,Leen zo weinig mogelijk
an een handelsbank"
Vogels van
duinen: de
de
Tapuit
dvies Heetveld aan geslaagden RSG:
OOSTEREND
PRESENT
)ld
Geslaagd
Rommeltjesmarkt
vier zaterdagen
Straatversiering
Geslaagd
JUNI
qAG 21 JUNI 1988
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
wetj
van dj
imma,
len j
1 ieugj
zien
It gev
e-Styt
00 toi
net
5.00
rizont
llende
deze#
Ptogii
ordt
ning
een
at Kal
obeer zo weinig mogelijk gebruik te maken van een han-
ui ibank bij het financieren van je studie" aldus het advies dat
tor Henk Heetveld donderdagavond gaf aan de geslaagden
de Rijksscholengemeenschap die verder gaan studeren.
tveld reageerde daarmee op de
■genomen jongste wijziging van
studiefinancierings systeem die
neerkomt dat studenten naast
basisbeurs niet meer een aan-
rie nlnde beurs of renteloze lening
ten afsluiten. Hij rekende voor
een student die maandelijks on-
ebracfte' duizend gulden moet beste
en een basisbeurs krijgt van
door het lenen van het ont-
ap vojende 9e,d in vier iaar een stu-
chuld kan opbouwen van meer
f40.000,—. Het duurt lang voor
de aflossing en rente daarvan is
iald. Heetveld keurde het
eem daarom in scherpe bewoor-
en af, maar deed een gedegen
erwetse methode aan de hand
het toekomstige financiële on-
sf zoveel mogelijk beperkt te
den; zet de tering naar de
efinil
rdt ht
verht
zond
et
loop
len
opi
zult je geld anders moeten gaan
ven dan |e misschien gewend was.
zuinig, zodat je weinig of niets
te lenen. Probeer het die jaren uit
ïgen. Als Texelaar verkeer je in de
1 onechte positie dat je allerlei vakan-
da™ antjes kunt nemen. Zorg dat je wat
e9™ ent, zodat je zelf kunt aanvullen
je tekort komt".
et ee
t VOOI
elijk
J. Zij
n acl
het
ee;
ats
irdt
I van
■ante
B; 3.
i jon|
ir 19.0
sisjai
ome)
tark 2
hart
Wils
ren:
3 W
rond;
veggft
ter
gen
de p
rapp
izak,
jack,
ilsmCe,
peld
nen
i de
hg.
Feest
gebruikelijk was van de officiële
v' ma-uitreiking in de school een feest
'arna aakt. Dat begon al even na zeven
avonds toen de geslaagde leerlin-
zich op de Groeneplaats in Den
verzamelden om daar te worden
;,00P esproken door de burgemeester,
is voor het hele eiland Texel
P weer een feest als van de geluk-
Zi kilo
in 6 4i
iog op Texel aanwezige scholen
voortgezet onderwijs, kinderen af-
iren", aldus de burgemeester, die
ie had ingenomen op het wapen
rexel dat in het nieuwe plaveisel
het plein is aangebracht. Jullie zijn
omai '^ien blij ^at ie afscheid kunt ne-
van de school en het lerarencorps,
dat betekent dan wel afscheid ne-
van een gebouw waar je echt on-
ak was én afscheid nemen van
sen waar je terecht kon en die jullie
de jaren heen toch maar naar een
eindresultaat hebben gevoerd. Er
ook alle aanleiding om ook van
kant deze mensen en via hen alle
onderwijs betrokkenen, te dan-
i/oor hun inspanning om de jeugd
iet eiland te begeleiden". De burge-
m bk ;ter zei er zeker van te zijn dat de
ïgen niet alleen in intellectueel op-
goed zijn opgeleid, maar ook op
jebied van de menselijkheid goed
)egeleid in de afgelopen jaren,
zullen jullie nodig hebben om met
-strar diploma op zak het verdere leven
te kunnen. Maak er als mensen on-
)eng tlkaar wat van en dan komt de rest
id w B'f"-
Ereronde
eslaagden klommen vervolgens op
grote vrachtwagen voor het maken
