„Ik ken het genot van
het zien van resultaat"
„Congres voor peper
in kont regering
Onduidelijkheid over
subsidie manege
Momberg vertrekt na 80 km riool:
Een wet voor het waddengebied?
Te veel drank
„Koopavond" in
het raadhuis?
Geld vermist
DINSDAG 19 JANUARI 1988
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
Per 1 april neemt de 41-jarige Ed Momberg afscheid van zijn werk
gever, de gemeente Texel. Helemaal weg is hij echter niet, want hij
blijft hier voorlopig wonen. Of hij in de toekomst verhuist naar zijn
nieuwe werkomgeving Uithoorn, of dat hij zich toch weer op Texel
richt, hangt in hoge mate af van de ontwikkeling van het eigen be
drijfje dat hij aan het opzetten is met zijn vrouw.
Momberg, die na een HTS-opleiding
als 20-jarige bij zijn vader in Leiden
aan het werk ging in diens aannemers
bedrijf, was voorbestemd om met zijn
broer dat bedrijf over te nemen. Dat
gebeurde niet. De broer bleef bij vader
en Ed Momberg kwam als ambtenaar
verkeerszaken terecht bij de gemeente
Leiden. ,,We hebben erg veel gelachen
in die tijd. Weet je, de weg- en water
bouwers zijn toch een beetje de Bour
gondiërs onder de ambtenaren. Er
wordt het hardst geschreeuwd, het
meest gedronken en het meest gege
ten. Bij ons gaat er af en toe nog wel
eens een schuine mop over tafel". Na
twee jaar bij de gemeente Leiden te
hebben gewerkt kwam Momberg ach
tereenvolgens terecht in Apeldoorn,
Hardenberg en in 1971 op Texel. Ik
deed heel bewust aan carrièreplanning
en bleef nergens langer dan twee jaar.
Op Texel werd dat anders. Ik heb in
1975 overwogen om weg te gaan naar
Curarpao, maar de druk om carrière te
maken was weg en het beviel me ei
genlijk wel goed op Texel, dus ben ik
gebleven."
Vliegveld
Momberg is gespecialiseerd in de aan
leg en verbetering van riolering. Daar
voor werd hij in eerste instantie ook
aangenomen op Texel. Ik vond in het
begin Texel helemaal niet leuk. Ik
kwam uit de bossen van Hardenberg
en moest hier heel erg wennen. Ik
kwam in maart en weet nog goed dat
ze me toen meenamen naar Eierland,
naar het vliegveld en dat ik dacht: is
dit nou alles, wat moet ik hier nou
mee".
Waar Momberg ook erg aan moest
wennen was de gemakkelijke aard van
de Texelaars. ,,We moesten een keer
een pompinstallatie installeren in De
Waal. Het was kwart voor tien, koffie
tijd en niemand wou mee! Daar heb ik
me toen enorm over verwonderd. Dat
In de nacht van vrijdag op zaterdag
ging een 26-jarige Texelaar er in zijn
Saab vandoor toen hij op de Bern-
hardlaan/Emmalaan een politiewagen
achter zich aan kreeg. Hij werd later
alsnog aangehouden en na blaas- en
bloedproef kreeg hij een proces verbaal
wegens rijden met te veel drank op.
Een nacht later werd op de Haffelder-
weg/Emmalaan een even oude man
uit Den Burg aangehouden. Hij wei
gerde een bloedproef omdat hij naar
zijn zeggen niet tegen naalden kon.
Ook tegen hem werd proces verbaal
opgemaakt.
gebeurt aan de overkant niet. Later
deed ik trouwens even hard mee
hoor".
Momberg verklaart dat hij in zijn nieu
we baan die ontspannen werksfeer wel
zal missen, hoewel hij vindt dat de ge
moedelijkheid op het gemeentehuis in
middels is verdwenen. „Er zijn mar
kante ambtenaren, die die gemakkelij
ke mentaliteit ondersteunden,
weggegaan".
Uitgevuurd
Momberg zegt dat hij op Texel is „uit
gevuurd". Hij heeft zo'n tachtig kilo
meter riool aangelegd en gerenoveerd,
bouwrijp gemaakt wat bouwrijp ge
maakt moest worden, meegewerkt aan
fietspaden en de realisatie van de
woonerven en het plan voor de herin
richting van de Groeneplaats. „Ik ben
één van de weinige ambtenaren die
het genot kent van resultaat te zien
van wat hij heeft voorbereid".
