,,Ciao": goed blijspel
uitstekend gebracht
alletvereniging goed
en aandoenlijk
ffi
,De stukgedanste schoentjes"
f r
ft
«*58
99
"a SS
Êwemclub houdt
rommeltjesmarkt
pbrengst collecte
„Vogelparadies Texel"
straks op video te koop?
V0^parA0(6s ;j
'/V/;7
De Koog zonder drumband?
SDAG 14 APRIL 1987
I
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
Een smaakvolle cocktail van humor en wijsheid, dat is het
goed geschreven blijspel „Ciao" dat zaterdagavond met veel
succes door toneelvereniging Sint Jan werd opgevoerd in De
Lindeboom. Zes spelers, stuk voor stuk het juiste type, haal
den eruit wat erin zat en acteerden met voorbeeldige vaart,
timing en nuancering onder regie van Paul van Hoof, die
daarmee zorgde voor een rijkelijk laat, maar goed slot van
het Texelse toneelseizoen 1986-87.
bruiloft waaraan alle deelnemers meededen
l -dat
nsti
ide
wordtl
plaat;
volge
ruike
tgeirt
Ie mi
de
5005,
I dag
>ute
an di
dom
jen
pgev
lei
n daverend applaus viel zater-
gavond in de Burgemeester De
jning-hal de balletvereniging ten
el na afloop van „De stukge-
nste schoentjes", een bewerking
n een sprookje van Grimm. De
ningsdochters lieten klassiek
liet van klasse zien en de klein-
ïs waren aandoenlijk. Na afloop
rd het publiek geïnformeerd
/er het samengaan van de ballet-
ireniging en de muziekschool.
'il de Leeuw, voorzitster van de bal-
vereniging vertelde in haar ope-
w igswoord dat één van de meisjes
egelaten was tot de» bekende ballet-
ademie van Nel Roos in Amsterdam
i dat dit tekenend mag worden ge-
bemd voor het niveau dat docente
fclien Scholte op Texel weet te reali-
Iren. De kwaliteiten van Jolien bleken
Igauw uit de daarop volgende uit-
lering, daar zij naast de algehele lei
die Jobson werden de dames aan het
publiek voorgesteld. Dit deel zal enke
len misschien bekend zijn voorgeko
men, want het werd ook vertoond tij
dens de grote manifestatie Texel
danst". Meteen vielen de prachtige
kostuums van de tien meisjes op, Het
ging beter nog dan tijdens Texel
danst", goed gelijk, alleen hingen de
armen hier en daar wat te slap.
Vivaldi
,,De koning beloofde een huwelijk met
een van zijn dochters als een konings
zoon wist te ontdekken hoe de doch
ters ontsnapten", declameerde Van
Wolferen. ,,Maar ze vielen allemaal in
slaap en werden daarom onthoofd....
,,Op muziek uit de ,,West Side Story"
danste groep 4 het stuk Stoere knul
len". Bij nadere beschouwing bleken
de knullen meisjes te zijn, maar ze lie
ten een leuk nummer zien; een pluim
voor de choreografe. Vooral het einde
mm ua
mat «J
Bk* O®
M
e
e
in
stel
>je.
kikkers en de eendjes dansen in het water
ing verantwoordelijk was voor de
horeografie en de bewerking van het
orspronkelijke verhaal,
èn de uitvoering werd een video
pname gemaakt die later te koop zal
jn bij Nauta in Den Burg.
Schommelstoel
artsverteller Jac. van Wolferen zat in
en schommelstoel in een hoekje van
het toneel en vertelde met gedragen
tem dat er een koning was met tien
ochters, die hij iedere avond opsloot,
/laar kennelijk wisten ze toch een weg
aar buiten, want iedere keer waren
Ie schoentjes de volgende dag hele
maal stukgedanst. Op muziek van Ed-
)ok dit jaar, en wel in de maand juni,
loudt zwemclub TX '71 haar traditio-
lele rommeltjesmarkt. Zij hopen op ie-
lers medewerking want daardoor kun-
ien zij meer financiële „zwemslagen"
rntplooien. Speelgoed, boeken, meu-
lelen, gereedschap, porcelein, aarde-
rk, stripboeken, grammofoonplaten,
luishoudelijke apparaten enz., worden
ia een telefoontje het hele jaar door
sj 'Pgehaald.
■/- /oor Oudeschild en omgeving: Fam.
