Oud-leerlingen haalden
eruit wat erin zat
Zonnebloem-middag met
uitstekend programma
Veel talent in matig stuk
VERVOLG VAN PAG.l
jachthaven
Onvoldoende interesse
voor cursus marketing
Texelaars geplaatst
voor crossfinale
Aanrijding op de boot
Bromfietser gevalle
,WAT IK ZEGGEN WOU.."
Recensie (I)
Recensie (II)
PAGINA 2
TEXELSE COURANT
DINSDAG 2 FEBRUARI
Talentvolle en enthousiaste spelers, een matig stuk en
slechts één maand voorbereidingstijd, dat waren de omstan
digheden waaronder de toneelgroep van de Oud-
leerlingenvereniging van de landbouwschool moest werken
bij de opvoering van ,,De grote dag van Oliver W. Pankey"
een komedie van de Amerikaan John Patrick, vertaald en be
werkt door Karei Bosheim. Onder massale belangstelling
werd het stuk zaterdag voor de tweede keer opgevoerd, nu
in Het Eierlandsche Huis in De Cocksdorp. Het publiek ver
maakte zich prima want er viel veel te lachen. Toch hebben
de oud-leerlingen wel eens grotere successen geboekt. Zp
haalden met veel energie uit het stuk wat erin zat, maar dat
was eigenlijk wat te weinig.
Aan het begin van de avond werd de
heer C. Koorn herdacht, die onlangs is
overleden. Koorn was vele malen een
gewaardeerd en inspirerend regisseur
bij de jaarlijks toneeluitvoeringen van
de oud-leerlingenvereniging.
Wisselende decors
Het gaat natuurlijk in de eerste plaats
om het stuk en om het spel, maar ook
artistieke en technische bijzaken zijn
bepalend voor het succes van toneel.
In het stuk dat nu werd gebracht za
ten nogal wat decorwisselingen die
vlot en dus niet storend tot stand wer
den gebracht. Die decors hadden bo
vendien kwaliteit; er was kennelijk veel
werk van gemaakt. Het verhaal ging
over de sukkel Oliver W. Pankey. Hij
wordt door iedereen op zijn kop geze
ten. Zijn hospita leest hem de les, zijn
vriendin maakt de verloving uit en zijn
baas loopt over hem heen. Door ver
wisseling van dossiers krijgt Oliver bij
vergissing van de dokter het bericht
dat hij nog maar zes maanden heeft te
leven en dan slaan bij hem de stoppen
door. Het kan hem allemaal niets meer
schelen. Hij scheldt zijn baas uit en
zet de hospita op haar nummer. Als
een bankovervaller een pistool op hem
richt pakt hij het wapen zonder vrees
af. Hij gaat immers toch dood! Door al
zijn dappere heldendaden wordt hij de
nieuwe bankdirecteur en vraagt de FBI
hem om hulp bij het vangen van twee
gevaarlijke misdadigers. Oliver zal als
rijk niet overtuigen. Al eerder werd be
paald dat de meerkosten van het
„duurdere" systeem voor rekening van
de gemeente kwamen. Derhalve zal nu
niet opnieuw een verzoek om volledige
subsidie worden gedaan. Wèl zal nog
worden getracht de kosten die de wa
tersportvereniging heeft gemaakt om
de plannen op te starten, door het rijk
te laten vergoeden.
De verschillende posten zullen per stuk
worden beoordeeld. Uit ambtelijke
contacten is bij de gemeente al be
kend welke punten van een positief
advies richting de beleidsmakers zullen
worden voorzien. Of dat ook tot de
gewenste subsidiëring leidt, blijft voor
lopig de vraag.
Houdt deze onzekerheid geen risico in
voor het tijdig van de grond komen
van de stichting die de nieuwe jacht
haven gaat exploiteren? Immers, het
bestuur van de watersportvereniging
voelde er weinig voor om zonder fi
nanciële garanties deel te nemen aan
deze Stichting Beheer Jachthaven.
Het stichtingsbestuur zal grotendeels
uit watersporters bestaan, terwijl ook
de gemeente participeert. Volgens
Meijert Boon verkeren gesprekken hier
over met de gemeente in een verge
vorderd stadium. Gezien het positieve
verloop ervan, heeft Boon goede hoop
spoedig te kunnen starten, ook al is
de aanvullende subsidie nog niet defi
nitief toegezegd.
