Door sneeuwhopen lopend
terug over de Afsluitdijk
Jaap Schoorls barre derde tocht naar Assen
Reddingboot op
tentoonstelling
!aalvoetbaltoernooi
Albert Heijn
Laatste cross gelopen
Ferry van Tatenhove
grossiert in remises
Recreanten volleybaltoernooi
Scheidsrechterscursus
voor volleyballers
GINA 7
TEXELSE COURANT
DONDERDAG 8 MAART 1990
Afgelopen week werd de voor
malige reddingboot Joan
Hodshon op het terrein van
het Maritiem- en Juttersmu-
seum in Oudeschild geplaatst.
De reddingboot, die in 1986
door het museum werd aange
kocht, heeft een plaatsje ge
kregen bij de tweede
wierschuur, waarin de ten
toonstelling rond de opstand
van de Georgiërs staat op
gesteld. De Joan Hodshon
heeft een actieve rol gespeeld
in deze opstand, toen in de
nacht van zondag 8 april 1945
tien Texelaars en vier Geor
giërs met deze boot naar En
geland vertrokken om hulp te
vragen (vergeefs, want steun
werd niet verleend).
De tentoonstelling rond de
opstand van de Georgiërs is
vanaf heden te bezichtigen in
het museum. Tevens is het
museum in verband met de
stadsfeesten zaterdag 24
maart de gehele dag gratis te
bezichtigen.
Op de foto van Bert Koning is
te zien hoe de Joan Hodshon
door middel van een kraan van
Nic Dros en een trekker van
Klaas Uitgeest het terrein van
het museum wordt op
gesleept.
aterdag 10 maart wordt in sporthal
ns Genoegen het jaarlijkse zaalvoet-
altoernooi van de z.v.v. Albert Heijn
ehouden. Naast het zaalvoetbalteam
in Albert Heijn doen De Koog 2, At-
mt, Klif 2, een team van Gamma en
»n team van medewerkers van Al
ert Heyn mee. Het toernooi begint
m 17.00 uur en duurt tot 22.00 uur.
lie wedstrijden beginnen met een
ogenaamde „vliegende start",
cheidsrechters zijn de heren Eelman,
an Vliet en Tamis. Aangezien de
visselbeker vorig jaar definitief in het
bezit is gekomen van Citroén (nu De
oog), wordt dit keer gestreden om
en nieuwe wisselbeker: 't Tesse-
lartje.
Zondag werd de laatste boscross
van het seizoen 89/90 gelopen. In
totaal werd er tijdens de negen cros
sen 511 keer deelgenomen en het
lopersaantal was daarmee gemiddeld
50% groter dan in het seizoen van
88/89. In totaal werd er ongeveer
2400 km afgelegd, hemelsbreed de
afstand Texel-Casablanca.
Wegens de gevallen bomen moest
ook de laatste keer het wat langere
parcours van de vorige twee keer ge
lopen worden. Bij de jongens over
een ronde zegevierde Rob Schraag in
6.27, net voor Tymen de Wijn 6.30,
Jeroen Huizinga werd weer derde in
6.43. Opmerkelijk bij deze reeks cros
sen waren de prestaties van Stefan
Tijsen en Maarten Dogger die bijna
elke keer seconden van hun beste
tijd afsnoepten. Bij de meisjes was
Greetje Haak eerste in 8.02, Marjon
Schraag tweede in 8.25 en'derde Ju
dith van Vliet in 8.30. Bij de jongens
over drie rondjes werd Ron van der
Slikke eerste in 17.46, Wim Noordzij
liep naar een tweede plaats in 19.46
en Johan van der Star had zijn stek
gevonden op de derde plaats in
22.37. Sabine Beijert werd bij de
meisjes eerste in 22.10 en Nanda
Koopman tweede in 24.12. Bij de da
mes was er een spannende strijd
voor de eerste plaats in het eindklas
sement tussen Ingrid van Lubek en
Colinda Brouwer. Na een lange
eindsprint won Ingrid in 18.54, op de
voet gevolgd door Colinda in 18.57,
derde werd Lenie Steffen in 23.45.
