Texelse kampioenschappen catamaranzeilen
CD
WEEKEND
h
RIMLACH
'li
ANDERE TEXELAARS
Martin en Yolanda
We schelden niet zoveel
Maat:
tegen elkaar"
DE KOOG
htale Inval bij
Duitse toeriste zoekt
vakantievriendje....
HORSZEL
Rij?
belasting OntDuikers!
SLAAP
193 !JdAG
28 AUGUSTUS 1992
PAGINA 9
len met je zus! Martin en Yolanda Maat uit Den Burg vormen al
ijaar een goed op elkaar ingespeelde bemanning op hun catama-
i. Tien tweede en derde prijs trofeeën bij hun moeder in de kast,
rt het bewijs dat ze met hun forse Prindle 19 uitstekend koers we-
ite houden. De eerste plaats in een wedstrijd is uiteraard het doel
irzij naar streven.
Sn (22) is van beroep noordzeevis-
3iYolanda (20) is verkoopster in een
izaak. Het begon allemaal toen
Pool in 1983 Martin uitnodigde om
ikkemaat te worden. Martin: ,,lk
13 jaar en bewonderde Dirk zeer.
erste jaar zeilden we op een Dart
(het jaar daarna op een Nacra 5.7.
d het fanatieke wedstrijdenzeilen
snel ingebakken. Na het tweede
verd ik te zwaar om met Dirk te
len kocht m'n vader een Coolcat
'tweede )aar dat Martin met Dirk
hadden vader en dochter een
irsus gevolgd bij de toenmalige
hooi van Henk Koopman op het
slag zodat zij beslagen ten ijs
in. Er werd besloten dat Yolanda
:n tijdje in de wachtkamer moest
nemen. Vader en zoon zeilden
laar samen, met Martin als stuur-
- Hij leerde de fijne kneepjes van
Pool en zeilde vanaf het begin
((rijden. „Met m'n vader zeilde ik
wel de Texelse kampioenschap
met Yolanda meteen alle Texelse
strijden, waaronder „het Rondje"
PRINDLE 19
zeilden vijf jaar met de Coolcat 18
oen heb ik zelf een Prindle 18-2 ge
it. Na een jaar besloot ik om die in
silen voor een grotere Prindle 19,
at we te zwaar werden voor de
Yolanda: „Sommige mensen dach-
aiwede Prindle 19 niet aan zouden
'en, maar het tegendeel bleek
^menwerking tussen schipper Mar-
yfokkemaat Yolanda bleek op ter-
bestendig. Gewone kibbelpartijen
sn broer en zus zijn over zodra ze
Mime sop kiezen. Martin heeft de
leiding, maar hij geeft Yolanda alle gele
genheid te tonen wat ze waard is. „We
schelden niet zoveel tegen elkaar", zeg
gen ze eensgezind, „En wanneer het
knalt, is het zo weer over". Eén en ander
leidde tot behoorlijke prestaties. Vorig
jaar derde bij de clubwedstrijden en het
Texels kampioenschap. Dit jaar bij de
eerste clubwedstrijden in alle drie de
manches een tweede plaats. Het Rondje
Texel leverde een tweede plaats op in de
Prindle 19 klasse. En dat betekende in
het overall-klassement een 23e plaats.
De tijd was: 3 uur, 37 minuten en 38 se
conden. Daar zijn ze béretrots op!
Yolanda heeft zes rondjes op haar naam
en Martin negen, waarvan één als fokke-
maat. Met Pa Maat wordt niet meer zo
veel gezeild. Hij is er wel een beetje bij
ingeschoten. Martin grinnikt: „Met Pa
doe ik het tuusrondje altijd, alleen dit
jaar niet."
VISSERSLATIJN
Martin is de schipper c.q. stuurman, hij
bedient het grootzeil. „Ik ben de fokke-
maat, ik bedien de fok, zwaarden, het
voorlijk, het onderlijk en de andere
trimmogelijkheden" zegt Yolanda in het
visserlatijn der catzeilers. Ze staan nor
maal met z'n tweeën in de trapeze,
maar met licht weer staat Yolanda er al
leen in. Zij bepaalt meestal wanneer er
van koers moet worden veranderd. Yo
landa: „Alleen als ik er niet zeker van
ben, geef ik een brul. „Je moet effe kij
ken Martin!" Met uitzondering van het
Rondje wordt tijdens de wedstrijden in
driehoeksbanen gevaren. Daarbij komt
op elk rak de wind anders op het ziel.
De startlijn ligt altijd recht in de wind.