Opening
Enige haast is wel geboden. De (toe
komstige) gebruikers willen uiteraard
zo snel mogelijk op de hoogte worden
gesteld van de tarieven en mogelijkhe
den. Verder is het de bedoeling om in
week 21 (in mei dus) een opening van
allure te laten plaatsvinden. Minister
Braks van Landbouw en Visserij is (als
belangrijkste subsidiegever) hiervoor
uitgenodigd. Een officiële toezegging
moet echter nog bij de gemeente bin
nenkomen. Luidt het antwoord posi
tief, dan hangt het vervolgens van de
ministeriële agenda af welke datum er
wordt geprikt. Bij voorkeur wordt de
opening gekoppeld aan de start van
de internationale wielerronde Olympia's
Ronde door Nederland, die op zater
dag 21 mei op Texel plaatsvindt. Radio,
wellicht t.v, en schrijvende pers zijn
dan al op het eiland en mogelijk kun
nen zo twee vliegen in één klap wor
den geslagen. Voorts is het plan om
bij de opening een groot opgezet koud
buffet te houden, waarbij onder ande
re journalisten van toeristische vakbla
den en grote investeerders zullen wor
den uitgenodigd. Doel is aan te tonen
dat de nieuwe jachthaven niet een op
zichzelf staande uitbreiding is, maar
dat op Texel nog meer aan de hand is.
De ideeën hierover zijn nog pril en
moeten nog verder worden uitgewerkt.
lokaas optreden. Maar dan krijgt hij te
horen dat er een vergissing is gemaakt
en dat hij kerngezond is. Hij durft niet
meer naar buiten uit angst te worden
neergeschoten. Na veel overreding
door FBI-man Bill McSwain en ex-
verloofde Millie gaat hij toch. Schoten
klinken maar Oliver is ongedeerd, want
hij is tijdig flauwgevallen. Millie sluit
hem in haar armen: happy end.
Overschakelen
In eerste instantie hadden de oud-
leerlingen een ander stuk in studie ge
nomen. Omdat dat erg tegenviel werd
op het laatste moment overgeschakeld
naar deze komedie. In één maand tijd
moest alles op de planken komen en
dat was eigenlijk te kort. Toch zat de
tekst er goed in en de vertolking liet
ook weinig te wensen over. Martin
Kikkert schitterde als Oliver W. Pankey.
Constant handenwringend speelde hij
een prima sukkel, die overtuigend dap
per werd. Kostelijk was de scène
waarin hij zijn baas een pak op zijn
donder wil geven. Kikkert is een talent
van formaat en kon deze rol zo uitbou
wen dat het stuk naar grotere hoogte
werd getild. Mary van Exel verscheen
onherkenbaar voor het voetlicht als de
krenterige hospita Sophie Goggan
Zeer kordaat veegde ze de vloer aan
met Pankey, totdat hij onverschrokken
heldenmoed toonde. Toen probeerde
ze hem te verleiden. Mary van Exel
had het vereiste typetje helemaal te
pakken. Marjon Broekman-de Wit
speelde Millie Millhaus, die de verlo
ving met Oliver verbrak om een relatie
met bankdirecteur Herbie Henderson
te beginnen. Een zware rol, veel op
het toneel en vaak enige tijd zonder
tekst, maar ze kon het aan. Peter Smit
had een driedubbele rol. Hij was inbre
ker/ bankovervaller, de dokter die Oli
ver het slechte nieuws bracht én muzi
kant Sandour Popouski die voor mis
dadiger werd aangezien. In het begin
wat aarzelend en voorzichtig, maar als
dokter Dickey op zijn best spelend
kwam Smit steeds beter op dreef.
Verhouding
Bankdirecteur Herbie Henderson werd
gespeeld door Teun Huisman. Zijn stie
keme verhouding met Millie speelde hij
De marketing-cursus, die op initiatief
van de stuurgroep Toeristisch Actie
plan Texel binnenkort op het eiland
zou worden gehouden, gaat wegens
eente kleine belangstelling niet door.
Er hadden zich slechts zeven Texelse
ondernemers gemeld. De cursus over
personeelsbeleid, die voor 7 en 14
maart op de rol staat, gaat voorlopig
nog wel door.
niet helemaal spontaan, maar ook hij
kwam steeds beter in zijn rol. Het sa
menspel met Martin Kikkert ging hem
prima af en leverde kolderieke situaties
op. Nenna van der Ster-Schreuder za
gen we als agente Debbie Richards.
Misschien had deze kleine rol bij meer
voorbereidingstijd wèl wat meer diep
gang kunnen krijgen. Ze deed haar
best, maar de schrijver had haar nu
eenmaal niet meer en geen betere
tekst toebedacht. Haar optreden tij
dens de bankoverval veroorzaakte wel
lachsalvo's in de zaal. Bijzondere ver
melding verdiende Henk Witte als Bill
McSwain, de FBI-man, een rol die
hem op het lijf was geschreven. In
eerdere stukken van oud-leerlingen
kwam hij wel eens iets minder uit de
verf, maar nu bood hij in alle opzich
ten tegenwicht aan Martin Kikkert. Hij
wist wat hij deed en deed het goed.
