Scholieren brachte
geschenken voor
hetTesse/huus
Openbaarheid kost
soms veel
geld
NEDERLAND
UIT DE BOL
Overzichtsstentoonstelling
Djim de Graaf in raadhuis
Veel plaatschade
bij aanrijding
Protesterende burgers geven handen vol werk
Vier inbraken in
één nacht
Ritje op gestolen
brommer
PAGINA 2
TEXELSE COURANT
gouaches. Hij vond de met verf
bespatte mallen mooi en verwerkte ze.
Het resultaat mag er wezen. Een ander
experiment is het schilderen met pla-
kaatverf, op doek. Een mooi voorbeeld
van deze techniek is de wat sinistere
waarzegster die in de voorste zaal te
zien is. De 49-jarige De Graaf werd in
Amsterdam geboren en kreeg zijn
opleiding aan de Koninklijke Acada
van Beeldende Kusten in Den Haai
de Grafische School, eveneens in d
hoofdstad. Hij exposeert regelmatig
zijn werk is in het bezit van diverse:
meenten en grote bedrijven, waaroi
der Shell Nederland Chemie b.v. Hl
de komende twee weken te zien in
raadhuiskelder op kantooruren, k
Op de Zaandammerdijk deed zich
gistermiddag een aanrijding voor waar
bij twee auto's vrij veel schade oplie
pen. Een 20-jarige Duitse die vanaf de
Zaandammerdijk de Hoofdweg wilde
opdraaien, raakte in een slip en botste
tegen een tegenligger, bestuurd door
een 45-jarige Texelse vrouw.
DINSDAG 20 AUGUSTUS)
Leerlingen leerkrachten en ouders van de katholieke basisschol
„Twistvlied" uit Mijdrecht kwamen zondagochtend op bezoek in
het „Tesselhuus in De Koog. Ze hadden voor ongeveer tweedi
zend gulden aan geschenken bij zich en deze werden aan de vij
gehandicapte kinderen, die momenteel in het huis hun vakantie
doorbrengen, overhandigd.
De cadeau's zijn bedoeld om door de
telkens wisselende bewoners van het
Tesselhuus te worden gebruikt, waarbij
uiteraard rekening is gehouden met de
lichamelijke beperkingen van de ge
handicapten. Er was een televisie
toestel bij, een videospel, diverse com
puterspelletjes, dam- en schaapspel,
hockeysticks, schilderijen, etc.
De geschenken waren aangeschaft uit
de opbrengst van een heitje voor een
karweitje-actie en een fancy-fair die
door de school was gehouden. Men
wilde de opbrengst bestemmen voor
een ,,goed doel". Het idee om het
Tesselhuus te gedenken kwam van
Corrie Koolhaas, lid van de ouderraad,
wiens zusje een van de vrijwillige
leidsters in het Tesselhuus is.
Besloten werd de geschenken per
soonlijk op Texel te gaan bezorgen,
waarvoor een deputatie werd samen
gesteld, bestaande uit 14 personen
een leerling per klas, drie ouders e
drie leerkrachten. Op de foto is te
hoe de geschenken op het zonnig!
terras van het Tesselhuus worden
uitgepakt.
Het vakantiehuis voor zwaar lichan
lijk gehandicapten, dat mede dank
veel financiële steun van Texelaars
stand kwam, draait in de praktijk li
stekend. Zowel de telkens wisselen
kinderen als degenen die met hun
zorging zijn belast zijn unaniem en
thousiast. In geen enkel opzicht do
de aangepaste vakantiebungalow!)
ken aan een „instituut"; de sfeere
woonomstandigheden zijn gelijk aa
die van een gezin en dank zij de
gunstige ligging zijn de kinderen in
staat met hun rolstoel zelfstandig
„overal" heen te gaan.
I REVALIDATE I ^nkretening: 70.70.70.554
jubileum-infolijn: 020-326272
Postbus 323, 3500 AH Utrecht
I196Q ,7
25 JAAR
De jubileum-pakketten kunt u ook kopen bij de erkende tuincentra,
aangesloten bij de NVT, herkenbaar aan het aktie-spandoek
In de nacht van vrijdag op zaterdag
rond 03.00 uur hield de politie twee
Duitse jongens aan, die zonder helm
op een brommer rondreden. Ze ver
klaarden de brommer te hebben ge
huurd, maar dat werd niet geloofd om
dat ze het verhuurbedrijf niet konden
noemen. Al snel bekenden ze de
brommer te hebben gestolen, maar
daar bleef het niet bij, want toen ze
hun zakken hadden leeggekeerd, kwa
men cassettes en een zonnebril te
voorschijn, die ze hadden weggehaald
uit een bij de Nikadel geparkeerde
Texelse auto. Uit de auto werd ook
een binnenspiegel vermist, terwijl
knoppen en bedrading van de radio
waren vernield bij een mislukte poging
om de radio eruit te slopen. De jon
gens hoorden tot een jeugdgroep die
de vakantie op Texel doorbracht.
