IS
<ONINI<LIJI< ZILVER
^00R THEO MEDEMA
1
W
,,De Smul" al 35 jaar
'n begrip op Texel
De nieuwe Suzuki Alto
moetje even voelen.[]EE333
■xcelsior-voorzitter even sprakeloos
OSTEREND
PRESENT
i
Naam voor winterveulen
Verleende
bouwvergunningen
Epndernemers-aktiviteiten
AARTYSDAG 8 MAART 1988
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
;op
jorzitter Theo Medema van de Christelijke Muziekvereni-
ng Excelsior te Oosterend is onderscheiden met de zilveren
emedaille, verbonden aan de Orde van Oranje Nassau. Het
itje werd hem zaterdagavond door burgemeester A. Schip-
jr bezorgd, aan het slot van het jaarlijkse winterconcert in
e Bijenkorf en werd door mevrouw Medema opgespeld.
edema heeft het eerbetoon te dan-
n aan het vele werk dat hij in de
Op der jaren voor de gemeenschap
n Oosterend heeft gedaan, in het
jzopder als bestuurslid van de
uziekvereniging.
Grote verandering
recte aanleiding tot de koninklijke
ildiging was het feit dat Medema op
i eerstvolgende ledenvergadering de
lOtzittershamer definief neerlegt, na
rintig jaar. Voor Excelsior is dat een
grijpende gebeurtenis. „Ome Theo"
as het gezicht van het korps. Hij
rende en sloot op zijn eigen wijze de
rncerten. Met veel humor sprak hij
it publiek op aanstekelijke wijze toe,
aar de luim verdween uit zijn stem
3 hij het openingsgebed uitsprak,
at ook tot zijn taak hoorde en waar-
ee Excelsior zijn christelijke identiteit
inadrukte. Medema werd in 1946 lid
n het korps en draait dus al 42 jaar
ee. Al na negen jaar kwam hij in het
istuur; de laatste twintig jaar was hij
is voorzitter. Het concert van zater-
ig was het laatste dat hij als zodanig
eemaakte. Het publiek zal aan een
ider gezicht en een ongetwijfeld heel
idere stem moeten wennen, hoewel
edema lid blijft van Excelsior,
last zijn bestuursfunctie bij Excelsior
Theo Medema al 18 jaar voorzitter
n het Texels Christelijk Mannenkoor,
irder is hij de stimulator en de werk-
me kracht achter de bekende
DSterender rommeltjesmarkten. Zo'n
izig leven vraagt wat van vrouw en
aderen, wat voor burgemeester
thipper reden was om het opspelden
m de medaille over te laten aan me-
ouw Medema.
Goed concert
3t winterconcert dat Excelsior gaf,
onk als een klok. Niet in de laatste
plaats was dit te danken aan het feit
dat het korps nu eens niet op het
(toch wel wat krappe) toneel zat, maar
achterin de zaal. Omdat zich op deze
manier meer ruimte boven het korps
bevindt, kwam deze opstelling de
klank ten goede. Een nadeel was dat
een groot deel van het publiek de mu
zikanten niet kon zien.
Maar al met al was het duidelijk dat
Excelsior nog steeds vorderingen
maakt. Het lijkt dat het korps nog niet
aan het toppunt van zijn kunnen staat.
Natuurlijk waren er wat foutjes en slor
digheden te horen, maar onder de
strakke maar bezielende leiding van di-
rigente Betty Witte-Bakker werd toch
een uitstekende prestatie geleverd.
Zoals gezegd was de meest in het oog
springende verandering het omdraaien
van de zaalopstelling. Met bloemen en
instrumenten waren de kale muren van
de zaal wat opgefleurd en we kunnen
rustig stellen dat deze nieuwe entoura
ge het gezicht van het korps ten goe
de kwam. Het was wel even wennen.