n ereronde door Den Burg, voor-
:90U' igaan door de ook op een wagen
sc^a ide boerenkapel. Even na achten
eerde de stoet in de
scholengemeenschap-aula waar de
ngen door applaudisserende ouders
ndere genodigden werden opge-
Het was niet het eerste feest
leerlingen meemaakten in het ka-
van de examens. Aan de vooravond
het bekend worden van de examen-
taten was er in de school nog een
geweest, verzorgd door de ,,vóó-
lexamenklas" onder leiding van Pe-
lin, die voor een wild west-sfeer
gezorgd door de feestruimte te ver
in in een soort saloon. Hin had
veel eer mee ingelegd en had zich
eretitel Meester Feestmaker"
'en. De oorkonde als bewijs van
woeming werd hem door rector
'eld overhandigd. Heetveld bracht
dank aan Ko Koomen die met en-
anderen veel werk in de donkere
f. had verzet, waardoor tegen lage
aan elke leerling een foto van de
imenklas kon worden uitgereikt.
Muziek
luzikale omlijsting van de diplomau-
werd verzorgd door het Kon.
Fanfare maar ook door een gele-
tèidsformatie van leerlingen,
taande uit Erna Pieters (zang) Guido
't Noordende, Martin Mevius, Jan
sm van Groenigen en Marcel Tijsen.
tochten een roek-nummer met een
&aal voor deze gelegenheid gemaakt
dat verwees naar actuele schoolse
"landen. Elke tekstregel ervan was
9rote stroken papier gezet, ten be-
van de ouders die de zangeres
fchien niet zouden verstaan.
Schilling, voorzitter van de Ou-
®ad van de RSG sprak een felicita-
tord. Met voldoening verwees ze
naar de enquête waaruit bleek dat de
leerlingen het op de Texelse RSG prima
naar hun zin hebben, maar ze vroeg
ook aandacht voor de kinderen waar
voor de schooltijd om wat voor reden
dan ook problematisch is. "Ze on
derstreepte het belang van goede sa
menwerking tussen leerlingen, ouders,
schoolleiding en docenten en meende
dat ook de ouders een belangrijk
steentje hebben bijgedragen aan het
examenresultaat. Haar advies aan de
geslaagden: ,,Sta open voor andere
ideeën, je moet geven en nemen, maar
ook kritisch zijn als het nodig is". De
ouderraad had ervoor gezorgd dat alle
geslaagden later op de avond een hapje
en een drankje kregen.
Voor schut
De avond had verder een spontaan,
maar nogal geïmproviseerd en rommelig
karakter. Een groep leerlingen voerde
onder leiding van Yvonne Boom een
komische act op waarbij de leraren de
zaal werden ingestuurd om vervolgens
stuk voor stuk op het matje te worden
geroepen. Yvonne Boom (,,Je ken wel
zien dat het een echt Boompie is", zei
iemand) zette ze daar voor schut (maar
ook in het zonnetje) door allerlei kleine
en grote belevenissen die zich tussen
leerkrachten en leerlingen hadden voor
gedaan, ter sprake te brengen. In één
geval was het blijkbaar zo gênant, dat
de betrokken leerkracht zich haastte om
voor de microfoon te verklaren dat het
„incident" dat ter sprake was gebracht
naar het land der fabelen moest worden
verwezen. Yvonne stak in het voorbij
gaan ook organisator Peter Hin nog wat
pluimen op zijn hoed. In zijn dankwoord
bracht Hin ter sprake dat op het zo aar
dige eindexamenfeest ook wat verve
lends was gebeurd. Maar liefst elf spie
gels waren toen spoorloos uit de school
verdwenen. Hij deed een beroep op de
daders ze terug te brengen. „Anders
moet ik ze betalen".
