Emoties en zeeziekte bij
eerbetoon oorlogsgraf
1
Goals Gerrie Plaatsmar
zetten Texel op winst
FAMILIEBERICHTEN
Trekkingen SV Texel
naderen hoogtepunt
ZDH verliest
in slotfase
Doopsgezinde
wijkavond in De Koog
G.V.T. turnsters verlit
spannende finale
PAGINA 2
TEXELSE COURANT
DINSDAG 6 mJ
De Engelse nabestaanden, van rechts naar links: de 75-jarige mrs. Herrett, haar zoon met zijn vrouw. mrs. Caie met haar man Victor. Jenny en
Dennis Feary
Op 18 oktober 1940 werd de Engelse duikboot HMS ,,H 49"
tien mijl ten westen van Texel tot zinken gebracht door diep
tebommen van een Duitse U-Boot. in augustus 1982 vonden
amateurduikers Hans Eelman, Jac. Betsema en Flip Duinker
bij toeval het wrak van de onderzeeër. Nadat Eelman contact
met enkele nabestaanden had opgenomen, werd besloten
met hen naar het wrak te varen om een krans te leggen.
Hiervoor was speciale toestemming nodig van de Engelse
marine. Met de TX 38 van Jac. Betsema werd zaterdag de
tocht ondernomen. De emoties taaiden hoog op. de zeeziek
te ook....
Dennis Feary was drie jaar toen zijn
vader vertrok met de H 49. Hij herin
nert zich nog een grote sterke hand,
die hem vasthield en de donkerblauwe
mouw van het uniform erboven. ,,lk
heb mezelf beloofd dat ik eens de
laatste eer zou bewijzen aan mijn va
der, mèt een glas rum erbij", aldus de
nu 50-jarige Feary. ,,lk ben er altijd ze
ker van geweest dat de onderzeeër
eens gevonden zou worden. Ik wist
dat hij ergens in de buurt van Texel
moest liggen. Tijdens een zeiltocht
langs de Nederlandse kust in 1980 heb
ik ook al een krans in het water ge
gooid en met m'n vier kameraden een
glas rum op mijn vader, E. W. Feary
en de rest van de bemanning van de
H 49, gedronken, maar toen wist ik
niet waar hij precies lag", vertelt de
wegens rugklachten afgekeurde inge
nieur van de Engelse luchtmacht. Ik
ben opgegroeid in het weeshuis van
de marine, want mijn moeder was al
vóór mijn vader overleden. Toen ik
daar op 16-jarige leeftijd wegging, heb
ik gevraagd wat ze wisten over het
verdwijnen van mijn vader. Ik mocht in
de marinebibliotheek snuffelen en zo
vond ik uit dat er een overlevende
was. Toen ik die man, George Oliver,
wou opzoeken, werd me verteld dat
die overleden was door een auto
ongeluk. Wel, daarmee was het afge
lopen wat mijn naspeuringen betrof".
Het leven ging door. Dennis Feary
trouwde en begon een carrière bij de
Royal Air Force. In 1983 laaide zijn be
langstelling voor het wrak van de H 49
weer op, toen hij van een vriend in
Amsterdam hoorde dat een wrak van
een Engelse onderzeeboot voor de Ne
derlandse kust was gevonden. ,,lk
wist meteen dat dat de H 49 was", al
dus Feary. Terug in Engeland zette hij
zijn speurtocht naar informatie over
het wrak voort en hij ontdekte dat
George Oliver nog leefde! In Engeland
was weinig ruchtbaarheid gegeven aan
het feit dat het wrak van de H 49 was
gevonden, daar het maar een kleine
onderzeeër was en omdat vrijwel tege
lijk de veel veel grotere .Swordfish"
haar zoon. Zij was enkele jaren ge
trouwd toen haar man met de H 49
ten onder ging. Met deze mensen
werd de reis naar Texel georganiseerd
om een eerbetoon te brengen bij het
zeemansgraf van hun man en vaders.
Hiermee zijn de speuractiviteiten van
de Feary's nog niet afgelopen; ze blij
ven op zoek naar eventuele meerdere
nabestaanden.
Tevreden
,,Deze reis maakt me tevreden", aldus
XV.
