Jiil
«■«■li
Aprilgrap beautyfarm
valt in goede aarde
uati
Bedrijvig^#
Asielzoekers
Mensen
Weekje extra
ansgroep treedt
p jn Denemarken
TEXELSE couRANT
-
Inieuwd restaurant
otel Bos en Duin
lijterij De Wit
n weer vooruit
biti'
Nog enkele kavels
Lionsveiling vrij
Hotel Kogerhoop
wordt gerenoveerd
Auto na buiteling
op heining geland
LANGS DE WEG
„en is de Dansgroep Oude
sen vertrokken voor een uit-
ieling me< een De«ns dansge-
chap De Texelaars zullen in
plaats Silkeborg op Jutland
jubileumviering opluisteren.
gen hebben ze eerst 's och-
Iseen optreden op het markt-
en 's avonds volgt een
paring in een zaal.
Texelse dansgroep is met on-
>er 35 personen (inclusief aan-
ll richting Denemarken
okken voor een 13 uur duren-
Dusreis. De dansers hebben
accordeonisten en een bas-
i hun midden. Sinds ander
jaar wordt de groep begeleid
een orkestje. Van de dertig
«n, die de DOD op het reper-
heeft, kunnen er inmiddels
tien „live" worden gespeeld,
nuziek voor de andere dansen
op band. Omdat veel muziek
op papier staat, is het instude-
ïiervan geen eenvoudige klus.
jen wordt verwacht dat de
laars na hun markt-optreden
iele dag in kostuum door de
en van Silkeborg wandelen.
het weekend volgt een
leiding door het nabijgelegen
ius, met onder meer een be-
aan een openlucht-museum.
iaal voor de gelegenheid zijn
aankondigingen in het engels,
ials de presentatie van de
klederdrachten.
VRIJDAG 8 APRIL 1994
V
Ie - *-
feS-*
BB
Terwijl ze er nog heilig in geloven, proosten deze drie Texelse diva's met paashaas Kees Klaassen op ..Beautyfarm Brakestem" iFoto
Gerard TimmermanI
restaurant van het apparten-
lenhotel Bos en Duin heeft in
(gelopen twee maanden een
netische verbouwing onder-
i. Intern is het hotel, dat in juni
iöwerd geopend, de laatste ja-
auwelijks veranderd. „De re-
ie en het restaurant waren
ilijk niet met de tijd meege-
aldus de huidige eigenares-
Christina Teunen. Teunen
(te al vijf jaar in het hotel en
precies welke veranderingen
lilde aanbrengen in het func-
»le zestiger-jaren restaurant,
«tzaalis naar haar ontwerp en
igen beheer opnieuw gedeco-
d. Het resultaat is een aantrek-
en eigentijds decor waarin
nmeubelen en fraaie kleuren-
t'inaties direct in het oog
ngen. De gasten kunnen ge-
En van zowel grote als kleine
tijden. De nieuwe eigenaren
het appartementen complex
n volledig achter de nieuwe
essingen.
,,Nou zeg, dit is toch ook geen
entree voor een beautyfarm."
Het verwijt over de bemodderde
parkeerplaats van hoeve Bra
kes te in kwam van een schoon
heidsspecialiste die
vrijdagavond - héél collegiaal -
een kijkje kwam nemen bij de
opening van Beautyfarm Bra-
kestein".
Net als veel anderen was ze met
open ogen in de aprilgrap ge
tuind, die de Texelse Courant
prominent op de voorpagina had
afgedrukt en die werd aangepre
zen in de advertentie-kolommen.
Het idee was regelrecht uit de
duim van de krant gezogen,
evenals de in het artikel vermel
de uitspraken, toezeggingen en
het gebruik van Texelse prod uk-
ten. We excuseren ons bij deze
voor het „misbruiken" van de re
putatie van eilandgenoten.
