Dubbel applaus voor
Hoornder „Dubbel vier"
„Bandpromotie" weer
'n heerlijke happening
Sterrol voor debutante
SCHEIDING POEZIE GOED INITIATIEF
Jan Lusthof pacht
„De Koffiepot"
Verkeerd kenteken
D
Bandpromotie 1988 wie de jeugd heeft.
Voordracht van Erik Dros in de kleine zaal, waar zich een geïnteresseerd publiek had verza
meld. Op de achtergrond een fraaizilveren beeldhouwwerk", één van de door Rob Valken
burg vervaardigde beelden.
4X. onder nemers-akti viteiten
Koffieshop en petit restaurant ,,De
Koffiepot", Binnenburg 10, krijgt
een andere pachter. In het bedrijf
je, dat eigendom is van de familie
H. van Hintum, wordt ingaand de
ze week de scepter gezwaaid door
Jan Lusthof uit Den Burg, geas
sisteerd door zijn vrouw Dorien.
Ter gelegenheid van de heropening
wordt woensdag van 16.00 en 17.00
uur een ,,open uur" gehouden. De
zaak wordt ongeveer op de oude voet
voortgezet, maar het is de bedoeling
wat nadrukkelijker aan de weg te tim
meren en daarbij het accent te leggen
op de koffie die van hoge kwaliteit is
en in zeven soorten wordt geschon
ken. Daarnaast kan men in „De Kof
fiepot" terecht voor plate-service, mo
derne snacks (zoals saté, shaslick met
frites en kalkoenborstfilet), ijsspeciali-
teiten etc. Er is keus uit zes dagme
nu's.
Jan Lusthof kwam 13 jaar geleden uit
Groningen naar Texel en zette in De
J'elleboog zijn eerste schreden op het
horecapad. Als restaurant-kelner was
hij zeven jaar werkzaam in hotel „Op-
duin" en een jaar in „De Pelikaan".
Als zodanig deed hij veel ervaring op
en zijn culinaire bekwaamheid werd
nog verdiept door het volgen van cur
sussen. De Koffiepot wil opvallen met
enkele lekkernijen die nergens anders
te krijgen zijn, zoals de speciale
Koffiepot-uitsmijter en Texelse folklore-
koffie, die lijkt op de Ierse koffie, maar
bereid is met de Texelse kruidendrank
„Juttertje" en kandij.
Vanaf een al lange tijd op 't Horntje
geparkeerde auto trok de politie don
derdag het kenteken na. Dat bleek te
horen bij een rode VW Jetta, terwijl
de geparkeerde wagen blauw was.
Met de eigenaar, een firma uit Amster
dam/Amstelveen werd contact opge
nomen. Men was zich van geen
kwaad bewust en nadat de leverancier
van de auto was gebeld bleek dat per
ongeluk een fout chassisnummer was
doorgegeven, waardoor een verkeerd
kenteken was afgegeven. De firma zal
voor nieuwe nummerplaten zorgen. De
wagen stond bij de boot om klanten
van de firma, die bungalows verhuurt
van en naar hun vakantiewoning te
brengen.
PAGINA 2 TEXELSE COURANT
DINSDAG 8 MAART'
bijziende en naïeve Carry kwam ze
ma uit de verf. De zaal brulde,
toen het dopen van het nieuwe sc
werd gerepeteerd. Alie Boon was
houdster Margo, die nuchter bleef
der de kolder van de familie. Ook
speelde in het begin niet echt vlot,
maar kwam allengs beter in haar n
De verliefde broer van Lucy, Wim K
Hoornaar werd goed op de planken
gezet^door Joop Groeskamp. Hij he
een ongedwongen, ontspannen ma
van acteren. Daardoor kwam hij he
natuurlijk over. Hij kreeg prima tegf
spel van Linda Zijm als Astrid de Bl f'
Ze hadden, met huishoudster Margr
vrij „normale" rollen, waarin ze bee
goed tot hun recht kwamen en dei
in het stuk, naast de kolder van de
vier dubbelgangers, bewaarden.
Yuppii
Marco Bakker was Wout van Rijn
boer Aart de Zeeuw. Als yuppie-chfl
van de tekenkamer was hij niet gelo
waardig. Te houterig en veel te traa;
Maar als boer Aart die de kinderen
moet vermaken terwijl hij van hen
gruwt was hij schitterend. Het hoes'
punt van het stuk was wel het spror
je dat hij vertelde om de kindertjes
zig te houden. Hij haalde alle figure.'
door elkaar en plaatste ze in de huk
ge tijd: de zeven geitjes hadden de
klok gekraakt van de heks van Hans
en Grietje, die er niks van hadden
merkt dat haar huisje was opgegete'
omdat ze met computerspelletjes zï
te spelen....