Bijzondere geslaagden
Traditiegetrouw werd bij het uitreiken
van de diploma's wat extra aandacht
besteed aan geslaagden waarmee iets
bijzonders aan de hand was geweest.
Zoals Yvonne Gort die na de RSG het
voor gezien had gehouden en een paar
jaar was gaan werken. Toen kwam ze
terug met de bedoeling toch maar een
diploma te gaan halen. In de praktijk
komt daar vaak niet veel van tercht,
omdat veel opgedane kennis is „wegge
zakt" maar Yvonne was geslaagd. Een
bijzonder geval was ook Dennis Beum-
kes, die in de brugklas een hopeloos
geval leek, naar een andere school ging
waar het ook niet lukte en toen naar de
RSG terugkwam. Men had er een hard
hoofd in, maar hij werd op aandrang
van zijn moeder en onder een reeks kei
harde voorwaarden toch weer toegela
ten. Hij heeft nu wél zijn diploma en
komt volgend jaar terug om verder te
leren. Wegens speciale huiselijke of an
dere omstandigheden werd ook de
geslaagde Sacha Takes in het zonnetje
gezet, evenals Evert Koopman die
Noordhollands kampioen wielrennen bij
de niet-licensiehouders werd, maar zijn
school niet verwaarloosde want hij
slaagde met vele achten. Jan Rikus
Jansen ontdekte bij het VWO-
eindexamen dat hij het verkeerde vak
kenpakket had gekozen. Een jaar over
met een ander pakket mocht niet vol
gens de ministerële bepalingen. Hij
kwam dus niet terug op school, maar
ging aan de zelfstudie en slaagde met
weinig of geen hulp van de leraren met
een uitstekende lijst. Opmerkelijk was
ook de prestatie van Arnold en Dennis
Boomstra, een tweeling die op hetzelfe
niveau, en met dezelfde vakken examen
deed en ongeveer gelijkluidende cijfers
behaalde. Het was al tien jaar geleden
dat zich op de RSG iets dergelijks
voordeed.
Afscheid
Voor het laatst was de organisatie van
de examens in handen geweest van
conrector Martin de Weijer. Hij gaat de
school verlaten en kreeg alvast als aan
denken foto's van de eindexamenklassen
mee. De Weijer verklaarde het werk met
plezier te hebben gedaan, al was het
steeds wel een „zenuwenklus". Vooral
dit examenjaar was nogal turbulent ge
weest als gevolg maar liefst acht wijzi
gingen die van Den Haag moesten wor
den doorgevoerd, waaronder- op het
laatste moment een verandering met
betrekking tot de waardering van de re
sultaten van scheikunde/VWO waardoor
deze cijfers iets hoger konden uitvallen
dan was verwacht. „Een douceurtje van
Deetman, maar het kostte dan ook
niets", aldus De Weijer.
RSG blijft
De conrector memoreerde nog dat de
omvang van de school hard is terugge
lopen. Vorig jaar waren er nog 204 exa
menkandidaten; dit jaar 157. Het ziet er
echter naar uit dat in de huidige leerlin-
genomvang niet veel verandering meer
zal komen. Er zijn gelukkig nog genoeg
leerlingen om het voortbestaan van de
school te rechtvaardigen, zodat kan
worden verwacht dat de RSG Texel tot
De geslaagde RSG-ers op weg naar de diploma-uitreiking.
in lengte van jaren zal bestaan, ondanks
andersluidende geruchten. De Weijer
vertelde over het vele correctie- en an
dere werk dat in het kader van de exa
mens is verzet, de rol die de computer
daarbij speelde en over het falen op be
paalde onderdelen van diezelfde compu
ter, waardoor toch nog handwerk nodig
was. Dat werd ondermeer verricht door
mevrouw Haak die in de helft van de
eigenlijk benodigde tijd twee keer 157
lijstjes verzorgde.