Al vijf minuten voor aanvang van
de voorgespiegelde openingsre
ceptie om 19.00 uur meldden
een moeder en dochter zich al
aan het Skillepaadje. „We dach
ten maar op tijd te komen, want
het zal wel druk worden." Ze
werden verwelkomd door L&R-
vertegenwoordiger Kees Klaas
sen, die verkleed als paashaas
aan de geïmproviseerde „beau
ty bar" voor hen een drankje wil
de inschenken. Het tweetal had
aan hem én de twee TC-
redakteuren geen boodschap,
zette de fietsen veilig op slot en
liep regelrecht naar de ingang
om verbouwereerd te constate
ren dat ze voor de gek
waren gehouden. De Tessel-
schade likeur (spontaan be
schikbaar gesteld door de firma
Smidt-Witte) die we hen als
troost inschonken maakte veel
goed. „Goh, dat we er zomaar
zijn ingetrapt."
Die reactie was kenmerkend
voor de vele lotgenoten die vrij
dagavond wel oren hadden naar
een ,#cht Tesselse" verwen -
beurt op Brakestem. Vanaf het
moment dat de krant was ver
schenen stond de telefoon van
„beautyboer" Benno Beuving
roodgloeiend. De bereidwillige
Hogebergbewoner bleef rolvast
en hield zelfs tegenover de
grootste twijfelaars de hele
avond stug vol dat het allemaal
„echt waar" was. Ook schoon
heidsspecialiste Mar ja Koorn-
Wijnhoff werd „gek gebeld".
Enkele nieuwsgierigen ver
trouwden het zaakje niet en
fietsten quasi-nonchalant voor
bij. Ook op de Schilderweg vie
len vrijdagavond ongewoon veel
verkeersbewegingen waar te ne
men. Degenen die per auto kwa
men moesten op de
doodlopende weg bij Brakestein
^e^topper^Vaak^eloofder^de^
een maand aan de Groene-
ts heeft slijterij De Wit de ver-
wde positie aan de
erstraat weer ingenomen.
Ir van binnen lijkt het een
pleet nieuwe winkel. Via een
jpende verbouwing, waarbij
Ichtergelegen binnenplaats bij
pand werd getrokken, is de
wpruimte danig uitgebreid.
'°or kunnen eigenaar Cor de
|en zijn medewerkers na vele
PPe jaren het grote assorti-
dranken op een goede wijze
interen.
noodzaak om te verbouwen
zich vijf jaar geleden al gel-
De vergunning hadden we al
en, maar de beslissing werd
steld", vertelt De Wit, die vol
le week 65 wordt. Gezien zijn
|d zou hij destijds nog maar
'e jaren voor de boeg hebben
Ie investering van de verbou-
Iterug te verdienen. Alles ver
fde toen zoon Jan weer in de
zaak kwam werken. Even leek de
gemeente nog dwars te liggen
omdat de vergunningstermijn bij
na was verstreken, maar uiteinde
lijk wist De Wit verlenging te
krijgen en zijn bouwplan dit jaar
ten uitvoer te brengen.
„Het was hard nodig. Bij wijze van
spreken bevond de helft van de
wijn zich in het magazijn. En onze
selectie bieren stond in het gan
getje achterin de winkel. Letterlijk
een verdomhoekje, want veel klan
ten dachten dat ze daar niet
mochten komen. 'Mag dat dan?',
vroegen ze dan verbaasd."
Zulke problemen zijn nu verleden
tijd, want het aantal vierkante me
ters winkelruimte is danig opge
schroefd. Toch heeft de zaak
dezelfde intieme sfeer behouden,
wat mede te danken is aan de ge
metselde boog, die het voorste en
achterste deel scheiden. Van de
royalere uitstallingsmogelijkheden
is onmiddellijk gebruik gemaakt.
De wijnen hebben zowat een apar
te afdeling gekregen, met aan
dacht voor soorten uit verre
wijnlanden als Chili en Australië.