Een groot compliment moet worden
gemaakt voor regisseuse Gerdy Gra
bowski. Een uitstekende rolverdeling
en prima uitgewerkte details maakte'
het stuk komisch, vlot en goed te k
grijpen. Grabowski is dus niet alleen
maar een getalenteerd actrice, ze
het ook op anderen over te brengen
Souffleuse Anneke Hillebrand had in
het eerste bedrijf veel werk, maar b
later rustig toekijken. Ze deed haar
werk onhoorbaar voor het publiek
cor en kleding waren goed verzorgd
De Vriendenkring kan terugzien op
geslaagd toneelseizoen.
luidseffecten niet klonken zoals ze
moesten klinken. Kontroverski's optre
den werd daarom vroegtijdig
afgebroken.
Geen entree
De grote zaal was al om zes uur, toen
de eerste band zou beginnen, behoor
lijk gevuld. Enerzijds was dat een pri
ma zaak, anderzaaks kostte dat de or
ganisatie handenvol geld. Tot half acht
werd namelijk geen entree gevraagd.
Jong en enthousiast waren de sleutel
woorden voor de eerste twee bands,
Pivo en B-men. Dat eerstgenoemde
band met veel energie te werk wilde
gaan werd snel duidelijk, toen in het
eerste het beste nummer al een snaar
afbrak.
B-men verraste met een leuke drumso
lo van Biem Vlaming. De leden van
Feedback zijn ook jong, maar zijn al
een heel eind verder op weg. Vooral
de blues-soli die Randy Piersma uit
zijn gitaar toverde dwongen ieders be
wondering af. De gitarist ging zó in
zijn spel op, dat bassist Nikolaas
Schoo hem op een gegeven moment
tegen de schenen moest schoppen om
weer verder te kunnen gaan. Samen
met drummer Wobbe Visser en saxo
fonist Sidney de Haan vormen zij de
kern van een andere band, Zulu Wail.
Deze groep, die in het verleden enkele
malen de show had gestolen, bleef
ditmaal met een rommelig optreden
achter bij de verwachtingen. Swingen
de synthesizer-rock werd gebracht
door de Riveters, met de Texelaars
Ron Flens (zang) en Karin Bakker
(drums) in de gelederen. Het was het
eerste optreden van deze half Amster
damse/half Texelse band en het
smaakte zeker naar meer. Voor de vro
lijke noot van de avond werd gezorgd
oor de Legendary Late Inbetweenies,
Drummer Hans Vlaming van Black Cadillac geconcentreerd in actie.
Het blijkt allemaal doorgestoken kaart
van Hugo te zijn. De reis is maar ver
zonnen en ze spelen zelf voor de dub
belgangers: een onbehouwen zwerver,
een viswijf, eeri truttig wicht en een
norse boer. Hen omvormen tot de
evenbeelden van de familie De Waard
en Wout van Rijn heeft weinig succes,
maar het brengt Astrid en Wim wel
tier liet weten graag nog eens op Texel
terug te komen. Hij heeft zelfs goede
hoop om als vaste gast deel uit te ma
ken van het zomerprogramma van het
nieuwe theater Klif 12, hoewel hij met
de theaterexploitanten daarover nog
niet heeft gesproken. Zijn hoop is ge
baseerd op een toevallig contact met
wethouder Zegers.
Niet muisstil
De keuze om pop en poëzie te schei
den bleek een juiste. In de kleine zaal
was de sfeer zoals Berkien al opmerk
te intiem en vonden de dichters en an
dere „artiesten" een geïnteresseerd
publiek tegenover zich. Een deel van
de belangstellenden bleek speciaal
voor dit gedeelte naar De Lindeboom
te zijn gekomen. Muisstil was het ook
in deze zaal echter nooit en dat was
ook onvermijdelijk met een bar achter
in en met de klanken van zich inspe
lende bands op de achtergrond. De
sfeer valt of staat echter met de disci
pline van het publiek. Tijdens het ab
solute hoogtepunt van de optredens in
de kleine zaak, het miniconcert van
Saskia (zang) en Oscar (piano), be
dierven enkele luidruchtige figuren
achterin de zaal het plezier van vele
anderen. Het is maar goed dat Saskia
en Oscar zó geconcentreerd waren dat
zij zich er niets van aantrokken. De
zangkwaliteiten van Saskia Eelman zijn
genoegzaam bekend. In combinatie
met het sobere pianospel van Oscar
Bremer kreeg zij het publiek met ro
mantische liederen aan haar voeten.
