WEEKEND
Hele middag genieten voor
Texelse toneelliefhebbers
ANDERE TEXELAARS
RIMLACH
Eénakter-festival in Klif 12:
r~
WORST
Het jaarlijkse liedje van verlangen
Diabetes-collecte
Volautomatische
autowasstraat
HORSZEL
Klem
KETTING
VRIJDAG 30 OKTOBER 1992
PAGINA 9
Een hele middag toneel. Texelse
liefhebbers kunnen zondag 8 no
vember in Klif 12 hun hart opha
len tijdens het derde éénakter-
festival dat vanaf 12.00 uur
wordt gehouden in Klif 12. De
programma toont een zeer geva
rieerd aanbod, met onder andere
stukken van eigen bodem.
De overkoepeling van het Texelse ama
teurtoneel organiseert onder leiding van
Ina Schrama het eenakterfestival. Voor
heen deed UDI dit nog, eerst ter gele
genheid van haar 75-jarig bestaan en
daarna tijdens de 80ste verjaardag,
maar men wilde dit niet voortzetten.
De „overkoepeling" nam de organisatie
om verschillende redenen over. Op de
eerste plaats om het onderlinge contact
tussen de Texelse tonelisten intact te
houden, maar ook om de clubs in de
gelegenheid te stellen eens iets heel an
ders te spelen dan die stukken die het
vaste publiek van ze verwacht. Boven
dien is het een geschikt evenement voor
gelegenheids-toneelclubjes om voor
een ander dan hun gebruikelijke pu
bliek te spelen, zoals bijvoorbeeld de
.personeelsvereniging".
Aan dit festival zal door 8 groepen deel
genomen worden, die een bijzonder af-
isselende toneeldag zullen verzorgen,
wan't de uitgezochte eenakters zijn allen
zeer verschillend.
De korte toelichtingen hieronder zijn in
de volgorde van het programma ge
plaatst.
KLIF 12
De medewerkers van Klif 12 zullen 's
middags om 12.00 uur het spits afbijten
met het kluchtig stuk ONMIN geschre
ven door Pip Barnard. Het begint als
ieder ander stuk, maar men gaat zich
toch wel gauw afvragen waar het nou
eigenlijk over gaat. De zoon des huizes
neemt een meisje mee naar huis „om
nog wat te drinken" want zijn ouders
zijn het weekend weg... Ze zijn echter
wat rumoerig, moeder blijkt toch thuis
te zijn, de buurman komt klagen, vader
is het er al helemaal niet mee eens en
wie is toch die andere vrouw?
Spelers: Janierv.de Bruin, Pip Barnard,
Margriet de Graaff, Rob Jongejan, Carry
en Daan Welboren, regie: Cor van
Heerwaarden.
OOSTEREND
Toneelgroep Oosterend zal ongeveer
een uur later - om 13.00 uur - aantreden
met EEN LICHTE LUNCH van Peter van
Straaten. Twee zussen zijn bij hun moe
der op visite geweest en gaan daarna sa
men ergens lunchen. Tijdens het eten
worden herinneringen opgehaald, oud
zeer maar ook leut. Zus Jenny: „Jij hebt
altijd alles door, maar je begrijpt niets!"
Zus Suzan: „Je was absoluut en totaal
wereldvreemd, indertijd. Dat ben je
nog, trouwens!" De ober: „Alles naar
wens, dames?"
Spelers: Karin Nauta, Ina Schrama en Je
roen Nauta, regie: Els Whyte.
SINT JAN
Om ongeveer 14.00 uur zal Sintjan een
eenakter van Harold Pinter spelen: EEN
SOORT ALASKA. Pinter heeft zich voor
dit stuk laten inspireren door het boek
„Awakenings" van Oliver Sacks, waar
vorig jaar een film van is gemaakt met
Robert de Niro en Robin Willrams. In
het boek gaat het om een ontwa-
kingsproces van patiënten die aan een
slaapziekte lijden. Een ziekte die na de
eerste wereldoorlog in Europa epidemi
sche vormen aannam. Eind zestiger ja
ren werd eindelijk een medicijn
hiertegen gevonden. Eén van de cluble
den: „Een hele andere Pinter dan we tot
nu toe kenden."
