Ik kan nu de dominee eindelijk
ens zien tijdens de dienst"
Slotmanifestatie
van vredesplatform
fganist Jan Visser stopt na 62 jaar
slaagd kampeer-
sekend op
rembadterrein
slaagd
Schutting platgereden
Seizoen
Plattelandsvrouwen
van start
Huisvrouwengym
overdag fn de Ferrever
JDAG 20 SEPTEMBER 1985
TEXELSE COURANT
PAGINA 9
let lijkt me mooi dat ik nu eindelijk de dominee eens kan zien tij-
es de kerkdienst. Ik ben heel blij dat ik zolang op het orgel heb
igen spelen maar wat het volgen van de dienst betreft zit je wel
ijd in de keuken, hoor". Aan het woord is de tachtigjarige musi-
sJan Visser, die zes oktober officieel afscheid neemt als vast or-
list van de Hervormde kerk in Den Burg. ,,Het is fijn om derge-
edingen tot op mijn leeftijd te kunnen doen. Maar dat wordt je
jeven, dat is geen verdienste". Overigens trekt Jan Visser zich
g niet helemaal terug uit het muziale leven: Alleen de dinsda-
ïgeef ik nog lessen en dat blijf ik doen. Bovendien hoop ik nu
is stukken muziek uit de kast te pakken waar ik nooit eerder aan
kwam".
familie Visser had een slagersbe-
iaan de Groeneplaats. Een oom
de jonge Jan en zijn moeder wa-
behoorlijk muzikaal. Zijn vader
elde accordeon. Oom Almer Visser
peelde in totaal 28 jaar hetzelfde
el dat Jan Visser zo lang zou
pelen. Er wordt dus nu een periode
Bloten van bijna negentig jaar,
Kin met uitzondering van een paar
fere organisten die 'even' tussen Al
len Jan Visser inzaten een Visser
oetsen van het Hervormde orgel
lerde.
uize Visser kwam op een gegeven
nent een orgel en daar werd veel
jezongen met familie, buren en an
ti. Het repertoire bestond zoals in
iel protestante huisgezinnen in die
uit het liedboek van Johannes de
Jan Visser denkt daar met ge-
gen aan terug: ,,Het is jammer dat
samen zingen bij de mensen thuis
iet meer is", en het is dan ook niet
'/onderlijk dat zijn favoriete muziek
steeds kerkmuziek is. Wijzend op
elektronisch orgel in zijn muziekka-
,0p die instrumenten worden
mopjes gespeeld. Dat vind ik niet
hoewel ik het wel kan. Ik zou zo
ischinski kunnen spelen, maar
muziek en klassieke muziek, met
sBach en Handel, boeien me nu
naai meer". Boven het elektroni-
ïl hangen dan ook voor de
twee orgelpijpjes aan de muur,
rangschikking die iets uitstraalt
'Dit moderne instrument is nodig
er is meer'.
wam dus een orael in huis bii de
familie Visser aan de Warmoesstraat
en Jan mocht op les. Zijn eerste leraar
was de blinde Jan Duinker, Jan Visser
was toen een jaar of acht. Later kreeg
hij les in Den Helder van Tjalling Dito
op orgel en piano. Hij heeft nog een
aantal jaren les genomen, maar toen
hij achttien was begon hij zelf met les
geven. Het werd alras druk en nu zegt
hij: ,,lk heb zoveel gewerkt dat mijn
eigen muzikale ontwikkeling er wel
eens bij ingeschoten is".
Ook op zijn achttiende jaar werd Vis
ser organist op hetzelfde orgel dat al
zo lang door oom Almer bespeeld
was. Het duurde echter nog twee jaar
voor hij zijn vaste aanstelling kreeg en
daarom wordt zes oktober officieel zijn
zestig-jarige jubileum gevierd.
Hoe speelde die oom? „Heel eenvou
dig, die man was natuurlijk muzikaal
maar hij had ook zijn bedrijf, een boer
derijtje bij Everstekoog, en hij ging
achter de koeien vandaan naar de kerk
om te spelen".
De leerlingen stroomden toe. „Ik be
gon 's ochtends om half acht met les
sen, dan had ik drie scholieren voor de
school begon, tijdens de schooluren
kwamen dan oudere leerlingen. Soms
kwamen er zelfs mensen onder de
middag, het is meermalen voorgeko
men dat ik tijdens de les mijn warme
eten naar binnen moest werken. In de
avonden stapte ik op mijn fiets en la
ter op mijn brommer om met koren te
gaan oefenen. Zang heb ik aitijd fijn
gevonden, ik denk ook dat mijn
sterkste kant als musicus het beoorde
len van zangstemmen is, dat kan ik
goed".
