„Nog als Texelaars
over het strand
Na 15 jaar verre buitenlanden:
ibrek aan scherpte
kt Texel tegen ZAP
Sport
MTexels
TEXELSE p COURANT
Pupillentraining
SV Texel
Opnieuw succes
voor Van Lubek
Basketballtraining
Laatste Hoornder
crossloop
iapen los na
otrijden hek
ilaris
kerbestrijding
t inzameling
t gras laat zich moeilijk maaien"
IAG 24 AUGUSTUS 1993
Maar het bloed kroop waar het niet
gaan kon en zonder de zekerheid van
een baan waagden de twee in '78
de stap naar Alberta, Canada. Daar
toe moesten ze wel eerst trouwen,
want een overschot aan kleuter
leidsters in het emigratieland deed de
regering aldaar vermoeden dat Hanna
niet zelf in haar levensonderhoud zou
kunnen voorzien, „Het ging fan
tastisch in het begin", herinnert Piet
zich, „Na een week ging de eerste
brief naar huis: 'we hebben een huis,
een auto en werk'. Een hele ge
ruststelling voor onze ouders, want
die hadden er niet zoveel vertrouwen
Niet alleen materieel, maar ook
„geestelijk" ging het de emigranten
voor de wind. „Elk weekend kam
peerden we in de Rocky Mountains
en voor het eerst ontmoetten we
mensen die net zo dachten als wij.
Mensen die niet zo vasthouden aan
allerlei zekerheden Vergelijk ons met
een schilder; die legt ook met van te
voren alle kleurtjes vast, maar het
beeld ontstaat vanzelf wel. Je moet
niet alles willen plannen", filosofeert
Piet.
Een volgende kans om elders rond te
kijken kreeg Piet, inmiddels werk
zaam bij hetzelfde ingenieursbureau
waar hij in Nederland was begonnen,
toen hij aan de slag kon in Zuid-
Afrika. Gezien de rassenproblemen
daar gingen de Wolfses niet zonder
meer in op het aanbod. „Uiteindelijk
zijn we toch gegaan. We wilden
graag zelf zien hoe het in elkaar stak
en bovendien zijn er maar weinig lan
den waar alles koek en ei is. Ook in
Amerika slapen mensen op straat. In
Zuid-Afrika kwamen we tot de con
clusie dat het systeem inderdaad niet
deugt, maar dat veel mensen wel
goed zijn. Kijk, Texel heeft tegen
woordig 14.000 inwoners? Het kan
niet zo zijn dat in zo'n groep iedereen
goed of iedereen fout is. Dat geldt
daar uiteraard ook."
In Vancouver kochten de Wolfses een
huis, op het moment dat plannen
voor een wereldreis per boot steeds
vastere vormen begonnen aan te ne
men. „Faye is nu 12, maar er komt
een moment dat thuis lesgeven niet
langer gaat. Eerst moesten we dit
doen, anders is er geen rust. Straks
gaan we wel weer terug naar Cana
da, want er zijn op de wereld weinig
plekken waar je beter kunt wonen",
aldus Piet.
Mexico
Vorig jaar september werd aan de
reis begonnen, met in hun midden
dochter nummer drie, Margoux. Via
Los Angeles zakte het gezin af naar
Mexico, waar de boot afgemeerd
werd om de gevreesde „hurricanes"
te vermijden. „Een prachtige tocht,
waarbij je op steeds verschillende
plekken met de meest uiteenlopende
culturen in aanraking komt. De mei
den waren ontzettend snel gewend."
„Ze hadden ook absoluut geen be
hoefte aan tv-kijken. Echte natuurkin
deren hè", lacht Hanna.
Afgelopen voorjaar vloog het gezin
naar Nederland. Piet: „Je weet niet
hoe vaak je nog terug kunt. Daarom
wilden we de kinderen graag Texel la
ten zien. Ze moeten weten hoe het
hier toegaat en natuurlijk de familie
leren kennen."
Tussen de familiebezoeken en het tij
delijke werk van Piet (in Haarlem)
door benutten de Wolfses elk mo
ment om het eiland te (her)ontdek-
ken. Piet: „Het is gek, maar je maakt
weer je eigen plekjes. Vroeger zaten
we altijd in Paal 9, nu gaan we vaak
naar De Cocksdorp. Ik voel me trou
wens nog steeds eilander. Ik loop
over het strand als Texelaar, niet als
toerist." Gewend aan de Canadese
leegte, slaat de schrik ze wel eens
om het hart, wanneer ze constateren
hoe snel Texel wordt vol gebouwd.