Bij de heren over drie rondjes snelde
Tony van der Vis naar de eerste
plaats in 17.30, tweede werd Eddy
Zegers 17.34 en derde Mare Riteco
in 18.25. Corry Witte, die zich voor
het eerst aan zes rondjes waagde,
werd tweede in een knappe tijd van
45.42. Eerste werd Erna Kuip in
44.15. Bij de vefteranen werd Piet
Bakelaar eerste in 36.01. Tweede
Cees Vinke die weer sneller liep dan
de vorige keren 37.32 en derde werd
Simon Appel 39.09. Theo Franchi-
mon liep op zijn gemak naar de eer
ste plaats bij de heren in 32.36, knap
tweede werd Loek van Vliet 34.45
en derde Remmert Drijver 35.10. De
prijsuitreiking is na de open Texelse
crosskampioenschappen op 25 maart
in Dennenoord. ledereen die zes of
meer keer heeft meegedaan kan dan
tevens zijn herinnering in ontvangst
nemen.
Uitslagen (resp. punten);
Jongens 1 ronde; 1. Rob Schraag 60, 2. Ty
men de Wijn 56; 3. Jeroen Huizinga 50, 4.
Stefan Tijsen 41; 5. Maarten Dogger 38; 6.
Wouter Doger 28, 7. Steven van Vliet 20.
Meisjes 1 ronde: 1. Greetje Haak 60; 2. Mar
jon Schraag 55; 3. Lia Visser 48, 4. Judith
van Vliet 46; 5. Martine de Boer 45 Jongens
3 ronden; 1. Ron van der Slikke 59; 2. Wim
Noordzij 51; 3 Johan van der Star 43 Meis
jes 3 ronden 1. Sabine Beijert 60; 2 Natasja
Koopman 58; 3. Nanda Koopman 52. Dames
3 ronden 1. Ingrid van Lubek 59, 2. Colinda
Brouwer 58; 3 Carla Roeper 42; 4/5 Anneke
Hoogenbosch en Lenie Steffen 39; 6 Bertha
Bakker 28; 7. Ina Gerritsen 27; 8 Carla Smit
20; 9 Elly Kuyper 6. Heren 3 ronden: 1. Tony
van der Vis 56; 2. Eddy Zegers 54; 3. Henk
Schraag 42. Dames 6 ronden: 1 Marijke
Stark 60; 2. Erna Kuip 56. Veteranen 6 ron
den: 1 Piet Bakelaar 60; 2. Cees Vinke 55; 3.
Martien Baars 53; 4. Simon Appel 49; 5
Henk Maas 38. Heren 6 ronden; 1. Theo
Franchimon 60, 2. Herman Ploeger 50; 3.
Cees Timmer 39; 4 Jan Dogger 35; 5 Rinus
Kooger 24.
Ferry van Tatenhove speelde maan
dagavond in de Lindeboom tijdens
de interne competitie van schaak
club En Passant voor de vierde ach
tereenvolgende maal remise. Wie
achter Van Tatenhove als producent
van zoveel halve punten een zeer
vredelievend speler vermoedt, slaat
de plank echter mis, want in zijn
partijen is vrijwel altijd sprake van
flinke complicaties, waaruit blijkt dat
de vele puntendelingen pas na zware
strijd tot stand komen. Anderzijds is
hij zeker geen roekeloos speler die
altijd op buigen of barsten speelt.
Toen maandag Paul Eelman na de
tijdcontrole constateerde dat de po
sitie die hij tegen Van Tatenhove had
nog steeds zeer evenwichtig oogde
bood hij maar remise aan hetgeen
de remisekoning van En Passant on-
middelijk accepteerde, waarmee hij
zijn positie in het midden van de
ranglijst consolideerde.
Voor Taeke van Lmgen is het delen
van een punt bijna een gruwel. De
bekoring van het schaakspel ligt voor
hem in de wild-westtaferelen die
kunnen ontstan uit de offervarianten
van de klasieke, romantische openin
gen zoals het Schots en het Italiaans,
terwijl een subtiel eindspel slechts
zijn verveling wakker roept. Het is
dan ook met verwonderlijk dat zijn
tegenstanders uit taktische overwe
gingen graag afwikkelen naar een
eindspel omdat zij dan een geeuwen
de schaker tegenover zich weten, die
ongetwijfeld nog wel een uitglijdertje
zal maken. In een nogal rommelige
partij bereikte Wim Hoekman maan
dag een ongeveer gelijkwaardig
toreneindspel tegen Van Lingen, die
ook nu weer slordig riposteerde en
tenslotte verloor. Thijs Witte boekte
een verrassende zege op Kees
Kistenmaker, die na een bloedstollend
gevecht in een eindspel belandde dat
er niet erg plezierig uitzag, maar dat
misschien nog houdbaar was ge
weest als hij niet een banale paard-
vork had overzien die hem een stuk
en de partij kostte. Hoewel Gerard
Zoetelief met de witte stukken
krampachtig probeerde een aanval te
ensceneren in de richting van de ko
ningstelling van Dirk Leegwater be
landde hij na de opening in een
stelling die tot grote voorzichtigheid
maande. Verblind door zoveel tegen
slag verloot Zoetelief de nauwkeurig
heid uit het ook, waarna Leegwater,
die een zeer goede partij speelde, on
middellijk toesloeg en een stuk won.
