Alpinisten
PTT-zendmast
Klucht binnen grenzen
van het waarschijnlijke
TESO-notitie poging
tot traineren
GEMEENTE KOOPT Wo|
/80,- PRENTEN
i
Aktiegroep jaarabonnement:
j Mededelingen van B.eff
Turkenburc
groentezade
bloemenzad
en
kruidenzade
BAKKERS
IJZERHANI
Vriendenkring maakte reputatie weer waar
PAGINA 2
TEXELSE COURANT
DINSDAG 19 MAART sD'
Het college van B en W heeft beslo
voor tachtig gulden twee prenten te
pen bij Hans van der Klift. Het
om een prent waarop Ada van Holfe ina
is afgebeeld en een kaart van Texel isf'
omgeving. Van der Klift had ook es in
prent aangeboden waarop de rede v
Texel staat afgebeeld. Deze plaat ka ljre
ƒ595— en wordt door de gemeente
aangekocht omdat er al een gekleuE
exemplaar van in het bezit van de 5 lan
meente is. Die hangt nu op de kam
van de secretaris, maar hij zal in brui
leen worden afgestaan aan het
scheepvaartmuseum
Kees Geutjes (boven) en Klaas Kikkert wuiven vriendelijk naar
gen hadden aangebracht in de top van de straalzendmast. De foto maakten we met behulp
van een 500 mm spiegelteleobjektief, dat we leenden van Peter Boon.
De twee Texelaars die zondagochtend tot bovenin de top van de
PTT straalzendmast aan de Waalderstraat in Den Burg klommen,
hebben zich schuldig gemaakt aan erfvredebreuk. Ze zullen erop
moeten rekenen dat proces verbaal tegen hen zal worden opge
maakt. De ideëele motieven die de twee zeggen te hebben zullen
op vrouw justitia waarschijnlijk weinig indruk maken.
Toch is te verwachten dat de de
monstratieve klimmerij tot gevolg
zal hebben dat de PTT de zend
mast beter afsluit voor publiek
want het is nu mogelijk ongehin
derd het terrein op te lopen en de
mast in te klimmen. Zelfs het
bordje „verboden toegang"
ontbreekt.
„Als er ooit eens ongelukken gebeu
ren doordat dronken of overspannen
mensen in de mast klimmen, zal de
PTT er spijt van hebben dat de mast
niet beter was afgeschermd", aldus de
27-jarige scheepswerktuigkundige
Klaas Kikkert die zondagochtend sa
men met zijn op ,,De Mok" werkzame
vriend Kees Geutjes (25) in de mast
klom met de bedoeling in de top drie
vlaggen te hijsen en vervolgens enkele
eieren te bakken. Het eerste lukte, zo
als elke voorbijganger nog steeds kan
zien, maar van het eieren bakken
kwam niets terecht omdat het te hard
waaide. De meegebrachte benzine
brander bleef dus in de rugzak.
vertrouwd had gemaakt (daags teiRet
werd nog geoefend op de Fontein vaa
ging het tweetal zondagochtend
negen uur de zendmast in.
„Gezeket
Dat hadden ze net als de onder-
houdstechnici van de PTT heelsnre
kunnen doen, maar Kikkert en G lip
wilden het sportief en volgens de
gels der rotsklimkunst aanpakken
inhield dat ze ijverig met touwen,
gen en andere hulpstukken werkl oc
elkaar daarbij „zekerden" wat wil
gen dat ze tijdens het klimmen sl in
aan touwen zouden blijven hange ear
ze zouden vallen. Bovenin de 76in.
hoge mast bleek het veel harderI ge
waaien dan ze hadden gedacht,
door het plan ter plaatse eieren K kki
bakken en te ontbijten moest woi
geschrapt. Wel werden de vlaggede
hesen. Bovenin natuurlijk de Te» lot
vlag, daags tevoren speciaal voor
doel gekocht, en daaronder een
mevlag van Cebeco en vervolgen
Kikkert en Geutjes waren niet dronken
of overspannen doch verlangden naar
een stunt. Klaas: „Ik woon recht te
genover die mast en al jaren geleden
had ik het plan om er in te klimmen.
Na de geslaagde Nederlandse expedi
tie naar de top van de Mount Everest
werd dat gevoel sterker. Tot dusver
waren alleen maar „overkantse" onder-
houdstechnici van de PTT in die mast
geweest en ik vond het hoog tijd dat
een Texelaar de groen-zwarte vlag
eens op de top moest zetten." De ont
moeting met Kees Geutjes bracht dit
plan in een stroomversnelling. Geutjes
doet in zijn vrije tijd aan rotsklimmen,
een soort alpinisme waarbij het er niet
zozeer om gaat zo hoog mogelijke top
pen te bereiken maar zo moeilijke mo
gelijke rotswanden te bedwingen. De
sport heeft hij meermalen in België en
Engeland uitgeoefend en hij beschikt
over een complete
bergbeklimmersuitrusting.