De resultaten die hij behaalde met het
dameskoor, 41 jaar lang, getuigen
daarvan.
Niet alleen dat koor viel onder de hoe
de van Jan Visser, hij had nog vier an
dere koren, een accordeonorkest, een
mandoline-orkest en diverse kin-
derspeelklassen, waar hij zelfs wel
eens operetteuitvoeringen mee gaf in
„Eben Haëzer", dat toen nog als ker
kelijk gebouw in gebruik was.
Een vol programma dus, het is dan
ook niet verwonderlijk dat het wel
eens een beetje te veel werd: „Het
kwam een enkele keer voor dat ik 'mu-
ziekmoe' werd. Als ik dagen les had
gegeven van half acht in de ochtend
tot negen uur 's avonds wilde ik er
wel eens even uit. Ik herinner me een
mevrouw uit Oudeschild die een keer
bij een optreden van een bevriend ac
cordeonorkest in de muzieknis op
merkte dat ze die 'overuren' wel lang
vond duren. Daarmee bedoelde ze de
ouverture die op dat moment ten ge
hore werd gebracht en ik kon me haar
opmerking levendig indenken, ik was
op dat moment ook wat muziekmoe".
Jan Visser was dus altijd met muziek
in de weer, door de week met zijn les
sen en zijn muziekgezelschappen en in
de weekends achter het kerkorgel. Wat
vond hij in die veelzijdige loopbaan het
belangrijkste, het muziekmaken? „Nee,
het allerbelangrijkste voor mij was tel
kens weer het contact met de mens.
Altijd weer de mens, ik ben zelf erg
gevoelig en ik hecht me gauw aan
mensen. Daarom gingen mijn lessen
eigenlik ook altijd wel goed, ook met
kinderen. En ik heb echt honderden
leerlingen gehad. Het is trouwens niet
altijd een voordeel om je zo snel aan
mensen te hechten, het geeft ook veel
pijn als ze dan toch blijken tegen te
vallen of als er minder contact is dan
je eigenlijk wel zou willen".
Jan Visser heeft zijn bestaan opge
bouwd met muziek. Dat is niet altijd
even makkelijk geweest. „Met een ze
kere regelmaat kwamen er bijvoorbeeld
mensen van de overkant die lessen
gingen geven en die dan bijvoorbeeld
zeiden dat de vakanties niet doorbe
taald hoefden te worden. Als ik een
nieuwe leerling krijg vertel ik altijd de
condities, waaronder doorbetalen in de
vakantie. Als er dan weer zo'n beun
haas tussen zat kreeg ik klachten van
mijn leerlingen over het geld en soms
liepen ze ook naar zo'n figuur toe. Die
mensen zijn echter allemaal na een
paar maanden weer vertrokken, maar
het kon wel behoorlijk vervelend zijn.
Ik was ook niet de enige die daar last
van had, juffrouw Reij, een pianolera
res, kende hetzelfde probleem".
Toen Visser 55 jaar was werd de mu
ziekschool opgericht. Hij ging in Den
Helder bij Gerrit Vellekoop blokfluitles-
sen nemen en schoolde zich bij om
het vak algemene muzikale vorming te
kunnen geven. Hij bleef tot zijn zeven
tigste jaar aan de muziekschool ver
bonden en viel daarna nog wel eens in
voor piano- of orgellessen. Zijn opvol
ger op het kerkorgel geeft ook les aan
de muziekschool: Dyo Wassink. „Dat
is een uitstekende organist en hij heeft
bovendien grote plannen voor de uit
breiding van het orgel. Hij zou er een
extra klavier bij willen hebben en het
basregister zou verlengd moeten wor
den. Ik moet het nog zien gebeuren,
maar het zou wel prachtig zijn. Dat or
gel, daar ben ik aan gehecht, ik be
schouw het gewoon als mijn eigen
dom, hoewel het dat niet is natuurlijk.
Het verkeert momenteel in een heel
slechte staat en het is vals, een opk
napbeurt is echt hard nodig. Als dat
echter goed gebeurt krijg je er een pr
achtig orgel voor terug. Nu pak ik
meestal maar grote akkoorden, dan
wordt de ontstemming een beetje ver
doezeld. Als je heel fijntjes wilt spelen
klinkt het echt niet".
Ook Dyo Wassink is druk bezig met
koren en dat zal Jan Visser nog wel
eens een gelegenheid bieden om weer
te spelen: „Voor het begeleiden van
die koren of als Dyo elders moet zijn
met zijn koor, dan val ik voor hem in.
