Tijdens je
hobby houd
je geld over.
SVC: Sterke typetjes in
draak van een verhaal
Voortreffelijk spel Van
Duijn bij Vriendenkring
Bn
Agenda
BTTexels
Recensie
Wat ik zeggen wou.
Rectificaties
TEXELSECOURANT
Even een pak
SNERT halen in
EETCAFÉ povtMteM
Prijs voor project
VVIV afdeling Texel
Geen prijzen voor
sportvissers
DINSDAG 30 NOVEMBER 1993
Anna en Theo Blaf (Els Ooijevaar en Leo Saai) overmeesteren Frikadellen-Heintje (Sibo Plaatsman
De noordkop van Texel wordt ge
teisterd door de griep. Dat was de
reden waarom de zaal in het Eier-
landse Huis zaterdag maar matig
was gevuld. Jammer, want er viel
veel te genieten bij het SVC-toneel.
Het was weliswaar een draak van
een verhaal -is dat niet meestal het
geval met zulk soort komedieën-
maar er werd geweldig geacteerd
door de Cocksdorpers.
Weduwe Anna Duif heeft een buurt-
winkeltje dat wordt weggeconcur
reerd door een grote supermarkt.
Bedrijfsleider daarvan is haar oude
schoolvriend Eduard. Een romance
bloeit op. Als de ramen van de super
markt worden ingegooid wijst alles
erop dat Anna dat heeft gedaan en
de buurt keert zich tegen haar. Maar
uiteraard: eind goed, al goed.
Els Ooijevaar had een zware rol als
weduwe Anna Duif. Ze stond de hele
avond, nagenoeg ononderbroken,
voor het voetlicht. Ze begon wat
oplezerig, maar ging gaandeweg op
in haar personage. Ze kreeg daarbij
steun van Rob Bodegraven als Edu
ard van Maarseveen. Hij speelt met
een grote vanzelfsprekendheid. Beide
rollen waren niet echt van die typet
jes, dus er viel niet méér uit te halen.
Dat gold eigenlijk ook voor Rina Mo-
nen, die Fientje Steunbeer, de onder
huurster van Anna neerzette. Een
echte aangeef-rol, die door haar goed
werd vertolkt. Rina Monen wilde eer
der nog wel eens erg snel praten,
maar had daar in dit stuk geen last
van, wat de verstaanbaarheid ten
goede kwam.
Ordinair
Anne Kemper heeft een toneelreputa
tie opgebouwd die klinkt als een
klok. Ze is op haar best als volkse
vrouw of als zenuwachtig dametje.
Als de ordinaire buurvrouw Alie Kef-
bek kon ze zich geweldig uitleven.
Kemper trok alle registers open. Dat,
gecombineerd met heerlijk overdreven
kledij, maakte dat het publiek al in
een deuk lag vóór ze überhaupt maar
haar mond had opengedaan. Ze
kreeg erg goed tegenspel van Ger
hard Smeenk, als de verwijfde buur
man Sjors Geepdrift. Dit koppel
Dinsdag 30 november
In Cinema Texel draait om 18.45
uur „The Fugitive" en om 21.15
uur „The Player".
In de raadzaal van het gemeente
huis komen de hoofdingelanden
van het Waterschap Texel om
20.00 uur in openbare vergade
ring bijeen. Aan de orde komen
het definitieve besluit tot samen
gaan met twee Noordhollandse
waterschappen en de begroting.
Woensdag 1 december
In Cinema Texel draait om 18.45
uur „The Fugitve" en om 21.15
uur „The Player".
Donderdag 2 december
Voor Radio Texel wordt tussen
20.00 en 22.00 uur opgetreden
door de dans- en muziekgroep
Soulou Mani Mi. Presentatie Je
roen Drabbe.
In EcoMare verzorgt Volkssterren
wacht De Jager een diapresenta
tie „Naar de grenzen van het
heelal". Bij helder weer worden
echter inplaats daarvan waarne
mingen gedaan met de tele
scoop. Entree f5,-.
In Cinema Texel draait om 20.30
uur „The Piano".
Sportvereniging Texel heeft na-
jaarsvergadering in de kantine;
21.00 uur.
Vrijdag 3 december
Tussen 14.30 en 16.00 uur kun
nen in De Buureton kaarten wor
den afgehaald voor de ANBO
kerstmiddag op 18 december
In Cinema Texel draait om 20.30
uur „The Piano".
Hoogwater Oudeschild
Di. 30 08.34 en 21.04 u
Wo. 1 09.05 en 21.45 u
Do. 2 09.50 en 22.05 u
Vr. 3 09.57 en 22.50 u.
Za. 4 10.30 en 23.24 u.