Het ovationele applaus was dan ook
volkomen terecht.
Flair
De pas 17-jarige Rachel Barnard droeg
gedichten en mijmeringen voor alsof
ze haar hele leven niets anders heeft
gedaan. Zij las niet voor uit eigen
werk, nee, met veel flair en gevoel
voor de juiste toon, bracht zij haar
werk uit het blote hoofd. Bovendien
liet zij enkele zeer „wijze" gedachten
horen. Debutante Renske van den
Tempel deed aan promotie voor het
boekje dat zij over het Texelse schaap
heeft geschreven, De aardige korte
verhaaltjes boeiden een redelijk groot
publiek. Marja Brouwer benutte haar
optreden om haar nieuwste gedichten
te laten horen. Het derde optreden van
Karin Beumkes in successie ging niet
door wegens ziekte van deze Texelse
dichteres. Vertrouwd waren de bezig
heden van de gebroeders Dros, van
wie Jaap met Mark Fonds een muzi
kaal duo vormde. Het optreden van
Kontroverski, oftewel Piet Backer, ging
op ongelukkige wijze de mist in. Ken
nelijk was ergens in zijn keyboards een
schroefje losgeraakt waardoor de ge-
met een aanstekelijk, country-
repertoire. Ook aanstekelijk maar bo
vendien kwaliteitief beter was de on
vervalste rock 'n roll van Shakin' Le
gend, met de uitstekende rockzanger
Rob Kooiman. Sassy Call en Black Ca
dillac kwamen niet zo uit de verf,
maar lieten beiden niettemin een uit
stekend eigen repertoire horen.
Showelement
Origineel en goed was Cease Fire, met
alweer zo'n prima zangeres uit de fa
milie Eelman (Marieke) in de gelede
ren. De band verraste met wat leuke
danspasjes in het slotnummer. Het pu
bliek waardeerde dit showelement
overduidelijk, een aanwijzing dat méér
bands hier aandacht aan mogen
schenken. Hoewel er een duidelijk ver-
Een dubbel applausdat verdiende toneelclub De Vriendenkring uit
Den Hoorn na de opvoering van Dubbel vier", dat zaterdag in
dorpshuis De Waldhoorn werd gespeeld. Na een aanvankelijk
stroef begin waarin houterig werd gespeeld en veel tekstfouten
werden gemaakt, kwam men in het tweede bedrijf echt op gang in
rollen die de spelers werkelijk op het lijf leken geschreven. Debu
tante Gitta Witte stal de show, maar ook de andere spelers bleven
overeind, waardoor ze de mudvolle zaal een kostelijke avond
bezorgden.
Bert Bruijn. In het begin niet overtui
gend en weinig tekstvast, maar als on
behouwen Jan de Hollander, constant
zeurend om een „pikketanessie" zeer
goed in zijn rol. Mevrouw Lucy de
Waard werd uitstekend gespeeld door
Bep van Duyn. Zij wist zich goed te
verplaatsen in de directeursvrouw en
was ook als visvrouw Rooie Sjaan heel
sterk. Kleine gebaartjes waar regisseu
se Gerdy Grabowski kennelijk goed op
had gehamerd completeerden de beide
rollen van Bep van Duyn. Voor debu
tante Gitta Witte was een sterrol weg
gelegd Ze moest in het eerste bedrijf
als vlotte tienerdochter nog wel wat
plankenkoorts wegslikken, maar als de
„Bandpromotie", de manifestatie van Texelse pop, poëzie en per
formance, heeft in twee jaar tijd een reputatie opgebouwd waar
geen uitgaande Texelaar nog omheen kan. De derde editie werd za
terdagavond niet alleen bezocht door de vaste kern bezoekers van
live-optredens en liefhebbers van sierlijke teksten, maar sprak een
veel breder publiek aan. 'n Happening die niet gemist mocht wor
den. Hiermee is de doelstelling, het promoten van het eigen eilan
delijk talent op gebied van woord en muziek, ruimschoots gehaald.