Uitslagen:
N. van Heeringen-W. van de Rijke 1-0; W.
Hoekman-T van Lingen 1-0; J. Dros-H. Broe-
kema 1-0; G. Zoetelief-D Leegwater 0-1; T
Witte-K. Kistenmaker 1-0; P Cornelisse-A.
Terpstra 1-0; F. van Tatenhove P. Eelman
'/a-%; W Pranger-K Bruming 1-0; E de
Visser-T. Drevel Va-'/S.
Wegens groot succes van vooraf
gaande jaren, zal op zondag 22 april
1990 het derde Texelse recreanten-
toernooi plaatsvinden in sporthal
„Ons Genoegen" in Den Burg. Afhan
kelijk van het aantal deelnemende
teams, zal het toernooi rond 10.30
uur 's morgens beginnen en eindigen
rond 17.00 uur met de prijsuitreiking.
Er kan ingeschreven worden in ver
schillende klassen: eerste klasse ge
vorderde heren; tweede klasse
gemiddelde heren; eerste klasse ge
vorderde dames; tweede klasse ge
middelde dames. Gemengde teams
kunnen zich inschrijven bij de heren.
Aan dit toernooi mogen geen
NeVoBo-leden meedoen. Het inschrijf
geld bedraagt f25,— per team. In
schrijven graag vóór 16 maart.
Inschrijven en inlichtingen bij Andries
Huberts, telefoon (02220) 18972.
Vrijdag begint de scheidsrechtercur
sus voor recreanten. De cursus is
nog niet vol, dus mensen die nog
mee willen doen kunnen zich ge
woon melden bij „De Schakel" op
vrijdagavond. Hier zijn verder voor de
deelnemers geen kosten aan verbon
den. De cursus bestaat uit één avond
theorie en vijf keer praktijk. Aanvang
is 20.15 uur in „De Schakel" in Den
Burg, pen en papier meenemen. De
avond duurt tot ongeveer 22.00 uur.
Daarna is er praktijk (sportkleding
meenemen) op: zaterdagmorgen 10
maart van 10.00 tot 12.00 uur in de
De Koninghal; vrijdagavond 16 maart
van 20.15 tot 22.00 uur in de RSG-
gymzaal; zaterdagmorgen 17 maart
van 10.00 tot 12.00 uur in de De Ko
ninghal; vrijdagavond 23 maart van
20.15 tot 22.00 uur in de RSG-
gymzaal; zaterdagmorgen 24 maart
van 10.00 tot 12.00 uur in de De Ko
ninghal.
Jaap Schoorls derde en laatste tocht in de hongerwinter met
hulpgoederen van Texel naar Assen is de geschiedenis ingegaan
'a/s de meest dramatische. Het verhaal dat hij na pech op de Af
sluitdijk onder erbarmelijke omstandigheden naar Texel terugging
en daarna weer op weg ging naar Assen is beroemd. Op deze
plaats het verhaal in Schoorls eigen woordenopgetekend door
Dick Lemstra, mede-samensteller van de expositie die vanaf 9
maart in de raadhuiskelder is te zien.
De derde tocht begon op vrijdag 29
januari 1945. Bijrijder was ditmaal
Adriaan Vinke, de broer van Jas die
de eerste reis mee was gegaan.
Schoorl had er niet op gerekend nog
een keer te gaan. Het trekkertje
waarmee hij de eerste twee reizen
had gemaakt, lag intussen uit elkaar.
Het had lekke kleppen en de motor
was totaal vervuild door de smerige
brandstof.
