Mensen die aan je lijf
aar wil je mee praten....
Wil de Vries neemt afscheid met weemoed
en geluidsapparatuur
or de strandbewakers
Brommer uit verkeer
Cursus journalistiek
voor lokale omroep
Inbraak in kantine
Vernielingen
Klaverjasclub Den Burg
Postzegels bewaren
voor De Zonnebloem
IdAG 31 MAART 1989
TEXELSE COURANT
PAGINA 13
Ms er één gaat gaan ze allemaal. Nauwelijks is het afscheid van
Vim van Heerwaarden, directeur van verzorgingstehuis Sint Jan
thter de rug, of er is weer een afscheid.
tjihelmina de Vries-Pantus, bij de meesten beter bekend als Wil,
\edt vervroegd uit als directrice van verzorgingstehuis De Gol
ds en Verpleeghuis Texel.
vindt de bezuinigingen waardoor te weinig tijd overblijft voor
Irsoonlijke contacten met bewoners een zorgelijke zaak. „De fa-
I'lie kan dat niet overnemen, want mensen die aan je lijf zitten,
tér wil je mee praten", aldus Wil De Vries.
grom treedt u vervroegd uit?
wilde dat zelf graag. 57% 58
r vindt ik een mooie leeftijd om er-
e op te houden. Altijd heb ik me
ogen gesteld: je moet eruit
ppen op een moment dat je nog
bent en dat je denkt, zo is 't wel
ïoeg geweest. Je moet lichamelijk
geestelijk nog in staat zijn om de
gen te doen waar je plezier in
jt, maar eigenlijk nooit aan toege
nen bent. Niet doorsjokken tot je
itigste. Ik zie om me heen mensen
i die leeftijd die zich door de tijd
hun vijfenzestigste sléuren. Ik
pht, dót wil ik niet. Ik wil niet dat
zeggen: hoelang moet ze nog?"
veel veranderd in het werk?
n ik in 1974 kwam had je een
in huis met 15 medewerkers. Het
van de gemeente. Dat gaf ook
delen, want de hele administratie
ird door de sociale dienst gedaan
als ik een nieuwe stofzuiger nodig
J moest ik de mensen die daarover
gen zien te bereiken en dat lukte
li niet altijd, dus het was een hele
■stand voor ik eindelijk toestem-
jjng had een nieuw apparaat te ko-
Maar het was klein, intiem en
tond dicht bij de mensen. Dat is
ie loop der jaren door alle ontwik-
ngen verflauwd. Het verpleeghuis
am erbij en dat eiste veel aan-
:ht op. De mensen in Huize Irene
ren er zó aan gewend dat ik er al-
was, die hadden het er wel moei-
mee.
is wel goed dat het één en ander
leranderd, want je kunt als direc-
r niet alles. Maar je wordt tegen-
ordig steeds meer in de rol van
nager gedrongen. Ik ben verpleeg-
idige, geen econoom".
an deze ontwikkelingen ten koste
het contact met de mensen?
Als je goed op de hoogte wil
ven moet je zóveel lezen en zóveel
gaderingen bezoeken,
de fusie tussen Irene en de Gol-
is vond ik dat ik de kar lang ge-
:g had getrokken. Ik heb m'n nek
ik uitgestoken met het bestuur sa
ri, maar het wordt allemaal zó
nplex nu. Ik heb drie jaar geleden
Dverleg met het bestuur gekozen
jr de functie directeur bewoners-
■g en naast mij is benoemd een di-
teur beheer en organisatie Dat
rd Johan Donatz.
laatste drie jaar ben ik uitsluitend
:ig geweest met bewonerszorg. Ik
'g geen opvolger. We hebben na de
lie de functies binnen de organisa-
bekeken, ook met het oog op de
ruinigingen en in goed overleg is
rozen voor één direc teur. De di-
iteur beheer en organisatie krijgt
algehele leiding, maar er is ook
9 een hoofd verpleeghuis en een
ofd verzorging en huisvesting. Voor
laatste functie is onlangs Krista
Dijkerman uit Oosterend aangesteld.
