'ustverdediger Wiering
1 rustiger vaarwater
Koninklijk goud voor
40 jaar trouwe dienst
Inbraak in winkel
Fietsdriedaagse
izikale intocht
ndvierdaagse
Combinatie koor en
Musica Texla voor
herhaling vatbaar
AG 11 JUNI 1991 TEXELSE COURANT
Via een raam van een campingwinkel
aan de Tempeliersweg is vrijdag tus
sen 02.00 en 09.00 uur ingebroken
in een kantine van een kampeerbe-
drijf. Er wordt een Sony CD-speler
vermist ter waarde van f598,-. Om
het apparaat mee te kunnen nemen
hebben de daders het snoer door
gesneden.
zelfde mensen", stelt Wiering die zich
niets méér wenst te voelen dan een
ander, 's Avonds traden medewerkers
van aannemersbedrijven op het ZDH-
veld in Den Hoorn aan tegen het
voetbalteam van Rijkswaterstaat. Na
dat de veerhaven was voltooid volg
de de aanleg van de NlOZ-haven en
begin jaren zeventig werd begonnen
met de aanleg van de werkhaven in
Oudeschild en een inlaatsluis voor de
ontziltingsmstallatie en de PEN-
centrale.
In de avonduren dook hij de studie
boeken in om zijn kennis bij te spijke
ren. „Theorie hoort nou eenmaal bij
het werk. Na een koude werkdag
was je 's avonds soms zo rozig als
wat. Het was dan moeilijk om de
aandacht erbij te houden." Ondanks
deze beproeving voltooide hij alle cur
sussen met succes.
Vliegtuig
Een van de opvallendste gebeurtenis
sen beschouwt hij nog steeds de
noodlanding van een Duits vliegtuig
ruim twintig jaar geleden op de Hors.
„Een Hansajet, met een kapitaal aan
onderzoeksapparatuur aan boord. Uit
angst voor plundering werd het
toestel goed bewaakt. Voor transport
van het vliegtuig naar paal 12 heb
ben we een speciale slee gemaakt
die door een bulldozer werd getrok
ken." Ook de Anneliese, de gestrande
coaster, zit hem nog vers in het ge
heugen. „Het schip vormde door zijn
ligging een bedreiging voor de kust
en werd daarom onder de Wrakken-
wet geplaatst. Zo kregen wij de ver
antwoordelijkheid voor de boot. Een
vreemde gewaarwording om als één
van de eersten op een totaal verlaten
schip de eigendommen van de be
manning veilig te stellen." Degene
die op slinkse wijze de scheepsbel in
zijn bezit kreeg heeft zich nog steeds
niet gemeld. Hoewel...diverse betrok
kenen kregen in die tijd mysterieuze
telefoontjes waarbij het geklingel van
een bel duidelijk was te onderschei
den.
Fotografie
Wiering raakte gaandeweg in de ban
van de fotografie. Uit de vele foto's
van het werk blijkt dat de camera
zelden ontbrak als hij „op pad" was.
Soms liep dat verkeerd af. „Eén
toestel kwam na het nemen van een
foto bij paal 10, toen een noord
wester de zee huizenhoog opstuwde,
in aanraking met het water. Hoewel
de foto wel lukte en destijds zelfs de
krant haalde, bleefvan het toestel
weinig goeds over." Later overkwam
hem hetzelfde toen hij het bij een
zware storm weggespoelde parkeer
terrein van paal 9 wilde vereeuwigen.
Het werkterrein van de kustverdedi-
ger verplaatste zich naar de westkant
van Texel. In 1980 volgde hij Herman
Gerrits op als hoofd van de sectie
Westkust van de technische dienst.
Onder zijn leiding werden de ver
zwakte, onregelmatige duinen aan de
kustzijde geëgaliseerd en beplant met
helm. Texel weet zich door een zoge
heten superstormvloedkering, die
langs de gehele Texelse westkust
loopt, veilig beschermd tegen ex
treem hoge waterstanden.
Nog steeds worden stuifschermen
geplaatst om stuivend zand vast te
houden. Resultaat van deze vorm van
landaanwinning zijn onder andere de
meertjes op de Hors. „Het is een pr
achtig gebied geworden met veel vo
gels en bijzondere planten", aldus
Wiering. Veel werk werd verzet bij de
aanleg van de vierentwintig strand-
Toerclub Taxi 12000 houdt op 17,
18 en 19 juni een fietsdriedaagse.