Hom, Schilderweg 265, tel. 3170. Voor
len Burg en overige dorpen: fam. Bu-
en, Westerweg 4, tel. 3875; fam. Wit-
e, Schoonoordsingel 15, tel. 4171;
om. Boon, Ada v. Hollandstraat 10,
el. 3571; fam. Hut, Zeebries 4, tel.
'285; Dik Haker, Schilderend 110, tel.
1506.
Ie collecte voor het Nationaal Fonds
kinderbescherming heeft op Texel in
otaal /5053.15 opgebracht. Het geld
tal worden besteed aan diverse projec-
;en voor kinderen.
voor het kasteel.
waarbij steeds één van de stoere knul
len van het toneel verdwijnt en waar
mee symbolisch het onthoofden wordt
uitgedrukt, getuigt van originaliteit.
Spookachtig
,,Een eenvoudige soldaat hoorde van
een geheimzinnig oud vrouwtje het ge
heim van de koningsdochters", ver
volgde de verteller. Hij moest de wijn
die de dochters hem gaven niet op-
drinken en het vrouwtje gaf hem een
Aartsverteller J. van Wolferen
manteltje, waarmee hij onzichtbaar
was
Groep 5 en 6 danste de betovering
van de mantel op spookachtige wijze.
Ze waren in het zwart gekleed met
witte handschoenen en kousen die
door een blauwwitte schijnwerper fel
oplichtten. Zo was het alsof alleen
handen en voeten dansten, een leuk
effect, maar het ging niet erg gelijk,
wat bij dit onderdeel zeker essentieel
was. Nu leek het af en toe een chao- -
tisch bewegen van handen en voeten.
De muziek van David Bowie paste er
goed bij.
De soldaat kreeg van de koning dezelf
de kans als de adellijke zonen vóór
hem. Hij deed alsof hij sliep en ging
de dochters achterna die verdwenen
door een geheime onderaardse gang.
Ze liepen door drie sprookjesachtige
lanen met bomen van goud, zilver en
diamant, waarvan de soldaat een tak
meenam als bewijs. Groep 1, 2 en 3
deden drie dansen op muziek van
George Winston. De kleintjes, in
kostuumpjes met glitterende bladeren,
deden een aandoenlijk chaotisch dans
je. In de algehele verwarring die af en
toe tussen de kleine ballerina's heerste
stak eentje vertwijfeld een duim in
haar mond... Een ander was zo in de
ban van het succes dat ze niet ophield
met draaien, terwijl de rest allang weer
in een lange rij stond.
Tussen de drie stukken door pakte de
soldaat steeds een tak op van het to
neel. Juf Jolien moest er tussendoor
wel even aan te pas komen om de
kleintjes te vertellen wat er nu ook al
weer kwam. Ondanks het rommelige
beeld zo nu en dan, zaten er zeker ta
lentjes in de dop tussen. Het publiek
was vertederd en er viel ook wel te la-
Centrale figuur in het stuk is Sophie,
de dochter van de tirannieke zakenman
Couficel, die tracht de wereld naar zijn
hand te zetten volgens zijn autoritaire
opvattingen Hij heeft bewerkstelligd
dat Sophie zich heeft verloofd met de
zoon van een andere ondernemer met
chen. Vooral toen één van de mini-
sterretjes even uit haar rol viel, driftig
naar de zaal begon te zwaaien en riep:
,,Dég, mam...."
Voor de overtocht van de prinsen en
prinsessen over de onderaardse rivier
naar een prachtig kasteel, werd een
decor naar beneden gelaten, zelfge
maakt door ouders en medewerkers.
Een professioneel decorbouwersteam
had hier niet voor onder gedaan. Met
eveneens zelfgemaakte roeiboten werd
de vaartocht van de tien dochters en
de prinsen die hen opwachten in beeld
gebracht. Vooral ook door de uitste
kende belichting kwam het goed tot
z'n recht.
De kleintjes in komische groene pakjes
met bolle ogen op hun hoofd en een
gedeelte in wit met een eendesnavel
en een kussen in de vorm van veren
op hun achterste kregen de toeschou
wers aan het lachen met een grappig
kikkers- en eendendansje. Groep 3 en
4 dansten met lampionnen op muziek
van David Scancious. Het decor van
het kasteel werd vervangen door twee
doeken met grote ramen erop: de prin
sen dansten met de koningsdochters
in het onderaardse slot, dezelfde dans
als waarmee begonnen werd. De sol
daat holde op de terugweg vooruit en
deed weer alsof hij sliep. Hij ging nog
drie keer mee voordat hij de koning de
waarheid vertelde over zijn dochters.