Daar ben ik erg blij mee, want zij
heeft veel belangstelling voor de be
woners. Mijn grote angst was: blijft
er nog wel een beetje persoonlijke
aandacht voor de bewoners".
Hoe vindt u alle bezuinigingsmaatre
gelen in de verzorgende sector?
„Bezuiniging in de gezondheidszorg
kan op een aantal terreinen best, ik
ben bang dat het nu een beetje aan
het doorslaan is. Het gaat nu ten
koste van de zorg. Dat is een nega
tieve ontwikkeling die er ook voor
zorgt dat jonge mensen niet zo gauw
meer een beroep in die richting kie
zen. De mensen moeten zó op hun
tenen lopen en het werkt zo onbevre
digend als je alleen maar lichamelijke
zorg aan iemand kunt geven, de fun
damentele zaken als wassen, kleden
en voeden. Het broodnodige sociale
contact, waar met name oudere
mensen grote behoefte aan hebben,
daar is geen tijd meer voor. Dat is op
Texel ook al het geval. Dat moet de
familie dan maar opvangen, wordt
wel gezegd. Maar mensen die aan je
lijf zitten, déér wil je mee praten. En
dan moet je zeggen: opschieten ik
heb nou geen tijd....En een keertje te
rugkomen voor een praatje is er ab
soluut niet bij. Mensen willen dingen
aan je kwijt. En dan kunnen ze nog
zo'n goede relatie hebben met hun
familie, maar er zijn soms zaken die
je liever met een ander bespreekt,
iemand die je ook goed kent en in
dat huis werkt. Dat vind ik een zor
gelijke ontwikkeling".
Is eenzaamheid een groot probleem
bij ouderen'1
„Door het tijdgebrek van de ver
zorgsters zie je nu al mensen verpie
teren in tehuizen. Eenzaamheid komt
veel voor. Wij kunnen dat ook niet al
tijd oplossen, maar al wordt het maar
gesignaleerd en doorgegeven, zodat
er iemand is die ervan weet en er
aandacht aan besteed.
Ik heb mezelf ook wel eens eenzaam
gevoeld. Je staat vaak alleen als di
recteur. Je doet het naar eer en ge
weten, naar beste kunnen, maar toch
zijn er wel momenten geweest dat je
het gevoel hebt helemaal alleen te
staan. Vooral bij moeilijke beslissin
gen of als je je afvraagt of je iets wel
goed hebt gedaan. Maar ook een di
recteur is een mens".
Hoe bent u in dit vak terecht
gekomen?
„Voordat ik trouwde werkte ik als
verpleegkundige. In 1962 werd mijn
dochter geboren en ik ben pas weer
gaan werken toen ze naar de kleuter
school ging. Ik móest gewoon, want
ik had het gevoel dat ik er sociaal
niet meer bijhoorde en dat ik zat te
verpieteren. Mijn werk is altijd heel
belangrijk voor me geweest. Gelukkig
kon ik op zaterdag, als mijn man vrij
had, dagdiensten draaien op de
Amstelhof, een groot verpleeghuis
met 225 mensen in Amsterdam,
waar we woonden. Dat werd algauw
uitgebreid met een avonddienst op
woensdag en later werd ik zelfs ge
vraagd als avondhoofd voor twee
drie keer in de week.
Op het terrein van de Amstelhof, dat
van de Hervormde Diakonie was,
stond ook nog een hofje, Korvershof
heette het. Dertig bejaarde dames
woonden er. Het huismeestersecht
paar dat er woonde werd gepensio
neerd en ze vroegen mij of ik er
wilde komen. En als het niet was op
geheven als bejaardenwoning, had ik
er waarschijnlijk nu nog gezeten!"
Wat was uw functie in dat hofje?
