;ees klaassen leidt dubbelleven
fexelse popzanger zet
ïlke zaal op zijn kop
oorse instructeurs te gast
ij Texelse buitensportschool
■I,
etwerk opzetten met meer landen?
GeknipgK/
iOJTTexels
wm>/
TEXELSE
COURANT
Avond over blues
in Time Out
Ruilbeurs Modelspoorclub
ilke popmuzikant droomt er niet van: een dolenthousiast pu
ik dat alle nummers meeblèèrt en blijft smeken om nog een
gift. Voor de Texelse zanger-gitarist Kees Klaassen is de droom
liddels werkelijkheid geworden. Wekelijks speelt hij met zijn
ten van de Noordhollandse band Flair wel een zaal ergens in
éerland „plat". De populariteit is zo groot, dat Flair onlangs
i cd heeft uitgebracht met knap nagespeelde Top 40-nummers.
„Een kwestie van gewenning en
goodwill van de omgeving. Drie van
de vijf bandleden zijn getrouwd, onze
partners zijn met de band opge
groeid. Een voordeel is natuurlijk dat
deze hobby extra geld oplevert. Om
het vol te houden drinkt de hele
band geen alcohol tijdens optredens.
Zelf rook ik niet, eet ik gezond en
heb een opgeruimde geest. Boven
dien, het verbruik van energie geeft
weer nieuwe energie."
Zijn muzikale wortels liggen op Texel.
Toen hij op zijn vijftiende slaagde
voor het Mavo-diploma kreeg Kees
Klaassen van zijn ouders een gitaar
kado. Hij nam muziekles bij Henny
Kok, die indertijd een muziekhandel
had in de Weverstraat. „Terwijl ik oe
fende, stonden de klanten in de win
kel erbij. Zo raakte ik eventuele
podiumvrees gelijk kwijt."
Eerste band
De jeugdige muzikant ontwikkelde
zich snel en begon al spoedig zijn
eigen tekst en muziek te schrijven.
Met enkele andere scholieren richtte
de Cocksdorper zijn eerste band op.
Devils Crown geheten. Hierin speel
den Jan van der Wal (gitaar), Walter
Oskam (drumsl en Hans Hopman
(bas). Laatstgenoemde zou nog in
een hele serie Texelse bands spelen
en is inmiddels in Amsterdam als be
roepsmuzikant actief „Een oude
buisradio diende als 50 Watt verster
ker", herinnert Klaassen zich bij het
bekijken van een wazig kiekje met
puber-koppies in een dik foto-album.
kiteitsfoto van de jonge Kees (in
tsten-kleding"), na zijn tweede plaats in
Uien ten jacht. Archieffotoi
Klaassen (31) gaat 's avonds en
st weekend met de band op pad,
daarnaast heeft hij een
irige werkweek als verkoper bui-
lienst. Na jaren bij de Verenigde
rdhollandse Dagbladen keerde hij
lopen voorjaar terug op Texel,
hij een groot deel van zijn jeugd
tracht. Sinds april is de energie-
Daassen in dienst van Langeveld
Rooy; onder meer onderhoudt
Ie contacten met de adverteer-
van deze krant en is stilaan dan
een bekend gezicht bij menig
is ondernemer. Naar eigen zeg-
draait hij week-in-week-uit 80
X) uur en is daarnaast vaak met
en hobby bezig. Hoe houdt
ssen zijn dubbelleven vol?
„We traden op bij feesten in boeren
schuren en speelden muziek na van
Led Zeppelin en Neil Young. Ook pro
beerden we onze eerste eigen num
mers."
Devils Crown hield het anderhalf jaar
vol. Daarna was Klaassen zanger
en/of gitarist in verschillende eiland
formaties. In 1978 maakte hij deel uit
van Safety Break („een verschrikkelijk
goeie coverband") met John Rozen-
boom (bas), Mark Fonds (gitaar), Ben
Bakker (drums) en later Hans Hop
man. „Allemaal perfectionisten. We
repeteerden in de aula van de RSG
en deden alleen Texelse optredens,
zoals op schoolfeesten, in jongeren-
soos 't Asiel en op campings."
