemd.
Onlusten
,,Dat is een heel andere afspraak. De
staat had alles geregeld om het vonnis te
laten uitvoeren en toen kwam Mr. Koo
man met zijn executiegeschil", aldus
Boonekamp die aanvoerde dat Staats
bosbeheer aanvankelijk geen enkele re
den zag om de verwijdering van de pavil
joens op te schorten. De gemeente Texel
en de met de executie belaste deurwaar
der hadden de Staat om uitstel verzocht
omdat er ernstige onlusten werden ver
wacht. ,,Het zag er naar uit dat het een
operatie met een welhaast militair karak
ter moest worden met alle problemen
van dien. Mensen van Staatsbosbeheer
waaronder de heer Mantje zijn ernstig
bedreigd en ook wij vonden het uitein
delijk niet verstandig in deze sfeer op te
treden" Het uitstellen van de ontrui
mingsdatum was echter geen wijken
voor mogelijk geweld" verklaarde Mr.
Boonekamp nadrukkelijk. ,,Maar wel
kan iedereen zo even afkoelen."
Goed hart
Mr. Kooman zei dat geen van zijn
cliënten medewerkers van Staatsbosbe
heer had bedreigd maar niet te ontken
nen viel dat er op Texel wel ,,een boze
sfeer tegen SBB" heerst. ,,De Texelaars
begrijpen niet waarom de Staat dit doet.
Bijna niemand draagt Staatsbosbeheer
nog een goed hart toe. Men is niet over
tuigd van hun argumenten", aldus Koo
man die als voorbeeld noemde dat men
vroeger vrij in de Texelse duinen kon
rondwandelen, maar dat er door SBB
heiningen waren geplaatst ter bescher
ming van het duin. ,,Dat begreep men
nog wel maar nu laat men er vele scha
pen lopen. Dat gaat ten koste van de
duinen. De mensen mogen er echter
niet meer komen."
Mr Kooman noemde diverse malen
de noodsituatie van de exploitanten
waarop rechter Attema zei ,,dio situatie
is toch hetzelfde als in mei" met de toe
voeging dat hij de datum van 1 novem
ber had gekozen als zijnde het einde van
het zomerseizoen. Mr. Boonekamp:
,,Voor ons was het een termijn waarbin
nen een hoger beroep uitspraak kon
worden verwacht." Mr. Attema doet vrij
dagmiddag uitspraak.
it
IRIEVEN VAN LEZERS-BUITEN VERANTWOORDELIJKHEID VAN DE REDAKTIE
ren staande gingen vechten voor een
halve baan en doordat ze stonden, za
gen ze niet dat er net een hele baan
weggegeven was! Nou nog de clou van
dit alles. Nou, de grote vrouw had een
kennis tegen wie ze gezegd had: Jij
krijgt die baan op dat schooltje, meneer
Jenas". Zo heette hij niet eens! Maar...
beloofd is beloofd, alleen wilde ze niet
meebetalen aan al weer een werkloze op
Texel.
N. M. Schoo
De Koog.
Het zal enkele jaren geleden zijn dat ik
op deze plaats geestelijke bewegingen
vergeleek met een verleidelijk mooie
sloot, met daarnaast het saai lijkende
fietspad van het geloof in Jezus. Dat be
wijst opnieuw hei weekend
van de Baha'i beweging, dat werd aan
gekondigd in deze krant en in huis-aan-
huis folders: een prachtige sloot in het
avondlicht. En wie lopen erin?
Wat in toen zag, dat hoor ik de laatste
weken de bijbel steeds weer zeggen:
,,Soms schijnt een weg iemand recht,
maar het einde daarvan voert naar de
dood" (Spreuk 16:25). Let niet op het
mooie voorkomen, let niet op de velen
die erin lopen, maar let op het einde.
Want de mooiste wegen kunnen in een
ravijn eindigen. De smalle weg van Je
zus zeker niet. Hij alleen leidt ons naar
het ware, eeuwige leven.
Jan Brouwer,
Den Burg.
De Waalder toneelvereniging 't
Amateurtje heeft zaterdag veel suc
ces geboekt met de opvoering van
het blijspel ,,De Kerkestraat is een
keurige straat" van J. Hemmink-
Kamp. Dat succes was niet te dan
ken aan de kwaliteit van het stuk.
want het ging in feite om een platte
klucht zonder een greintje originali
teit, maar aan de wijze waarop twee
spelers, Jo Zoetelief en Nico van Eg-
mond een travestie-rol speelden.
