WEEKEND
j
„Ik heb gezaaid in
een omgeploegde akker
t)Ve kennen elkaar van
Ouwe Sunderkl
Capabel brengt nieuwe sound
Vriendenploeg van „oudgedienden
vangt topdrukte op
JLdMT
Nellie Engelaar neemt afscheid van de Vrije School
Voortaan elk jaar
Oosterender pop
ff
L- I
5 H S
Aangepaste kaart in Strandpaviljoen
HORSZEL
WIJS
ORANJE
19 JUNI 1992
PAGINA 9
r
Detry-out van Oosterender pop was
orige zomer een groot succes. Daar
om is er dit jaar weer een aflevering,
fl De organisatie heeft besloten er een
traditie van te maken elke zomer een
jpfestival te organiseren.
Ib;aar wil de organisatie zich niet al-
Seen beperken tot bands waarin Ooster-
;j rcers spelen, maar hebben alle Texelse
j Ns ivoor zover bekend) een uitnodi
ging gekregen. Het festival zal plaatsvin
den op 1 augustus.
Omdat het festival in de open lucht
plaatsvindt, begint het al om 14.00 uur
en stopt het precies om 21.00 uur, om
de geluidsoverlast voor de omwonen
den tot een minimum te beperken. Als
er onverhoopt bands blijken te zijn
waarvan het bestaan bij de organisatie
niet bekend is, en die dus geen uitnodi
ging hebben ontvangen, kunnen deze
zich nog tot 15 juli opgeven bij Willem
Witte, telefoonnummer 18870, of bij
Jaap Trap, telefoon 18219.
Texel heeft er een koor bij. Het blaakt
zelfvertrouwen en dat blijkt uit de
uam: „Capabel". Het is een formatie
tien stoere mannen die er tot dus-
l«één officieel optreden in publiek
in opzitten. Dat was in combina-
ijiet een uitvoering van het Vissers
kop 9 februari j.l. en op die datum
«ordt het koor geacht te zijn opge
richt. „Capabel" wil een genre zang
koetenen dat door de bestaande ko-
mvan Texel niet of nauwelijks wordt
lehracht en dat nogal wat vraagt van
kleden: close harmony, russisch en
woral barbershop en blues. „Een beet
je Deep River Kwartet-stijl", aldus een
hunner.
Wie niet weet wat hij zich daarbij moet
worstellen, kan het met eigen oren ho-
ren op zaterdag 27 juni van 20.00 tot
uur in de kerk van De Waal. Daar
wdtdan een „openbare repetitie" ge
houden. Wie die gelegenheid niet aan
grijpt moet misschien lang wachten op
volgende kans, want het is de be
doeling het aantal openbare optredens
beperkt te houden. Dirigent Jan Beijert
hn: „Ik heb slechte ervaring met teveel
optredens. Als je steeds uitvoeringen
leeft, is er geen gelegenheid en inspira-
tiemeerom wat nieuws in te studeren.
willen vóór alles creatief blijven.
k hebben wel vijftien uitnodigingen
maar we hebben er maar één
Ogenomen: in november treden we
jpbij de jubileumuitvoering van het
Kruis Texel".
PRETENTIE?
Dat lijkt allemaal nogal pretentieus, ook
aldoor de naam die de zangers aan hun
wor hebben gegeven. Maar dat valt
'oo- Het is een nuchter stelletje dat zo
i°od mogelijk wil zingen omdat ze er
zelf plezier in hebben. En die naam
dan? Voorzitter Jan Beerling: „We zin
gen zonder begeleiding van instrumen
ten, dus a capella. Als naam hadden we
gekozen voor een woordspeling daar
van: Acapabel. Maar dat gaf misverstan
den want dat kan worden opgevat als
onbekwaam. Zó bescheiden zijn we nu
ook weer niet, dus werd het „Capabel"
en daar moet verder maar niets achter
worden gezocht".
SPONTAAN
Weinig officiële optredens dus, des te
vaker trekt de groep spontaan de vocale
registers open. Soms onaangekondigd,
in een strandpaviljoen of op straat. Of
voor de fotojournalist van de TC3. Het
informele lijkt typerend voor het koort
je. De dirigent staat er niet voor maar er
tussen en is eigenlijk alleen te
herkennen aan de afwijkende kleur van
zijn vlinderdas. De zang die hij aan zijn
mannen ontlokt, klinkt echter veelbelo
vend en dat is zwak uitgedrukt. De
groep is wel geüniformeerd: zwarte
broeken en paarse overhemden.