Omdat er niet recht in de wind gezeild
kan worden, moet er daarom opkrui-
send naar de boei worden gevaren. Tij
dens de wedstrijden zijn er strenge
regels. Iemand die over stuurboord zeilt
moet voorrang verlenen aan iemand die
over bakboord zeilt. Yolanda: „Er zijn
mensen die zich daar niet altijd aan
houden, dan moet je keihard brullen:
„bakboord!" daarna varen we gewoon
door. Dat moet je wel doen, want an
ders benadeel je jezelf teveel in de wed
strijd. Alle wedstrijden vinden ze
belangrijk, zoals de Nederlandse kam
pioenschappen Prindle van 28 en 29
«l-MEE |K WEE
keen verloten
konünenwol
f}n7?nb
augustus in Noordwijk, het Rondje
Tiengemeten in Hellevoetsluis het eigen
Rondje, de Texelse kampioenschappen
en alle clubwedstrijden van de Cocks-
dorper Kustzeilvereniging. Met de zei
lers uit Hellevoetsluis is een speciale
band. „Wij komen met veel Texelaars
naar hun rondje, dat is ook een grote
wedstrijd met minstens driehonderd bo
ten, en zij komen massaal naar het
Rondje Texel. De meeste komen al een
week vóór het Rondje, tijdens de voor
ronde die de CKZ. in die week organi
seert."
HET RONDJE
„Vanaf woensdag ervoor krijg je echt de
kriebels" vertelt Yolanda ,,'s Ochtends
meteen op Teletekst kijken wat het weer
gaat doen en alle mogelijke weerberich
ten volgen, tot aan het einde van de
week, terwijl je heel goed weet dat er
meestal toch niets van klopt. Op de za
terdag wordt je véél te vroeg wakker en
kijk je naar buiten om te zien dat het
1. Various - Greatest Hits 1992-3
2. Lionel Richie - Back to front
3. Various - Techno Trance
4. Mariah Carrey -Unplugged
5. Various - Countdown Classics vol.2
6. Bryan Adams - Waking up the
Neighbours
7. Guns n' Roses- Appetite for
destruction
8. Various - Tophits 1992 vol. 2
9. Queen - Greatest Hits II
10. Various- The heat is on
Martina Fuhrmann uit Gelsen Kirchen
heeft een akelige vakantie op Texel ach
ter de rug. Ze heeft haar tijd doorge
bracht met zoeken naar een jongen die
ze het jaar ervoor in een snackkiosk
was tegengekomen. In de hoop dat de
lezers van deze krant uitkomst kunnen
bieden, heeft ze zich tot de redactie ge
wend.
Martina komt al vele jaren in de vakan
tie naar Texel. In augustus vorig jaar ont
moette ze in de snack kiosk op het
strand tegenover het paviljoen van
Westerslag „paal 15" een jongen van
rond de achttien jaar oud. Ze schat hem
op 1.65 lang. Hij had blonde, schouder-
lange haren die hij bijeen gebonden
droeg. Op beide armen had hij een ta
toeage: de één voorstellende een oog,
de ander is ze niet meer zeker van. „Een
bloem of iets met SOS", denkt ze. Om
dat ze te verlegen was om haar adres te
geven of naar zijn naam te vragen, nam
ze alleen afscheid van hem met een
handdruk en de wens hem volgend jaar
i
op dezelfde plaats te ontmoeten. Dit
jaar heeft ze haar hele vakantie de
wacht gehouden bij paal 15, maar zon
der resultaat. Het is natuurlijk mogelijk
dat het bewuste heerschap zijn haar
heeft laten kortwieken en dus onher
kenbaar is of zelf elders op vakantie is
gegaan. Mocht iemand aan de hand van
deze summiere beschrijving de persoon
herkennen, dan wil Martina dat graag
vernemen. Helemaal fantastisch zou zij
het vinden als de jongen in kwestie zelf
reageerde. Haar adres is: Martina Fuhr
mann, Grillostrasse 117, W 4650 Gelsen
Kirchen, Duitsland.
bladstil is. Je weet heel goed dat het niks
zegt maar toch duik je somber je bed
weer in. Om half acht gaan we naar de
briefing op het strand, thuis hebben we
dan al op de windmeter gezien hoe de
vlag erbij hangt, maar het is altijd tot de
laatste minuut spannend. Dit jaar was
het perfect. Windkracht vijf a zes. Met
een beetje harde wind gaan wij altijd
wel goed", lacht Yolanda. „Een goede
startpositie is altijd heel belangrijk,
maar bij het Rondje helemaal" aldus
Martin. „Als je tussen al die boten raakt
kom je nooit van je leven meer weg".
