„Excelsior" prima op
dreef in winterconcert
Alles is geoorloofd bij
toneelclub Zuid-Eierland
Subsidie tijdig
aanvragen
Markt en open d
van Vrije School
Diaconieën NH kerk
nemen project aan
PAGINA 2
TEXELSE COURANT
DINSDAG 7 MAAI
kreeg Noom de gouden federa-
tiespeld met bijbehorende oorkonde
•omdat hij er meer dan veertig jaar als
muzikant had opzitten Zijn vrouw
werd met een bloemetje in de hulde
betrokken.
Verenigingen en instellingen die voor
1990 exploitatie- of investeringssubsi
die nodig hebben, dienen de betref
fende aanvraagformulieren vóór 1
april a.s. in het raadhuis te hebben
afgeleverd. Aanvragen die te laat bin
nenkomen, worden niet meer in be
handeling genomen.
„Vaste" subsidieklanten hebben van
de gemeente het betreffende formu
lier toegezonden gekregen. Anderen
kunnen het nog afhalen bij de afde
ling culturele zaken.
Deze herinnering moet niet worden
opgevat als een aansporing om sub
sidie te vragen, nodig of niet. Het ge
meentebestuur vindt dat een
vereniging of instelling zijn financiën
zoveel mogelijk rond moet zien te
krijgen zonder dit ruggesteuntje van
de overheid.
men deze tegenstrijdige belangen te-
samen. Zijn grootste politieke
tegenstander is de „rooie feministe"
(„laat dat rooie er maar vanaf") we
duwe Ligtvoet. De politieke tegenstel
ling kan niet verhinderen dat dochter
Nora Paalvast en de zoon van de we
duwe, Jimmy, zich meer dan normaal
tot elkaar voelen aangetrokken. De
grootste verstoring van alle gangbare
verhoudingen is echter afkomstig van
Albert Knoop, een oom van Henry
Paalvast's vrouw. Hij verschijnt plot
seling ten tonele na een jarenlang
verblijf in een Zuidamerikaanse ge
vangenis. Daar is weliswaar zijn haar
dos grijzer geworden, maar zijn
streken is oom Albert nog niet ver
leerd. Voortdurend weet hij als
scherp observerende buitenstaander
de anderen te confronteren met hun
eigen gedrag. Dit tot ergernis van fi
guren als de bekakte mevrouw Din-
geman (door oom Albert oneerbiedig
met „Dingetje" aangesproken) en ko
lonel buiten dienst Diepenbrock.
Niet uit de verf
Helaas kwamen de onderliggende be
doelingen van Akkermans' stuk zater
dagavond niet goed uit de verf.
Hoewel er met overtuiging werd
geacteerd, bleven de door oom Al-
bert opgemerkte tegenstellingen voor
het publiek te onduidelijk. Aan het
eind van het stuk konden de toe
schouwers onmogelijk het gevoel
hebben zojuist getuige te zijn ge
weest van radikale veranderingen in
de Gelderdonkse gemeenschap. Dat
was met name aan de tekst te wij
ten. De dialogen beloofden veel,
maar de verwikkelingen schoten qua
diepgang te kort om de ommezwaai
en aannemelijk te doen lijken. De
spelers hadden zich vol overgave op
de dialogen gestort, maar konden
zich geen duidelijke weg naar het
einde banen.
Echt storend was dat niet, mede om
dat de aandacht werd afgeleid door
een aantal hilarische momenten die
perfect werden uitgevoerd.
Dialect
Aan het door Kees Wetsteen gebezig
de taalgebruik zou men niet zeggen
dat hij zojuist was teruggekeerd uit
een Zuidamerikaanse nor. Wetsteen
zette een oom Albert met Texels dia
lect neer, maar dat tastte de geloof
waardigheid niet aan. 'n Goed
vertolkte lange rol, die extra zwaar
was door de vele verkleedpartijen.
Wetsteen liet er zich niet door uit het
ritme halen, integendeel.
Als Henry Paalvast had Chris Meyer
de andere hoofdrol. Kon Wetsteen re
gelmatig relativerend uit de hoek ko
men, Meyer daarentegen moest zich
voortdurend als de in zijn eer be-
Zaterdagmiddag 18 maart va'
tot 17.00 uur houdt de Vrije
haar tweede open dag van di
schooljaar, nu echter gecomb
met een voorjaarsmarkt.