Het is voor de toerclub de derde
keer dat dit evenement wordt ge
houden. Drie jaar geleden hebben ze
de organisatie overgenomen van de
wielervereniging.
Een inhaaldag is wegens de geringe
belangstelling tijdens de vorige ver
sies deze keer niet meer in de drie
daagse opgenomen. De toerclub
heeft een paar prachtige tochten uit
gezet over het mooie eiland Texel. Er
kan worden gekozen tussen de af
standen 25 enn 40 km. Onderweg
zijn stempelposten opgesteld. Bij
drukke wegen als de Pontweg wordt
gepost, zodat ook jongere deelne
mers veilig kunnen oversteken. Op de
derde dag is er voor iedere deelne
mer een verrassing. De inschrijving
vindt plaats in de kantine van Texelse
Boys op maandag om 17.30 en
18.30 uur. Voorinschrijving is niet
mogelijk. De kosten voor de jeugd tot
16 jaar bedragen f4,50 en voor de
volwassenen f7,50.
ledereen die de tocht volbrengt krijgt
een mooie herinnering. Wie nog vra
gen heeft kan terecht bij J. Zijm
(14025) of J. Kuyper (13920).
gen na afloop de welverdiende me
daille (eens in de vijf jaar) of een
metalen herdenkingsstrip (de tussen
liggende jaren). Plaats van aankomst
was traditiegetrouw de Groeneplaats
in Den Burg. De fanfarekorpsen KTF
en Excelsior zorgden voor de vrolijke
noot bij de aankomst. Niet elke wan
delaar begreep waarom zij het laatste
traject vanaf het LBO tot aan de fi
nish niet werden begeleid door
marsmuziek, zoals ze dat gewend
zijn. Organisator Hennie van Heer
waarden over deze ongebruikelijke
gang van zaken: „Onvoldoende mu
ziekkorpsen verleenden dit jaar mede
werking. Zodoende was alleen in het
centrum van Den Burg fanfaremuziek
te horen." Organiserende vereniging
„Het Gouden Boltje" hoopt dat het
volgend jaar alle fanfarekorpsen weer
van de partij zullen zijn.
Zinkstukken
jenoegen denkt hij terug aan de
widerdduizenden vierkante me-
iikstuk die in deze eeuw op de
rivan de Waddenzee zijn ge-
Ds zware matten dienden ter
terming van de zeebodem, die
door het afsluiten van de Zuid-
in toenemende mate werd on-
ijnd door sneller in- en
omend water. Op den duur zou
(addenzeedijk daardoor in gevaar
m Volgens Wiering is deze bo-
ilijtage een constant proces dat
matig wordt gepeild. „Daardoor
en op tijd beschermende maat-
len worden genomen." Van alle
lodes die werden beproefd wor-
illeen zinkstukken nog steeds
0d „Vroeger werden deze mat-
die uit rijshout en riet waren op-
ikken, met de hand gevlochten,
iren vlechters (rijswerkers) uit
endam deden hun werk bij laag
r nabij 't Horntje, niet ver verwij-
Ivan de definitieve ligplaats, aan
lidoostkust. Het afzinken van de
jten maakte op Wiering grote in-
I Daar was veel mankracht voor
|Sg- Dertig tot veertig Texelaars
^dagavond werden ze muzikaal
laid. De wandelaars die dit jaar
je 31-ste keer de avondvier-
e volbrachten. Iedere avond
[door hen vijf, tien of vijftien ki-
r afgelegd. De deelnemers,
e zeshonderd dit jaar, ontvin-
Nu is het werk veel meer geautoma
tiseerd en vereist het veel minder
mankracht."
Veerhaven
Het werk van Wiering beperkte zich
echter niet tot het leggen van
zinkstukken alleen. Begin jaren zestig
was hij betrokken bij de aanleg van
de veerhaven op 't Horntje. De grond
die daarmee vrij kwam werd gedeel
telijk gebruikt voor het op Deltahoog
te brengen van de dijk in de Prins
Hendrikpolder. „Tijdens die periode
woonden wij toen in een huisje hoog
op de duinen waar nu de NIOZ-
Willem Wiering, hoofd van de Technische Die
veertig jaar te hebben gewerkt aan de kustve
zinkstuk was daarvoor liefst duizend
kilogram steen noodzakelijk. „Vooral
in de herfst was het vaak koud en
nat werk, daar zeurde je niet over.
