,Aan foutjes erger me,
I ziet de klant het niet"
I
Joop Kramer: al veertig jaar „druk werk"
Laatste zand
ligt erop
-
onsclub
Werkloosheid
weer gestegen
Reclame op Radio Texel
binnenkort toegestaan
Laksporen
Plan voor oesters
in het PEN-bassin
NSDAG 27 NOVEMBER 1990
TEXELSE COURANT
PAGINA 5
ij stamt nog uit het loden tijdperk", maar niet alleen de letter-
ik aan de wand in zijn huiskamer herinnert aan dat verleden,
ok de toewijding en het „ouderwetse" vakmanschap waarmee
vkker Joop Kramer (54) in de moderne jaren negentig zijn be-
iep uitoefent, zijn hiervoor aanwijzingen. Vandaag viert Joop, die
in zijn hart nimmer een moordkuil maakt en altijd in is voor een
■apje, het feit dat hij veertig jaar in dienst is bij drukkerij/uitgeve-
Langeveld de Rooy.
Joop de plaats van de loden letters
te vinden Verder kreeg hij onderwijs
in het tekenen en ontwerpen van let
ters. De grondbeginselen zijn nog ge
lijk, maar veel vaktheorie is inmiddels
door de technische ontwikkelingen
achterhaald. „Kleur was indertijd een
unicum. Nu kun je haast niet zon
der", zegt Joop ter illustratie.
In pastei
„Toen werd ook van je verwacht dat
je alles moest kunnen. In een kleine
irenlang had Joop Kramer een be-
ngrijk aandeel in de produktie van
Texelse Courant, en dat feit al-
jn al is reden genoeg voor een in-
rview. Als onervaren
rrling-handzetter leerde hij aan de
renge hand van zijn vader Jan, die
istijds chef drukkerij was. de
ieepjes van het vak. De jonge Jo-
g maakte zich het spiegelschrift
ichtig en zette in de loop der jaren
Ie duizenden regeltjes ..platte"
kst. aangeleverd door TC-
dacteuren als Jan de Waal. Arie
eet en Harry de Graaf. Sinds de
erschakeling van lood op offset,
ld jaren zeventig, is Joop drukker
heeft hij geen rechtstreekse be-
leienis meer met de totstandko-
ing van ,,'t Suffertje". Geboorte-
rouwkaartjes. entreebewijzen, fol-
rs, loterijboekjes en ander han-
Isdrukwerk zijn nu zijn specialiteit.
kan dol worden om gemakzucht",
rtelt hij. „Vroeger is dat er bij mij
igeramd. Soms letterlijk, dan kreeg
een draai om de oren van mijn va
ir. Of als ik bijvoorbeeld niet op
ee benen rechtop achter de 'bok'
md, kon ik een trap van achteren
rwachten."
Jertijd verwenste Joop de hardhan-
je methoden van zijn vader en leer-
sester menigmaal, maar achteraf
lurt hij er allerminst om. „Als vader
je toch dat je zoon goed terecht
mt, misschien ben je daarom wel
tra streng. Bovendien was ik toen
in speelse, jonge hond, die wel van
in geintje hield. Nog steeds trou-
ins. Maar goed, in de ogen van
in vader deed ik het nooit goed ge-
eg. Hij wilde dat de controleur van
t leerlingenstelsel geen foutje in
t door mij gemaakte drukwerk zou
jenkomen."
Pakjes bezorgen
op kreeg het drukkersberoep met
paplepel in gegoten. Al op 13-,
■jarige leeftijd werd hij achter de
leidelberg"-pers van vader gezet,
at ging spelenderwijs. Er werd niet
gevraagd: zou ie het wel kunnen?"
En als Joop een middag vrij van
school had, ging hij pakjes (drukwerk
of boekenl wegbrengen. Toch zag het
er eerst naar uit dat hij een andere
richting zou inslaan. Op de am
bachtsschool in Den Helder leerde
Joop voor machinebankwerker. Dat
duurde echter niet lang. „Ik had niet
veel zin in school. Liever wilde ik iets
met mijn handen doen", verklaart
Joop. Óp zijn veertiende verruilde hij
de schoolbanken voor een baantje in
de drukkerij, waar hij nu nog steeds
werkt. Hij werd aangenomen voor 52
uur per week. Woensdag en zater
dag, de toenmalige verschijningsda
gen van de Texelse Courant, werd
begonnen om half zes, zodat de
kranten voor de abonnees in het bui
tengebied nog tijdig op de post kon
den.