Er worden in het gebouw aan
Gasthuisstraat eigengemaakte
verkocht die het karakter van
School met zich meedragen.
er een boekentafel met inforrr
over de Vrije School in het alg
en de „Juffies" staan garant;
een persoonlijk gesprek of infi
over hun toch wel heel bijzon
schoolsysteem. Om 15.00 uui
een poppenkastvoorstelling ve
door een speciaal daarvoor as
trokken speelster. De voorstel!
bedoeld voor kinderen van 4|
jaar en duurt een klein uur. KI
van 3 mogen er ook in, mits i
der begeleiding zijn. Het stuk
wordt gespeeld heet „Jan Kla
en de lentefee". De toegang h
bedraagt f2,50 per persoon. I
en appeltaart ontbreken ook d
keer niet. ledereen die belang!
heeft is deze middag welkom.
dreigde aanstaande wethoude
gen, hetgeen een zeer zware
was. Hij sloeg zich er goed dl
In het verleden had Meyer no
eens moeite om zijn stem te
fen, maar ditmaal beet hij ste
zich af.
Fenny van Exel liet als diens i
Coby Paalvast weer eens zier
welk natuurtalent zij beschikt,
lijk volkomen op haar gemaki
zij het rustpunt op het toneel,
handen werd die mevrouw Pa
overigens wel een héél aardig
derlijk type. Volgende keer wa
karakter?
Geeske Verra was zaterdagaw
als zo vaak) haar tegenpool al
manhaftige weduwe Ligtvoet
ste instantie ervaart men haai
den als overrompelend, maar
eenmaal aan haar wijze van a
gewend wordt het eentonig. V
meer variatie in het uitspreker
haar teksten en bewegingen
minder naar het behang starei
voorbeeld), zou haar spel zeke
goede komen.
Debuta
Sandra Zegers debuteerde ini
van dochter Nora. Als zij de o
heid van zich afschudt en due
spreekt, kan zij een aanwinst
vereniging worden. Wèl resolu
maar tevens een beetje lachei
het eerste optreden van Roel
Heide als Jimmy Ligtvoet. De
bestaat dat hij vooral zichzelf
en niet zozeer de rol van de i
een raadslid acteerde.
Aan Nel van Slageren zouden I
debutanten een goede lerares I
ben. Zij maakte echt iets spet I
van de dame van stand mevr!
Dingeman. Heerlijk truttig uitg
en uiterst bekakt pratend zorg
voor enkele komische momen
Waar Nel van Slageren slaagd
schoot Piet Druif tekort. Hoe»
rol van kolonel b.d. Diepenbr
hem geknipt was, miste hij dt
tuiging en overdrijving die nod
om zo'n rol boven de middelit
te tillen. Het „verrek, kèèrel'
eenvoudigweg niet lekker o vei
pen krijgen.
Grimeuse Karin Somers had
den vol, vooral met het oudei
maken van een aantal spelers
compliment dat regisseur Ke
Oosterhof kan worden gema
dat hij de vaart in het stuk h
ten te brengen. Het „stille" s
teren terwijl men niet aan hel
is) blijft een onderdeel waara
nog heel wat kan schaven. D=
van souffleuse Ciska Bakker
konden de spelers goed geb
Dankzij haar betrouwbare en
merkte aanwezigheid verliep
zonder opvallende haperingen
Muziekvereniging „Excelsior" heeft zaterdagavond routine bewe
zen in een zeer geslaagd winterconcert. Onder leiding van Betty
Witte-Bakker leverde het korps een prima prestatie en deed dat
met veel plezier voor een bomvolle „Bijenkorf".
Voorzitster Fem van Dijk overhandigt de oorkonde aan Joop Noom In het midden mevrouw
Noom.
Het programma was zeer evenwich
tig opgebouwd. Populaire en iets
zwaardere werken wisselden elkaar
goed af en het geestelijke element
(vroeger zo kenmerkend voor het re
pertoire van deze christelijke muziek
vereniging) ontbrak niet, al was het
bescheiden.
het publiek was enthousiast en
bracht een staande ovatie na afloop.
Daarmee is niet gezegd dat zater
dagavond uitsluitend foutlioios va
kwerk was te beleven, natuurlijk viel
er wel eens een steek maar een aan
tasting van de afdelingshoogte waar
op het korps zich bevindt leek dat
niet.
Het was overigens tijd dat het korps
zich weer eens in het openbaar be
wees ten overstaan van een scherp
luisterend publiek, waaronder vele
hobbygenoten van andere eilandelijke
korpsen. „Excelsior" is dit jaar name
lijk niet naar het concours geweest.
Men was bezig daarvoor enkele wer
ken in te studeren, maar onder ogen
moest worden gezien dat het korps
geen topprestatie kon leveren als ge
volg van ziekte van een aantal essen-
tiele muzikanten. Vijf weken voor het
concours werd toen besloten niet te
gaan. Inplaats daarvan zal op 8 april
een festival in Haarlem worden be
zocht, waar een programma van een
half uur naar eigen keus ten gehore
zal worden gebracht.