„Sociaal-medisch medewerkster was
ik. Het sociale contact stond voorop.
Maar ik deed er vanalles: wasbeur
ten, badbeurten, haarwassen, giro's
invullen, huur ophalen en AOW uitke
ren! Niet alle bewoners hadden toen
nog een bank- of girorekening. Ik or-
Hoe bent u op Texel terecht
gekomen?
„ik kwam er in de vakantie al vaak.
Nooit aan gedacht dat ik er nog eens
zou werken natuurlijk. Na de dood
van mijn man had ik er wel eens be
hoefte aan even lekker weg te zijn en
dan ging ik naar Texel. De toenmalige
directrice van Amstelhof, die mij ook
zo goed heeft opgevangen in al m'n
verdriet, was een echte „workaholic".
Die heb ik af en toe zo'n beetje mee
naar Texel gesleurd. Ze dreigde aan
haar werk ten onder te gaan en ze is
altijd een voorbeeld voor me geweest
hoe het niet moet. In het najaar van
1973, net nadat ze ontslag had ge
nomen als directrice kwam ze aan
met een vakblad voor ziekenverple
ging waarin een advertentie instond
waarin een directeur voor een klein
bejaardenhuis op Texel werd ge
vraagd. Het was haar te klein, ze
voelde zich prettiger in een grote or
ganisatie. Maar ik was eigenlijk nog
niet zo ver. Ik dacht er wel aan, maar
ik durfde de stap nog niet te maken".
te laat is. Als je als alleenstaande
moeder je kind wil behoeden, zodat
het niet naar de bliksem gaat, voor
zover je dat dan in de hand kunt
hebben, dan moet je zorgen dat ze
zo min mogelijk met rare zaken in
aanmerking komt. Ze vindt het nu
heerlijk op Texel en wil niet meer
weg. Ze is getrouwd met een Texe
laar en ik heb nu een kleinzoon van
negen maanden.
Een kleinkind geeft zo'n nieuwe di
mensie aan je leven, ik heb me het
nooit kunnen voorstellen, maar ik ge
niet er met volle teugen van".
Hoe vinden de mensen in de Gollards
en in het verpleeghuis het dat u
weggaat?
„Moeilijk. Ik heb twee middagen uit
getrokken om persoonlijk afscheid te
nemen van de bewoners. De contac
ten die je hebt, het vertrouwen, de
liefde, de warmte en het begrip van
de bewoners dat ik altijd heb gehad,
het valt niet mee om daar afstand
van te doen. Bewoners zelf ervaren
dat ook zo. Ik neem zeker met wee
moed afscheid. Wat betreft de werk
druk is het een opluchting dat ik niet
meer hoef. Ik werk nu al ongeveer
een week niet meer en ik denk al
steeds: hè, geen vergaderingen, geen
moeilijke gesprekken meer".
Wat vindt u het leukste van uw
werk?
„De contacten met de mensen. Ik
weet nog een keer dat een bewoner
Wi'/ de Vries: ..Ik wil actief blijven in de ouderenzorg"
ganiseerde gezellige middagen, avon
den, kerstvieringen, noem maar op.
We woonden er net een jaar toen
mijn man plotseling overleed. M'n
dochtertje was zeven jaar. Wat ik aan
warmte en opvang heb gehad in die
moeilijke periode van die bewoners,
dat gun ik iedereen. Zoveel hulp, dat
vergeet ik mijn leven niet meer. Ook
de directie van Amstelhof was ge
weldig. We zaten daar zó beschermd.
Ik had werk aan huis. Dat was voor
mijn dochter fijn, want ik was altijd
in de buurt als ze thuis kwam uit
school".
U hebt uiteindelijk toch gereageerd
op de advertentie?
„In het voorjaar van 1974 sloeg ik
Het Parool op en daar stond een her
haalde oproep voor dezelfde functie.
En toen dacht ik: nóu doe ik het. Ik
sollici-eerde en binnen drie weken
was c 'les in kannen en kruiken.