Deze moesten toen wel bekennen en
de soldaat mocht met één van hen
trouwen. Hij koos de jongste. De
laatste dans stelde de bruiloft voor en
alle deelnemertjes aan de uitvoering
verschenen ten tonele. Helaas kwam
de bruidegom te laat.... Even deed het
denken aan een zekere reclamespot
over beschuit, maar leidster Jolien
Scholte kwam zelf het podium op,
verklaarde dat de bruidegom vertraging
had en dat de finale nogmaals gestart
zou worden. De tweede keer ging alles
goed en de bruiloft op muziek van
Tsjaikowsky werd een waardig slot
voor een geslaagde uitvoering Alle
deelnemers kregen bloemen en er
werd dank gebracht aan Jolien Schol
te, verteller Van Wolferen, geluid- en
lichtverzorgers Jaap van Vooren en Ed
Combé en alle andere mensen die me
dewerking hadden verleend.
Voorzitter van de Stichting Texelse
muziekschool C. Vlaming nam het
woord om de aanwezigen te infor
meren over het samengaan van de
balletvereniging en de muziek
school. Per 1 april is deze samen
voeging van start gegaan en de
naam is nu Muziek- en dans
school". In de tarieven komt voor
lopig geen wijziging. Jolien Schol
te is nu officieel in dienst van de
muziek- en dansschool en de admi
nistratie zal gedaan worden door
de Stichting ondersteuning
welzijnswerk.
Als er voldoende belangstelling
voor is, zal de televisiefilm „Vogel
paradies Texel" binnenkort als vi
deoband op Texel te koop zijn voor
ongeveer dertig gulden.
r'!sehf,|
v
De drie kwartier durende natuurfilm is
gemaakt door de Duitse cineast Walter
Czarnecki die in 1985 en 1986 enkele
tientallen keren naar het eiland kwam
om opnamen te maken in opdracht
van de Norddeutsche Rundfunk, die
de film in september j.l. uitzond. Voor
al in kringen van vogelliefhebbers
maakte de rolprent diepe indruk. Voor
tal van Duitsers was de televisieuitzen
ding aanleiding om een bezoek te
brengen aan Texel. Het bijzondere van
deze vogelfilm is dat niet een globaal
beeld wordt gegeven, maar dat een
beperkt aantal vogelsoorten onder de
loup werd genomen waarbij het vooral
ging om het vastleggen van het balts
en paringsgedrag.
Van de weg
Czarnecki die twee tot drie keer per
maand met zijn camera op Texel was
en bij zijn opnamewerk veel steun
kreeg van onder meer Staatsbosbe
heer, filmde vrijwel uitsluitend vanaf
openbaar terrein, dus niet in be
schermde natuurgebieden. Wat hij
filmde, zou elke wandelaar, fietser of
automobilist die zijn ogen de kost
geeft en een verrekijker bij zich heeft,
óók kunnen zien.
Ondanks het enigszins specialistische
karakter hoeft men geen ornitholoog
te zijn om de film te kunnen waarde
ren. Hij is interessant voor een breed
publiek en is een prima aanvulling op
de videofilms die tot dusver over Texel
zijn uitgebracht en waarin de schijn
werper vooral op de andere geneugten
van het eiland is gericht. Czarnecki
filmde veel op Noordelijk Texel (met
het oog op de daaraan verbonden ex
pansiemogelijkheden voor zijn bedrijf.
Voordat de bruiloft een feit is, komt de
dochter in opstand en kruipt in bed
met iemand die ze wél leuk vindt: Ro-
bèrt. Dat is toevallig de leuke maar
niet zoveel presterende zoon van Cou-
ficels boekhouder Antoine Martinay en
deze Antoine is zojuist door Couficel
ontslagen omdat de computer hem
overbodig heeft gemaakt. Dat levert
problemen op voor de nieuwe relatie,
die toch al omstreden is omdat Robert
al een tamelijk duidelijke verhouding
had met buurvrouw Minouchon. De
emoties laaien hoog op als de impul
sieve Sophie, die een ware kruistocht
voert tegen de dictatuur van haar va
der, haar verloving om Robert ver
breekt, maar ook niet wil trouwen met
Robert hoewel ze duidelijk gek op hem
is. Het slot van het verhaal is dat Ro
bert en Sophie gaan samenwonen
want ze willen eerst weten wat ze aan
elkaar hebben. De moraal van het ver
haal: volg je gevoelens, wees eerlijk,
en heb lak aan verouderde normen,
waarmee anderen je in hun gareel pro
beren te krijgen.