De vrees voor het concours zal mo-
Jaarlijks nemen de diaconieën van
de Texelse Nederlands Hervormde
gemeenten een project aan, waar
voor wordt gecollecteerd en op an
dere wijze geld ingezameld. Voor de
jaargang 1988-'89 is de keus geval
len op het Sabeta kindertehuis, een
weeshuis voor meisjes in het door
honger geplaagde Afrikaanse land
Ethiopië. Mogelijk komt dit Texelse
initiatief in aanmerking voor een ge
meentelijke bijdrage.
Het Sabeta-kindertehuis bevindt zich
in de provincie Shoa, dertig kilometer
ten zuiden van de Ethiopische hoofd
stad Addis Abeba, op 2500 meter
hoogte. Van de in totaal 128 meisjes
is de helft pas sinds kort uit de hon-
gergebieden gekomen. Het weeshuis
ligt op ongeveer vijf hectaren land,
dat voor de helft geschikt is voor
landbouwdoeleinden. De vruchtbare
grond ligt echter op een helling en de
benodigde irrigatiekanaaltjes van bo
ven naar beneden loipen, is er veel
erosie. Er zullen nieuwe irrigatieka
naaltjes dwars op de helling moeten
worden gegraven, verstevigd met ste
nen. Ook de waterverziening zal
moeten worden verbeterd en er moe
ten terrassen worden aangelegd. Sa
men kosten deze vernieuwingen
f3200,-. Door ziekte aangetasten
boomsoorten zullen met hulp van de
kinderen worden verwijderd; dat kost
niets, maar nieuwe aanplant vergt
een investering van f2000,-. Zo zijn
er nog enkele verbeteringen van de
accommodatie nodig. De totaal beno
digde investering van f6800,- zal
echter 15 ton sinaasappels, 3 ton an
der fruit, 35 ton groenten en 20.000
liter melk per jaar opleveren, ter
waarde van US 65.000,-. De kinde
ren van het tehuis zijn daarmee ge
holpen. Het project staat onder
auspiciën van De Wilde Ganzen in
Hilversum. Deze organisatie heeft in
totaal acht weeshuizen in Ethiopië
onder hoede.
In de NH kerken op Texel wordt al
sinds juni vorig jaar ten bate van dit
project gecollecteerd. Via publicaties
in het kerkeblad wordt er aandacht
aan geschonken. Het streefbedrag is
f7000,-.
gelijk mede zijn ingegeven door het
eervolle maar zeer verplichtende feit
dat men in een zo hoge afdeling zit
dat promoveren eigenlijk niet mogelijk
is. Wie hoog zit kan echter wel diep
vallen.
In het zicht
Net als in 1988 zat het korps niet op
het smoorhete en eigenlijk veel te
krappe toneel maar aan de andere
kant van de zaal. De vorige keer za
ten de muzikanten hier voor het pu
bliek onvoldoende in het zicht, maar
dat was nu veel beter dank zij tribu
nes die onder andere uit de Burge
meester de Koning-hal waren
aangesleept.
Ondanks dat het niet helemaal strak
werd gespeeld, was „Great is thy
faitfulness" (van William Runvan,
gearrangeerd door Herman Oldestijl)
een goede opening van de avond.
Een mooi en herkenbaar stukje Bee
thoven wasd „Air Pathetique" (een
arrangemant van Robert van Berin
gen) en voldoende zuiver gespeeld
om de componist eer aan te doen.
Een iets gewaagde maar uitsteknde
bijdraghe aan de avond was het „La-
mento Pacis" dat puntig en mooi
krachtig werd gespeeld, terecht wees
de dirigente, die bij elk nummer een
korte toelichtinjg gaf, erop dat het
geen makkelijk in het gehoor liggen
de melodie was. Het klonk hier en
daar wat wreed en dat moest ook in
deze „klaagzang van de vrede" die je
pas gaat volledig op waarde schat
als je hem vaker hebt horen spelen.
Janny Witte ((bugel) en joop Noom
(tuba) zorgden voor een solistische
bijdrage door het redelijk goed spelen
van „Duo voor bugel en tuba" van
L.J. Baudink en aangepast door de
heer S. Noom, de vader van Joop die
inmiddels zo'n beetje als de vaste ar
rangeur van Excelsior te boek staat.
Vaardig bracht „Ecelsior" de Gospel
Rhapsody van Pi Scheffer, een aan
eenschakeling van bekende gospel
klanken die Excelsior op het concours
zou spelen. Een prima afsluiting van
de orkestbijdrage van voor de pauze
was de Punchinello-mars van W.
Rimmer.
Drumband
In tegenstelling tot de andere korp
sen op Texel is „Excelsior" er de af
gelopen decennia steeds in geslaagd
een in omvang en kwaliteit behoorlij
ke drumband op de been te houden.
De drummers, geïnstrueerd door
Henk Beijert, leken met de lang niet
allemaal makkelijke nummers weinig
moeite te hebben. De majorettes
moeten echter meer oefenen of het
zich minder moeilijk maken. Hun be
wegingen waren onvoldoende gelijk
en er vielen teveel stokken.