Hoewel het koortje kersvers is, kennen
de meeste zangers elkaar al jaren. Sinds
een jaar of tien trad de groep regelmatig
op met Ouwe Sunderklaas. Gemaskerd
werden dan liederen vertolkt met een
actueel-Texelse inhoud, compleet met
levensles of moraal.
Met uitzondering van Jan Beijert en Ma-
rius Trap zijn leden van „Capabel" te
vens aangesloten bij het Texels
Christelijk mannenkoor. In dat koor blij
ven ze gewoon meezingen, van een
scheuring is dus geen sprake.
„Capabel" repeteert intensief in de Her
vormde kerk van De Waal. Voor wat
hoort wat: de collecte na afloop van het
optreden van 27 juni is voor de kerk.
V,
Nellie temidden van „haar" peuters.
Er heerst een serene rust in het peuterklasje van de Vrije School aan de Gasthuisstraat. De
zon filtert door de crèmekleurige gordijnen en de kinderen spelen lief met het mooie door
dachte speelgoed. De filosofie van Rudolf Steiner is voelbaar aanwezig, juf Nellie Engelaar
neemt afscheid na een periode van zes jaar opbouw. Ze gaat zich samen met haar man vol
ledig wijden aan het Maartenhuis. De Vrije School maakte een spectaculaire groei door. Ze
begon met zes kinderen in het Maartenhuis en nu zijn er bijna tachtig leerlingen in het hui
dige pand in Den Burg. Een sterk staaltje van idealisme en zaken op de goede manier weten
aan te pakken.
We besluiten dat er een foto moet wor
den gemaakt bij één van de twee - door
de bewoners van het Maartenhuis ge
maakte - houten speel rekken. Nellie
roept de kinderen niet bij elkaar. Ze gaat
onder het rek zitten en zingt zachtjes
een liedje. Binnen een paar tellen zitten
alle kinderen om haar heen.
's Middags in het sch-itterende nieuwe
Maartenhuis hangt precies dezelfde
sfeer als in het klasje. Dat kleuren en
vormen daarin een grote rol spelen is
zeker.
ZOEKEN
Haar wortels liggen in Zwaag. In de ja
ren zeventig deed ze de kweekschool
en rondde haar studie psychologie af.
Ze woonde in Amsterdam en kocht al
wel bij een speciaal adresje haar
biologisch-dynamische broodjes. De
antroposofie was echter nog volslagen
onbekend terrein voor haar. „Op de
kweekschool hoorde je niets over de
Vrije School", zegt ze bedachtzaam,
„Wij waren erg zoekende. Alle onder
wijsvormen werden behandeld, van
Montessorie tot en met Jena-plan. Geen
woord over de Vrije School. Heel
vreemd, temeer daar er in Amsterdam
de Geert Grote-school is die al veertig
jaar bestaat."
„In Amsterdam waren mijn man en ik
actief in het taalactiveringsprogramma
van Co van Calkar. Theoretisch was het
allemaal prachtig, maar in de praktijk
ging de aansluiting met de kinderen vol
ledig de mist in. Toen ben ik psycholo
gie gaan studeren om op die manier te
proberen iets meer van mensen te be
grijpen. Toen we eenmaal in aanraking
kwamen met de antroposofie, vielen al
le stukjes van de puzzel in elkaar. Dan
gaat het ook snel. We verhuisden naar
Bergen, waar mijn man leraar werd aan
de Vrije School."
„Aanvankelijk waren de antroposofi
sche ideeën ook voor ons moeilijk te
pakken. Maar als je ziet dat het werkt,
dat de ideeën kloppen bij het leven. En
dan spreek ik vooral vanuit onze eigen
ervaringen. Het „klikt" gewoon bij de
kinderen."
MISVERSTAND
„Het misverstand dat het een vorm van
anti-autoritair onderwijs zou zijn,
bestaat nog steeds", zegt Nellie een
beetje berustend, „Dat is het dus ty
pisch niet. in zekere zin is het juist auto
ritairder dan menig ander regulier
onderwijs."