In april treedt hij in dienst als chef
nieuwe werken van de gemeente Uit
hoorn. Hij gaat daar ongeveer hetzelf
de soort werk doen als op Texel.
Advies
Het ondernemers-bloed in Momberg
verloochent zich toch niet, want hij wil
ook iets voor zichzelf beginnen: een
adviesbureau. Zoiets zou niet te com
bineren zijn met zijn werk op Texel,
want dan zou hij het risico lopen in
het vaarwater van de gemeente te ko
men en dat is ook een reden waarom
hij weggaat. „Stel je voor, dan zou ik
misschien als adviesbureau een voor
stel doen waar ik als ambtenaar over
moet adviseren, dat kan niet". Zijn ge
meentelijke werk richt zich dus in de
toekomst op Uithoorn en het advies
bureau is gericht op Texel. Dat is ook
de reden waarom Momberg voorlopig
hier blijft wonen. „Ik heb in Uithoorn
een flatje en ik kom twee keer per
week naar huis. Ik wil in ieder geval
dat mijn kinderen op Texel hun school
afmaken".
Momberg heeft nog niet geadverteerd
met zijn adviesbureau, omdat hij daar
officieel pas mee begint als zijn werk
voor de gemeente Texel is beëindigd,
maar toch is hij al gevraagd voor enke
le zaken. „Er is kennelijk behoefte op
Texel naar een bureau dat een totaal
advies kan geven. Wij richten ons op
de indeling van terreinen, van cam
pings tot gebieden waarop gebouwen
moeten komen en zelfs op kabels en
leidingen". De vrouw van Ed Mom
berg, Marian Momberg-Boon, verzorgt
de tekeningen en de administratie.
„Misschien hou ik over een paar jaar
wel op met werken voor de gemeente
en stort ik me volledig op het advies
bureau, maar misschien bevalt het me
in Uithoorn ook wel zo goed dat ik
heen en weer blijf reizen of dat ik daar
een huis aan het water koop. Voorlo
pig kan ik in de avonduren in Uithoorn
werken voor het adviesbureau.
Geroddel
Hoewel het Momberg goed bevalt op
Texel, vooral om de mentaliteit van de
mensen, vindt hij dat hij overal prettig
kan werken. „Het hangt in hoge mate
af van de collega's. Hier had ik een
goed contact met zowel ambtenaren
als aannemers en ik voel me op Texel
op m'n gemak. Het enige waar ik op
Texel gruwelijk de pest aan heb, is dat
stomme negatieve geroddel".
Mombergs vertrek naar Uithoorn ziet
hij zelf als een soort test. „Ik kom uit
Leiden en wilde altijd per sé weg uit
de randstad. Ik heb me suf gesollici
teerd om uit die benauwdheid te ko
men omdat ik dacht dat ik gek was op
een huis met een grote tuin. Niet dus,
blijkt nu, want ik trek er nu toch weer
naartoe. Er gebeurt daar zoveel. Maar
doordat ik mijn tijd nu verdeel tussen
Texel en Uithoorn kan ik allebei mee
maken en voor mezelf echt beslissen
wat ik nou wil".
■de Bourgondiërs onder de gemeenteembteneren..
Werkende mensen hebben nauwelijks
gelegenheid om zaken te regelen in
het raadhuis. Henk Beumkes pleitte in
de commissievergadering van gister
avond voor het openstellen gedurende
een paar uur van het raadhuis op een
avond, net als de koopavond voor de
winkels. Hij betreurde het dat het col
lege heeft besloten het bureau burger
zaken van het raadhuis 's middags te
sluiten. „Slecht voor de dienstverle
ning". Ambtenaar W. Stam wist aan
nemelijk te maken dat het juist goed is
voor de dienstverlening dat het bureau
's middags dicht is. Al die bezoeken
van die mensen hebben namelijk werk
zaamheden tot gevolg en die kunnen
niet op tijd worden uitgevoerd als er
de hele dag aanloop is.
Het verzoek van Beumkes werd on
dersteund door Peter Bakker Het bu
reau zou een bepaalde avond open
kunnen zijn bij wijze van proef, even
tueel als compensatie van sluiting
overdag. De burgemeester die met iets
dergelijks ervaring heeft opgedaan in
zijn vorige gemeente, beloofde de mo
gelijkheden te zullen bekijken.