Niet alleen voor het publiek, dat moest
zoeken naar een goed plaatsje, maar
ook voor de muzikanten die nu echt
,,op" moesten komen. Door de grote
deuren van de zaal kwamen de muzi
kanten keurig in ganzenpas aangewan
deld. Wel had dit opkomen misschien
even geoefend moeten worden, want
voor het publiek was het onduidelijk
wat er nu precies gebeurde. Nu duur
de het tot de aankondiging van de
voordat de zaal rustig werd. Maar toen
het korps eenmaal was gestart, verliep
de rest van de avond ook vlot. De in
deling van het programma was hetzelf
de als voorgaande jaren, zodat het pu
bliek in het gedeelte voor de pauze
kon luisteren naar wat meer gedragen
en voor een deel ook geestelijk werk.
De dirigente hield het korps goed in
de hand. Zowel in dynamisch als in rit
misch opzicht schoten weinig muzi
kanten uit hun slof. Het wat meer ge
dragen werk behoort toch altijd nog
tot het beste repertoire van dit christe
lijke korps. Het is alleen jammer dat,
vooral bij de langzame stukken, de
aanzet van de tonen nogal eens te
wensen overlaat. Het gebeurt maar
zelden dat een accoord in een keer
„staat". Meestal gaat hier enig gesis
en gefluit aan vooraf. Gelukkig maakte
de zuiverheid veel goed. Aan de stem
ming, altijd een moeilijk punt bij
fanfare-orkesten, was duidelijk ge
werkt. Als er al een verkeerde noot
tussen zat, viel die echt op.
Leerzaam
Alle gespeelde werken werden door de
dirigente aangekondigd en van een in
leidend praatje voorzien, een gewoon
te die de Excelsior-concerten altijd een
leerzaam karakter geven. Zo schetste
r
De bugensectie van Excelsior geconcentreerd aan het werk foto Dirk Kuiter)
Betty Witte bij de gespeelde Saraban
de van G. F. Handel, het beeld van
een grote zeventiende-eeuwse balzaal
waarin vrouwen in hoepelrokken een
dansje wagen, terwijl Excelsior voor de
achtergrondmuziek zorgde. De statige
sarabande echter, vooral bekend sinds
Kubrick hem gebruikte als thema voor
andere gedecoreerden, Piet Bakker en Jaap Trap met hun respectievelijke dames, die in de hulde deelden, (foto Dirk Kuiter).
Mevrouw Medema voorziet haar man van de zilveren eremedaille, (foto Dirk Kuiter).
rig in marstempo, maar zonder bege
leidend tromgeroffel. De leden stelden
zich op achter de lessenaars, de ruim
te vóór hen open latend voor de majo
rettes. Terwijl de dirigente vanaf de zij
lijn de stukken aankondigde, gaven de
tamboers een staaltje van hun kunnen
weg. Er werden uitsluitend stukken
gespeeld van de Nederlandse compo
nist Sandrie Egberts, een klinkende
naam op het gebied van drumband-
muziek. De drumband van Excelsior
mag dan niet erg groot zijn, de leden
kunnen wel hun partijtje trommelen.
Onder leiding van Henk Beijert werden
stukken in diverse ritmes gespeeld, ter
wijl majorettes hun beste beentje voor
zetten. Ook het Zuid-Amerikaanse re-
pertoire en instrumentarium werd niet
gespaard. In een zeer syncopisch
Percussion forever" werden alle be
schikbare instrumenten uit de kast ge
haald en gebruikt. Het optreden van
de drumband was kort, maar hevig.
De in donkerblauwe uniformen gesto
ken tamboers maakten al na zes num
mers afmars om weer plaats te maken
voor het muziekkorps.