Mijn ctchter vond het vreselijk, die
had al haar vriendinnetjes in Amster
dam. Maar ik zag de buurt van het
Waterk oplein toen al aardig verpau
peren e het was al heel bedreigend,
ik dacht ik moet weg hier voor het
tegen me zei dat hij de jurk die ik de
dag ervoor aanhad maar niks vond.
Als je zo'n relatie hebt met je bewo
ners, dat ze dat zo tegen jouw als di
recteur kunnen en durven zeggen,
dat is hardstikke fijn.
En de humor hè, leuke dingen doen
met hele simpele middelen. Een miss
Irene-verkiezing organiseerden we.
Met ouwe kleren aan of oude onder
broeken of in closetpapier gewikkeld
flaneerde het personeel door de zaal,
we schonken een lekkere kop koffie
met een plak cake, mens we hédden
en lol met z'n allen. Dat missen de
mensen op het ogenblik, want daar
is geen tijd meer voor. Van zulke klei
nigheden kikkert iedereen op, lekker
even lachen".
Hebt u wensen voor Samen
VGollards?
„Ik hoop dat het verpleeghuis zo snel
mogelijk wordt uitgebreid, opdat de
bewoners meer privacy krijgen. Dat
ze zich terug kunnen trekken op een
eigen plek, in een eigen kamer. Daar
is in de nieuwbouwplannen al reke
ning mee gehouden, er komen meer
eenpersoonskamers. In het Texelse
verpleeghuis zitten ook jonge men
sen, die normaliter naar instellingen
gaan waar leef tijdgenoten zitten.
Hier worden ze noodgedwongen tus
sen ouderen geplaatst, die niet altijd
zijn gediend van de muziek of televi
sieprogramma's waar die jongeren
van houden. En ik weet nog goed,
een jaar nadat het verpleeghuis was
geopend liep ik daar door een gang
en ik zie een mevrouw in een rolstoel
in een hoekje een boek zitten lezen.
Ik heb haar gevraagd waarom ze op
de gang zat. Het was haar te druk in
de huiskamer en dan kon ze zich niet
op het boek concentreren".
Wat denkt u van de uitbreiding van
de thuiszorg?
„Ik denk dat in de toekomst ver
pleeghuis en bejaardentehuis gewoon
in elkaar overgaan. Mensen die zich
nog thuis kunnen redden blijven te
genwoordig ook zo lang mogelijk
thuis, en terecht. Minister Brinkman
zei dinsdag wel dat meer aandacht
moest worden besteed aan thuiszorg,
maar daar moet hij dan ook wel de
mogelijkheden voor geven. Daar
schort het aan. Ik denk dat alle
werknemers in de ouderenzorg, dus
in verpleeghuis, bejaardenoorden,
wijkverpleging, gezins- en bejaarden
verzorging, gecoördineerd bejaarden-
werk, noem maar op, samen met de
gemeente moeten kijken hoe ze tot
een stuk samenwerking kunnen ko
men om de ouderen thuis zo goed
mogelijk te blijven verzorgen en daar
door de opname in een verpleeghuis
of bejaardenoord zo lang mogelijk uit
te stellen. Of vanuit het verpleeghuis
of het bejaardenoord zien te komen
tot een vorm van samenwerking in
het belang van die ouderen.
Wij hebben daar ons nek voor uit
gestoken, maar we vinden bij de an
dere organisaties weinig gehoor.
ledereen is bang dat hij een stukje
van zijn eigen macht, zijn eigen ter
rein in moet leveren. Dat is het knel
punt. Laten we nou gewoon eens
starten. Er is geen flexibiliteit".
Wat heeft u voor uzelf voor toe
komstplannen?
„Eerst een poosje niks doen en lek
ker aan mezelf denken. De zomer
komt eraan Lekker in de tuin zitten
of fietsen. Maar ik ben ook van ver
schillende kanten benaderd voor
commissies. Dat vind ik fijn, want ik
wil actief blijven in de ouderenzorg.
