Slechts „gemeen" soldaat
Boekei en Postma geëerd
door KNZHRM-redders
TEXELAARS
VAN TOEN
Voor het kerstweekend
mms*#*
Twee „zeeleeuwen" geridderd
door Siem de Waal,
Pietermaritzburg,
Zuid-Afrika.
24, 25 en 26 december 1983
Artsen
Groene Kruis
Tandartsen
Apotheek
Gezinsverzorging
Alcohol en drugs.
Dierenartsen
Noodslachtingen
Kerkdiensten
/RIJDAG 23 DECEMBER 1983
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
- ft
J. Postma trachtat lutttart naar KNZHRM-dtractaur C. H. van dar Zweep d/a aan u/ttag gaatt ovar da gaschladanls van da vargulda zilveren
mada/lta
Na een staat van dienst van 32 jaar, tien maanden en twaalf dagen nam
de KNZHRM dinsdagavond in Theodorahoeve afscheid van het commissie
lid J. H. Boekei. Hij is 72 jaar en dan moet men bij de reddingsmaatschappij
het bijltje er bij neergooien al liet Boekei blijken eigenlijk nog best enige tijd
mee te willen draaien. Donderdagavond werd ook het commissielid en vuur
torenwachter J. Postma in het zonnetje gezet omdat hij 25 jaar deel uit
maakt van de plaatselijke commissie van de reddingmaatschappij. Postma
kreeg uit handen van directeur C. H. van der Zweep de verguld zilveren leg
penning uitgereikt, een ereblijk dat Boekei zeven jaar geleden mocht ont
vangen. Het officiële gebeuren vond plaats tijdens een feestelijke contacta
vond waarbij alle redders en commissieleden met hun vrouwen aanwezig
waren.
Directeur Van der Zweep noemde
commissielid Boekei ,,een taaie bestuur
der". Eén gebeurtenis in die 32 jaar was
hem zeer bij gebleven. In 1962 kreeg sta
tion De Cocksdorp een truck als vervan
ging van de Dutch Beap" vrachtwagen
waarop het whippertoestel was ge
plaatst. De Texelse redders waren niet
tevreden over de truck en lieten op alle
mogelijke manieren blijken dat de
,,Beap" eigenlijk onvervangbaar was.
De trucks waren aangeschaft op advies
van Van der Zweep en toen door de
Texelse redders werd beweerd dat de
nieuwe truck steeds vast zat in de dui
nen, besloot de directeur een kijkje te
nemen.
„Men reed het duin in en even later
leek het inderdaad of de truck niet ver
der kon. ledereen keek mij met een
schuin oog aan van: zie je wel het is een
grote miskoop", aldus de directeur die
zijn ogen niet had geloofd omdat hij bij
andere stations (waar men wel blij was
met het nieuwe materieell gezien had
dat de truck met veel gemak over strand
en duin reed. „Ik opperde voorzichting
dat het misschien aan de chauffeur lag
en toen greep Boekei opeens in. Hij
sprong achter het stuur, startte de wa
gen en reed met een flinke dot gas naar
het strand. Boekei kan sindsdien bij mij
geen kwaad meer doen, want hij heeft
mij als bestuurder van de truck
ondergang gered", zei de directeur. Ook
memoreerde hij de voortvarendheid van
de commissie bij de bouw van een
J H. Boeket lllnksl baktjkt da ets van Maartan Langbroek.
Theo Poort was als banketbakker werkzaam geweest bij „Jan Hen
drik" Kikkert in de Weverstraat. Het was een zeer bekwame vakman,
de beste die Jan Hendrik ooit gehad heeft. Misschien wel de beste die
Texel ooit heeft gehad. Hij kon schilderen met chocolade en haalde de
landelijke pers toen hij een bekende „Opoe" uit de stad Groningen, die
honderd jaar geworden was, in chocolade uitbeeldde. „Vereeuwigde",
had ik bijna geschreven. Het heeft lange tijd in de Weverstraat in de
etalage gestaan. Theo was een genieter van het leven, had een, voor
die jaren, geweldig salaris, kwam tóch elke week net een halve gulden
tekort maar was overigens een heer met keurige manieren.
Toen Jan Hendrik alles van hem had
geleerd en afgekeken, was het voor
Theo weer tijd om verder te gaan en om
dat ik inmiddels in Pretoria woonde, ver
loren we alle contact. Toen ik een jaar of
vijf later met vele andere Nederlanders
(al of niet vrijwillig! met de eerste ploeg
Nederlandse Springbokken in Engeland
terecht kwam en ingedeeld werd bij de
Irene Brigade, was dat voor de redactie
van Vrij Nederland in Londen aanleiding
om ons op te zoeken om er een reporta
ge van te maken, welbedeeld met foto's.
