BEHOUD VAN HET EIGEN
GEZICHT IN 1985
Speciale gouden penning
voor scheidende dijkgraaf
^^mS™bS^,s*el•,-ol5393■ (ivofiti /wflTt - TpypI f in y)PT hart
Rabobank O
om 17.00 uur gesloten.
Oudejaarsdag
OLIEBOLLEN
Comité op zoek naar
„Amsterdammertjes"
Bij de jaarwisseling:
door burgemeester
J.A. Engelvaart
Nieu wjaarsbai
in de Beerekuil
Live muziek
Extra geopend:
OPGERICHT 15 SEPTEMBER 1887 - Nr. 9944 VRIJDAG 28 DECEMBER 1984
TEXELSE»COURANT
Redactie: Parkstraat 10 of Warmoesstraat 45, Den Burg, tel. (02220) 2741.
Buiten werktijd: Harry de Graaf, Pelikaanweg 75, De Koog, tel. (02228) 266, Verschijnt dinsdags en vrijdags.
Hans Oosterhof, Westerweg 14, Den Burg, tel. (02220) 4988 en Niek van der 1 1 J Abonnementsprijs/17,40 per kwartaal; los 75 cent
Langeveld De Rooy B.V., Postbus 11, 1790 AA Den Burg \S r l\/ 4^ i/\ r r r f l/ v Bankrelaties: Amro Bank nr. 46.99.17.636
telefoon (02220) 2741, na 18.00 uur 4881. y Rabobank nr. 36.25.01.742; NMB nr. 67.34.60.398.
MOET U VEEL
BELASTING BETALEN
OVER DIT JAAR?
Realiseer dan voor 31 december
a.s. een aftrekpost door het af
sluiten van een koopsompolis of
pensioenvoorziening!
- maximale aftrek dit jaar ƒ15.922.
- lagere stortingen zijn mogelijk!
- belasting besparen NU en
- later MEER inkomen.
Voor alle informatie
verzekeringen
telefoon (02220) 4341
Na kantoortijd 4984 of 4389.
gemeente een schilderij van Harry Tie-
lemans aan.
Hoed en pet
De heer K. Borst van de vereniging
voor Noordhollandse waterschappen
schetste zijn bewondering voor het be
roep van dijkgraaf: ,,Het woei vandaag
nogal hard en je kon alle secretarissen
Lees verder pagina 2
Maandag 31 december a.s.
zijn de winkels in Den Burg
Winkeliersvereniging
Den Burg.
10 stuks 3,95
Een licht gevoel van weemoed bekruipt me bij het schrijven van
deze mijmering ter gelegenheid van de jaarwisseling. Het is immers
de laatste keer! In de tweede helft van het nieuwe jaar zit het er
voor mij op en zal Texel met een nieuwe burgemeester te maken
krijgen. Graag wil ik nog eens benadrukken dat mijn beslissing om
van de VUT-moge/ijkheden gebruik te maken niet werd ingegeven
door wrok of ander ongenoegen. In tegendeel, ik houd van mijn
werk maar ik denk dat het goed is om te stoppen nu deze gele
genheid zich voordoet en ik nog betrekkelijk jong en vitaal ben.
Het zal een ingrijpende overgang zijn
èn ik heb er dan ook lang over moe
ten denken. Het is een aantrekkelijk
vooruitzicht om Texelaar te blijven en
de gemeentelijke handel en wandel te
kunnen blijven volgen, zij het van een
flinke afstand en zonder een spoor van
bemoeizucht. Mijn opvolger, wie dat
ook moge zijn, kan ik alvast feliciteren.
Burgemeester zijn van Texel is een
pracht job.
Nu ik zelf mijn werk neerleg is het
In de oorlog hebben honderden
kinderen uit Amsterdam en andere
plaatsen in west-Nederland enkele
maanden bij pleeggezinnen op
Texel doorgebracht en ontkwamen
zo aan de ellende van de honger
winter. Deze kinderen, van 4 - 16
jaar, zijn kort na de bevrijding naar
huis teruggekeerd en sindsdien is
het contact met de meesten van
hen verloren gegaan. Het „Comité
Texel 40 jaar vrij" wil trachten in
mei 1985 een reünie van „Amster
dammertjes" te organiseren.