Ik mag de sleutel van de kerk houden
en ik denk zomaar dat ik er nog wel
eens binnen zal lopen om een stukje
te spelen, ik zou het anders toch wel
missen".
Jan Visser is duidelijk een patriot.
Voor het interview keek hij nog even
naar de koningin op de televisie: „Als
die vrouw de troonrede voorleest valt
het me altijd weer op hoe goed ze
haar stem gebruikt, keurig gearticu
leerd en goed voorin haar mond. Zelf
spreek ik veel te 'kelig'", aldus de
voormalige koordirigent, die overigens
wei uitstekend articuleert: „Dat is bij
koren altijd heel belangrijk, ze moeten
allemaal de klinkers op dezelfde manier
uitspreken". Die vaderlandsliefde heeft
hem een plek in de Texelse geschied
schrijving bezorgd: „Toen de oorlog
was afaelooen kwam ik bij de kerk.
Die was tijdens de Russenopstand
nogal beschadigd. Ik ben naar binnen
gegaan en ik ben vaderlandse liederen
gaan spelen. De kerk stroomde vol en
dat heb ik toen drie dagen gedaan, el
ke dag weer voor een volle kerk".
Een radiopresentator met een program
ma voor ouderen omschreef de groep
80-plussers consequent als de 'zeer
sterken'. Voor Jan Visser lijkt dat te
kloppen, hij oogt en gedraagt zich tien
jaar jonger. Toch is hij altijd zeer actief
geweest en is hij zelfs nu nog niet he
lemaal uitgewerkt. Wel plaatst hij kant
tekeningen bij dat zeer sterke: „De na
tuur regelt zichzelf. Je merkt wel de
gelijk dat de periodes dat je bezig bent
steeds korter worden en de periodes
die je nodig hebt om weer bii te ko
men steeds langer. De laatste tijd ben
ik vaak wat moe. Laatst wilde ik bij
voorbeeld erg graag naar de film Ama-
dëus over het leven van Mozart. Ik
zou gaan met mijn dochter, hij draaide
hier, maar dat heb ik toch maar niet
gedaan, ik was de bewuste avond te
moe". Die dochter is doorgegaan in de
muziek en in het lesgeven, ze geeft
'muziek en beweging' aan een school
in Den Helder. Jan Visser's inmiddels
overleden zoon speelde hoorn bij de
hoofdstedelijke operette, dus Visser
heeft duidelijk zijn liefde voor muziek
over kunnen dragen. „Niet op mijn
kleinkinderen, trouwens. Eén zit op de
grote vaart en de ander heeft meer be
langstelling voor surfen en
wielrennen".
Jan Visser is tweemaal onderscheiden,
éénmaal door de kerk (draaginsigne in
goud) en éénmaal door de staat (zilve
ren eremedaille van de orde van Oranje
Nassau). Hij heeft zoveel leerlingen ge
had dat hij ze niet meer allemaal her
kent als ze hem aanspreken op straat
en dat gebeurt nogal eens. Hij zal nu
een periode afsluiten, zowel in zijn ei
gen leven als in de boekstaven van de
Hervormde gemeente. Maar hij is nog
niet uitgewerkt. Dit interview moest
worden afgesloten omdat er een leer
ling binnenkwam en die vertelde: „Die
lessen, die kunnen we nog lang niet
missen, ik hoop dat hij daar nog lang
mee doorgaat".
wemclub TX '71 heeft het afgelo-
weekend voor de vijfde maal een
ragd kampeerweekend op het
nbadterrein gehouden, waarbij de
Kemers zowel op zwemgebied als
ndere terreinen hun kunnen toon-
Het belangrijkste moment van het
*end was de uitreiking van de
tiouwersprijs aan Debbie Mosk en
huldigen van de clubkampioenen
Hut, Sander Schouwstra, In-
van Lubek en Norbert Eelman.
ïrt Jan Graaf, Colinda Boon en
neke van der Vis werden onder
den omdat zij tien jaar lid waren.
het Bently College (nabij Boston,
J slaagde oud-Texelaar Anne Bart
toisch voor het doctoraal examen
Wmie. Anne Bart Veldwisch woont
wkt al geruime tijd in Amerika,
hij woont in Manhart. Zijn vrouw
|de al eerder in dezelfde
«richting.
De acties van het Texelse Vre
desplatform rond het ophalen van
de kaarten voor het volkspetitione-
ment tegen de kruisraketten wor
den zaterdag a.s. besloten met een
manifestatie in de dorpen. Die ma
nifestatie is bedoeld om de men
sen nog één keer nadrukkelijk uit
te nodigen aan het petitionnement
mee te doen.