En zo verscheen ik, zonder toevoeging
van naam, in het weekblad. Een paar da
gen daarna ontving ik een brief uit Mai
denhead, een verre voorstad van Lon
den, en u raadt het wel, van Theo Poort.
Het contact werd toen onmiddellijk
hersteld. Hij vertelde in zijn eerste brief
uitvoerig hoe hij tenslotte bij de marine
was terecht gekomen en nu bij niemand
minder dan bij de familie de Admiraal
van de Nederlandse vloot als kok werk
zaam was, waar ik me niet over verbaas
de, wetende wat voor kwaliteiten hij be
zat. Er verliepen enige maanden, want ik
was inmiddels elders in Engeland voor
oefening, voordat ik zijn uitnodiging om
een weekend in Maidenhead als zijn gast
door te brengen, kon aannemen.
Snaaierij
We waren als soldaat niet erg verwend
wat de „snaaierij" betreft en ik had
Theo laten weten dat ik minstens op één
van zijn befaamde taarten rekende als
middagmaal voor mezelf. Behalve de
reuze taart waar Theo voor had gezorgd
en die stond te wachten in een mooie
ronde doos, was het een pracht wee
kend, waar we beiden ontdekten dat we
veel meer Texelaar waren dan we dach
ten, Enfin, zondagmiddag was de taart
op en moest ik weer op Wolverhampton
aan. Vanaf Maidenhead was het een
lastige reis want Engeland was toen
reeds enige jaren in oorlog met alle ellen
de van dien. Het verkeer werd erg be
moeilijkt, vooral in de avond met de toen
nog plaatsvindende bombardementen.
Nam soms uren om ergens te komen.
Ik was echter niet de enige gast van
de Admiraal en zijn familie geweest, al
wisten die er niets van. Zondagmorgen
was de minister van oorlog ook daar
aangekomen en ik hoorde van zijn kor
poraal chauffeur, die ook in de keuken
zat, dat men in de avond weer terugging
naar Londen. Als ik eens met hen naar
London kon komen, dan was het van
daar een regelrechte rit naar Wolver
hampton. In het vroege ochtenduur
voor appèl kon je dan via een lage muur
die het kamp omringde, aan de achter
kant binnenkomen. Heel wat soldaten
hebben daar gebruik van gemaakt als ze
na een korte nacht „verlaat" waren. Met
keurige vouw in de broek, bruine schoe
nen en geen ontbijt, werd die muur vak
kundig genomen.
Toen ik de gedachte opperde om met
hen mee te gaan naar Londen vroeg de
chauffeur (geen marine militair) of ik
geen verstand had. „Wie denk je dat je
bent dat je zomaar van een minister een
lift kunt krijgen?" Ik vroeg of de auto
dan volzat, maar het was alleen de mi
nister in die kast van een wagen. „Daar
kan jij als soldaat toch niet bij, het is een
minister, begrijp je dat niet." Ik begreep
het echt niet. Deze man, de minister,
was net als ik, door oorlogsomstandig
heden toevallig in Engeland terecht ge
komen. Net zoals ik, om te strijden voor
het zelfde doel. Zo redeneerde m'n prole
tarische geest. Hij reed met een lege wa
gen naar Londen, maar een medestrijder
voor vrijheid en voor recht kon daar niet
bij, volgens de korporaal.
Ik besloot om het zelf aan de minister
te vragen en op hem te wachten bij de
auto. Ging het niet door, dan zou ik stof
hebben voor een prachtverhaal in ons
kampblad de Bromtol.