Bal na
Na een korte periode bij The News
(met aa. Rob Kooiman) stapte Klaas
sen over naar de KGB-band, waarin
hij samenspeelde met Kees Geense
(gitaar/dwarsfluit), Rinus Bremer
(drums) en Nils Lely (gitaar). Omdat
bassist Kees Kikkert het te druk
kreeg met zijn schapenfokkerij, nam
Klaassen diens plaats in. „De KGB-
band was de eerste commerciële
aanzet. Op Texel was men nauwelijks
gewend dat bands geld vroegen voor
een optreden. Wij brachten een all
round repertoire, van The Ramblers
tot hardrock. Hiermee was de KGB-
band veelgevraagd op bruiloften en
partijen. Ook verzorgden we het bal
na op toneelavonden en zelfs een
carnavalsavond in 't Skiltje. Daarvoor
sloten we ons een week op in een
schuur om er twee elpees met feest
muziek in te rammen."
Ze schopten het zelfs nog tot een
optreden in het NCRV-
radioprogramma Los Vast. Tot hilari
teit van de anderen verknalde Klaas
sen een eventueel vervolg door
eigenwijs op een vraag van presenta
tor Jan Rietman te antwoorden: „Stil,
ik ben aan het stemmen."
September 1993. Zuidscharwoude Kees Klaassen proost met zangeres Maribel op het succes
van Flair tijdens de presentatie van do cd ..Unplukt". iFoto Frons Hopman)
toetsenist en oprichter Leo van der
Fluit de oudste getrouwe van de
band. Via het Noordhollandse zalen-
en kermiscircuit heeft Flair furore ge
maakt en is nu één der populairste
Top 40 bands van het land. Opgetre
den wordt in de grotere zalen en
dancings, met gemiddeld 1.000 tot
Intussen was Kees Klaassen al enke
le jaren buiten de eilandgrenzen ac
tief. Hij had nog maar kort gitaarles,
of hij deed al mee aan een nationale
talentenjacht, georganiseerd door het
weekblad Story. Zichzelf op gitaar
begeleidend zong hij twee eigen
nummers en dat leverde hem de
tweede plaats en een contract op.
„Meteen was het elk weekend raak.
Voor een half uur optreden ving ik
f350,-. Op troubadour-achtige wijze
bracht ik Engels- en Nederlandstalige,
zelfgeschreven liedjes."
Toen hij op zijn 21e in militaire dienst
moest, was het niet meer te combi
neren met de KGB-band. Wel vormde
Klaassen nog enige tijd het duo Cum
Laude met Kees Geense. Onder de
artiestennaam Ken Archer trad Klaas
sen in het land op met Amerikaans
showbiz-repertoire in de stijl van
Frank Sinatra en Tom Jones. Als zo
danig kwam hij weer op de radio,
wederom bij de NCRV trouwens. Het
vormde de afsluiting als solo-artiest,
want in hetzelfde jaar 1983 reageer
de Klaassen op een advertentie in De
Telegraaf, waarin een Westfriese
band een leadzanger zocht. De naam:
Flair.
Perfect naspelen
Tien jaar later is Kees Klaassen met
VRIJDAG 19 NOVEMBER 1993
1.500 man publiek. „Onze kracht is
dat we alle trends in de popmuziek
zo perfect mogelijk proberen na te
bootsen", vertelt Van der Fluit desge
vraagd. „Als we met een eigen ver
sie van een hit komen, zou het
publiek dat niet pikken. Het lukt ons
blijkbaar goed, want vaak krijgen we
het compliment dat onze uitvoerin
gen 'live' beter klinken dan die van
de oorspronkelijke artiesten...."
Om de diverse stijlen tot in de punt
jes te beheersen repeteert Kees
Klaassen dagelijks. „Nee, met thuis in
de badkamer. Maar wel bijvoorbeeld
meezingen met een cd-speler in de
auto." Ook heeft Flair verschillende
acts ingestudeerd. Zo verschijnt de
Texelse zanger als popster Freddy
Mercury van Queen ten tonele. Flair
heeft enorm geïnvesteerd in een mo
derne lichtshow, die in Nederland zijn
gelijke niet kent. „We willen het pu
bliek telkens verrassen."
