.Héérlijk om met al
lie mensen te praten
„1986 was beste jaar
uit onze historie"
„Als zendvergunning weer
uitblijft, ga ik op piraat"
Melkunie zegt niet:
zoek maar wat anders
„Spoedig mosselperceel
van zes bunder...:
„Problemen zijn hopelijk
begin 1987 opgelost
'VV-informatrice Tine Zwieringa:
Radiofanaat Dick Oudendag:
SEPTEMBER
NOVEMBER
Kaasmaker Anne Rienstra:
Luchthavenmeester Ed de Bruijn:
AUGUSTUS
B
Mosselvisser Dirk Slik:
OKTOBER
Texvis-directeur Evert Liewes:
DECEMBER
FAMILIEBERICHTEN
Dinsdag 30 december 1986
TEXELSE COURANT
et voornemen van de VVV om het bureau in De Koog te
luiten en af te stoten riep verzet op, vooral in kringen van
oger ondernemers die dreigden niet te zullen meebetalen
en de nieuwe stichting VVV Texel pro motie. Kernvraag was
hoeverre hetnodig" was het kantoor in stand te houden
Texe/s belangrijkste toeristencentrum. Besloten werd het
antoor met financiële steun van de RST te handhaven.
at de toeristen deze vraagbaak op
rijs stelden, wordt met geestdrift be
vestigd door informatrice Tine Zwierin-
ja, die van juni tot september 's mid-
■ags in het Koger kantoor achter de
-lalie stond, naast Carry de Kok, die
1 leze taak op de zaterdagmiddagen
1 vernam. Tine was van 1965 tot 1972
nformatrice. Daarna ging ze werken in
Ie boekhoudafdeling van de VVV.
,Het was heerlijk om weer terug te
I 'ijn achter de balie. Massa's mensen
1 lebben we kunnen helpen. De meeste
[lanten zijn mensen die op de bonne-
ooi naar Texel zijn gekomen en onder
lak zoeken, logiesbemiddeling dus. De
neest gestelde vraag die we moesten
leantwoorden was: waar vind ik het
latuurrecreatiecentrum! Veel mensen
lenken dat het NRC in De Koog staat
in we moeten dan zeggen dat ze een
iaar kilometer zuidelijker moeten zijn.
lee, dat vinden ze meestal niet erg,
ils je het vriendelijk uitlegt. Verder heb
veel foldermateriaal en ander druk-
lerk gegeven of verkocht. Wat ook
jeel voorkomt is dat mensen willen
-eten hoe het met bepaalde treinver
bindingen zit. Aan de hand van het
spoorboekje zet ik dan de hele reis op
japier. Andere veel voorkomende vra-
]en zijn: waar kunnen we een fiets
huren en welke winkels zijn open op
zondag. Ik kan ze altijd helpen, behal-
bij klachten over het weer. Ik had
het razenddruk. De mensen moesten
vaak wachten, maar vonden dat niet
;erg als ik met een grapje in twee talen
:hivertelde dat ik helaas maar een één-
mansbedrijfje had. Soms kreeg je met
bde gekste problemen te maken, maar
ik vond het een uitdaging om eruit tq
komen. Er kwam eens een oude man
die hulpeloos op het strand was aan
getroffen, omdat hij helemaal niets
hoorde; zijn gehoorapparaat was de-
fekt geraakt. De bekende medische
diensten waren op dat moment onbe
reikbaar. Via een contact in Alkmaar
kwamen we uiteindelijk terecht bij
Kees Oosterhof in Oosterend. Die
zorgde voor snelle reparatie en die ou
de man was toen zeer gelukkig.
Mijn wens voor 1987 is dat ik ook de
komende zomer dit werk weer mag
doen. Het is énig."
De stichting lokale omroep Texel
(SLOT) beleefde een enerverend
jaar. Wel of niet op de kabel mo
gen uitzenden was zelfs een niet
geringe politieke kwestie. Uiteinde
lijk werd het sein op groen gezet
en kon de nog resterende „harde
kern" van radiomakers een zucht
van verlichting slaken. Door de
drastisch geslonken animo draaide
nog slechts één programma:
„Sportlokaal", dankzij stuwende
kracht Dick Oudendag. In septem
ber werd furore gemaakt met een
live-uitzending op de Groeneplaats
rondom de succesvol verlopen
Texelse kwarttriathlon.
