Texel-presentatie bij
irManna"-vliegers
ontvangst
Kampioensteams
ALKEMA
Granaat
opgepioegd
Gelijkspel voor
SVO/Z
DINSDAG 30 APRIL 1985
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
jnderwet en allerlei andere technische
aken." De station-opdrachten zijn wel
en belangrijke economische pijler van
si bureau. Alkema vertelt ook over
systeembouw van schuren op Texel.
We krijgen de maten door van de op-
Irachtgever en Meyert Boon en we
moeten weten wat er allemaal in die
schuur moet komen. Die gegevens
vertalen we gewoon op papier en we
Henen het in bij de gemeente".
Crisis
Ik ben zo gelukkig om nergens in uit
te blinken", stelt Kees met genoegen
vast. Als we vragen hoe het komt dat
lijn bureau over werk geen klagen
heeft, terwijl de architecten-crisis lan
delijk vrij algemeen is, verwijst hij weer
naar deze uitspraak. ,,De mensen zeg
gen dat ik het gered heb omdat ik een
brede opdrachtenportefeuille had en
heb. We pakken in principe alles aan
en willen ons niet specialiseren." Eén
keer werd een potentiële opdrachtge
ver de deur gewezen omdat het perso
neel bij een vorige bespreking ,,als
voetveeg" was behandeld. ,,Dat pik ik
dus niet. Ze moeten ons wel serieus
nemen, anders zoeken ze maar een
ander". Ook is het een keer voorgeko
men dat een Texelaar Alkema vroeg
exact zo'n huis te ontwerpen als hij
eerder op het eiland had gerealiseerd
,,maar dan effe mooier en groter". Al
kema zegt te genieten van de bespre
kingen rond een opdracht omdat „ie
dereen weer andere ideeën heeft."
„Mijn interesse in mensen en hun
plannen is mijn grootste drijfveer." Takt
is daarbij ook een middel want er ko
men wel eens voorstellen die praktisch
niet uitvoerbaai^zijn. „Dat moet je
voorzichtig proberen duidelijk te ma
ken". Uiteraard is het ook zo dat soms
meerdere schetsen bij een opdrachtge
ver worden afgeleverd totdat die zijn
fiat geeft. Alkema zegt dat hij geen
problemen heeft met het meerdere ke
ren uitwerken van een plan „als het
maar niet ligt aan het elkaar niet be
grijpen". „Het moet niet zo zijn dat ie
mand de ene week dit wil en de ande
re week iets heel anders. Dan kun je
niets zinnigs op papier krijgen. Als ik
de opdrachtgever niet goed begrepen
heb, maak ik met een blij gezicht een
nieuwe schets. Ze doen dan namelijk
niet moeilijk om mij te pesten maar
hebben gewoon andere wensen."
Uitdaging
Alkema heeft geen voorkeur voor het
werk dat hij op zijn bord krijgt. Zijn
grootste uitdaging was het bouwen
van het nieuwe bejaardenhuis St. Jan,
terwijl ook niet zonder trots gerept
wordt over het multifunctionele Eier-
Het leek zondagmiddag of het in
Duinrell in Wassenaar ging om
Texel inplaats van de 40-jarige her
denking van de geallieerde voed-
seldroppings. Een groep van 220
Amerikaanse, Engelse, Poolse en
Australische oud-oorlogsvliegers
werd daar geconfronteerd met het
nieuwste, doch helaas slechts één
keer geproduceerde Texelse pro-
dukt: Tulpenbrood.
iHetwerd in twee soorten gepresen
teerd door chef-kok „meneer" Willem
iRoeper van het Havenrestaurant, geas
sisteerd door een negental in oud-
Texels kostuum gestoken schonen,
/ervolgens werd het hele gezelschap
iok nog getracteerd op een pakketje
Fexelse bollen, niet om te eten maar
im in de tuin te zetten.
|De actie was een initiatief van Jan
'Stolk van het Havenrestaurant die
daarbij organisatorische en financiële
'medewerking kreeg van kennissen,
IWV en Teso. In de grote zaal van
i„De Schaapskooi" waar de ex-
'oorlogsvliegers in het attractiepark
'Duinrell werden ontvangen was ook
'een stand gezet met een uitstalling
ton kaas, kwark, lamsbont, kruidenbo-
'ter, rheumadekens en andere Texelse
Iprodukten. Aanleiding voor dit alles
was de recente promotie-activiteit in
Madurodam, toen daar de miniatuur
'Molengat door minister Smit-Kroes
werd gedoopt. Tijdens het koud buffet
naafloop kreeg de kok van het Haven
restaurant Willem Roeper contact met
graaf Hugo G. M. van Zeijlen van Nije-
velt, directeur en eigenaar van het at
tractiepark Duinrell en het daar vorig
jaar geopende tropische zwemparadijs.