Zij zullen worden uitgenodigd naar
Texel te komen waar zij het contact
met hun pleegouders of de kinderen
daarvan kunnen hernieuwen en waar
ze elkaar kunnen ontmoeten tijdens
een barbecue, bonte avond of ander
voor de hand liggend om de werkgele-
geheid in mijn praatje te betrekken. De
landelijke economie beleeft een ople
ving, echter alleen in de industriële
sector die op ons eiland niet is verte
genwoordigd. Het is dus realistisch om
er rekening mee te houden dat Texel
nog wel een tijd koploper zal blijven
wat de werkloosheidscijfers betreft.
Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes. Tex-
vis bijvoorbeeld. Het is nu wel zeker
dat dit bedrijf zich op ons eiland zal
vestigen en daar een bron van werk
en afgeleide activiteit zal zijn. Voor zo
ver ik weet is het nooit eerder voorge
komen dat het lukte om een dergelijke
onderneming voor vestiging op het ei
land te interesseren. Maar laten we
niet denken dat het pleit hiermee is
gewonnen. De kans is klein dat op
een dergelijke manier nog meer bedrij
vigheid kan worden aangetrokken al
zullen we er ons best voor moeten
doen. Nuchter is het om er vanuit te
gaan dat het werk voornamelijk zal
moeten komen van de recreatie. Verde
re ontwikkeling daarvan is gebiedende
eis. Mogelijkheden tot expansie zijn er
genoeg. We zitten nog ver van de
maximum aantal verblijfsrecreanten dat
op ons eiland verantwoord wordt
geacht, waarbij we ons moeten reali
seren dat ook de accommodatie die
thans beschikbaar is, slechts geduren
de enkele weken helemaal is volge
boekt. Promotie moet derhalve het de
vies zijn. Reclame maken voor Texel
heeft echter weinig, of slechts tijdelijk
effect als de schone beloften die in de
advertenties worden gedaan niet wor
den waargemaakt. Gasten willen ko
men en (vooral) terugkomen als er be
hoorlijke voorzieningen zijn en als zij
zich welkom voelen. Mensen voelen
zich welkom als zij op het eiland vrien
delijk worden bejegend. Gastheer
schap, daar gaat het om. Kille zakelijk-
heid moet worden vermeden. Hartelijk
heid moet voorop staan. Daarbij denk
ik niet alleen aan de wijze waarop de
Texelaars met hun gasten omgaan,
maar ook aan de sfeer en inrichting
van boot, haven, straten, pleinen èn
stranden. Daar is nog veel aan te ver
beteren. Nog teveel heerst blijkbaar
het gevoel dat in de vijftiger en zesti
ger jaren moet zijn ontstaan: de
gasten komen vanzelf wel! Het ware te
wensen dat planmatig wordt aangege
ven wat er op Texel moet gebeuren
om die totale sfeer van gastheerschap
nog wat verder op te vijzelen. Elke in
dividuele Texelaar kan daaraan zijn ei
gen bescheiden bijdrage leveren. Het
zou wel eens de goedkoopste vorm
van promotie kunnen zijn.
