Gestrand jacht redde
gestrande catzeilers
PAGINA 6
TEXELSE COURANT
DINSDAG 11 juni tfC
réjro<K
76018
36331
haddei
kwam
doorgev
De stranding van het zeiljacht Pinguïn, vrijdagmiddag op de
gevaarlijke westkant van de Noorderhaaks, betekende voor
twee gestrande catamaranzeilers later op die dag de moge
lijkheid om de kustwacht te alarmeren. Hanno van der Meu
ten en Sonja van Dijk sloegen vrijdagmiddag omstreeks 15.15
uur om met hun Hobie 16 in het Molengat. De daarop vol
gende zeven uur zullen ze niet licht vergeten. Ze werden met
het wrak van hun catamaran heen en weer gebeukt door de
branding van de Haaksgronden tot ze omstreeks 22.00 uur
zwemmend de Noorderhaaks konden bereiken. De catzeilers
waren zeer ervaren en zouden voor de zesde keer aan de
Ronde om Texel meedoen. Zij hadden zich terdege op de
tocht voorbereid, maar ze hadden verzuimd de organisatie
op de hoogte te stellen van hun vermoedelijke tijd van
aankomst.
De Pinguïn moet iets eerder dan de
Hobie in de problemen zijn geraakt.
Van der Meulen en Van Dijk zagen het
jacht met een vaart op de gronden lo
pen. Van der Meulen: ,,We konden er
met onze cat niet naar toe, we zouden
ze nooit bereikt hebben". De schipper
van het grote jacht zond via de mari
foon omstreeks 15.00 uur de internati
onale noodkreet 'Mayday' uit die werd
opgevangen door de Kustwacht Kijk
duin en schoot vuurpijlen af. De Kust
wacht alarmeerde de reddingboot Su-
zanna en de ondiep stekende vlet
'Zeeleeuw', beiden uit Den Helder.
Voor de Suzanna was dit onbegonnen
werk, maar de Zeeleeuw landde aan
de veilige oostkant van de Razende
Bol. De bemanning van de KNZHRM-
vlet liep vervolgens over de plaat en
door de branding aan de westkant
naar het in nood verkerende jacht. De
vier mannen en één vrouw, die de be
manning uitmaakten, werden van
boord gehaald en het gezelschap wan
delde weer terug naar de Zeeleeuw.
Omstreeks 17.30 uur waren de schip
breukelingen veilig in Den Helder.
Stagbreuk
De Hobiezeilers uit Lochem waren be
gin van de week uit hun thuishaven
Oud Naarden vertrokken om naar Texel
te zeilen. Van der Meulen: Ik was al
tijden bezig geweest met de voorberei
ding van de tocht. Ik ben nogal pre
cies; op mijn schip voer ik alle beslag
altijd te zwaar uit en ik zorg steeds
voor nieuwe stagen en dergelijke. We
hadden vuurpijlen, eten en al dergelij
ke dingen aan boord en dat lag alle
maal goed verstouwd". De reis verliep
vorspoedig, afgezien van een dag stil
liggen in Enkhuizen door gebrek aan
wind. De laatste halte voor paal 9, het
einddoel voor vrijdag, was de punt
van de Hors, waar het tweetal landde
voor een maaltijd. Direct nadat ze daar
vertrokken waren sloeg het noodlot
toe: ,,We waren een dikke honderd
meter uit de kant toen er iets gebeur
de dat nog het meest op stagbreuk
leek. Later bleek echter dat de
schroefdraad in één van de puttings
(bevestigingsbeugels) volkomen was
verdwenen en dat het stag met be
vestiging uit de putting was getrokken.
Hoe dan ook, de mast knalde opeens
naar opzij en daardoor sloegen we ge
lijk om. Kort daarop liepen we een
aantal keren vast met de mast op de
bodem en in vijf minuten was onze
boot veranderd in een wrak. De rom
pen waren gelukkig nog heel, maar de
mast was gebroken en de stagen die
langs de bagage heen.en weer sloegen
vernielden alles wat op de trampoline
zat. Onze vuurpijlen, ons eten, ons ge
reedschap, het zat allemaal bovenop
die tramp, maar de boot was doorge
draaid. In catamarankringen noemen
ze dat 'olieboren', met de mast recht
naar.beneden. We konden nergens
meer bij. Dat is beslist een les die ik
uit het geheel heb getrokken. Volgen
de keer komen er ook een set vuurpij
len, een mes en een zware tang om
de stagen door te kunnen knippen aan
de onderkant van de trampoline. Nu
bleef de mast vastzitten een hij schoot
ook niet van de bevestiging aan de
voorbeam af. De stag die nog heei
was zat precies aan de verkeerde kant,
samen met de stroom zorgde die er
voor dat de mast recht naar beneden
bleven wijzen, althans dat gedeelte
van de mast dat niet gebroken was".
De stroom voerde het wrak in vrij
hoog tempo noordelijk, op een gege
ven moment konden Hanno en Sonja
in de verte de drukte bij paal 17 zien!
Door de kentering van het tij ging de
reis echter weer terug richting Razen
de Bol.
Al die tijd werd telkens weer de bran
ding van de Haaksgronden 'aange
daan'. ,,Dat was echt een hel. Telkens
weer kwamen er brekers over en dan
word je helemaal onder het water be
dolven. We hadden natuurlijk zwem
vesten aan en we hadden ons vastge
bonden aan de boot, maar ik heb
Sonja een paar keer aan boord moeten
trekken omdat ze gewoon wegspoelde
en dan zat ze alleen nog maar met de
veiligheidslijn vast".
