„Ik ken het genot van het zien van resultaat" „Congres voor peper in kont regering Onduidelijkheid over subsidie manege Momberg vertrekt na 80 km riool: Een wet voor het waddengebied? Te veel drank „Koopavond" in het raadhuis? Geld vermist DINSDAG 19 JANUARI 1988 TEXELSE COURANT PAGINA 5 Per 1 april neemt de 41-jarige Ed Momberg afscheid van zijn werk gever, de gemeente Texel. Helemaal weg is hij echter niet, want hij blijft hier voorlopig wonen. Of hij in de toekomst verhuist naar zijn nieuwe werkomgeving Uithoorn, of dat hij zich toch weer op Texel richt, hangt in hoge mate af van de ontwikkeling van het eigen be drijfje dat hij aan het opzetten is met zijn vrouw. Momberg, die na een HTS-opleiding als 20-jarige bij zijn vader in Leiden aan het werk ging in diens aannemers bedrijf, was voorbestemd om met zijn broer dat bedrijf over te nemen. Dat gebeurde niet. De broer bleef bij vader en Ed Momberg kwam als ambtenaar verkeerszaken terecht bij de gemeente Leiden. ,,We hebben erg veel gelachen in die tijd. Weet je, de weg- en water bouwers zijn toch een beetje de Bour gondiërs onder de ambtenaren. Er wordt het hardst geschreeuwd, het meest gedronken en het meest gege ten. Bij ons gaat er af en toe nog wel eens een schuine mop over tafel". Na twee jaar bij de gemeente Leiden te hebben gewerkt kwam Momberg ach tereenvolgens terecht in Apeldoorn, Hardenberg en in 1971 op Texel. Ik deed heel bewust aan carrièreplanning en bleef nergens langer dan twee jaar. Op Texel werd dat anders. Ik heb in 1975 overwogen om weg te gaan naar Curarpao, maar de druk om carrière te maken was weg en het beviel me ei genlijk wel goed op Texel, dus ben ik gebleven." Vliegveld Momberg is gespecialiseerd in de aan leg en verbetering van riolering. Daar voor werd hij in eerste instantie ook aangenomen op Texel. Ik vond in het begin Texel helemaal niet leuk. Ik kwam uit de bossen van Hardenberg en moest hier heel erg wennen. Ik kwam in maart en weet nog goed dat ze me toen meenamen naar Eierland, naar het vliegveld en dat ik dacht: is dit nou alles, wat moet ik hier nou mee". Waar Momberg ook erg aan moest wennen was de gemakkelijke aard van de Texelaars. ,,We moesten een keer een pompinstallatie installeren in De Waal. Het was kwart voor tien, koffie tijd en niemand wou mee! Daar heb ik me toen enorm over verwonderd. Dat In de nacht van vrijdag op zaterdag ging een 26-jarige Texelaar er in zijn Saab vandoor toen hij op de Bern- hardlaan/Emmalaan een politiewagen achter zich aan kreeg. Hij werd later alsnog aangehouden en na blaas- en bloedproef kreeg hij een proces verbaal wegens rijden met te veel drank op. Een nacht later werd op de Haffelder- weg/Emmalaan een even oude man uit Den Burg aangehouden. Hij wei gerde een bloedproef omdat hij naar zijn zeggen niet tegen naalden kon. Ook tegen hem werd proces verbaal opgemaakt. gebeurt aan de overkant niet. Later deed ik trouwens even hard mee hoor". Momberg verklaart dat hij in zijn nieu we baan die ontspannen werksfeer wel zal missen, hoewel hij vindt dat de ge moedelijkheid op het gemeentehuis in middels is verdwenen. „Er zijn mar kante ambtenaren, die die gemakkelij ke mentaliteit ondersteunden, weggegaan". Uitgevuurd Momberg zegt dat hij op Texel is „uit gevuurd". Hij heeft zo'n tachtig kilo meter riool aangelegd en gerenoveerd, bouwrijp gemaakt wat bouwrijp ge maakt moest worden, meegewerkt aan fietspaden en de realisatie van de woonerven en het plan voor de herin richting van de Groeneplaats. „Ik ben één van de weinige ambtenaren die het genot kent van resultaat te zien van wat hij heeft voorbereid". In april treedt hij in