Met extra kaarten bezoekt een bus van
het Vredesplatform een centraal punt
van zes dorpen. Artiesten zullen (be
langeloos) de manifestatie met muziek
en spel opluisteren. De muziek wordt
gemaakt door de „Fanfare van de
eerste liefdesnacht" en Karin de Vries
en Majella Reijnders verzorgen een
spel. Het is de bedoeling er een gezel
lige middag van te maken en aldus
veel Texelaars te trekken, ook degenen
die al getekend hebben tegen de
kruisraketten.
De afgelopen twee weken zijn nage
noeg alle adressen op Texel door vrij
willigers van het vredesplatform be
zocht. Over het resultaat van de actie
is men tevreden. De maandag opge
maakte tussenstand (dus na een week
ophalen) gaf een stand van ongeveer
2800 handtekeningen aan. Het staat
echter vast dat er toch vrij veel men
sen moeten zijn die nog niet heben
getekend, bijvoorbeeld omdat ze niet
thuis waren toen de vrijwilligers van
het platform aan de deur kwamen. Zij
kunnen dus zaterdag alsnog hun me
ning kenbaar maken, hoewel de kaar
ten nog tot 18 oktober naar het 'Komi-
tee Kruisraketten Nee' kunnen worden
gestuurd.
Schema
Route en aankomsttijden van de bus
die zaterdag naar zes dorpen gaat zijn
als volgt: 12.00 uur Groeneplaats, Den
Burg; 12.45 uur De Naai in Den
Hoorn; 13.30 uur Dorpsstraat in De
Koog; 14.15 uur Kikkertstraat in De
Cocksdorp; 15.00 uur Kerkplein in
Oosterend; 15.45 uur schoolplein Ou
deschild en 16.30 uur Groeneplaats
den Burg.
Zowel landelijk als plaatselijk is voor
het organiseren van de actie geld no
dig. Bijdragen kunnen worden gestort
op postgirorekening 77555 van het Ko-
mitee Kruisraketten Nee in Amsterdam
of op postgirorekening 4217947 van het
Vredesplatform Texel.
Bij de bus zijn zaterdag ook buttons,
affiches en t-shirts verkrijgbaar. De t-
shirts zijn bovendien te koop in De
Kleine Beurs aan de Kogerstraat in
Den Burg.
Een veertigjarige vrachtwagenchauffeur
uit Purmerend merkte dinsdagochtend
niet dat hij bij het nemen van de
bocht Oesterstraat-Achtertune een
schutting en een schuurtje van het
huis op de hoek vernielde. Hij reed
door maar het signalement van de wa
gen werd doorgegeven aan de politie
die hem bij de boot aanhield. De scha
de zal geregeld worden.
Ook voor de Plattelandsvrouwen van
de afdeling Den Burg begint het sei
zoen. Maandagavond 23 september is
in de kantine van het beroepsonderwijs
aan de Emmalaan de eerste bijeen
komst, aanvang 20.00 uur. De avond
wordt verzorgd door natuurgeneeskun
dige Hanneke Westenberg die zal spre
ken over de Simonton-therapie, een
psychologische behandeling waarmee
kanker wordt bestreden.
Ook de rest van het programma
1985-86 is interessant en gevarieerd. Er
is onder andere een lezing over water
projecten in ontwikkelingslanden, een
avond verzorgd door de notaris en een
lezing van de op Texel geboren
schrijfster Imme Dros. Verder worden
door de afdeling cursussen georgani
seerd in bloemschikken, poppen ma
ken, knipselwerk en handwerken. Ook
kan men deelnemen aan een boeken
club of gespreksgroep. Verder worden
reisjes georganiseerd, onder andere
naar Londen dit najaar.
Woensdag 25 september start de huis-
vrouwengymnastiek weer. Net als in
de voorgaande jaren worden de lessen
in de Ferrever gegeven door Nico Sto
ter en Yvonne Bruining.
De les start om 9.00 uur en eindigt
om 10.00 uur. De inhoud van de les
sen zal voornamelijk bestaan uit
grondgymnastiek, aerobic dance en
spelen.
Kosten: f3,50 per les dat men aanwe
zig is of f62,50 voor het hele seizoen
(25 lessen).
Het hele jaarprogramma en tal van an
dere wetenswaardigheden die betrek
king hebben op de activiteiten van de
Plattelandsvrouwen is vermeld in een
overzichtelijk boekje dat voor ieder ter
inzage ligt in de openbare bibliotheek.
Wie vrijblijvend kennis wil maken met
de Plattelandsvrouwen is maandag
welkom in de LBO-kantine.
Wie inlichtingen wil kan bellen met
(02220) 2157.
