/einig uitvallers in
annend avontuur
lamp ex 1985 werd succes
Volgend jaar
alles op
spierkracht?
Winnaars
R 1958 OKTOBER 1985
TEXELSE COURANT
PAGINA 9
dankzij de knappe organisatie is de Wampex 1985 een
geworden. De twintig uur durende puzzel- en presta-
deed weer een maximaal beroep op de vindingrijk-
de deelnemers en was ook in lichamelijk opzicht
pittig. Dat het niet te zwaar was, blijkt uit het feit dat
honderd deelnemers er slechts twee uitvielen.
had een groep het kompas vergeten
mee te nemen en oriënteerde men
zich met behulp van de Poolster, met
succes! De kompasroute betekende
een tocht van drie kwartier door het
donkere Den Helder, vooral het gedeel
te Tuindorp. Eindpunt was Rord Admi-
iond zeven uur: in de kantine van de sporthal geeft organisator Peter de Hoogh de laatste aanwijzingen.
de vijfde keer dat de Stich-
xelse Sportraad een Wampex
maar het was voor het
at zóveel mensen meededen,
ar heerste de eerste jaren het
Bytand dat de tocht een zware
igsslag is, alleen te volbrengen
letter getrainde sporters. Men is er
achter dat iedereen met een
fe conditie kan meedoen en dat
entueel gebrek aan lichamelijk
ruimschoots kan worden ge-
tiseerd door 'kennis en vernuft'
let toeval ook een woordje
eekt. Mensen met de meest
||)pende kwaliteiten kunnen dus
intje bijdragen en dat is vrijdag
lp ardag volop gebeurd, in een
Iirzo uitdagende sfeer dat onge-
prestaties konden worden
ledereen"
impex mag met recht één van
ast waardevolle evenementen
sportraad worden genoemd
a mooi sociaal kantje. Het was
portieve elite die om de prijzen
maar een zeer gemêleerd pu-
PVan punker tot topambtenaar",
omschrijving van een der or-
oren) in leeftijd variërend van 14
sar. De waarde van gedreven
«erking van verschillende 'disci-
in groepsverband werd overtui-
kiewezen.
|Qijk was achteraf ook wel kritiek
Jisteren, waarmee de organisato-
•olgende keer hun voordeel
doen. Het is weinig bevredi-
IK de deelnemers volkomen vrij
Ie manier waarop zij zich bij
oeren van de opdrachten ver-
Waardoor je de situatie kreeg
imigen het grootste deel van
ind te voet of per fiets afleg-
ït een fikse inspanning bete-
terwijl anderen de gelegenheid
I liftend of zelf sturend van een
bruik te maken. ,,De volgende
- x wordt minder autovriende-
werd ons door de Sportraad
srzekerd. Typerend voor de
is dat deze werd gewonnen
groep Hans de Porto/Jan Fre-
ie alles te voet had moeten
daarom hevig had gepro-
tegen het autogebruik door
'eejnemers. De 'handicap' van
was echter ruimschoots
'ere prestaties
inseerd.
Deze 'tocht der tochten' ging vrijdaga
vond zeven uur volgens een volstrekt
geheim programma van start in sport
hal Ons Genoegen. Daar werd de
eerste opdracht uitgereikt. Men moest
naar het Vermanigspad in De Waal;
hoe sneller dat gebeurde, hoe meer
punten werden veroverd. Alle (31)
deelnemende groepen kregen daar een
nog niet ontwikkelde foto waarop de
volgende opdracht stond. Om de op
dracht zichtbaar te maken moest dus
razendsnel een donkere kamer worden
opgezocht. Daarbij werd een afbeel
ding van de Tesoboot zichtbaar en het
tijdstip '21.05'. Waaruit de conclusie
kon worden getrokken dat men met de
laatste boot meemoest. Zo arriveerden
de deelnemers in de marinestad waar
ze een cassette kregen met de volgen
de opdracht, leder moest dus een cas
setterecorder zien te vinden om dit
bandje af te draaien, wat onder meer
leidde tot een run op auto's met een
radio-cassetterecorder. Een stem op
het bandje maakte echter duidelijk dat
het zo makkelijk niet ging: het bandje
moest in een Atari of Commodore
computer worden gestopt en op het
beeldscherm zou dan de opdracht
zichtbaar worden. Dus werd overal in
Den Helder aangebeld met de vraag of
daar misschien een computer van het
gewenste type in huis was. Het trof
ongelukkig dat die avond juist een sa
menkomst was van de Helderse com
puterclub zodat veel mensen met een
computer niet thuis waren. Toch slaag
den de meesten uiteindelijk en konden
ze van het beeldscherm lezen dat ze
zich naar het Helderse Hoofdkwartier
van het Leger der Heils moesten
begeven.