dienst als chef nieuwe werken van de gemeente Uit hoorn. Hij gaat daar ongeveer hetzelf de soort werk doen als op Texel. Advies Het ondernemers-bloed in Momberg verloochent zich toch niet, want hij wil ook iets voor zichzelf beginnen: een adviesbureau. Zoiets zou niet te com bineren zijn met zijn werk op Texel, want dan zou hij het risico lopen in het vaarwater van de gemeente te ko men en dat is ook een reden waarom hij weggaat. „Stel je voor, dan zou ik misschien als adviesbureau een voor stel doen waar ik als ambtenaar over moet adviseren, dat kan niet". Zijn ge meentelijke werk richt zich dus in de toekomst op Uithoorn en het advies bureau is gericht op Texel. Dat is ook de reden waarom Momberg voorlopig hier blijft wonen. „Ik heb in Uithoorn een flatje en ik kom twee keer per week naar huis. Ik wil in ieder geval dat mijn kinderen op Texel hun school afmaken". Momberg heeft nog niet geadverteerd met zijn adviesbureau, omdat hij daar officieel pas mee begint als zijn werk voor de gemeente Texel is beëindigd, maar toch is hij al gevraagd voor enke le zaken. „Er is kennelijk behoefte op Texel naar een bureau dat een totaal advies kan geven. Wij richten ons op de indeling van terreinen, van cam pings tot gebieden waarop gebouwen moeten komen en zelfs op kabels en leidingen". De vrouw van Ed Mom berg, Marian Momberg-Boon, verzorgt de tekeningen en de administratie. „Misschien hou ik over een paar jaar wel op met werken voor de gemeente en stort ik me volledig op het advies bureau, maar misschien bevalt het me in Uithoorn ook wel zo goed dat ik heen en weer blijf reizen of dat ik daar een huis aan het water koop. Voorlo pig kan ik in de avonduren in Uithoorn werken voor het adviesbureau. Geroddel Hoewel het Momberg goed bevalt op Texel, vooral om de mentaliteit van de mensen, vindt hij dat hij overal prettig kan werken. „Het hangt in hoge mate af van de collega's. Hier had ik een goed contact met zowel ambtenaren als aannemers en ik voel me op Texel op m'n gemak. Het enige waar ik op Texel gruwelijk de pest aan heb, is dat stomme negatieve geroddel". Mombergs vertrek naar Uithoorn ziet hij zelf als een soort test. „Ik kom uit Leiden en wilde altijd per sé weg uit de randstad. Ik heb me suf gesollici teerd om uit die benauwdheid te ko men omdat ik dacht dat ik gek was op een huis met een grote tuin. Niet dus, blijkt nu, want ik trek er nu toch weer naartoe. Er gebeurt daar zoveel. Maar doordat ik mijn tijd nu verdeel tussen Texel en Uithoorn kan ik allebei mee maken en voor mezelf echt beslissen wat ik nou wil". ■de Bourgondiërs onder de gemeenteembteneren.. Werkende mensen hebben nauwelijks gelegenheid om zaken te regelen in het raadhuis. Henk Beumkes pleitte in de commissievergadering van gister avond voor het openstellen gedurende een paar uur van het raadhuis op een avond, net als de koopavond voor de winkels. Hij betreurde het dat het col lege heeft besloten het bureau burger zaken van het raadhuis 's middags te sluiten. „Slecht voor de dienstverle ning". Ambtenaar W. Stam wist aan nemelijk te maken dat het juist goed is voor de dienstverlening dat het bureau 's middags dicht is. Al die bezoeken van die mensen hebben namelijk werk zaamheden tot gevolg en die kunnen niet op tijd worden uitgevoerd als er de hele dag aanloop is. Het verzoek van Beumkes werd on dersteund door Peter Bakker Het bu reau zou een bepaalde avond open kunnen zijn bij wijze van proef, even tueel als compensatie van sluiting overdag. De burgemeester die met iets dergelijks ervaring heeft opgedaan in zijn vorige gemeente, beloofde de mo gelijkheden te zullen bekijken. In de