Oude drukkerij
De drukkerij bevond zich nog in de
voormalige „Franse school" aan de
Parkstraat, op de plaats waar nu de
meubelzaak van Oosterhof is ge
vestigd. Ook de kranteredactie zat
daar, maar toen een nieuwe snijma
chine werd aangeschaft verhuisde re
dacteur Jan de Waal naar de
bovenverdieping. Toen Joop zijn intre
de deed werkten in de drukkerij vier
man: Jan Kramer (chef drukkerij en
drukker/zetter), de handzetters Jaap
Vlaming en Arie Breet en machine-
zetter Gerrit Logman. Later voegde
handzetter Rikus Kalis zich weer bij
het gezelschap, na een uitstapje naar
de drukkerij van Jan Brügemann. Di
recteur was Jan van Wijk, vader van
de tegenwoordige LenR-directeur. „Ik
heb het geboortekaartje van mijn hui
dige baas nog gezet", vertelt Joop
trots. „De oude Van Wijk was maar
wat blij met het feit dat hij een zoon
had gekregen, dat weet ik nog goed.
Van Wijk was trouwens een fijne
baas: goed bij de tijd, oprecht, so
ciaal voelend, in voor 'n geintje. Hij
was de baas, maar stond niet boven
je maar naast je."
Als 14-jarige leerling-handzetter ving
Joop Kramer: ..Ik heb het geboortekaartje van m'n huidige baas nog gedrukt.
Joop ?11,13 per week. „Die getallen
vergeet je niet zo gauw." De met
hard werken verdiende centen leverde
hij thuis in. Moeder gaf hem een riks
daalder zakgeld, de rest ging op een
spaarbankboekje. „Dat was wel ver
standig, want als Joop wat moois
zag.... Ik was een gemakkelijke met
geld uitgeven. Maar van die riks kon
je toen de hele wereld nog kopen.
Dat deed ik dus ook."
Zijn eerste stap op weg naar volleerd
handzetter was het uit het hoofd le
ren van „de kast". Blindelings leerde
drukkerij moest dat gewoonweg. Te
genwoordig is alles veel meer gespe
cialiseerd. Voor m'n algemene
ontwikkeling was het niet slecht om
van alles wat te weten. Bovendien
kun je nog eens voor een ander in
vallen. Het voordeel van specialisatie
is dat je sneller tot een goed resul
taat kan komen."
Joop leerde het handzetten met val
len en opstaan. Het losse zetsel
moest in stukken worden opgebon
den met een touwtje „Dat moest zó
stevig zijn, dat als je het zetsel over
de hervormde kerk zou gooien, het
onaangetast weer zou landen. Maar
in het begin trok ik het touwtje soms
zó hard aan, dat het 'in pastei' lag.
Oftewel: alles lag uit elkaar, zodat je
weer helemaal opnieuw moest begin
nen."
Hé, doorgaan!
Het laat zich raden dat Joop in de
begintijd als manusje-van-alles werd
ingezet. Behalve leerling-handzetter
was hij ook stratenveger, wegbrenger
van oud papier en degene die de sta
tische electriciteit van papier moest
tegengaan (dat verschijnsel trad bij
voorbeeld op als de vorst in de lucht
zat). „Het rottigste werk was het
vouwen van de kranten", vertelt
Joop. „Dat mocht de jongste dus
doen. Maar je haalde het niet in je
hoofd om er wat van te zeggen. De
ouderen maakten de dienst uit. Er
werd ook op je gelet: hé, doorgaan!"
Zijn natuur getrouw kon Joop zich
niet altijd beheersen. Op een winter
se dag mikte hij eens een sneeuwbal
in het gelaat van Gerrit Logman, die
zó boos werd dat Joop zich die dag
nauwelijks op de drukkerij durfde te
vertonen. En ook bakte hij de brave
Rikus Kalis eens een poets, door hem
sigaren uit eigen binnenzak aan te
bieden....
Ruit kapot
Eenmaal kreeg Joop de opdracht de
ramen van de drukkerij te lappen. Ge
wapend met een emmer water en
een ragebol ging Joop onvervaard te
werk. 'n Beetje te enthousiast zelfs,
want bij de eerste de beste poging
vloog het kopje waarmee hij het wa
ter tegen de ramen gooide, uit zijn
handen, dwars door de ruit.... Meteen
was het de laatste keer dat ze Joop
dit karwei lieten doen.