Kompas
Daar kregen ze een kompasroute, dus
een route beschreven waarbij de rich
ting die moest worden ingeslagen was
opgegeven in graden van de windroos.
Dat leverde vrij veel problemen op
want lang niet iedereen bleek met een
kompas te kunnen omgaan (al had wel
bijna iedereen zo'n instrument bij zich
omdat dit tot de voorgeschreven stan
daarduitrusting hoorde). In één geval
uur later zodat hij op het punt stond
om zonder passagiers te vertrekken.
Nog net op tijd kwamen de deelne
mers op de haven.
Noodbrief
Vijf waren niet op tijd en bleven de
rest van de nacht dus in de mari
nestad. Zij hadden vertraging opgelo
pen en hadden verzuimd op het voor
geschreven tijdstip de 'noodbrief' open
te maken.
Het noodbrievensysteem moest voor
komen dat deelnemers al hun kansen
verspelen of onaanvaardbaar opont
houd veroorzaken als zij bepaalde op
drachten niet binnen een zekere tijd
kunnen volbrengen. Ze moeten dan de
envelop open maken waarin de 'oplos
sing' staat zodat ze zich direkt weer
kunnen aansluiten, maar dat kost wel
veel punten zodat iedereen dit als uit
erste middel beschouwt en geneigd is
tot het allerlaatste moment te
wachten.
In Oudeschild moest met letters die uit
het spoorboekje, de Texelse Courant
en de Texeltoerist konden worden ge
puzzeld het doel van de volgende
etappe worden bepaald. Dat bleek de
speelweide aan de Eksterlaan 'tegeno
ver Jan Wolkers' te zijn. Dat was een
heel eind weg. Wie erin slaagde op dit
nachtelijke uur te liften of gebruik te
maken (in een enkel geval ongevraagd)
van de auto van een bevriende relatie,
bereikte de Eksterlaan al om vier uur:
de traagste lopers kwamen daar om
zes uur aan. Snert
Op de speelweide stond een dubbele
tent van het Bouwdorp en het was de
bedoeling hier enkele uren te slapen
Eindelijk (even) rust. Volgens het draaiboek kon van vijf uur tot half acht worden geslapen
in de dubbele tent op de speelweide aan de Eksterlaan in de Dennen. Maar sommigen
kwamen hier zo laat aan, dat het niet de moeite waard was om in de slaapzak te kruipen.
raai waar de Texelaars leuk werden op
gevangen door de Helderse padvinders
van de Wilhelminagroep. Met een vlot
moest de fortgracht worden overgesto
ken en de volgende opdracht was het
oplossen van een kruiswoordpuzzel,
waarbij de begripsomschrijvingen
moesten worden opgezocht in de eta
lages van enkele Helderse winkelstra
ten. Dat leverde merkwaardige tafe
reeltjes op: groepjes Texelaars die met
zaklantaarns in allerlei etalages keken
om te zien of daar teksten waren. Ter
vermijding van misverstand was de
Helderse politie tevoren op de hoogte
gesteld. Omstanders toonden zich
nogal verbaasd en ongeveer 1500 Ca
nadese militairen die deze avond in de
stad passagierden, snapten helemaal
niets van deze Hollandse gewoonte.
Wie de begripsomschrijvingen bijeen
had kon de kruiswoordpuzzel oplossen
en toen werd een tekst zichtbaar die
verwees naar de veerhaven.
Daar lag ,,De Dageraad" van Leo Vis
ser klaar die de groep weer naar Texel
moest brengen. Hier was de Wampex
bijna mislukt, want door een mis
verstand verkeerde Visser in de mening
dat hij al om half één richting Texel
moest varen en het was inmiddels een
De groep die de Wampex 1985
won, werd gevormd door Jan
Frederici en Hans de Porto.
Ook vorig jaar won dit team de
eerste prijs. De tweede prijs
ging naar de groep Hans Witte,
Kees-Jaap Harting, Peter
Schoo en Willem Koomen en
de derde prijs naar Karin Zijm,
Wim Koorn, An Rienks en Wob
Rienks. De deelnemers krijgen
een gespecialiseerd scorelijstje,
zodat ze kunnen zien hoe ze
de verschillende onderdelen
van de Wampex hebben
volbracht.
en de inwendige mens op krachten te
brengen met smakelijke hete snert. De
pan van de zestig liter raakte bijna he
lemaal op. Voor de laatkomers was het
nauwelijks de moeite om in de slaap
zak te kruipen en die bleven dan ook
waken tot het ontbijt om half acht. De
mensen die 's nachts in Den Helder
waren achtergebleven, waren inmiddels
met de eerste boot naar Texel geko
men en voegden zich weer bij het ge
zelschap. Direkt na het ontbijt volgde
een loopspel door het bos. Daarbij
ging het om het verzamelen van de
cijfers die op tien plaatsen waren op
gehangen en die samen een (over-
kants) telefoonnummer vormden dat
moest worden gebeld om de volgende
opdracht te vernemen. Niet iedereen
slaagde erin het hele nummer met
kengetal bij elkaar te krijgen. Toch kre
gen ze contact door inplaats van het
nog ontbrekende cijfer telkens een an
der nummer te proberen. De opdracht
luidde: ga naar De Mok, waarmee de
Joost Dourleinkazeme werd bedoeld,
waar de mariniers enthousiast mee
werkten. Daar aangekomen diende
men zwemvesten aan te trekken en
per rubberboot naar de ander kant van
de Mokbaai bij de veerhaven te roeien.