Het enige wat ons kon tegenhouden
was ijs of wind, waardoor het
zinkstuk kon afdrijven." Teneinde het
drijvende houtwerk op de juiste plek
te krijgen kwam veel kennis en re
kenwerk om de hoek kijken. Wiering:
„Door jarenlange ervaring krijg je rou
tine. De praktijk leert het je vanzelf.
van Rijkswaterstaat dienstkring Texel, stopt na
diging.
gebouwen staan." De naam daarvan
was heel toepasselijk ,,'t Hoge
Huys". Echtgenote Annie, met wie hij
in die periode in het huwelijksbootje
stapte, haalt het bewijs daarvoor di
rect van zolder. Het naambord is nog
puntgaaf. Het werken met veel men
sen tegelijk aan een project heeft
hem altijd aangetrokken. „Er vielen
wel eens woorden, maar doorgaans
was het er gezellig, we waren -en
zijn dat overigens nog- allemaal de-
werk in de waterbouw is als de zee; geven en nemen."
het woord is Willem Wiering (58 jaar) uit Den Burg. In
if bij Rijkswaterstaat bracht hij vele jaren door aan de rand
ief eiland om duinen en dijken van bescherming te voorzien
i de opdringende zee. Het hoofd van de sectie Westkust,
zijn functie in waterstaatsjargon werd genoemd, nam vrij-
ifscheid van de dienst om gebruik te maken van de VUT-
ing. Zeeën van tijd nu om van al dat moois te genieten dat
i danzij hem bespaard is gebleven.
Jtverdediger wilde aanvankelijk
de zee bevaren.
vater heeft me altijd aangetrok-
iaar verre reizen zijn er nooit
an gekomen", aldus Willem
g. Op zijn vijftiende trad hij in
bij de firma Daalder uit Alk-
Dat bedrijf was destijds al be
et onderhoudswerk voor
iterstaat. Het terrein was veel-
tend. „We werkten op het
r in de duinen of aan de dijk."
in de eerste klussen voor Wie-
ias de aanleg van een glooiing
iet dijkstuk „Bolwerk Robben-
lij De Cocksdorp. „Een leuk
dijk. Het laagste gedeelte lag
ed onder water, alleen bij eb
orden gewerkt aan het plaat-
in ronde perkoenpalen en een
basaltglooiing.
het vloed werd konden we het
gelegen gedeelte afmaken",
jiering uit. Een ingrijpende klus
et aanleggen van een asfaltg-
I rond de vuurtoren in 1958.
werd het verharde stuk nog cir-
0 meter in zuidelijke richting
gd. De kust ging daar erg snel
■uit. Ook bij de herstelwerk-
leden van de uit waterkering
et Molwerk bij 't Horntje was
ig betrokken. Hij komt tot de
jsie dat hij „meer dan ééns met
Jen in het water heeft
in".
werden opgetrommeld om de keien
aan te geven die nodig waren om het
zinkstuk onder water te laten ver
dwijnen en voor altijd op zijn plaats
te houden. Per vierkante meter
PAGINA 7
Onder toeziend oog van velen, onder wie echtgenote Anrie, ontvangt Willem Wiering
(rechtsl de onderscheiding uit handen van de heer Kieft.
De carrière van Willem Wiering
werd vrijdagmiddag met koninklijk
goud bekroond. Tijdens een druk
bezochte afscheidsreceptie in
„Catharinahoeve" ontving de
Rijkswaterstaatmedewerker de
ere medaille in goud verbonden
aan de Orde van Oranje Nassau.
„Het laatste waarop ik heb gere
kend", aldus een volkomen ver
raste Wiering die het eregoud
kreeg opgespeld door Willem Kieft,
hoofdingenieur-directeur van RWS
Noord-Holland. Kieft prees zie inzet
van het scheidende hoofd van de
sectie Westkust. „De diavoorstel
lingen die je in de avonduren gaf
waren een goede promotie voor
de dienst. Je ging er zó in op dat
je verzuimde overuren te schrij
ven." Collega's, die de oprit van
het restaurant hadden volgezet
met RWS-materiaal, brachten de
levensloop van Wiering uitgebreid
onder de aandacht. Ze herinnerden
Wiering aan de ontelbare helm-
planten waarmee de schrale duin
toppen onder zijn verantwoording
zijn beschermd tegen het verstui
ven. Triomfantelijk werd een krui
wagen voor het echtpaar Wiering
geplaatst, waarin RWS-
medewerkers één voor één bossen
helm plaatsten. Ditmaal bungelde
aan elke pol echter een bankbiljet.
hoofden tussen paal 8 en 18. Hier
door is de kustafslag aanmerkelijk
verminderd.
