\i(
Dord
hol
land
se oud-Texelaars
og altijd „echte" Texelaars
I
,,Als Theo en Bob nee zeggenkraken we de boot"
'■NSUAU - JMIMUHUI IMÖ3
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
]1JZTandfZn^CTeZtr b"'9emeeS"" Ton Sch/PP"f 0""™° "V 'oos Organise,or Pie, Logman giom een „o,s bij
luur een zaal af, zet een menigte oud-Texelaars bij elkaar en het
vordt gegarandeerd gezellig. Bedenker en uitvoerder van deze
impel ogende, maar veelomvattende succesformule, Piet Logman
lit Alkmaar, kon zaterdag glimmen van trots: zo'n 230 Noordhol-
indse oud-eilandbewoners beleefden in „Motel Heiloo" op de
tens van Heiloo en Limmen een zeer geslaagde „reünie". Het
ros der reünisten voelt zich nog altijd 'n „echte" Texelaar, zo
leek uit de vele gesprekjes die wij voerden. Hoewel men 'in veel
evallen niet meer op Texel zou willen wonen, blijkt de band met
et Igeboortejeiland nauwelijks aangetast. Aan het slot van de
ag klonk dan ook de roep om óók een gereduceerd boottarief
oor deze categorie. „Als Theo en Bob nee zeggen, kraken we de
oor/"
een kwartier na aanvang stond
isl dat de dag niet meer stuk kon.
(ie vooraf nog had getwijfeld of het
«I zo leuk was om zoveel relatief
ibekenden bij elkaar te halen,
ivam snel op andere gedachten,
at velen slechts via één gemeen-
:happelijk feit (namelijk de Texelse
erkomst) waren verbonden en er
is niet echt van een „reünie" spra-
was, vormde totaal geen belem-
ering. Aan de hand van bij de
gang verkregen naamstickers wer-
in de contacten snel gelegd en
eek er telkens wel de één of ande
achtergrond te verzinnen waar-
rar men elkaar zou moeten
lennen".
CO Eelman sprak ferme taal tijdens het slot-
■oord
leen voor het welkomstwoord van
gamsator Piet Logman en de onver
achte komst van burgemeester Ton
thipper wilden de oud-Texelaars er
entjes het zwijgen toe doen. Maar
or de rest waren ze niet te hou-
h. Hetgeen Gelein Jansen, die was
igenodigd om in oud-Texels dialect
n voordracht te houden, tot zijn
i|t merkte. Na enkele minuten ver
a's trachten 235 Texelaars te over-
inimen, gaf Jansen de pijp aan
aarten en maakte er ook maar een
rellige dag van. Ook in het verloop
ln de dag zou hij geen gelegenheid
■ar krijgen het woord te nemen, zó
!,ig was men aan het bijkletsen.
Itoefte aan andere programma-
kardelen was er gewoonweg niet,
trok een videosamenvatting van de
at 30-films van Gijs Duinker nog
de nodige aandacht.
reünie begon al op het motel-
"keerterrein aan de Kenne-
trstraatweg. „Welkom oud-
*elaars" stond op een verlicht re
clamebord in grote letters te lezen. In
de entreehal werden de bezoekers
begroet door een persoon met de de
gelijke Texelse naam Kees van Heer
waarden, zoals diens naamplaatje
vermeldde. Van Heerwaarden schud
de ieder de hand en kruiste de na
men aan op een presentielijst. Aan
de receptiebalie werden stickers uit
gedeeld, waarop de reünisten hun
naam dienden te noteren. Bij de in
gang van de grote zaal stond een fo
tograaf gereed om alle bezoekers te
vereeuwigen. Vervolgens de stap
naar binnen, de zaal in, op zoek naar
een kop koffie en een tafeltje met
bekende gezichten. Maar allereerst
moest een ander station worden ge
passeerd: direct na de entree had
Piet Logman plaatsgenomen en om
hem kon uiteraard niemand heen. De
stuwende kracht achter de reünie
schudde vele handen en werd verblijd
met menig cadeautje.
Telefoonrekening
Het was Logman gegund, want het
zaterdagse feest vormde de bekro
ning op vele uren voorbereidende ar
beid. Om het welslagen van zijn plan
niet aan het toeval over te laten, had
Logman zeer veel Noordhollandse
oud-Texelaars persoonlijk opgebeld.