In 1956 behaalde Joop het diploma
van het leerlingenstelsel, waardoor
het toevoegsel „leerling" eindelijk
kon worden geschrapt. Veel profijt
hadden de anderen daar nog niet
van, want eerst verdween Joop voor
achttien maanden in militaire dienst.
Toen hij terugkwam was zijn vroegere
collega in de drukkerij Arie Breet Jan
de Waal opgevolgd als redacteur. Dat
was weinig verbazingwekkend, aldus
Joop, omdat Breet als enige van het
drukkerijpersoneel onder zijn overall
keurig een stropdas droeg.
Wedstrijdjes
De jaren zestig braken aan. Joop
trouwde, werd vader en maakte de
verhuizing van de drukkerij naar de
Warmoesstraat mee. Er tevens werd
een tweede zetmachine aangeschaft,
zodat Joop naast Jaap Vlaming (die
inmiddels Logmans plaats had inge
nomen) machinezetter werd. „Dat
ging me vlot af. Met Jaap hield ik
vaak wedstrijdjes wie het eerst zijn
werk af had. Jaap zette de adverten
ties en het drukwerk, ik deed de
platte tekst van de krant. Helemaal
van gevaar ontbloot was dat machi-
nezetten trouwens niet, omdat we
met lood van 280 graden Celsius
werkten." Joop toont bruine vlekjes
op de bovenkant van zijn handen.
„Als er eens een druppel water in
dat lood viel, begon het te sissen en
vlogen de spetters in het rond."
Beeldschermen
De grootste verandering volgde in
1977. Na een ongelukje met de druk
pers viel het besluit om, als één van
de eerste drukkerijen in Nederland,
over te schakelen van lood op offset.
Van de ene op de andere dag
moesten Joop en collega Jaap achter
beeldschermen plaatsnemen. „Zeer
intensief", omschrijft Joop deze ver
andering. „Je moest vreselijk goed
opletten, want het toetsenbord zat
heel anders in elkaar dan bij het lood-
zetten. Vervelend voor mij was dat
de instructies in het engels waren.
En op de cursus, die we volgden,
werd verondersteld dat je de engelse
taal machtig was. Toen onze toenma
lige drukker Johan Hoekstra aankon
digde dat hij zou vertrekken, bood
dat mij de kans zijn plaats over te
nemen. Fotozetten was wel mooi, zo
als ik het hele grafische beroep mooi
vind, maar drukken leek me ook
leuk."
Variatie
Nadat Hoekstra hem een maand had
ingewerkt, stond Joop er alleen voor.
„In het begin was het wel eens mod
deren, dan had ik moeite om de
juiste inkt/vocht-dosering te vinden.
Soms ging 500 vel papier de mist in,
daar schaamde ik me dan voor. Na
een tijdje werd het een automatisme
en achteraf ben ik er blij om dat ik
voor de drukpers heb gekozen. Het
werk biedt veel variatie en handwerk:
machine instellen, papier snijden,
drukken, schoonmaken. Rotklusjes?
Ja, die heb je er ook tussen, bijvoor
beeld dingen die eigenlijk niet kun
nen, zoals met verschillende dikten
papier. Dan is Joop wel eens niet
aanspreekbaar, maar als het lukt heb
ik er des te meer voldoening van."
„Mooie klusjes vind ik het
vierkleuren-drukwerk. Dat zie je
groeien en als het resultaat dan een
folder met mooie foto's is.... Het al
lermooist is als je er de tijd voor kan
nemen en er geen kleine dingen tus
sendoor komen."
Kwaliteit
„Drukken is ook teamwork. Wij druk
kers zijn de mensen op het eind,
maar het begint al aan de balie, waar
de orders worden aangenomen. Om
de gemaakte afspraken na te komen,
is soms net een wedstrijdje. Ik mag
de anderen niet in hun hemd laten
staan."
Snelheid mag echter nimmer ten
koste gaan van kwaliteit, vind Joop.
„De kwaliteit moet zo hoog mogelijk
zijn, zodat je er zelf voor honderd
procent achter staat. Ik erger me als
een klein stukje niet goed is, ook al
ziet de klant het niet."
