Ruud Boom verruilt St. Jan
voor eigen cateringbedrijf
Texelaars
K9
LEVEN
Over „stieve riest", rooie kool en nog méér lekkers
Kleinkunst-talenten
boeien Texels publiek
Schande....
TEXELSE 7 COURANT
RUUD BOOM
CATERING SERVICE
Zilver voor Teso-film
op festival New York
EEN KWESTIE VAN
OR
GIRO 800800
DINSDAG 26 JANUARI 1993
Van je hobby je werk maken. Dat doet Ruud Boom (36) uit
Oudeschild. Samen met zijn vrouw Christie heeft hij een cate
ringbedrijf opgezet, na vele jaren als kok In verzorgingstehuis
Sint Jan te hebben gewerkt. Een verhaal over eten en eten
maken.
v3¥?>
Een fraai bord markeert het bedrijfspandje van de familie aan de Trompstraat.
I Officieel zijn ze drie jaar geleden
I gestart met het cateringwerk (leve-
I ring van hapjes, gerechten en maaltij-
I den). Sinds een jaar hebben ze een
I functioneel bedrijfpand, ingericht on-
I der toezicht van de Keuringsdienst
[voor Waren aan de Trompstraat in
Oudeschild. „Waarom catering? Om-
I dat we de horeca niet in willen. En
omdat er vraag naar is", aldus Ruud.
Iln zijn periode als kok bij Sint Jan
werd hij wel eens gevraagd om hap-
R jes of koude buffetten te maken.
I „Dat was in het begin voor familie
I en vrienden, maar er kwamen steeds
•j meer verzoeken. Wij zeiden tegen el-
kaar: dit kunnen we zo met maken,
;i we schrijven ons in bij de Kamer van
I Koophandel.
Eén regeltje in de rubriek „nieuw ge-
H vestigde bedrijven", van de KvK-krant
I leverde een stroom van opdrachten
op. „De telefoon blééf maar gaan. Ik
I werkte echter nog bij Sint Jan en
9 durfde daar nog niet mee te stoppen.
I Ik had er geen idee van of er genoeg
I brood te verdienen viel met dat cate-
I ren."
Opduin
Twaalf jaar en 108 dagen was Ruud
kok in het verzorgingstehuis aan de
I Beatrixlaan in Den Burg. Daarvoor
werkte hij bij hotel Opduin in De
Koog. „Daar heb ik een fijne tijd ge-
R had. Ik heb veel van de chef kok op
gestoken. Het was mijn geluk dat hij
I niet zo handig was in het afwerken
van schotels. Qua smaak en berei-
I dingswijze kon niemand aan hem tip-
I pen, maar dat versierwerk en die
frutseltjes eromheen liet hij al gauw
aan mij over. Ik vond dat leuk en
daar is de basis gelegd."
Rooie kool....
Na een paar jaar Opduin wilde Ruud
wat anders. Er werd een kok ge
vraagd voor het verpleeghuis. „Ik heb
gesolliciteerd met het idee: dan kan
ik van daaruit verder kijken. Weet je,
horecakoks kijken altijd neer op koks
die in instellingen werken. Ik had dat
ook hoor. Boerenkool maken, rooie
kool koken in enorme pannen....ik
deed er net zo negatief over. Maar
na een half jaar had ik het zó naar
mijn zin dat ik helemaal niet weg
wou."
Diëten
Ruud volgde een opleiding tot instel
lingskok. De materie boeide hem. Hij
verdiepte zich in het vak. „Ik wilde
graag weten wat voedingsstoffen
doen in het lichaam. Hoe ze worden
omgezet, wat ermee gebeurt." Hij
noemt het werk voor een instelling
veelzijdig. „Diéten bijvoorbeeld. Zout
loos is moeilijk, want je hebt geen
vervanging voor zout. Maar zonder
suiker is geen enkel probleem, daar
zijn andere zoetstoffen voor. Het al
lermoeilijkste is een eiwit- of gluten
vrij dieet. Ga maar na, eiwit zit bijna
overal in. Maar dat komt niet zo vaak
voor." Als iemand zich niet aan een
dieet wilde houden, ging hij daarover
niet in discussie. „Dat is de verant
woordelijkheid van iemand zelf. Als
men zout wilde of suiker, terwijl dat
was afgeraden door de dokter, dan
kregen ze het van mij."