'Willem werd gevraagd om ter gelegen
heid van de ontvangst van de geal
lieerde voedseldroppers brood van tul
penbollen te bakken. Die uitdaging
werd grif aanvaard. Het probleem dat
geen gifvrije bloembollen voor het ex
periment beschikbaar leken te zijn,
was na een publicatie in de Texelse
Courant snel opgeslot.
Half om half
De heer Eelman van Pomona en me
vrouw Boon zorgden voor genoeg bol
len om er 12 broden van te bakken.
Geholpen door een recept dat hij
kreeg van dr. L. de Jong van het Rijk
sinstituut voor oorlogsdocumentatie en
aanwijzingen van bakker Kees Timmer
uit Den Burg ontstond uiteindelijk een
tulpenbrood dat voor de helft bestond
uit gekookte en vervolgens gemalen
tulpenbollen en voor de andere helft
uit roggemeel. Uiteindelijk werden
twee soorten brood gemaakt, het ene
bereid met gewone gist en het andere
voor een deel met zuurdesum. Tot ve
ler verrassing was vooral het laatstge
noemde broodtype uitstekend te eten.
De smaak was vrijwel gelijk aan het
bekende zure Duitse brood. De 250
sneetjes die Willem en zijn folkloreha-
rem zondagmiddag ronddeelden wer
den door de oorlogsveteranen dan ook
zonder problemen opgegeten. Het
eerste stukje werd op het podium offi
cieel geproefd door de graaf zelf, na
dat deze de Texelse deputatie in voor
Texel zeer vlijende bewoordingen had
geïntrocudeerd. Ook de pakketjes
bloembollen, voorzien van een voor
deze gelegenheid speciaal vervaardigd
Engels etiket, waaruit bleek dat het
mooie Texel de plaats van herkomst
was, vonden gretig aftrek. In korte tijd
bouv.
landsche Huis, indertijd een landelijk
unicum waarvan het ontwerp terecht
kwam op een grote
onderwijstentoonstelling.
„Die opdracht van St. Jan heeft me
veel plezier gedaan omdat het bestuur
het advies kreeg een gespecialiseerde
architect uit de randstad in de arm te
nemen. Ze kwamen eerst echter vra
gen of ik het zag zitten en dat voelde
ik als een grote uitdaging. Dan gaat
zo'n gebouw opeens voor je leven,
vooral omdat je je verder nog nooit in
bejaardenhuizen hebt verdiept." Met
duidelijk genoegen vertelt Kees Alkema
over allerlei onderzoek dat door hem
en zijn mensen verricht moest worden
voordat er één lijn op het tekenpapier
werd gezet. „Er gaat een wereld voor
je open en je krijgt steeds meer het
gevoel van: dat moet ik ook kunnen.
Ik heb het meeste plezier in opdrach
ten waar ik aanvankelijk geen raad
mee weet. Wat dat betreft heeft het
bestuur van St. Jan een gok met me
genomen en daar ben ik ze dankbaar
voor."
Ver daarvoor had Alkema zichzelf aan
geboden aan het bestuur van de
Stichting Bejaardenzorg voor het bou
wen van bejaardenwoningen. Daarvan
zijn er inmiddels 103 via zijn bureau
verwezenlijkt. „Dat was ook zoiets
maar daar wilde ik zelf graag aan de
slag. Dan ben je ook een handelaar.
St. Jan was gewoon een eer." Inmid
dels wordt gewerkt aan de verwezenlij
king van het gezamenlijke bejaarden
huis Gollards/Samen Eén. „Nu zitje
weer met allerlei nieuwe dingen. Ik ge
niet van deze toestanden."
Hij vertelt een redelijke relatie met de
gemeente en de aannemers te hebben,
die voortkomt uit zijn verleden.'