Spelers: Aafke Geense, Paul van Hoof
en Gea Doeven. Verder werken mee:
Loes Smit, Janny de Haan, Wim Smit,
Aad Zegers en Gerard Zijm.
VERDRAAID
Theatergroep Verdraaid zal rond 15.00
uur haar bijdrage leveren: DAG
MONSTER van Pauline Mol. Het is een
verrassend theatersprookje voor kinde
ren en volwassenen naar La Belle et la
Béte van Jean Cocteau. Verdraaid
bestaat nu twee jaar en richt zich voor
namelijk op kinderen. De eenakter die
zij spelen is echter ook geschikt voor
volwassenen. Het zijn drie actrices die
alle drie de beste "rol" willen spelen en
voortdurend van elkaar de vliegen af
vangen, waardoor ze telkens van rol
moeten verwisselen. Dag Monster is al
een paar keer aan de vaste wal gespeeld
en voor de bovenbouw op een aantal
scholen.
Spelers: Anneke Berghuis, Gerda Wolf
en Jacolien Eelman. Souffleuse: Anne-
mieke van de Vélde.
TC*
Na een ruime pauze zal om 16.30 uur
de gelegenheids-formatie van Langeveld
de Rooy, TC2 TC-kwadraat), HULP
VERLENING voor het voetlicht bren
gen, het tweede stuk van Pip Barnard
dat deze middag zal worden gespeeld.
Spelers: Gooitzen Kedde, Antoon Goes,
Carina Bakker en Joan Meijer. Regie:
Pip Barnard. Souffleuse: Janna Goes.
DUINKANTERS
Om ongeveer 17.15 uur spelen De Duin-
kanters uit De Koog DE MAN MET DE
WITTE JAS van W. Vermeer. Zou een
leek in staat zijn om-psychische proble
men op te lossen? Dat is de inzet van
een weddenschap die Freud, stamvader
van de moderne psychiatrie, heeft af
gesloten. Maar u hoeft niet bang te zijn
dat u meegenomen wordt in hogere
(geestelijke) sferen, want de leek, in dit
geval een schilder, weet het geheel op
een aardsnuchtere manier te rela
tiveren.
Spelers: Nico Bonne, Marja de Ligt, Jan-
ka Daalder, Tijmen Jilderda en Frans
Schrama.
LIA, ARIS EN COR
Rond 18.15 uur VUILNIS van Rob Bog-
nar. Speciaal voor deze gelegenheid
hebben Aris van Zeijlen, Lia Coutinho
en Cor van Heerwaarden deze eenakter
ingestudeerd omdat ze al sinds jaren
een keer met elkaar op de planken wil
den staan. De eenakter is er één uit een
serie van drie - „Vuilnis", „Schimmen"
en „Visite" - dat gaat over mensen die
op zoek zijn naar een eigen ruimte, een
thuis. Hoeveel ruimte geven we elkaar
in onze huidige samenlevingsvorm en
kunnen we daar ook echt mee uit de
voeten?
De regie is in handen van Esther van
Zeijlen, Toos Maas is souffleuse.
EXTRA DEELNEMERS
Ter gelegenheid van een jubileum van
De Kring van de Texelse Hervormde
vrouwen is een aantal dames voor de
derde november, de dag van hun feest,
de komische eenakter DE REMMEN
LOS van Jim Keulemans aan het instude
ren. Hoewel het programma van de ee
nakterdag al min of meer vast stond,
hebben de dames zich op het aller
laatste nippertje nog aangemeld voor
het festival.
Drie „dames" komen om verschillende
redenen bij elkaar op visite. Door het
per ongeluk toevoegen van een soort
waarheidsserum aan de thee, verloopt
het gesprek heel anders dan normaal...
Spelers: Corry Terpstra, Nannie de
Haas, Alie Boon, Siska Bakker en Mar
griet Meyer. Regie: Matti Saai, souffleu
se Riet de Ridder.
Zondag 8 november vanaf 12.00 uur, en
tree f10,00, kinderen f5,00, Klif 12, Den
Hoorn, telefoon 19633.