Piet: „Ze mogen wel eens stoppen,
want straks is het hier net als in al
die Spaanse badplaatsen."
Wantoestanden
In Zuid-Afrika werd na drie maanden
een groter huis dan ooit betrokken,
dochter Faye werd er geboren en Piet
verdiende „goed geld". Een legitieme
reden om te blijven, zo lijkt het, maar
het onbehagen over de wantoestan
den in het land werd Piet teveel:
„Hanna hoefde niet zo nodig weg,
maar toen we in het vliegtuig zaten,
heb ik gezegd dat ik er nooit meer
zou komen."
Terug in Canada belandde het gezin
middenin een economische recessie.
Piet behield zijn baan, maar moest
een tijd lang huis en haard (en een
nieuwe dochter, Anouk) verlaten om
in het noorden te werken. „Een goe
de levensles", denkt Piet, „juist op
het moment dat je denkt je leven op
orde te hebben." Hanna is het met
hem eens: „Het leven is net een wip:
soms ben je boven, dan weer bene
den. Maar dat is niet erg, daar leer je
van."
Wereldreis
Na de bruiloft van Dirk, Hanna's
broertje, verlaat het gezin Texel om
elders in Nederland de bivak op te
slaan. In december wordt terug
gevlogen naar Mexico om de werel
dreis te hervatten. „We steken waar
schijnlijk de Grote Oceaan over. In
1995 hoop ik in Thailand nog wat
voor mijn bedrijf te werken", kijkt
Piet in de toekomst. „Ja, we leven
niet helemaal voor onze kont weg",
relativeert Hanna hun vrije levensvi
sie. En toch: alleen een boot als be
zit, en in Canada een schuurtje met
wat boeken, platen en foto's, dat kun
je moeilijk „huisje-boompje-beestje"
noemen. Piet: „Veel mensen begrij
pen het inderdaad niet. Anderen zou
den wel anders willen leven dan ze
doen, maar voelen zich aan alle kan
ten gebonden. Ach, je moet niet net
zolang wachten met plannen totdat
je aan alle kanten gedekt bent, want
dan gebeurt er nooit iets."
J.R.
van de 4 en 8 km meenemen naar
Rotterdam.
De 12-jarige Robert Bakker uit De
Koog gunde de dagprijs bij de 4 km
jeugd aan zijn even oude broer Erik
door deze keer te kiezen voor de 8
km. De klassementsprijs bij de 4 km
had hij vorige week echter al veilig
gesteld.
De 15-jarige Eva Schermer nam de
klassementsprijs bij de 4 km dames
mee naar Zaandam en Nico Vergouw
deed hetzelfde bij de 8 km ve
teranen.
Mirjam Arkenbout uit Den Burg haal
de de laatste dagprijs bij de 8 km da
mes en won daardoor ook de klasse
mentsprijs.
Uitslagen vrijdag: 8 km dames: 1. Mirjam Ar
kenbout 39.02; 8 km heren t/m 39 jaar: 1.
Marcel Boertien 28.39; 8 km veteranen: 1
Bert Streumer 29.26; 4 km heren: 1 André
Brouwer 14.54; 4 km dames: 1. Anne Klaar-
water 19.06, 4 km jeugd t/m 14 jaar 1. Erik
Bakker 17.11; 1 km miniloop t/m 10 jaar: 1.
Martin van Dijk 2.46.
Eindklassement: 8 km dames: 1 Mirjam Ar
kenbout 2. Erna Kuip; 8 km heren- 1 Marcel
Boertien 2. Ralph Grabowski 3. Ernest Kolk
man, 8 km veteranen: 1. Nico Vergouw 2. Wil
Schermer 3 Hans Pranger; 4 km heren: 1.
Marcel Boertien 2. Coen Schoonheden 3. Har
ry Bakker; 4 km dames: 1 Eva Schermer 2.
Marja Huiskamp 3. Ina Gerritsen, 4 km jeugd
1. Robert Bakker 2. Erik Bakker 3. Bas
Scheide.
In verband met een pupillentoernooi
van Geelzwart, waaraan ook de spe
lertjes van SV Texel deelnemen,
wordt ondanks de nog voortdurende
schoolvakantie woensdag gestart met
de pupillentraining.
Het schema is alsvolgt: woensdag
16.30 uur D-pupillen; donderdag
16.00 uur F-pupillen; 16.45 uur
E3-pupillen; 17.30 uur E1- en
E2-pupillen. Elke maandag vanaf
19.00 uur is er keeperstraining voor
alle jeugdkeepers.
Nieuwe leden kunnen zich vanaf don
derdag opgeven tijdens de training.