De duurdere Franse wijnen sprin-
Frank de Grave en het echtpaar
gen eruit door de aparte presenta
tie in nisjes. Bedoeling is nog om
de wijnen van informatieve
teksten te voorzien, zodat de klant
zelf wegwijs raakt.
De verbouwing is uitgevoerd door
Vissers Bouw- en Timmerbedrijf,
terwijl de firma De Wit uit Den
Hoorn de dakbedekking, sanitair,
elektra en verwarming tot volle te
vredenheid verzorgde. Gedurende
de verbouwing vond de drankver
koop plaats vanuit een leegstaand
winkelpand naast de Rabobank.
„Op zich was ik daar blij mee,
maar het scheelde wel 30 procent
omzet. Aan de vaste klanten lag
het gelukkig niet, die wisten ons
weer te vinden, maar wat passan
ten betreft zat de loop er niet zo
in."
Voor Cor de Wit komt zo zoetjes
aan het eind van zijn slijterij-
bestaan in zicht. In de loop van het
jaar zal hij terugtreden en zullen
zoon Jan en medewerker Frank de
Grave de zaak voortzetten. Op
welke wijze dat in het vat wordt
gegoten, is echter nog niet
bekend.
ze bezoekers tot aan de drempel
van de boerderij dat ze nog even
moesten wachten, omdat de
rondleiding nog bezig was. De
mededeling dat het een grap be
trof kwam voor één bezoeker als
een verlossing. „Want het zou
toch rampzalig zijn voor zo'n
monumentale boerderij."
Twee cosmetica-schuwe Kogers
kwamen naar eigen zeggen niet
voor een verwenbeurt, maar
toonden interesse in de verbou
wing en de Franse tuin. „Toch
wel leuk, ik ben hier al in geen
twintig jaar geweest", proostten
ze op de aprilgrap.
In Oudeschild bleek dat over de
kwestie zelfs al weddenschap
pen waren afgesloten. „Want
het zou best kunnen", meldde
ook Marc van Rijsselberghe van
boerderij Sint Donatus zich met
een potje echte bd-grond voor
het modderbad en enkele pak
ken melk voor het mineraalrijke
zuivelbad. „Dat waren jullie nog
vergeten bij ons op te halen."
Texelaars die spullen hebben voor
de Lionsveiling die 22 en 23 april
in het groothandelscentrum wordt
gehouden, dienen zich te haasten.
Van de 700 beschikbare kavels
zijn er nog maar enkele tientallen
beschikbaar. Gegadigden kunnen
terecht bij de familie Boersen in
Oudeschild (13016), Reisbureau
Texel (12241) of Paul Kikkert
(16600).
Jan Bloem van de Lionsclub is dik
tevreden over het aanbod dat
bestaat uit antiquiteiten zoals
oude kopergravures, schilderijen,
goede grasmaaimachines, een
zeilboot, nieuw meubilair, etc.
VERVOLG VAN PAGINA 1
heeft verkocht. Omdat de investe
ring voor hem alleen te groot was,
zou Den Uyl mede-investeerders
hebben gezocht De tussentijdse
beslaglegging op het Motel ver
traagde deze transacties, maar
volgens Paul Kuip verkocht Den
Uyl vorig jaar 14 appartementen
(ongeveer de helft van het motel).
Beslaglegging
Op het notariaat is echter nog
geen van deze transportactes ge
passeerd. Notaris Boswijk ver
wacht dat dit volgende week z'n
beslag zal krijgen. Voor de schul
den van de vorige eigenaar is dan
een regeling getroffen en eventue
le beslagleggingen zijn dan van
het motel gehaald.
Roperod, het bedrijf van Den Uyl,
expoiteert ook de appartementen
in opdracht van de overige eige
naars. „Om die reden al is het niet
gewenst zowel asielzoekers als re
creanten in één gebouw onder te
brengen", aldus Paul Kuip. Er is
hen een huuropbrengst gegaran
deerd van circa ƒ16.000,- per jaar.