Er bestaat een misverstand dat zowel door de eilanders als de buitenwacht in
stand wordt gehouden, namelijk dat er op Texel geen buitenlanders zouden wo
nen. „Wij hebben maar één Marokaan en die is heel erg geïntegreerd", heeft
menig Texelaar tegen ongelovige overkanters uitgeroepen. Mis. Er wonen wel
degelijk 'vreemden' op het eiland - natuurlijk overkanters maar ook mensen die
uit een voor Ons vreemde cultuur komen. In en serie gesprekken worden deze
mensen belicht. Wat voor soort leven hadden zij in hun vorige woonplaats en
hoe hebben zij de overstap ervaren? Hebben ze het gevoel dat ze volledig door
de Texelaars geaccepteerd worden? Op verzoek van de Werkgroep Anti Discri
minatie publiceert TC3 een serie portretten met als motto: wat van ver komt
hoeft niet altijd vreemd te zijn.
De twaalfde spreker in deze serie is Shumin Chen (30) die van Chinese afkomst
is en hier sinds vier en half jaar verblijft.
Shumin groeide op in Shanghai. (De
oppervlakte van de stad is iets kleiner
dan Texel en heeft zeven miljoen inwo
ners - hoezo leefbaarheid? MW) en
werd op achtien-jarige leeftijd toegela
ten tot de East China Normal University
waar hij chemie studeerde. Vier jaar la
ter haalde hij zijn doctoraal. Daarna
werkte hij bij een aan de universiteit ge
koppeld instituut. In 1988 werd hij ver
kozen om in het kader van een
samenwerkingsverband met het NOIZ
naar Texel te komen. „Ik vónd het een
geweldige kans om naar hef Westen te
gaan. Wij horen er veel van maar er zijn
maar weinig mensen die de mogelijk-
G
heid hebben om naar het buitenland te
gaan. Ik heb er geen moment over ge
twijfeld, het was een kans om mezelf te
ontwikkelen, zowel persoonlijk als in
mijn werk.""
„Het was ontzettend spannend in het
begin. Moeilijk ook vanwege de taal. Ik
voelde me soms geïsoleerd - veel wer
ken heeft me in die beginperiode gehol
pen. Het wonen in de Potvis
(logeergebouw van het Nioz, MW) is
ook tot steun geweest. Er wonen hier
mensen van allerlei nationaliteiten,
vaak tijdelijk, maar ik heb er. goede
vrienden aan over gehouden. Deze
woonsituatie doet me denken aan die in
Shanghai. Toen ik nog studeerde woon
de ik in de dormetory van de universi
teit, toen ik er later werkte ook. Dat is
vergelijkbaar met de Potvis, iedereen
had een eigen ruimte en vaak werden
de maaltijden gezamenlijk gebruikt."
„Ik ben altijd erg zelfstandig en onaf
hankelijk geweest in mijn werk-woon si
tuatie, wat voor Chinezen vrij
A KpLRHTK'i'Jtfj&f
RU*
i_nv
\<ooq
RRRD5
■J ?kM
ongewoon is. Het is gebruikelijk dat er
drie generaties in één huis of op één ka
mer wonen. Chinezen hebben de
eigenschap hun kinderen vrij lang klein
en afhankelijk te houden, de meeste
kinderen blijven ook lang in huis. En als
de ouders oud zijn en niet meer voor
zichzelf kunnen zorgen komen ze bij
een van de kinderen in huis - toen wij
klein waren zorgden zij voor onsnu zij
het zelf niet meer kunnen zorgen wij
voor hen. Een kwestie van mentaliteit.
Overigens is China wel aan het verande
ren. Er. komt voorzichtig een soort vrije
markt systeem op gang, de mensen wor
den wat vrijer, individualistischer. Jon
geren trouwen tegenwoordig op latere
leeftijd en de meeste mensen zijn er van
overtuigd dat de one child policy nood
zaak is. Behalve op het platteland, daar
is ook 22% van de mensen ongeletterd.
Dat is een andere mentaliteit, ze kun
nen toch hun werk wel doen en zien
niet veel in vernieuwingen."