Ik vind dat er nog veel te weinig ge
beurt op Texel. Ik vind ook dat er be
ter moet worden samengewerkt met
de gemeente op gebied van ouderen
zorg. Er moet meer belangstelling ko
men voor ouderen. Er is onlangs een
inventarisatienota ouderenzorg ge
maakt door de gemeente. Prima,
maar je moet bijelkaar gaan zitten.
En dan denk ik aan een soort senio
renraad, die de gemeente af en toe
eens op de vingers tikt zo van: kijk
eens, we zijn een grote groep oude
ren, we zijn voor jullie politiek heel
belangrijk als er verkiezingen komen
en met ons moet rekening worden
gehouden. Voor zoiets wil ik me
graag inzetten".
[college vindt geluidsinstallaties
ide bewaakte strandgedeelten niet
19 en wil het geld liever gebrui-
voor bijvoorbeeld een invaliden-
afvalverwijdering en bewaking,
'trandexploitanten vinden een in-
'tie wèl erg belangrijk. De leden
de raadscommissie voor finan-
'I. economisch en technisch be
waren het echter
erdagavond vrijwel allemaal met
eens.
|er behoefte is aan geluidsinstalla-
Izagen alle commissieleden in.
®r het leek het college tóch ver
boord ze achterwege te laten,
pt de communicatie tussen de
meesters onderling tegenwoordig
Ta is geregeld met mobilofoons.
pPparatuur wordt verder gebruikt
J et omroepen van zoekgeraakte
|eren en andere mededelingen. „Ik
lVroeger ook badmeester geweest
fet is uit ervaring gebleken dat
rperaakte kinderen altijd voor de
P af lopen, dus die vind je wel
J -gekscheerde Peter Bakker
"ij zei om financiële redenen
van geluidsapparatuur af te zien, ten
zij er een goedkoper alternatief is.
Met een alternatief kwamen stran
dexploitanten Nico en Erik de Graaf.
Zij hadden prijsopgave gevraagd bij
een Texels bedrijf. Een mast met vier
luidsprekers, die bij normale weers
omstandigheden genoeg geluid zoli
produceren om op het bewaakte
strandgedeelte verstaanbaar te zijn,
komt op ^2807,-. Bij afname van
meer installaties zou de prijs nog da
len. Dit bedrag is beduidend lager
dan dat van de installatie die de ge
meente op het oog had.
De commissieleden waren het erover
eens dat andere belangrijke strandex-
ploitatiezaken voorgaan, maar dat
goedkopere alternatieven een her
overweging in de toekomst recht
vaardigen.
Een bromfietser uit Den Burg werd
dinsdag door de politie aangehouden
toen hij zonder helm door het cen
trum van zijn woonplaats reed. Bij
technisch onderzoek bleek bovendien
dat de brommer was opgevoerd. De
jongeman kreeg een proces verbaal.
Om medewerkers van de lokale om
roep enig inzicht te geven in het af
nemen van interviews en het voeren
van gesprekken, wordt vrijdag een
cursus journalistiek gegeven. Omdat
het goed brengen van lokaal nieuws
de basis is van de omroep, wordt
het belang van de cursus nogmaals
onderstreept. In het bestuur is zelfs
onlangs besloten dat alleen degenen
die deze cursus hebben gevolgd,
straks achter de microfoon gesprek
ken mogen voeren.
De cursus wordt voorlopig een keer
gegeven en wel vrijdagavond en za
terdagochtend in de aula van de
Rijksscholengemeenschap. Vrijdag
avond wordt instructie gegeven en
zaterdag wordt het geleerde in prak
tijk gebracht. Deelnemers die in het
bezit zijn van een cassette- of ban
drecorder waarmee gewerkt kan wor
den, wordt verzorgd deze mee te
nemen. De cursus begint vrijdag om
20.00 uur en zaterdag om 10.00 uur.