De wettelijk geregelde openbaar
heid van bestuur heeft voor de ge
meente soms zeer kostbare gevol
gen. Besluiten van B en W worden
als regel in de openbaarheid ge
bracht, met de kans dat ze in de
krant worden gepubliceerd. Iedere
burger die het met zo'n besluit niet
eens is kan er tegen in beroep
gaan krachtens een voor het be
treffende geval geldende bezwaren
procedure of door een zg. Arob-
procedure, ook in gevallen waarbij
vast staat dat het college in het
gelijk zal worden gesteld. Zo'n pro
cedure vraagt veel ambtelijke
bemoeienis.
In de gisteravond gehouden vergade
ring van de raadscommissie voor alge
meen en organisatorisch beleid noem
de Riet Huitema-Vos van het CDA als
voorbeeld de kwestie van de veel
besproken waterwilg op de tennis
baan. Nadat het B en W besluit om
deze boom te kappen bekend was ge
worden, kwamen de protesten die re
sulteerden in een Arob-procedure met
inschakeling van de Raad van State.
Een ambtenaar moest naar Den Haag
om voor B en W een pleidooi af te
steken. „Wat heeft dit alles gekost?"
informeerde het CDA-raadslid, waarbij
ze niet alleen doelde op de waterwilg-
kwestie maar meer in het algemeen
was geïnteresseerd in de bedragen die
zijn gemoeid met dergelijke
procedures.
Wegblijven?
Voorzitter burgemeester J.A. Engel
vaart erkende dat het nogal vormen
heeft aangenomen. Op het raadhuis
In de nacht van woensdag op don
derdag werd op vier uiteenlopende
plaatsen op Texel ingebroken: het
AOT-gebouw aan het Wezenland in
Den Burg, bij de Verenigde Electro-
monteurs aan de Spinbaan in Den
Burg, in hotel Zeerust in De Koog
en in De Kievit aan de Hoofdweg
in Eierland. In de meeste gevallen
wisten de daders geen buit te
bereiken.
Het AOT-gebouw werd binnengedron
gen via een raam waarvan de uitzetij-
zers werden vernield. De brandkast
werd met een voorwerp bewerkt maar
het lukte niet deze open te krijgen.
Ook in het VEM-gebouw werd de buit
niet bereikt. Dat gepoogd was via di
verse deuren binnen te komen, bleek
uit sporen van geweld.
In „Zeerust" lukte het in eerste instan
tie wèl. Het raam van de achterdeur
werd vernield, waarna een in het slot
stekende sleutel kon worden omge
draaid. Een videorecorder werd wegge
nomen. Toen de dader het huis weer
uitwilde en blijkbaar verkeerd liep,
kwam hij op de slaapkamer waar hij
oog in oog kwam te staan met de
wakker geschrokken heer des huizes.
Deze kwam hem achterna maar hij
ontsnapte. In de haast werd de video
recorder in de tuin achtergelaten. Bui
ten werd nog een man gezien, die
kennelijk de wacht had gehouden.
In De Kievit in Eierland waren geen
sporen van braak te bekennen, maar
hier werd uit een kassa een bedrag
van meer dan duizend gulden
weggenomen.
wordt wel eens gezegd dat de ge
meente onderhand een kantoortje kan
beginnen in Den Haag, zo vaak moet
men naar de Raad van State als ie
mand weer eens in het geweer is ge
komen tegen een beslissing. Het colle
ge overweegt om voortaan niet in alle
gevallen een persoonlijke afgezant naar
Den Haag te sturen. Vaak liggen de
zaken zo duidelijk dat een schriftelijke
toelichting voldoende is. Wel moet er
zekerheid over bestaan dat de ge
meente zijn positie door wegblijven
niet schaadt.
Hoeveel kosten een hardnekkig proce
derende burger kan veroorzaken werd
geïllustreerd door secretaris Johan van
Dijk die een voorbeeld noemde waarbij
het ^15.000,— tot ƒ20.000,- moet heb
ben gekost, terwijl tevoren vast stond
dat de betrokkene zijn zin niet zou
krijgen.