„Dat was onze eerste grote live
uitzending, die niet uitsluitend via de
zender van De Lichtboei de lucht in
ging. Alle toeschouwers bij de finish
op de Groeneplaats hebben het pro
gramma kunnen horen en dat heeft
veel enthousiaste reacties losgemaakt.
Die dag ging het dan ook perfect. De
reporters stonden via mobilofoons in
contact met de mobiele studio op de
Groeneplaats, zodat de gesprekken
met deelnemers onderweg direct de
ether in konden. Een pracht van een
reclame voor de omroep voordat de
politieke beslissing zou worden
genomen".
„Voor veel medewerkers raakte de lol
van zelf programma's maken eraf, om
dat die slechts in de bejaardenhuizen
konden worden ontvangen. Ik heb
steeds halsstarrig doorgezet. Alleen
door veel te oefenen kan je een pro
gramma van goede kwaliteit maken.
Degenen die nu zitten af te wachten
tot de lokale omroep via de kabel of
de ether gaat uitzenden, moeten daar
niet te gemakkelijk over denken. Ge-
lukkig groeit het aantal medewerkers
de laatste tijd weer. Als we straks
„echt" de lucht ingaan, zal „Sportlo-
nog steeds blij zal zijn, is voor mij de
vraag. Het kon allemaal nog wel eens
anders uitpakken dan de directie zich
heeft voorgesteld."
„Ik ben teleurgesteld in de houding
van de verantwoordelijke statenleden.
Zij hebben zich nimmer druk gemaakt
over Texvis. Ons belang, het verzekerd
zijn van warm water dat noodzakelijk
is voor de palingmesterij, werd niet in
de besluitvorming meegenomen."
„Momenteel zijn we in overleg met
het PEN, met wie Texvis het contract
voor leverantie van warm water heeft.
Er is nog geen definitieve oplossing,
maar toch ben ik optimistisch. Er
wordt bijvoorbeeld bestudeerd of de
warmtevoorziening via de nieuwe die
sels van de PEN-electriciteitscentrale
bij Oudeschild aan Texvis kan worden
overgedragen. Ik heb in elk geval alle
vertrouwen in de PEN-directie. Uit de
gevoerde gesprekken blijkt dat deze tot
een oplossing bereid is. Hopelijk zijn
de problemen begin 1987 ten einde,
dan kunnen wij ons verder richten op
de continu? teit van Texvis."
Luchthavenmeester Ed de Bruijn (34) ziet tevreden terug op
1986. „Het was het beste jaar uit de geschiedenis van het
vliegveld Texel. Nooit eerder zijn er zoveel vliegtuigen geland
en opgestegen: 22.000 vliegbewegingen, dat is 3000 meer dan
vorig jaar. Ook als we het over een groter aantal jaren bekij
ken, zit er gestage groei in het aantal vliegtuigen dat hier
jaarlijks landt."
t|,,Voor 1987 reken ik ook weer op toe
name, al zal het niet zo spectaculair
zijn als in het afgelopen jaar. Vooral
het aantal buitenlandse vliegtuigen dat
naar Texel komt, neemt toe: een ver
dubbeling in de afgelopen vijf jaar.
Nee, dat gaat niet vanzelf. We doen
veel aan promotie. Geen advertenties
of andere dure acties, maar met cor
rect dienstbetoon en allerlei kleine at
tenties zorgen dat de vliegers die hier
komen leuk worden ontvangen, zodat
de mond tot mond reclame werkt. Die
reclame ontstaat ook door de vlieg-
feesten die we hier in de loop van de
jaren meermalen hebben gehouden,
door de fly-inns en door de artikelen
die daarover in de luchtvaartpers ver
schijnen. Het mooie van dat toene
mende aantal vliegbewegingen is dat
de exploitatie van het vliegveld nu na
genoeg sluitend is, zodat rijk, provincie
en gemeente niet langer tekorten hoe
ven te dekken. Vroeger moest alleen
de gemeente al jaarlijks 715.000,— tot
720.000,— bijpassen. Het vliegveld is
niet alleen van belang voor de lucht
vaart; het is ook een toeristische at
tractie die de gemeente dus niets kost.