..Ik had ook nog een rupstrekker van
40 pk. Die heb ik klaargemaakt en
die moest het maar doen. Die rups
'iep maar een kilometer of zes in de
grote versnelling, dus dat schoot niet
erg op. Er lagen al grote hopen
sneeuw op de weg toen ik uit Den
Helder vertrok. Die Duitsers hadden
me ook nog drie Texelaars meegege
ven, die waren opgepakt en moesten
ook in Assen gaan werken. Dat wa
ren Jaap Bakker van de „Kruiskoog"
De Koog, Jan Hin „de Nes" Ooste
rend, en Martinus Witte van „Rozen-
hout", Die jongens werden zomaar
a's postpakket meegegeven" „Het
was te gek om die jongens zo op die
lopen wagens mee te nemen. Ik had
oog een dichte gereedschapswagen
bij de dorsmachine met ijzeren wie-
Jan, die heb ik er maar achter gehan
gen en daar zaten die mensen in.
Dus ik had drie wagens achter de
ruPS." „Enfin ik ben Den Helder uit
geschakeld naar de Kooybrug. Daar
agen flinke sneeuwhopen, maar die
rups liep er zomaar door. Maar net
over de Kooybrug begon de motor op
ie cylinders te lopen. Oh lieve god
een klepveer tebarst. Het was alle
maal oud en versleten materiaal, dus
dacht ik moet stoppen, want als
ie klep op de zuiger valt is het ge
beurd. De gereedschapskist voor de
dag en sleutelen. Het klepdeksel eraf
en een nieuwe klepveer gemonteerd.
Die had ik gelukkig bij me. Ik rij goed
en wel en daar verbrand m'n vuur
mond. Nu had ik daar ook een paar
als reserve van bij me, dus weer
stoppen en een nieuwe vuurmond er
op." „Toen reed ik Wieringen op en
even later ging ie weer op drie cylin
ders lopen. Ik had een stuk of wat
klepveren bij me, want ik wist dat
het gebeuren kon. Dat ook weer ge
repareerd en ik kreeg er de vaart
weer in. In dat repareren was intus
sen aardig wat tijd gaan zitten, maar
het liep gelukkig weer."
Wonderlijk
„Het was eigenlijk een wonderlijke si
tuatie, die jongens werden zomaar
meegegeven en ik was er nog ver
antwoordelijk voor ook. Als ze niet in
Assen zouden aankomen zou mijn
gezin opgepakt worden, zo werd het
gesteld. Maar ze waren totaal niet
van plan om er vandoor te gaan, ze
bleven er gewoon bij. Daar was ik
achteraf toch wel blij om." „Net bij
die flauwe bocht bij Kornwerderzand,
begon die rups zwaar te trekken. Ja
wel hoor, van één van de wagens
was een as gebroken, dus dat wou
niet meer. Ik heb het spul nog voor
zichtig aan de kant gesleept en ter
wijl ik die trekker stationair laat
draaien verbrandt er nog eens een
vuurmond. Dat was vrijdagavond
10-11 uur dat het gebeurde. „Eerst
hebben we die wagen omhoog we
ten te krijgen. Gelukkig waren we
met vijf man, want er zat een dikke
vracht op. Toen die as eruit geramd,
die moest mee om gelast te worden.
Ik zeg tegen die jongens; „Hebben
jullie alles om het een tijdje vol te
houden, want ik ga terug. Adriaan
moet hier ook maar blijven". Dus dat
was weer richting Den Oever, met
die as om m'n schouder door de
sneeuw. Plaatselijk lagen er hopen en
dan weer een stuk kaal. Maar ik kon
wel goed opschieten. Je bent trou
wens niet zomaar terug in Den Oe
ver, het was wel 25 km. Dus tegen
de ochtend was ik daar met die as
op m'n nek. Later ontdekte ik dat ik
een bloeduitstoring in mijn schouder
had, maar enfin ik kwam er."
In Den Oever heb ik mijn schoon
ouders uit bed gebeld en daar heb ik
een tijdje gezeten, want ik was goed
verkleumd. Ze zeiden moet je niet
even liggen, maar ik zei neen ik moet
naar Den Helder. M'n schoonvader
regelde dat ik met de bus van de
marinewerf mee kon. Die mensen
van de werf waren geëvacueerd op
Wieringen en gingen elke dag heen
en weer. Op Wieringen kon ik die as
met gelast krijgen, dat was niks."