Het enige dat bewoners van het te
huis niet van hem kregen was een
zachtgekookt ei of een gerecht met
rauwe eieren erin verwerkt, uit angst
voor de salmonellabacterie. „Daarin
hield ik mijn poot stijf. En dan werd
er wel eens gezegd door de bewo
ners: dat komt zeker omdat we oud
zijn en morsen op onze kleren...
Voedselvergiftiging is de schrik van
iedere kok. Het is moeilijk te contro
leren, maar ik ben er voor mezelf van
overtuigd dat er nooit iemand ziek is
geworden van mijn eten."
Goed gaar
Ruud noemt zichzelf geen gezond
heidsfanaat. „Ach, wat is gezond? Je
moet goed en gevarieerd eten." Hij
werkte met een jaarschema, aange
past aan de groenten van het sei
zoen. Hij voerde een keuzemenu in.
„Toen ik net begon in het verzor
gingstehuis had je heel af en toe een
keuzemenu. Er bestond een hele
waslijst van etenswaren die bepaalde
mensen niet lustten. Maar daardoor
had je soms wel vier soorten groen
te. En iemand die bijna niets lust
kreeg dus om de dag zowat hetzelf
de, want dan bleef er niet zoveel
over. Ik vond dat idioot. Het leek me
beter om de mensen te vragen wat
ze wilden eten, aan de hand van
twee mogelijkheden. Dan kan worden
gegeten wat men graag wil. En daar
naast heb ik dan maar twee soorten
groenten nodig, ledereen gelukkig!"
Bezuiniging
Ruud vindt het belachelijk dat in
sommige tehuizen wordt bezuinigd
op eten. „We hadden altijd een menu
met soep, hoofdgerecht en nage
recht. Sommige tehuizen hebben uit
besparingsoogpunt het toetje wegge
haald. Dat is natuurlijk onzin, want
dat is dubbeltjeswerk."
Typerend voor de maaltijden voor
ouderen is volgens Ruud dat de
groente goed gaar moet zijn. „In een
restaurant hou je de spruitjes en de
boontjes nog enigszins knapperig,
maar de bewoners van een tehuis
willen het echt gaar hebben. En je
moet vooral niet vergeten nootmus
kaat over de bloemkool te doen of
een klont boter mee te koken.... Ty
pisch Texels is 'stieve riest met kren
ten, boter en suiker'. Als dat op het
keuzemenu stond, wilde 75% van de
bewoners dat hebben. De mensen
zijn erg betrokken bij het eten."
De eetgewoonten van ouderen veran
deren wel enigszins. Ruud: „Toen ik
pas begon koos bijna niemand nasi
Ruud en Chris Boom: ..We doen alles op cateringgebied, van eenvoudig tot bijzonder luxe."
(Foto Tessa de Graaff)
als dat op het menu stond. Dat is nu
wel anders."
Lesgeven
Toen het cateren steeds grotere vor
men begon aan te nemen, besloot
Ruud te stoppen bij Sint Jan. In die
tijd werd hij gevraagd door het LBO
om enkele praktijkuren over te nemen
van een docente die zwangerschaps
verlof heeft. „Ik heb geen lerareno
pleiding, alleen culinaire scholing en
veel praktijkervaring Toch zag ik er
niet tegenop. Alleen als ik het nog
eens over zou doen zou ik wel iets
strenger zijn. Niet dat ik iets fout heb
gedaan, maar ik ben wel eens te
soepel. Het is leuk hoor, met die jon
gelui van 14 a 15 jaar. Ze hebben al
lemaal bewust voor de consumptieve
richting gekozen, dus ze zijn gemoti
veerd. Alleen als moet worden afge
wassen moet ik wel eens
optreden...."