In de Lieuwstraat te Den Burg wordt
uit twee huizen geld vermist. Vorige
week meldde een 24-jarige vrouw dat
er ƒ150,— weg was en een week er
voor had een even oude vrouw al
doorgegeven dat ze f200,— miste. Om
dat de politie geen sporen van inbraak
heeft aangetroffen, is vermoedelijk ge
bruik gemaakt van een valse sleutel.
Een wetland zonder wet is de titel van het congres dat 10 fe
bruari wordt gehouden in Wageningen. Tijdens een bijeen
komst van de Landelijke Vereniging tot Behoud van de Wad
denzee gisteravond in Ecomare, werd pittig gediscussieerd
over de voors en de tegens van de verschillende mogelijkhe
den voor een wet. Het merendeel van de ongeveer 25 aanwe
zige Texelaars had voorkeur voor een regeling waarbij de be
voegdheid tot het nemen van beslissingen lag bij de Rijkso
verheid en niet ook nog op gemeentelijk en provinciaal ni
veau. Geen versnippering was hun mening.
„Opvallend", vonden Anky Woudstra
en Marja Holsink van de Waddenvere
niging de reactie van de aanwezigen.
Op de andere eilanden, waar ze al wa
ren geweest, was men veel meer voor
het vasthouden van beslissingsbe
voegdheid op lokaal niveau. Juriste
Marja Holsink begon de bijeenkomst
met een uiteenzetting van de proble
matiek van het waddengebied en de
mogelijke oplossingen.
Niet alleen alle mensen uit een be
paald gebied hebben een verschillende
mening over wat voor hen belangrijk is
Raadslid Peter Bakker (PSP) zal
Uitzoeken of de Stichting Overdek
te Manege Texel (SOMT) juridisch
recht heeft op een investeringssub
sidie van ƒ19.375— (25% van
ƒ77.500,— „Ik ga eens in die ma
terie spitten, misschien ook voor u
wel eens leuk om te weten....", be
loofde hij wethouder Piet Zegers
donderdag tijdens de vergadering
van de commissie welzijnsbeleid.
Volgens chef culturele zaken Ger
Praamstra is het een louter politieke
beslissing: „De raad wikt en beschikt.
Het krijgen van subsidie is geen
recht". Bakker twijfelde daaraan, nadat
Praamstra had uiteengezet hoe de sub
sidieaanvraag tot stand was gekomen.
Praamstra herinnerde zich dat de ge
meenteraad vorig jaar heeft uitgespro
ken dat de SOMT voor 1988 een
nieuw verzoek moest indienen, nadat
de subsidieaanvraag in 1987 niet kon
worden gehonoreerd, ook Erna
Eelman-van der Kooi (VVD) meende
zich deze uitspraak te herinneren,
maar de andere commissieleden keken
elkaar vragend aan. De investerings
subsidie was vorig jaar nodig voor de
inrichting van de kantine, de bestrating
van het stalgedeelte, aanpassingen ten
behoeve van mindervaliden, de aanleg
van „buitenbakken" en het aanbren
gen van brandvoorzieningen en nood
verlichting. Bij de beoordeling van alle
subsidie-aanvragen door de gemeente
kteeg het voornoemde een derde prior-
titeit. Vervolgens reageerde het SOMT-
bestuur te laat om nog bezwaar te
kunnen maken. „Ons werd toen te
verstaan gegeven dat het niet onver
standig zou zijn om voor 1988 een
nieuw verzoek in te dienen", aldus
schrijft de SOMT in een brief aan B
en W. Met de bouw c.q. aanleg van
de zaken waarvoor subsidie werd aan
gevraagd, is al begonnen en sommige
zaken zijn vrijwel voltooid. Als deze
werkzaamheden niet direct zouden zijn
aangepakt, zou dat een onnodige ver
hoging van de bouwkosten hebben
veroorzaakt, aldus het SOMT-bestuur.
Peter Bakker wil nu graag weten wat
de eventuele juridische consequenties
zijn als hij „nee" zou zeggen tegen de
aanvraag. Bakker: „Ik sta niet te trap
pelen om medewerking te verlenen.