Lieuwstraat te Den Burg wordt uit twee huizen geld vermist. Vorige week meldde een 24-jarige vrouw dat er ƒ150,— weg was en een week er voor had een even oude vrouw al doorgegeven dat ze f200,— miste. Om dat de politie geen sporen van inbraak heeft aangetroffen, is vermoedelijk ge bruik gemaakt van een valse sleutel. Een wetland zonder wet is de titel van het congres dat 10 fe bruari wordt gehouden in Wageningen. Tijdens een bijeen komst van de Landelijke Vereniging tot Behoud van de Wad denzee gisteravond in Ecomare, werd pittig gediscussieerd over de voors en de tegens van de verschillende mogelijkhe den voor een wet. Het merendeel van de ongeveer 25 aanwe zige Texelaars had voorkeur voor een regeling waarbij de be voegdheid tot het nemen van beslissingen lag bij de Rijkso verheid en niet ook nog op gemeentelijk en provinciaal ni veau. Geen versnippering was hun mening. „Opvallend", vonden Anky Woudstra en Marja Holsink van de Waddenvere niging de reactie van de aanwezigen. Op de andere eilanden, waar ze al wa ren geweest, was men veel meer voor het vasthouden van beslissingsbe voegdheid op lokaal niveau. Juriste Marja Holsink begon de bijeenkomst met een uiteenzetting van de proble matiek van het waddengebied en de mogelijke oplossingen. Niet alleen alle mensen uit een be paald gebied hebben een verschillende mening over wat voor hen belangrijk is Raadslid Peter Bakker (PSP) zal Uitzoeken of de Stichting Overdek te Manege Texel (SOMT) juridisch recht heeft op een investeringssub sidie van ƒ19.375— (25% van ƒ77.500,— „Ik ga eens in die ma terie spitten, misschien ook voor u wel eens leuk om te weten....", be loofde hij wethouder Piet Zegers donderdag tijdens de vergadering van de commissie welzijnsbeleid. Volgens chef culturele zaken Ger Praamstra is het een louter politieke beslissing: „De raad wikt en beschikt. Het krijgen van subsidie is geen recht". Bakker twijfelde daaraan, nadat Praamstra had uiteengezet hoe de sub sidieaanvraag tot stand was gekomen. Praamstra herinnerde zich dat de ge meenteraad vorig jaar heeft uitgespro ken dat de SOMT voor 1988 een nieuw verzoek moest indienen, nadat de subsidieaanvraag in 1987 niet kon worden gehonoreerd, ook Erna Eelman-van der Kooi (VVD) meende zich deze uitspraak te herinneren, maar de andere commissieleden keken elkaar vragend aan. De investerings subsidie was vorig jaar nodig voor de inrichting van de kantine, de bestrating van het stalgedeelte, aanpassingen ten behoeve van mindervaliden, de aanleg van „buitenbakken" en het aanbren gen van brandvoorzieningen en nood verlichting. Bij de beoordeling van alle subsidie-aanvragen door de gemeente kteeg het voornoemde een derde prior- titeit. Vervolgens reageerde het SOMT- bestuur te laat om nog bezwaar te kunnen maken. „Ons werd toen te verstaan gegeven dat het niet onver standig zou zijn om voor 1988 een nieuw verzoek in te dienen", aldus schrijft de SOMT in een brief aan B en W. Met de bouw c.q. aanleg van de zaken waarvoor subsidie werd aan gevraagd, is al begonnen en sommige zaken zijn vrijwel voltooid. Als deze werkzaamheden niet direct zouden zijn aangepakt, zou dat een onnodige ver hoging van de bouwkosten hebben veroorzaakt, aldus het SOMT-bestuur. Peter Bakker wil nu graag weten wat de eventuele juridische consequenties zijn als hij „nee" zou zeggen tegen de aanvraag. Bakker: „Ik sta niet te trap pelen om medewerking te verlenen. De manege heeft al een forse hap uit de ruif gehad. Als er ook andere ver enigingen zich hebben aangemeld die al eens vaker achter het net hebben gevist met hun aanvraag, dan voel ik er meer voor om die voorrang te verle