WAT IK ZEGGEN WOU.. Voordelig succes voor Amateurtje uridisch kibbelen over compromis in het dreigende geweld" Lekker lachen en travestie-rollen „Vispaleis" wordt „Waddenzee' ort geding van paviljoenhouders „De Texelaars begrijpen SBB niet meer" rr Iprookje Baha'i en Jezus Bromfiets uit verkeer 83 NS DAG 15 NOVEMBER 1983 TEXELSE COURANT PAGINA 5 Zo langzamerhand wordt de strijd van de strandpaviljoenexploitanten te rn Staatsbosbeheer een juridische haarkloverij waarbij het recht weieens t recht van de juridisch sterkste zou kunnen zijn. Dat bleek vrijdagmiddag Alkmaar waar de eigenaren van de paviljoens die uit de duinen moeten rdwijnen een kort geding voerden tegen de Staat der Nederlanden om zo bereiken dat de paviljoens mogen blijven staan totdat het Amsterdamse irechtshof in januari een uitspraak heeft gedaan in het hoger beroep dat aangespannen tegen de uitspraak van het eerste kort geding: de pavil- Bns per 1 november afbreken. De president van de Alkmaarse rechtbank r. Attema heeft toen namelijk tijdens de zitting een compromis weten te reiken tussen de eisende staat en de verdedigende paviljoenhouders. Zo- met veel compromissen bleek ook deze afspraak voor velerlei uitleg tbaar. Het op verschillende manieren uitleg- n van het compromis (op 1 november jreken in plaats van 1 mei) was vrij- gmiddag de inzet en het zal aan de ju- ische onderbouwing van de twee plei- loien liggen wie er wint. Rechter Atte- a liet duidelijk blijken dat hij niet meer n plan is op de belangenafweging van aatsbosbeheer of paviljoenexploitan- n in te gaan omdat dit nu een zaak is n het gerechtshof in Amsterdam. Het ging er nu om de vraag of de rech- r het 1 november vonnis heeft ui- isproken als praktische oplossing (het izoen stond voor de paviljoendeur) om belangenafweging door een groter illege te laten plaatsvinden, zoals Mr. C. Kooman namens de exploitanten .weerde. Wist Mr. Attema meteen na it eerste kort geding al wie er in zijn cht stond en had hij de paviljoenhou- rs alleen maar tegemoet willen komen )or uitstel van executie zoals landsad- icaat mr. R. J. B. Boonekamp naar vo- n bracht? Uiteraard weet de president de Alkmaarse rechtbank waarom hij en het 1 november voorstel deed, aar vrijdagmiddag vertelde hij dat niet. tegenstelling tot wat velen dachten ed hij zelfs niet meteen uitspraak. Knopen Namens de paviljoenhouders zei Mr. >oman dat hij het vonnis van de rech- in mei had opgevat als een ,,zeer aktisch oplossing waarin de mogelijk heid werd opengelaten wederzijdse ar gumenten grondiger dan tijdens het kort geding door bodem- of hoger beroep rechter te laten onderzoeken". ,,De ar gumenten zijn in mei zeer summier ge wogen", aldus Mr. Kooman die eraan herinnerde dat hij in mei ook al had be toogd dat een kort geding een slecht middel was om alle juridische knopen van dit conflict te ontwarren. Kooman gaf enkele voorbeelden uit de jurisprudentie over uitstel van executie na een kort geding en kwam tot de con clusie dat uitstel verantwoord is als er sprake is van een noodtoestand van de veroordeelde, in dit geval de paviljoenhouders. Daarna herhaalde hij de argumenten waarom de paviljoens beter niet kunnen worden afgebroken. ,,De paviljoenhou ders staan met hun rug tegen de muur", aldus Kooman die een brief overhandig de van de Rabobank waarin staat dat al leen de exploitanten die beschikken over voldoende eigen financiële middelen hun bedrijf na afbraak mogelijk nog overeind kunnen houden. (,,Of dit soort ondernemers vandaag aan de dag nog bestaan weten wij met. Wij kennen er niet één", aldus R. Veenstra van de Ra bobank in zijn brief). Blijven wachten Mr. Kooman was van mening dat Staatsbosbeheer