De manege heeft al een forse hap uit
de ruif gehad. Als er ook andere ver
enigingen zich hebben aangemeld die
al eens vaker achter het net hebben
gevist met hun aanvraag, dan voel ik
er meer voor om die voorrang te verle
nen". Er bleken zich echter geen ande
re verenigingen te hebben aangemeld.
Ook Nel Eelman-van 't Veer (CDA) wil
de subsidies zoveel mogelijk Spreiden.
Erna Eelman-van der Kooi (VVD) on
dersteunde de aanvraag van harte:
„Paardrijden vind ik een goede vrije
tijdsbesteding, vooral om de jeugd be
zig te houden". Tine Krijnen-Baijs
(Texels Belang) ging eveneens ak
koord, al zou ze graag meer inzicht in
de precieze cijfers hebben en sprak ze
de hoop uit dat de aanvragen van de
manege niet in een soort „Wordt ver
volgd" ontaarden. Gerard van der Kooi
(PvdA) voelde weinig voor een nieuwe
beschikbaarstelling van geld aan de
manege. Hij wilde alleen instemmen
met subsidie voor de aanpassingen
voor mimdervaliden, oftewel een in
vergelijking met de aanvraag een mar
ginaal bedrag van ƒ1000,— (25% van
ƒ4000,— „Tegen de rest steigeren
we", aldus Van der Kooi.
De Bolder
In de rondvrag haalde Peter Bakker
een kranteartikel aan waarin een hoog
leraar het budgeteringsbeleid voor so
ciale werkplaatsen aan de kaak stelde.
De minister wil met dit beleid bereiken
dat er bedrijfsmatiger wordt gewerkt.
Om binnen de grenzen van het budget
te blijven, moet een bepaalde produk-
tieniveau worden gehaald. Het gevaar
hiervan is, zo werd in het krantebericht
gesuggereerd, dat de allerzwaksten er
dan onderdoor gaan en dat druist in
tegen de principes van een sociale
werkplaats. Wethouder Zegers ant
woordde dat dit inderdaad een reëel
gevaar is. De kwestie is al met de di
rectie van de Texelse sociale werk
plaats De Bolder besproken. Erna Eel-
man vroeg hoe het is gesteld met de
vervoersregeling voor leerlingen van de
Strijbosschool. Volgens de wethouder
is er een plan in de maak, dat met in
gang van het komende schooljaar in
werking zou kunnen treden. Verder
constateerde het WD-raadslid dat de
Redmar IJskaschool nog steeds met
ruimte-tekort kampt, ondanks de ver
bouwing van De Wielewaal. Geant
woord werd dat de raad voor 1 okto
ber over definitieve aanpassingen ten
behoeve van de school moet beslis
sen. Het dorpshuisbestuur heeft al be
zwaar gemaakt, dat in de vergadering
van de commissie voor ruimtelijk be
leid morgenavond zal worden
behandeld.
Voorlees-wedstrijden
Tine Krijnen-Baijs ziet graag dat er
weer voorleeswedstrijden voor kinde
ren worden georganiseerd. Zegers zeg
de toe dit met het bibliotheek-bestuur
te zullen bespreken. Nel Eelman vroeg
zich af of ook de gemeente wil deel
nemen in het op poten zetten van
dagverzorging voor ouderen in de Gol-
lards. Volgens de wethouder heeft de
gemeente hierin inderdaad een taak.
aan dat gebied, maar ook de nationale
regering heeft te maken met verschil
lende belangen, bijvoorbeeld het win
nen van delfstoffen of het gebruiken
als militair oefengebied. Zelfs internati
onaal spelen verschillende belangen.
Met het oog op het waddengebied
kunnen zeeverkeerswegen of natuurge
bieden worden genoemd. Als ergens
meerdere belangen zijn ontstaat al
gauw spanning en dat is zeker het ge
val in het waddengebied.
Dichttimmeren
Om vast te leggen wat men wil doen
met een bepaald gebied wordt naar re
gels gegrepen en die zijn er heel veel
in het waddengebied. Volgens Holsink
hebben de gemeenten het wad dicht
getimmerd met bestemmingsplannen,
maar ondanks dat kan er toch nog wel
eens iets gebeuren dat een gemeente
liever niet wil hebben. Als men het
noodzakelijk vindt, kan het Rijk of de
Provincie afwijken van wat in het ge
meentelijke bestemmingsplan is gere
geld. Daarnaast kan middels een
bestemmingsplan niet worden geregeld
hoe een bepaald gebruik geschiedt.