Shumin's verblijf heeft een tijdelijk ka
rakter. Feitelijk zou hij in 1989 al terug
keren naar Shanghai maar zijn
voornaamste doel is om hier zijn onder
zoek af te maken en te promoveren. Op
Texel blijven is echter geen straf voor
hem. „Shanghai is totaal crowded,
iedereen leeft op, onder en boven el
kaar. Je ziet wat je buren eten. Hier is
het zo rustig en vreedzaatn, ik heb dat
echt nodig. Het landschap is prachtig
en iedereen heeft voldoende ruimte om
te leven, ik denk dat het de mensen aar
dig en open minded maakt. Het is een
groot verschil of ik hier mijn fotorollet
jes wegbreng of bijvoorbeeld in Amster
dam. Daar ben ik gewoon een klant,
just business, maar hier kennen ze me.
Dat geeft een goed gevoel. Ik hou ook
van het klimaat hier. In Shanghai kan
het vreselijk heet zijn. Toen ik hier net
kwam begreep ik ook helemaal niet
waarom al die mensen in de zón za
ten..."
Mijn bewering dat hij hier alleen maar
zou werken veegt hij van tafel. Hij heeft
veel hobby's, waaronder fotografie. Stil
le getuigen daarvan sieren de muur -
verstilde zeemeeuwen en foto's van zijn
laatste vakantie in China, maart dit jaar.
Ik zie oude mannen op straat, ze dragen
dikke mutsen en wanten en spelen een
kaartspel. „Oude mannen zijn hier een
zaam, geloof ik", zegt Shumin bedacht
zaam. Ik knik: „Wij missen de
straatcultuur". Shumin: „Ik geniet van
het strand, ga soms naar een café of zo
als laatst naar het bluesfestival. Het is al
leen lastig dat ik de taal niet spreek."
Hij heeft plannen genoeg. Zijn voor
naamste doel is om hier te promoveren
op grond van zijn onderzoek. Daarna
zou hij of hier, of in een ander West-
Europees land willen solliciteren naar
een baan. Werk is belangrijk, maar niet
ten koste van alles, vindt hij. Als er niets
anders opzit zal hij naar China terugke
ren.
Van 8 tot en met 14 november wordt op
Texel gecollecteerd voor de bestrijding
van diabetes (suikerziekte), onder het
motto „Geef 's voor diabetes".
Diabetes is nog steeds ongeneeslijk en
deskundigen verwachten dat het aantal
lijders aan deze aandoening de komen
de decennia sterk zal toenemen. Over
diabetes bestaat nog steeds veel ondui
delijkheid. Het is daarom belangrijk dat
het onderzoek naar het ontstaan van de
ze aandoening en het terugdringen van
complicaties als oogziekten, met blind
heid als mogelijk gevolg, nierziekten en
hart- en vaatziekten wordt gecontinu
eerd en uitgebreid.
Mist u de collectant, maakt u dan uw
bijdrage over op giro 5766 of banknum
mer 70.70.70.805 ten name van het Dia
betesfonds Nederland te Amersfoort.
Binnenkort op Tèxel:
door Marijke Mulder
Garage Kaczor in Den Burg zal binnen
enkele maanden zijn garagebedrijf aan
de Keesomlaan uitbreiden met een
voor Texel nieuw systeem op autowas-
gebied. In deze zogenoemde „Roll
over wasstraat", waarbij de machine tij
dens het wassen over de auto heengaat
kunnen de klanten hun auto's volauto
matisch laten wassen.
Naast het "gewoon" wassen heeft deze
installatie een apart programma om de
onderbodem automatisch te reinigen.
Ook het in de was zetten en het apart
schoonmaken van de wielen alsmede
het drogen zal tot de mogelijkheden
behoren.
De sinds vijf jaar in gebruik zijnde
"doe-het-zelf" wasserette van Garage
Kaczor, waarin men met borstels in de
hand zelf aan de gang kan gaan, blijft
gewoon naast de nieuw te verwachten
installatie in bedrijf.