Spanning
„Als we in vergaderingen niet uit- de
problemen komen vertel ik een mop of
ik doe even gek om de spanning te
breken. Daarna kan iedereen weer fris
aan de slag", aldus Alkema, die zegt
in zijn huidige overladen programma
toch een les te hebben geleerd.
„Vroeger zat je tot in de nacht met
opdrachtgevers thuis te praten. Dat
doe ik eigenlijk weinig meer. Je moet
de moed hebben om dat soort
gesprekken door te schuiven naar de
volgende dag. Mijn vrouw en zonen
hebben me de afgelopen jaren al veel
te veel niet gezien". In Alkema's jubi
leumjaar werd ook het nieuwe Meubel
huis Texel ontworpen en daarmee lijkt
de kwarteeuw cirkel rond. In 1960 was
de eerste opdracht het maken van een
groot kippenhok in Waalenburg voor
dezelfde familie.
Geveltjes
Als we zeggen dat het nieuwe pand
aan de Parkstraat ook weer van die
„nepgeveltjes" krijgt waarvan er al ve
len zijn op Texel, knikt hij. „Ik weet
dat sommige mensen nepgeveltjes af
schuwelijk vinden. Maar hier moeten
twee verdiepingen komen in één groot
gebouw en als ik daar een blokken
doos van maak is het ook niets. Het is
al erg genoeg dat de Groeneplaats is
verknald met een grote blokkendoos:
het raadhuis."
Bijna verontschuldigend zegt hij de Ra
bobank opgeknapt te hebben door
„die rottige trap" weg te halen en de
gevel meer in lijn te brengen met de
naastgelegen panden. „Je moet niet
vergeten dat mijn mogelijkheden niet
onbeperkt zijn. Ik werk gelukkig met
wensen van anderen en het geld
speelt ook een rol."
De architect vertelt dat hij het raadhuis
het liefst aan de Elemert had gezien.
De raadzaal op een paal boven de vij
ver met daarnaast voldoende kantoor
ruimte en parkeergelegenheid, maar de
plannen waren toen al te ver heen.
Vroeger werd er degelijk gebouwd, is
een andere opmerking die hij onder
schrijft, maar niet omdat het vakman
schap in de bouw verdwenen zou zijn.
„Vroeger had men respect voor hout.
Dat lag jaren in het water en werd
goed gedroogd. Tegenwoordig gaat
het even in de droogkast en dan moet
je werken met materiaal dat lang zo
goed niet is als vroeger."
Flits
Soms weet Alkema niet meteen wat
hij met een opdracht of idee aanmoet.
„Dat moet je dan even laten sudderen
en dan komt er op een onverwacht
moment een gedachtenflits, dan héb
je het. Dat is misschien wel creativi
teit. Ik vind dat fijner dan het maken
van hele woonwijken die later in een la
verdwijnen en als er een nieuwe wijk
in een andere gemeente moet komen
weer voor de dag komen. Geef mij
maar iets waar ik aan mag meehelpen
dat nieuw is.,"
De „vrije vogel" glimlacht en zegt dat
als zijn bureau was mislukt hij nu mo
gelijk met een Jan Plezier toeristen
rondreed.
Met pretoogjes: „Ik snap nog steeds
niet dat er in 1939 drie Jan Pleziers
waren met veel minder toeristen. Dan
denk je bij een borrel: ik roep wat lie
den van Texelse stand bij elkaar als
aandeelhouders en ik vraag Harry de
Graaf om vanaf de bok mooie Texelse
gedichten te vertellen. Reken maar dat
die kar vol zit. Maar het is net als met
de zendeling van 16 jaar. De vrije vo
gel Alkema heeft een goeie stek
gevonden."
De familie Hopman uit Ongeren vond
zaterdag een 15 cm-granaat, die uit de
grond was gekomen bij het ploegen.
Het projektiel werd door de marine on
schadelijk gemaakt.
was men door de aanzienlijke voor
raad, geleverd door N. Schermer,
heen. De Texelse show werd afgeslo
ten met het aanbieden van twee lam
metjes voor de kinderboerderij van
Duinrell. Jan Stolk presenteerde de
blatende diertjes, aangekocht via com
missionair Joh. C. Roeper, als een
symbool van vrede.