Flip Duinker met de krans bij de H 49 op de bodem van de Noordzee. fFoto IV. Walta)
was gevonden, waar wèl veel publici
teit aan werd gegeven.
,,lk wist niets over het vinden van de
H 49. Ik dacht dat andere nabestaan
den er misschien wel over wilden ho
ren, net zoals ik dat graag wou", aldus
Feary. ,,Mijn vrouw Jenny en ik zijn
weer gaan speuren. Om te beginnen
hebben we de lijst van bemanningsle
den te pakken weten te krijgen. Dat
viel niet mee. Je kon er niet gewoon
om vragen, dat moest langs allerlei be
langrijke en minder belangrijke marine
mensen. Toen moesten we achter
adressen van nabestaanden zien te ko
men. Als je eens wist hoeveel mensen
met de naam „Smith" leven in Enge
land! We hebben in alle kranten een
oproep gedaan".
Jenny en Dennis Feary trokken ook
naar Duitsland om het verhaal van de
H 49 uit te zoeken. Zij vonden daar
het verslag van de Duitse kapitein, die
de H 49 tot zinken had gebracht. Met
hulp van kranten en door een oproep
via de BBC-radio vonden ze enkele na
bestaanden: Victor E. Caie, zoon van
één van de bemanningsleden van de H
49 en de 75-jarige Mrs. Herrett met
Het moment dat mrs. Herrett de krans overboord werpt, onder het toeziend oog van Victor Caie
en de andere nabestaanden.
Feary. „Nu hebben we echt wat be
reikt. We wéten nu waar ze zijn. Ei
genlijk wil ik ieder jaar terugkomen
naar Texel. Jenny belt haast iedere
week met Hans Eelman als we weer
nieuwe details hebben ontdekt; We
hebben al zoveel lieve vrienden hier".
Mrs. Herrett is hertrouwd. „Ik vind de
ze reis absoluut fantastisch. Ik heb al
tijd al bloemen op het graf van mijn
eerste man willen leggen. Het is nu 47
jaar geleden dat hij wegging en ik ben
nooit in staat geweest hem dit laatste
eerbetoon te brengen. Door een
oproep in de krant kwam ik in contact
met Dennis Feary. Anders was ik er
nooit achter gekomen dat het wrak
was gevonden. Ik zei toen tegen mijn
zoon, dat ik zo graag nog eens een
krans op het graf van mijn man had
willen leggen en nu krijg ik die kans,
oh, het is alsof een droom uitkomt".
Op de vraag wat zij van Texel vindt,
zei de 75-jarige, zeer kwieke mrs. Her
rett: „Gorgeous (schitterend), het is zo
aardig en zo schoon overal, de winkels
zijn leuk en de mensen vriendelijk. We
blijven nog tot woensdag. We zullen
ervan genieten, ondanks het droeve
doel van de reis. Mijn tranen zijn niet
van verdriet maar van opluchting. Ik
hoorde indertijd alleen dat hij vermist
werd en dat er geen hoop meer was.
Het was een grote schok, maar ik wist
dat hij dood was en hoefde niet jaren
hoopvol te wachten of hij tóch mis
schien nog zou terugkomen"
Emotioneel
De 58-jarige Victor E. Caie praat emo
tioneel over de tocht. „Zes maanden
geleden wist ik nog van niets. Via een
oproep in de plaatselijke krant kwam ik
in contact met Dennis Feary. Ik was
ongeveer elf jaar toen mijn vader stierf
in de H 49. Ik heb eigenlijk nooit na
gedacht over het wrak, totdat ik ero
ver hoorde van Dennis. Ik wist niet
eens waar het lag. We hebben inder
tijd alleen van de marine te horen ge
kregen, dat mijn vader dood was, niet
hoe of waar, niets verder. Mijn
82-jarige moeder wou mee hierheen
toen we het hoorden van de Feary's
maar ik was bang dat dt teveel voor
haar zou zijn. Ik herinner me nog veel
van mijn vader. Ik was enig kind en
trok veel met hem op Ik heb ook nog
veel foto's van hem. Deze reis maakt
me blij. Het is een soort afsluiting, een
laatste groet aan mijn vader".
Ook Caie zou graag terug willen ko
men naar Texel. „Deze reis is een
beetje verdrietig, maar ook erg fijn.