Suppletie
Ook was hij betrokken bij de eerste
zandsuppletie op het strandgedeelte
tussen de Slufter en de vuurtoren.
„In vijf jaar tijd was circa drie miljoen
kubieke meter zand verdwenen. Door
veranderingen in stroming en win
drichting verdwenen de buitenste
zandbanken en werd de zeebodem
vlak voor de kust uitgehold. De dui
nenrij vormde zo een gemakkelijke
prooi voor de kolkende zee. Gedeel
tes van natuurgebieden De Slufter en
De Mandenvallei dreigden daardoor
verloren te gaan. Iets verderop werd
het stuk dijk bij het reddingboothuis
bedreigd door een stroming die
steeds dichter onder de kust kwam.
Het stroomgat vernauwde door een
oprukkende zandplaat (Steenplaat).
Besloten is toen dit zand daar weg te
zuigen, zodat de stroming onder de
kust kon afnemen en de dijk werd
ontlast. Met het verkregen materiaal,
circa drie miljoen kubieke meter zand,
kon het strandgedeelte vanaf De
Slufter worden opgehoogd. Twee
vliegen in één klap zogezegd."
Rust
Nadien, 1985 eh in 1990, was het
nog tweemaal nodig nieuw zand op
het strand te brengen, hoewel het
daarvoor verder uit zee werd gehaald.
Het is iets grover van korrel en blijft
goed liggen. „Het is een geruststel
ling dat het huidige beleid erop is ge
richt de huidige kustlijn te
handhaven", aldus een opgeluchte
Wiering. Bij elke zandsuppletie, ook
die bij De Koog in 1984 en nu de de
tweede, was Willem Wiering vanaf de
aanbesteding tot de afronding betrok
ken. „De enorme omvang van water
bouwkundige projecten als de
suppletie heeft altijd grote indruk op
me gemaakt. Ook het overleg tussen
de betrokkenen heeft mij altijd ge
boeid. Ik mag dan officieel wel een
ambtenaar zijn, maar ik had toch wel
veel te maken met het bedrijfsleven."
Vergaderingen en voorbereidingen be
tekenden wel meer bureauwerk voor
Wiering. Dat bleek voor een buiten
mens als Wiering soms een hele be
proeving. „Ik ben een tamelijk
onrustig mens. Soms hield ik het niet
meer uit tussen al die paperassen.
Daar kunnen ze op kantoor van mee
praten. Ik was blij als ik weer eens
de buitenlucht in kon. Als medewer
ker van Rijkswaterstaat klinkt het te
genstrijdig, maar het geluid van de
wind en de zee brengt mij tot rust."
G.T.
Tonneke Teilegen had de leiding over de Missa
Hoewel de Mozartvertolking nog niet
helemaal perfect verliep, liet het
amateur-symfonie-orkest Musica
Texla met twee zeer aansprekende
vertolkingen van E. Elgar horen op
de goede weg te zijn. Echt genieten
werd het bij de Missa Brevis in D
K.V. 194 door een gemengd koor,
strijkers en een organist.
Musica Texla opende een beetje on
zeker met de Titus-ouverture van Mo
zart. Beter ging het in de overige
Mozartvertolkingen, met als hoogte
punt het vivace van de Jupitersymfo-
nie en het allegro-deel van de
symfonie in G. Symfonie nummer 3
van Haydn kwam rommelig over.
Zeven blazers van Musica Texla zorg
den voor een gevarieerd intermezzo
met één waar hoogtepunt: seven on
parade, van R Hanmer. Deze leuke,
lichtklassieke muziek lag de spelers
goed, zodat behalve alleen het juist
spelen van de noten ook veel gevoel
in de vertolking werd gelegd.
Het hele orkest vertoonde een zelfde
dramatische expressie in het Chan
son de nuit en het Chanson de matin
van Elgar. De musici vormden hierin
een zeer fraai gedragen geheel dat
de toehoorders deed wegdromen.
Het koor dat de Missa Brevis zong,
vormde een harmonieus geheel. De
Latijnse tekst van de kerkelijke com
positie vormde geen probleem voor
de zangers. Dit, en de op elkaar in
gespeelde samenzang, wees op een
geduchte voorbereiding.
Voor wie het concert heeft gemist:
er is een tweede uitvoering op dins
dag 25 juni in de NH kerk van
Oosterend.