Het gedeelte na de pauze was, zoals
gebruikelijk, opgebouwd uit wat vlotte
re nummers, vaak gebaseerd op be
kende melodieën die het publiek altijd
lijken aan te spreken. Het enige opval
lende was „Reflections of this time"
dat werd aangekondigd als concours
nummer. Het is gebruikelijk om de
concoursnummers voor de pauze te
spelen, omdat het vaak wat meer ge
dragen werken zijn, maar inderdaad
paste dit werk qua karakter beter nó
de pauze. Het enige rustpunt in de
swingende tweede helft van het con
cert was „East Anglia" van Jacob de
Haan, een stuk programmamuziek, ge
schreven naar aanleiding van het land
schap in de Engelse landstreek van de
zelfde naam.
Lintjes
Halverwege de tweede helft werd het
programma onderbroken door de lin
tjesregen. Voorzitter Medema trad naar
voren en deelde een erespeld uit aan
secretaris Piet Bakker en aan sopraan
saxofonist Jaap Trap. Bakker, die al
veertig jaar actief lid is van Excelsior,
waarvan de laatste vijfentwintig jaar
als secretaris, ontving uit handen van
de voorzitter de gouden speld van de
NFCM, als blijk van waardering voor
een van zijn films, gaf wellicht een
verkeerd beeld van deze, hopserige
hofdans, die van oorsprong uit Zuid-
Amerika afkomstig is. Het is een werk
met kracht en passie en roept eerder
gedachten aan begrafenis op dan aan
een bal. Maar het arrangement van
Jan de Haan werd uitstekend vertolkt.
Eén van de hoogtepunten van het ge
deelte voor de pauze was zonder meer
het paradestuk Royal processional"
van Morrisey. Origineel een stuk voor
harmonie-orkest, maar voor Excelsior
bewerkt door de heer Noom uit
Amsterdam.
Na afloop van dit werk, waarvan voor
al het middendeel nog aan de oor
spronkelijke harmonie-opzet herinnerde,
bood de dirigente aan dit stuk te spe
len als opening voor de Olympische
Spelen als deze ooit nog op Texel ge
houden mochten worden.
Met een klinkende Engelse mars, vol
schetterend koper, besloot het muziek
korps het eerste deel van het optreden
en werd het toneel vrijgemaakt voor
het optreden van de drumband.
Dat ook deze overgang niet was gere
peteerd, maakte dat het wellicht lan
ger duurde dan nodig was. De over
gang liep niet helemaal vloeiend en
door een paar coördinatiefoutjes,
moest er nogal wat heen en weer
worden gesleept moet stoelen en les
senaars. Maar uiteindelijk was het zo
ver. De drumband van Excelsior kwam
van achter uit de zaal opgelopen, keu-
o
o
O
73
telefoon (02223) 837, o.
b.g.g. (02223) 221.
Joals bekend hebben zich inmiddels
na tweehonderd mensen opgegeven,
mee willen spelen in het Historisch
pel „Een vreemde eend in de bijt".
Jhdat de spelcommissie binnenkort
Wze mensen in wil delen in groepen
worden eventuele andere geïntereseer-
den dringend verzocht zich zo snel
mogelijk op te geven. Om organisatori
sche problemen te voorkomen wil de
Uit het grote aantal inzendingen heeft
ifnilie Van der Linde de naam „Ludi-
|Ue" gekozen voor het winterveulen.
endster is Cindy Koning uit Oude-
schild. Zij krijgt een vijfrittenkaart van
manege De Krim.
spelcommissie alle inschrijvingen vóór
15 maart binnen hebben. Ook mensen
die geïnteresseerd zijn in een hoofdrol,
kunnen dat tot deze datum bekend
maken. Omdat tot nu toe weinig ou
dere mensen hebben opgegeven voor
deelname, wil de spelcommissie vooral
op hen een beroep doen. Opgeven
kan via Henny Kalis, Ankerstraat 32,
Oosterend, tel. 02223-310.
Burgemeester en wethouders hebben
aan de volgende personen en/of in
stanties bouwvergunning verleend: J.J.
Vogel, voor het gedeeltelijk veranderen
van een horecabedrijfspand, Kik-
kertstraat 29-31, De Cocksdorp; J.