Het onwaarschijnlijke verhaal eiste
namelijk dat de twee als moeder en
dochter ten tonele verschenen om
op deze manier een eind te maken
aan de spanningen in een gezin dat
boven zijn stand dreigt te gaan le
ven. Zoetelief en Van Egmond deden
het prima en in de zaal werd heel
wat afgelachen. Voor de rest bleef
het Amateurtje beneden het niveau
waaraan we de laatste jaren gewend
zijn geraakt.
Het verhaal: de eenvoudige metaalar
beider Arie Hofman, zijn vrouw Bets,
zijn kinderen Josief en Nico en zijn
schoonmoeder zijn verhuisd naar een
„betere" buurt, de Kerkestraat. Bets
Hofman vindt dat het gezin zich moet
„aanpassen" door wat meer status te
voeren. In ieder geval wil zij dat er een
auto wordt gekocht. Omdat het beschei
den salaris van haar man dat niet toe
laat, wordt besloten kostgangers te gaan
-TE*;
Nico van Egmond (links) en Jo Zoetelief.
houden. De sullige echtgenoot is daar
allerminst blij mee; hij blijft liever leven
zoals hij altijd heeft gedaan, maar omdat
hij heeft toegestemd kan de zaak niet
meer worden teruggedraaid.
Hulp
Twee hengelsportvrienden Dries en
Gerard bieden aan hem uit de nood te
helpen. Zij zullen zich aanmelden als
twee keurige dames die tegen betaling
hun intrek willen nemen in huize Hof
man. Ze beloven er voor te zullen zorgen
dat Bets Hofman snel inziet dat zij een
verkeerde beslissing heeft genomen en
alsnog van de kostgangers én de auto
zal willen afzien. Zo loopt het ook af,
want de twee als moeder en dochter
verklede gasten gedragen zich uiterst
merkwaardig, althans voor keurige inge
togen dames. Ze vallen herhaaldelijk uit
hun rol en de misverstanden zijn niet van
de lucht. Geheel volgens plan komt Bets
tot de gewenste conclusie en het auto-
en kostgangersplan is van de baan.
Omdat we 't Amateurtje a.s. zaterdag
graag opnieuw en volle zaal gunnen zul
len we niet in details treden. De
schrijfster van het stuk heeft een niet erg
geslaagde poging gedaan om het op
zichzelf eenvoudige verhaal wat inge
wikkelder en spannender te maken door
er meer personages in te verwerken. Zo
dient zich een keurig echtpaar De Vries
aan, dat zich spoedig ontpopt als een
stel mensen dat alleen maar wil profite
ren van de toekomstige auto van Hof
man en tegen het eind presenteert zich
de heerszuchtige Lena de Wit met haar
onderdanige toch trouwlustige broer
Gerrit, die de als vrouw verklede Dries
het hof maakt. Een anderen complicatie
is dat Gerard het best leuk vindt dat hij
en dochter Josief „vriendinnetjes" wor
den, wat tot aanstootgevende taferelen
leidt. De nieuwsgierige en slimme oma is
de enige die het spelletje vanaf het begin
door heeft.
Vrouwelijke mimiek
Zoals gezegd: zonder het aandeel van
het duo Nico en Jo zou het stuk een af
gang zijn geweest. Zoetelief en Van Eg
mond brachten de rol van stoere man
nen die een vrouwenrol spelen uitste
kend. Vooral Van Egmond die voor een
dochter in de huwbare leeftijd moest
doorgaan, wist iets zeer vrouwelijks in
zijn mimiek en bewegingen te leggen,
waardoor het af en toe uit die rollen val
len extra leuk was.
Dirk Roeper speelde heel bevredigend
als Arie Hofman. Als dt eenvoudige
maar niet erg heldhaftige metaalarbeider
was hij volstrekt geloofwaardig. Onge
veer hetzelfde geldt voor Ria van Eg
mond die echter nog wel wat pittiger
van leer had mogen trekken. Dat is trou
wens een aanmerking die voor bijna alle
spelers geldt: een beetje overdrijving
had geen kwaad gekund, in een dergelij
ke klucht is het zelfs vereist. Vooral in
het begin, toen het er op het toneel wat
traag toeging, leek ieder zich met een
maximum aan gevoel in zijn rol te willen
inleven, daarmee de suggestie wekkend
dat we met een tamelijk serieus stuk te
doen hadden. Elrike van Esschoten als
dochter Josien en Jeroen Nauta als
zoon Nico deden het heel behoorlijk. Af
gezien van de ook bij hen iets te serieuze
interpretatie, acteerden ze vlot en
enthousiast.
Te jong
Hetty Beijert was net iets te mooi en
te jong om geloofwaardig te zijn als
„oma". Hadden de grimeuses Jeanette
Klaver en Anke Plaatsman van haar met
een wat lelijker tang kunnen maken? Het
spel van Hetty maakte veel goed.