Hoogtepunten van „Bandpromotie 1988" waren het onaangekon
digde optreden van Oscar Bremer en Saskia Eelman, de voordrach
ten van Rachel Barnard en de bands Cease Fire, Shakin' Legends
en Feedback.
de bandjes die speciaal voor het
Bandpromotie-concert hadden geoe
fend. Later op de avond kon overigens
weer wat tijd worden ingelopen door
dat het optreden van de band Silfa
wegens ziekte van een zangeres werd
gehalveerd. Door al deze inhaalma
noeuvres kwam de „uitsmijter", de
Groningse band Bonnie 8- de
Boersma's, uiteindelijk toch nog in rui
me mate aan de bak Met alle respect
voor het swingende en originele optre
den van deze band, mag je je overi
gens afvragen waarom er per sé over-
kantse muzikanten naar Texel moeten
worden gehaald om voor de afsluiting
te zorgen. De naam is nu ook weer
niet zó bekend dat gesproken mag
worden van een publiekstrekker. Er zijn
inmiddels ook Texelse bands met een
(eigen!) repertoire dat interessant ge
noeg is om voor een lang en waardig
slot te zorgen. Zeker met het oog op
het krappe tijdschema, lijkt het niet
zo'n slecht idee om de Texelse bands
wat meer ruimte te geven. Anderzijds
verdient het streven van de Stichting
Popmuziek Texel (STIPT) om wat ex
tra's te bieden uiteraard waardering.
schil is in muziekstijlen, voert gitaa<
rock toch de boventoon tijdens zo'r
Bandpromotieavond en om het risic
dat er een soort eenheidsworst ont
staat te verkleinen, kan wat show
geen kwaad. De twee laatste barufrT*
Silfa en Blue Breeze, verkeren quar
zikale opvattingen zo'n beetje in de-
zelfde hoek. Door inbreng van de
nieuwe organist/zanger Ger Schafe.
klonk Blue Breeze toch iets anders!
gewoonlijk. Silfa viel op met helde*:,
vlotte vertolkingen van bekende hit
Tot slot deelde organisator Gele in jl
sen mee dat STIPT het dit jaar niet
het organiseren van Bandpromotie i\
leen zal houden. Op 6 oktober zal r,j
mei ijk de Ierse fo/kband ,,The DubA
ners" naar Texel komen voor een
concert.
Het tamelijk ingewikkelde verhaal werd
duidelijk voor iedereen uit de doeken
gedaan. Scheepsbouwer Hugo de
Waard, zijn vrouw Lucy en dochter
Marian willen Lucy's broer, Wim, kop
pelen aan Astrid de Bree, eigenaresse
van een modellenbureau, gespeciali
seerd in het zoeken van dubbelgan
gers. Wim heeft bij een bezoek duide
lijk zijn interesse voor haar laten blij
ken. Hugo daagt haar uit, samen met
Wim, dubbelgangers voor hem, zijn
vrouw, zijn dochter en de chef van de
tekenkamer Wout van Rijn te zoeken
die hen kunnen vervangen bij de jaar
lijkse nieuwjaarsreceptie voor het per
soneel van zijn firma. Zo kunnen ze
ondertussen zelf een zakenreis naar
Japan maken. Na veel aandringen
neemt Astrid de uitdaging aan.
Organisator Marten Zegel speelde zelf ook
mee.
Het is nog niet eens zo heel lang gele
den, pakweg begin jaren tachtig, dat
het vrij stil was in het Texelse popmu-
ziekwereldje. Daarin is inmiddels
drastisch verandering gekomen, getui
ge het overladen programma van za
terdagavond. Liefst twaalf bands
mochten iets van hun kunnen laten
zien en hadden daar elk slechts kort
de tijd voor. Menig optreden moest
zelfs met één of meerdere nummers
worden ingekort, omdat de organisatie
direct aan het begin al in tijdnood was
geraakt, na problemen bij het installe
ren van de geluidsapparatuur. Sportief
was dat de bekendste bands, die vaker
per jaar optreden, méér inleverden dan
Herman Berkien
Met de uitnodiging van cabaretier Her
man Berkien lag het iets anders, om
dat het poëzie-gedeelte met een der
gelijke bekende naam duidelijk meer
cachet kreeg. Toch was zijn optreden
geen hoogtepunt. In de slechts twintig
minuten die hij toebedeeld gekregen
had, ontpopte Berkien zich als een
enigszins flauwe grappenmaker. Hij
vond echter een gretig publiek tegen
over zich in de kleine zaal, die voor
deze gelegenheid tot de nok toe was
bezet. Berkien vertelde na afloop dat
hij erover had getwijfeld om in de gro
tere schouwburgzaal op te treden.
Spijt dat hij toch voor de kleinere zaal
had gekozen, had hij niet: Een pri
ma sfeertje, lekker intiem". De cabare-
tot elkaar. En het zorgt voor de nodige
komische situaties.
Onbehouwen
Hugo de Waard werd gespeeld door
Hugo de Waard vertelt zijn vrouw, dochter en zwager
hij vier dubbelgangers zoekt.
