WEEKEND
Vorm geven aan
dat zie ik het liefst"
KdpVl
stukje
IK WÉUN
fy ich
V UN E.IN
TESSELI1R
Jan Pelgrim:
Expositie
Ludie Bakker
Een sticker voor alle Tesselaars
Hans Versnel 's
Lach en Win Show
HORSZEL
Hoop
WEER
LItj uDAG 24 JULI 1992
PAGINA
m «HEB IK NOG
artj W RRMSPRRRK
dei "-Q
e» \tfiiWHH
nkl
esw ttprotest tegen opgelegde autoriteit
i3[ jteral vroeg in. Na drie maanden had
tw jtwee lagere scholen versleten en de
an de tijd bij de meester van de
achterin de klas doorgebracht,
op j wilde niet deugen", zegt Jan Pel-
d,„tegen alles wat mij werd opge-
jbegon ik onmiddelijk te steigeren,
is nog zo."
de ULO konden alleen de lessen
_e0( jljarryTielemans hem boeien en de
jniij je weg die overbleef was de LTS in
jnHelder: ,,Dat was leuk. Daar hoef-
ik niks te doen en haalde ik even-
goede cijfers. Dat beviel me
et ma, want ik ben van nature zeer lui.
xjer leiding van de leraar scheeps-
krijj nvkunde bouwde ik mijn eerste
enij tfje. Een stalen roeivlet. Op een be-
(kini Ie manier was je toch creatief be-
MleL,
frs dgende stap was de UTS, evenzeer
school die hem niet kon boeien,
dien wilde hij in die tijd graag uit
spei ïjk was niet zo'n gemakkelijk jon-
onvmee om te gaan en, zoals ge
ld, autoriteit beviel me niet,
biandigheid wel."
)odi( it'
BANEN
debedrijfsschool van de Hoogovens
m jjiijin militaire dienst en trouwde in
zelfde periode. In dienst voerde hij,
iinburger, half militair, wijzigingen
aan pantservoertuigen. Dat beteken-
vrij leven en keihard werken,
vele overuren werden vrije da-
sgeven, groeten hoefde niet, van
jleit was geen sprake. Hij kreeg
ileiding als elektrisch lasser, maar
ileken bekwaamheid trad hij meer
laar op. ,,Door de Hoogoven be-
chool wist ik veel over staal. Zelfs
Mum lassen hadden we daar ge-
onderwater-lassen met een
lm op, in die tijd waren dat vrij
lonaire technieken. Nu nog bere-
lelf alle staalconstructies in de
puur"
uit dienst volgden de werkge-
opTexel elkaar in snelle volgorde
|ör Schoenmaker carrosseriebouw,
loudsmonteur bij de firma Duin,
5choo verwarmingstechniek. Zo-
het werk ontaardde in routine viel
ileresse weg.
CREATIVITEIT
[Hans Boom, Oudeschild, laste hij
voor de verdronken vissers in
t aan de haven staat. Harry
tans kwam met een klei model Iet-
moest enorm worden uitver-
I Ondanks dat hij het heeft
tfpen, heb ik toch het idee dat ik
creatief bezig ben geweest. Dat is
glijd erg lief geweest, het creatieve
3". Financieel kwam hij echter
steek verder.
im solliciteerde bij de TESO. „In
onschuld dacht ik nog: dat is een
Mmet toekomst, daar kan ik carrière
sen." Hij werd aangenomen en ging
fen. In een fractie van de benodig-
ópleidingstijd behaalde hij diplo
ma's electriciteit, werktuigbouw en het
machinistendiploma. In de praktijk be
viel het werk echter allerminst. „Je zat
te controleren of er een lichtje ging
branden. Als het niet brandde had je
dus niks te doen. 's Morgens begon je
met vier kranten te lezen en daarna
vaak en veel koffie drinken." Door de
combinatie tijd in overvloed en behoef
te aan kennis raakte hij aan studeren
verslingerd.
Boeken over wiskunde, maar ook over
filosofie, psychologie, kunsten architec
tuur. Hele dagen zat hij te lezen, raakte
daarnaast in het vakbondswerk, de on
dernemingsraad van de TESO en in de
werkgroep landschapszorg. „Ik stortte
me overal in. Het was net of ik iets had
in te halen".
BOUWEN
In het begin van zijn eerste huwelijk
had hij een verminkt huisje in Ooster
end gekocht en teruggebracht in de oor
spronkelijke staat. Na twee jaar was het
klaar en zocht hij een andere bezigheid.