Heel belangrijk bij dit alles is dat Texel
een eigen gezicht toont. Probeer de
gasten iets te laten beleven, dat zij el
ders niet vinden. Dat de folklore in
Den Burg naar een betere kwaliteit wil
is toe te juichen. Graag stel ik ook de
middenstanders van Den Hoorn als
voorbeeld. Wat daar 's zomers gebeurt
is typisch Texels en het laat daardoor
bij de-toeristen een betere indruk ach
ter dan evenementen die misschien
wel spectaculair zijn, maar die ook el
ders zijn te beleven. Die eigen gezicht
kwaliteit komt gelukkig ook steeds
meer naar voren in de vorm van Texel
se produkten. Texels lamsbont, scha
penkaas, Texelse boerenkaas, kruiden
dranken, schapenwollen dekens, lams-
vleesprodukten dit alles is volop in
ontwikkeling en er lijkt markt voor te
zijn. Heel positief is ook de tendens
om het vakmanschap in de horecabe
drijven te willen verbeteren, onder an
dere in de vorm van de nieuwe rich
ting consumptieve techniek bij het be
roepsonderwijs. Het geldt hier ook een
belang voor zowel directe als indirecte
werkgelegenheid. Ook het streven van
enkele horecabedrijven om Texelse pro
dukten centraal te stellen in periodiek
winterse eetavonden mag worden toe
gejuicht. Ik heb gehoord dat de lokale
belangstelling daarvoor al heel groot
is, maar ik verwacht dat dit soort culi
naire activiteiten (mits op de juiste wij
ze meegenomen in de promotie) voor
mensen elders aanleiding zal zijn om
naar Texel te gaan. Texel moet zijn ei
gen gezicht nadrukkelijk en uitnodi
gend tonen en daarbij zijn „koop
waar" in topkwaliteit houden. Tot die
koopwaar hoort óók het typisch Texel
se landschap waar we niet alleen de
schapenboeten en tuunwallen in stand
moeten houden maar ook vervuiling
moeten tegengaan. Op veel plaatsen is
het vooral 's zomers, ondanks de in
spanningen van onze reinigingsdienst,
een vieze rommelige toestand.
De straten in de toeristencentra en de
belangrijkste strandslagen liggen vaak
bezaaid met papier, plastic en ander
afval. Om maar niet te spreken van de
hondepoep en overbodig lawaai, af
komstig vanm luidsprekers en stroom-
aggregaten. We zouden er met z'n al
len naar moeten streven het totale
beeld wat netter en verzorgder te laten
zijn. Dat is belangrijk voor de sfeer die
in hoge mate selecterend is voor het
publiek dat zich hier thuisvoelt.
Dat geldt ook voor ons vertier. Daar
aan moeten we grenzen stellen in
ruimte en tijd. Lawaai moet binnen de
muren blijven, op straat moeten de
mensen zich zodanig gedragen dat ie
dereen z'n normale nachtrust kan ge
nieten en de café's moeten zich hou-
Lees verder pagina 2
evenement.
De „Amsterdammertjes" zijn te onder
scheiden in twee categorieën: de kin
deren die halverwege de hongerwinter
naar Texel kwamen en de kinderen die
om andere redenen al veel eerder op
het eiland terecht zijn gekomen, gese
lecteerd door het Rode Kruis. Beide
categorieën wil men in mei
verwelkomen.
Het probleem is echter dat het comité
over weinig adressen beschikt. Op de
Texelaars wordt daarom een beroep
gedaan gegevens te verschaffen. Wie
namen en/of adressen weet wordt ver
zocht zich in verbinding te stellen met
mevrouw N. Jongejan, Wilhelminalaan
18, telefoon 02220-3691. Die wil ook
graag weten welke pleegouders of hun
kinderen het leuk zouden vinden om
„hun" Amsterdammertje weer eens te
ontmoeten en of zij eventueel voor on
derdak kunnen zorgen.
(1 januari 1985)
met o.a. Dick Remelink
Aanvang 24.00 uur.
JCLLEBPDG
Dagelijks geopend vanaf 20.00 uur.
zondagmiddag 30 december, aan
vang 15.00 uur.
1 januari:
dinsdag 's nachts met de jaarwis
seling om 0.01 uur en 's middags
vanaf 15.00 uur geopend.
Grapje
Toen Roeper aan het begin van de re
ceptie de overvolle Lindeboom-zaal
binnenkwam ging iedereen staan. De
zeer rustige dijkgraaf merkte hierop op
dast hij daar de bibbers van zou krij
gen. Wethouder Daan Schilling speel
de daar in zijn toespraak op in: „Dat
was nou typisch Marius Roeper, die
komt altijd binnen met een grapje."
Schilling vertelde in Texels Belang veel
met hem te maken te hebben gehad.