Maaltijden
Het cateringwerk van Ruud en
Christie houdt meer in dan alleen het
verzorgen van hapjes, ontbijten en
koude buffetten. Ook worden com
plete warme maaltijden gemaakt, bij
voorbeeld voor het Tesselhuus. „En
ondersteuning van de horeca. Het ge
beurt wel dat een bedrijf zelf voor
het diner zorgt en het daar druk mee
heeft. De hapjes worden dan bij ons
besteld. We doen alles op cateringge
bied, van eenvoudig tot bijzonder
luxe."
„Zelf eten we thuis heel gewoon,
aardappelen en groente, zonder liflat
jes' vertelt Christie.
Kogelrond
Nieuwe hapjes worden getest in het
gezin en op kennissen. „Helaas heb
ben we twee kinderen die bijna niks
willen eten. Misschien gaan ze het
nog eens waarderen. Ze hebben het
niet van mij, want ik lust alles, vooral
zoetigheid. Ik wil het liefst ontbijten
met een gebakje, héérlijk", aldus
Ruud, die zichzelf kennelijk goed
weet te beheersen, want hij is aller
minst kogelrond.
Niet alleen de smaak van hapjes is
belangrijk, ook de houdbaarheid
„Meestal staat het wel even voordat
wordt gegeten. Een toastje wordt
dan slap, dus dat kan niet in ons
werk." Hij wil graag een kritische in
stelling van zijn klanten. „Ik neem
klachten altijd erg serieus. Het is
jammer dat maar weinig mensen dur
ven zeggen wat ze ervan denken. We
krijgen dus weinig aanmerkingen,
maar ik kan me niet voorstellen dat
die er af en toe met zijn. Het is pret
tig als iemand eerlijk zegt wat hij of
zij ervan vindt. Daar leren wij weer
van."
T.d.G.
Vrijdagavond, na afloop van de eer
ste halve finale van het Amsterdams
Kleinkunstfestival verliet het publiek
met een tevreden gevoel theater Klif
12. Een avond en vier verrassende
optredens later verkeerden de Texel
se bezoekers helemaal in een ju
belstemming. Met twee muzikale
optredens kreeg het evenement zon
dagmiddag een aangenaam slot.
Het festival, dat voor het vierde ach
tereenvolgende jaar in Den Hoorn
werd gehouden, ontsteeg het niveau
van de voorgaande jaren en boeide
de talrijke aanwezigen van begin tot
eind. De zaal was alle keren uitste
kend gevuld, hoewel men tevoren
niet wist wat men voorgeschoteld
kreeg. Dit onbekende element is te
gelijk de charme van het Kleinkunst
festival.
Vooral de zaterdagavond was een
heerlijke compilatie. Duo Berk en
Bont voor een bijzondere start door
het gewaagde thema „dood" op ab
surdistische wijze op de hak te ne
men. De ene helft van het duo,
zanger Joep de Bont, vestigde de
aandacht op zich via enkele harde
confrontaties met het publiek. Zelfs
stuurde hij iemand de zaal uit, die
het waagde om het macabere stuk
te lachen.
Jury
Na dit spannende en humoristische
optreden, dat beter was dan het ge-
bodene op vrijdagavond, was het de
vraag of iemand hen zou overtreffen.
De innemende cabaretier Joost Later-
veer gaf meteen al het bevestigende
antwoord. De jury dacht er echter
anders over en betitelde het program
ma als „traag en versnipperd". „We
dachten zelfs dat hij het niet echt
leuk vindt op het toneel te staan",
verklaarde organisator/jurylid Evert de
Vries bij de prijsuitreiking zondagmid
dag. Deze opmerking werd hem
hoorbaar niet in dank afgenomen
door het publiek.
Evenmin was de jury te spreken over
Café Spoorzicht, een kolderieke ee-
nacter waarin de melige grappen
aaneen worden geregen. De zaal lag
plat, maar de jury liet Spoorzicht als
enige act niet doorgaan naar de fina
le. Bij het laatste zaterdagse optreden
zaten jury en publiek op één lijn:
„cartoonist" Rick Lorenzo Dros kreeg
de publieksprijs en werd door de ken
ners „een ontdekking" genoemd.