„Die man moet een telefoonrekening
van hier tot Maastricht hebben",
werd alom geconcludeerd. Tijdens
het door Nico Eelman (uit Sint Pan-
crasl gesproken slotwoord werden
ook Logman's echtgenote en Kees
van Heerwaarden in de hulde betrok
ken. Het leeuwedeel was echter ver
richt door Piet Logman zelf, een
persoonlijkheid bij wie organiseren in
het bloed zit. Aanleiding voor de reü
nie was de geslaagde opening van de
Texelse brug, verleden jaar in Alk
maar. Toen had Logman met twee
andere Alkmaarse oud-Texelaars er
voor gezorgd dat in de kaasstad
woonachtige eikandgenoten die ope
ning zouden bijwonen. Dat lukte, en
daarmee was de basis voor de reünie
gelegd. Logman liet oproepen plaat
sen in de Texelse Courant en de bij
de Verenigde Noordhollandse Dagbla
den aangesloten kranten. Mond-tot-
mond reclame deed de rest. „In een
opwelling heb ik dit georganiseerd.
Nu ik al die glunderende gezichten
zie, besef ik dat het een goed idee
was", aldus een al even glunderende
Piet Logman zaterdag.
Burgemeester
Enorm op prijs gesteld werd de aan
wezigheid van Texel's burgemeester
Schipper, die voor menigeen slechts
van foto's in de TC bekend was. Kort
na tien uur maakte hij onaangekon
digd zijn opwachting. Schipper, die
haast verontschuldigend opmerkte
„zelf pas drie jaar Texelaar te zijn",
begon zijn speech met „Beste Texe
laars".
Eerst kwam hij met een geruststel
lende mededeling: „Toen ik vanmor
gen vroeg het Marsdiep overstak,
heb ik Texel in blakende welstand
achtergelaten. Het eiland ligt er dus
nog."
Schipper verbaasde zich erover dat
zich zoveel in Texel geïnteresseerde
mensen hadden verzameld. „Van Frie
zen hoor je wel eens vertellen: net
onkruid, ze komen overal op. Texe
laars zie je trouwens óók overalEn
het opvallende is: ze blijven ook Texe
laars", concludeerde de burge
meester.
Hij stelde zich een vraag, die gedu
rende de dag door vele aanwezigen
zou worden gesteld. „Waarom voelen
wij ons zo met dat eiland verbonden?
Is het een kwestie van ras, of is het
nostalgie? In elk geval beschikt Texel
over een geweldige achterban, waar
op het kan terugvallen Ook al woont
u aan de overkant, toch weet u te
oordelen over de mensen die op Texel
wonen of ze „echte" Texelaars zijn of
niet."
Schipper ging in op de ontwikkeling
van het huidige Texel. „Het Texel van
nu is niet meer het eiland van toen,
dat is bekend We moeten er echter
voor zorgen dat Texel economisch bij
de tijd blijft, en tegelijkertijd de
schoonheid van Texel in stand hou
den zodat de gasten niet teleur
gesteld worden. Hetzelfde geldt voor
de ontwikkelingen in de landbouw en
de visserij. Tot dusver lijkt ons dat
aardig te lukken,"
Met zijn sympathieke en humoristi
sche praatje bleek Schipper de juiste
snaar te hebben geraakt. Hij bleef
niet lang, maar menig oud-Texelaar
kwam hem even de hand drukken.
Adres onbekend
De reünie heeft de inschakeling van
het bekende radioprogramma „Adres
onbekend" niet nodig gehad. Eén der
aanwezigen was naar aanleiding van
een recente uitzending toevallig wél
bij dat programma betrokken. De te
genwoordig in Den Helder woonachti
ge Wim Kalkman, met J.A.C. Bartels
samensteller van het boek „Texel,
Europa's laatste slagveld", vertelde
desgevraagd dat hij veel telefoontjes
had gekregen na de uitzending van
vrijdag. Daarin werden de luisteraars
verzocht om informatie over het
803e Noordkaukasische Infanterie
Bataljon, dat tijdens de Tweede We
reldoorlog op Texel was gelegerd.
Kalkman, die met stadgenoten een
tafeltje deelde (althans tijdens het
eerste half uur van de reünie), is
daarmee een voorbeeld van een oud
Texelaar van wie de banden met
Texel allerminst versleten zijn, inte
gendeel, hij propageert het eiland.