VERVOLG VAN PAGINA 1
de Texelse afdeling van „De
inebloem" werd verblijd. De afde-
houdt zich bezig met allerlei acti-
iten voor ouderen, eenzamen en
jdurig zieken van alle gezindten
werkt met elf vrijwillige krachten,
fondsverdelingscommissie vond
zegenrijke werk een bijdrage van
00,- waard. De cheque werd in
/angst genomen door Ans
les-ldema.
Waterputten
bijdrage van f2000,- werd toege-
d aan een ontwikkelingsprojekt in
Derde Wereld: de aanleg van wa-
lutten en andere voorzieningen
goed drinkwater te produceren
behoeve van een 500 gezinnen
inde gemeenschap in Thailand,
doel werd aangewezen in het ka-
van het North Sea projekt (een
lenwerkingsorgaan van Lionsclubs
landen rond de Noordzee) dat tel-
s een ander ontwikkelingsobjekt
gteert en waaraan de Texelse Li-
club elk jaar al f250,- bijdraagt,
keer was het dus aanzienlijk
cheque werd ter hand gesteld van
js Moors van de Lionsclub van
iringermeer.
Dakkapel
iet reddingboothuis bij De Cocks-
a kampt men met ruimtegebrek,
nog nijpender zal worden als het
ouw wordt veranderd in verband
de komst van een andere red-
3boot. Daarom zal in de thans on-
xjtte hoge kap van het gebouw
kantoor en radiokamer worden
laakt. Via een dakkapel heeft
n uitzicht op zee. Het bestaande
nanningsverblijf zal worden veran-
d in een garderobe. De verbou-
'9 zal door vrijwilligers worden
jevoerd, die voor de aanschaf van
materiaal f3000,-kregen uit de
Jfengst van de Lions-veiling. De
;que werd overhandigd aan de he-
'J. Engelvaart, A. Schipper en J.
itma van de plaatselijke redding-
imissie van de KNZHRM.
bedrag van ruim f5123,- werd in
ontvangst genomen door Aat Riet
veld van de Helderse Lions-club. Het
geld is bestemd voor de tot diezelfde
club behorende gepensioneerde oog
arts C.H. („Nok") van Waveren, die
zich met meerdere collega's in het
Himalayagebied op vrijwillige basis
bezig houdt met oogoperaties. De ar
me blinden die anders nooit voor zo'n
operatie in aanmerking zouden ko
men, leggen vaak enorme afstanden
af om zich door de dokters te laten
behandelen. In ongeveer 75% van de
gevallen is de operatie een succes en
kunnen de mensen weer zien, derhal
ve een ontwikkelingsprojekt met een
zeer overtuigend en „zichtbaar" re
sultaat.
Oefenpop
De afdeling Texel van het Rode Kruis
kreeg f5300,- voor de aanschaf van
een oefenpop, ten behoeve van de
verpleegkundige opleiding die de Ro
de Kruis-colonne moet volgen. De
colonne heeft al een pop, maar daar
mee kan alleen hartmassage en
mond op mond-beademing worden
gedaan. Meer mogelijkheden zijn ge
wenst in verband met de veel uitge
breidere taak die de colonne heeft
gekregen in het kader van de ram
penbestrijding. De nu aan te schaffen
pop is ook geschikt voor catheterisa-
tie, clisma's, injecties, infusies, trans
fusies, maag- en darmspoeling en tal
van andere behandelingen. De pop is
uitgevoerd met inwendige, uitneem-
bare organen en beschikt zelfs over
uitwisselbare geslachtsorganen waar
door zowel een mannelijke als een
vrouwelijke uitvoering mogelijk is. De
pop zal over enkele maanden worden
geleverd. Roeper overhandigde de
cheque aan Rode Kruis-voorzitter Th.
van Hattem en colonnecommandant
M.J. den Boer. Laatstgenoemde had
voor de Lionsclub een korte maar
zeer verhelderende lezing gehouden
over het werk van het Rode Kruis.
Dat had ieder tot de overtuiging ge
bracht dat dit werk steun verdient.
Tesselhuus
De rest van het geld, een derde van
het totaal, ging naar het Tesselhuus
en werd overhandigd aan Arend
Hengst en Herman Glas van de
Stichting Texelvakantie gehandicap
ten. Samen met de Rotaryclub is de
Lionsclub de belangrijkste sponsor
van het Tesselhuus. Beide clubs zit
ten dan ook in het stichtingsbestuur.