Ontwapenend
Die omschrijving gaat ook op voor
het duo Mestoverschot, dat vrijdag
avond de show stal en de matige ca
baretier Niek Barendsen en het „rock
roll"-cabaret van Thomas Acda
overtuigend achter zich liet in de
strijd om de publieksprijs. Het pas
20- en 21-jarige tweetal leunde niet
alleen op hun ontwapenende uitstra
ling, maar ook op een groot muzikaal
talent, Het was opvallend dat bijna
alle artiesten uitstekend met muzie
kinstrumenten overweg konden. Dit
gaf beide avonden een extra dimen
sie.
De muzikale zondagmiddag sloot
daarbij prima aan. Indruk maakte Du
et Siglette met knappe en verrassen
de zang. Voor een spetterende
afsluiting zorgde de merkwaardig uit
gedoste Texelse Klapband, die weder
om veel succes oogstte met een
parodie op Hollands repertoire. Het
luidkeels meegezongen „Manuela"
was daarbij het hoogtepunt.
IMmZ
<ik;
iimflttWs;
*t/.
Drankrijder. Op de Emmalaan in
Den Burg hield de politie donderdag
avond omstreeks middernacht een
37-jarige Texelse automobilist aan,
die met drank op achter het stuur
zat. Hij bleek iets meer te hebben ge
dronken dan maximaal is toegestaan
en kreeg hiervoor een proces verbaal.
Historische tuin. Gelein Jansen
(CDA) wil dat de tuin van Brakestein
wordt opgeknapt en dat de histori
sche beelden, die nu in Den Hoorn
staan, weer terug worden geplaatst.
Hij heeft al eerder gewezen op subsi
diemogelijkheden die hiervoor be
staan, maar daar is nooit wat mee
gedaan. Wethouder Tine Krijnen
wees erop dat de beelden niet van
de gemeente zijn, maar particulier
bezit.
William Pijn acker zal zijn vrijge-
zellenavond niet licht vergeten.
Zijn vrienden, aangevoerd door
de altijd wel voor een lolletje in
zijnde Gert Coevert, ontvoerden
Pijnacker en brachten hem zater
dagavond geblinddoekt naar de
Groeneplaats. In een pak vol ve
ren werd hij in het schandblok
gezet, dat voor de gelegenheid
was voorzien van een passende
tekst. Gegrinnik van voorbijgan
gers bleef niet uit. Na de bevrij
ding ging Pijnacker nog een
zware avond tegemoet. Het hu
welijk wordt voltrokken op 5 fe
bruari. (Foto Tessa de Graaff)
Regisseur-cameraman Robert van Alphen bezig niet het maken van luchtopnamen voor de film
..Het bewogen eiland".
opdracht van overheid of onderne
mingen zijn gemaakt. Inzending is
mogelijk in tal van categorieën; de
Teso-film werd beoordeeld in de
groep „Community Affairs". Het jaar
lijkse festival werd voor de 35e keer
gehouden. Deze keer werden 1600
films uit 30 landen ingezonden.
Duo Mestoverschot was de ontdekking van de eerste kleinkunst-avond en kreeg daarvoor de
beloning in de vorm van de publieksprijs. (Foto Frons Hopman)
De door Toonder Studio's gemaakte
bedrijfsfilm over Teso heeft op The
International Broadcast Media Com
petition in New York een tweede
prijs gekregen.
De film „Eiland in beweging" gaat
over de bouw van de Schulpengat en
de betekenis van de bootonderne
ming voor de eilandeconomie. De
oorspronkelijke versie duurde 25 mi
nuten, maar werd voor het festival in
New York ingekort tot 12 minuten
waarbij onder andere de interviews
met diverse Texelaars eruit werden
geknipt. De film werd van Engelstalig
commentaar voorzien en kreeg de ti
tel „Island in motion".
De International Broadcast Media
Competition is een festival uitsluitend
voor instructie- en bedrijfsfilms die in
NATIONALE ACTIE VOOR
JOEGOSLAVIË EN SOMALIË