Op de Amsterdamse Grafische School
is Gertha Wessels geslaagd voor de
opleiding Reclame Vormgeving.
Exacte animo
Aan de hand van cijfers toonde De
Weijer aan dat het percentage geslaag
den van de Texelse RSG-kandidaten ho
ger was dan elders in het land. Ook het
gemiddelde niveau van de geslaagden is
hoger.
Zo'n tachtig procent deed examen op
D-Niveau. Een kwart koos zeven vakken
inplaats van de minimale zes. Opvallend
was vooral het naar verhouding grote
aantal leerlingen dat een „exact" pakket
had gekozen, dus met het niet zo po
pulaire maar wel veel gevraagde wiskun
de. Dat was ook een verdienste van de
desbetreffende lerarengroep, die blijkbaar
zeer motiverend in actie is geweest. De
meest verdienstelijke van hen, Jan Vla
ming, werd in de bloemetjes gezet. Dat
Texelse RSG-geslaagden die elders gaan
studeren kunnen worden gerekend tot
veelgevraagde Texelse produkten, bleek
uit een verhaal van rector Heetveld. Een
vrouw uit Heemskerk die een tijdlang
een Texelse leerlinge op kamers heeft
gehad wil perse weer iemand van Texel!
Wie in Kennemerland of omgeving gaat
studeren moet zich dus maar melden...
De bekende rommeltjesmarkten in
Oosterend worden komende zomer
gehouden op de volgende zaterda
gen: 9 juli, 23 juli, 13 augustus en
27 augustus.
De opzet is gelijk aan voorgaande ja
ren. Vanaf 10.00 uur is er dus weer
een vlooienmarkt aan de Verlorenkost
door de kinderen. Ook de verkoop van
versgebakken vis begint om 10.00 uur
De kramen staan als vanouds op
gesteld rond de Nederlands Hervormde
kerk. Er is weer een rad van avontuur
en voor de jeugd zijn er spelen. De
Rommeltjesmarkt-kapel zorgt voor mu
zikale begeleiding. De organisatie heeft
weer veel spullen binnen gekregen.
Deze zijn thans opgeslagen in een
nieuwe opslagplaats: in de „zuier-
schuur" van de familie A.P.C. Koop
man aan de Achtertune. Deze schuur
was in november vorig jaar door de
gemeente verzegeld omdat er geen be
drijfsactiviteiten meer mochten plaats
vinden. Met toestemming van ge
meente en Koopman konden de „rom
meltjes" er echter worden opgeslagen.
ijjl'A kW
telefoon (02223) 837,
b.g.g. (02223) 221.
Vanaf heden is er iedere maandag
avond voor de bewoners van de Mul
derstraat, Botterstraat en Robbepad
van 19.30 tot 21.00 uur een werkavond
of wordt informatie verstrekt over de
versiering van de straat. De bijeen
komsten zijn in de schuur van W. Du-
vekot, Robbepad 2.
Edwin Witte is geslaagd voor het exa
men docerend musicus Trombone aan
het conservatorium te Alkmaar.
Zangvogels zijn bij veel mensen niet zo populair, ledereen geniet
natuurlijk wel van hun zang, maar het herkennen van de verschil
lende soorten is moeilijk. Er zijn zoveel verschillenden, ze lijken zo
op elkaar en het is zo moeilijk ze te ontdekken in struikgewas of
dichte boomtoppen
In de duinen is het vaak makkelijker.
Hoewel ook hier veel „kleintjes" in de
dichte struiken leven, laten ze zich
toch wat beter zien. Ze zitten ook nog
wel eens bovenin, op een paaltje of op
een duintopje. Bovendien heeft een
aantal soorten zelfs een zangvluchtje.
