LotKLKAIIuN
D
H£
UlMlHIGK
Texelpop bewijst kracht
als cultureel festival
Twee avonden volle bak in De Koninghal:
TEXELSE COURANT
Asielzoekers
Lammeren kijken
Groene Keuken op
de Groeneplaats
DINSDAG 22 MAART 1994
boekte succes met zijn optreden als de Texelse René Fröger.
„uitverkochte" avonden Texelpop vol variatie en prima
idens vormden afgelopen weekend het bewijs dat de
jlse popmuziek lééft. Al met al was sprake van een „echt
ils" evenement, waarbij het niet alleen om de muziek
maar ook om de gezelligheid. Texelpop trok Texelaars
alle leeftijden naar de Burgemeester De Koninghal en
>es daarmee z'n kracht als cultureel festival.
reugde van de organisatie
op de eerste avond al sprake
opdrukte. Er kwam veel
volk dan normaal op vrijdag,
antal extra omgezette vaten
ormde een goede graadme-
icrig jaar in totaal 18, nu al-
op vrijdag al 13. En toen
I de laatste klanken wa-
eggestorven, was er geen
pel drank meer te krijgen,
ris, wijn, alles was op, op
lalve fles Juttertje na.
de zaal waren vrijdag circa
ntreebewijzen van de hand
an, waaronder zo'n 400 pas-
outs. Halverwege de zater-
ond werd deze drukte nog
Dffen, toen er circa 900 be-
s binnen waren,
avonden was de sfeer uit-
nd. Ook dat was mede te
en aan de organisatie, die de
es goed voor elkaar had. De
fienst" hoefde slechts
maal op te treden, waaronder
laai tegen een notoire blower
ch met aan het rookverbod in
il hield. Voor de rest ging het
spannen aan toe, ook toen
wege de zaterdagavond de
sinstallatie het begaf en de
lici van Texeltronic een dik
tier (en dat was razendsnel)
ladden om de boel te her-
Van verdere pech bleef de
bespaard.
van speaker
er, die enthousiast en
te werk ging, waren
t op zichzelf. Gaandeweg
lijn populariteit en werd bij
„Henkie, Henkie"
Slikker liet zich ech-
verleiden om zelf iets te
Kroost
bandje „Peanuts" zorg-
Ger Schafer en zijn mu-
kroost vrijdagavond voor
iuke opening. Het 12-jarige
Guido ging helemaal
achter het drumstel, maar
iet ritme strak. De nog maar
e Timo ontpopte zich niet
als zanger, maar ook als
harmonicaspeler en maakte
ot laat op de avond ver-
elijk als ophaler van lege gla-
fet prachtige zang was het
dochter Josje die de show
„Little Son Joe", de volgende
band, was meteen een klapper. De
groep had onder een andere naam
al een optreden verzorgd tijdens
de „Dubbele Von Sion"-avond
eind januari. Toen lieten de gerou
tineerde muzikanten horen vele
bluesstijlen te beheersen. Ditmaal
speelde de band stevige rhythm
blues, gekenmerkt door de slide-
gitaar en emotievolle stem van
Ewout Adriaans. Het ging er in als
koek.
Snaar
Met enkele melodieuze, zelfge
schreven rocknummers maakte
„Geronimo's Cadillac" een goede
indruk. Velen zullen niet in de ga
ten hebben gehad dat dit hun eer
ste optreden betrof. De 18-jarige
Christian Reij maakte aan de zijde
van zijn bekendere zus Claudia
(zangeres) een opmerkelijk de-
matie „Chaos" verzamelde zich
een grote schare kids voor op het
podium, wat het optreden een ge
zellig cachet gaf. Chaotisch werd
het desondanks niet. De groep
bracht covers ten gehore van o.a.
Lucifer („House for sale") en Vaya
Con Dios, prima gezongen door de
charismatische Lot Kombrink.
Meeslepend
De ontdekking van vrijdagavond
was „Super Groover!", bestaand
uit studenten onder wie drie Texe
laars: Arjen Rienks (bas), Sidney
de Haan (sologitaar) en debutant
Niek Witte (gitaar). In enkele oe
fensessies stoomde het vijftal zich
klaar voor Texelpop, hun eerste
echte optreden. Het ontaardde in
een meeslepend half uur met lang
niet eenvoudige covers van o.a.
Lenny Kravitz („Mama said"), Sto-
netemple Pilots („Plush") en Me-
tallica („Nothing else matters"). In
de zaal stond een trotse pa Wop
Rienks de verrichtingen van zoon
Arjen te volgen. „Hij overklast
me", aldus de bassist van de vroe
gere Texelse topband The Typ
hoons.