Nadat ook Klaas zich met deze spullen
zelfgemaakte vlag met het opschi lie
„Assurantiën Ab de Wijn". De tv
mastklimmers ontkennen dat Cebivc
en De Wijn sponsors waren vanger
.tie. „Nee hoor, die Cebeco-vlag
den we toevallig nog en De Wijn
een kennis van ons die niets van
plan afwist en die we wilden veminr
sen. Die zelfgemaakte vlag zal vw m
gauw kapot waaien maar die Text
tweekleur kan het maanden uithojHC
want die is van heel degelijke
kwaliteit."
Het tweetal maakte zich verder n"
nuttig door de altijd brandende n pi
lampen die op verschillende punt
de mast zitten in verband met hefer
vliegverkeer van vuile aanslag te
doen, waardoor ze merkbaar heli
gingen branden. Om half twaalf
den Kikkert en Geutjes weer veili
de grond.
Om te voorkomen dat het urenlai
verblijf in de mast onopgemerkt
blijven had Kikkert toen hij eenm
de top zat met de meegebrachte
draadloze telefoon allerlei mensen n
gebeld. De politie had inmiddels
sein gehad van verontruste mensje
die bang waren dat er ongelukkeia
zouden gebeuren. De politie kwaï
poolshoogte nemen, liet blijken
niet door de beugel kon, maar n n
verder geen actie toen duidelijk
dat de twee klimmers niet in ge
verkeerden.
De „Aktiegroep jaarabonnement
veerverbinding Texel-Den Helder"
heeft afwijzend gereageerd op de
„kanttekeningen" die TESO-
direkteur Th. Hoogerheide onlangs
maakte naar aanleiding van de ver
gadering, die de kamercommissie
voor Verkeer en Waterstaat op 29
januari hield. Hoogerheide ging
daarbij uitvoerig en kritisch in op
alles wat in de bijeenkomst door
de commissieleden te berde was
gebracht. Deze reactie schijnt op
de commissieleden indruk te heb
ben gemaakt, het zou althans aan
leiding of mede-aanleiding zijn ge
weest om de eerstvolgende com
missievergadering naar een nader
te bepalen tijdstip te verschuiven.
De aktiegroep jaarabonnement zegt de
kanttekeningen van Hoogerheide ook
nauwkeurig te hebben gelezen en
heeft de kamercommissie geschreven
dat het een suggererend en generalise
rend stuk is, dat bedoeld lijkt om het
eindelijk weer begonnen overleg inzake
de nota zoute veren te traineren. De
aktiegroep schrijft verder dat de TESO-
direktie zich altijd angstvallig buiten de
discussie heeft gehouden over de door
de groep nagestreefde verlaging van
het veertarief voor eilandbewoners.
„Nu de strijd om de aanpassing van
de aanleginrichtingen is gewonnen,
meent de direkteur ineens een bijdrage
te moeten leveren, waarbij het meteen
om zeer forse subsidies van de over
heid gaat. Wel iets anders dan onze
zeer bescheiden vraag om subsidies en
aldus gelijkberechtiging", aldus Dirk
Terpstra, ondertekenaar van de brief,
die volledige gelijkschakeling van TE-
SO met het openbaar vervoer hele
maal niet nodig vindt. De aktiegroep
wil dat de afhankelijkheid van de ei
landbevolking van de veerdienst tot
uitdrukking komt door aanmerkelijk
verlaagde persoonstarieven, liefst in de
vorm van een jaarabonnement zoals
geldt voor de inwoners van Zeeuws-
Vlaanderen. Daarbij moeten de lagere
autotarieven voor eilandbewoners wor
den gehandhaafd. De extra tariefsver
hogingen van de laatste jaren worden
onverantwoord genoemd. „Tenslotte
hebben wij met de TESO-direktie
reeds jaren geleden afgesproken dat bij
de eventuele invoering van een goed
koop personentarief voor de Texelaars,
de huidige faciliteiten voor de eiland
bewoners blijven bestaan totdat blijkt
dat er geen behoefte meer aan
bestaat. In zijn notitie probeert de di
rekteur dit terug te draaien".