Er komen hier vooral 's zomers mas
sa's mensen kijken. De parkeerplaats,
waar zo'n 200 auto's kunnen staan, is
vaak te klein."
„De belangrijkste gebeurtenis van het
afgelopen jaar was natuurlijk het vlieg-
feest. Niet alleen het publiek heeft ge
noten, ook de instanties en bedrijven
kaal" zeker als eerste vaste programma
worden uitgezonden".
„Hopelijk is snel een geschikte nieuwe
lokatie bekend, dat heeft momenteel
de hoogste prioriteit. Voor 1987 wens
ik dat de lokale omroep een FM-
zendmachtiging krijgt. Via de ether is
toch het mooist, want dan kun je de
hele Texelse bevolking bij het program
ma betrekken. Als het niet zou lukken
om komend jaar „echt" te gaan uit
zenden, dan denk ik dat ik ga probe
ren „Sportlokaal" via een piratenzen
der in alle Texelse huiskamers te laten
horen. Er zijn al een paar piraten die
hebben toegezegd het programma uit
te zenden, als wij zorgen dat we het
op een cassettebandje aanleveren".
die op één of andere manier medewer
king hebben verleend zijn heel tevre
den. Ik heb erg veel leuke reacties ge
had, waaruit bleek dat men onder de
indruk was van de organisatie en ik
heb er dan ook heel wat relaties aan
overgehouden.
Ook het nieuwe jaar wordt belangrijk,
want dan bestaat het vliegveld vijftig
jaar. We gaan het gouden jubileum
vieren in de periode 15-17 mei met een
fly inn voor historische vliegtuigen. De
eerste afspraken zijn al gemaakt. Het
feest valt samen met het 5-jarig
bestaan van de Dutch Dakota Associa
tion, en door bemiddeling van die club
zal een aantal oude Dakota's naar
Texel komen. Waarschijnlijk komt ook
een Catalina vliegboot en ik probeer
ook iets te regelen met de marine om
dat het in 1987 70 jaar geleden is dat
het vliegkamp De Mok werd gesticht".
„Mijn eerste wens voor het nieuwe
jaar dat die festiviteiten zullen slagen
en dat er weer veel promotioneel ef
fect van zal uitgaan. Mijn vrouw, Mar
leen, denkt daar misschien anders
over. Als ik 's avonds laat met de tong
op mijn schoenen het huis inkom, zegt
die weieens: jij ook met je gepro
moot.... Mijn tweede wens is dat ons
parkeerterrein wordt verhard. Het is er
nu een vieze bende met al die modder
en plassen. Wens nummer drie is dat
er iets aan het vliegveld zelf wordt ge
daan om het minder gevoelig te ma
ken voor water. Na veel regenval zijn
we soms onbereikbaar omdat vliegtui
gen er niet kunnen landen. Een ver
harde startbaan zal voorlopig wel een
wensdroom blijven, maar er zijn ook
andere mogelijkheden om de grasmat
wat steviger te maken. Mijn vierde
wens voor 1987 is dat nu eindelijk een
definitieve regeling wordt getroffen
voor de douanefaciliteiten. We draaien
al twintig jaar als internationale luch
thaven met een ontheffing waardoor
ikzelf als douane-ambtenaar kan optre-,
den. Nog altijd dreigt het gevaar dat
daaraan een eind wordt gemaakt, wat
zou betekenen dat het vliegveld Texel
geen aantrekkelijke bestemming meer
is voor buitenlandse vliegtuigen. Want
die moeten dan eerst naar een ander
veld voor de douaneformaliteiten.
Vooral dat buitenlandse verkeer -
zwaardere vliegtuigen die meestal lan
ger blijven - levert veel op. En wat ik
bovenal hoop is dat ook het nieuwe
jaar zonder ongelukken mag verlopen
en dat de verstandhouding met de
omwonenden goed blijft."