Hoewel het koud was, trok ik mijn over
jas uit, zodat ik indruk kon maken met
de een week tevoren verkregen parachu
te op m'n mouw, waar er toen nog niet
zo veel van waren, daar alles nog in de
kinderschoenen stond. De admiraal
kwam het eerst naar buiten en samen
met Theo, die lichtelijk twijfelde of het
iderdaad allemaal wel door de beugel
kon, vroeg ik hem of ik zou kunnen mee
rijden naar Londen. Een admiraal is
tenslotte geen marineman en die zijn
toch ergens anders dan mensen van het
leger. „Ik zie niet in waarom niet", zei de
Van der Zweep dankte beide heren
voor de inzet en overhandigde Boeket
een ets van Maarten Langbroek met als
onderwerp de Ida Mary. Voordat hij
Postma de zilveren legpenning overhan
digde gaf hij een beschouwing van de
geschiedenis van dit ereblijk. Al in 1828
was het idee geboren om een beloning
in te stellen voor commissieleden (de
redders kregen geldelijke premies voor
bijzondere moed) vooral om als voor
beeld te dienen voor de anderen. Toen
werd meteen gedacht aan een medaille
maar de kosten waren dermate hoog dat
het bestuur de suggestie 13 jaar in be
raad hield. Aan het begin van deze eeuw
konden commissieleden die zich bijzon
der verdienstelijk maakten ook een gou
den medaille krijgen, een mogelijkheid
die ongedaan werd gemaakt door de ho
ge goudprijs in de tweede wereldoorlog.
Sindsdien is er de vergulde zilveren leg
penning. Postma toonde zich ontroerd
met de penning en dankte het bestuur
voor deze onderscheiding. Van der
Zweep overhandigde beiden ook een
stropdas en voor de dames Boekei en
Postma was er een sjaal („Een sjaal als
warmhoudertje in plaats van bonbons
als zoethoudertje") en bloemen.
Walvissen
Namens het station De Cocksdorp
sprak schipper J. Groen het jubilerende
commissielid toe. Ook hij memoreerde
de duik tussen zijn knieën. „U was bijna
vermist maar ik vind het moedig dat u
ondanks die vervelende ervaring toch
nog vaak meevaart", aldus Groen. Hij
moest constateren dat er ook commis
sieleden zijn die nooit blijk van be
langstelling geven voor de praktijk. Post
ma had de schipper ook een keer laten
schrikken toen hij meldde dat er twee
walvissen bij Vlieland lagen. Het bleek,
zoals bekend, om de resten van een
scheepswrak te gaan en Groen had het
voor niets uitvaren toen maar benut om
een oefening te houden.
Na het ontvangen van een foto van de
Ida Mary in ruige zee demonstreerde
Postma het publiek hoe hij de veel
besproken hekgolf had verwerkt: hij ging
op de grond liggen tussen de benen van
J. Groen.
P. Kikkert sprak namens station De
Cocksdorp tot Boekei en noemde hem
een bijna onmisbare technische hulp.
„Ik hoop dat we iemand terugkrijgen die
net zo technisch is, want aan uw kennis
hebben we veel gehad", aldus Kikkert
die zich herinnerde dat hij samen met
Boekei de Ida Mary had omgebouwd
„omdat die schuit natuurlijk ook niet zo
best uit Amsterdam kwam." Het schei
dende commissielid kreeg eenzelfde foto
van de reddingboot.
admiraal, „maar hier ben ik geen baas
over." Ik voelde me meteen op me
gemak.
„Admiraal", zei ik toen, „misschien
heeft u meer invloed bij de minister dan
ik, zou u het willen vragen?" Hij schoot
in de lach en zei: „Blijf maar in de
buurt."
En zo reden we even later in de rich
ting van Londen. Het was een donkere
avond en we hadden veel oponthoud.
Een enkele maal werd de horizon verhel
derd door een zoeklicht. De tocht duur
de drie en een half uur, drie maal langer
dan gewoonlijk.
Wachten en maar wachten. Wie nu ech
ter denkt dat zo'n minister van oorlog
(hij was tenslotte mijn baas) zich met
één van zijn medestrijders voor hetzelfde
doel zou onderhouden, al was het maar
uit burgerlijke beleefdheid, die mag
nooit meer raden. Hij heeft kans gezien
om niet éénmaal ook maar met één
woord te reageren op mijn poging om de
stilte in de duisternis te verbreken. Ik be
gon toen te voelen wat de uitdrukking
„Hij was een gemeen soldaat" beteken
de. Of het kwam uit solidatiteit met zijn
baas, weet ik niet, maar de chauffeur
deed óók zijn kusser niet open. Toch heb
ik er geen rare smaak in m'n mond van
overgehouden. Daarvoor was de taart
veel te goed geweest.
Siem de Waal
nieuw boothuis in De Cocksdorp in 1961
Samen met de directie ging men naar de
hoogste instanties met een maquette
van het boothuis onder de arm. „Ik heb
nog nooit 20 snel schoonheidscommis
sies overstag zien gaan. Iedereen vond
het opeens prachtig." Van der Zweep
noemde enkele andere zaken waar Boe
kei en Postma als commissieleden voor
hadden geijverd zoals een nieuwe berg
plaats in De Koog, aanschaf van de Ida
Mary en een rubberboot voor station De
Koog.
