Hartstichting bekijkt
faciliteiten eilanden
Bolwerk; een project van Jan Kuijper
Georgisch bezoek op
reünie SV Texel
„Revalidatiegroep op Texel zou fijn zijn"
Geslaagd
Rein Kuypers wint
laatste viswedstrijd
IINSDAG 11 DECEMBER 1990
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
Maar aanleiding van een Amelands verzoek zal de Nederlandse
Hartstichting inventariseren welke voorzieningen voor hartreani-
matie en -revalidatie nog nodig zijn op de waddeneilanden.
Woordvoerder A.C.P.J. Waverijn van de gezamenlijke Texelse
huisartsen juicht dit voornemen toe. Volgens Waverijn beschikt
fexel over voldoende levensreddende medische apparatuur, maar
het opzetten van een revalidatiegroep (met deskundige begelei
ding en hodige voorzieningen) voor de hartpatiënten op het
eiland zou een goede zaak zijn.
„Voor de patiënten op het eiland zou
aitbreiding van de revalidatiemogelijk-
beden fijn zijn", aldus Waverijn. Enke-
jaren geleden werd al eens een
joging gedaan om op Texel zo'n
jroep van de grond te krijgen, in sa-
Tienwerking met de Texelse fysiothe-
'speuten en gesteund door de
Nederlandse Hartstichting. De animo
ran de eilandehjke hartpatiënten viel
jchter tegen, zodat het initiatief ver-
landde. „Zo'n initiatief moet van de
jatiënten zelf uitgaan", stelt Wave-
jijn. „Misschien dat de tijd er nu
«eer rijp voor is. In elk geval is het
jantal mensen op Texel dat in aan
merking komt voor een revalidatie-
jroep hoog genoeg. Gemiddeld toch
«el tussen de tien en twintig patiën-
jen."
teel extra faciliteiten zijn naar me
ting van Waverijn niet vereist. Wel is
bet wellicht nodig dat de fysiothera
peuten of anderen die voor begelei-
Jing van de groep zullen zorgen, zich
méér bekwamen in het omgaan met
hartpatiënten.
Ameland
De hartstichting heeft tot de inventa-
isatie besloten naar aanleiding van
>en verzoek van de heer Durk van
Jer Molen uit Hollum op Ameland,
i/an der Molen spant zich in om de
nedische voorzieningen op het Friese
waddeneiland op peil te brengen. In
ïerste instantie ging het hem om le
vensreddende apparatuur. Van der
Molen begon met een actie voor de
janschaf van een couveuse. Inwo-
ïers van Ameland en (overkantse)
jedrijven gaven gehoor aan zijn
jproep en maakten de actie tot een
financieel succes. Ameland beschikt
:hans over een couveuse. Op Texel is
Jat al enkele jaren het geval; de cou
veuse is gestationeerd bij de Ambu-
ancedienst Texel.
Het geld dat van de actie overbleef
vormde het beginkapitaal voor de
realisatie van andere medische voor
zieningen. „Het is een permanente
actie", aldus Van der Molen. „Maar
als je eenmaal in deze materie duikt,
kom je steeds méér wensen tegen."
Wat begon als particuliere actie zal
weldra worden ondergebracht in een
stichting, de Stichting Welzijn Ame
land. Doel is niet om alles zelf te rea
liseren, maar samenwerking zoeken
met andere organisaties. |_|artpa
tiënten
Vanuit die gedachte werd de Neder
landse Hartstichting benaderd. Hoog
op het prioriteitenlijstje staan name
lijk nieuwe reanimatieapparatuur
(hartdefibrilatoren) en faciliteiten voor
revalidatie van hartpatiënten. De
Hartstichting steunt geen individuele
patiënten, maar richt zich op (finan
ciële) ondersteuning van structuren.
„Van der Molens verzoek zou daarin
kunnen passen", aldus mevrouw J.
van Drenth, beleidsmedewerkster van
de Hartstichting. „Maar dan willen
we het niet alleen betrekken op
Ameland, maar op alle waddeneilan
den, die gezien hun geïsoleerde posi
tie allemaal met dezelfde problemen
kampen."