Als zijn talent blijft groeien kan hij de
rol van Martin Kikkert als ster van de
oud-leerlingen wel eens over gaan
nemen.
Kleding
Doktersassistente Anita Wren werd
verdienstelijk neergezet door Jeanette
ter Steege-Smit. Vooral toen Oliver
lang moest wachten bij de dokter
bood zij hem schitterend tegenspel.
Dat aan de kleding veel aandacht was
besteed bleek bij haar. Onder het witte
verpleegstersjurkje droeg ze steeds een
andere kleur panty wat aangaf dat het
verhaal zich over meerdere dagen uit
strekte. Ook de wisselende kleding van
de andere spelers was functioneel en
goed. Souffleuse Maartje Koopman-
Vlaming hoefde niet echt vaak bij te
springen. Het gebeurde althans niet
hinderlijk. Grimeuse Karin Nauta-
Didden had goed werk geleverd. Leuk
idee om met pruiken te werken.
Regisseur Paul Eelman had een moei
lijke taak om in zo'n korte tijd nog wat
te maken van een stuk waar weinig in
zat. Hij heeft zeker de kwaliteiten van
zijn spelers benut.
Een balorige Oliver (Martin Kikkert) gooit een zak stuivers leeg over gierige hospita mevrouw Goggen IMery ven Exell.
Zaterdag kwalificeerden Ingrid van
Lubek en Norbert Eelman zich in
Wieringermeer voor de finale-cross
op 12 maart. In een cyclus van drie
wedstrijden moesten de deelne
mende atleten proberen gemiddeld
bij de eerste twintig te finishen.
Dat dit geen moeilijke opgave was
bleek zaterdag uit het aantal deel
nemers. Samen met Ingrid stonden
nog dertien atletes aan de start, bij
Norbert vochten veertien atleten
voor plaatsing.
In Wieringermeer, waar de derde cross
werd gehouden, was een gevarieerd
parcours uitgezet waarin alle ingrediën
ten voor een aantrekkelijke wedstrijd
waren verwerkt. Een klimmetje, mod
der, scherpe bochten en zelfs een ne
gentig centimeter hoge heg. Hierdoor
ontstonden op alle afstanden aantrek
kelijke wedstrijden. Bij de meisjes juni
oren B vocht Ingrid van Lubek zich
meteen na de start naar voren. Op de
heuvel scheidde ze zich, samen met
Het bestuur van de regio Texel van
De Zonnebloem kan met voldoe
ning terugkijken op de zeer
geslaagde amusementsmiddag die
zaterdag in De Lindeboom werd
gehouden en door niet minder dan
245 bejaarden en gehandicapten
werd bezocht.
Het was de eerste keer dat de Texelse
afdeling, die twee jaar geleden werd
opgericht, zo'n middag organiseerde,
in nauwe samenwerking met de lande
lijke organisatie die tweederde van de
kosten van de artiesten vergoedde, zo
dat het toegangskaartje betaalbaar
bleef: f7,50. De mensen kregen waar
voor hun geld, hoewel het oorspronke
lijk aangekondigde programma vrij in
grijpend was gewijzigd. Artieste Corry
Konings was ziek en moest de avond
tevoren afbellen en ook het duo Frank
en Mirella viel door ziekte uit. In plaats
van hen konden echter Ciska Peeters
en Conny Vink worden gecontracteerd
en de door hen geboden kwaliteit
bleek allerminst tegen te vallen. Veel
indruk maakte ook Dick de Witte die
zich eerst als goochelaar manifesteerde
en later kwam met een briljante muzi
kale act, waarbij pantomine, goochelen
en musiceren hand in hand gingen. Hij
werd muzikaal bijgestaan door Kees
Leijdekkers en John van Eijk. De pre
sentatie van de middag was in handen
van de op Texel vaker gesignaleerde
NOS-omroepster Noortje Roll.
Aan hulp bij de organisatie en uitvoe
ring had het plaatselijke Zonnebloem-
bestuur geen gebrek gehad, zo vertel
de ons voorzitster Ans Gieles-ldema.