Als bijvoorbeeld een gedeelte een re
creatieve bestemming heeft gekregen,
kan niet het gedrag van de recreant
worden geregeld, terwijl dat nu juist
bepalend is voor de mate van schade
die aan de natuur kan worden toege
bracht.
Ook kan met een bestemmingsplan al
leen iets worden vastgelegd dat aan
een bepaalde vaste plaats is gebonden
en is niets geregeld dat betrekking
heeft op het luchtruim van het gebied.
Het bestemmingsplan eindigt bij de
gemeentegrens en staat onder invloed
van lokale belangen.
Geen wet
De gemeente moet zich houden aan
het bestemmingsplan en de Provincie
aan het streekplan. Het Rijk heeft een
planologische kernbeslissing (PBK),
maar dat is geen wettelijke regeling en
men kan er dus van afwijken naar be
lieven. De PBK is een plan waarin
staat wat het Rijk wil met het wad
dengebied. Er zijn wel zo'n 40 rijkswet
ten die te maken hebben met dat ge
bied. Het Rijk heeft dus wel de bedoe
lingen en afspraken met betrekking tot
het waddengebied vastgelegd, maar
niet zo sterk als in een wet.
Combineren
Drie mogelijkheden kwamen gistera
vond tijdens de bijeenkomst naar vo
ren, om te komen tot een wettelijk re
geling voor het wad: een Waddenwet,
waarbij het belang van het instandhou
den van de natuur de voorrang krijgt,
een Waddencoördinatiewet waarbij het
belang van het behoud van het wad
dengebied naast alle andere belangen
wordt gezet en waarin alle verschillen
de functies van het waddengebied in
één regeling worden gecombineerd, of
de Natuurbeschermingswet. Deze
laatste bestaat reeds, maar geldt maar
in 40% van het waddengebied. Het
voorstel is dit minstens op 80% te
brengen.
Haalbaar
Vaak wordt gedacht dat de Waddenve
reniging automatisch kiest voor een
Waddenwet omdat de natuur daar bo
ven alles staat, maar omdat vele eco
nomische belangen meespelen is deze
regeling praktisch niet haalbaar en
maakt de Waddenvereniging zich al ja
ren hiervoor niet meer sterk. Men wil
het liefst de hoofddoelstelling van de
PBK (het behouden en verbeteren van
het waddengebied) laten vastleggen in
een wet en daarnaast de gemeentelijke
regelingen zoals die er nu zijn in stand
laten. Dit is ongeveer wat de Wadden
coördinatiewet inhoudt. De bestem
mingsplannen van de gemeente blijven
van kracht, maar bij Provinciale of ge
meentelijke beslissingen moet wel re
kening worden gehouden met de be
langen zoals die zijn vastgelegd in de
wettelijke regeling.
Makkelijk
De Natuurbeschermingswet staat al ja
ren op de nominatie om te worden ge
wijzigd. Nu nog ligt de beslissingsbe
voegdheid bij deze regeling bij het
Rijk, maar misschien zou dat na veran
dering wel anders worden, denken
sommigen. Dat is echter lang niet ze
ker en mocht deze regeling dan voor
het waddengebied van kracht worden,
dan impliceert dat dat alle beslissingen
voor verantwoording van het Rijk ko
men, en de gemeenten er niets meer
over te zeggen zullen hebben. Het
makkelijke van de Natuurbescher
mingswet is echter, dat deze al bestaat
en alleen maar hoeft te worden uitge
breid. Dat brengt veel minder gedoe
met zich mee dan jaren te moeten
wachten op de inhoud en goedkeuring
van een Waddencoördinatiewet.
Congres
Op 10 februari wordt het congres over
dit onderwerp gehouden om met des
kundigen te overleggen wat nou de
beste oplossing is voor het wad. Drie
mensen van de Waddenvereniging,
Anky Woudstra, Marja Holsink en Bob
Beets, waren naar Texel gekomen om
de meningen hier te peilen.