Mevrouw Van Drenth waarschuwt
dat het nog onduidelijk is op welke
wijze de Hartstichting steun zal verle
nen. „Eerst is een inventarisatie no
dig. Wat hebben de eilanden nodig,
en wat kan op verantwoorde wijze
worden gebruikt? Ik bedoel, appara
tuur moet ook deskundig kunnen
worden bediend. Verder moeten we
weten hoeveel hartpatiënten er op de
eilanden zijn, welke voorzieningen al
aanwezig zijn, en zal overleg nodig
zijn met huisartsen en gemeente."
Persconferentie
De beleidsmedewerkster verwacht
dat de resultaten van de inventarisa
tie eind maart, begin april kunnen
worden bekend gemaakt. In die pe
riode houdt de stichting een perscon
ferentie, voorafgaande aan de
jaarlijkse collecte.
Volgens dokter Waverijn is de medi
sche uitrusting inzake levensreddende
apparatuur op Texel in orde. „Ik zou
niet weten wat we nog moeten toe
voegen." Méér van dezelfde appara-
het dus bij hard repeteren, eens per
twee weken in de consistoriekamer
van de Hervormde kerk van De Waal.
Het koud buffet (in de kantine die
met dennetakken en strobalen tot
een soort kerststal was gemaakt)
was gesponsored door Albert Heijn
en onder leiding van Henk Jan Klok
bereid en opgediend door Rob van
der Kooi, Ingmar Moerbeek, Gerrit
Vlaming, Bart Heerschap en Aad
Blom. Allen waren ze in september in
Georgië, zodat ze wisten dat het heel
moeilijk zou worden om het onthaal
dat de club daar ten deel was geval
len, te overtreffen. Ze hadden echter
veel eer van hun werk.
Reportage
Een groot succes was ook de video-
reportage die gemaakt was door de
gebroeders Hans en Gerrit Vlaming
en Ingmar Moerbeek. Bij Nauta wa
ren de bijdragen van het drietal tot
één avondvullende film gemonteerd.
De reportage, vooral onderhoudend
door de interviewtjes die erin waren
verwerkt, gaf een goed beeld van de
Georgisch-Texelse verbroedering maar
vooral ook van de lol die sv Texel vol
gens Hollands gebruik heeft getrapt
in Moskou, Tbilisi, Suchumi en ande
re plaatsen.
Henriëtte de Wit slaagde in Utrecht
voot haar Vakbekwaamheidsdiploma
ze is werkzaam bij Qnipp kapsalon.
tuur is eventueel mogelijk, maar dan
moeten eerst de kosten tegenover
het nuttig rendement worden afge
wogen.
Eén van deze levensreddende appara
ten is de hartdefibrilator (nodig om
bij hartstilstand weer de hartslag op
te wekken). Op Ameland is er maar
één beschikbaar, in één van de twee
ambulances die het eiland rijk is. Als
die ene ambulance op zieken
transport is, zit het eiland dus zonder
defibrilator. Actievoerder Van der Mo
len vindt dat ook de andere ambulan
ce van dergelijke apparatuur moet
worden voorzien. Ook zouden huis
artsen en een eventueel op te richten
revalidatiecentrum over hartdefibrila
toren moeten beschikken, aldus Van
der Molen.
Tweedehands?
Texels nieuwste koor, zingend bij de Georgie-reunie in de SV Texel-kantine.
De ziekenwagens van Ambulance
dienst Texel beschikken allebei over
een hartdefibrilator. Zelfs als beide
ambulances van het eiland zijn, hoe
ven hartpatiënten zich niet ongerust
te maken. De vervangende Helderse
ambulance heeft eveneens deze ap
paratuur aan boord. Overigens is de
oudste (negen jaar) van de twee
hart-apparaten aan vervanging of re
paratie toe, zegt Nel Smidt, eigena
resse van de Ambulancedienst,
desgevraagd. Ze is hierover in onder
handeling met ziekenfonds Noordhol
land Noord. Volgens Nel Smidt heeft
het ziekenfonds vervanging door een
nieuw defibrilator van de hand gewe
zen en voorgesteld om „een goede
tweedehands" aan te schaffen. „Wij
passen ervoor om tweedehands hulp
te geven", stelt Nel Smidt echter
vastberaden.