Zo. 5 11.07 en u
Ma. 6 00.10 en 11.57 u,
Di. 7 01.05 en 12.50 u.
Aan het strand is het ongeveer een uur
eerder hoog water. De zon komt 5 de
cember op om 8 30 uur en gaat onder
om 16.28 u 6 november laatste kwar
tier; 7 december doodtij.
kwam uitstekend tot zijn recht.
Openbaring van de avond was echter
de kleinste rol: Sibo Plaatsman als
Heli's Angel Frikadellen Heintje. De
anders zo beminnelijke Plaatsman
had een metamorfose ondergaan. Als
vervaarlijke woesteling daverde hij
over het toneel. Zijn tekst („shit, shit,
shit") gaf weinig mogelijkheden,
maar Plaatsman haalde eruit wat erin
zat.
Regisseur Piet Stam kon aan het eind
van de avond opgelucht ademhalen.
De keuze van het stuk, met de toch
wel saaie teksten, was misschien
niet zo gelukkig, maar hij had er met
zijn mensen wel iets van gemaakt.
Souffleuze Ria Graaf was ook ge
vloerd door de griepgolf, maar werd
vervangen door Gerard Monen.
De foto van de postvlet in de krant
daarvoor is geschoten op Vlieland,
niet bij De Cocksdorp. De vuurtoren
van Eierland is op de achtergrond te
zien. De wagen op de foto is duide
lijk een tweewieler en dus geen drie-
wielde kar.
Gelein Jansen
Den Burg.
NASCHRIFT:
Foto en onderschrift kregen wij van
een lid van de Historische Vereniging
Texel, zodat wij alleen voor de twee
eerstgenoemde fouten onze excuses
aanbieden.... - Red.
Vernielingen. Twee auto's van tt
se toeristen bij De Krim moesten li
in de nacht van zaterdag op zonds
ontgelden. Bij beide werd een ruite
wisser en een antenne afgebroken
De Witte Engel. In Atelier De W
Engel wordt dinsdag 7 december:
der leiding van Wekkie Sijtsma uit
Oosterend gewerkt aan een 'kerst-
denneappel'. Met verschillende klei
ren wordt een tempex-ei beprikt,
zodat een prachtige kerstversiering
ontstaat.
De cursuskosten zijn 717,50, inclui
materiaal enkoffie/thee, maar exclu
sief de stof. De morgen duurt van
9.30-11.30 uur. Opgave en inlichtm
gen in het atelier, waar ook voort*
den zijn te bezichtigen, of
telefonisch: 13644.
I.M. ADVERTENTIE
Telefoon 14890
(Foto Tessa de Graan)
zweepte elkaar op, waardoor de ty
petjes nog eens werden aangedikt.
Eventuele haperingen in de tekst
werden door deze spelers zó gerouti
neerd opgevangen dat ze niet op
vielen.
Heli's Angel
Terwijl het bij Anne Kemper een ze
gen is dat zij steeds weer een zelfde
soort rol krijgt toebedeeld, begint het
bij Leo Saai enigszins vervelend te
worden. Op zijn spel valt niets aan te
merken. Maar hij heeft meer in huis
dan alweer een verliefde jongeling, in
dit geval agent Theo Blaf.
Adri Schraag heeft een zelfde natuur
lijke wijze van spelen als Bodegraven.
Ze ging helemaal op in de van zich
zelf overtuigde makelaar Eefje Dui
venkot. De hautaine houding
tegenover de truttige Anna Duif
Bnc^cii '.Tin lezers Kvnirr rr r-.i,imcr>rdrl.)KKvl ••ih d- rrd-i.:*-
Alweer vier historische vergissingen.
In de krant van vrijdag zijn in het ar
tikel over het MlP-rapport dat gecorri
geerd werd door de Historische
Vereniging Texel twee fouten
geslopen:
De polder Eierland is van 1835 (MIP
1830, TC 1535). De Ned. Hervormde
kerk is van 1841 (MIP 1839, TC
1842).
De Texelse afdeling van Veilig Ver
keer Nederland krijgt een prijs voor
haar project „Thuislijn". De blijk van
waardering is van het Regionaal Or
gaan voor de Verkeersveiligheid
Noordholland en wordt volgende
week uitgereikt.
In januari van dit jaar heeft de VVN
afdeling Texel zich gestort op het
thuislijn-project voor 11 tot
13-jarigen. De bedoeling ervan was
de verkeerseducatie die de jeugd op
school krijgt ook aan de ouders door
te geven, zodat er van thuis uit ook
aandacht aan wordt besteed.