Enkele vertegenwoordigers van de
begiftigde organisaties maakten van
de gelegenheid gebruik om een dan
kwoord uit te spreken en iets te ver
tellen over hun werk.
Jan Zwan ging uitgebreid in op de
nood in Roemenië die hij met eigen
ogen had gezien. Het feit dat de jaar
lijks door Rotary georganiseerde actie
„Geef Max de zak" geen schoenen
mfeer wil hebben, was voor Zwan
aanleiding om die schoenen voor
Roemenie te gaan inzamelen. Hij
bracht 1200 paar bijeen, waaronder
600 nieuwe die door winkeliers wa
ren afgestaan. Ook kleding, speel
goed, levensmiddelen en allerlei
andere spullen werden in grote hoe
veelheden bij hem afgegeven en dat
was zeker geen rotzooi. „Er zijn veel
beste mensen op Texel die graag wat
voor een ander over hebben", aldus
Zwan, die min of meer onder de
spullen bedolven raakte. Zo kreeg hij
van Frans Zegel honderd fraaie pop
pen en van de Texeler-fabriek 150
dekbedden. Voor het versturen van
Gistermiddag is het laatste zand op
het strand tussen de Slufter en de
vuurtoren gespoten. Daarmee is de
zandsuppletie feitelijk voltooid.
Het project als geheel zal over drie
weken worden opgeleverd want op
het nieuwe strand moeten nog riet-
schermen worden gezet. Met het
opruimen van de installaties is inmid
dels begonnen. De sleephopperzui
gers en het hefeiland zullen
verdwijnen, maar de zinker naar de
wal blijft liggen. Ook de voorraad pij
pen en ander materiaal blijft voorlo
pig op Texel. De Kombinatie hoopt
namelijk in aanmerking te komen
voor de zandsuppletie die bij De
Koog zal worden uitgevoerd en kan
zich dan de kosten van de aanvoer
van de spullen besparen. De zinker
kan eenvoudig drijvend worden ge
maakt en in zijn geheel naar De Koog
worden versleept.
die goederen is geld nodig. De bijdra
ge van de Lions was dus welkom.
„De rest schooi ik wel bij elkaar", al
dus Zwan.
Ans Gieles vertelde dat de Lions-
bijdrage zal worden gebruikt voor het
organiseren van de jaarlijkse feest
middag van de Zonnebloem. In ver
band met het eerste lustrum van de
afdeling wordt die middag extra at
tractief. Onder andere is het gezel
schap Maywood gecontracteerd. Ans
Gieles nodigde twee bestuursleden
van de Lions uit om een dagboot
tocht voor Texelse ouderen en lang
durig zieken mee te maken, zodat zij
een nog beter beeld krijgen van het
werk van De Zonnebloem.
Herman Glas van het Tesselhuus ver
bond aan zijn dankwoord een oproep.
Het vakantiehuis zit dringend verle
gen om gastvrouwen en gastheren
die af en toe in actie komen om
groepen gasten te ontvangen. Verder
heeft de stichting een secretaris/pen
ningmeester nodig omdat Arend
Hengst die functie binnenkort
neerlegt.
Ook de Rode Kruiscolonne kan nog
mensen gebruiken, zo liet voorzitter
Van Hattem weten. Het werven van
vrijwilligers voor dit verantwoordelijke
werk, is een groot probleem. Van
Hattem was blij met de oefenpop
maar zei dat de oude pop („Anna")
niet zal worden afgedankt doch be
schikbaar blijft voor de EHBO-
opleidingen.
De werkloosheid op Texel is over de
maand oktober 251 personen. Dat
zijn er 39 meer dan de maand er
voor. Vorig jaar steeg het aantal
werklozen in dezelfde maand met 65
tot 313.
Door de werkzaamheden bij de lelie-
bedrijven zijn er 16 langdurig werke
lozen minder. Als wordt gekeken naar
leeftijdsopbouw, dan nam de werk
loosheid in de groep van 25 tot en
met 39 jaar het meest toe.
In oktober werden bij het arbeidsbu
reau 35 vakatures ingediend; er wer
den er 36 afgehandeld. Aan het
einde van de maand waren er nog
54 openstaande vakatures.