Heynen-van 't Veer, De Ruyterstraat
85b, Oudeschild, voor het plaatsen van
een schuur/berging; W.G. Bruin, Ho-
gereind 12, Den Burg, voor het plaat
sen van een douche-ruimte; Neder
lands Instituut voor Onderzoek der
Zee, voor het gedeeltelijk vergroten
van een studentenwoning, Dageraad,
't Horntje; H. Bruin, Burgerdijkje 15,
Den Burg, voor het plaatsen van een
woonhuis, garage en zomerwoning;
Fa. De Muy, voor het plaatsen van
een woonhuis en garage,
Ploosterstraat, De Cocksdorp.
Derden-belanghebbenden kunnen te
gen deze beschikking ingevolge de
Wet Administratieve Rechtspraak Over
heidsbeschikkingen een bezwaarschrift
indienen. Nadere informatie hierover is
te verkrijgen bij de gemeentesecretarie,
afdeling R.O.V., kamer 205.
Er zijn zelfs stamgasten die geen
flauw benul hebben waar café 't
Tesselaartje staat. Zij hebben het
over „de Smul", net zo goed als
Jan en Piet volgens hen „Smul"
als achternaam hebben en niet
Huizinga. Het ontstaan van het be
grip „De Smul" dateert van 35 jaar
geleden, om precies te zijn 9 maart
1953, toen Joop en Aleida Huizinga
en hun dochter Duw met cafetaria
„De Smulpot" begonnen. De da
tum 9 maart duikt telkens weer op
in de historie van „De Smul", dat
nog altijd op de vertrouwde plaats
aan de Binnenburg staat maar in
de loop der jaren is uitgegroeid tot
een veelzijdig horecabedrijf. Mor
gen (9 maart uiteraard) wordt de
jongste loot aan de stam, de grill-
boet, feestelijk in gebruik
genomen.
Niet alleen wordt de officiële opening
van het nieuwe bedrijfsgedeelte ge
vierd, ook is er feest wegens het
35-jarig bestaan. Verwacht worden
klanten uit verschillende „tijdperken".
Het begon allemaal in 1952 toen Joop
en Aleida Huizinga een grote prijs
wonnen in de Staatsloterij. Joop was
tot dat moment melkrijder en Aleida
dreef een kaaswinkeltje in de Ko-
gerstraat, op de plaats waar nu pizze
ria Venetia staat. Met het geld kochten
zij het pand Binnenburg 5 van de fa
milie Van Beem, die er een fotozaak
had. Een jaar nadat „De Smulpot"
daar van start was gegaan, schafte de
familie een rijdende patatwagen aan,
die een standplaats kreeg op de Oude
schilder haven, met dochter Duw als
verkoopster. Jaren later verhuisde de
mobiele kraam naar de nieuwe veerha
ven aan 't Horntje. Zoon Piet ging
daar de scepter zwaaien. De andere
zoon, Jan, hielp ook een handje mee
in het bedrijf, als het druk was in het
cafetaria of op de haven.
„De oude Smul was een pijpenla, met
voorin aan de straatkant het café en
achterin de huiskamer. De vaste klan
ten zaten altijd achterin Een privéle-
ven hadden we eigenlijk niet, maar het
was wél gezellig", herinnert Jan Hui
zinga zich.
De broers namen in 1968 de zaak van
hun ouders over en voerden direct ver
anderingen door. De toen 21-jarige Piet
en 19-jarige Jan verbouwden het cafe
taria tot café annex patatkiosk en wij
zigden de naam in „Smullies Bar". De
patatwagen en ijscokarren werden van
de hand gedaan. De broers hielden het
oog op de toekomst gericht. In 1973
kochten ze het pand van slijterij Koorn
naast het café. Er verrees een com
pleet nieuw gebouw met modern front
zijn vele werk. Jaap Trap kreeg de zil
veren bondsspeld voor zijn 25-jarig lid
maatschap. Trap, die met enkele on
derbrekingen lid is geweest van het
korps, was van 1981 tot 1985 lid van
het bestuur.
