'ijftig jaar voetbal
onder kapsones
BS Is liSiHH
ortvereniging Oosterend jubileert
-
ÜNtf
„Bathing Diamonds"
naar Texel
Geschiedenis van de
waddenbootdiensten
Zon, maan en hoog water
Wielerronde en
recreatieloop
in Oosterend
G 21 JUNI 1985
TEXELSE COURANT
PAGINA 9
^vereniging Oosterend viert dit weekend haar vijftigjarig bestaan. Secretaris
Keijzer was er het meest van de tijd bij. Hij werd lid bij de oprichting, maar
a drie maanden onenigheid met één van de bestuurders. Daardoor voetbalde
ipaar jaar bij Texel. Hij kwam weer terug en ging 43 jaar geleden in het
r,Daar zit hij nu nog in, dus als iemand de vereniging kent is het Sieme Keijzer
«nwe hem vroegen SVO te karakteriseren, zei hij: ,,Dat is een voetbalvereni-
sar iedereen lid van kan worden, we hebben geen kapsones. De leden van
tuur verkopen ook lootjes als dat zo uitkomt". Een gesprek met Ome Sieme
gesorek dat gaat over meer dan voetbal: motorraces, schaatswedstrijden, at-
gymnastiek, het komt allemaal aan bod en het heeft nog allemaal met SVO
er ook.
verenigingsadministratie is er
is dan ook niet moeilijk na te
te er in het bestuur zater dat
1935 aantrad. Als voorzitter
kende naam, Jacob Visman,'die
ig de dag nog erevoorzitter is.
Kees Piet Burger als penning-
Kees Brans als secretaris,
Keijzer, P. Burger Gzn. en C.
ag-
dien werd meester Zuideman
lagere school er bij gehaald,
ijs niet de enige keer, meer
(meesters zijn min of meer offi-
jijde vereniging betrokken
1 1st.
ireniging had één senioren- en
jniorenteam. Het eerste werd in-
mer aangevuld met een tweede
maar alleen het eerste ging naar
erkant te voetballen. Het kwam
crisistijd wel voor dat een van de
illers, een werkloze jongen, zijn
aartje niet kon betalen. Daar
voor gelapt. Dat was ken-
ind voor de sfeer,
entine was er natuurlijk niet, net
stromend water, want dat
;p heel Texel nog niet voorhan-
lo de kleedkamer van de bezoe-
vas een plank gemonteerd met
erin waarin precies een rij email-
men paste. Voor de wedstrijd
:pen was ging Kees Piet dan
net een emmer naar de kolk.
Dan deed hij het kroos zo'n
opzij en daar haalde hij water
die waskommen mee te vullen.
:heidsrechter zat altijd bij de
:lub in de kleedkamer en die
enige in de pauze een kop
mijn moeder of van de moe-
en Kees Piet. De spelers kregen
Die kwamen te voetballen en
theedrinken".
Veld bezet
ioorlog werd het allengs moeilij-
te voetballen. Steeds meer
as raakten ondergedoken of naar
iand. De houding van de Duitsers
ook steeds vervelender. ,,Ze heb-
iog een tijdje het veld bezet,
ze weg waren, waren de spullen
«eg. Ik ben nog naar de Insel-
aandant geweest om ze terug te
Hij gedroeg zich heel redelijk,
spullen kreeg ik niet, die had
(and nodig."
flspelen zelf werd ook steeds moei-
onder andere omdat de schoe-
opraakten. In september 1944
dat probleem opgelost, het voet-
«rd verboden. Na de oorlog werd
?el weer hervat met een senioren-
n adspirantenteam. In die tijd
ide ziektewetregelingen nog niet
nu: de eerste drie dagen moest
srknemer zelf voor zijn rekening
n. Er is al eerder een voorbeeld
jegeven: als een van de spelers
veld geblesseerd raakte, lapten
"edespelers als regel een bedrag
die eerste drie dagen bij elkaar,
oorlog organiseerde SVO nog
sport: er waren atletiekwedstrij
den. Die sport leefde behoorlijk onder
de Texelaars en de hele zomer werd er
gelopen, gesprongen en discusgewor-
pen. J. van der Pijl was de man met
vakkennis en ook Kievits, een onder
wijzer uit Den Burg, gaf trainingen. Er
werd zomers getraind op het voetbal
veld en de bepaald niet rijke vereniging
had daar zelfs een echte stopwatch
voor aangeschaft. Er waren wedstrij
den in Den Burg. Na de oorlog was
het echter vrij snel afgelopen met
atletiek.