geen zwaarwegende belangen heeft bij onmiddellijke afbraak van de paviljoens. ,,ln mei was er al een spoedeisend belang volgens de Staat maar onlangs is de datum van 1 novem ber uitgesteld tot 21 november en het is bepaald niet in te zien welk belang ver hindert dat nu tot 12 januari wordt ge wacht. Voor de duinen maakt het niets uit, of is het wellicht beter dat de pavil joens tot in januari blijven staan. Afbraak brengt namelijk mee dat het zand niet langer wordt vastgehouden en gemak kelijk zal verstuiven", aldus Mr. Kooman die als enige tegenargument kon beden ken dat Staatsbosbeheer een procedure- vonnis (een vonnis dat de mogelijkheid van hoger beroep open laat. -red.) on middellijk wil uitvoeren. ,,Als dat het enige argument in deze zaak is, komt het belang van de Staat neer op botte uitoefening van rechten, waaraan elke redelijke overweging ont breekt." De advocaat van de exploitan ten gaf toe dat er sneller hoger beroep aangetekend had kunnen worden maar dat de uitspraak van het gerechtshof ook niet voor 1 november was gedaan in verband met de zomervakanties. Gelet op de complexiteit van het geschil kon Mr. Attema volgens de advocaat bewe ren dat, de exploitanten geen kans op winst zouden hebben. ,,Als de exploi tanten de hoger beroep zaak zouden winnen en uw vonnis is uitgevoerd dan hebben ze een welhaast zinloze Pvrrhus overwinning en rest alleen de mogelijk heid van schadeclaims die altijd in het nadeel van de paviljoenhouders zullen uitvallen omdat dit veelal compromis- PAA! 17 Landsadvocaat Mr. Boonekamp: ,,Er dreigde een ontruimingsoperatie met een welhaast militair karakter affaires zijn", besloot Kooman zijn pleidooi. Misslag Mr. R. J. Boonekamp had een veel korter betoog en voerde een recente uit spraak van de Hoge Raad aan als argu ment om geen uitstel van executie van het vonnis te verlenen. De Hoge Raad had bepaald dat uitstel van een kort geding-ontruiming kan als het vonnis klaarblijkelijk op een juridi sche of feitelijke misslag berust of als er na het vonnis nieuwe feiten aan het licht zijn gekomen die een heel ander beeld op het geschil geven. ,,Dat is hier niet het geval. De argumenten zijn hetzelfde en de belangen zijn in mei tijdens het kort geding al gewogen. Er is geen spra ke van een juridische misslag. De Staat is akkoord gegaan met het vonnis van 1 november omdat men dan zekerheid had dat de paviljoens inderdaad zouden verdwijnen." Volgens Mr. Boonekamp is de af spraak in het kort geding van mei niet gemaakt om weging van de argumenten in hoger beroep mogelijk te maken. ,,Dat recht hebben de exploitanten maar dat doet niets af aan de uitspraak van de Alkmaarse rechtbank". Dat de tegenoar- tij aanvoert dat de Staat geen spoedei send belang heeft, vond Boonekamp een herhaling van de discussie van mei en hij vond het onterecht dat de met de exploitanten overeengekomen datum van 21 november als argument van ,,niet spoedeisend" werd genoemd. Onlusten ,,Dat is een heel andere afspraak. De staat had alles geregeld om het vonnis te laten uitvoeren en toen kwam Mr. Koo man met zijn executiegeschil", aldus Boonekamp die aanvoerde dat Staats bosbeheer aanvankelijk geen enkele re den zag om de verwijdering van de pavil joens op te schorten. De gemeente Texel en de met de executie belaste deurwaar der hadden de Staat om uitstel verzocht omdat er ernstige onlusten werden ver wacht. ,,Het zag er naar uit dat het een operatie met een welhaast militair karak ter moest worden met alle problemen van dien. Mensen van Staatsbosbeheer waaronder de heer Mantje zijn ernstig bedreigd en ook wij vonden het uitein delijk niet verstandig in deze sfeer op te treden" Het uitstellen van de