De laatste wedstrijd van 1990 bij De
Kaap, bracht negen vissers aan de
dijk. Onder hen één jeugdvisser, Mar
cel Verhagen. Hij ving één vis van 25
cm.
Bij de senioren was de uitslag: 1.
Rein Kuypers 5 vissen, 147 cm); 2.
Kees Slik (3 vissen, 103 cm); 3. Ton
Dorst (3 vissen, 81 cm). Totaal ge
vangen 22 vissen, 661 cm.
De volgende wedstrijd in de winter-
serie is op 6 januari 1991, aanvang
8.30 uur bij de Teermolen te Oude-
schild.
De voetballers van SV Texel die in
september een uitwisselingsreis
maakten naar Georgië, verkeerden
zaterdagavond j.l. opnieuw in Geor
gische sferen. In hun kantine deden
ze voltallig mee aan een zeer
geslaagde reünie, waarbij met be
hulp van foto's en videobeelden
werd teruggeblikt op de reis. Daarbij
konden ze zich tegoed doen aan een
overvloedig koud buffet van hoge
kwaliteit. Het was een volslagen ver
rassing dat ook Georgiërs van de
partij waren. Het was een door het
bestuur uitgenodigde delegatie, die
werd aangevoerd door George Kwa-
c had ze, secretaris van het ministerie
van buitenlandse zaken van Georgië.
Ook was Levan Pavliaschvili (een van
de voetballers van het Georgische
team) present, alsmede Natia Nana-
- va, die de Texelse groep in september
als gids terzijde had gestaan en haar
zus, de cardiologe Katevan. De stich
ting Texel-Georgië Kontakt had de
formaliteiten geregeld om het gezel
schap hierheen te halen.
De delegatie blijft een dag of tien en
zal zich verdiepen in tal van aspecten
van de Nederlandse en in het bijzon
der de Texelse samenleving. De Geor
giërs zijn de gasten van de families
W. Hendriks en D. Veltkamp in Den
Burg.
De mannen van sv Texel hadden
kosten noch moeite gespaard om van
de reünie een bijzondere avond te
maken in een poging om een sfeer te
bereiken die ook op feesten in Geor
gië heerst. Meer dans eens werd met
een gloedvolle toespraak door zowel
Texelaars als Georgiërs het glas gehe
ven op de goede onderlinge betrek
kingen.
Nieuw koor
Er was ook een zangkoor: het tame
lijk nieuwe ensemble „Double Four".
Het is een achtmansformatie die zich
onder leiding van Jan Beyert uit De
Cocksdorp bekwaamt in een genre
zang, waarmee andere Texelse koren
zich met bezig houden, zoals de zg.
barbershops-songs. Het koortje is
ontstaan uit een groep die al jaren
meedoet aan ouwe Sunderklaas en
daarbij (opvallend fraai!) zingend een
of andere misstand op de korrel
neemt. „Double four" bracht zater
dag een viertal nummers en dat was
het eerste optreden van de groep
voor publiek. Rijp voor regelmatige
grote uitvoeringen voelen de acht
zangers zich nog met. Voorlopig blijft
De afgelopen tijd is het project „Bolwerk" nogal eens in het
nieuws geweest. „Bolwerk" is bedoeld om zoveel mogelijk vaca
tures in de bloembollensector te vervullen, een „heet hangijzer".
WèI of geen Polen, langdurig werklozen uit Stadskanaal verplich
ten of niet, kwesties die de gemoederen hoog doen oplaaien. De
projectleider is een Texelaar, de 38-jarige Jan Kuiper. Hoe blikt
hij op het project terug?
Jan Kuijper kwam rond 1977 in
dienst van het arbeidsbureau als uit
eenkracht van de gemeentelijke
werkvoorziening De Bolder. Na twee
laar werd hij in vaste dienst aangeno
men en geplaatst in Den Helder. Daar
werkte hij tot vorig jaar.