Ze mogen gratis meetrainen tot de
herfstvakantie. Daarna kunnen zij
beslissen of SV Texel inderdaad
„hun" club is.
Ingrid van Lubek lijkt haar kniebles
sure geheel te boven te zijn. Bij een
kwarttriathlon in Veenendaal zater
dag, met de officiële Olympische af
standen, behaalde de Texelse in een
tijd van 2.12.32 een verdienstelijke
tweede plaats. Bij de mannen
plaatste Guido Banda zich met een
tijd van 2.07.14 in de subtop.
De prestatie van Van Lubek wekt de
nodige verwachtingen voor de Neder
landse kampioenschappen van zon
dag in Ammerstol. Zelf blijft de
triatlete echter voorzichtig, want de
blessure verhinderde haar gedurende
een periode van ongeveer anderhalve
maand voluit te trainen. De training
sachterstand was er eveneens oor
zaak van dat Van Lubek zaterdag
terugzakte naar een tweede plaats,
nadat ze lange tijd het deelnemers
veld had aangevoerd. Ze slaagde er
tijdens het afsluitende looponderdeel
wel in een hevig aandringende derde
atlete van het lijf te houden.
Guido Banda was redelijk tevreden
over zijn prestatie, maar het schort
bij hem nog aan het zwemmen. Za
terdag kwam hij zelfs nog na Van Lu
bek uit het water. Omdat hij als
betrekkelijk nieuwkomer in de sport
nog „groeiende" is, mag in de toe
komst echter nog het een en ander
van hem worden verwacht.
Nu de zomervakantie er bijna opzit,
begint het ook bij de basketballers
weer te kriebelen. Het bestuur van
de Texelse vereniging heeft daarom
besloten om vanaf 6 september de
trainingen onder leiding van Martin
Koenen te hervatten en wel in de
Burgemeester De Koninghal.
In de Texelse Courant van volgende
week volgt nader bericht over het
trainingsschema, evenals over de ei-
landcompetitie basketball, die half
september van start gaat.
*aul van txal was de gevaarlijkste man tegen
Texel uit de beker werd gewipt.
het noodlot niet meer worden af
gewend.
Grasmat
Het lange gras aan de Haffelderweg
wekte de verwondering van spelers
en toeschouwers. Om te voorkomen
dat het zou worden uitgelegd als een
excuus achteraf, beklaagde trainer
Roomeijer zich al vóór de wedstrijd
over het terrein waaropzijn spelers
hun kwaliteiten moesten tonen. Ook
tijdens de wedstrijd gaf hij blijk van
zijn ongenoegen: „Je ziet hoe ge
vaarlijk het is als tijdens een dribbel
de bal zomaar blijft liggen. Het is een
erbarmelijke veld, een derde klasser
onwaardig. Meer iets als een
campingterreintje.'
Bij gemeentewerken, verantwoordelijk
voor het beheer van de sportvelden,
wordt erkend dat het terrein zondag
in verre van ideale conditie verkeerde:
„Maar de regen maakt het ontzet
tend moeilijk het gras op de juiste
hoogte te houden", legt Warner
Schreurs uit. „Het is zo nat en slap
dat het gras weer overeind komt als
je het gemaaid hebt We wilden het
vrijdag nog een keer maaien, maar
toen waren ze bij SV Texel al bezig
met de belijning. In overleg is toen
besloten niet opnieuw te maaien,
omdat de sporen van de tractor er
anders voor hadden gezorgd dat ze
weer moesten belijnen." Daags na de
wedstrijd is opnieuw gemaaid, waar-
Ruim 90 deelnemers streden vrijdag
om de laatste dagprijzen. Ook nu wa
ren de weergoden de organisatie
gunstig gestemd, zodat onder perfec
te loopcondities menig persoonlijk re
cord kon worden aangescherpt. Bij
de miniloop werd dit echter mede
veroorzaakt door een foutief op
gesteld keerpunt.
Na afloop konden de eindklassemen
ten worden opgemaakt. Marcel Boer
tien haalde bij de heren de dubbel
slag binnen door de laatste 8 km te
winnen. Hierdoor kon hij naast de
dagprijs ook de klassementsprijzen
bij het apparaat ditmaal wat scherper
werd afgesteld, maar opnieuw bleek
dat de overvloedige regenval een
vlakke grasmat in de weg staat. „Het
lijkt wel alsof het gras eerst wordt in
gedrukt en daarna allerlei onwillige
sprieten weer overeind komen", aldus
Schreurs. Bij de andere terreinen op
het eiland stuit gemeentewerken op
hetzelfde probleem. „Behalve in De
Koog, want daar zakt het regenwater
veel sneller weg in de duingrond."