De laatste tijd was er minder contact,
zijn wethouderportefeuille had niet zo
veel met het waterschap te maken.
Schilling analyseerde de vergadertac
tiek van Roeper: „Dat grapje als hij
binnenkomt is kenmerkend, daarna
gaat hij er goed tegenaan en hij vertelt
alles zo dat ik het snap. Dat werkt
perfect. Na afloop wordt dan weer
De komende en gaande man. Jac. Dijt (links) heeft zojuist de gouden penning uitgereikt aan Marius Roeper.
Hij zat samen met Bert Weijdt in de
partij en door die twee werd ik toen in
toom gehouden. Op een gegeven mo
ment, dat was voorgeprogrammeerd,
mocht ik mijn wel zeer felle zegje
doen. Dat bouwde mijn waardering
voor Marius op. Als gemeentebestuur
mochten we dan ook heel blij met
hem zijn."
Schilling kwam ook met een grapje.
Tijdens een gezamenlijke excursie van
gemeente- en polderbestuur had hij
opgemerkt dat Roeper zo'n mooie sin-
terklaasstoel had. Roeper had toen ge
zegd dat hij er misschien nog wel één
had voor de gemeente. „Wat schetste
mijn verbazing toen ik u laatst in de
krant met stoel en al op straat zag zit
ten!" Roeper kwam in zijn dankwoord
nog terug op die stoel, die door meer
dere sprekers was genoemd: „Het
mooiste van het geval is nog dat die
stoel een erfstuk van de gemeente is."
Schilling bood de dijkgraaf namens de
Het waterschapsbestuur heeft de afscheid nemende dijkgraaf Marius
Roeper vrijdagmiddag bedacht met een speciaal voor deze gelegenheid
ingestelde onderscheiding: een fraaie gouden legpenning. Zoals bij der
gelijke gelegenheden gebruikelijk is werden veel welgemeende goede
dingen over Roeper verteld. Zijn opvolger, Jac. Dijt, zei bijvoorbeeld dat
het wel keek alsof al de grote werken die in Roepers dijkgraaf-periode
tot stand waren gekomen, gewacht hadden op Roeper. Bovendien prees
hij de manier waarop onder diens leiding het waterschap zowel ambtelijk
als bestuurlijk tot één geheel was uitgegroeid. Roeper zelf omschreef
zichzelf als een bestuurder in de regenteske traditie die al eeuwen in het
waterschap opgeld doet.
Dijt begon met uitleggen dat Roeper ontspannen nagebabbeld. Dat waar-
een oude Texelse familienaam is die deer ik erg."
oorspronkelijk iets van „omroeper" be- Schilling vertelde als kind als gefasci-
tekend moet hebben. „Vandaag de
dag", aldus Dijt, „nemen Roepers nog
steeds graag het woord. Ook de naam
van de boerderij waarop Roeper vroe
ger werkte, Ora et Labora, duidt in die
richting. Als hij klaar was met labore
ren (werken) begon hij te oreren". Dijt
haalde aan dat Roeper de eerste dijk
graaf was van de verzamelde water
schappen: „Al in 1917 werd voor het
eerst het idee geopperd dat de water
schappen samen zouden moeten
gaan, pas in 1970 gebeurde dat ook.
In 1964 was de eerste bespreking en in
1968 werd er onder voorzitterschap
van Marius Roeper al samengewerkt."
neerd te zijn geweest door het beroep
„dijkgraaf". „Daar zat iets in van gra
ven en ridders en knokken. Bovendien
heeft een dijk op een eiland een hele
grote invloed op je leven en dat begint
al in de kinderjaren. Als je voor het
eerst achter de dijk mag spelen dan is
dat de eerste stap op weg naar vrij
heid. Daar had je ook je eerste vrijpar
tijtjes. Mijn tweede confrontatie met
de dijk was in '53. Dat herinner ik me
als de dag van gisteren, ook al was ik
toen pas 17. Later ben ik heel nauw
betrokken geweest bij de dijkverho
ging, Marius was toen goud waard.