Frans Hopman
De jongste verrassing is de cd „Unplukt". die
vorige maand werd gepresenteerd in danscafé
De Roode Leeuw te Zuidscharwoude (waar de
cd afgelopen zomer met publiek werd opge
nomen) Het album bevat 67 minuten muziek,
variërend van het luchtige „Allons a Lafayet
te" tot krakers van Golden Earring en Bon Jo-
vi. Flair trok er de aandacht van Radio 3 mee
en was te beluisteren in het populaire pro
gramma Breakfast Club.
Op Texel is het schijfje verkrijgbaar bij cd-
speciaalzaak Music Store in Den Burg
De KGB-band was populair op Texelse feesten.
Kees Geense.
V.l.n.r. Rinus Bremer. Kees Klaassen. Nils Lely en
lArchieffotol
heeft iets, ik kan het niet goed in woorden vatten. Maar
eet niet of ik het eiland zonder het zeekanoën nog zo aan-
(elijk zou vinden om te wonen." Roel Zuidema (38) verte-
voordigt een zee- en bergsportschool. Texel is de basis voor
iMount tracks". Om meer ervaring op te doen reisde hij met
van zijn instructeurs naar een soortgelijk bedrijf in Noorwe-
In het voorjaar komen de Noren naar Texel. Zuidema wil de
isseling uitbreiden naar andere landen.
=dema:
principes en commercie proberen in evenwicht met elkaar te brengen
IFoto Tossa da Graaft)
iVlaardingen afkomstige Zuide
eigenlijk maatschappelijk wer-
11980 stortte hij zich in
«porten als bergbeklimmen en
«ervaren. „Dat doe je heel erg
met anderen. Alleen al uit
Kh oogpunt, zeer dwingend
want je bent bij deze sporten
elkaar aangewezen. De één
het touw vast waar de ander
erleeft als hij of zij valt." De
kken met zijn werk spraken
an. Maar ook de sporten zelf
Zuidema. Hij ging les geven
rok naar Noorwegen om daar
Sgids te werken. „Toen vielen
les pas echt op hun plaats. Ik
dat ik me graag in de natuur
Complexe zee
kke Vlaardingen stond Zuide-
ds meer tegen. Een opleiding
essionele berggids in Noorwe-
hem wel wat, maar dat
eveel haken en ogen te heb
ben. Hij kreeg de kans een opleiding
te volgen bij het Zeekanocentrum
Texel, dat in oprichting was. „Ik be
dacht me dat de zee in Nederland
net zo complex is als de bergen in
het buitenland. Dus ben ik met mijn
vriendin naar Texel verhuisd om op
geleid te worden tot zeekano-
instructeur."
Twee seizoenen lang zat Zuidema
iedere dag in een kano. Hij raakte
vertrouwd met het water rond het
eiland. De samenwerking met het
Zeekanocentrum verliep echter
steeds minder. „Ik wilde erg graag
met mensen bezig zijn, met hun bele
ving van het kanoën. Maar dat gaat
niet samen met een commerciële
aanpak. Ik voelde bijvoorbeeld ook
niets voor groepen groter dan tien
personen. Erg principieel van mij,
misschien." Het leidde tot een breuk
tussen Zuidema en het Zeekanocen
trum. „Jammer. Dat vind ik nog
steeds."
Zuidema en zijn vriendin startten een
buitensportschool volgens hun eigen
ideeën in een stichtingsvorm. „Als je
bij ons in een kano kwam zitten,
maakte je niet alleen kennis met de
zee, maar ook met jezelf. En ik zorg
er wel voor dan niemand koppie on
der gaat, noch in de zee, noch in je
zelf."
Heel hard werken met bijeengespaard
en geleend materiaal brak het twee
tal op. De relatie ging stuk en even
dreigde SeaMount Tracks roemloos
ten onder te gaan.