Het is nog niet zo lang geleden dat de
ooit katholieke toneelvereniging Sint
van Sint Jan Hoe denken die oudere
mensen die zich nu kostelijk met dit
gegeven vermaakten over toen? Waren
ze destijds net zo kritiekloos en slaafs
als Antoine Martinay uit het stuk
(,,Mijn principes zijn bekrompen, maar
ik ben ruim van begrip") die zijn op
perste baas blijft hoogachten ondanks
dat hij door hem liefdeloos de straat is
opgeschopt? Of dénken en voelen ze
net als toen maar zéggen nu wat an
ders omdat ze zich graag schikken
naar de overheersende publieke opinie?
Laten we maar hopen dat de meesten
weten te relativeren en er zich niet
meer druk over zullen maken, al bood
het stuk wel stof tot nadenken.
Glansrol
Het succes van ,,Ciao" is voor een be
langrijk deel te danken door het feit
dat de centrale rol (de jonge Sophie
die in opstand komt tegen haar vader)
werd vertolkt door de bijna subliem
spelende Lia Loef-van Sambeek. Haar
spel was door de perfekte rolkennis,
de verstaanbaarheid en de exact met
de gemoedstemmingen kloppende
contrasten, zo overtuigend dat het pu
bliek helemaal werd meegesleept. Een
probleem bij een dergelijke uitschieten
de rol is dat andere acteurs worden
weggespeeld, omdat die van een min
der kaliber zijn, maar zaterdagavond
was dit nu juist niet het geval. Joost
Coutinho als Robèrt was evenzeer op
dreef en had zijn type mee. Weliswaar
was hij iets minder adrem, maar hij in
terpreteerde zijn rol wat beter dan Lia
Loef, die een enkele maal te keer ging
alsof het een levensstuk" was en
Robèrt Joost Coutinho) geeuwend van verveling op het bed met Sophie Lia Loef-van
Sambeek).
o.a. aandacht voor de rotganzen),
maar ook bij Dijkmanshuizen, het Wa-
gejot en op tal van plaatsen zomaar
langs de weg. Mooi en mogelijk zelfs
uniek zijn vooral de opnamen van balt
sende en parende kluten en scho
leksters met diverse ,,geluksschoten"
zoals van de scholekster die onder een
nestbeschermer zit te broeden en zich
niets aantrekt van een schaap dat hem
nieuwsgierig besnuffelt. Afgezien van
inleidende en afsluitende muziek is het
geluid bij de film uitsluitend natuurlijk
van aard en ter plaatse opgenomen.
Nederlands commentaar?
Het begeleidend commentaar is sober
en, uiteraard, Duits" gesproken. Als
op Texel genoeg belangstelling voor de
film zou bestaan, is het niet zo moei
lijk om hem van een Nederlandse
commentaarstem te voorzien.
Uitbrengen van de videofilm op Texel
zou het eenvoudigst zijn als Czarnecki
de rechten aan een plaatselijke hande
laar verkoopt, waardoor deze onbe
perkt copieën aan de man kan bren
gen. Als de handel geen belangstelling
heeft, wil Czarnecki zichzelf met de
productie belasten, maar dan moet hij
weten op hoeveel afnemers hij onge
veer kan rekenen. Geïnteresseerden zo
wel pariculieren als ondernemers, wor
den daarom verzocht contact op te
nemen met bemiddelaar Piet Postma,
telefoon (02220) 314.
Jan zich een dergelijk stuk niet kon
permitteren. Dit geinig gebrachte,
maar onmiskenbare pleidooi voor
vrijheid-blijheid met buitenechtelijke
sex als vanzelfsprekend gegeven en
een happy end dat bestaat uit een
concubinaat in plaats van eeuwige hu
welijkstrouw, zou twintig jaar geleden
verontwaardiging hebben gewekt. Toch
bestond zeker de helft van het publiek
van zaterdagavond uit mensen die die
oude tijd heel bewust en instemmend
hebben meegemaakt, inclusief de eer
waarde zusters die ook nu pontificaal
en traditioneel op de eerste rij zaten
en speciaal werden verwelkomd door
de (thans gereformeerde) voorzitter
Nadat de drumband Voorwaarts
Mars de afgelopen jaren met
steeds meer moeite kans heeft ge
zien te blijven bestaan, lijkt nu het
doek definitief te zijn gevallen.