In die tijd zagen de beide zeilers diver
se zoekacties plaatsvinden. Elders in
deze krant staat het verhaal van een
overboord geslagen fokkemaat die
door een helicopter en rubberboten
werd gezocht. Dat konden ze vanuit
de verte zien. Later, omstreeks een uur
of zes, za§ Henk Griffioen vanuit zijn
strandpaviljoen bij paal 12 twee
masten voorbij komen die hem leken
toe te behoren aan catamarans die
vanwege het slechte weer, een zware
bui op dat moment, geen zeil voerden.
Op één van de boten kon hij duidelijk
personen ontwaren. Hij maakte daar
van melding bij de Kustwacht Eierland,
die hem doorverwees naar de centraal-
post bij paal 17.
Van daaruit werd weer contact opge
nomen met de kustwacht Kijkduin en
tevens werd er vanaf het strand met
jeeps en op het water met rubberbo
ten een zoekactie georganiseerd. Na
ruim twee uur, omstreeks 20.15 uur,
werd het zoeken gestaakt omdat er
geen spoor van catamarans te vinden
was en omdat er niemand vermist
werd, terwijl toch bij de op het strand
aanwezige zeilers flink navraag werd
gedaan. Het zal altijd wel een raadsel
blijven aan wie die twee masten toe
behoorden, maar het is zeker dat deze
zoekactie bijna leidde tot de ontdek
king van de onfortuinlijke Hobiezeilers.
Die zagen de rubberboten voorbij ko
men en probeerden door zwaaien en
schreeuwen de aandacht te trekken.
Hanno: ,,Dat was even een moment
dat de moreel laag was. Sonja bleef
schreeuwen en zwaaien, ook toen ze
al uit zicht waren. Ik heb haar naar
beneden getrokken en gezegd dat ze
beter haar krachten kon sparen. Verder
heeft ze zich uitstekend gehouden. We
zijn gelukkig allebei in een uitstekende
conditie en dat heeft ons gered".
Om een uur of tien was het tweetal
weer helemaal terug bij de Noorder
haaks, dat wil zeggen in de zware
branding op de gronden voor dit ei
land. ,,Dat was een echte hel. We be
gonnen daar rekening te houden met
de mogelijkheid dat we het niet zou
den overleven, hoewel we elkaar geen
sombere verhalen vertelden. Ik was
bang dat we door de tegenstroom bij
de Noorderhaaks weer naar buiten
zouden worden gedreven en we kre
gen verschrikkelijk veel brekers over.
Zelfs al draag je dan een zwemvest, je
dreigt toch te verdrinken. Het water
rolt je heen en weer en je krijgt nau
welijks tijd om adem te halen. Toen
we het gestrande jacht zagen
wisten we dat daar onze
De laatste 150 meter naar de
hebben we gezwommen en ik
wel vertellen dat we een
van vreugde hebben gemaakt
op het droge stonden. We
zwemmen om niet naar buiten
ven te worden en ook daar
dus voordeel van onze goede
Je zwemt trouwens toch wel
je land voor je ziet. We zijn
pend naar de Pinguïn gegaan,
dreef op dat moment en ik heb
even met de gedachte gespeelc
motor aan te zetten en er mee
varen. De kiel was echter
en het roer lag op de kant, dat
dus niet. We ontdekten echter
rifoon en even later de
laar van de stroom, die zat er
vlak naast gemonteerd. Ik wist
toe dat werkte maar op een
moment kreeg ik van een
te horen dat de kustwacht op
12 zit". De melding om 22.30
naf de Pinguïn veroorzaakte
consternatie in het
omdat immers om 18.00 uur alle
rende van het jacht waren
beide zeilers kregen daarna de
tie om het eiland over te steken
toen ze aan de andere kant
lag daar de KNZHRM-vlet
klaar. „Om drie uur in de nacht
we achter een biefstuk na een
waar alleen maar warm zoet
kwam, dat was heerlijk. We
allebei nogal wat zout water
kregen". Hanno van der Meulen
klaarde aan het eind van het
volgend jaar zeker weer in te
voor de ronde om Texel en zijn
weer heen te zeilen.
Ik heb echter mijn les wel
zal me nog beter voorbereiden
voorheen en ik zal tevoren mijn
wachte tijd van aankomst
Het meten van de zeilen.
De pers werd vrijdagavond door middel van een video, die werd gemaakt door
Schoor! samen met Videolux geïnformeerd over de voorbereidingen.
Achter het schip met de donkere zeilen slaat net een cat om. Beide schepen zouden in innige omhelzing weer terug gaan naar de kant.
Zo'n beetje de leukste voorstelling dis
gelopen week werd gegeven: een EngA
Ier gaf spontaan een prachtig stuk bn
ce weg vrijdagavond op het podium w
De aarden wal die met een shovel werd opgeschoven op vrijdagavond om de tent voor het hoge water te beschermen, bleek ook een uitstekende
tribune.
Deze Hobie-bemanning kon pech verwerken. Een aanvaring voor de start gaf schade aan de
stuurboordromp, maar dat kon provisorisch gerepareerd worden. Bij paal 9 werd echter de an
dere romp ook aangevaren. Door de scheur bovenop maakte de huil water, dat hier op het
strand weer geloosd wordt.
Rondemiss Judith Bruin liet zich door de ..stranding" met een jeep niet uit het veld slaan.