Er was met succes een beroep gedaan
op vele vrijwillige krachten, waaronder
18 personen die bereid waren om met
hun auto de mensen, die problemen
hadden bij het vervoer, te halen en te
brengen. De Lindeboom stelde de zaal
gratis beschikbaar en Hans Boom uit
Oudeschild betaalde de koffie en het
gebak voor iedereen. Het overwegend
bejaarde publiek reageerde merendeels
enthousiast op het programma, dat
ook werd bijgewoond door de heer J.
G. H. Wilms, hoofd nationale projec
ten van de Zonnebloem.
Het eerstvolgende Texelse
Zonnebloem-evenement is een boot
tocht op 5 mei. Op 11 september zal
een bijeenkomst worden gehouden in
het kader van de Nationale Ziekendag.
een mede-atlete, af van de „grote"
groep en kwam uiteindelijk na 1500
meter als tweede over de streep. Bij
de jongens junioren A werd meteen in
het begin al een kopgroep van vier
man gevormd. Hoewel de achter een-
volgende groep, waarin Norbert zich
bevond, alles deed om de leiders in te
halen mislukten alle pogingen. Na een
lange eindsprint finishte Norbert toch
nog als zesde. Door deze laatste
wedstrijd schaart Ingrid van Lubek zich
bij de besten met gemiddeld een twee
de plaats. Voor Norbert zat er dit jaar
niet meer in dan een gemiddelde
achtste plaats. Voor de finale,
zullen beide atleten zich proberen naar
een (nog) hogere eindklassering te
crossen.
Bij het verlaten van de veerboot v»
woensdag de bumper van een groe
VW kever licht beschadigd door ee
achteruitrijdende rode Ford Sierra.
politie verzoekt de bestuurder van c
rode auto zich te melden zodat de
schade kan worden geregeld, tel.
02220-2644.
Een 18-jarige bromfietser uit Den B
remde donderdag op de Kogerstra?
hard voor een linksaf de Jonkerstra
inslaande automobilist, waardoor h
onderuit ging. De brommer werd lij-
beschadigd en de jongen had wat
scheuren in zijn kleding.
RAVEN WIN LC2CRS 6LHTEN VERANTWOORDE LUX HE 10 VON 0€ R£ OAK TIE
Conny Vink, uitgelaten zingend voor 291 opgetogen luisteraars in hotel De Lindeboom.
Lid zijn van een amateurtoneelgezel
schap is meer dan het uitoefenen van
een hobby, het er eens lekker uit zijn
tijdens die donkere wintermaanden en
je dorpsgenoten, familie en anderen
een gezellige avond bezorgen. Deze
hobby houdt ook in dat je via een
Texelse of Helderse courant, misschien
zelfs via je eigen dorpskrantje ongena
dig op je falie kan krijgen. Dus kritiek,
waarbij je niet één keer maar wel vaker
slikken moet. Je kunt je afvragen, is
dit terecht of niet, je kunt je boos ma
ken, meestal accepteer je het en vaak
ook leer je ervan, omdat je weet dat
het zo dus niet moet.
Maar een recensie als in de T.C. van
26 januari j.l. over het stuk „Nee
schat, nu niet", op de planken ge
bracht door Nieuw Leven uit Oude
schild, wat moet je daar nu mee. Na
één maal lezen, denk ik „dit moet ik
nog eens lezen". Na de tweede maal
fronsen mijn wenkbrauwen zich tot
een groot vraagteken en na de derde
maal gingen mijn nekharen akelig prik
kelend overeind staand. De recensie
uit de Helderse Courant er nog eens
bijgehaald en dan denken hoe kan dit
nu? Twee mensen, naast elkaar op de
derde rij, krijgen hetzelfde voorgescho
teld en dan zo'n verschillende reactie.
Toegegeven natuurlijk, dat je van dit
genre toneel kunt houden of niet. Zo'n
recensie als in de Helder Courant is
natuurlijk iets waar iedere toneelver
eniging van droomt. Een stuk wat je
uitknipt en met krullen omlijst in je
plakboek plakt. En toch niet geschre
ven door een bepaald onbenullig man
netje met veel vriendjes bij Nieuw
Leven.
De recensie in de Texelse Courant is
op zich helaas al zo tegenstrijdig als
wat. Maar lees je in de H.C. dat de
hoofdrolspeler goed tegenspel gaf, op
dreef was en overeind bleef van het
begin tot het eind, dan tot je stomme
verbazing is hij in de de T.C. opeens
minder tekstvast, zoekt geregeld hulp
bij de souffleuse en verloor zijn rol
veel vaart.