Texel is een prachtig eiland en ik vind
zo'n plaatsje als Den Burg gewoon su
per". Victor Caie werkt in een bedrijf
dat satellieten maakt.
„Ik denk dat ik net zo ontroerd ben
als Victor Caie", aldus de 49-jarige
zoon van mrs. Herrett. „Ik herinner
me niets van mijn vader, want ik was
pas drie toendertijd, maar ik denk toch
dat ik wel enkele tranen zal vergieten
als de krans overboord gaat Ik wist
dat vaders onderzeeër ergens voor de
Hollandse kust was gezonken, maar
niet precies waar. Ik vind het geweldig
dat Dennis Feary zich zo ingespannen
heeft om alle gegevens en nabestaan
den op te sporen."
Glas rum
De weersomstandigheden werkten niet
erg mee aan de tocht. Door de harde
wind stond zware deining, waardoor
het merendeel van het gezelschap na
het verlaten van de Waddenzee zee
ziek werd. Met de sonar werd het
wrak van de H 49 gelokaliseerd, waar
na Hans Eelman erheen dook om er
een boei aan te bevestigen. De emo
ties laaiden hoog op onder de Engel
sen toen ze boven het wrak dreven
waarin hun dierbaren zaten.
Burgemeester Schipper, die ook mee
was, verklaarde later dat hij zich heel
goed kon indenken dat de Engelsen
zich nauw verbonden voelden met de
slachtoffers toen ze er zo dichtbij
waren.
De krans werd overboord gezet en
Hans Eelman verbond hem aan de ge
le boei, die aan het wrak bevestigd
zat. De scheepshoorn loeide en Den
nis Feary maakte zijn belofte waar,
door met alle aanwezigen een glas
rum te heffen: een slok voor hen en
de rest overboord voor de bemanning
van de H 49, die in 1940 aan z'n eind
kwam.
Een reis vol emoties, maar ook vol
vreugde dit laatste eerbetoon te kun
nen volbrengen. Voldoening was er bij
Hans Eelman, Jac. Betsema en de an
deren, die het wrak hadden gevonden
en deze tocht mogelijk maakten. Als
aandenken werd de gele boei die het
wrak markeerde aan mrs. Herrett
gegeven.
De prijzen van de vierde trekking van
de SVT-jubileumloterij vielen op de vol
gende nummers: 764, 124, 156, 453,
657, 460, 543, 587, 059, 734, 040, 135,
417, 426, 323, 654, 682, 620, 744, 692,
673, 096, 704, 814, 083, 882, 255, 303,
480, 056, 221, 660, 500, 363, 289, 584,
710, 996, 348.
Informatie over prijzen is te krijgen bij
W. Wassenaar, tel. 3165 en J. W.
Hidskes tel. 3572.
De hoofdprijs, een audioset ter waarde
van F1000,—ging naar Gretha Pol, Ba
rend Staal kon zich verheugen op een
stofzuiger t.w.v. 7500— en de heer
Den Braven mag een weekend naar
Sporthuis Centrum. Liselotte Vlaming-
Schermer won de deurprijs, een tuina-
meublement, beschikbaar gesteld door
Bakker's Ijzerhandel. De „tropische"
trekkingsavond, georganiseerd door
Texel 2, trok ongeveer 300 belangstel
lenden. De laatste trekking vindt plaats
op 15 mei in De Kletskeet, in aanslui
ting op de officiële receptie. De super-
hoofdprijs, de auto, wordt verloot op
30 mei tijdens de grote feestavond in
De Lindeboom, die als afsluiting van
alle festiviteiten geldt.
Na een sfeervolle eerste helft en
een veel moeizamer tweede helft,
pakte Texel twee winstpunten bij
ZAP. In deze winderige wedstrijd,
waarin voor beide ploegen geen
extra belangen op het spel ston
den, kon de goed spelende Gerrie
Plaatsman tweemaal de situatie
uitbuiten en Texel op winst zetten:
2-0.