De VVN voerde overleg met de ge
meente, politie en Rijkswaterstaat,
deze instanties waren enthousiast
over de plannen en werkten mee aan
het maken van drie folders. De eerste
had als onderwerp fietsen in groe
pen. De tweede ging over school-
thuisroutes en de derde, die net is
verschenen, gaat in op fietskeurin-
gen. De infobulletins werden via de
scholen verspreid. Kosten van de
campagne (f32.000,-) werden gedra
gen door de gemeente, de regionale
VVN en RWS.
Zowel de gemeente als de regiocoör
dinator waren dermate enthousiast
over de actie, dat ze deze aanmelden
voor de prijs van het ROV. Zaterdag
kreeg voorzitter Jan Driehuis bericht
dat de Texelse afdeling wordt ver
wacht voor de uitreiking. „Ik heb
geen idee waar het huldeblijk uit
bestaat. Als het gepaard gaat met
een financiële bijdrage, zullen we die
uiteraard weer in het Texelse VVN-
werk steken. Ik denk daarbij aan een
„leerling-volgsysteem", waarmee je
kunt testen hoeveel van de verkeer-
seductaie is blijven hangen bij de
leerlingen", aldus Driehuis.
De Texelse deelnemers aan de
Sinterklaas-zeeviswedstrijd bij de Af
sluitdijk zijn niet in de prijzen geval
len. Beste Texelaar werd Roel de
Zwart met 68 cm. en een 36ste
plaats. Nico Tessel had weliswaar 73
cm. vis, maar zat in een ander vak,
waar meer werd gevangen. Hij kreeg
een 43ste plaats toebedeeld. De win
naar haalde maar liefst 237 cm. bo
ven water.
Tijdens de tweede wedstrijd in de
Texelse winterserie werd door zeven
deelnemers niets gevangen....
De volgende wedstrijd is op 5 de
cember om 08.30 uur bij de Teermo-
len in Oudeschild.
De meeste acteurs in het amateurto
neel komen doorgaans niet verder
dan schreeuwen en tieren wanneer
ze een radeloos personage moeten
opvoeren. Maar wat Bep van Duijn
zaterdag bij De Vriendenkring
presteerde ontsteeg dat niveau dui
delijk. Kwamen het gesnotter en
overslaande stemgeluid al zeer ge
loofwaardig over, de rode vlekken
die ze in haar hals kreeg bij enkele
heftige woedeaanvallen getuigden
van enorme inleving in haar moeilijke
rol. Hoewel de andere spelers niet
van de klasse van Van Duijn waren,
stond hun verdienstelijke spel garant
voor een bijzonder geslaagde toneel
avond.
Dat was niet te danken aan het stuk
zelf. Het traditionele rolpatroon in
huize Van Laar zal voor veel toe
schouwers weliswaar herkenbaar zijn
geweest, te vaak ontaardde „Soms is
het te laat" van J. Hemnink-Kamp in
belachelijke onwaarschijnlijkheden. In
een toneelstuk is extreem spel vaak
noodzakelijk voor het gewenste ef
fect, maar ditmaal had regisseur Bert
Bruijn er goed aan gedaan sommige
karakters iets 'menselijker' te maken.
Zoals gezegd, het gegeven was niet
ongeloofwaardig. De huisvrouw Su
san van Laar stelt haar leven lange
tijd geheel in dienst van haar botte
echtgenoot Frans en de al even on
aangename kinderen Edwin en Yvon
ne. Om haar leven nog enige kleur te
geven en te zijn opgewassen tegen
de ontrouw waarmee manlief haar
teistert, stort Susan zich op het
schrijven van romans. Ze blijkt daarin
zeer bedreven en in korte tijd wordt
ze één der meest gelezen auteurs
van het land. De gezinsleden blijken
echter zo met hun eigen lot begaan,
dat Susan nooit in de gelegenheid is
hen van haar succes te vertellen.
Materieel is ze een rijke vrouw ge
worden, maar wanhopig vraagt ze
zich af wat de zin daarvan is.
Tenslotte hangt alle ellende Susan zo
de keel uit, dat ze besluit haar gezin
te verlaten om een eigen leven te
gaan leiden.
Lompheden
Weinig reëel in dit relaas is de van
zelfsprekendheid waarmee de vrouw
alle lompheden slikt. Wanneer ze een
bloemetje van haar uitgeverij krijgt
voor opnieuw een bestseller, spot de
rest van het gezin dat er een geheim
zinnige minnaar in het spel moet zijn.