Ook Garage Den Burg aan de Spinbaan
heeft vergevorderde plannen om binnen
enkele maanden een autowascentrum
bij het bedrijf te realiseren. Dit autowa
scentrum zal bestaan uit in totaal drie
naast elkaar geplaatste wasplaatsen met*
een centrale betaalautomaat. De reeds
bestaande wasplaats wordt gereno
veerd, twee nieuwe komen er bij. Daar
naast komt er een aparte
stofzuigerplaats. Eén van deze drie
"zelfservice" autowasmachines krijgt
een onderbodemwasser om aan de on-
Het begrotingsdebat, het jaarlijkse
politieke hoogstandje is voor de ge
meenteraad dè gelegenheid om
eens flink tegen het college van B
en W aan te schoppen, te slijmen
bij de kiezers en ludieke plannen te
lanceren. Men grijpt de kans om
zich weer eens lekker te profileren,
waarbij het eigentijdse taalgebruik
inmiddels door iedereen wordt ge
bezigd. Groen Links heeft zich de
term „doelgroep" ook al helemaal
eigen gemaakt. Zij verwijt het col
lege - terecht - dat men rond de
promotieplannen van het Texels
produkt onduidelijk aan de gang is.
Tot wie richten wij onsHoe kun je
rust willen scheppen door automo
bilisten op de fiets te zetten en te
gelijkertijd vliegbewegingen te
stimulerend Hèhè, de oplossing
voor het auto- en vervoersprobleem
is toch zo eenvoudig. Het CDA ziet
als mogelijk alternatief voor hét
Balgzand verplaatsing van de
TESO-steigers in Den Helder naar
nota bene de marinehaven. Leuk
bedacht, daar niet van, maar daar
doet Defensie natuurlijk nooit aan
mee. Simpel, de pas geïntroduceer
de wielklemmen voor foutparkeer-
ders worden meteen in Den Helder
vastgeklemd en dan met de fiets of
wandelend naar Texel. Zo heerlijk
rustig, ja ja!
Horszei
derkant van de auto bladeren, pekel en
modder te verwijderen en deze onder
kant van een extra conserveringslaag te
voorzien.
Het voordeel van drie wasplaatsen naast
elkaar is volgens Willem Hogendijk van
Garage Den Burg dat, meerdere men
sen gelijktijdig hun auto kunnen
wassen.
MILIEU
Beide garages zullen hun nieuwe auto
wasserettes uitrusten met een water-
recyclingsysteem. Tachtig procent van
het gebruikte water gaat naar een spe
ciaal puttenstelsel waarin het water ge
zuiverd wordt. Daarna kan dit water
weer als waswater gebruikt worden. De
resterende twintig procent wordt afge
voerd naar het riool. Op deze manier
wordt water tot vier maal hergebruikt,
wat een forse besparing oplevert.
De eerste kettingbrief die tot me doprdrong was zeer lang geleden. Het ge
win ervan bestond uit het krijgen van een grote hoeveelheid brieven waarop
dan postzegels zouden zitten, „zelfs uit het buitenland". Nu verzamelde ik
in het geheel geen postzegels, maar deed toch aan de aktie mee, voorname
lijk uit angst. Een kettingbrief mag niet verbroken worden, dus elke aktie
heeft iets in zich waardoor dat moet worden voorkomen. Bij die eerste was
dat pure intimidatie. Bij verbreken zou er verschrikkelijk onheil afgeroepen
worden, waarbij ik centraal zou staan en daar voelde ik niets voor. Later
kwamen er brieven die uitzicht gaven op kilometers repen chocolade. Ook
het financiële gewin was een belangrijk argument om door te gaan, niet in
het minst omdat je je investering direkt kon terug verdienen door je brieven
door te verkopen. Die aktie combineerde bovendien belofte (Meneer X in
Michigan won 23000 dollar) met bedreiging (Mevrouw Y verbrak de keten
en kwam onder een bus). Daar deden we dus meteen aan mee, want je
weet maar nooit. Een paar dagen lang vielen er zowaar brieven met vijfen
twintig gulden in de bus tot een totale waarde van FL. 275,-. Laat de FIOD
maar komen. Waar we nu net aan meedoen heeft een nieuwe vorm van
continuïteitswaarborg. Deze wordt gevoed door latent feminisme: de aktie is
uitsluitend van vriendin naar vriendin. Bovendien moet je vermelden wat je
met het beoogde geld gaat doen, wat de privé hebberigheid nog aanmerke
lijk versterkt. Verre reizen hebben de voorkeur. Mijn doel is, gezien de vori
ge resultaten, ook omschreven: Albert Heyn, here I come.
D. WITTE ROEPER