Dat wil zeggen: al zingend stijgen ze
op om na langere of kortere tijd weer
te dalen. Extra opvallen voor hun
soortgenoten is de bedoeling van zo'n
zangvlucht. Maar ook wij, vogelaars,
profiteren natuurlijk van dit gedrag. Is
het u wel eens opgevallen dat het juist
de zangertjes van open gebieden zijn
die in de vlucht zingen? Bosvogels
doen dit nagenoeg nooit. Logisch als
we erover nadenken want in het dichte
struikgewas heeft zoiets natuurlijk nau
welijks zin. De „buren" zien het niet
eens, zover een zangvlucht al mogelijk
is in de dichte boomtoppen.
Holenbroeder
Op naar het duin dus. Wel verrekijker
meenemen want je benadert zangvo
gels zelden zo dicht dat je ze met het
blote oog goed kan bekijken. Eén van
de meest opvallende en gemakkelijkst
herkenbare zangvogels in het duinge
bied is de tapuit. Vooral de mannetjes
zijn opvallend: grijze kop en rug, zwar
te vleugels en wang, wit keeltje en
voorhoofd en vooral in het voorjaar
een bijna oranje borst. Het meest ken
merkend is misschien wel het staartpa-
troon. Een brede zwarte eindband
vormt samen met zwarte middelste
staartpennen een omgekeerde T. Die
steekt sterk af bij de witte zijkanten
van de staart en de witte stuit. Als
een tapuit voor ons opvliegt is dat
heel opvallend.
De wijfjes zijn veel minder uitgespro
ken gekleurd, maar hebben dezelfde
staarttekening. Tapuiten leven overal in
de duinen, maar het meest in echt ka
le duingebieden. Het liefst zitten ze op
hellingen met veel duinroosjes, bunt
gras, mossen en korstmossen. Langs
het wandelpad langs de Nol van Ber-
tus (noordelijk van De Koog) zien we
ze bijvoorbeeld altijd. Ook in De Bolle-
kamer, Bleekersvallei en Eierlandse dui
nen is het doorgaans niet zo moeilijk
ze te ontdekken. In deze open duinge
bieden wordt ook genesteld. Er is zelfs
nestgelegenheid in overvloed, want de
soort is een echte holenbroeder. In de
talrijke (verlaten) konijneholen vindt hij
onderdak. Men hoort weieens zeggen
dat konijnen door hun gegraaf en het
opvreten van allerlei planten alleen
maar schadelijk zijn, maar dat is niet
zo. Vier vogelsoorten zijn gebaat bij
een goede konijnenstand omdat ze in
hun holen broeden. Het kauwtje, de
bergeend, de holenduif en onze tapuit.
Uitgezonderd de eerste soort zijn ze er
zelfs bijna geheel afhankelijk van. De
holenduif broedt voor 100% in de ho
len en de bergeend en tapuit zeker
voor 90-95%. Lang leve het duinkonijn
dus!
Tapuiten zijn overigens wel vindingrijk
bij het zoeken naar broedplekken. In
De Slufter broeden ze bijvoorbeeld wel
eens onder een stapeltje aangespoeld
hout. Uitzonderlijk is dat ze zelfs wel
eens op de Hogeberg broeden in een
tuinwai. Zelf graven ze geen holen, zo
als bijvoorbeeld de oeverzwaluw, dus
er moet toevallig wel een holletje in de
tuinwai zitten.
Merkwaardige geluiden
De zang van de tapuit is lastig te om
schrijven. Het is in ieder geval geen
lang aangehouden welluidende strofe.
Het zijn maar korte stukjes met nogal
wat hoge, piepende geluiden, af en
toe met heldere tonen en soms afge
wisseld door een merkwaardig „me
taalachtig" geluid. Meestal wordt van
af een duintopje gezongen maar zoals
het een echte duinvogel betaamt laat
hij soms een zangvluchtje zien. Hij
stijgt steil, maar lang niet zo hoog als
bijvoorbeeld de veldleeuwerik, om
meteen daarna weer te dalen met uit
gespreide vleugels en staart. Dit ge
drag zien we in juni niet meer zo vaak.