Duur advies
Engelvaart noemde een ander schok
kend voorbeeld van kosten die ont
staan als burgers in verzet gaan. On
langs heeft de gemeente bij een bu
reau advies moeten inwinnen toen ie
mand op grond van artikel 49 van de
wet op de ruimtelijke ordening trachtte
schadevergoeding te krijgen. Alleen
dat advies kostte al ƒ11.000,—. Ambte
naar Wout Stam vertelde dat de
kwestie rond de waterwilg nog wel an
derhalf jaar kan slepen als het tegen
zit. Van Dijk voelde ervoor om een
keer uit te rekenen wat al die beroeps
zaken jaarlijks gezamenlijk kosten. Zo
wel hij als Engelvaart voegden er ech
ter aan toe dat dit geenszins was be
doeld als argument om de openbaar
heid van bestuur terug te draaien.
De burgemeester noemde nog een an
der nadeel van openbaarheid. Er wor
den dan vaak minder vlot zaken ge
daan en daar kan het algemeen belang
door worden geschaad. Ook komt het
voor dat mensen niet bij de overheid
durven aankloppen uit angst dat zij
met hun plannen in de krant komen.
Daardoor wordt uitgelokt dat men via
officieuze circuits zijn zin probeert te
krijgen, wat nog minder gewenst is.
Mosselen
In dezelfde rondvraag vroeg Gerbrand
Poster om nieuwe actie voor een mos
selperceel voor Dirk Slik. Er is momen
teel sprake van enorme toename van
mosselproduktie waardoor de kans dat
Slik hierin zijn deel krijgt, misschien
groter is dan tot voor kort. Secretaris
Van Dijk wees op de vrees voor prece
dentwerking die een rol heeft gespeeld
bij de afwijzende houding van het rijk
tot dusver. Geprobeerd zou kunnen
worden een persoonlijke, dus niet
overdraagbare vergunning te krijgen.
Beumkes zag kansen voor Slik als hij
om een perceel zou vragen op een
plaats waar de andere visserij weinig
prijs op stelt. Engelvaart wilde eerst
eens praten met de vissersvereniging
alvorens te besluiten iets te onderne
men, hetgeen werd afgesproken.
Europees
Blijkens een bord bij 't Horntje is Texel
„Europeese gemeente". Tine Krijnen
wilde weten wat dat betekent. Uit het
antwoord van Engelvaart kon worden
afgeleid dat de gemeente door zijn lid
maatschap van de Nederlandse sectie
van de Europese vereniging de
doelstellingen van de Europese samen
werking onderschrijft, maar onder de
bevolking leeft het nauwelijks. De ge
meente betaalt jaarlijks overigens wel
een aanzienlijk contributiebedrag: te
gen de duizend guilden.
Oneerlijk
Henk Beumkes had gehoord dat op
Texel enkele kampeerboerderijen functi
oneren die daarvoor geen vergunning
hebben en niet voldoen aan allerlei du
re eisen waaraan collega's wel moeten
voldoen. Hij vroeg om maatregelen.
Verder had hij gehoord dat. er ook tus
sen de legale kampeerboerderijen spra
ke is van een oneerlijke concurrentie
verhouding omdat sommigen aan de
dure brandpreventieverplichtingen heb
ben moeten voldoen (en daar soms
wel 70.000 gulden aan hebben uitge
geven) terwijl anderen daartoe niet zijn
verplicht.
Wat het eerste betreft werd door de
burgemeester het vermoeden uit
gesproken dat deze illegale gevallen
De in Sassenheim wonende schil
der Djim de Graaf richtte gisteren
in de kelder van het raadhuis een
overzichtstentoonstelling in waar
zijn werk over een periode van on
geveer vijftien jaar te zien is. Afge
zien van een groot doek dat dit
jaar werd gemaakt ontbreekt het
meest recente werk: dat hangt in
een galerie in Nuenen (Brabant).
Toch is voor de mensen die het
werk van De Graaf in 1979 in De
Scholerie hebben gezien veel
nieuws te ontdekken: hij is sinds
1981 nieuwe wegen ingeslagen en
het verschil is beduidend. De kwa
liteit van het werk is uitstekend en
vooral de mensen die langer voor
een werk stil willen staan om veel
te ontdekken zullen hier aan hun
trekken komen.
In de achterste zaal hangen doeken
die vooral uit zeventiger jaren stammen
en die tot het oudste deel van het
overzicht gerekend mogen worden. In
de voorzaal werk dat De Graaf sinds
1981 maakt: schilderijen waarin de
droom en de „wakende" werkelijkheid
zonder onderscheid naast elkaar staan.