^houder uit Oudeschild werd
nicht van zaterdag op zondag
rschuwd dat zijn schapen
ge. Toen de man poolshoogte
inien bleekdat de beesten hun
op de IJsdijk hadden kunnen
in omdat een onbekende auto-
st de afrastering over een
van twintig meter aan flarden
lieden.
jer was na dit ongeval doorge
en had politie noch veehouder
hoogte gesteld. Lakmonsters
!t vermelde hekwerk wezen uit
auto opvallende sporen had
gelaten: roze tot lila-kleurig. De
verzoekt getuigen zich te mei-
uier tel. 22188. De veehouder
iet de nodige moeite zijn die
ier in hun wei terug te
n.
Jiaart (43) herdenkt donderdag
tfeit dat hij 25 jaar geleden in
kwam bij Albert Heijn in Den
schaart is bij AH werkzaam als
er en tegenwoordig in het bij
belast met de zorg over de
(deling. Hij wordt in het bijzon-
ivaardeerd om zijn correct en
olijk optreden, wat mede te
ns aan het feit dat hij als ge-
Texelaar en verenigingsman
iel mensen kent. Donderdag
hem in restaurant Theodora-
in de Kogerstraat van 18.00
30 uur een receptie aangebo-
-eerbij iedereen welkom is.
■erde de Kankerbestrijding vo-
succesvol onder het thema
er leven voor kankerpatiën-
Ijaar is het motto: „Kanker-
instaan niet meer zo alleen."
post worden de bekende zak-
r verspreid. In de week van
ustus tot en met 4 september
onze collectanten, zo'n 100
Iers, over het hele eiland bij-
ophalen. Er is veel geld nodig
strijd tegen kanker voort te
Daarom doet het Texelse Co-
n het Koningin Wilhelmina
een beroep op alle Texelaars
ntiegangers om ook dit jaar
even.
rschap. Het woonhuis van
:hap Texel aan de IJsdijk is
it aan de familie Kampstra en
ils vermeld aan de heer Kalf.
ling. Uitslag van de verloting
rnder Donderdag. Wit: 33, 49,
147, 172, 204, 217, 230,
304. Prijzen af te halen bij
«anenburg, Naalrand 9 of op
meltjesmarkt van donderdag.
De familie Wolf se-Boekei. op de dijk van Oudeschild starend naar verre verten: ..Een drang om uit te vliegen. iFoto Joop Rommetsi
Hun kinderen -alle drie van na de emigratie- kunnen zich welis
waar goed redden in het Nederlands, onderling spreken „de mei
den" Engels. Zelf zijn de globetrotters buitenshuis uiteraard
gedwongen de wereldtaal te spreken, maar „tuus" is de voer
taal plat-Texels. Hoewel ze een terugkeer naar Texel na vijftien
jaar niet serieus meer overwegen, groeit het plan om in het
nieuwe vaderland Canada een huis op een eiland te kopen.
„Want je blijft zoeken naar dat gevoel van onafhankelijkheid".
Nu hebben de emigranten hun wereldreis per boot even onder
broken en logeren ze een paar maanden in Oudeschild, om de
kinderen hun roots en hun neefjes en nichtjes te laten zien.
Een gesprek voeren met Piet en Han
na Wolfse is een plezierige bezigheid.
Met de benen op tafel en een biertje
erbij filosofeert vooral Piet er lustig
op los. „Texel blijft een speciaal plek
je in mijn hart houden. Je gaat toch
naar „huus". Maar in Canada voel ik
me vrijer. Je bent er dichter bij de
natuur." Hanna knikt, maar met op
getrokken benen zittend in een luie
stoel in het huis van broer Kees Boe
kei, wekt ze eigenlijk de indruk overal
te kunnen aarden. Piet: „Ik ben niet
emotioneel over Nederland, eigenlijk
ook niet over Texel, maar als je
vraagt waar de kinderen moeten op
groeien, antwoord ik toch Canada."
Hanna lacht: „Maar dat kan volgend
jaar wel weer heel anders zijn."
Piet werd in 1949 geboren vlak bui
ten Den Burg. „Hallerweg B2", dat
huisnummer heb ik altijd onthouden.
„Hee is er ien van Gerard Wolfse, de
boekhouwer", glimlacht Hanna. Hóér
vader is Cor Boekei, de kottervisser
„uut Skil". Als kind was Piet voor
bestemd in de voetsporen van zijn
vader te treden, maar op het mo
ment dat hij in een vergevorderd sta
dium van de studie was, besloot hij
van het vak af te zien: „Ik heb m'n
boeken in een hoek gesmeten en ge
roepen dat ik iets héél anders wilde."