De meeste tapuiten hebben nu jon
gen. Als we te dicht bij ze in de buurt
komen worden ze heel zenuwachtig,
dat wil zeggen de ouders. Ze laten
hun waarschuwings- of alarmroep ho
ren, een scherp „tik" of „pjie-tik".
Dan knikken ze nerveus door de
knieën en trekken met vleugels en
staart. Als de vogels dit gedrag verto
nen, kunnen we maar beter doorlopen
of op ruime afstand gaan kijken. Dan
zien we misschien hoe de tapuit met
een insect of een vette rups in een
holletje verdwijnt of een uitgevlogen
jong voert.
Duinvogel?
In Nederland broedt de hoofdmacht
van de tapuiten in het duingbied.
Daaruit zouden we kunnen conclude
ren dat de soort een schaarse broed-
vogel is die nogal kieskeurig is wat
woongebied betreft. Het tegendeel is
waar! Eigelijk broedt hij overal in open
gebieden van toendra in het uiterste
noorden tot het echte hooggebergte in
zuidelijke streken. Een vereiste is dat
het gebied open of kaal is en dat er
voldoende holten zijn. In rotsachtige
gebieden zijn die er natuurlijk. En zo
kwamen we de tapuit ooit tegen in de
rotsige lavavelden van IJsland, boven
de boomgrens in de Zwitserse bergen
en in de Kaukasus en ook op het
vliegveld van Irkutsk, midden tussen
de bijna eindeloze wouden van de Si
berische taiga. Steeds kregen we dan
weer die plezierige schok van herken
ning.
„Onze" tapuit van de zon doorstoofde
duinpannetjes langs de boorden van
de Noordzee, ook hier zo ver van
huis
In feite strekt het verspreidingsgebied
zich over het hele noordelijke halfrond
uit. Van het noordoostelijke deel van
Canada, via Groenland en IJsland naar
Europa en Noord-Afrika en dan verder
via het gehele noordelijke deel van
Azië tot aan de stille oceaan. Nee,
zelfs nog verder want ook Alaska
wordt door de soort nog bewoond.
Wereldreiziger
Alle tapuiten uit dit hele immense ge
bied trekken in de herfst naar Afrika.
Tapuit (mannetje)
tekening Sytske D/jksen
Zelfs die uit Alaska. Via de Be-
ringstraat vliegen die over naar Siberië.
Daar houden ze een zuidwestelijke
richting aan om via Arabië tenslotte in
oostelijk Afrika te belanden. Een tocht
je van vele duizenden kilometers En in
het voorjaar moeten ze weer terug
ook. De Canadese, Groenlandse en
IJslandse tapuiten vliegen via westelijk
Europa naar Afrika. Maar daarvoor
moet eerst wel een flink stuk oceaan
worden overgestoken. Die IJslandse
tapuiten kunnen we overigens op
doortrek op Texel ook wel eens zien.
Het zijn meestal de late trekkers die
hier na half mei of begin juni passe
ren.
Lijster
Als we de tapuit (of op z'n Texels
stoag of atoagie) een tijdje gadeslaan
valt z'n verwantschap met de lijsters
meestal wel op. Z'n houding, z'n ma
niet van voedsel zoeken en z'n vaak
wat geaggiteerde maniertjes doen hem
op een klein lijstertje lijken. De veel
zeldzamere mededuinbewoners rood-
borsttapuit en paapje zijn „neven" van
de tapuit en behoren ook tot de lijster-
achtigen. Van deze twee soorten broe
den in ons duingebied slechts zo'n vijf
of tien paren. Het is dus heel wat
moeilijker, hoewel niet onmogelijk, dit
tweetal te ontdekken. Bij de tapuit
moet dat in ieder geval wel lukken. Er
broeden tenslotte zo'n 130 paren in de
Texelse duinen en er is daar meer dan
50 kilometer vrij toegankelijk wandel
en fietspad.
Adriaan Dijksen