nen". Er bleken zich echter geen ande re verenigingen te hebben aangemeld. Ook Nel Eelman-van 't Veer (CDA) wil de subsidies zoveel mogelijk Spreiden. Erna Eelman-van der Kooi (VVD) on dersteunde de aanvraag van harte: „Paardrijden vind ik een goede vrije tijdsbesteding, vooral om de jeugd be zig te houden". Tine Krijnen-Baijs (Texels Belang) ging eveneens ak koord, al zou ze graag meer inzicht in de precieze cijfers hebben en sprak ze de hoop uit dat de aanvragen van de manege niet in een soort „Wordt ver volgd" ontaarden. Gerard van der Kooi (PvdA) voelde weinig voor een nieuwe beschikbaarstelling van geld aan de manege. Hij wilde alleen instemmen met subsidie voor de aanpassingen voor mimdervaliden, oftewel een in vergelijking met de aanvraag een mar ginaal bedrag van ƒ1000,— (25% van ƒ4000,— „Tegen de rest steigeren we", aldus Van der Kooi. De Bolder In de rondvrag haalde Peter Bakker een kranteartikel aan waarin een hoog leraar het budgeteringsbeleid voor so ciale werkplaatsen aan de kaak stelde. De minister wil met dit beleid bereiken dat er bedrijfsmatiger wordt gewerkt. Om binnen de grenzen van het budget te blijven, moet een bepaalde produk- tieniveau worden gehaald. Het gevaar hiervan is, zo werd in het krantebericht gesuggereerd, dat de allerzwaksten er dan onderdoor gaan en dat druist in tegen de principes van een sociale werkplaats. Wethouder Zegers ant woordde dat dit inderdaad een reëel gevaar is. De kwestie is al met de di rectie van de Texelse sociale werk plaats De Bolder besproken. Erna Eel- man vroeg hoe het is gesteld met de vervoersregeling voor leerlingen van de Strijbosschool. Volgens de wethouder is er een plan in de maak, dat met in gang van het komende schooljaar in werking zou kunnen treden. Verder constateerde het WD-raadslid dat de Redmar IJskaschool nog steeds met ruimte-tekort kampt, ondanks de ver bouwing van De Wielewaal. Geant woord werd dat de raad voor 1 okto ber over definitieve aanpassingen ten behoeve van de school moet beslis sen. Het dorpshuisbestuur heeft al be zwaar gemaakt, dat in de vergadering van de commissie voor ruimtelijk be leid morgenavond zal worden behandeld. Voorlees-wedstrijden Tine Krijnen-Baijs ziet graag dat er weer voorleeswedstrijden voor kinde ren worden georganiseerd. Zegers zeg de toe dit met het bibliotheek-bestuur te zullen bespreken. Nel Eelman vroeg zich af of ook de gemeente wil deel nemen in het op poten zetten van dagverzorging voor ouderen in de Gol- lards. Volgens de wethouder heeft de gemeente hierin inderdaad een taak. aan dat gebied, maar ook de nationale regering heeft te maken met verschil lende belangen, bijvoorbeeld het win nen van delfstoffen of het gebruiken als militair oefengebied. Zelfs internati onaal spelen verschillende belangen. Met het oog op het waddengebied kunnen zeeverkeerswegen of natuurge bieden worden genoemd. Als ergens meerdere belangen zijn ontstaat al gauw spanning en dat is zeker het ge val in het waddengebied. Dichttimmeren Om vast te leggen wat men wil doen met een bepaald gebied wordt naar re gels gegrepen en die zijn er heel veel in het waddengebied. Volgens Holsink hebben de gemeenten het wad dicht getimmerd met bestemmingsplannen, maar ondanks dat kan er toch nog wel eens iets gebeuren dat een gemeente liever niet wil hebben. Als men het noodzakelijk vindt, kan het Rijk of de Provincie afwijken van wat in het ge meentelijke bestemmingsplan is gere geld. Daarnaast kan middels een bestemmingsplan niet worden geregeld hoe een bepaald gebruik geschiedt. Als bijvoorbeeld een gedeelte een re creatieve bestemming heeft gekregen, kan niet het gedrag van