Hij reageerde op een advertentie van
een Amerikaans ingenieursbureau en
startte een opleiding als „designer"
in de petrochemie. Tijdens zijn kroe
gentochten in het weekend op Texel
had Piet ondertussen Hanna Boekei
(1954) ontmoet, die aan de Kweek
school studeerde. „Het was in de
Toekomst, 1973, ik weet het nog
goed. Ik heb haar meteen al de eer
ste keer gevraagd of ze met me mee
ging de wereld rondvaren."
Zover was het echter nog niet. Piet
raakte werkzaam in Zeeland en Han
na volgde hem. De kriebels bleven:
„Niet dat het op Texel of in Sas van
Gent niet beviel, maar ik had gewoon
een drang uit te vliegen", zegt Piet.
Hanna valt hem bij: „Gewoon eens
wat van de wereld zien, dat was het
idee. Voor de familie niet zo gemak
kelijk, want een oom en tante waren
geëmigreerd en in negentien jaar niet
thuis geweest."
>inig sprankelende wedstrijd
ral zondag al in de eerste
lor het Breezandse ZAP uit
ctsbeker gewipt. In het
neerdalende hemelwater de-
l'oenzwarten verdedigend
nder voor de tegenstander.
I creëren van kansen ging ze
neilijk af. Logisch gevolg was
lulverwege de eerste helft
en achterstand niet meer
den goedgemaakt (0-1).
kwam niet als een ver-
Het team van trainer Willem
i' was wegens het ontbreken
esseerde basisspelers als
lis en Leendert Eelman en
Ijk afscheid van de club van
m Kraay behoorlijk ver
lok het feit dat het elftal nog
1 in training is en slechtséén
dstrijd in de benen had, zorg-
dat op voorhand weinig
wacht. Het uiteindelijk resul-
"de Roomeijer daarom niet
Bimistisch. „Ik kan niet an-
8en dan dat ze toch heel
elen", merkte de trainer hal
tweede helft op.
"satie in het team was in-
üoed geregeld. Onder leiding
'fdedigend duo Simon
'cgmar Moerbeek lieten de
de bal goed rondgaan. Dat
'ionen acht minuten twee
Jnngskansen op, maar
Paul n Exel reageerde
slant om ze te verzilveren,
'"i van deze routinier het
levaar. Henk Knol en Ralph
oden als vanouds veel loop
ss' kregen tegen de snelle
!rs van de kersverse tweede-
ssn poot aan de grond. De
,,ln9 van het kleumende pu-
l ait naar Gerco van Putten.
!"nkermiddenvelder gaf niet
yue
verc
alleen blijk van een gezonde werk
lust, maar bleek ook over het over
zicht te beschikken om zijn spitsen
regelmatig met steekpassjes aan het
werk te zetten.
Geraffineerder
De voorsprong van ZAP was ver
diend. Grote kansen kregen de
Noordhollanders niet, maar de spit
sen gingen net iets geraffineerder te
werk dan hun Texelse collega's. Voor
al de linksvoor Frank van Loon was
een ware plaag voor zijn directe te
genstander, de jeugdige Barry de
Vries. Na een vlot lopende aanval
was het deze Van Loon die de bal in
de 23e minuut laag langs keeper Bart
Heerschap in het net schoof. Ook
daarna bleef de spits met lange rus
hes gevaarlijk, maar dankzij veelvuldi
ge assistentie van Ingmar „Moerie"
Moerbeek wist De Vries erger te
voorkomen.
In de tweede helft drong Texel voort
durend maar weinig overtuigend aan.
Marco Koorn, die tien minuten na de
rust in de ploeg kwam voor de aan
zijn enkel geblesseerde John List,
heeft onmiskenbaar talent, maar de
spits had zondag te weinig „body"
om het de ZAP-verdediging erg moei
lijk te maken. In de loop van de
tweede helft bleek allengs dat het de
elf van Roomeijer nog aan uithou
dingsvermogen ontbrak om serieus
aanspraak te maken op een verlen
ging. De bal bereikte steeds minder
vaak een medespeler en de snelle
ZAP-voorwaartsen vonden angstig
vaak gaten in de Texelse afweer. On
zuiverheid van hen en goed ingrijpen
van keeper Heerschap zorgden er
echter voor dat de achterstand niet
groter werd. Vlak voor het eindsig
naal kreeg Van Exel nog een klein
kansje, maar hoewel zijn gave halve-
omhaal een beter lot verdiende, kon