Na de pensioenering van directeur
Maasdam kwam er een plaats vrij op
Texel. Zo raakte Jan Kuijper weer
naar Den Burg. Lang deed hij het
normale bemiddelingswerk op Texel
met. Afgelopen voorjaar werd hij ver
zocht het project „Bolwerk" op te
zetten. Hiertoe kreeg hij een tijdelijke
tewerkstelling op het arbeidsbureau
m Schagen, voor de duur van het
plan. Kuijper werd voor deze job uit
gezocht omdat hij in zijn Helderse tijd
Jl veel in de bloembollensector had
Pemiddeld. Hij kende dus veel van de
oedrijven en wist de weg binnen die
sector.
)Vat is het project „Bolwerk"? Het
Gewestelijk Arbeids Bureau (GAB) in
Alkmaar kreeg van het ministerie op-
Jracht een speciaal project op poten
'e zetten voor het vervullen van de
tijdelijke vacatures binnen de bloem-
tollensector. Daarmee wilde het mini
sterie de steeds toenemende
aantallen buitenlanders terugdringen
an wilde men meer werklozen aan de
slag krijgen. Met buitenlanders wor
sen met name die mensen bedoeld
•lie van buiten Nederland illegaal aan
Je slag gingen. Dit betroffen in toe
nemende mate Polen en andere
'Gost-Europeanen.
In mei van dit jaar is Kuijper gestart
?n nu werken er al vijf mensen op
net projectbureau. Als eerste werden
Jnehonderdtwintig bloembollenbedrij-
•en aangeschreven met de vraag
oeveel vacatures er te vervullen wa-
opspraak omdat hij mensen in de
bollensector te werk wilde stellen die
daar niet in pasten. Dit kwam eigen
lijk door een simpele vergissing: De
oproepen kwamen per ongeluk bij
veel oudere mensen terecht.
Het gevolg was veel negatieve publi
citeit. „Als arbeidsbureau verkeer je
altijd in een soort spanningsveld. Aan
de ene kant de overheid en werkge
vers die zoveel mogelijk mensen aan
het werk willen hebben. Aan de an-
ren. Dat waren er twaalfhonderd voor
dit najaar. Het ging om banen voor
de duur van minimaal twee maanden.
De bedrijven waar het om draaide
waren allemaal gelegen in het noor
delijk zandgebied (Anna Paulowna,
Breezand, Callantsoog, Den Helder en
Texel). Als eerste werden mensen op
geroepen die in de huidige bestanden
van de arbeidsbureaus van het ge
west Alkmaar aanwezig waren. Uit
eindelijk bleken
tweeduizendvijfendertig mensen in
aanmerking te komen. Met al die
mensen werden gesprekken gevoerd
door de „Bolwerkers". Een giganti
sche klus.
De reacties op de oproep waren zeer
verschillend. „Er kwamen mensen
binnen die het echt wel zagen zitten
en graag aan de slag wilden. Ande
ren reageerden met: „Je haalt ze zelf
maar de grond uit", aldus Jan Kuij
per.
Bij de kandidaten zaten ongeschool
den, maar ook mensen die wel een
opleiding hadden maar langer dan
één jaar werkloos waren. Er was een
leeftijdsgrens van 45 jaar ingebouwd.
Wie in aanmerking kwam voor een
baan, kon niet zonder meer weigeren.
Dit kon consequenties voor de uitke
ring inhouden.
Uiteindelijk werden zo'n vijf- tot zes
honderd werklozen geplaatst. Deze
kwamen niet allemaal uit de eigen re
gio, er volgden ook nog een aantal
plaatsingen van mensen uit de regio
Zaandam en Amsterdam, die zich
spontaan voor dit werk aanboden.
Stadskanaal
Het praten over de selectie van deze
mensen roept al snel Stadskanaal in
herinnering. Hier kwam de directeur
van het plaatselijk arbeidsbureau in
dere kant mensen waarvan het over
grote deel wel, maar een enkeling
niet altijd wil, dat is weieens lastig",
aldus een voorzichtige Jan Kuijper
Buitenlanders
Tegen eind september waren nog
zo'n driehonderd vacatures te vervul
len. (in een aantal vacatures was bui
ten het arbeidsbureau om voorzien).
Er is door Bolwerk een moment over
wogen om werknemers in Spanje en
Portugal te werven. De werkgevers
moesten zich, voordat zij aan dit pro
ject meededen, akkoord verklaren om
eventueel buitenlandse werknemers
aan te nemen.