Over het algemeen slaagden de groe
pen daar dank zij meegaand tij en
wind zonder veel problemen in en kon
de volgende opdracht worden aange-
Het slot om drie uur zaterdagmiddag met hun 'grootste dieren' melden de deelnemers zich
onder veel belangstelling op de Groeneplaats.
Zaterdagochtend om 3.15 uur: de Wampex-gangers keren per Dageraad" en met enkele mensen te weinig terug op Texel.
nomen, in de vorm van een cryptisch
zinnetje: ,,Ga naar het middelpunt van
het dorp waar het middelpunt van het
dorp wordt verkocht". Daarmee werd
Den Hoorn bedoeld waar, zoals be
kend ,,Het Hoornder hart" wordt ver
kocht door Supermarkt Goënga. Daar
werd men met behulp van een oude
landkaart, die ook met veel moeite
moest worden achterhaald naar het
hoogste punt van de Hogeberg verwe
zen, de nieuwe boerderij van Swaerts.
Het bleek voor velen zeer moeilijk om
het betreffende landkaartje te vinden;
13 groepen slaagden er niet in en er
moesten dus heel wat noodbrieven
worden opengemaakt om mee te kun
nen blijven doen. De laatste opdracht
was naar de Groeneplaats in Den Burg
te gaan, samen met 'het grootste dier'.
Met het gevolg dat de Groeneplaats 's
middags om drie uur deed denken aan
een of ander hippisch evenement,
want velen waren erin geslaagd om
een paard te lenen. Anderen meenden
aan de opdracht te voldoen met een
namaakbeest.
Rode draad
Al direkt bij de start van de Wampex
hadden de groepen de 'rode draad1
opdracht gehad waaraan zij gedurende
de tocht bij elke rustpauze konden
werken. Het was buitensporig moeilijk.
Wat te denken aan opdrachten die in
twintig verschillende talen en ande
re uitdrukkingstechnieken waren
gesteld, waaronder Russisch, Pools,
Arabisch, Hebreeuws, Morse en brail
le? Die teksten moesten dus eerst ver
taald worden, wat leidde tot een run
op mensen waarvan werd vermoed dat
ze de betreffende taal meester waren.
Maar waar zou u heengaan als u een
zinnetje in het ,,taki taki" zou moeten
ontcijferen? Dat wist niemand, behalve
de groep Gerrit Verhoeve, Rob Verbee-
ke, Lauw van Kooten en Ed Elvers die
zelfs dit taalprobleem tot oplossing
bracht. Indrukwekkend is ook dat 27
groepen het zinnetje braille ontcijfer
den, onder andere door de lettertekens
te vergelijken met de opschriften van
het blindenpad in de Dennen (waar
een vertaling bijstaat zodat veel letters
herkend kunnen worden).
Uitgeput....
Van de voorgenomen prijsuitreiking
aan het slot "Werd afgezien omdat de
organisatoren wel hadden bepaald in
hoeverre iedereen de opdrachten juist
had uitgevoerd en met welke snelheid,
maar toen was er geen energie meer
om de resultaten van de rode draad
opdrachten uit te zoeken. Na een
nachtje slapen was dat echter snel ge
klaard en de bekers zullen nu bij de
winnaars worden thuisbezorgd.
De organisatie van de Wampex was in
handen van Peter de Hoogh, Co Ko
men, Piet Schrama, Walter Oskam,
Onnoline van Helden, Jitze Beintema
en Rob Caspers. Ze hadden ook alle
opdrachten verzonnen en hebben zeer
veel uren voorbereidend werk in dit
project zitten. Piet Keijzer en André
van der Vliet die tot vorig jaar ook bij
de organisatie waren betrokken, hoord
en nu tot de deelnemers wat kan bij
dragen aan nóg betere organisatie van
volgende Wampexen.
Alle deelnemers hadden een tientje in
schrijfgeld moeten betalen, waarmee
ongeveer de helft van de totale kosten
werden gedekt. De reSt werd betaald
uit de kas van de Sportraad.
pchtend 10.00 uur. Dank zij de medewerking i
>n telkens weer werden teruggesleept.