Toch het trekkertje
„Toen met de eerste boot naar Texel,
inplaats van dat ik in Assen was. Bij
Dros Autocentrale hebben ze die as
gelast. Die lekke vuurmonden had ik
ook meegenomen en heb die ook la
ten maken. Intussen was het begon
nen te regenen. Ik denk, als dat even
doorzet dan hoef ik niet met die
rups. Dan moet die wieltrekker het
maar weer doen. toen zijn Adriaan
Zijm, die werkte bij Dros Autocentra
le, en ik die trekker klaar gaan ma
ken. We zijn er zaterdag met de
middag aan begonnen en Zondagmor
gen om half vijf was-ie klaar en liep-
ie weer. Achteraf had ik natuurlijk
eerst dat trekkertje moeten repareren
en drie dagen later gegaan zijn. Maar
in Assen rekenden de jongens op me,
dus ik dacht vooruit maar." „Maar ja,
die as was wel gelast, maar er zat
zo'n dikke vracht op die wagen. Ik
vertrouwde het niet erg, stel je voor
dat het weer kapot zou gaan. Ik
dacht, weet je wat, ik ga naar De
Lugt op de Wilhelminalaan kijken of
die een andere wagen voor me heeft.
Het was nog vroeg in de ochtend,
maar ik heb net zo lang staan bellen
tot hij tevoorschijn kwam. In orde, ik
met de trekker naar „Padang" en die
wagen opgehaald. Weer naar de boot
en over, weer via Julianadorp en zon
dagmiddag half drie was ik weer bij
de jongens."
Opbellen kon niet
„Die jongens waren echt van slag, ze
dachten die komt nooit meer terug.
Maar er was zoveel tijd in gaan zitten
met die trekker in elkaar zetten,
waarvan ik van tevoren ook niet wist
dat ik dat doen zou en opbellen kon
je elkaar ook niet. Toen hebben die
jongens de wagen overgeladen op die
van De Lugt. Ik had spullen mee om
de wagens achter elkaar te kunnen
pikken. Intussen had ik in die rups
een nieuwe vuurmond gezet. Ook
had ik een fles startbenzine meege
nomen en ook die gelaste as gemon
teerd. Op Weringen had ik aan m'n
machinist Gerrit Engel gevraagd om
die lege wagen en die rups van de
dijk te halen. Hij heeft het gered,
want toen ik terug kwam was het
spul weg." „Ik was er dus om half
drie 's middags en 's avonds om half
negen waren we weer reisvaardig.
Met repareren en overladen was toch
nog heel wat tijd verloren gegaan.
Moet je nagaan, vrijdagmorgen ver
trokken en op zondagavond stonden
we nog op de dijk. Het was nog
mooi dat ik drie man extra bij me
had en Adriaan natuurlijk. We zijn
toen in één ruk doorgereden tot As
sen en kwamen daar op maandag
morgen om half negen aan. Dat was
dus driemaal vierentwintig uur met
uit de kleren."
Mopperen
„Het laatste gedeelte ging best. De
trekker trok weer goed, was uit el
kaar geweest en schoongemaakt,
ook geen moeilijkheden onderweg en
toen we in Assen aankwamen was
het mopperen omdat het zolang had
geduurd. Maar die mensen konden
ook niet weten dat we zoveel ellende
hadden gehad onderweg. Twee keer
was het aardig vlot gegaan en nu
dachten ze waar blijft die vent nou."
„Ik was méér dan dwarsaf. Ik heb
toen de klok rond geslapen bij de
fam. Smit aan de Beilerstraat waar
m'n broer Piet in de kost was en
Adriaan had weer een ander adres. Ik
heb later wel eens gedacht hoe heb
je het die dagen volgehouden. Het
was winter en het vroor. Eerst een
wandeling van 25 km, toen die trek
ker gerepareerd, weer naar de dijk en
toen achter elkaar door naar Assen.
En koud dat het was. Maar ja, je
deed het, het moest gewoon".
Zes onderduikers
„Nadat we goed uitgeslapen waren,
we zijn er ruim een dag gebleven,
ben ik weer teruggegaan en kreeg ik
zes mensen mee terug en dat was
heel link. Maar wat moet je doen.
Die mensen waren total loss, ze kon
den het daar onmogelijk volhouden.