Reikhalzend was uitgekeken naar
het optreden van „Soulou Ma Na-
ni", de groep die afgelopen jaar
naam heeft gemaakt met Afri
kaanse muziek en dans. Al bij de
intro, een theater-act, was duide-
Pieter Adriaans bespeelt zijn gitaar met de
..bottleneck".
De jongste band. ..Desercration". heeft al een fanclub.
buut. Nadat hij met een geslaagde
gitaarsolo de aandacht al op zich
had gevestigd, brak hij een snaar.
Zanger Jean Kooien vulde de ge
dwongen pauze op met een prach
tig solonummer.
Heen en weer rennende jongens
en meisjes zijn een vertrouwd
beeld op Texelpop, en ditmaal was
het niet anders. Een meisje vierde
er zelfs met zeven vriendinnetjes
haar elfde verjaardag. Voor de for-
lijk dat „Soulou" iets speciaals in
petto had. Tijdens het eerste num
mer, een nieuw ingestudeerde
dans, waren de danseressen wa
ren uitgedost met angstaanjagen
de maskers en de drummers
heftiger dan ooit beschilderd. In de
aanloop naar Texelpop repeteer
den muzikanten en danseressen
tweemaal per week, en dat was
aan het resultaat te merken.
Het vriidaqproqramma was op dat
moment al geslaagd. De eerste
uitsmijter, de „Van Beurden Blues
band", had ondanks de sterk ge
wijzigde samenstelling slechts
tweemaal geoefend. De ingetogen
nummers van hun voorbeeld Rory
Gallagher klonken dan ook nog
niet klokgaaf. Wèl kon worden ge
noten van lekkere gitaarsolo's, een
kolfje naar de hand van zanger
gitarist Rob van Beurden.
Say hello
De „Legendarie Late Inbetwee-
nies" begonnen met een geslaagd
Stevige muziek, rook- en lichteffecten en jeugd op de bühne, een karakteristiek beeld ygn Texelpop 1994
Geluidstechnicus Jeroen Haak baant zich een weg door snoeren en stekkers om de sto
ring. die Texelpop zaterdagavond tijdelijk lam legde, te verhelpen. Dankzij adequaat in
grijpen kon het programma spoedig worden hervat.
u",voi: bignd en Ignate Ramaker
IFoto March Heijnen)
gast-optreden van Martin Trap. De
Texelse René Froger wist met drie
hits het publiek tot meezingen te
bewegen, vooral tijdens het slot
nummer „Just say hello". Met
„No limits" zorgden de „Legenda
ries" er vervolgens voor dat er
tóch housemuziek klonk op Texel
pop. Leadzangeres Sylvia de Ruy-
ter liet meteen horen dat ze een
prima aanwinst is. In het vervolg
speelde de band wat wisselvallig,
maar maakte duidelijk een breed,
populair repertoire te beheersen.
Zangeressen
Zaterdagavond was de avond van
de zangeressen. Dat begon me
teen al met de „Small Buzz", die
een bandlid miste, maar vokale
steun kreeg van de talentvolle Ma-
rije Schoo, Ignate en Sigrid Rama
ker. Dankzij hun inbreng werden
de liedjes uit de oude doos van
Jaap Dros van hun stof ontdaan
en klonken sprankelend alsof ze
gisteren waren gemaakt. Bij een
aankondiging van Dros (40) dat
één der nummers gemaakt moest
zijn in de jaren '60 keken „de mei
den" elkaar eens grijnzend aan:
toen moesten zij nog geboren
worden...
De drie meisjes beklommen later
op de avond opnieuw de bühne.
Marija Schoo (15) deed dat samen
met de ervaren Pieternell Geurtz
en Belinda van Diesen in „Just
Marry". Prachtig gezongen pop
songs, eenvoudig begeleid op gi
taar waren het resultaat van de
samenwerking. Hun optreden
duurde helaas veel te kort, maar
de liefhebbers kunnen komende
zomer op herhaling op de Texelse
markten.
Ignate en Sigrid Ramaker trokken
de aandacht in „Round Up". Deze
band was al eerder op Texelpop,
maar veranderde rond solo-gitarist
Pieter Jan Kooger radikaal van sa
menstelling. In de verbeterde be
zetting riep „Round Up"
onwillekeurig herinneringen op
aan schoolfeesten met hun recht
toe recht-aan gespeelde oude hits
zoals „Proud Mary" en „Shame
shame shame".