Op het strand was men net begonnen
met catamaranzeilen. Het werd een
hobby. Geld was er niet voor deze nieu
we vorm van vrijheidsbeleving, dus te
kende en bouwde hij een vergrote
Hobie 14. „In die jaren zat ik in de orga
nisatie van de Ronde om Texel, maar
stapte eruit omdat de agressieve sponso
ring me niet beviel. Het werd me veel te
commercieel allemaal."
Inmiddels was het gezin Pelgrim ver
huisd naar de oude bakkerij van Plaats
man in De Waal, die verbouwd werd tot
groot woonhuis. Alle tekeningen maak-
,,lk was alles zat. Politiek, milieu, werk
omstandigheden, de regelgeverij, diplo
maatjes halen enz. Ik wilde weg, ver
nieuwen. Ik ben een emigratie-proce
dure begonnen. In Nieuw-Zeeland,
daar lag de uitdaging. Daar moest de
verfrissing zijn, ook voor ons ingedutte
huwelijk".
EMIGREREN
Alle ballast van het huidige leven ging
overboord. „Er werd gebroken met alles
waar je inzat. Dat alleen al was een bij
zondere ervaring; schoon schip maken.
In Nieuw-Zeeland stapten we uit het
vliegtuig en toen zei m'n ex-vrouw:
'maar hier blijf ik niet'. We waren er
toch, dus konden in ieder geval een ron
dreis maken om wat van het land te
zien, met in mijn achterhoofd de hoop
op verandering. Maar er bleek geen en
kele plek te zijn waar m'n vrouw zou
kunnen wonen. Toen hebben we beslo
ten om maar weer naar huis te gaan."
Het jaar dat ze door Nieuw-Zeeland
zwierven zakte de Nederlandse huizen
markt in, waardoor ze na een periode
zonder inkomsten toch weereen huis in
Den Hoorn konden kopen. Het huwe
lijk was minder succesvol. „We spraken
af dat ik een tijdje uit huis zou gaan. Ik
was toen behoorlijk overspannen. In die
situatie kreeg ik kontakt met Anjo Kik
kert, ging scheiden en trouwde. Ik sliep,
las, wandelde door het bos, deed de
boodschappen, kookte wat eten."
Schilderen bleek een goede uitlaatklep.
Hij ging naar de zomer-academie in
Alkmaar om zich verder te bekwamen.
De schilderijen werden steeds groter.
Op het laatst moest hij op handen en
voeten onder de ezel door om buiten de
caravan van een afstandje te kunnen
zien hoe het er voor stond. De nood
zaak van een atelier deed ziclrgelden.
Er kwamen weer initiatieven. De aanwe
zigheid van zijn vrouw Anjo werkte
enorm stimulerend. Ze zochten een
nieuwe woonplek die aan een aantal
voorwaarden moest voldoen. Er moest
ruimte zijn voor Anjo's hobby paardrij
den en voor een atelier. Geholpen door
de wederzijdse ouders kochten ze het
voormalige bollenbedrijf van Jos Bakker
aan de Pontweg. Er werd een
biologisch-dynamisch tuinbpuwbedrijf,
een paardenbedrijf en een atelier
gesticht.
Een nieuwe periode van verbouwen be
gon. Werken bij een bevriende aanne
mer, dan materiaal kopen en
verbouwen tot het geld op was, dan
weer werken. Het werd een langdurige
klus. Als eerste werd er een expositie
ruimte gemaakt, daar was behoefte aan.
Texel miste een goede ruimte om ten
toonstellingen te organiseren. Een keer
per jaar wilden ze dan een goede
kunstenaar naar het eiland halen. De
praktijk viel tegen. „Ik zat hier maar te
wachten op bezoekers, duimen te draai
en, het schoot niet op. Wel hebben we
er allerlei leuke kontakten in Amster
dam aan over gehouden en toekomstige
plannen. Een beeldentuin met voorna
melijk eigen werk is nog steeds een
einddoel. Net als bij architektuur geef je
vorm aan massa. Bij het schilderen
merkte ik die behoefte al. De verf kwam
steeds dikker op de doeken. Liever ge
bruikte ik het paletmes dan een pen
seel."
(Volgende week deel twee.)