Verguld
Postma noemde hij de spil van de
Texelse reddingscommissie omdat hij
sinds 1976 secretaris-penningmeester is.
„U bekijkt het reddingswerk niet alleen
vanuit de hoge toren maar bent echt be
trokken bij de praktijk." Postma gaat re
gelmatig mee met de Ida Mary oefenen
en hoewel Van der Zweep had vernomen
dat de vuurtorenwachter door een gi
gantische hekgolf eens tussen de benen
van de schipper terecht was gekomen,
en een andere keer problemen had met
zijn gebit, vond hij deze betrokkenheid
lovenswaardig. „Die affaire met uw ge
bit moet u zich niet aantrekken want ook
commissievoorzitter Mantje heeft in den
vreemde wel eens problemen gehad met
dit attribuut. Dat hoort blijkbaar bij de
KNZHRM."
Hans Bakker van station De Koog zet
te de beide feestvarkens op originele wij
ze in het zonnetje door als Neptunus ten
tonele te verschijnen. De God van de zee
las een lang vers voor waarin onder an
dere de sterke verhalen van Postma en
de late vergaderingen werden genoemd.
Postma was volgens het vers niet altijd
even snel met het uitbetalen van de ver
goedingen en daarom kreeg hij een
plastic vis die als spaarvarken kan die
nen. Ook was er voor hem een mini-
collectebootje van de KNZHRM waarin
bezoekers die de toren beklimmen een
bijdrage kunnen doen. „Als het bootje
vol is horen we het wel", aldus een cyni
sche Neptunus, verwijzend naar het feit
dat Postma „zelfs zijn eigen broer" niet
toelaat op de vuurtoren. Boekei werd
bedankt voor zijn moed, beleid en trouw
en beiden kregen een medaille en wer
den onder veel hilariteit door Neptunes
geridderd in de orde van de Nederlandse
zeeleeuw.
Beiden kregen ook een mand met
Texelse produkten en voor directeur Van
der Zweep was er een fles Juttertje met
de opmerking dat hij onlangs 25 jaar di
recteur was maar dat de maatschappij
„nog steeds geen feestje had gevierd."
Uitsluitend voor spoedgevallen
Van vrijdag 23 december 18.00 uur
tot zaterdag 24 december, 18.00 uur
Dokter A. Waverijn, Kogerstraat
87a, Den Burg, tel. (02220) 2016.
Van zaterdag 24 december 18.00 uur
tot dinsdag 27 december 8.00 uur
Dokter K. Eissen, Julianastraat 9,
Den Burg, tel. (02220) 2039.
Aanvragen visites s.v.p. tussen 9.30
en 10.30 uur.
Spreekuur op zondag en maandag
van 11.30 - 12.00 uur en van 16.00 -
16.30 uur, zonder afspraak.
Van vrijdagavond 18.00 uur tot dins
dagmorgen 8.00 uur.
Telefonisch bereikbaar zaterdag,
zondag en maandag van
13.00-14.00 en 18.30-19.30 uur.
Zr. M. Th. Groothuis-Zijlstra, Ma-
relstraat 8, Den Burg, tel. (02220)
2996.
Uitleen van verplegingsartikelen
en informatie:
Maandag t/m donderdag 16.30
17.30 uur. Lidmaatschapskaart
meebrengen.
Magazijn vrijdag 23 december
gesloten.
Voor zeer spoedeisende tandheel
kundige hulp kan men zaterdag,
zondag en maandag om 18.00 uur
precies terecht in het tandheelkun
dig centrum in het Groene Kruisge-
bouw, Witte Kruislaan 19.
Weverstraat 95, telefoon (07220)
2112. Open van maandag t/m vrij
dag van 8.30-18.00 uur. Zaterdag
van 11.00-12.30 uur en van
15 00-17.00 uur, zondag en maan
dag van 11,00-12.30 uur en van
16.00-17.00 uur.
Buiten die tijd alleen voor spoed
eisende gevallen.
Spreekuur: elke werkdag van
9.00-10.00 uur en van 14.00 tot
15.00 uur, Julianastraat 3a, Den
Burg, telefoon (02220) 4152.
Dit weekend kan tussen 17.00 en
19.00 uur gebeld worden met mevr.
B. Dijkstra, telefoon (07773) 832.
Consultatiebureau voor alcohol en
drugs, Molwerk 31/45, 't Horntje.