Het zit hem erg dwars dat onervaren
mensen klakkeloos mee mogen doen
en een zeer ervaren tallentvolle Texelse
zeiler niet, omdat hij te jong is. „Dat het
moeilijk is begrijp ik wel, maar het
moet toch mogelijk zijn hier een oplos
sing voor te vinden" zegt hij geïrriteerd.
Ze vinden het allebei jammer dat de
deelname aan de Texelse kampioen
schappen terugloopt. „Het zou fan
tastisch zijn als iedereen weer
meedeed, dat werkt vast ook stimule
rend naar jongere zeilers toe. Hoe mee
concurrentie, hoe beter" aldus broer en
zus Maat.
Mensen die de Texelse catzeilers in ac
tie willen zien, kunnen terecht bij de
Cocksdorper Kustzeilvereniging bij paal
33 op 5 en 6 september a.s. als het weer
het toelaat worden drie wedstrijden per
dag gezeild. De briefing is om 10.00 uur,
de eerste manche begint om 10.30
uur. Lyda Dijt van CKZ: „Wij hopen dat
de leden van de andere verenigingen op
Texel in grote getale meedoen". De
wedstrijdleider is-Aldert Houwing. Het
inschrijfgeld is f30,— voor een twee
mansboot en f20,voor een één-
mansboot.
Er bestaat een misverstand dat zowel door de eilanders als de buitenwacht in
stand wordt gehouden, namelijk dat er op Texel geen buitenlanders zouden wo
nen. „Wij hebben maar één Marokaan en die is heel erg geïntegreerd", heeft
menig Texelaar tegen ongelovige overkanters uitgeroepen. Mis. Er wonen wel
degelijk 'vreemden' op het eiland - natuurlijk overkanters maar ook mensen die
uit een voor ons vreemde cultuur komen. In een serie gesprekken worden deze
mensen belicht. Wat voor soort leven hadden zij in hun vorige woonplaats en
hoe hebben zij de overstap ervaren? Hebben ze het gevoel dat ze volledig door
de Texelaars geaccepteerd worden? In samenwerking met de Werkgroep Anti
Discriminatie publiceert TC3 deze zomer een'serie portretten met als motto:
wat van ver komt hoeft niet altijd vreemd te zijn. De zesde spreekster is de van
oorsrong Zweedse Angelica Trap-Sundin (27) die sinds zes jaar in Oosterend
woont.
groot. Als ik het vergelijk met Stock
holm, waar je door de grote afstanden
veel telefonisch werkt en niet weet met
wie je te maken hebt...dat is hier abso
luut niet het geval.
„De zee vond ik heel eng in het begin;
gevaarlijk, wild en sterk. Ik had dat nog
nooit gezien, ik ben meer een
bosmens."
„Nadelen? (lacht: Ha,ha..dat zal ik wel
horen straks...) Het is hier plat en saai.
Waar ik vandaan kom is het land wild
en ongecultiveerd, daar hou ik van.
Heuvelachtig wild landschap, bossen
waarin je uren kunt lopen zonder
iemand tegen te komen. Dat is hier niet.
Zelfs de bossen zijn vol. Ik mis de na
tuur heel erg. Daar tegenover staat dat ik
van het strand heb leren houden. Dat is
het mooiste van Texel.
„Ik voel me hier ook vaak bekeken, ik
voelde me vrijer in Stockholm, daar zijn
veel meer mensen die je niet kent."
Angelica beheerst het Nederlands bijna
perfect. „Ik ben gelijk begonnen met
Nederlandse les. Ik had snel door dat ik
hier anders niet verder zou komen." In
middels heeft ze haar eigen vertaalbe-
drijfje, waarbij ze voor een aantal
bedrijven werkt en van het Nederlands
en Engels naar het Zweeds vertaalt. Ze
heeft hier een gezin en voelt zich thuis,
maar of ze zich ook Nederlands voelt?
Beslist: „Nee, ik ben toch een Zweed-
Aan onnodig lang wachten hebben
we allemaal een hardgrondige he
kel. Maar toch...We gaan wel uren
lang in de rij staan voor een koopje
in de opruiming, een kaartje voor
Youp van 't Hek, of een goede
plaats op de Ajaxtribune. Zelfs voor
een simpele postzegel moet je vaak
veel geduld hebben en als je net de
boot hebt gemist, sta je mooi voor
nop te wachten. We kennen ook
die foto's van lange, sombere tijden
voor een vrijwel lege supermarkt in
zo'n grauw Oostblokland. Dat vin
den we maar niks. En dan al die
wachtenden in de gaarkeukens in
de vluchtelingenkampen in het
voormalige Joegoslavië. Ja, dat is
toch anders. Of een oneindig lange
rij uitgemergelde kinderen in So
malië, smachtend naar voedsel dat
er niet eens is. Maar achop
Texel ergeren wij ons aan een irri
tant lange rij Tesselaars en toeristen
met overvolle wagens vol luxe le
vensmiddelen voor de kassa's van
Albert Heijn. Dat is nou één van
die negatieve gevolgen van het toe
risme, waar we niet zo goed tegen
kunnen! Schei toch uit en ga je als-
tjeblieft in een hoek staan
schamen
Horszei
se!" In grove lijnen zijn er tussen beide
landen veel overeenkomsten maar zelfs
binnen Wfest-Europa blijven cultuurver
schillen.