Maar van wie de attentie werkelijk
afkomstig is blijkt niemand te interes
seren. Als de deurbel gaat, vraagt
Van Laar geïrriteerd of er met moet
worden opengedaan en ondertussen
wordt moeder doorlopend aan
gespoord om koffie te zetten en voor
boterhammen te zorgen. Op het mo
ment dat ze besluit om niet langer
gehoor te geven aan dit gecomman-
deer, reageren de anderen of hen een
natuurlijk recht is ontnomen. Wan
neer eindelijk duidelijk wordt dat Su
san een beroemd schrijfster is
geworden, is iedereen alleen maar blij
met het financiële gewin. Het zenu
wachtige gelach dat regelmatig op
klonk in de zaal toonde aan dat zelfs
de meest orthodoxe Hoornder weinig
ophad met hetgedrag van de drie
Van Laars.
Hoewel het lastig was om nog iets te
maken van de erg stereotype karak
ters, voldeden de meeste spelers be
hoorlijk aan de verwachtingen. Bep
van Duijn spande de kroon en kreeg
met haar perfect geacteerde wan
hoop zelfs het niet altijd even rustige
Hoornder publiek stil. Haar tonee
lechtgenoot Kees Zijm kwam minder
uit de verf. Hij is regelmatig een veel-
bejubeld acteur, maar altijd betreft
het dan verknipte, dranklustige perso
nages. Rollen die Zijm op het lijf ge
schreven lijken. Als de rokkenjagende
en geld verbrassende Frans van Laar
kwam hij niet altijd even geloofwaar
dig over. Daar waar hij als een zelf
bewust man over het podium had
behoren te schrijden, wekten zijn
ballerina-achtige pasjes regelmatig de
lachlust op van het publiek.
Verdienstelijk waren Anita van der
Gracht en Ralph Grabowski als de et
terige kinderen die moeder het bloed
onder de nagels vandaan treiteren.
Zoals gemeld was hun gedrag soms
wel erg extreem, maar oorzaak was
hier de overdreven trouw aan de oor
spronkelijke tekst. Bijzonder knap
was dat ze in de vaak absurde dialo
gen steeds even ernstig bleven.
Een prima debuut maakte Iwen Bruijn
in een kleine maar lastige rol. Hij is
de vriend van de zoon des huizes en
de enige vertrouweling van Susan
van Laar. Bewonderenswaardig was
de manier waarop de rolvaste Bruijn
de zorgzaamheid voor de zoveel
oudere vrouw tot uiting wist te bren
gen. Irritant uit zijn mond klonk ech
ter een zin als „Uw gevoel voor
eigenwaarde zal toch een flinke deuk
gekregen hebben", vroegwijze op
merkingen die niet lijken te passen bij
zo'n frisse 'oer-volksjongen' (met ba
seballpet achterstevoren op het
hoofd).
Een giller waren de ouders van Susan
van Laar, gespeeld door Marco Bak
ker en Alie Boon. Hun afkeer van de
man van hun dochter kwam prachtig
tot uitdrukking. Boon liet ondanks
een bescheiden rol zien dat ze nog
steeds één van de groten van De
Vriendenkring is, maar alle aandacht
werd getrokken door de 27-jarige
Bakker in de rol van een krasse ze
ventiger. Hij beefde en trilde dat het
een lieve lust was. Ook het gerouti
neerd hanteren van zijn wandelstok
verried veel oefening.
Tutwijf
De ouders van Frans werden
gespeeld door Gerdy Grabowski en
debutant Teus van Dijk. Grabowski
zette een pracht van een geaffec
teerd tutwijf neer dat alle gedrag van
haar zoon goedpraat. De echtgenoot
is een resoluut man, die door de
nood gedwongen zijn zoon afzet in
het bedrijf en zelf het heft in handen
neemt. Misschien dat Van Dijk niet
voortdurend een echte zeventiger
was, maar desondanks smaakte zijn
spel naar meer.
Gitta Witte tenslotte, was slechts
éénmaal enkele minuten te bewonde
ren als de dellerige en geldlustige
minnares van Van Laar. Opnieuw een
wat stereotyp karakter, maar alleenal
met haar stormachtige opkomst
oogstte Witte enorm succes. Niet on
vermeld moge blijven haar prachtige,
veelkleurige netkousen.
Souffleuse Anneke Hillebrand had
een niet overdreven zware avond. De
grimering was in vertrouwde handen
bij Gerdy Grabowski. Regisseur Bert
Bruijn had iets meer kunnen letten op
de vaart in het spel. Vooral de scène
waarin via een cassettebandje minu
tenlang een (eerder opgevoerd) ge
sprek wordt afgeluisterd, werd op
een gegeven moment langdradig.
Joop Rommets.
Een scène uit ..Soms is het te laat" waarmee De Vriendenkring het publiek in De Waldhoorn zaterdagavond menigmaal ontroerde.
(Foto Gerord Ttmrr
I.M ADVERTENTIE
De spaarlamp, een makkelijke manier van geld besparen.
nv PEN
energiebedrijf noord-holland