Voordat deze misère zich voordeed
had Zuidema al contacten gelegd
met andere buitensportscholen in
Amerika, Canada, Nieuw Zeeland,
Australië, Japan en Noorwegen. „Het
idee daarachter was dat ik meer wil
de leren. In Nederland valt dat niet
mee. De onderlinge verhoudingen ver
troebelen door het concurrentiegevoel
en er wordt vaak minachtend over el
kaar gedaan. Maar daarnaast was ik
nieuwsgierig hoe men daar met cur
sisten omgaat."
Netwerk
Zuidema hoopt door internationale
contacten te leggen een netwerk op
te zetten van buitensportscholen.
„Als ik in verschillende landen men
sen vindt die volgens dezelfde princi
piële normen werken als ik, dan
kunnen we over en weer met een
gerust hart eikaars programma aan
bieden aan onze klanten."
Via een Amerikaans vakblad kwam
Zuidema aan de benodigde adressen.
Hij verstuurde 51 brieven met de be-
drijfsfolder en net toen hij in een ern
stige persoonlijke „dip" zat wegens
het mislukken van zijn relatie, begon
nen de reacties binnen te stromen.
De eerste kwam uit noord Noorwe
gen van de Eian Fritid Sea- and
Mountian School. Met één van zijn
instructeurs, Fred Rila, besloot Zuide
ma te gaan.
„We hadden geen rooie cent. De
goedkoopste manier van reizen was
per motor. Op een geleende Yamaha
600 off the road hebben we de
3000 kilometer in drie dagen over
brugd, ongemakkelijk tegen elkaar
aangedrukt met minimale bagage.
Gekkenwerk? Ja, eigenlijk wel."
Veel geleerd
Doodop, koud en flink doorgereden
kwam het tweetal aan. „Die Noren
keken er wel van op. De cursussen
werden 's avonds gehouden. Dat kon
makkelijk, want het is daar 's zomers
dag en nacht licht. We zijn gelijk de
eerste avond meegedaan op een
klimcursus. Stom natuurlijk, want
door mijn vermoeidheid scheurde ik
een borstspiertje en daar heb ik lang
last van gehad."
Zuidema en Rila staken veel op van
de drieënhalve week bij hun Noorse
collegae. „Opvallend is dat de men
sen daar van nature een soort sociale
discipline hebben. Wij moeten onze
beginnersgroepen altijd vertellen dat
je bij elkaar moet blijven en elkaar
moet helpen. Je bent voor de veilig
heid afhankelijk van elkaar. Daar hoef
je dat niet aan te leren, want de sa
menleving is al meer op elkaar aan
gewezen in dat ruige en woeste
land."
Zuidema voelt zich gesterkt door de
levenshouding van de Noren. „Ik ben
op Texel wel eens uitgemaakt voor
wereldverbeteraar, omdat ik steeds
zo bezig was met het sociale ele
ment. Ik ging het op den duur bijna
zelf geloven dat ik zo'n soft figuur
was. Maar als je dan in een complete
samenleving terecht komt waar dat
speelt, dan blijkt dat het dus wél
kan."
In het voorjaar komen de Noorse in
structeurs naar Texel. „Op gebied van
alpine-klimmen zijn het echt keien.
Maar ik denk dat ze op zeekano-
gebied nog wel wat kunnen leren
hier. We zijn daar een beetje terug
houdend geweest, niet van: wij zul
len wel even vertellen hoe dat varen
nou echt moet. We waren tenslotte
te gast bij een compleet andere cul
tuur. Laat ze zelf maar ervaren hoe
wij het hier doen en eruit halen wat
ze denken te kunnen gebruiken."
Roel Zuidema gaat zich komend sei
zoen helemaal richten op de bui
tensportschool. „Je kunt wel
idealistisch zijn, maar we leven in
een kapitalistische maatschappij. Er
moet brood op de plank komen.