„Het moeilijkste was dat alles nieuw is.
Allerlei tradities die ik niet kende, nieu
we gebruiken en gewoonten, ik had hier
geen enkel gevoel van herkenning. Sin
terklaas is voor mij altijd een diepte
punt. Het spannende gevoel dat je
daarbij had als kind ken ik niet. Ik kan
mijn kinderen wel inwijden in de
Zweedse feesten maar dat heeft geen
zin want dan zijn ze de enige. Dat soort
tradities wil je in een hele groep vieren,
het liefst met de hele bevolking."
„Ik voel me hier inmiddels wel geïnte
greerd. Ik ben een beetje 'vertesseld'.
Texelaars zijn ook makkelijke mensen
die snel accepteren. Alhoewel, binnen
bepaalde grenzen...'t ken te gek."
Marij'a Westerlaken.
Het begon allemaal tijdens een vakantie
in Israël waar ze Kees ontmoette. Samen
werkten ze een half jaar in een kibboets
en ontdekten behalve mooi Israël el
kaar. In mei '85 gingen ze terug, zij naar
Zweden, hij naar Texel.
Angelica begon een studie journalistiek
en geschiedenis die regelmatig werd af
gewisseld met het op en neer reizen
naar Nederland. Totdat ze in de zomer
van '86 voor een oriënterende vakantie
naar het eiland kwam. Ze kwam, zag en
bleef. In Oosterend.
„Het eerste dat me hier opviel was dat
het klein is. Klein en vol. Dat werkt door
in alles. De huizen zijn smal en hoog,
de trappen smal, de tuinen klein, ieder
een leeft dicht op elkaar... In Zweden
hebben we enorm veel ruimte, we heb
ben ook veel uitdrukkingen voor dat be
grip."
„Omdat de mensen hier veel dichter op
elkaar leven hebben ze ook sneller en
makkelijker contact. Maar dat ze zo
maar bij je naar binnen lopen...ik wist
niet wat me overkwam, ik moest daar
erg aan wennen. Inmiddels doe ik het
ook hoor, maar ik klop toch altijd even
om mezelf aan te kondigen. Wij zijn
wat koeler, dat is onze volksaard. Wij
hebben veel ruimte om ons heen, mis
schien zijn we daardoor ook meer op
een afstand."
„Het grote voordeel van hier wonen is
dat het leven makkelijk is. Alles is zo
klein, je hoeft niet veel te organiseren.
Zakelijk is het ook eenvoudiger, je bent
overal dicht bij en de sociale controle is
Wonen op Texel en werken aan de overkant. Dat lot is ons ook ooit beschoren
geweest. Om twee uur 's nachts werd de laatste visite uitgelaten en dan zette
je de wekker op vijf uur. Om kwart over vijf hoefde je er pas uit om de bus
van half zes te halen naar de eerste boot. Het tussenliggende kwartier werd
gebruikt om de wekker steeds vijf minuten later te zetten. Dan had je een paar
keer het heerlijke gevoel dat je nog even kon doorslapen.
„MELDEN", schreven we later in kapitale letters op een vel papier en plakten
het op de deur van de oudste, die het zomerse uitgaansleven op Texel had ont
dekt. Dan lagen we wakker van de afgesproken twee uur tot vier uur, het mo
ment waarop hij binnenkwam. Daarna lagen wij,te discussiëren over wie het
probleem hoe moest oplossen en had hij het heerlijke gevoel dat-ie nog even
kon doorslapen. Hij woont nu aan de overkant en werkt op Texel. In de Hore
ca en dus alleen tijdens de vakantie. Of het elke avond laat wordt weten we
niet want we zijn op vakantie aan de overkant. Vanmorgen vroeg moest ik er
even uit om het raampje wat dichter te doen want het spetterde een beetje
naar binnen. Toen er weer in met het heerlijke gevoel dat we konden
doorslapen.
D. WITTE ROEPER