Direct na aanvang bleek een veldover-
wicht van Texel duidelijk uit een aantal
prachtige kansen. Klaas Dirk Koorn gaf
enkele malen vanaf het middenveld
aanzetten tot gevaarlijke situaties die
of net naast gekopt werden (Paul van
Exel) of rakelings voorlangs geschoten
werden (Louis Uriot en Koos Tjepke-
ma). Paul van Exel zag een goede
kans teniet gaan door zijn inziens een
overtreding in het strafschopgebied,
maar de scheidsrechter oordeelde an
ders. Na een voortdurend debat in de
volgende vijf minuten werd Van Exel
voor zijn (te lange) uitleg op de bon
geslingerd. Na twintig minuten werd
een verre voorzet door Gerrie Plaats
man ingeschoten. Nadat de bal af
ketste op een ZAP-verdediger, scoorde
Plaatsman in de chaos voor het ZAP-
doel: 0—1. In deze eerste helft was
het beste van het spel voor Texel dat
goed en fel verdedigde, mooie combi
naties opzette en de zwakke keeper
van ZAP meermalen in verlegenheid
bracht. Texel-gelegenheidskeeper Mar
tin Koorn had geen moeilijke taak. Na
de thee bleek de vechtlust van Texel
Het laaggenoteerde ZDH gaf in de
slotfase van de wedstrijd de pun
ten prijs aan hekkesluiter Dess. De
wedstrijd van zondag liet van beide
kanten geen hoogstaand voetbal
zien.
ZDH werd direct al in het nauw ge
bracht door een gevaarlijke Dess
kopbal die de paal trof. Na zeventien
minuten brak J. de Wit voor ZDH
door, maar zijn schot ging net naast.
ZDH had in de eerste helft goede
steun aan zijn doelman, die enkele
malen goed optrad. Vier minuten voor
rust mocht ZDH een vrije trap in het
strafschopgebied nemen. Wilco Bakker
trapte heiaas net naast.
Na rust was er voor beide ploegen
voldoende ruimte maar slordig voetbal
leidde te vaak tot onnodig balverlies.
André Appel waagde voor Dess een
schot op doel maar de ZDH-goalie on
derschepte zijn doelpoging. Gaande
weg oefende Dess steeds meer druk
uit op ZDH en het duurde tot de 38e
minuut voor Dess op voorsprong
kwam via Paul Bruin. Vijf minuten la
ter was het weer raak via René Kool
die de eindstand daarmee op 2—0
bracht. Voor ZDH valt te hopen dat ze
komende week tegen MOC meer een
heid in de ploeg weten te brengen, zo
dat aan het slot van de competitie nog
een overwinning valt te vieren.
Onder leiding van dominee Knipscheer
wordt woensdag (morgen) een Doops
gezinde wijkavond gehouden in de wo
ning van mevrouw M. Daalder-Bonne,
Boodtlaan 42 in De Koog, aanvang
20.00 uur. Gespreksthema is onder an
dere: „Doopsgezinde vrijheid, wat
houdt dat in?". Leden, maar ook ande
re belangstellenden zijn welkom.
was geluwd en kreeg ZAP veel
vrijheid. Hoekschop na hoekschj
het SVT-doel moest worden weg
werkt en ook op het middenveld
veel ingeleverd. Pas toen het ein
zicht kwam, kwam de pit weer
ploeg. Simon Brand had een hi
schot in huis, maar de ZAP-keep
stond op zijn plaats. Een sublier;
voorzet van K. D. Koorn bracht)
Plaatsman eerder bij de bal dan
komende keeper. Met een schitte
beweging van de buitenkant van
schoen maakte Plaatsman het ka
af en scoorde 0—2. Eén van de
ge uit-overwinning voor s.v. Text
seizoen.
Ja ei
fact"
lan,
Dpc
fext
Ne\
Tijdens de afgelopen zaterdag
houden spannende finalewedi
den van de door de turnkring
lands Noorderkwartier gehout
turncompetitie kwamen de Te Jun
turnsters niet tot goede preste
In de toch wel vertrouwde omga
van de sporthal ,,Veerburg" in Ai
Paulowna behaalde de meisjesplc
tweede plaats in de B-finale, tem jjj
oudere turnsters genoegen moe
nemen met een vijfde plaats in
finale.