De aktiegroep schrijft verder dat de
TESO-direktie zich ook nu geheel richt
op het toeristisch autovervoer, waarbij
de belangen van.de eilandbewoners als
noodgedwongen gebruikers van het
veer uit het oog worden verloren. Ver
wijzend naar de kritiek van Hoogerhei
de op de „ongemakkenkorting", waar
over in commissieverband is gespro
ken, constateert de Aktiegroep Jaara
bonnement dat deze redenering erop
neerkomt dat eilandbewoners die niet
tevreden zijn met de TESO-tarieven
maar moeten gaan verhuizen. De brief
eindigt met de wens dat de kamer
commissie de aktiegroep jaarabonne
ment zal blijven steunen en er alles
aan zal doen om de discussie over de
nota zoute veren zo snel mogelijk af te
ronden. Er wordt op gewezen dat in
voering van het door de aktiegroep ge
wenste jaarabonnement hoogstens
10% kost van de door TESO bereken
de subsidies.
Feestmarkt op koninginnedag
Zoals u uit de Texelse Courant h«K
vernomen is de dorpscommissie Dl n
Burg gestopt met haar activiteiten, n
betekent voor de viering van konin
dag dat zij aan de feestmarkt geen j|
hand- en spandienden zullen gaan
nen. In de loop van de jaren heeft
traditionele feestmarkt toch veel be
nis gekregen, vandaar dat verwacli
worden dat er wederom belangstel
zal zijn van diverse verenigingen oi
de feestmarkt deel te nemen. In vi
hiermee kunnen de verenigingen,
deling culturele zaken van het ge
huis, meedelen of zij hiervoor belai
ling hebben. Mochten er verenigint
zijn die in de organisatie geïnteress
zijn dan zou hiervan de afdeling cu
zaken graag op de hoogte worden
gesteld. Bij voldoende belangstelt
worden betrokkenen uitgenodigd v
nader overleg over de organisatie
deze manifestatie.
Telefoon 02220 2
'N WINKELVOL IDEE
Peter Hin nam a/s Spencer telkens op een heimelijk hebberige manier eten weg. Liefst met grote hoeveelheden tegelijk.
thuis begint te voelen op de planken.
Amsterdams
Charlotte Lorier speelde de vriendin
van Lucy, Rosie. Beiden, Lucy en Ro-
sie, spraken in een prachtig volgehou
den Amsterdams accent en voor bei
den geldt dat ze zo geroutineerd zijn
dat hun spel altijd overkomt. Lorier
was geknipt voor haar rol van hartelij
ke buurvrouw met een groot gemoed.
Haar dialogen met Lucy zaten vol echt
geestige „volkse" humor, en die
geestigheid kreeg wat hem toekwam.
Bert Bruin als de doortrapte Norman
bleek een bijzonder onbetrouwbaar
grijnsje in zijn arsenaal te hebben dat
aan zijn bedachtzame, soms wat te
trage uitbeelding een heel gemeen
kantje gaf. Bepaald leuk was de ma
nier waarop hij alle personen die hij en
Lucy gemeenschappelijk zouden moe
ten kennen dood verklaarde. Zijn spel
leed echter af en toe onder tekston
vastheid. Dat werd goed opgevangen
door souffleuse Carry Welboren, die
echter soms, ook bij anderen, ged
wongen was hard te souffleren. Onop
vallend maar prima beeldde Karin Par-
levliet de slonzige Vera uit. Zij klepte
de hele tijd over Hollywood en nam
dan direct de daarbij behorende ster
renpose aan. Een leeg karakter, dat al
leen maar aan zich zelf denkt en dat
werd voortreffelijk voor het voetlicht
gebracht.
Het is jammer dat een zo goed gezel
schap (iets) afbreuk doet aan zijn ei
gen prestaties door niet uitgebreid ge
noeg voor te bereiden. Nu werd een
prima voorstelling geleverd, waarbij het
vermoeden werd gewekt dat het nog
veel meer had kunnen vlammen. En
dan heb je een hele leuke avond ge
had met toch vaag het gevoel van een
gemiste kans....
Oma was zeer ongegeneerd in haar vraatlust.
Toneelgroep De Vriendenkring uit Den Hoorn heeft afgelopen weekend
haar goede reputatie weer waargemaakt met de opvoering van Lucys
baby", een klucht die zich, hoe verfrissend, binnen de grenzen van het
waarschijnlijke afspeelt. Een komisch verhaal, gesteund door en te ver
klaren uit de (overigens niet erg ver uitgediepte) karakters die er in voor
komen. De humor lag soms tegen de grens van het absurde, ging er een
enkele keer zelfs overheen. Er was eigenlijk maar één ding op te merken,
iets dat al vaker is geconstateerd bij dit gezelschap. Waarschijnlijk is de
voorbereidingstijd niet weg lang geweest en daar had de tekstvastheid
onder te leiden.