Arie Kager moest als de bekakte buur
man De Vries een rol spelen die hem
blijkbaar niet erg lag. Het had allemaal
veel arroganter moeten tonen en klin
ken, waardoor er veel meer contrast was
ontstaan met de metaalarbeider Hof
man. Lyda Vlaming, als de hovaardige
mevrouw De Vries had met haar creatie
wat minder moeite.
Thea Hin zagen we als Lena de Wit
verdienstelijk spelen. Als de heerszuchti
ge, jaloerse ongetrouwde vrouw wist zij
aardig te beantwoorden aan het beeld
dat de meeste mensen zich daarbij voor
stellen. Het contrast met haar sullige
broer die op een gegeven moment ook
het liefdesvuur in zich voelt ontbranden,
kwam goed uit de verf. Die broer werd
op de planken gezet door Kees Zoetelief
die als enige van de tonelisten van zater
dagavond voldoende overdrijving in zijn
spel bracht.
Souffleuze was Dien Plaatsman die
het niet al te druk leek te hebben omdat
de meeste spelers behoorlijk rolvast wa
ren. De regie was in handen van Elrike
van Esschoten en Lex Kaper. Kaper was
aanvankelijk niet bij het stuk betrokken
maar hij nam de regietaak van Elrike van
Esschoten twee weken geleden over
toen de speelster die aanvankelijk als
dochter Josien zou optreden, ziek werd
en Elrike haar plaats innam. Aan het slot
van de avond viel haar terecht een extra
compliment ten deel. „De Kerkstraat is
een keurige straat" wordt zaterdaga
vond a.s. opnieuw opgevoerd
Slager A. Ott uit De Koog neemt
per 1 december de pacht over van
het „Vispaleis" aan de Stenenplaats
in Den Burg. Het blijft een viszaak,
echter met een andere naam: „Wad
denzee." In het vroege voorjaar, mo
gelijk nog eerder, zal de zaak na een
vrij ingrijpende verbouwing worden
heropend.
Het „Vispaleis" (eigendom van de
heer W. van der Vis) is vijf jaar lang door
de familie H. Ellen gepacht. Deze slaag-
ondernemers - akti viteiten
de er echter niet in tot een bevredigende
exploitatie te komen. De omzet liep te
rug maar de pacht ging trendmatig om
hoog, zodat het steeds moeilijker werd.
Vorig jaar was er al sprake van dat Ellen
zou afhaken, maar dat ging toen niet
door. Het laatste jaar gaf echter opnieuw
een achteruitgang te zien. Harry Ellen
blijft wel 's zomers het Vispaleis-filiaal in
De Koog exploiteren. Voor de rest van
de tijd is hij op zoek naar een andere
baan. Morgen ondertekent hij bij de no
taris een huurcontract voor vijf jaar. Di
rect daarop ondertekenen Ott en Van der
Vis een contract voor het Vispaleis.
De heer Ott (sinds jaar als slager
in De Koog en sinds kort met een „fili
aal" in de Dagmarkt te Den Burg) is er
van overtuigd dat een viszaak aan de
Stenenplaats in Den Burg te exploiteren
moet zijn. Hij verwacht tot de gewenste
omzet te komen door een uitgebreid as
sortiment, een goede presentatie en een
andere inrichting. De komende maan
den zal de zaak een metamorfose onder
gaan. Er komt een nieuwe, open pui. De
mensen zullen daardoor makkelijker bin
nenlopen en de inrichting van de winkel
zal noden om te gaan zitten en ter plaat
se een visje te eten, Verder komt er een
nieuwe koelcel, toonbank en bakappara-
tuur. Ott („Ik blijf een echte slager") zal
de viszaak met zelf runnen; hij is nog op
zoek naar iemand. Van de kwaliteit van
deze man of vrouw zal veel afhangen.
Het verleggen van zakelijke belangen
in Den Burg beschouwt Ott als noodza
kelijk. Evenals veel andere winkeliers in
De Koog heeft hij ervaren dat het steeds
moeilijker wordt om in de badplaats tot
een aanvaardbare exploitatie te komen.
Er moet daar teveel worden geïnvesteerd
in overcapaciteit, waarbij komt dat er
een toenemende trek van toeristen naar
Den Burg is. Mede door de komst van
grote supermarkten aldaar is de positie
van de residentie als koopcentrum voor
het hele eiland aanmerkelijk versterkt.
Dinsdag nam de politie een bromfiets
uit het verkeer die niet voldeed aan en
kele technische eisen. Het vervoermid
del van een 17-jarige inwoner van Den
Hoorn had o.a. geen trappers en buddy-
seat. De bromfietser droeg geen helm.