Hans Versnel kiest tijdens de show uit
het publiek een assistente die samen
met hem zal presenteren. De bezoe
kers, jong en oud, kunnen leuke prijzen
winnen. Het programma bestaat onder
andere uit een spel waarin eieren cen
traal staan en een toneelspel waaraan
alle kinderen mogen dmeedoen. Verder
is er een computerraadspel en een on
derdeel waarbij kinderen muziekfrag
menten kunnen raden. Een sensationeel
item is het rode-draad spel „Toppers van
Nu."
De show wordt opgeluisterd met het
F.C. Knuddelied, waarin aandacht wordt
besteed aan de sporten van deze zomer.
De „Lach en Win Show" pretendeert de
enige show in Nederland te zijn waarin
alle kinderen wereldkampioen kunnen
worden.
Zaterdag 25 juli om 10.00 uur op cam
ping Loodsmansduin in Den Hoorn en
om 15.00 uur op camping Kogerstrand
in De Koog.
ste';
Ul| Mr Wop Rienks
De ontwerper van het Maartenhuis onderschrijft de antroposofische gedachtengang
en bouwt tegelijkertijd in Julianadorp een commercieel vakantiepark met verkoopbun
galows. Hij werkt keihard: „want van nature ben ik zeer lui." Hij is wars van autoritei
ten, maar noemt zijn militaire dienst periode „een mooie tijd." Een vat vol
tegenstrijdigheden of de vleesgeworden paradox?
te hij zelf, de architektuur begon te
boeien.
Bij TESO werd de eerste dubbeldekker
aangeschaft. Pelgrims' functie als
scheepswerktuigkundige was op een
beeldscherm kijken naar eventuele sto
ringen, die vervolgens opgelost
moesten worden door een ander. Zijn
door studie en hobbies opgeroepen be
wustwording strookte niet met de saai
heid van zijn dagelijks bestaan en zeker
niet met zijn te verwachten toekomst.
Ook het gezinsleven liep niet optimaal.
Op de campings Loodsmansduin in
Den Hoorn en Kogerstrand in De Koog
vindt op zaterdag 25 juli „De Lach en
Win Show" plaats. Deze show wordt
gepresenteerd door Hans Versnel en is
georganiseerd door het Zomer
vakantie-theater in samenwerking met
een aantal jeugdbladen.
Hans Versnel is bekend van radio en te
levisie, onder andere door het neerzet
ten van typetjes als de Nederlandse
Tommy Cooper. Vorig jaar was hij te
zien in het programma „Ter land ter zee
en in de lucht." Dit jaar speelt hij een
rol in twintig afleveringen van het
N.C.R.V.-televisiepro-
gramma „Goud en Nieuw". Hij is ver
der bekend door hits als „Lekker swin
gen met die hap" en „Ome Jo."
Door Henk A rend sen
Niet iedereen zal ongegeneerd „Het
Kleine Verschil" binnen durven stap
pen om het werk van Ludie Bakker te
bekijken. Haar werk blijft daarom
voorbehouden aan de moedigen en
aan de hongerigen die het restaurant
bezoeken. Het is niet voor het eerst dat
Bakker, beeldend kunstenares uit Haar
lem (van geboorte Texelse), op het
eiland exposeert. In 1985 deed ze mee
met de jaarlijkse Toer-in-
tentoonstelling waarbij haar inzending
door de gemeente werd aangekocht en
drie jaar geleden exposeerde zij ook al
in „Het Kleine Verschil".
Ludie Bakker, die haar opleiding kreeg
aan de Lerarenopleiding Textiel en Teke
nen en aan de Academie voor de Beel
dende Vorming beide in Amsterdam,
past bij voorkeur een kombinatie toe
van aquarel met collage. Het uitgangs
punt is altijd een aquarel die zij schil
dert op zijde of op papier of op een
kombinatie daarvan, soms nog aange
vuld met andere stoffen.,In de collages
maakt zij doeltreffend gebruik van struk-
tuurverschillen van het textiel en waarin
vormen worden benadrukt door stiksels
of door reliëf.
In „Het Kleine Verschil" hangt haar
nieuwste werk waarin zij terugkeert
naar het Wad. Het zijn vooral schaaldie
ren als krabben, kreeften en langoesten
die haar hebben geïnspireerd. De fasci
natie voor de in elkaar grijpende vor
men van deze dieren waren de
aanleiding voor het maken van een aan
trekkelijke reeks werken waarin de rit
mische verwerking van deze vormen
leidde tot een meer abstraktere bena
dering.