Eén van hen had het helemaal erg te
pakken. Die man huilde; „Neem me
mee, neem me mee" Hij was er zo
erg aan toe dat hij zei: „Als ik niet
levend op Texel kom dan maar dood"
Hij had ontzettend veel heimwee en
wat doe je dan. Als ik hem toen met
meegenomen had was hij misschien
dood gegaan. En die anderen konden
het daar ook niet bolwerken. Nu nam
ik met elke reis het verpakkingsmate
riaal weer mee naar Texel. Papier en
dozen waren schaars en moesten op
nieuw gebruikt worden. Ik had die
groene gereedschapswagen er mee
volgestouwd. Dat was de schuil
plaats voor die zes man. Het leed
zou niet te overzien zijn geweest, als
ze die jongens onderweg hadden ont
dekt. Toen kwam ik richting Afsluit
dijk, waar we zoals gewoonlijk weer
gecontroleerd zouden worden. Ver
voor de dijk ben ik toen blijven staan
en zei: „Alles onder de dozen, hup
goed weg en alles over je heen. Door
Friesland zaten ze gewoon op de wa
gen. Het was natuurlijk wel goed uit
kijken.
Controle
„Het was inmiddels alweer avond ge
worden en we reden in het donker
op de Afsluitdijk aan, met drie wa
gens achter de trekker. De papieren
werden gecontroleerd en ze contro
leerden ook de wagens. Met de kolf
van het geweer stompten ze op de
wagens in de rommel die er op lag.
Bij die dichte wagen had ik een ket
ting langs de deur en de stijl gehaald
met een hangslot er op en daar za
ten die zes mensen in. Ik dacht, als
het nu fout loopt is alles verloren en
komen we nooit meer thuis. Ze
moesten ook in die wagen kijken,
dus het hangslot en de ketting en de
deur open. De jongens hoorden na
tuurlijk alles en lagen voor dood in de
wagen onder de rommel. Ik dacht
nog, als er nu maar niemand gaat
hoesten, want dan is het gebeurd. Ik
zeg tegen die Duitser: „Dat is alle
maal los spul, allemaal rommel". Ge
lukkig geloofde hij het en dus de
deur weer op slot. Wat hadden we
mazzel." „Aan het eind van de dijk
was het weer precies hetzelfde. Ze
vroegen wat er in die wagen zat. Ik
zei: „Gepack, rommel, niks" en
mocht weer doorrijden. Bij de Texelse
boot werd wéér gecontroleerd, die
jongens hielden zich doodstil. Ze wa
ren vanaf het begin van de dijk de
wagen niet uit geweest en hadden
een fles bij zich om te plassen."
Texelse boot
„Toen ik bij de boot kwam zei het
personeel: „Je kunt niet mee, er
staan hier drie wagens van de Wehr-
macht en die moeten eerst". Ik keek
rond en zag directeur V.d. Vlies en
kapitein Vlas in de stuurhut staan. Ik
er heen. Ze zeiden: „Je kunt niet
mee", maar ik zeg: „Maar ik moet
wel mee".„Meneer v.d. Vlies, ziet u
die groene wagen die daar staat,
daar zitten zes vluchtelingen in. Als
ze niet mee gaan wordt het hun
dood, wilt u dat op uw geweten heb
ben? „Vlas was nogal kordaat en zei:
„Dan moet die wagen er eerst op"
en hij kwam mee naar beneden en
zei tegen het personeel: „Die groene
wagen moet beslist mee en dat trek
kertje ook, die aanhangwagens zijn
geen probleem, die laten jullie maar
staan" „Maar al met al raakte een
Wehrmachtwagen niet mee. Dat
werd me daar een rel, dat was daar
niet best. Die wagen moet er af en
die trekker ook. Uiteindelijk hebben
ze het zo weten te bepraten, ik weet
niet precies hoe, of ze nog een extra
reis zouden maken of wat dan ook,
maar ik bleef aan boord en naar
Texel. Daar van boord en naar het
Schilderend gereden."
Geen slechte ruil
„Achter het huis van Cor Wonder in
de R. R Keyserstraat was een schuur
en daar reed ik het spul in. De wa
gen open gemaakt en de mensen er
uit. Enfin, we waren binnen. Ik zei:
„Jullie blijven hier, ik zal eten en drin
ken halen en vanavond als het don
ker is kom ik jullie halen en kunnen
jullie naar huis". Ik heb melk en
brood gehaald en de jongens eten. Ik
drukte ze vooral op het hart dat ze
hun mond moesten houden, want als
het uitlekte was ik zwaar de klos. Er
hoefe maar één te zeggen dat ik er
zes meegenomen had en het zou ge
beurd zijn geweest. Het was overi
gens geen slechte ruil, drie man mee
en zes man terug. Ze moesten wel
onderduiken, want niemand mocht ze
zien. Al met al is het best afgelopen.
,,Tot slot: mijn vrouw zei er nooit
iets van. Ze wachtte het rustig af en
had er alle vertrouwen in dat ik het
zou redden."