Grasbaanraces
Van 1952 tot en met '52 waren er snel
heidswedstrijden voor motorfietsen, op
het voetbalveld. Deze voorloper van de
hedendaagse grasbaanrace trok veel
deelname uit Oosterend, waar in die
tijd veel motor werd gereden. Er ver
schenen dan ook allemaal gewone
straatmotoren aan de start, maar het
ging bloedhard. ,,Wij hadden het par
cours goed afgezet met strobalen en
dat was absoluut veilig. Toen we drie
jaar bezig waren, gebeurde elders in
het land een afgrijselijk ongeluk tijdens
een wedstrijd en het gemeentebestuur
verbood onze wedstrijden. Dat was
het einde van de motorsport in Ooste
rend", aldus ome Sieme, zelf heden
ten dage nog een fervent motorrijder.
Er zijn trouwens meer dingen die hij
lang heeft volgehouden, zo heeft hij
tot op zijn 47ste actief gevoetbald.
De motorraces werden 's avonds af
gesloten met een sensatiewedstrijd,
geheel verzorgd door Oosterenders die
door brandende hoepels sprongen met
hun motor. Die motordagen waren
zeer bevorderlijk voor de clubkas, er
kwam veel publiek op af.
In dezelfde periode, om precies te zijn
in 1951, gebeurde er iets dat Ome Sie
me zich tot op de dag van vandaag
haarscherp voor de geest kan halen.
Het Oosterender team speelde de
laatste wedstrijd van het seizoen tegen
Helder 4. De Gortbuukers hadden
twee keer voorgestaan en de tegen
stander was twee keer langszij geko
men. In de allerlaatste minuut scoorde
Oosterend een prachtig doelpunt, dat
Sieme nog tot in detail kan beschrij
ven. Wie de voorzet gaf, wie hem erin
knikkerde, hoe het net omhoog vloog:
door dat allerlaatste doelpunt werd
Oosterend kampioen en het team pro
moveerde naar de tweede klasse. ,,Dat
was zo geweldig, dat zal ik nooit ver
geten. Ook niet wat erna kwam, het
diner bij de familie Dijt voor de spelers
en hun dames. We hadden geen van
Dinsdag 25 juni brengt een groep
vrouwen uit Heemstede, die regelmatig
zwemmen in het overdekte bad aldaar,
een bezoek aan Texel. De groep noemt
zich ,,The bathing Diamonds" en
houdt zich in het bad van het sport
complex „Groenendaal" bezig met
trimzwemmen, „Aquarobic" en kunst-
zwemmen. De bedoeling is dat de
groep tussen 11.45 en 12.45 uur een
demonstratie kunstzemmen geeft in
bad „Molenkoog" in Den Burg, waar
bij belangstellende toeschouwers wel
kom zijn. Het programma voor de dag
vermeldt verder een rondrit, en bezoe
ken aan NIOZ en Oudheidskamer.
Het is de tweede keer dat de groep
naar Texel komt. Het kontakt is ont
staan door toedoen van Jan Hopman
en José Huisman die de leiding heb
ben en die vroeger als zwemonderwijs-
kracht waren verbonden aan het bad
Molenkoog. De foto toont de groep in
aktie in het fraaie overdekte bad van
het sportcomplex Groenendaal in
Heemstede.
Het kampioenselftal van 1951. V.l.n.r., staand: J. van Leeuwen, G. Kuiper, S. Keijzer, P. Rozendaal, K. van Leeuwen. Knielend: D. Timmer, C. Tim
mer, N. v.d. Slikke. Zittend: J. Brouwer, K. Burger, A. Kalis, P. v.d. Slikke en B. Plaatsman.
Het laatste jaar dat Ome Sieme voetbalde, zaten er ook twee oomzeggers in de zelfde ploeg
allen ooit deftig gegeten, maar het
werd een grandioos feest."
Klein
Dat kampioenschap is één van de wei
nige geweest in de geschiedenis van
SVO. Weliswaar heeft de vereniging
perioden van bloei gekend. Er is zelfs
een tijd geweest dat er wekelijks
zestien elftallen in de wei kwamen,
maar het echte talent trok toch altijd'
weg naar Texel. Ome Sieme kan dat
wel begrijpen: Ik heb dat toch zelf
ook gedaan toen ik jong was. Die jon
gens willen verder groeien". Ook werd
er, maar dan op voet van gelijkheid,
uitgewisseld met S.V. Cocksdorp. Dan
betrof het vaak spelers die in de polder
woonden en om wat voor reden dan
ook van team wisselden.
SVO is een vereniging voor het hele
dorp, maar dat is niet altijd zo ge
weest. In het voorheen nogal christelij
ke Oosterend was de oprichting van
een zondagvereniging een doom in het
oog van velen". Die tegenstellingen la
gen in die tijd veel scherper en dat is
eigenlijk door de oorlog veranderd.
Toen zijn de mensen veel dichter bij el
kaar gekomen, dat was eigenlijk het
einde van de strijd tussen fijn en grof.