Ondanks eerdere berichten wordt de
herhaling van de cursus interview
techniek niet op een avond gegeven.
De tijdsduur daarvan wordt te kort
geacht om de stof goed te kunnen
behandelen. Degenen die op de ge
geven cursus afwezig waren, kunnen
de schade op zondag 9 april inhalen.
Deze cursus wordt gegeven door Ma
riana Höhner in de aula van de RSG.
De cursus duurt van 10.00 tot 17.00
uur, met een pauze van 12.30 tot
13.30 uur.
De kantine van sportvereniging
Oosterend kreeg in de nacht van
dinsdag op woensdag bezoek van in
brekers, die door met grof geweld
een deur te forceren waren binnenge
komen. Vermist wordt f60,- aan klein
geld en een hoeveelheid snoepgoed.
De politie heeft de zaak nog in on
derzoek.
In de Bernhardlaan werd maandag
rond 06.00 uur een buitenspiegel van
een auto vernield, waarbij de wagen
een flinke deuk opliep. Eigenaar is
een 30-jarige inwoner van Loenen
aan de Vecht.
In het weekend werden vlaggen bij
een hotel in De Koog van de masten
gesneden en meegenomen.
Op de afgelopen competie-avond van
klaverjasclub Den Burg zijn Jan en
Corry Spaans als eerste geëindigd
met de zeer hoge score van 7858
punten. Hun concurrenten in de strijd
om de bovenste plaats in het klasse
ment, Bertus en Gerda Ofrein, wisten
niet tot een hoge score te komen.
Zodoende staan ze met nog vier
speelavonden te gaan nu stevig aan
de leiding. Met ook een prima score
van 7459 punten werden Carolien
Moonen en Harm de Vries tweede.
Zij wisten hun positie in het klasse
ment met twee plaatsen te verbete
ren en staan nu op de dertiende
plaats. Gezien de kleine verschillen
met de koppels boven hen zijn er ze
ker nog mogelijkheden om verder te
stijgen. Freek en Gerda Veeger wer
den met weer een goede score van
7159 punten derde. Zij stegen hier
mee naar de top van het klassement
en staan nu op de vierde plaats, ter
wijl zij vijf weken geleden nog op de
zestiende plaats stonden. Bert Witte
en Gerrie Grootjen werden met 6963
punten vierde. Na de overwinning op
de vorige speelavond een prima
voortzetting. Ook Frans Bos en Mar-
tien Bakelaar hadden wederom een
goed resultaat door met 6753 pun
ten als vijfde te eindigen.
Totaalstand na 100 partijen:
1. Echtpaar J. Spaans 161455, 2. Echtpaar B.
Ofrein 159388, 3. G. v/d Slikke -J Witte
158090; 4 Echtpaar F. Veeger 157047; 5. F.
Hopman-R. de Ruwe 157007; 6. J.
Kloosterman-A van Heerwaarden 156586; 7.
C Zijm-N. v/d Veen 156506; 8. W. Derksen-P.
van Heerwaarden 156454; 9. G. Festen-G.
Smit 156425; 10, Echtpaar J. van Heerwaar
den 155945.
4e periode na 13 partijen:
1 Echtpaar F Veeger 22057, 2. H. van Loo-
M van Heerwaarden 21797; 3. F. Bos-M. Ba
kelaar 21489. 4. H Bakker-C Vinke 21354, 5.
B. Witte-G. Grootjen 21278.
De Texelse afdeling van „De Zonne
bloem" spaart al enige tijd postze
gels, maar nu zijn ook ansichtkaarten
met postzegels erop nog bruikbaar.
Men hoeft dan niet meer de zegel er
af te scheuren. Wie kaarten voor „De
Zonnebloem" heeft, kan deze laten
ophalen. Een berichtje via telefoon
nummer 13259 is genoeg. Ook kan
men de zegels zelf brengen op het
adres Bernhardlaan 36.