DYNAMISCH
Het meest boeiend is het werk waarin
zij verschillende materialen met elkaar
kombineert zoals in „Kreeften". Hierin
wordt een aquarel gedeeltelijk overlapt
door uitgeknipte vormen van beschil
derde zijde waardoor kleuren zich heel
subtiel mengen door de doorzichtig
heid van het textiel. Samen met de gol
vende, zich steeds herhalende lijnen in
rood, levert het een verfijnd, decoratief,
bijna Jugendstilachtig beeld op.
Gebruikt zij alleen aquarel op papier,
bij uitstek een techniek waarbij in trans
parante lagen over elkaar geschilderd
De jeugd heeft de toekomst. Dat
klinkt een bekend horeca-
exploitant uit De Koog als discomu-
ziek in de oren, maar daar gaat het
nu niet om. Welke jeugd en wat
voor toekomstBier zuipen, lallen,
mensen molesteren en nijvere
nachtwakers onderzeikenOf is er
nog hoop? Volgens de blije, zingen
de jongeren, die ons met guitaar,
rinkelbom en swingende"
danspasjes van hun levenstijl pro
beren te overtuigen in ieder geval
wel. Je weet 't niet, je weet 't niet.
Want jouw hoop is niet de mijne
(de flauwe grappen die je daarover
kunt maken, verzint u zelf maar).
Op dit moment kan er op Texel
geen toerist meer bij. We zitten
hartstikke vol en dan staat de krant
weer vol berichten over ongeluk
ken en de stijgendekleine" crimi
naliteit. Moeten we voortaan net
als inmiddels in Callantsoog ge
beurt, de jeugd" van ons eiland
weren? Nee toch! Laten we blijven
streven naar een brede kwaliteits
verbetering, gedragen door een ste
vig portie verdraagzaamheid. Wie
de jeugd heefter is nog hoop.
Horszei
wordt, dan wordt het niet ver genoeg
uitgewerkt en blijven de kleuren mat,
waardoor het geheel nogal traditioneel
aandoet.
In sommige collages wordt als kontrast
organische en geometrische vormen
naast en door elkaar gebruikt wat ook
nog een kontrast oplevert tussen rea
lisme en abstraktie.
Heel verassend is „Het Wad". Het stelt
een landkaart of een luchtfoto voor van
een stuk Noord-Holland met Texel en
een gedeelte van Friesland. Het is ge
maakt van beschilderde en gecapiton
neerde stof waarbij het materiaal wordt
gestikt en opgevuld waardoor er een re
liëf ontstaat.
De karakteristieke stijl van Ludie Bakker
is enigzins af te lezen aan de foto waar
op „Poten" is afgebeeld, een aquarel op
zijde, die door de ritmische herhaling
van vormen en kleuren als een dyna
misch figuratief werk kan worden beke
ken maar waarin zich ook meedeinende
poten van een kreeft in het water laten
herkennen.
Tot 25 september is kunst van Ludie
Bakker in „Het Kleine Verschil" te zien,
werk dat het gevolg is van inspiratie en
niet van imitatie.
Omdat we voor het seizoen een strandhuisje gehuurd hebben, zitten we uit
zonderlijk verlegen om fraai zomerweer. In het verleden hebben we al eens
uitgerekend dat, na afloop van de zomer, het huisje ongeveer honderd gulden
per uur had gekost. Dat is natuurlijk erg onrendabel. Maar om er met harde
westenwind en forse regen met de hele familie in te gaan zitten om de uur-
prijs te drukken, is ook niks. We hebben dus echt goed weer nodig en houden
de ontwikkelingen op dat gebied dan ook nauwlettend in het oog. Wij nemen
het gemiddelde van de beloftes van TV I, RTL 4, onze eigen weerman op de
kabelkrant, de telefoon, de specifieke strandweerlijn en de dagbladen. Dan
moet je toch redelijk in de buurt van de waarheid zitten, dachten we. Erwin
Kroll legde echter handenwrijvend uit dat depressies plotseling sneller of juist
langzamer gingen dan hij had vermoed. „Er komt heel erg tropisch weer aan",
riepen alle media aan het begin van het weekend. Weer mis. Totaal bewolkt
en, wat mij betreft, te koud voor de tijd van het jaar. „Onweersbuien in de
middag", voorspelden ze, maar bij ons sloeg 's morgens om zeven uur de
aardlekinstalatie al op tilt. Dat voorspellen is dus niks meerde laatste tijd. Pas
vlak na het weekend begrepen we de oorzaak van al deze misvattingen. Jan
Pelleboer bleek overleden en nu zwalkt het weer stuurloos rond.
D. WITTE ROEPER