de recreant worden geregeld, terwijl dat nu juist bepalend is voor de mate van schade die aan de natuur kan worden toege bracht. Ook kan met een bestemmingsplan al leen iets worden vastgelegd dat aan een bepaalde vaste plaats is gebonden en is niets geregeld dat betrekking heeft op het luchtruim van het gebied. Het bestemmingsplan eindigt bij de gemeentegrens en staat onder invloed van lokale belangen. Geen wet De gemeente moet zich houden aan het bestemmingsplan en de Provincie aan het streekplan. Het Rijk heeft een planologische kernbeslissing (PBK), maar dat is geen wettelijke regeling en men kan er dus van afwijken naar be lieven. De PBK is een plan waarin staat wat het Rijk wil met het wad dengebied. Er zijn wel zo'n 40 rijkswet ten die te maken hebben met dat ge bied. Het Rijk heeft dus wel de bedoe lingen en afspraken met betrekking tot het waddengebied vastgelegd, maar niet zo sterk als in een wet. Combineren Drie mogelijkheden kwamen gistera vond tijdens de bijeenkomst naar vo ren, om te komen tot een wettelijk re geling voor het wad: een Waddenwet, waarbij het belang van het instandhou den van de natuur de voorrang krijgt, een Waddencoördinatiewet waarbij het belang van het behoud van het wad dengebied naast alle andere belangen wordt gezet en waarin alle verschillen de functies van het waddengebied in één regeling worden gecombineerd, of de Natuurbeschermingswet. Deze laatste bestaat reeds, maar geldt maar in 40% van het waddengebied. Het voorstel is dit minstens op 80% te brengen. Haalbaar Vaak wordt gedacht dat de Waddenve reniging automatisch kiest voor een Waddenwet omdat de natuur daar bo ven alles staat, maar omdat vele eco nomische belangen meespelen is deze regeling praktisch niet haalbaar en maakt de Waddenvereniging zich al ja ren hiervoor niet meer sterk. Men wil het liefst de hoofddoelstelling van de PBK (het behouden en verbeteren van het waddengebied) laten vastleggen in een wet en daarnaast de gemeentelijke regelingen zoals die er nu zijn in stand laten. Dit is ongeveer wat de Wadden coördinatiewet inhoudt. De bestem mingsplannen van de gemeente blijven van kracht, maar bij Provinciale of ge meentelijke beslissingen moet wel re kening worden gehouden met de be langen zoals die zijn vastgelegd in de wettelijke regeling. Makkelijk De Natuurbeschermingswet staat al ja ren op de nominatie om te worden ge wijzigd. Nu nog ligt de beslissingsbe voegdheid bij deze regeling bij het Rijk, maar misschien zou dat na veran dering wel anders worden, denken sommigen. Dat is echter lang niet ze ker en mocht deze regeling dan voor het waddengebied van kracht worden, dan impliceert dat dat alle beslissingen voor verantwoording van het Rijk ko men, en de gemeenten er niets meer over te zeggen zullen hebben. Het makkelijke van de Natuurbescher mingswet is echter, dat deze al bestaat en alleen maar hoeft te worden uitge breid. Dat brengt veel minder gedoe met zich mee dan jaren te moeten wachten op de inhoud en goedkeuring van een Waddencoördinatiewet. Congres Op 10 februari wordt het congres over dit onderwerp gehouden om met des kundigen te overleggen wat nou de beste oplossing is voor het wad. Drie mensen van de Waddenvereniging, Anky Woudstra, Marja Holsink en Bob Beets, waren naar Texel gekomen om de meningen hier te peilen. Adriaan Dijksen dacht dat de overheid geen boodschap had aan een Wad dencoördinatiewet. „Men zegt zelf geen behoefte te hebben aan nauw keuriger regelgeving. Ik ben bang dat we nog wel 30 jaar kunnen wachten op de realisatie als we kiezen voor de hele nieuwe vorm van Waddencoördi natiewet. En ook de ondernemers zul len