„We zijn op Texel gekomen omdat mijn
man aan zijn vrije jaar toe was. Elke le
raar gaat zeven jaar mee met de klas.
Dat noemen we een „rondje". Daarna
is het de bedoeling dat je een vrij jaar
neemt en dat betekent niet een jaartje
doorbetaalde vakantie. Je moet wel zelf
aan de kost zien te komen. Het is een
verfrissingsjaar om nieuwe ideeën op te
doen. Op Texel werd in het Maartenhuis
een klussenman gevraagd. We belden
en we waren welkom. We hadden al
veel over de Camphill-werkgemeen-
schap gehoord en het lag helemaal in
onze lijn." Het gezin nam zijn intrek in
het Maartenhuis en na drie weken
kwam er tot Nellies grote verras-
w-;
- nCapabelVan links naar rechts Jaap Kreeft, Piet van der Slikke, Jan Koorn (vice voorzitter), Biem
Beijert (penningmeester) en Jan Beijert Lzn (dirigent). Op de foto ontbreekt Thijs Molenaar.
Vlaming, Rob Manse, Jan Beerling (voorzitter), Marius
(Foto Harry de Graaf)
Jur Schuiringa en Gert-jan Groenen
dijk, exploitanten van de strandpavil
joens „De Zeeaster" bij paal 17 en
„Westerslag" bij paal 15, zien de top
drukte het komend weekend met veel
genoegen tegemoet. Even was er een
kleine crisis wegens gebrek aan perso
neel. „Het is altijd moeilijk in deze tijd
van het jaar genoeg mensen te krijgen,
omdat veel seizoenkrachten nog mid
den in de examens en de tentamens zit
ten", aldus Jur Schuiringa. Het
probleem werd echter op een ludieke
manier opgelost.
Een flinke ploeg oudgedienden zal on-
de de bezielende leiding van bedrijfslei
der Jacob Blauwboer van „Westerslag"
de stroom bezoekers ontvangen en van
spijs en drank voorzien. Het belooft een
reünie te worden van mensen die vroe
ger in hun studietijd bij de strand-
exploitanten hebben gewerkt. „Een ech
te vrienden- en bekendenploeg", zegt
een opgetogen Jur. „Tegenwoordig wer
ken ze in allerlei beroepen aan de over
kant en op Texel, maar we hebben nog
altijd veel contact. Ze vonden het schit
terend op deze manier weer eens als
vanouds op het strand te werken en de
speciale sfeer van het Rondje te proe
ven. De ploeg is van plan flink de han
den uit de mouwen te steken. De vrij
uitgebreide kaart van „Westerslag" is
een tikkeltje vereenvoudigd. Negen
vleesgerechten en tien vissoorten zijn
teruggebracht naar drie om vier. Dat is
dan ook de enige concessie. „V\fe moe
ten het een beetje overzichtelijk hou
den", zegt Jur. Het personeelstekort
dreigt in een overbezetting te verande-
De wijze mannen die werden aan
gezocht om te bemiddelen in het
geschil binnen de Texelse Vereni
ging van Logiesverstrekkers zijn
nog wijzer dan menigeen dacht: ze
zien er van af! Een zeer wijs besluit,
dat misschien onbedoeld bijdraagt
aan de oplossing van het conflict.
De strijdende partijen zijn immers
allebei van goede wil en hebben
het béste voor met hun TVL. Dan
kost het toch weinig moeite om er
snel en voor altijd uit te komen.
Niet meer naar de rechter, want dat
is zonde van het geld. Sla nu de
handen ineen dames en heren lo-
giesverstrekkende recreatie-onder
nemers, ze houden u namelijk
goed in de gaten! Uw bedden wor
den steeds weer geteld en de luid
keels protesterende stamgasten van
herberg „Vol Zat" vinden dat u sa
men met de „politiek" al veel te ver
bent gegaan. Laat u niet weer van
de wijs brengen...
Horszei
Waait op 20 juni de
wind vrij hard,
kun je rekenen op
een vliegende start.
sing vanuit de Texelse bevolking de
vraag ot ze een peuterklasje wilde op
zetten. Met een voorgevoel dat dit wel
eens zou kunnen uitgroeien, startte ze
met een piepklein klasje.
OERMOEDERS
In het verleden waren er al eerder po
gingen ondernomen een Vrije School te
startten. Kennelijk was Texel er rijp voor.