Een band van ruim een halve eeuw
onderhoudt de heer C. Roeper. Jaar
lijks is deze oud-secretaris van het
Texels Schapenstamboek nog op
Texel als eregast bij de schapenfok-
dag. Roeper was sinds 1932 45 jaar
werkzaam bij het Landbouwhuis te
Alkmaar en woont tegenwoordig in
Bergen. Als tijdens de reünie frag
menten van oude Texel-films worden
vertoond, herkent hij zichzelf. Roeper
vertelt dat hij nog een abonnement
heeft op de Texelse Courant en ook
op de boot.
Daarmee is hij zeker niet de enige.
Toen Nico Eelman (uit Sint Pancras)
tijdens het slotwoord vroeg wie nog
geabonneerd is op ,,'t Suffertje", gin
gen zéér veel handen de lucht in.
Hetzelfde geldt voor de vraag wie
minstens viermaal per jaar op Texel
komt.
Woningruil
Tinie Boon-Eelman („Zeg maar van
Kee-van Liere") zou zelfs een stapje
verder willen gaan. Na eerst een jaar
of vijftien in Heemskerk en nu alweer
elf jaar in Schagen te hebben ge
woond, heeft ze zin om zich weer op
haar geboorte-eiland te vestigen. On
langs plaatste ze zelfs een adverten
tie voor woningruil. Er kwam slechts
één reactie op, en die bleek niet ge
schikt. Op de vraag of ze in Schagen
of omgeving ook contact met oud-
Texelaars heeft, zegt ze: „Ja, maar
dat was puur toeval. Ik raakte op de
vrouwenvereniging eens aan de praat
met iemand. Na enige tijd bleek zo
maar dat zij ook van Texel kwam,
een Daalder uit Oosterend."
Niet-overkantse Texelaars waren er
ook, zij het in zeer bescheiden mate.
Wij telden een burgemeester, een
journalist, een „verstekeling" en twee
mannen van de historische vereni
ging. Dick Lemstra en Gelein Jansen
waren door organisator Logman ge
vraagd om enkele onderdelen te ver
zorgen. Jansen zou zoals reeds
vermeld een voordracht houden en
Lemstra verzorgde het commentaar
bij de Texel-videofilm die overigens
door de historische vereniging was
Zaterdagochtend, 9.30 uur: ..Buiten Is het zes
Diens broer Rein, woonachtig in
Heerhugowaard, was ook present.
Van de familie Zijm zagen we broer
Henk (Castricum) en zus Anneke
(Alkmaarl, vroeger van de Gast
huisstraat. Een blik op de deelne
merslijst leert dat ook Bakker en
Witte niet ontbreken, in enkele geval
len zelfs „dubbel Texels besmet":
Bakker-Boom (en andersom). Bakker
van Heerwaarden, Bakker-Witte. Ook
Zijm-Ran, Verberne-Barhorst, Kiljan-
Smit, Vlaming-Trap, De Graaf-van
Swinderen en ga zo maar door. Trijnt
je Koopman woont al 47 jaar in Alk
maar. Ook zij blijft op de hoogte van
het eilandelijk gebeuren via de
Texelse Courant. Toen vorig jaar de
Alkmaarse brug werd geopend, was
ze dan ook van de partij. „Ik vond
het toen jammer dat de burge
meester er niet was. Het is geweldig
dat hij nu wél de moeite nam om er
bij te zijn."
Bootrevues
Als de video op een groot doek
wordt vertoond, zijn wij toevallig in
gesprek met de dochter van cineast
Gijs Duinker, Hanme Boon-Duinker.
De videobeelden zijn van wat minde
re kwaliteit dan de originele films,
oordeelt zij. „Die zijn nog werkelijk
glashelder, hoe vaak ze ook al zijn af-
ln gesprek Henk Zijm llinksl en Wim Boon.
samengesteld. Zaterdagochtend
vroeg waren zij met een auto vol
kleikoek, flesjes Juttertje en video
banden naar Heiloo gereisd. Logman
had voor de reünie namelijk tal van
Texelse bedrijven weten te interesse
ren voor een bijdrage in goederen of
geld. Als tegenprestatie mochten
Lemstra en Jansen een stand met
promotiemateriaal van de historische
vereniging opstellen.
Van Heerwaarden
De traditionele Texelse achternamen
Van Heerwaarden en Zijm waren
ruimschoots vertegenwoordigd. Zo
spraken wij onder anderen met Siem
van Heerwaarden, vroeger uit De
Koog en sinds 1960 werkzaam bij
Hoogovens en wonend in Heemskerk.
gedraaid in de loop der jaren." Echt
genoot Wim Boon wordt door velen
herkend. Hij was in het begin van de
jaren vijftig onderwijzer in Oudeschild
en Zuid-Eierland (thans De Scholerie).