niet staan te springen bij de plan nen voor alweer een extra beperking van het economisch handelen". Dijksen vond de Natuurbeschermingswet, die toch al bestaat, een beter uit gangspunt. Marja Holsink was het met hem eens dat doordat er een heel nieuw ontwerp moest komen, wat de hele ambtelijke overheidsgang van za ken weer door moest, de Wadden coördinatiewet wel eens een langduri ge zaak kon worden. „Maar wij hou den nu juist dit congres ook om peper in de kont van de regering te stoppen. En dat geldt ook voor een eventuele uitbreiding van de Natuurbescher mingswet. Er moet gewoon een wet komen voor het waddengebied". Versnippering Dijksen verklaarde er geen bezwaar te gen te hebben als de bevoegdheden naar het Rijk gingen Holsink waar schuwde hem dat het Rijk ook vaak eigenbelang voor laat gaan (op het ge bied van delfstofwinning en militair oe fenterrein bijvoorbeeld! en dat men in Den Haag minder binding heeft met en gevoel heeft voor het gebied. Sietske Dijksen vond dat beslissingen genomen op plaatselijk niveau vaak ten koste gingen van de natuur. „Het kan nooit zo worden geregeld dat er niets meer gebeurt dat slecht is voor de natuur", zei de juriste van de Wad denvereniging. Cor Veld dacht dat hij uit het inleiden de verhaal van Holsink kon opmaken dat de Waddenvereniging slechte erva ringen had met bevoegdheid bij het Rijk en dat zij daardoor sterk voor de Waddencoördinatiewet pleitte. Hij zag meer in het hele waddengebied als een totaal en het dus onder het Rijk laten vallen. Holsink replikeerde dat de Waddenvereniging slechte ervaringen had met alle overheden. Rechter „Als het Rijk de PBK vastlegt in een wet en het neemt een beslissing, dan kan de rechter een toetsing uitvoeren, of de beslissing in strijd is met die wet of niet. Zolang het niet in een wettelij ke regeling is vastgelegd kan een rech ter er niets mee", aldus Holsink. Dijk sen bleef erbij dat hij liever het wad dengebied als één geheel zag met één baas. „Het hangt in sterke mate af van het vertrouwen dat men heeft in het gemeentelijke beleid of men kiest voor de Waddencoördinatiewet. Ken nelijk is het vertrouwen hier niet zo groot", ontdekte Holsink. Uit het publiek kwam nog de sug gestie de gulden middenweg te kiezen: alvast de Natuurbeschermingswet uit breiden en als regeling voor het wad dengebied aannemen en ondertussen werken aan de invulling van een even tuele Waddencoördinatiewet. Holsink verklaarde dat bij een coördi- natiewet zowel het gemeentelijke be lang als de doelstelling van de PBK wordt gecombineerd. „Wil je wat beslissen, dan moet je eerst in alle 40 regelingen die betrekking hebben op het waddengebied kijken en daarnaast nog bepalen of je wel rekening houdt met de hoofddoelstelling, het behou den van het wad". Anky Woudstra sloot de discussie af door te stellen dat men nu niet tot een oplossing hoefde te komen omdat dan het con gres niet meer nodig zou zijn, maar dat iedereen er kennelijk wel van was overtuigd dat een wet moest komen. Het idee van eerst de Natuurbescher mingswet en ondertussen de Wadden coördinatiewet nader invullen zou ze ker worden meegenomen door de waddenverenigingen. Na de pauze werden nog enkele korte vereni gingsmededelingen gedaan en werd het thema voor de campagne van het komende jaar bekend: waterkwaliteit van de Waddenzee. Alle aanwezigen werden uitgenodigd ideeën in te bren gen. De eerstvolgende algemene le denvergadering is op 28 mei in Harlin- gen en heeft als thema: leven op een eiland. Dat behelst zowel de mens als de natuur. Ook hiervoor waren ideeën welkom.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1988 | | pagina 5