En dit is iets wat absoluut tegen
gesproken moet worden. Deze hoofd
rolspeler, Martien de Vries in de rol
van Rinus Kleyburg was wel terdege
zeer tekstvast. Wat ook blijkt uit de
reactie van enkele tegenspelers na af
loop van de eerste uitvoering. „Goh,
wat ving hij me daar goed op, toen ik
daar de mist in ging" en „wat haalde
hij me mooi terug, toen ik een bladzij
oversloeg".
Wat doet een souffleuse? Doet zij pas
haar mond open als ze denkt „het
wordt nu wel erg stil, zouden ze me
soms nodig hebben?" Nee een goede
souffleuse doet ook haar werk als een
speler een pauze inlast waar hij of de
regisseur dit noodzakelijk acht. Dat de
toeschouwers op de eerste rijen hier
dan van mee mogen genieten, ligt niet
aan de souffleuse maar meer aan het
feit dat men bijna met z'n neus op het
toneel zit. En het wil dus ook niet zeg
gen dat de speler zijn tekst kwijt zou
zijn. Lezen we de rest van het stuk
nog eens door, dan moet ik helaas
concluderen dat de schrijfster helaas
niets van de bedoelingen van de regis
seur heeft begrepen. Het is o.a. nooit
de bedoeling geweest om Mien Dob
belsteen mee te laten spelen en oo
om een rivole striptease danseres i
het Parijse Lido zat men niet te spi
gen. Jammer zo'n verslag, het is 5
ja en het is geen nee. Het is.... ja,
is het eigenlijk? Het is in ieder gew
niet begrepen.
Martha U
Oudes
In Skil gebeurt nogal eens wat. Di Q
ervaren wij als dorpsbewoners ten
minste. Hartstikke blij dat een han
vol mensen iets op touw zet waar
kw
gehele dorpsgemeenschap (en vei
daar buiten ook) van mee profited we
Zo ook het toneelstuk „Nee schal L
niet", artistiek een hoogstandje vai /h
onze toneelvereniging „Nieuw Lev Ee,
tot drie keer toe opgevoerd in 't S eei
je. Driemaal een doorslaand succe sin
terwijl het publiek toch wel kritiscl ver
Over kritisch gesproken dat was d; te
verslaggeefster in de Texelse Cour, |aa
j.l. dinsdag dus ook. Martien de V noc
die als zeer verdienstelijk aangevei ma
voor Dick Witte diende, kon in ha; bel
ogen geen goed doen. Een kenne'bes
echter dat Martin door improvisatiBei
verschillende malen andere spelers amm
hulp schoot. Dit staat dus wel ins
contrast tot „minder tekstvast zijn' p(
Laten we wel wezen, Martien sper
naast Dick een glansrol. Als Frans O
Dusschoten met André van Duin
speelt, heb je dezelfde situatie, ms
blijven beide van essentieel belanc
Annie Boom zou ook geen „funcWT
nele rol" hebben bekleed. Het
echter een verademing haar, tusse:^
Ie intriges door, ten tonele te zien
schijnen. Er zat n.l. zoveel vaart i'ja"
verhaal dat het publiek even de ti,
kreeg om het gesprokene c.q. het
gespeelde op zich in te laten werl,jei
Hoe zo geen functie!? Jeanette
ker was volgens de recensie ook
frivool genoeg. Laat de verslaggefvo^
zelf maar eens in twee theedoeke^
huid voor het publiek heen en w{no(
flaneren. Gaan wij eens héél kritisi
zitten loeren.... Ook het taaltje wger(
Evelien van Dam vond geen genaW.
Het was een slechte imitatie van
eens AAA"/ Mien Dobbelsteen,£jer(
gens de verslaggeefster. „Het edsec|
platte taaltje", hoor je in heel Arrtmer
dam. Niemand kan mij echter wij.'
ken dat de gehele bevolking van
Amsterdam aan deze tv-serie meel
Dus waar slaat dit op?! Tineke vat
Beek speelde te voorzichtig, te ai
lend en niet voorspelbaar, aldus <t
schrijfster. Is het dan niet prach™
er een totaal ander type vrouw tu|
door loopt, die achteraf net zo v(
ven blijkt te zijn als haar me
despeelsters? Over anticlimax gei
kenll! Dan de bijgeplaatste foto,
die dan illustratief zijn voor het
toneelstuk? Er waren veel leukere|
menten met meer spelers. Voor
lichting van deze foto moet de f(
graaf maar eens bij Pieter de Vrii
rade gaan. En de recensente? Lal
a.u.b. naar Carré gaan, heeft ze
het gevoel dat ze het goed „doi
ieder geval is het goed om het
Amsterdamse accent onder de
krijgen. Blijft voor ons de hoop
het daar erg druk blijft houden
Roy M. Heb
Oude"
Oud-
.Het