De schilder zelf houdt er niet van dat
een etiket als „naief" op zijn werk
wordt geplakt: „Ik maak gewoon rea
listisch werk, maar ik beeld ook af wat
in mijn fantasie ontstaat". De heren en
dames kunstkenners mogen onder el
kaar uitmaken of de produkten van
Djim de Graaf naief, magisch rea
listisch, fantastisch realistisch of nog
iets anders zijn, feit is dat verschillen
de beschouwers verschillende opvattin
gen over het afgebeelde kunnen heb
ben. De één ziet er iets anders in dan
de ander en dat komt omdat de schil
der afstand neemt van de werkelijkheid
zoals een foto die zou weergeven.
Toch is het werk, afgezien van wat
doeken die al wat ouder zijn, beslist
niet abstract, iedereen kan de afbeel
dingen herkennen. „Ik heb ooit een
periode gehad dat mijn werk meer
naar het abstracte ging maar ik houd
daar zelf helemaal niet van".
Veel van de voorstellingen in de latere
periode hebben een religieuze trekking.
Vooral twee grote doeken, „Job" en
„Jacob's droom", zijn duidelijk aan de
bijbel ontleend en zullen ongetwijfeld
voor bijbelvaste toeschouwers een heel
verhaal vertellen. Ook de meer profane
tentoonstellingsbezoeker ziet echter
genoeg, het heldere kleurgebruik, de
mooie en vaak vriendelijke sfeer die
met name bij dit olieverfwerk over
heerst zijn een genot voor het oog. In
dit deel van de expositie zijn ook pen
tekeningen te zien die met kleurpot
lood zijn ingetekend. De onderwerpen
zijn verwant aan die van de grotere
olieverfdoeken maar de zeqqinqskracht
reeds bij de gemeente bekend zijn en
dat er al tegen is opgetreden. Dat on
der de legale kampeerboerderijen de
een wel en de ander niet aan de
brandveiligheidseisen beantwoordt was
onmogelijk.
Alle ondernemingen zijn namelijk per
groep afgewerkt. Tussen gelijksoortige
bedrijven onderling mag er geen ver
schil zijn. Tenzij er sprake is van
nieuwbouw of verbouw. Want dan
moet altijd aan de eisen worden vol
daan, ook in het belang van de be
trokkene omdat het later aanbrengen
van brandwerende voorzieningen veel
duurder is dan dat dit gelijk met de
bouw of verbouw gebeurt. Het is dus
mogelijk dat een bedrijf dat niet is ver
bouwd nog niet aan de eisen voldoet
en een ander bedrijf dat de „pech"
heeft gehad te moeten bouwen of ver
bouwen, wèl. Beloofd werd dat er na
dere informatie komt over dit
onderwerp.
is minder sterk. Opvallend is het veel
vuldig terugkomen van uit hun krach
ten gegroeide hanen. „Dat is eigenlijk
toeval. Ik heb een keer zo'n beest af
gebeeld, op het zelfportret dat hier
ook hangt, en ik denk dat die vorm
me aangesproken heeft". Een mis
schien wat oppervlakkige verklaring,
maar De Graaf zegt ook van zijn voor
tbrengselen: „Ik houd er niet van alles
uit te leggen, de mensen moeten hun
eigen conclusies maar trekken".
Spuitgouaches
Bij het oudere werk zijn vooral de
spuitgouaches opvallend. Dat zijn
schilderijen waarbij de plakaatverf via
een „fixeerspuitje" dat in de mond ge
houden wordt op het doek gespoten
wordt. Door het varieren van de druk
en de verdunning van de verf is het
mogelijk meer of minder gedetailleerd
te werken. Een duidelijk hoogtepunt
hierbij is wel het doek „de nachtvo
gels van Amsterdam", mooi van kleur
en „er zit licht in".
Eén van de betere spuitgouaches is
ook „na de aardbeving". De prijzen
liggen op een voor Texelse begrippen
hoog niveau, het duurste werk, een
groot borduurwerk, zal tussen de vier
en vijfduizend gulden moeten opbren
gen eh de prijzen beginnen ongeveer
bij vijfhonderd gulden. Alleen de
schetsen in oost-indische inkt, meest
voorstudies voor grotere werken, zul
len goedkoper zijn: rond een tientje of
zes. De Graaf experimenteert graag
met technieken. Dat blijkt uit twee
collages die zijn gemaakt van mallen
die hij gebruikte bii het SDuiten van