ontrui mingsdatum was echter geen wijken voor mogelijk geweld" verklaarde Mr. Boonekamp nadrukkelijk. ,,Maar wel kan iedereen zo even afkoelen." Goed hart Mr. Kooman zei dat geen van zijn cliënten medewerkers van Staatsbosbe heer had bedreigd maar niet te ontken nen viel dat er op Texel wel ,,een boze sfeer tegen SBB" heerst. ,,De Texelaars begrijpen niet waarom de Staat dit doet. Bijna niemand draagt Staatsbosbeheer nog een goed hart toe. Men is niet over tuigd van hun argumenten", aldus Koo man die als voorbeeld noemde dat men vroeger vrij in de Texelse duinen kon rondwandelen, maar dat er door SBB heiningen waren geplaatst ter bescher ming van het duin. ,,Dat begreep men nog wel maar nu laat men er vele scha pen lopen. Dat gaat ten koste van de duinen. De mensen mogen er echter niet meer komen." Mr Kooman noemde diverse malen de noodsituatie van de exploitanten waarop rechter Attema zei ,,dio situatie is toch hetzelfde als in mei" met de toe voeging dat hij de datum van 1 novem ber had gekozen als zijnde het einde van het zomerseizoen. Mr. Boonekamp: ,,Voor ons was het een termijn waarbin nen een hoger beroep uitspraak kon worden verwacht." Mr. Attema doet vrij dagmiddag uitspraak. it IRIEVEN VAN LEZERS-BUITEN VERANTWOORDELIJKHEID VAN DE REDAKTIE ren staande gingen vechten voor een halve baan en doordat ze stonden, za gen ze niet dat er net een hele baan weggegeven was! Nou nog de clou van dit alles. Nou, de grote vrouw had een kennis tegen wie ze gezegd had: Jij krijgt die baan op dat schooltje, meneer Jenas". Zo heette hij niet eens! Maar... beloofd is beloofd, alleen wilde ze niet meebetalen aan al weer een werkloze op Texel. N. M. Schoo De Koog. Het zal enkele jaren geleden zijn dat ik op deze plaats geestelijke bewegingen vergeleek met een verleidelijk mooie sloot, met daarnaast het saai lijkende fietspad van het geloof in Jezus. Dat be wijst opnieuw hei weekend van de Baha'i beweging, dat werd aan gekondigd in deze krant en in huis-aan- huis folders: een prachtige sloot in het avondlicht. En wie lopen erin? Wat in toen zag, dat hoor ik de laatste weken de bijbel steeds weer zeggen: ,,Soms schijnt een weg iemand recht, maar het einde daarvan voert naar de dood" (Spreuk 16:25). Let niet op het mooie voorkomen, let niet op de velen die erin lopen, maar let op het einde. Want de mooiste wegen kunnen in een ravijn eindigen. De smalle weg van Je zus zeker niet. Hij alleen leidt ons naar het ware, eeuwige leven. Jan Brouwer, Den Burg. De Waalder toneelvereniging 't Amateurtje heeft zaterdag veel suc ces geboekt met de opvoering van het blijspel ,,De Kerkestraat is een keurige straat" van J. Hemmink- Kamp. Dat succes was niet te dan ken aan de kwaliteit van het stuk. want het ging in feite om een platte klucht zonder een greintje originali teit, maar aan de wijze waarop twee spelers, Jo Zoetelief en Nico van Eg- mond een travestie-rol speelden. Het onwaarschijnlijke verhaal eiste namelijk dat de twee als moeder en dochter ten tonele verschenen om op deze manier een eind te maken aan de spanningen in een gezin dat boven zijn stand dreigt te gaan le ven. Zoetelief en Van Egmond deden het prima en in de zaal werd heel wat afgelachen. Voor de rest bleef het Amateurtje beneden het niveau waaraan we de laatste jaren gewend zijn geraakt. Het verhaal: de eenvoudige metaalar beider Arie Hofman, zijn vrouw Bets, zijn kinderen Josief en Nico en zijn schoonmoeder zijn verhuisd naar een „betere" buurt, de Kerkestraat. Bets Hofman vindt dat het gezin zich moet „aanpassen" door wat meer status te voeren. In ieder geval wil zij dat er een auto wordt gekocht. Omdat het beschei den salaris van haar man dat niet