Bijrollen
Het stuk werd gedragen door hoofd
rolspelers Gerdi Grabowski die het pu
bliek overgoot met een constant door
lopende, nooit haperende, nerveuze
spraakwaterval, daarmee goed aange
vend hoe eenzaam Lucy eigenlijk was.
Ze overstelpte iedereen die binnen haar
bereik kwam met te veel woorden. De
kwaliteiten van Grabowski zijn in het
Texelse toneelwereldje bekend en ze
bracht de rol in haar eigen bewegelijke
stijl.
Met de kwaliteiten die De Vrienden
kring in huis heeft zou een langdurige
en grondige voorbereiding enorme re
sultaten kunnen afwerpen. De spelers
zouden hun rol kunnen dragen als een
lang gebruikte, fijn zittende jas, zonder
de gaten die er nu soms worden inge-
geten door de mot die „haastwerk'
heet.
Verder niets dan lof, zowel voor de ac
teerprestaties als voor het decor en de
dit keer zeer overtuigende grime.
„Lucy's baby" gaat over een ouwe
vrijster die een soort handel in ongere
geld goed drijft. De balans van haar
leven laat zien dat dat een eenzaam
leven zonder familie is geweest, waarin
zij de liefde die ze zeker kon opbren
gen niet kwijt heeft gekund. Zij is bo
vendien erg goed van vertrouwen en
een handige oplichtersfamilie maakt
daarvan gebruik door een paar maan
den bij haar in huis te komen wonen,
op haar kosten. Eén vrouw drijft het
echter te ver, ze doet zich zwanger
voor en belooft dat ze de baby Lucy
zal noemen, naar de oude vrijster.'Zes
weten nadat ze uitgerekend had moe
ten zijn verliest ze per ongeluk haar
kussen en Lucy begrijpt hoe de vork in
de steel zit. In de oplichtersfamilie
blijkt het ook niet allemaal koek en ei
te zijn, de vrouw van de zoon blijkt
een verhouding te hebben met de va
der. Samen met hem sluit ze de zoon
en de gekke grootmoeder op om er
met het spaargeld van Lucy vandoor
te kunnen gaan. Die weet echter met
het pistool van de vader in de hand
hét hele plan te verhinderen en blijkt
uiteindelijk toch de slimste te zijn.
mische rollen hebben over het alge
meen een flinke portie overdrijving no
dig, dan kunnen ze niet stuk. Het is
echter veel knapper om met een mini
mum aan accenten ook komisch te
zijn en dat lukte haar prima. Een com
pliment overigens dat ook regisseur
Cor van Heerwaarden in ontvangst
mag nemen.
Peter Hin was bij uitstek geschikt voor
zijn rol. Zijn magere, lange gestalte
was door de kleding die hij droeg en
door de knappe grime van Gerdi Gra
bowski bepaald skeletachtig. Vooral in
de eerste helft van het stuk, toen hij
rondliep in lang „jaeger" ondergoed
met knieën en ellebogen erin. Zijn
tekst bestond vrijwel alleen door het
bedachtzaam zeggen van „Jop" of
„Nop" terwijl hij ondertussen met een
alleswetende sombere blik vanonder
een breedgerande bril goed de zaal in
staarde. Een regelrechte'succesformu
le, aan het eind van het stuk deed ie
dereen in de zaal mee. Komisch was
de behoedzame hebberigheid waarmee
hij elke keer op iets eetbaars afdook,
hij liep het liefst met een heel brood
onder zijn arm etend door huis. De
test voor hem kwam aan het einde
van het stuk toen hij door zijn vrouw
Vera werd vastgebonden waarna ze
hem vertelde met zijn vader verder te
willen gaan. Zijn hartekreten kwamen
echt over, het is duidelijk dat Hin "zich
Voor het publiek net zo belangrijk wa
ren echter de bijrollen oma en zoon
Spencer, respectievelijk gespeeld door
Berna Vredevoort en Peter Hin. Beiden
hadden bepaald geen moeilijke tekst.
Oma mompelde telkens iets over vie
rentwintig kraaien. Haar mededelingen
werden constant besloten met „kuku-
lekuu", dit tot grote vreugde van het
publiek. Vredevoort speelde tot nog
toe meestal rollen met een grote mate
van actie in een soms wat nerveuze
stijl. Dat was nu volstrekt anders, oma
was namelijk alleen te motiveren met
het vooruitzicht van een grote zak
krentebollen, anders was ze oostin-
disch doof. Verder was het een door
dringend kijkend kromlopend oud
vrouwtje, dat voor haar omgeving de
soms bij dementie horende beklem
ming uitstraalde, Vredevoort speelde
deze rol optimaal, zij leverde een wer
kelijk uitstekende acteerprestatie. Ko-