Mosselvisser Dirk Slik uit Oudeschild heeft na het verwerken
van een forse schadepost als gevolg van het verbod om mosse
len aan te voeren, reden om het nieuwe jaar met optimisme te
gemoet te zien. Niet alleen mogen er ingaand januari weer
mosselen worden gevangen omdat de besmetting helemaal
weg is, ook heeft hij nu uitzicht op een eigen mosselperceel in
de buurt van De Kaap.
die gewoon in gebruik blijft, staat 's
winters soms te weinig water.
„Dat perceel heb ik dus gekregen van
Ploeg, dat staat zwart op wit. Best
mogelijk dat hij daar intussen spijt van
heeft, maar het is een beslissing die
moet worden nageleefd, al zullen de
Zeeuwen dat niet leuk vinden. Ik heb
gevraagd om een oppervlakte van zes
bunder. Want dat is precies 1 promille
van de totale percelenopprvlakte in de
Waddenzee, die helemaal in handen
van de Zeeuwen is. Zo maak ik duide
lijk dat het niet teveel is gevraagd wat
ik wil. Het stelt op het totaal niets
voor. Ik hoop daarom ook dat de re
sultaten van het wetenschappelijk on
derzoek naar de mosselkweekmogelijk-
heden in de Waddenzee mijn toe
komstplannen niet belemmeren. Ik wil
trouwens helemaal niet op grote
schaal kweken. De manier waarop ik
het nu doe, vraagt veel arbeid. Als
eenmansbedrijf kun je dan een be
hoorlijke boterham verdienen, maar als
je zo groot wordt dat je personeel no
dig hebt, wordt het minder. Bovendien
moet je dan enorm gaan investeren en
dan ben je al gauw dertig uur per
week vopr de bank bezig in plaats van
voor jezelf. Ik kan nu zonder al te gro
te risico's een produkt van topkwaliteit
brengen voor een lage prijs. Wat ik
voor 1987 hoop is dat ik op deze ma
nier mijn gang kan gaan en dat ik
gespaard blijf voor rampen zoals in het
afgelopen jaar".
Tijdens de langdurige debatten
over de begroting '87 in de ge
meenteraad, sprak Ate Rienstra
(CDA) zijn bezorgdheid uit over de
Texelse werkgelegenheid in de na
bije toekomst. Met name de ver
dwijning van de waterfabriek en de
zuivelfabriek stemden hem onge
rust. Eén der werknemers van het
laatstgenoemde bedrijf is
Rienstra's zoon Anne (30). Blikt hij
net zo somber vooruit als zijn
vader?
„Een andere baas zou zeggen: zoek
maar wat anders. Maar de Melkunie
staat erom bekend dat rekening wordt
gehouden met de belangen van de
medewerkers. Alle vaste krachten heb
ben werk aangeboden gekregen bij
Melkunie-fabrieken aan de overkant, in
Lutjewinkel of Opmeer. De Texelaars
die dat aannemen, zullen met een
busje worden vervoerd, zo lang dat
nodig is. Maar ja, de theorie klinkt
meestal mooier dan de praktijk. Altijd
heen en weer reizen, elf uur per dag
van huis gaat ook zwaar wpgen op
den duur."
„Ik ga in principe eerst met de Melku
nie mee. Dat is een keuze voor vastig
heid; bij de Melkunie weet je wat je
hebt, al weet je niet of je altijd op
Texel kan blijven wonen. Momenteel
voel ik er weinig voor om van Texel af
te gaan, ik woon hier goed. Misschien
dat in de toekomst verhuizen voor mij
minder een probleem zal zijn, maar de
komende twee jaar zie ik dat nog niet
zitten. Het werken in die fabriek daar
kan bar tegenvallen."
„Twaalf vaste krachten hebben gezegd
dat ze met de Melkunie zullen mee
gaan. Vier komen er in Lutjewinkel en
acht in Opmeer. Eentje wordt melkrij
der en een paar gaan er in de VUT.