Romantiek
Nog meer zangeressen stonden
zaterdagavond in het middelpunt.
Twee van hen zorgden voor ro
mantische momenten tussen het
geweld van de bands door. Aller
eerst was daar Elles Kaercher, die
samen met vader Frans (piano en
keyboard) voor het voetlicht trad.
De schuchter gezongen Nina
Simone-klassieker „My baby just
cares for me" was een fraaie ope
ner, die beloond werd met een
donderend applaus. Aan de intie
me sfeer kwam een ruwe onder
breking toen één der geluidboxen
zichzelf opblies, maar de draad
werd later weer goed opgepakt.
In hetzelfde genre, maar subtieler
uitgevoerd, bevond zich het duo
„Easy". Oud-Texelse Marieke Mast
kreeg de zaal aan haar voeten met
gevoelig gezongen ballades, pr
achtig begeleid door de Rotter
damse gitarist Alex Angkotta.
Enkele nummers, zoals de tranen
trekker „You got a friend", zouden
niet misstaan in de bekende cd-
serie „Twee meter sessies".
De genoemde rustige optredens
gaven aan het festival een meer
waarde, die herinnerde aan de ja
ren dat onder het motto „pop
poëzie" aan bandpromotie werd
gedaan.
Garage
De jongste band (15 en 16 jaar)
was tevens de hardste: „Desercra
tion". De jongens oefenen in een
garage, die ze voor de zekerheid
zelf stevig hebben geïsoleerd. Dui
delijk was dat ze hun best hadden
gedaan op de -deels zelf
bedachte- composities. Helaas
kwamen hun maatschappijkriti
sche teksten over o.a. het kapot
maken van de natuur door de
onverstaanbare (soms geheel af
wezige) zang niet uit de verf. Pech
hadden de jongens met een tech
nisch defect. Hun hulpeloze blik
ken wekten echter veler
sympathie, zodat „Desercration"
tot hun eigen verbazing met een
donderend applaus werd beloond.
Met zijn andere band „Bottle,
Steel Company" gooide Ewout
Adriaans zaterdagavond hoge
ogen. Dat Ewout en zijn gitaars
verzamelende broer Pieter alles
over blues verslinden, lieten ze het
publiek merken door telkens een
toelichting te geven. „Als je ze
hoort besef je niet dat de meeste
nummers al minstens een halve
eeuw oud zijn." In de uitvoering
van „Bottle, Steel Company"
klonk de oude Mississippi blues
nog zeer vitaal.
Terug van weggeweest was de
rockabilly band „The Shakin' Le
gends". Het trio slaagde er als eer
ste in om de meute in beweging te
krijgen. Vanaf de eerste deun
(„Great balls of fire") sloeg de
vlam in de pan en werd er stevig
gezweten, zoals het hoort bij rock
'n' roll. Een geslaagd weerzien,
dat smaakt naar méér.
Absolute klasse was het optreden
van „Nothing to Loose". Goed ver
zorgde, dansbare nummers lieten
de vonk overspringen. De band
onder aanvoering van de „Texelse
Tina Turner" Belinda van Diesen
speelde diverse nieuwe nummers,
maar het enthousiasme was toch
het grootst bij krakers als „Baby
love" en „I got the music". Fans
die de band met confetti bespoten
gaven het optreden een feestelijk
slot.
Texels meest ambitieuze band „Vi
vid" lokte minder spontane reac
ties uit. De benadering van het
vijftal blijkt omstreden: een deel
van het publiek vindt de muziek
boeiend, anderen keren zich af. De
fans kregen zaterdagavond waar
voor hun bescheiden entreegeld,
want „Vivid" gaf een gedreven
optreden. De nummers van cd
„Seed Pearl" kwamen live goed
over, met het titelnummer als
hoogtepunt en de Beatles-cover
„Hey Bulldog" als uitsmijter.
Polonaise
Texelpop 1994 eindigde in een po
lonaise. Verantwoordelijk daarvoor
was „De Klapband", die weer van
alles bedacht om hun optreden uit
de hand te laten lopen. Zo werd
een dranghek geplaatst, zoge
naamd om opdringerige aanhan
gers op afstand te houden.
Gast-trompettisten Marco van
Sambeek en Frank de Grave (ge
huld in scheidsrechterstenue) na
men er achter plaats en ook
gast-zanger Gijs Verschoor was er
„veilig". Met een speciaal lied
daagde de band de Texelse Cou
rant uit, maar ook de Helderse
Courant kwam aan z'n trekken
met een mallotig gastoptreden
van verslaggever Marten Visser.