Het ongenoegen verdween helemaal
toen we een zaterdagafdeling opricht
ten. Dat was overigens ook eigenbe
lang, hoor. De jeugd tot 16 jaar kon
op zaterdag voetballen en een deel
daarvan verdween na het bereiken van
die leeftijd". De zaterdagafdeling loste
dat op en maakte bovendien een einde
aan het toch wat eenzijdige karakter
van de vereniging. Tegenwoordig is
het eerste zaterdagteam zelfs één van
de best draaiende ploegen van de ver
eniging. Er is zelfs een jaarlijks weerke
rende wedstrijd van kerkeraadsleden,
die voor fondsen ten bate van het
jeugdpinksterkamp moet zorgen.
GVO
Zoals veel vijftigjarigen is SVO niet kin
derloos gebleven. De dochter (of
zoon, dat is eigenlijk niet bekend)
Gymnastiekvereniging Oosterend is in
1952 voortgekomen uit en opgericht
door het SVO-bestuur. De gym is als
zelfstandige vereniging opgericht en
had een eigen kas, maar SVO bemoe
derde, volgens Sieme Keijzer.
Bestuursleden van de voetbal woon
den vergaderingen van het gymbestuur
bij tot na verloop van tijd werd beslo
ten dat het jong op eigen poten kon
staan. De eerste gymleraar was Adam
Keizer.
De vereniging heeft zich ook met
schaatsen bezig gehouden voor Ooste
rend een eigen ijsclub had. De baan
lag op de Putten, een water bij de
poldermolen. Een groot nadeel was
dat het daar diep was, zodat het altijd
lang duurde voor het ijs echt houwes
was. Dan was het echter ook feest,
als er niet werd gevoetbald water er
schaatswedstrijden. Daar kwamen di
verse uitstekende schaatsers in uit.
Plaatselijk talent als Sjors Jimmink,
Gerrit Terwindt en een schaatser die
Kuiper heette. Die laatste stond zelfs
op de nominatie vor de provinciale
kernploeg.
Tien jaar geleden kreeg de vereniging
nog een spruit: het blad de Gortbuu-
ker. Destijds was dat een bijna verge
ten bijnaam voor Oosterenders, die
duidelijk maakte dat het in vroeger tij
den geen vetpot was in het dorp.
Door het blad begint die naam overi
gens weer aardig in te burgeren. Het
blad heeft een tijd gehad dat alle
Oosterender sportverenigingen er in
schreven, maar dat neemt wat af. Wel
ziet de Gortbuuker er nog steeds goed
uit, niet in de laatste plaats door de
omslag die getekend werd door Jaap
Dros, de slager.
Spaargeld
Waarschijnlijk de grootste verandering
in de geschiedenis van SVO was de
aanschaf van de kantine. Daar werd al
jaren over gesproken en in 1970 wist
Gerrit Terwindt, de toenmalige pen:
ningmeester, dat aannemer Daalder
een voormalige noodwinkel uit De
Koog te koop had. Het houten ge
bouw, waar bakker Timmer in had ge
zeten, moest ƒ4000,— kosten en de
vereniging had geen rooie cent. Dat
kostte heel wat vergaderen en de aan
nemer gaf de club een dag of drie om
tot een beslissing te komen. Op de
laatste dag, 's avonds om tien uur, zei
Klaas Burger, toen voorzitter, ,,We ko
pen hem en we zeggen gewoon dat
we hem zo gauw mogelijk betalen" en
aldus geschiedde. De dorpsbevolking
werd vervolgens benaderd om rentelo
ze voorschotten van 7100,— per stuk.
Veel leden staken er hun spaargeld in
en het bedrag was snel bij elkaar. Ome
Sieme: ,,We zouden er elk jaar vijf uit
loten dus met acht jaar zouden we uit
de schuld zijn. Er waren een stuk of
vijf mensen die zeiden dat we het geld
wel konden houden als het acht jaar
zou duren. Laten we nou net toevallig
in het eerste jaar die vijf mensen uitlo
ten" Keijzer vertelde het geval met
kennelijk plezier, maar hij bezwoor ons
dat het echt toeval was geweest. In
ieder geval kregen die vijf mensen dus
toch hun geld op korte termijn.
Het verenigingsleven veranderde ingrij
pend door het eigen gebouw. Niet al
leen had het bestuur nu een eigen
ruimte, de club had er een ontmoe
tingsplaats bij en dat sprak aan.'
Zoals in vrijwel alle sportkantines wor
den er in die van SVO ook alcoholhou
dende drankjes verkocht. ,,We houden
ons echter altijd stipt aan de slui
tingstijd, die we met de plaatselijke
horeca hebben afgesproken en daar is
dan ook nog nooit gedonder over ge
weest. We helpen elkaar zelfs met een
vat bier of een fles koolzuur als het zo
uitkomt".