Net als vorig jaar behaalden de
meisjes de tweede plaats. Door
concentratie bij de turnsters misli
er tijdens deze toch wel belangrijk
wedstrijd nogal eens wat. Het aki
eerste geëindigde Dokev uit Anna
lowna had geklopt kunnen wordel
de ploeg zich op de vier toestellej
ter had gemanifesteerd. Mislukkir
van dan de één en dan weer vani
ander volgden elkaar op. De twi
plaats kwam zelfs nog in gevaar
het sterk turnende Pro Patria uit
Helder.
Dankzij vooral het betere turnen
Sandra Bakker en Susanne Boeyi
werd de tweede plaats vastgehoi
De turnsters-junioren zouden het
voorbaat zwaar te verduren krijger,
hoop was gevestigd op het behall
van de derde plaats, waarbij en/a?
gegaan werd dat D.O.S. uit Den
onverslaanbaar zou zijn. Om dei
worden moest gewonnen worden
S.S.S. St. Pancras en O.K.K. Derl
der of Wieringen. Beide laatste p!
gen lieten niet met zich spotten
kwamen tot zeer goede prestaties!
waarbij zij de Texelse tunsters mei)
na 9 punten verschil voorbij stoi
Alleen S.S.S. was te verslaan, r
ook deze illusie ging in rook op
de balk besliste dat niet G.V.T. 4e
worden, maar S.S.S.
Met de vijfde plaats herhaalde de
ploeg de prestaties van vorig jaar
zij ook als vijfde eindigde in de A
finale.
De ploeg bewees hiermee te goed|
zijn voor de B-finale, maar kracht
vaardigheid tekort te komen voor
A-finale.
Uitslagen resp. brug ongelijk, balk,
sprong en vrije oefening:
Liesbeth Brouwer 6.50 - 6.65 - 6.!
6.45; Susanne Boeyen 7.65 - 6.90
8.10 - 7.85; Sandra Bakker 7.00
- 6.80 - 6.90; Marijke Eelman 7.15
7.05 - 7.50 - 6.75; Monique de Rfc
7.25 - 6.50 - 6.75 - 6.50; Nienke
ma 5.50 - 6.55 - 7.05 - 6.70; Hem
Mulder 6.30 - 6.35 - 7.00 - 6.35; N
ne Brügemann 7.05 - 6.90 - 7.05
6.90; Esther Witte 6.05 - 6.80 - 8.
7.15; Mariëlle Vonk 6.60 - 6.75 - 7i
7.45, Irene Witte 6.50 - 7.10 - 8.25|
7.20; Tascha Witte 7.00 - 7.00 - 7i
7.15.
Na een kortstondige ziekte is van ons heenge
gaan onze zuster, schoonzuster en tante
Annie van Liere
echtgenote van C, Butter,
in de ouderdom van 67 jaar.
Familie Van Liere
Familie Kalis
Texel, 1 mei 1987
Wederom werd de familiekring getroffen door
het plotseling overlijden van onze goede zwager
en oom
Johannes C. Gieles,
weduwnaar van Maria van Tatenhove.
Familie Van Tatenhove
1 mei 1987.
Toch nog onverwacht is overleden onze lieve val
der, groot- en overgrootvader
Joh. C. Gieles,
weduwnaar van Maria van Tatenhove,
in de ouderdom van 86 jaar.
Amsterdam:
Den Burg:
Maassluis:
Hoenderlo:
Zaandam:
Den Helder:
Amsterdam:
Den Burg:
D. Gieles
F. J. Gieles
L. G. Gieles-van Reewijl
M. Duinker-Pool
J. Duinker
Martijn en Liliane
F. Wrekenhorst-Pool
A. Wrekenhorst
Angela en Ronald
J. J. C. Pool
G. Nooy
P. Pool
H. Pool
A. Gieles
Joh. H. Gieles
Texel, 1 mei 1987
Schoonoordsingel 2, Den Burg.
Correspondentie-adres:
Thijsselaan 33, 1791 VD Den Burg.
De begrafenis zal plaatsvinden op woensdag f|
mei om 14.15 uur op de Algemene Begraafplaats!
te Den Burg, vertrek om 14.00 uur vanuit de verf
gaderzaal bij de Doopsgezinde kerk.
Gelegenheid tot condoleren na de begrafenis in
de vergaderzaal bij de Doopsgezinde kerk.