Dit alles werd door de televisieploeg
/an Avro's Televizier vastgelegd, waar
door de indruk ontstond dat dit de
volgende avond allemaal zou worden
uitgezonden en menige Texelaar zich
afvroeg of Brinkman dat wel goed zou
vinden. Dat hadden de Avro-mensen
zich kennelijk ook afgevraagd, want
gisteravond bleek dat maar een klein
stukje van het opgenomen materiaal in
de reportage over de herdenking van
de Operatie manna was gebruikt. Wat
niet wegneemt dat iets leuks over
Texel te zien was in een drukbekeken
programma en dat een Ster-spotje van
dezelfde lengte heel wat kostbaarder
zou zijn geweest. Ook de schrijvende
en fotograferende pers was in vrij gro
ten getale aanwezig om de overhandi
ging van het Texelse tulpenbrood mee
te maken.
Namens de oranjevereniging van Was
senaar kregen de ex-vliegers een enor
me taart die ze even later mochten
opeten in het tropische zwemparadijs.
Die taart, met een voorstelling van
pakketten uitwerpende vliegtuigen,
was heel toevallig gemaakt door
oud-Texelaar Carel Schulte.
Na een 2—0 voorsprong in de
eerste helft heeft SVO de punten
toch moeten delen met SRC om
dat vooral SVO vergat het combi
natiespel te spelen. Voor SVO
scoorden Leendert Eelman en Gep
Brouwer, voor SRC Buisman en
Pater.
De harde wind heeft zaterdag wel in
vloed gehad op het spel van beide
teams. SRC startte slecht en SVO kon
in de aanval trekken. Men speelde de
bal rond en men vond elkaar goed.
Toen na vijftien minuten over rechts
de bal opgebracht werd door Jan
Oosterhof, liep Jan Eelman goed de
ruimte in en trok een verdediger mee.
Jan Oosterhof kreeg ruimte en gaf een
voorzet. Rien Brouwer kopte door en
de bal viel voor de voeten van Leen
dert Eelman. Deze scoorde beheerst.
Eelman was deze midag ook het best
op dreef en als zijn medemiddenvel
ders hun taak hetzelfde hadden ver
richt was de wedstrijd anders gelopen.
Na 35 minuten was het Aart van de
Brink die door goed-doorzetten Gep
Brouwer aanspeelde. Deze omspeelde
twee man en haalde hard uit, de kee
per had het nakijken: 2—0. SRC pro
beerde wat terug te doen maar verder
dan afstandschoten kwam men niet.
Schijnbeweging
Na de rust heeft SVO het spel nog
even gemaakt. Ger Vlaming in de spits
voor Aart van de Brink maakte een
schijnbeweging en hakte de bal naar
de mee opgekomen Jan Oosterhof.
Deze kreeg de bal niet goed op zijn
slof en schoot naast. Rien Brouwer
soleerde nog wel langs zijn tegenstan
der maar maakte het niet af. SRC
kreeg greep op de wedstrijd en begon
steeds meer druk uit te oefenen.
Nadat Buisman 2—1 scoorde was het
even later Pater die uit een afgeslagen
corner de stand op gelijke hoogte
bracht. Marco Drijver behoedde zijn
team voor een nederlaag en tikte de
bal over het doel. De stand bleef
gelijk.
De overhandiging van de lammetjes voor de kinderboerderij van Duinrell.
Twee jeugdige voetbalteams vierden
dit weekend de zekerstelling van het
kampioenschap in de eigen klasse. De
C-junioren van Oosterend en de F-
pupillen van Texelse Boys veroverden
de koppositie. Het Oosterender team
(de foto met de grotere jongens)
bestond uit: v.l.n.r. staand Jitze Bein-
tema (begeleider), Piet Koopman, Pe
ter Koopman, Germain Raalte, Willem
Eelman, Robërt van Dijk, Jan Eelman,
Dirk Witte (begeleider). Zittend: Peter
Witte, Edgar Klipper, Arnold Kaercher,
Jeffrey Androg, Hans Eelman, Frank
Plaatsman.
De jeugdige spelertjes op de andere
foto vormen het Boysteam. V.l.n.r.
staand Marco Beers, Ramon Daalder,
Stephan Raateland, Jacco Zandstra,
Jeroen Spigt, Jerom de Waal, Bart
Kager, Joris Schrama, Ewoud Huis
man. De begeleider achter de jongens
is Ruud Beers. Zittend: Martijn Beers,
Dennis Raateland, Henk Pennings, Ro
bert van Beek, Martijn Schrama, San-
der van Beek en Rick Randsdorp.