Furore maakte hij ook met de zoge
naamde „bootrevues", feestavonden
waarmee de gratis reizende school
jeugd in „De Oranjeboom" (nu
chinees-restaurant Azië) het Teso-
personeel bedankte. Net als zijn ge
neratiegenoot „meester" Jan Bruin
op Texel, maakte Boon vorig jaar ge
bruik van de „DOP"-regeling en is
dus nu onderwijzer af. Hij piekert er
echter niet over weer op Texel te
gaan wonen: „Nee, dat met meer.
Maar als ik aan 't Horntje de boot af
loop, dan voel ik: ik ben weer thuis.
Dat duurt een tijdje, maar dan is het
gradenbinnen zitten oud-Texelaars
weer afgelopen, dan moet ik terug
naar Alkmaar."
Adrie Kalf uit Zaandam geniet van de
door diens neef Bert Koning gemaak
te foto's die regelmatig in de TC
staan. Deze loodgieter, die in het be
gin van de jaren '50 nog hielp bij het
aanleggen van de waterleiding op
Texel, is alweer 33 jaar oud-Texelaar
en woont in Zaandam. Via de muziek
(big bands) loopt hij nog regelmatig
Texelse „gabbers" tegen het lijf en
vervult naar eigen zeggen ook een
ambassadeursfunctie. „Zo heb ik
voor overkantse bands wel eens op
tredens op Texel geregeld. En ik denk
dat alle twintig kamergenoten van
militaire dienst al eens hun vakantie
op Texel hebben doorgebracht.
Trouwens, daar loopt Aart Slegh, te
gen hem heb ik vroeger nog gevoet
bald. Hij was een back waar ik
vroeger niet doorheen kon komen."
Kalf had tijdens de reünie nog een
ontdekking gedaan. Het bleek dat
mede-reünieganger Jurr Beumkes al
jaren verantwoordelijk is voor de uit
betaling van Kalf's salarisBeiden
hadden daarvan tot zaterdag geen
weet.
Het laatste woord had Nico Eelman,
die op verzoek van Logman een slo
trede hield. Eelman stelde de reü
nisten een aantal vragen, waaruit
moest blijken dat ze allemaal nog
„echte" Texelaars waren. Er waren
zowaar nog een aantal Teso-
aandeelhouders in de zaal; aandeel
houders van het zwemparadijs waren
daarentegen op de vingers van één
hand te tellen. „Dat valt me toch
teuge."
Mooi brieffie
Voor Eelman echter aanleiding ge
noeg om ervoor te pleiten dat ook
overkantse Texelaars door Teso als
,,echte" Texelaars in het computer
bestand worden opgenomen en dus
kunnen profiteren van lagere tarieven
„We laten Willem Boon van Lange
Willem en Leentje Dijt van Hein Dijt
van Westergeest een mooi brieffie
schrijven naar Theo Hoogerheide en
Bob Bakker. Als wij ook zo'n geredu
ceerd kaartje kunnen krijgen, beloven
we dat we met z'n allen dit jaar Ou
we Sunderklaas komen vieren Piet
Logman organiseert het wel. Maar als
Theo en Bob nee zeggen, kraken we
de boot!" Ferme taal waarvoor Eel
man een stevig applaus kreeg.
Vervolgens overhandigde Eelman aan
Piet Logman een envelop met inhoud,
bijeengebracht tijdens de reünie via
de bekende hoed die de ronde deed
en waarin gul werd gestort.
Of Logman's wens om in Alkmaar
een soos voor oud-Texelaars op te
starten, in vervulling zal gaan, is een
vraag die zaterdag nog niet kon wor
den beantwoord. Logman had nog
geen reacties gekregen, maar dat kan
uiteraard nog komen. Bij voldoende
belangstelling zal de soos in buur
thuis ,/t Ambacht" in Alkmaar-noord
worden gehouden, om de twee we
ken (of maandelijks) op de dinsdag
avond. Wie interesse heeft, kan
contact opnemen met Piet Logman,
tel. 072-622271.
n"°' hU" "e here" K"'an ,De" Hel"ee" J B°°n 'Schagen' van hun ach,ge-