Spreekuur volgens afspraak: tele
foon (02226) 413.
Zelfhulpgroep voor partners van
verslaafden: overdag (02226) 413 of
593, vragen naar Lies of Carla;
's avonds (02223) 821 (Lies)
Alleen voor spoedgevallen tele
foon (02220) 2527.
Voor noodslachtingen bellen op
werkdagen (02220) 2182 (slacht
plaats): na werktijden en in het
weekend (02220) 3541 via TEM-
centrale.
Zaterdag 18 december 1983
Kerstnacht
HERVORMDE GEMEENTEN
Den Burg 22.00 uur Kerstnacht
viering in de Herv. kerk, samen
met de Gereformeerden. M.m.v.
Singers of the Lord o.l.v. Peter
Zwart.
De Koog 22.30 uur ds. Verbeek
Kerstnachtdienst, m.m.v.
„Advendo"
Oosterend 22.30 uur Kerstnacht
dienst samen met de Gerefor
meerden, m.m.v. Texels Mannen
koor.
GEREFORMEERDE KERKEN
Den Burg 22.00 uur gezamenlijke
viering in de Hervormde kerk,
m.m.v. The Singers of the Lord.
Oosterend 22.30 uur gezamenlijke
viering in de Hervormde kerk,
m.m.v. Chr. Texels Mannenkoor
en Soli Deo Gloria
ROOMS-KATHOLIEKE KERK
Den Burg 23.15 uur (Herenkoor)
De Koog 21.30 uur
Den Hoorn 23.15 uur
Oosterend 21,30 uur.
Zondag 25 december
(le kerstdag)
HERVORMDE GEMEENTEN
Den Burg 10.00 uur ds. Wisman
m.m.v. saxofoongroep o.l.v. J.
Wieten.
16.00 uur Kerstfeest zondags
school.
Den Hoorn 9.30 uur ds. Verbeek
m.m.v. Hanny Roos-Schippers alt
De Waal 11.00 uur ds. Verbeek
De Koog 16.00 uur Gezinsdienst
met de Zondagsschool, m.m.v.
blokfluitkwartet o.l.v. Kees
Geense
Oosterend 9.30 uur ds. Boekee
Oudeschild 11.00 uur ds. Boekee
De Cocksdorp 9.30 uur drs. G. v.d.
Kooi
GEREFORMEERDE KERKEN
Den Burg 10.00 uur ds. R J.
Blaauw, m.m.v. The Messengere.
16.00 uur Kinderkerstfeest
Oosterend 10.00 uur ds. J. Donker,
m.m.v. de blazeregroep
19.00 uur Jeugddienst
GEREFORMEERDE GEMEENTE
Oosterend 10.00 uur Dienst
16.00 uur Dienst
GEREF. KERK (Vrijgemaakt)
in de Hervormde kerk te De Waal
De Waal 16.15 uur dienst
DOOPSGEZINDE GEMEENTE
Den Burg 10.00 uur ds. Hylkema
Kerkbusje van Den Hoorn
Uitzending via De Lichtboei
16.00 uur Kinderkeretfeest
ROOMS-KATHOLIEKE KERK
Den Burg: zondag 10.45 uur
Herenkoor.
De Koog, zondag 9.30 uur
Oudeschild zondag 9.30 uur
De Cocksdorp zondag 10.45 uur
JEHOVAH'S GETUIGEN
Koninkrijkszaal, Schilderend 19,
Zondag 10.30-11.20 uur Openbare
lezing.
11.20-12.30 u. Wachttorenstudie,
Iedere donderdag: Theocratische
school, 19.30-20.20; dienstverga-
dering 20.20-21.00 uur.
Maandag 26 december
2de kerstdag
HERVORMDE GEMEENTEN
Den Hoorn 16.00 uur Kerstviering
van de zondagsschool.
De Waal 17.00 uur Kerstviering van
de zondagsschool.
Oosterend 15.30 uur Kerstfeest van
de zondagsschool.
GEREFORMEERDE KERKEN
Oosterend 16.00 uur Kerstfeest
met de kinderen.
GEREFORMEERDE GEMEENTE
Oosterend 10.00 uur Dienst
16.30 uur gezamenlijke kerstfeest
viering met de kinderen.
BAPTISTENGEMEENTE
Om 15.30 uur Liefdemaal in de
kantine van „Gortersmient"
ROOMS-KATHOLIEKE KERK
Den Burg 10.45 uur,
The Gospeltrain,
kindernevendienst
Oosterend 9.30 uur Gezinsviering