toe laat, wordt besloten kostgangers te gaan -TE*; Nico van Egmond (links) en Jo Zoetelief. houden. De sullige echtgenoot is daar allerminst blij mee; hij blijft liever leven zoals hij altijd heeft gedaan, maar omdat hij heeft toegestemd kan de zaak niet meer worden teruggedraaid. Hulp Twee hengelsportvrienden Dries en Gerard bieden aan hem uit de nood te helpen. Zij zullen zich aanmelden als twee keurige dames die tegen betaling hun intrek willen nemen in huize Hof man. Ze beloven er voor te zullen zorgen dat Bets Hofman snel inziet dat zij een verkeerde beslissing heeft genomen en alsnog van de kostgangers én de auto zal willen afzien. Zo loopt het ook af, want de twee als moeder en dochter verklede gasten gedragen zich uiterst merkwaardig, althans voor keurige inge togen dames. Ze vallen herhaaldelijk uit hun rol en de misverstanden zijn niet van de lucht. Geheel volgens plan komt Bets tot de gewenste conclusie en het auto- en kostgangersplan is van de baan. Omdat we 't Amateurtje a.s. zaterdag graag opnieuw en volle zaal gunnen zul len we niet in details treden. De schrijfster van het stuk heeft een niet erg geslaagde poging gedaan om het op zichzelf eenvoudige verhaal wat inge wikkelder en spannender te maken door er meer personages in te verwerken. Zo dient zich een keurig echtpaar De Vries aan, dat zich spoedig ontpopt als een stel mensen dat alleen maar wil profite ren van de toekomstige auto van Hof man en tegen het eind presenteert zich de heerszuchtige Lena de Wit met haar onderdanige toch trouwlustige broer Gerrit, die de als vrouw verklede Dries het hof maakt. Een anderen complicatie is dat Gerard het best leuk vindt dat hij en dochter Josief „vriendinnetjes" wor den, wat tot aanstootgevende taferelen leidt. De nieuwsgierige en slimme oma is de enige die het spelletje vanaf het begin door heeft. Vrouwelijke mimiek Zoals gezegd: zonder het aandeel van het duo Nico en Jo zou het stuk een af gang zijn geweest. Zoetelief en Van Eg mond brachten de rol van stoere man nen die een vrouwenrol spelen uitste kend. Vooral Van Egmond die voor een dochter in de huwbare leeftijd moest doorgaan, wist iets zeer vrouwelijks in zijn mimiek en bewegingen te leggen, waardoor het af en toe uit die rollen val len extra leuk was. Dirk Roeper speelde heel bevredigend als Arie Hofman. Als dt eenvoudige maar niet erg heldhaftige metaalarbeider was hij volstrekt geloofwaardig. Onge veer hetzelfde geldt voor Ria van Eg mond die echter nog wel wat pittiger van leer had mogen trekken. Dat is trou wens een aanmerking die voor bijna alle spelers geldt: een beetje overdrijving had geen kwaad gekund, in een dergelij ke klucht is het zelfs vereist. Vooral in het begin, toen het er op het toneel wat traag toeging, leek ieder zich met een maximum aan gevoel in zijn rol te willen inleven, daarmee de suggestie wekkend dat we met een tamelijk serieus stuk te doen hadden. Elrike van Esschoten als dochter Josien en Jeroen Nauta als zoon Nico deden het heel behoorlijk. Af gezien van de ook bij hen iets te serieuze interpretatie, acteerden ze vlot en enthousiast. Te jong Hetty Beijert was net iets te mooi en te jong om geloofwaardig te zijn als „oma". Hadden de grimeuses Jeanette Klaver en Anke Plaatsman van haar met een wat lelijker tang kunnen maken? Het spel van Hetty maakte veel goed. Arie Kager moest als de bekakte buur man De Vries een rol spelen die hem blijkbaar niet erg lag. Het had allemaal veel arroganter moeten tonen en klin ken, waardoor er veel meer contrast was ontstaan met de metaalarbeider Hof man. Lyda Vlaming, als de hovaardige mevrouw De Vries had met haar creatie wat minder moeite. Thea Hin zagen we