Nellie: „Ik had het gevoel dat de grond
bewerkt was. Ik hoefde alleen nog maar
te zaaien." Ze laat het logo van de
school zien: een gestileerde akker met
daarin een groeiend zaadje. Heel toe
passelijk voor de school, want het klasje
groeide razend snel. Mede door de in
zet van de mensen van het eerste uur
kwam de Texelse Vrije School tot stand.
„Ik noem ze altijd de „oermoeders",
lacht Nellie. Tineke Eelman, Alie
Terpstra, Jeanette van Abs en Mieke
Laan zijn mensen die de afgelopen ja
ren veel voor de school hebben be
tekend.
Het jaartje Texel vloog voorbij en toen
kwam de vraag: wat doen we nu? „Emo
tioneel waren we nog zo verbonden
met de Vrije School in Bergen. Het
Maartenhuis was inmiddels ook in een
positieve overgangsfase geraakt en bood
toekomst." Dat, samen met de prikke
lende uitdaging om op Texel een school
van de grond te tillen, deed het echt
paar Engelaar besluiten te blijven. Het
feit dat een eiland een ideale omgeving
is om je kinderen te laten opgroeien,
speelde ook een rol. De wat mindere
huisvesting in het begin namen ze op de
koop toe.
ren, want de ploeg staat te popelen en
wordt alleen nog maar groter.
Wie het komen weekend een beetje be
schut bij Westerslag op het strand wil
zitten, kan bij de kiosk een speciaal
windscherm huren. Het gedoe met ha
ringen en scheerlijntjes om het ding op
te zetten is verleden tijd. In één handbe
weging zet je de schermen op het zand.
De halvemaan-vormige witte schermen
met aluminium buizen zorgen voor een
futuristische aanblik op het strand. „Het
is een proef, wij zijn de enige op Texel
met deze schermen. In Scheveningen
wordt er nu ook mee geëxperimen
teerd. tot nu toe bevallen ze prima en
de mensen zijn enthousiast over het ge
bruik."
VOLDOENING
Ze kijkt met veel voldoening terug op de
afgelopen zes jaar. „Het was een voor
recht om hieraan mee te mogen werken
en ik heb het volste vertrouwen in de
toekomst van onze school; mede door
het team dat er nu werkt. Er is een uitste
kende opvolgster voor het peuterklasje
en we hebben twee nieuwe, vakbekwa
me mensen kunnen aantrekken voor de
kleuterklassen. Een leerkracht van de
Vrije School moet heel creatief en in
ventief zijn, alleen al gezien het feit dat
er geen methodes worden gebruikt uit
kant-en-klare boekjes."
Deze periode sluit ze af. Het Maarten
huis krijgt nu haar volle aandacht en zal
er wèl Bij varen.
Voetbal kijken moet je nooit alleen doen. Het is een teamsport en dat geldt
ook voor de toeschouwers. Omdat we plavuizen hebben kan je bij een doel
punt al gauw twee meter op kniëen juichend naar de beeldbuis glijden, maar
dat doe je niet als je alléén bent. De vrienden die we gevraagd hadden namen
weer wat kennissen mee, zodat we een legioentje hadden. Sommigen hadden
oranje of rood-wit-blauwe wangen, één droeg een petje met Cullithaar en aan
de uiteinden van de bank staken twee oranje paraplu's omhoog. Radiokom-
mentator aan, want die van de TV verdient zijn geld met stiltes. Als je ook nog
hoort wat je ziet, is het dubbel feest. Kratje bier in het midden, nootjes en
chips erbij met een forse schaal dipsaus. Spelen. Het werd een harde wed
strijd. Als ik chips wilde pakken werd ik meestal geblokkeerd of kreeg een el
leboog in de ribben. Halverwege de wedstrijd raakte ik bijna geblesseerd.
Terwijl ik over rechts een aanval opende op de knabbel nootjes werd ik op vui
le wijze van achteren getackled. De dipsaus en de chips gingen met wat biert
jes over de grond, wat het juichend naar het scherm glijden aanmerkelijk
vergemakkelijkte. Volgende wedstrijd kijken we bij een van de andere kennis
sen. Die hebben kamerbreed tapijt.
D. WITTE ROEPER