Het programma na de pauze startte
gunstig met de mars Viterny Navrat,
ook gearrangeerd door S. Noom.
Jan Koopman (hoorn) soleerde voor
het eerst van zijn leven (in „Roberto's
Bolero") en bracht het kennelijk tot
zijn eigen opluchting prima vanaf.
Weinig moeite had Excelsior met
„Moment for Morricone", het uit
fragmenten van Morricone-filmmuziek
bestaande stuk dat een week eerder
ook op het programma stond van
„DEK". Naar onze smaak had het
„Excelsior tijdens de uitvoering van zaterdai
nog iets sneller gespeeld kunnen
worden. Dat geldt ook voor „Blues
for bessie" van Kees Vlak, dat diver
se solisten, waaronder de dirigente
zelf, gelegenheid bood om zich uit te
leven, het klonk best leuk, maar zou
nog veel aanstekelijker zijn geweest
bij wat meer vaart.
Met geroutineerd gespeeld „Rock
around the Clock" waar het publiek
lekker bij kon klappen werd het aan
gekondigde programma afgesloten,
maar het publiek kreeg nog een pri
ma toegift: het bekende „My Way".
Dat leek te zijn gericht tot de (oude
re) luisteraars die vonden dat het
„geestelijke" aan het verlaten is en
steeds meer op de profane toer gaat.
Jubileum
Zoals meestal tijdens het wintercon
cert was er een intermezzo om hulde
te brengen aan een jubilerende muzi
kant. Deze keer gold dat de heer
Joop Noom, die nog maar twee jaar
lid is van „Excelsior" maar voordien
(vanaf zijn achtste jaar) langdurig
heeft meegeblazen in korpsen op het
vasteland, zoals Sint Cecilia, de Wa-
terlandse Harmonie en de Shell Har
monie. Uit handen van
Excelsior-voorzitster Fem van Dijk
„In liefde, oorlog en politiek is alles geoorloofd" luidt het gezegde
waaraan het stuk dat zaterdagavond door toneelvereniging Zuid-
Eierland werd opgevoerd, de titel heeft ontleend. Van toepassing
was het zeker, gezien de capriolen van de spelers in een aantal
scènes: gooi- en smijtwerk met koffie, water en gebak, alsmede
flauwvallende dames en heren zorgden voor hilariteit in de matig
bezette kapel „Bethel". Het waren de hoogtepunten van een re
delijk goed gebracht stuk, waarvan het verhaal echter wat te vlak
was. Niettemin kunnen de toneelliefhebbers met gerust hart aan
staande zaterdag naar de zaal in Zuid-Eierland gaan voor de
tweede opvoering.
De griepgolf was met ongemerkt
langs Zuid-Eierland getrokken, zodat
de jaarlijkse uitvoering een paar we
ken later plaatsvond dan gewoonlijk.
Hierdoor had de bescheiden toneelve
reniging ook wat langer kunnen repe
teren op „In liefde, oorlog en
politiek". Dit „vrolijke toneelspel" in
vier bedrijven van toneelschrijver
Theo Akkermans was een jaar of drie
geleden al eens op Texel te aan
schouwen bij SVC in De Cocksdorp.
Onder leiding van regisseur Kees
Oosterhof kwamen de polder-acteurs
zaterdag tot een met vaart gebrachte
produktie. Een fiks tempo was ook
noodzakelijk. Het verhaal hield name
lijk (vooral in de laatste twee bedrij
ven) te weinig verrassende
ontwikkelingen in, zodat er een reëel
risico bestond voor verslapping van
de aandacht. Veel hing af van het
tempo dat door de vertolkers van de
twee dragende rollen werd onderhou
den. Dat zat zaterdagavond gelukkig
snor met Chris Meyer als fabri
kant/raadslid Henry Paalvast en Kees
Wetsteen als de plotseling terugge
keerde oom Albert. Voeg daarbij de
gelijke (Fenny van Exel) en leuke (Nel
van Slageren) bijrollen en dan is de
basis voor een solide uitvoering ge
legd.
Het stuk speelt zich af in de ge
meente Gelder-Donk, een plaats met
twee gezichten. Enerzijds is er het
deftige milieu van Gelde? en ander
zijds zijn er de boeren en arbeiders
van Donk. Ten huize van het in ver
kiezingsstrijd gewikkelde gemeente
raadslid Henry Paalvast, die aast op
het wethouderschap voor de partij
der Gelderse Gemeente Belangen, ko-
Oom Albert IKees Wetsteen, geheel rechtsl dreigt te worden belaagd door raadslid Henry Paalvast IChris MeyerI Diens echtgenote Coby IFenny
van Exell en dochter Nora ISandra Zegers) proberen de gemoederen te sussen.