als Lena de Wit verdienstelijk spelen. Als de heerszuchti ge, jaloerse ongetrouwde vrouw wist zij aardig te beantwoorden aan het beeld dat de meeste mensen zich daarbij voor stellen. Het contrast met haar sullige broer die op een gegeven moment ook het liefdesvuur in zich voelt ontbranden, kwam goed uit de verf. Die broer werd op de planken gezet door Kees Zoetelief die als enige van de tonelisten van zater dagavond voldoende overdrijving in zijn spel bracht. Souffleuze was Dien Plaatsman die het niet al te druk leek te hebben omdat de meeste spelers behoorlijk rolvast wa ren. De regie was in handen van Elrike van Esschoten en Lex Kaper. Kaper was aanvankelijk niet bij het stuk betrokken maar hij nam de regietaak van Elrike van Esschoten twee weken geleden over toen de speelster die aanvankelijk als dochter Josien zou optreden, ziek werd en Elrike haar plaats innam. Aan het slot van de avond viel haar terecht een extra compliment ten deel. „De Kerkstraat is een keurige straat" wordt zaterdaga vond a.s. opnieuw opgevoerd Slager A. Ott uit De Koog neemt per 1 december de pacht over van het „Vispaleis" aan de Stenenplaats in Den Burg. Het blijft een viszaak, echter met een andere naam: „Wad denzee." In het vroege voorjaar, mo gelijk nog eerder, zal de zaak na een vrij ingrijpende verbouwing worden heropend. Het „Vispaleis" (eigendom van de heer W. van der Vis) is vijf jaar lang door de familie H. Ellen gepacht. Deze slaag- ondernemers - akti viteiten de er echter niet in tot een bevredigende exploitatie te komen. De omzet liep te rug maar de pacht ging trendmatig om hoog, zodat het steeds moeilijker werd. Vorig jaar was er al sprake van dat Ellen zou afhaken, maar dat ging toen niet door. Het laatste jaar gaf echter opnieuw een achteruitgang te zien. Harry Ellen blijft wel 's zomers het Vispaleis-filiaal in De Koog exploiteren. Voor de rest van de tijd is hij op zoek naar een andere baan. Morgen ondertekent hij bij de no taris een huurcontract voor vijf jaar. Di rect daarop ondertekenen Ott en Van der Vis een contract voor het Vispaleis. De heer Ott (sinds jaar als slager in De Koog en sinds kort met een „fili aal" in de Dagmarkt te Den Burg) is er van overtuigd dat een viszaak aan de Stenenplaats in Den Burg te exploiteren moet zijn. Hij verwacht tot de gewenste omzet te komen door een uitgebreid as sortiment, een goede presentatie en een andere inrichting. De komende maan den zal de zaak een metamorfose onder gaan. Er komt een nieuwe, open pui. De mensen zullen daardoor makkelijker bin nenlopen en de inrichting van de winkel zal noden om te gaan zitten en ter plaat se een visje te eten, Verder komt er een nieuwe koelcel, toonbank en bakappara- tuur. Ott („Ik blijf een echte slager") zal de viszaak met zelf runnen; hij is nog op zoek naar iemand. Van de kwaliteit van deze man of vrouw zal veel afhangen. Het verleggen van zakelijke belangen in Den Burg beschouwt Ott als noodza kelijk. Evenals veel andere winkeliers in De Koog heeft hij ervaren dat het steeds moeilijker wordt om in de badplaats tot een aanvaardbare exploitatie te komen. Er moet daar teveel worden geïnvesteerd in overcapaciteit, waarbij komt dat er een toenemende trek van toeristen naar Den Burg is. Mede door de komst van grote supermarkten aldaar is de positie van de residentie als koopcentrum voor het hele eiland aanmerkelijk versterkt. Dinsdag nam de politie een bromfiets uit het verkeer die niet voldeed aan en kele technische eisen. Het vervoermid del van een 17-jarige inwoner van Den Hoorn had o.a. geen trappers en buddy- seat. De bromfietser droeg geen helm.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1983 | | pagina 5