Het algemeen bestuur van Radio
Texel heeft het groene licht gegeven
om een commercieel en eventueel
redactioneel samenwerkingsverband
aan te gaan met de schrijvende
pers. Naar alle waarschijnlijkheid
staat de mediawet binnen enkele
maanden reclame op lokale radiosta
tions toe. Volgens de Organisatie Lo
kale Omroepen Nederland (OLON)
lijkt de aanvankelijk genoemde da
tum waarop het reclame-verbod zou
worden opgeheven, 1 januari, niet
meer haalbaar. Lang kan het in ieder
geval niet meer duren.
Zoals de zaken er nu voor staan, lijkt
het waarschijnlijk dat de gemeente
de bevoegdheid krijgt een „lokaal"
persorgaan aan te wijzen. Samenwer
king met de schrijvende pers is in
verband met het voeren van reclame
namelijk een verplichting. Omdat de
krant/uitgever door het maken van re
clame op radiostations benadeeld kan
worden, vloeit automatisch een deel
van de reclame-opbrengsten van de
radio die richting uit. Het bestuur van
de lokale omroep heeft over een
eventueel gezamenlijke acquisitie van
adverteerders reeds gesprekken ge
voerd met de directie van de Texelse
Courant en kan die nu voortzetten.
De winterprogrammering van de
hoofdredactie is door het algemeen
bestuur afgekeurd. Strijdpunt is we
derom de invulling van de zaterdag,
die in de huidige winterprogramme
ring bijna geheel uit muziek bestaat.
Twee leden van het dagelijks bestuur
bemiddelen de komende tijd om tot
een voor het algemeen bestuur aan
vaardbare winterprogrammering te
komen.
Omdat de ontvangst in De Cocks-
dorp nog lang niet optimaal is, wordt
geprobeerd de zender te versterken.
De mogelijkheid de zender naar De
Een bewoner van de Vaargeul trof
woensdagmorgen zijn Datsun aan
met schade aan de linkerzijde. Er
werden gele laksporen gevonden.
Eventuele getuigen worden verzocht
de politie te bellen, telefoon 12222.
Waal te verplaatsen, bovenop de silo,
wordt momenteel onderzocht. De ge
meente blijft de lokale omroep mid
dels een raamsubsidie nog vier jaar
ondersteunen. Wethouder Krijnen-
Baijs heeft met Radio Texel afspraken
gemaakt over verwerving van eigen
inkomsten. Omdat zoiets niet van de
ene op de andere dag kan worden
gerealiseerd, wil de gemeente die pe
riode met subsidie overbruggen. Tot
nu toe zijn ruim 1000 donateurs ge
worven.
Wethouder Terpstra ziet via de
project-groep „Koppen bij Elkaar"
mogelijkheden voor vis- en mossel
verwerking op Texel. „Er worden ook
plannen ontwikkeld om een oester-
kwekerij in het PEN-bassin te begin
nen. Zo kan je nog wel meer zaken
bedenken die het stempel Texelpro-
dukt kunnen krijgen als we daar een
positieve slinger aan kunnen geven
door het van de grond te krijgen. Dit
zou dan vrij breed van opzet kunnen
zijn."
Uitgifte van mosselpercélen is een
andere kwestie. Dat is rijksbeleid,
waar de gemeente volgens Terpstra
mets over te vertellen heeft. „We zul
len wél al het mogelijke doen om in
vloed uit te oefenen om te proberen
percelen naar Texel te krijgen"
De VVV moet volgens Terpstra wat
meer aandacht schenken aan de pro
motie van Texelse produkten. „Bij het
opstarten van de Stichting VVV
Texelpromotie is heel nadrukkelijk
gesteld dat de produkt-promotie van
Texel meegenomen zou moeten wor
den. Dat is tot nu toe niet zo heel
goed uit de verf gekomen."
Nieuwbouw VVV
De gemeente Texel is bereid eventue
le nieuwbouw van het VVV-kantoor
met raad en daad terzijde te staan.
Volgens Terpstra wil de gemeente be
kijken of bij de provincie subsidie is
los te krijgen en of financiering door
de FIRON (onderdeel van „Koppen bij
Elkaar") mogelijk is. De wethouder
zegde tevens zo vlot mogelijke mede
werking van de afdelingen ruimtelijke
ordening en bouwzaken toe.