Maar ik weiger mijn principes los te
laten." Hij heeft nog drie uitnodigin
gen voor uitwisselingen met Ameri
kaanse buitensportscholen liggen „Ik
kan echter niet alles zelf doen. Dus
ik stuur daar enkele instructeurs heen
die ik representatief vind voor Sea
Mount Tracks en die daar veel kun
nen bijleren. Ja, natuurlijk zou ik dat
liefst zelf doen. Maar je kunt met al
les."
èstiguT^Treeiïl
aansluitmg-uus wie per se TV wil kijken]
moetz'n kijkkast dan maar meenemen
Je hoort nog wol eens die GAK-terremen
zijn zo saai, bij commerciële verhuurders
heb je vaak een zwembad en een restau
rant
'Datvind ik nou echtonzin. Hettropisch
zwemparadijs vanDeKoogis zowat om de
hoek. En restaurants vind je hier in de buurt
meer dan voldoende. Ik ben blij dat het hier
,een beetje rustig is
Uit het GAK-blad „Netwerk". Het ar
tikel werd toegestuurd èn is geschre
ven door oud-eilandgenote Frederique
Schreutelkamp-Bakker uit Castricum,
Op vlotte wijze informeert zij de le
zers (het GAK-personeel) over het
Texelse heden en verleden. Het met
tal van wetenswaardigheden
doorspekte artikel is voorzien van
kleurenfoto's van Pieter de Vries. De
vakantiewoningen, waarover in het
fragment te lezen valt, bevinden zich
in De Koog. Onlangs leverde Frederi
que ook een bijdrage aan een special
van het Algemeen Dagblad over het
Camerettenfestival.
Kanovaren tussen de Noorse bergen.
Vanavond vindt in Time Out in Den
Burg een muziekcafé plaats met als
thema: blues. De muziekcafé's wor
den voortaan op de vrijdagen gehou
den en niet meer op de zondagen.
Dit seizoen zullen de muziekcafé's
een thema hebben. Op het program
ma van vanavond staan onder andere
RUR (met bekende muzikale Texe
laars): live muziek (verzorgd door
Ewoud Adriaans, die het thema blues
ook zal uitdiepen). Aanvang is 20.00
uur, de toegang is gratis.
De Texelse Modelspoor Club houdt
vanavond (vrijdag) een ruilbeurs in
het clubgebouw (Schilderend 208 A,
bij de oude melkfabriek). De ruilbeurs
begint om 19.30 uur. Allerlei zaken
op het gebied van de modelspoor-
bouw zijn te koop of kunnen worden
geruild. Er zijn beginners-sets van
Marklin, circa 50 locomotieven, wa
gons en rijtuigen van diverse merken,
rails en wissels, huisjes, lampjes,
boompjes, auto's, tijdschriften, video
banden, etc. Er zijn nog tafels vrij
voor particulieren die iets te ruilen
hebben. Inlichtingen: tel. 15369 of
14063.
Campagne Calluna Park. De cam
pagne die Calluna Park voert om het
overdekte bad breder onder de aan
dacht te brengen, riep vragen bij Ger-
brand Poster (Texels Belang).„Het
komt op mij allemaal niet zo sterk
over. Heeft de gemeente hierover nog
iets te zeggen?", verwees hij naar de
2,7 miljoen gulden aan leningen die
de gemeente onlangs afkocht. J. Pen-
nings, die namens de gemeente in
het bestuur van het zwempark zit,
verklaarde dat de gemeente op voor
hand akkoord was gegaan met de
promotiecampagne en ook met het
noodzakelijke onderhoud.
Lubertischool. Sinds eind oktober
heeft de Lubertischool in De Koog er
29 leerlingen bij. Het zijn kinderen
van asielzoekers, die tijdelijk in Motel
Texel zijn gehuisvest. De kosten van
het extra onderwijs worden verhaald
op het rijk. Deze week ging via de
gemeente een verzoek richting mini
sterie van onderwijs om een vergoe
ding van ^1.765,- voor de extra
gymlessen in De Kaapsnol.
Doorrijder. De auto van een
36-jarige Oudeschilder is zondag
door een nog onbekende automobilist
aangereden. De wagen stond gepar
keerd aan het Jan Dirksoord in Den
Burg.