Adriaan Dijksen dacht dat de overheid
geen boodschap had aan een Wad
dencoördinatiewet. „Men zegt zelf
geen behoefte te hebben aan nauw
keuriger regelgeving. Ik ben bang dat
we nog wel 30 jaar kunnen wachten
op de realisatie als we kiezen voor de
hele nieuwe vorm van Waddencoördi
natiewet. En ook de ondernemers zul
len niet staan te springen bij de plan
nen voor alweer een extra beperking
van het economisch handelen". Dijksen
vond de Natuurbeschermingswet, die
toch al bestaat, een beter uit
gangspunt. Marja Holsink was het met
hem eens dat doordat er een heel
nieuw ontwerp moest komen, wat de
hele ambtelijke overheidsgang van za
ken weer door moest, de Wadden
coördinatiewet wel eens een langduri
ge zaak kon worden. „Maar wij hou
den nu juist dit congres ook om peper
in de kont van de regering te stoppen.
En dat geldt ook voor een eventuele
uitbreiding van de Natuurbescher
mingswet. Er moet gewoon een wet
komen voor het waddengebied".
Versnippering
Dijksen verklaarde er geen bezwaar te
gen te hebben als de bevoegdheden
naar het Rijk gingen Holsink waar
schuwde hem dat het Rijk ook vaak
eigenbelang voor laat gaan (op het ge
bied van delfstofwinning en militair oe
fenterrein bijvoorbeeld! en dat men in
Den Haag minder binding heeft met
en gevoel heeft voor het gebied.
Sietske Dijksen vond dat beslissingen
genomen op plaatselijk niveau vaak
ten koste gingen van de natuur. „Het
kan nooit zo worden geregeld dat er
niets meer gebeurt dat slecht is voor
de natuur", zei de juriste van de Wad
denvereniging.
Cor Veld dacht dat hij uit het inleiden
de verhaal van Holsink kon opmaken
dat de Waddenvereniging slechte erva
ringen had met bevoegdheid bij het
Rijk en dat zij daardoor sterk voor de
Waddencoördinatiewet pleitte. Hij zag
meer in het hele waddengebied als
een totaal en het dus onder het Rijk
laten vallen. Holsink replikeerde dat de
Waddenvereniging slechte ervaringen
had met alle overheden.
Rechter
„Als het Rijk de PBK vastlegt in een
wet en het neemt een beslissing, dan
kan de rechter een toetsing uitvoeren,
of de beslissing in strijd is met die wet
of niet. Zolang het niet in een wettelij
ke regeling is vastgelegd kan een rech
ter er niets mee", aldus Holsink. Dijk
sen bleef erbij dat hij liever het wad
dengebied als één geheel zag met één
baas. „Het hangt in sterke mate af
van het vertrouwen dat men heeft in
het gemeentelijke beleid of men kiest
voor de Waddencoördinatiewet. Ken
nelijk is het vertrouwen hier niet zo
groot", ontdekte Holsink.
Uit het publiek kwam nog de sug
gestie de gulden middenweg te kiezen:
alvast de Natuurbeschermingswet uit
breiden en als regeling voor het wad
dengebied aannemen en ondertussen
werken aan de invulling van een even
tuele Waddencoördinatiewet.
Holsink verklaarde dat bij een coördi-
natiewet zowel het gemeentelijke be
lang als de doelstelling van de PBK
wordt gecombineerd. „Wil je wat
beslissen, dan moet je eerst in alle 40
regelingen die betrekking hebben op
het waddengebied kijken en daarnaast
nog bepalen of je wel rekening houdt
met de hoofddoelstelling, het behou
den van het wad". Anky Woudstra
sloot de discussie af door te stellen
dat men nu niet tot een oplossing
hoefde te komen omdat dan het con
gres niet meer nodig zou zijn, maar
dat iedereen er kennelijk wel van was
overtuigd dat een wet moest komen.
Het idee van eerst de Natuurbescher
mingswet en ondertussen de Wadden
coördinatiewet nader invullen zou ze
ker worden meegenomen door de
waddenverenigingen. Na de pauze
werden nog enkele korte vereni
gingsmededelingen gedaan en werd
het thema voor de campagne van het
komende jaar bekend: waterkwaliteit
van de Waddenzee. Alle aanwezigen
werden uitgenodigd ideeën in te bren
gen. De eerstvolgende algemene le
denvergadering is op 28 mei in Harlin-
gen en heeft als thema: leven op een
eiland. Dat behelst zowel de mens als
de natuur. Ook hiervoor waren ideeën
welkom.