De kolder nam groteske vormen
aan tijdens de Jacques Herb-
smartlap „Manuela", waarbij een
heuse „zwaargewonde" Manuela
ten tonele werd gevoerd en op
grove wijze weer werd afgevoerd
terwijl zanger Jan Siem Dros snik
kend ter aarde stortte. En zo ging
iedereen vrolijk naar huis.
Tekst en foto's: Frans Hopman.
Marieke Mast zorgde voor een gevoelig intermezzo.
IFoto March Het/nen)
VERVOLG VAN PAGINA 1
„WVC heeft het voornemen het
contract met het Motel te verlen
gen en uit te breiden. Wat daar ge
beurt is niet strijdig met het
bestemmingsplan, dus kunnen we
in dat opzicht niets weigeren", al
dus burgemeester Van Rappard.
Hij gaf aan dat de gemeente posi
tief staat tegenover de opvang van
asielzoekers. „Alle gemeenten
moeten een aandeel leveren, wij
dus ook. Het blijft natuurlijk de
vraag of wij het ook op die plek
hadden gedaan als we het zelf
hadden mogen regelen."
De burgemeester heeft bij WVC
wel aangedrongen op aanvullende
voorzieningen, als de asielzoekers
het hele jaar door in het Motel blij
ven. „Te denken valt aan een kin
deropvang tijdens vakantie
periode. Maar we kunnen in feite
niet meer dan een dringend
beroep doen op WVC."
Schandalig
„Het is wel degelijk een zaak tus
sen WVC en de gemeente", is de
reaktie van Kuip op het gesprek.
De bijeenkomst wordt door de bo
ze Koger omschreven als een
schandalige vertoning. „Terwijl wij
nog bezig waren onze bezwaren
tegen de opvang in de zomer uit te
leggen werd, staande de vergade
ring, besloten om hónderd asiel
zoekers in de zomer toe te laten!
De burgemeester erkende dat de
combinatie vluchtelingen en asiel
zoekers elkaar niet goed ver
draagt. Hij zei letterlijk dat ze het
Den Uyl niet kunnen aandoen om
die vijftig-vijftig verhouding aan te
houden. Maar hij is niet bereid om
tien meter verder te kijken. Want
daar zitten óók recreanten en dat
zou geen problemen opleveren...."
Volgens Kuip werd tijdens het ge
sprek, dat werd bijgewoond door
vrijwilligers die de vluchtelingen
begeleiden en een afvaardiging
van de Lubertischool, een sper
vuur van vragen en kritiek
gespuid. Kuip: „De vrijwilligers ga
ven aan op te zien tegen de zo
merperiode, waarin ze zes weken
lang die kinderen moeten verma
ken. De mensen van de school lie
ten doorschemeren dat het
schoolgebouw in die periode niet
beschikbaar wordt gesteld." Het
zit hem dwars dat geen enkele
harde toezegging werd gedaan om
de problemen van de omwonen
den te verminderen. De Kogers la
ten het er niet bij zitten en gaan
gemeenteraadsleden informeren.
Daarnaast willen ze proberen via
de Wet op het Bestuursrecht be
zwaar te maken. „Want voor deze
vertoning blijft maar één woord
over: schandalig."
Schapenboerderij De Noordkroon
houdt zaterdag 26 maart tussen
14.00 en 18.00 uur open huis. Be
langstellenden zijn (gratis) wel
kom. De lamnmerij is in volle gang,
de stallen en het erf zijn druk be
volkt met schapen met lammeren.
Tijdens de open middag wordt een
prijsvraag gehouden. Wie het
juiste aantal lammeren telt, maakt
kans op een prijs. Schapenboerde
rij De Noordkroon ligt aan de
Nieuwlanderweg 10, waar het
fietspad aan het Waal en Burger
dijkje de weg kruist.
Op de Groeneplaats in Den Burg is
vrijdag tussen 10.00 en 16.00 uur
„De Groene Keuken" te zien. Dit is
een reizende tentoonstelling die
aantoont dat juist in de keuken
goede mogelijkheden zijn om een
bijdrage te leveren aan verbetering
van het milieu.
De expositie biedt informatie over
afvalscheiding, water- en energie
besparing, gebruik van materialen
en apparatuur. Twee modelkeu
kens worden getoond. Tevens
wordt informatie gegeven over
biologische voeding.