Het korps had na deze gebeurtenis
nog maar één nummer gespeeld, toen
burgemeester Schipper van achter uit
de zaal naar voren kwam. Hij vertelde
dat het voor Excelsior een bijzondere
dag moest zijn. Ten eerste omdat het
tot nog toe prima had gespeeld en
ook omdat het korps dit jaar 80 jaar
bestaat. Maar niet in de laatste plaats
omdat het het laatste concert zou zijn
dat Theo Medema als voorzitter mee
maakte. Na een periode van twintig
jaar legt Medema de voorzittershamer
neer, zo vertelde Schipper.
Vervolgens las hij een brief voor van
het ministerie van WVC, waarin werd
verklaard dat Theo Medema voor zijn
vele werk voor zowel korps als man
nenkoor, de eremedaille in zilver beho
rend bij de Orde van Oranje Nassau
werd toegekend.
De totaal verraste Medema werd daar
na de versierselen opgespeld, waarbij
de burgemeester werd bijgestaan door
mevrouw Medema. Even wist de voor
zitter niet wat hij moest zeggen, maar
gelukkig was hij nog in staat een
dankwoord te spreken. Ook secretaris
Piet Bakker sprak namens bestuur en
leden een dankwoord, waarin hij Me
dema feliciteerde met zijn onderschei
ding. Een aardige bijkomstigheid was,
dat het eerstvolgende programmapunt,
My Way, zou openen met een pauken-
solo. Theo Medema, die al jaren de
pauken slaat bij Excelsior voorspelde al
voor aanvang van het stuk dat die rof
fel als gevolg van de emotie wel wat
te wensen over zou laten. Maar alsof
er niets aan de hand was zette hij in,
weldra gevolgd door de rest van het
korps. Het programma werd besloten
met een bewerking van „Stay with me
till the morning" uit The Young
Amadeus.
Voorzitter Medema besloot de avond,
voor de laatste keer. Hij maakte van
de gelegenheid gebruik leden te wer
ven voor zowel korps als drumband.
Vooral oud-leden werden opgeroepen
hun instrument weer op te pakken.
Weliswaar heeft Excelsior onlangs ne
gen nieuwe leden mogen begroeten,
maar er is nog altijd plaats voor meer.
waarachter een bar-discotheek schuil
ging. Boven werden acht eenvoudige
hotelkamers gemaakt. De discotheek
(leeftijdsgrens 18 jaar) liep als een
trein. Het was nog de tijd dat iedereen
vroeg uitging; om negen uur 's avonds
was er vaak geen kruk meer te be
machtigen. Jan Huizinga: „We had
den een zeer uitgebreide klantenkring
en dat was tegelijk ook een echte
vriendenkring. Zondagmiddag was bin
go vaste prik. Maar op een gegeven
moment kregen we te maken met de
trend dat de jongeren op steeds jeug
diger leeftijd naar de disco dingen. Wij
bleven streng letten op die minimum
leeftijd, maar ja.... de tent moet wel
vol natuurlijk. Wij voelden ons echter_
meer aangetrokken tot het iets oudere
publiek en dus besloten we wéér te
veranderen, ondanks het feit dat de
tent toen nog prima liep". Piet bleek
de meeste feeling voor het „sociale
barwerk" te hebben, terwijl Jan zich
liever culinair wilde ontplooien. Het
bedrijf werd in 1979 gesplitst in bar en
restaurant. Zó is het nu dus nog, met
als uitbreiding van het eetgedeelte nu
de grillboet. Volgend jaar zal het hotel
gedeelte worden gemoderniseerd.
Ter gelegenheid van de jongste mijl
paal is er mogen van 18.00 tot 21.00
uur receptie met aansluitend een feest
je voor alle huidige en oude klanten.
Garage Westend, Oosterenderweg 52, Oosterend (Texel), 02223-396