Eén van de allerleukste bezigheden in
die kantine zijn de kindermiddagen,
bijvoorbeeld als alle velden afgekeurd
worden. Dan mogen ook kinderen ko
men die geen lid zijn en er worden al
lerlei spelletjes gedaan. Bijzonder is de
Sinterklaasavond, dan staan zelfs de
Cruyffs in de dop te bibberen voor de
goedheiligman.
Boeken
Vijftig jaar SVO, tweeënveertig jaar
Ome Sieme. Zowel de vereniging als
de man staan open voor iedereen en
ze zijn zuinig op hun spullen. Alle boe
ken zijn er nog, elk kwartje dat ooit
binnenkwam of werd uitgegeven, is
verantwoord, alle notulen zijn be
waard. Toch is het duidelijk dat zowel
de vereniging als de man nog lang
geen historie zijn.
Bij uitgeverij „Flevodruk" in Harlin-
gen is het boek „Dichtbij en toch
ver weg" verschenen. Het gaat he
lemaal over het ontstaan en de
ontwikkeling van de bootdiensten
op de verschillende waddeneilan
den, waarbij ook wordt ingegaan
op de beurtdiensten, de rol die de
posterijen speelden in het verkeer
met de waddeneilanden en de pro
blemen die de veerdiensten tegen
woordig hebben.
Het boek verschijnt op een moment
dat de waddenveren volop in discussie
zijn, ook in Den Haag waar de nota
Zoute Veren weer aan de orde is.
Het nu verschenen boek, geschreven
door F. Drost uit Harlingen is een uit
gebreide voortzetting van het eerder
De zon komt 21 juni op om 5.19 uur
en gaat onder om 22.04 uur.
25 juni E.K.; 2 juli V.M.
Doodtij: 28 juni; springtij: 4 juli.
Hoog water ter rede van Oudeschild:
Vrijdag 21 juni 11.14 en 23.45
Zaterdag 22 juni 11.56 en
Zondag 23 juni 0.24 en 12.39
Maandag 24 juni 0.53 en 13.23
Dinsdag 25 juni 1.24 en 14.09
Woensdag 26 juni 2.04 en 15.01
Donderdag 27 juni 3.02 en 14.10
Vrijdag 28 juni 4.24 en 17.07
Zaterdag 29 juni 5.54 en 18.20
Aan het strand is het ongeveer een
uur eerder hoog water.
verschenen „Passagieren op de wad
den" dat ging over de geschiedenis
van de veerdienst op Vlieland en Ter
schelling. Nadat dit boek was uitver
kocht werd besloten de herdruk uit te
breiden met beschrijvingen van de an
dere veerdiensten in het Nederlandse
waddengebied, dus ook Teso. Het fei
tenmateriaal over Teso kon Drost met
weinig moeite verkrijgen door gebruik
te maken van het uitstekende gedocu
menteerde boek „Texelstoom" van
Willem Boot en van foto's die beschik
baar werden gesteld door Dirk Kuiter
en het Teso-archief. Het boek ziet er
mede dank zij de vele oude en nieuwe
foto's goed uit en laat zich makkelijk
lezen. Voor de eilandbewoners zal het
interessant zijn kennis te nemen van
de verschillen in problematiek maar
ook van de overeenkomsten. Het boek
telt ruin honderd pagina's (enkele toe
gevoegde pagina's over allerlei plannen
tot inpoldering van de Zuiderzee kun
nen als niet terzake doende worden
beschouwd) en kost 729,75.
Zaterdag a.s. wordt in Oosterend
voor de tweede keer een grote
wielerronde gehouden met vooraf
gaand een recreatieloop via dezelf
de route. De wielerronde start om
18.00 in de Oranjestraat. De route
vervolgens: Peperstraat, Kot-
terstraat, Zevenhuizen en Oost
kaap. Er worden 25 ronden
gereden.
Om 16.45 is de recreatieloop, waarbij
gekozen kan worden uit een, twee of
drie rondjes van elk twee kilometer.
De organisatie is in handen van de
Wielervereniging Texel, de Atletiek
vereniging en de Oosterender Onder
nemersvereniging. Deelname staat
open voor iedereen. In het bijzonder
wordt gehoopt dat veel Oosterenders
zullen inschrijven, voor zowel de wie
lerronde als de recreatieloop. Op de
Oosterenders die wonen in de straten
van de route wordt het dringende be
roep gedaan hun auto voor deze gele
genheid niet aan de straat maar ergens
anders te parkeren in het belang van
de veiligheid van de deelnemers.
Gedurende het evenement (tussen half
vijf en half acht) zullen de AOT-bussen
niet op de gebruikelijke haltes komen.
In- en uitstappen kan dan op de hoek
Genteweg-Oosterenderweg en de hoek
Oosterweg-Koningsweg