De zes losse krachten komen wel op
straat te staan. Er zijn gesprekken ge
voerd, waarin ieder persoonlijk mocht
zeggen welk werk hij bij de andere
Het wordt een zg. dumpperceel dat
hem is toegezegd door niemand min
der dan oud-staatssecretaris A. Ploeg
en dat door 's rijks opzichter precies
moet worden aangewezen. Op dit per
ceel kan Slik mosselen in voorraad
houden en bovendien kan hij er 's win
ters mosselen laten groeien volgens
het ,,hang"systeem, een bewerkelijke
methode die echter een kwaliteit waar
borgt waarmee Dirk Slik al naam heeft
gemaakt. Op de huidige kweekplaats^
Gedeputeerde Staten van Noord-
Holland keurden in november het
voorstel van de PWN-directie om
een zinker door het Marsdiep naar
Texel te leggen, goed. Drinkwater
zal voortaan van het vasteland ko
men en de produktie van de water-
fabriek nabij Oudeschild wordt
stopgezet. De beslissing kan grote
nadelige gevolgen hebben voor de
belendende palingkwekerij Texvis
BV. Directeur Evert Liewes kijkt
met gemengde gevoelens terug op
een roerig eerste produktiejaar van
zijn bedrijf.
„Eigenlijk mag ik niet klagen. We heb
ben een zeer geslaagd eerste produk
tiejaar achter de rug. Alleen al in de
cember hebben we twintig ton paling
Melkunie-fabriek wil doen."
„Er is kans dat ik aan ht werk kan in
het Texelse fabrieksgebouw als daar
een ander bedrijf in wordt gevestigd.
Twee bedrijven hebben al veel be
langstelling getoond: een farmaceuti
sche (snoep)fabriek uit Borne (Overijs
sel) en een houtdraaibedrijf uit Delft.
Deze laatste lijkt een grote kans te ma
ken, volgens mij is het voor 85 procent
zeker. Binnenkort gaan we met een
paar geïnteresseerde werknemers in
Delft kijken. Ook in dit geval is de
Melkunie heel sociaal: je kunt op haar
kosten een omscholingscursus in de
LTS volgen. Ook wil de unie de eerste
twee jaar het verschil met de lagere lo
nen in de eventuele nieuwe fabriek bij
passen. Maar ja, je moet nog maar af
wachten of dat nieuwe bedrijf goed
zal draaien. Stel dat het niet lukt, dan
sta je over een paar jaar weer voor het
blok. Ik heb daarom een vrome wens:
ik hoop dat er voor iedereen werk is,
maar dat zal wel nooit lukken denk ik."
Heden is na een langdurige ziekte vredig van
ons heengegaan, mijn lieve man, onze vader en
grootvader
Dirk Brans
echtgenoot van Dia M. Mantje,
op de leeftijd van 81 jaar.
Texel: D. M. Brans-Mantje
A. Brans
A. Brans-Huitema
Dirk Jan
Karin
Sjirk
Peter
a.b. M.S. Breda: C. J. Brans
Texel: Ada Brans
24 december 1986.
Noordwester 12,*1791 HD Den Burg-Texel
De begrafenis heeft inmiddels plaatsgevonden
op de Algemene Begraafplaats te Oosterend.
het bedrijf doen uitgaan. De afnemers
tonen zich tevreden met de kwaliteit
van ons produkt, het aantal afnemers
is stijgende. We zijn in het voorjaar
met de kweek gestart, dus kunnen we
pas half 1987 op volle capaciteit draai
en. Een kweekcyclus duurt namelijk
ongeveer een jaar. De bouwfase is nu
zo goed als afgerond en het bedrijf
heeft twaalf man in dienst. Ja alles
loopt goed, ik heb wat dat betreft po
sitieve verwachtingen."
„De PWN-directie heeft op zeer intelli
gente wijze het zinkerplan weten door
te drukken. In de pers en door de ge
meente Texel werden goede argumen
ten tegen de aanleg aangevoerd, maar
die hebben allemaal niet gebaat. Maar
of het PWN aan het eind van de rit
Na een langdurige ziekte is nog vrij plotseling in
volle vrede ontslapen onze geliefde broer en
zwager
Anne Terpstra
God zij geprezen met ontzag
Hij draagt ons leven dag aan dag
Zijn naam is onze vrede.
Fam. Terpstra