Oorzaak is het vertrek van twee le
den na een meningsverschil over
het optreden voor palmpasen. Het
overblijvende aantal drumbandle
den is te klein om nu nog op te
treden. Pogingen van het bestuur
om het aantal leden uit te breiden
hebben de laatste jaren geen resul
taat opgeleverd.
Het bestuur zag een oplossing in sa
menwerking met de Margaretha Sin-
clairband uit Den Burg, die met dezelf
de problemen kampt. Dit stuitte echter
op bezwaren bij de acht overgebleven
leden van de drumband en de majoret-
tegroep van Voorwaarts Mars. Als de
Koger drumband toch wil blijven
bestaan moeteen op korte termijn
minstens tien leden (trommelaars) wor
den gevonden. Zo niet, dan zullen de
inwoners van De Koog deze drumband
niet meer zien en horen optreden. In
samenwerking met de dorpscommissie
van De Koog is nu een ledenwerfactie
gestart. Bij voldoende animo is het
misschien nog mogelijk om op konin
ginnedag de allegorische optocht te
begeleiden. Ervaring en leeftijd is met
belangrijk voor aanmelding als lid van
de drumband. Instrumenten zijn voor
radig en er is geen voorgeschreven
kleding nodig. Wie de drumband een
warm hart toedraagt wordt verzocht
zich aan te melden bij Carla Huisman
(drumband), telefoon 779 of Tijmen
Jilderda (dorpscommissie), telefoon
628. Voor verdere informatie kan men
ook daar terecht.
niet een blijspel, waarbij de (serieuze)
boodschap met een knipoog diende te
worden gebracht.
Grote voldoening gaf ook het spel van
Gerard Zijm als de wat sullige, karak
terloze boekhouder Antoine Martinay,
die waarschijnlijk voor de meest komi
sche effecten heeft gezorgd, vooral
door de wijze waarop hij zijn baas aan
bad (,,Ja meneer de algemeen
president-directeur..."). Als mevrouw
Martinay zagen we Rika Rijk-Anema,
die ondanks de mogelijk iets te serieu
ze rolopvatting, een toonbeeld was
van wijsheid en inschikkelijkheid, een
prettig houvast temidden van de vele
botsingen tussen extreme autoriteit en
vrijgevochtenheid, waardoor het ver
haal werd beheerst.
Die botsingen waren overigens de
meest vermakelijke onderdelen van het
acht taferelen tellende stuk; het waren
ruzies waar de vonken van afvlogen en
waarbij de acteurs iets van echte emo
tie moeten hebben gevoeld, anders
hadden ze het niet zo kunnen bren
gen. Het meest dankbaar waren de
confrontaties van de tirannieke zaken
man Couficel met dochter Sophie en
de door hem bepaald niet gewenste
Robèrt. Ruud Beers voelde zich blijk
baar lekker als de hardvochtige zaken
man, die geen enkele vorm van tegen
spraak duit, alles naar zijn hand zet en
aan niets anders denkt dan aan zakelij
ke expansie. Hij heeft geen tijd* voor
menselijke contacten en heeft zijn
dochter eigenlijk helemaal niet zien op
groeien, laat staan dat hij ooit met
haar heeft gepraat. Door de loop der
gebeurtenissen wordt ten lange leste
ook in hem het betere wakker: ,,lk wil
helemaal geen gelijk meer hebben. Ik
wil ongelijk, net als iedereen, dèt is le
ven!" Beers bracht zijn autoritaire rol
met zoveel overgave dat hij af en toe
een hartaanval nabij leek, dus met ge
noeg overdrijving om het blijspelkarak
ter in stand te houden.
Josina Huigens-Coersen tenslote za
gen we als buurvrouw Minouchon, de
afgewezen liefde van Robert. Het was
een bescheiden rol, die bevredigend
werd gebracht.
Regisseur Paul van Hoofd had zich la
ten assisteren door Loes Smit-van
Sambeek en Toke Graaf-Visser. Onop
vallende souffleuse was Janny de
Haan. Wim Smit en Joop Huigens
functioneerden als toneelmeesters.
Licht en geluid werden verzorgd door
Aad Zegers en Henk van Veen en de
grime was in handen van de dames
Rijk-Koster en Loef-van Sambeek