Omdat het aantal van driehonderd te
gering was om actie te ondernemen
naar deze landen is hier van afgezien.
Om deze vacatures toch in te vullen
heeft het ministerie op beperkte
schaal tewerkstellingsvergun-
ngen voor niet EG-ers (Polen bijvoor
beeld) afgegeven. Dit alleen aan die
bedrijven die zich aan de regels van
Bolwerk hadden gehouden.
Boeiend vak
Kuijper vertelt vol vuur over de bol
len: „Er zijn zoveel negatieve geluiden
te horen, van: „die kwekers buiten je
uit, 't is vies werk", en ga zo maar
door, maar dit is beslist niet waar. De
bloembollensector heeft zijn zaakjes
goed voor elkaar, ook op Texel. Het
merendeel van de bedrijven zet zich
extra in voor zijn personeel De men
sen die er werken zijn over het alge
meen best tevreden. Het is jammer
dat door negatieve geluiden van een
enkeling uit het verleden de hele sec
tor wordt geschaad. Dit jaar speelde
het lang uitlopende zomerseizoen de
Texelse kwekers parten. Er werken
hier zo'n 120 werknemers in de le
lies. Hierdoor konden een aantal kwe
kers niet zo snel aan personeel
komen."
Nazorg
Het werk van het projectbureau om
vat veel meer dan alleen pure ar
beidsbemiddeling. Jan Kuijper: „Ik
kom veel op de bedrijven om te kij
ken hoe de zaken lopen. Je hebt dan
ook contact met mensen die aan het
werk zijn. Hierbij komen allerlei pro
blemen naar voren. Als iemand al zijn
sociale problemen aan je toever
trouwt dan moet je daar wel iets
mee doen, daar kun je niet ongevoe
lig voor zijn. Als iemand al aan het
werk is, maar er blijken thuis dan
dermate grote problemen te zijn dat
hij zijn werk niet meer kan doen, dan
moet je iets doen met zo iemand. De
man is er zelf niet bij gebaat om te
blijven werken en de betreffende
werkgever ook niet."
Het Bolwerk heeft zich verplicht om
de tewerkgestelde extra te helpen om
aan een baan te komen na het werk
in de bollen. Deze extra inzet kan be
staan uit het helpen bij een beroe-
penkeuze of het zoeken van
passende opleidingsmogelijkheden.
Ook heeft Kuijper nog wel ideeën
voor werkgevers: „Kijk, mensen
wiens vak het is om bloembollen te
kweken, die hiervoor hebben geleerd
en alles van bloemen en bollen we
ten, krijgen nu ook zomaar even de
zorg over soms twintig, soms dertig
werknemers. Dat is geen sinecure.
Het blijft niet alleen bij het zorgen
voor koffie en een warme schuur. Al
licht zal in de evaluatie een aantal za
ken, van zowel werknemers als
werkgevers naar voren komen, waar
wij als arbeidsbureau nog op in kun
nen spelen."
Toekomst
Wat er in de toekomst staat te ge
beuren is nog niet bekend. Per 1 ja
nuari 1991 vindt een reorganisatie
binnen het arbeidsbureau plaats. Er
komt een Regionaal Bureau Arbeids
voorzieningen. Hierin zijn mensen uit
de werkgevers- en werknemersorga
nisaties en lokale bestuurders uit de
kop van Noord-Holland in vertegen
woordigd. Dit Regionaal Bureau staat
veel meer op zichzelf. „Ik'vermoed
dat men wel een soortgelijk project
voort zal zetten, maar eerst moeten
we de ervaringen die we dit jaar heb
ben opgedaan goed uitwerken. Ik
weet nog wel een aantal zaken die
voor verbetering vatbaar zijn, maar
daar wil ik nu nog niet op vooruit lo
pen. Het is helemaal afhankelijk van
het Regionaal Bureau. Voor mij is dit
in ieder geval een pracht project
waarin ik mij helemaal uit kan leven.
Ik ben niet zo'n bureaumannetje, ik
ben liever met mensen bezig en daar
heb ik nu alle kans toe".
Jan Kuijper: ..Liever met mensen bezig