Hoewel de makelaar beweert dat
er geen appartementen meer te
koop zijn. Volgens Dirk Kuip was
dat wél het geval en werd de ko
pers een royale opbrengst in het
vooruitzicht gesteld voor een pe
riode langer dan tot na 1 januari
1995. „Dat betekent dat er een
langer contract met WVC loopt.
Dat lokt kopers die op winst zijn
belust en geen boodschap hebben
aan sociale aspecten."
Overlast
Volgens Frits Agter moet de zo
merse situatie niet worden onder
schat. „Een vluchteling met
slechts een paar zakcenten ziet nu
het overdadige bestedingspatroon
-van vakantiegangers. Dat geeft
spanningen en dat is met goed
voor De Koog. Want het toerisme
is onze broodwinning."
Op verzoek van Dirk Kuip had het
Tweede Kamerlid zich verdiept in
de besluitvorming over de plaat
sing van asielzoekers. De politicus
kon de Koger echter (nog) geen
helderheid verschaffen. „Maar ik
heb de ihdruk dat de praktische
problemen die de huisvesting met
zich meebrengt voor WVC geen
prioriteit hebben. Hun grootste
zorg is het onderbrengen van de
asielzoekers." Volgens Huibers
dringt zijn partij aan op een effi
ciënter beleid, met snellere proce
dures en aanscherping van de
criteria voor vluchtelingen.
Geen probleem
Frits Agter en de betrokken logies-
verstrekkers benadrukten met de
winterse opvang van vijftig asiel
zoekers geen enkel probleem te
hebben. „Dan is het koud en blij
ven ze meestal binnen. Maar des
te warmer het wordt, des te vaker
ze naar buiten gaan."
Tegenover Huibers en overige
CDA-politici beklaagde de dorps
voorzitter zich erover dat met Den
Uyl geen afspraken zijn te maken
en dat het toezicht ondeugdelijk
is. „Er is nog niets aan de schut
ting gedaan en er is geen enkele
voorziening voor de kinderen."
Toen de CDA-delegatie zich
woensdagmorgen onaangekon
digd bij het motel aandiende, toon
de Den Uyl zich een spontaan
gastheer. Tijdens een bezoek aan
enkele asielzoekers bleken deze
hem zelfs op handen te dragen.
Volgens Den Uyl is er voldoende
toezicht. „Er is een directeur (zijn
dochter, red.), er is een maat
schappelijk werkster en een ver
pleegster Het team functioneert
als een geoliede machine en we
hebben goede gasten."
Nieuwe schutting
De beheerder beloofde het kamer
lid op korte termijn een nieuwe
schutting te bouwen, plannen te
hebben voor enkele speelvoorzie-
ningen en een open dag te willen
houden voor Texelaars. Ook zegde
hij toe met de andere partijen om
de tafel te willen. Kandidaat
wethouder Nel Eelman-van 't Veer
vindt dat de gemeente daartoe het
initiatief moet nemen.
Kuip en Agter blijven ondanks de
toezegging sceptisch. Dirk Kuip is
al wekenlang met de kwestie be
zig en zegt dat er achter de scher
men een juridisch steekspel wordt
gevoerd. „Den Uyl is nog geen en
kele afspraak nagekomen. Over
eenkomsten moeten zwart op wit
staan."
Hotel De Kogerhoop zal een gron
dige verbouwing moeten onder
gaan. Het pand voldoet niet
langer aan de eisen die tegen
woordig aan een modern hotel
mogen worden gesteld, meent
eigenaar Koers Vast BV, een be
drijf uit Baarn. Naar het uiteinde
lijke resultaat kan slechts worden
gegist, want de plannen verkeren
nog in het beginstadium. Het ho
tel zal pas volgend seizoen weer
worden geopend.
„We bekijken op het moment di
verse mogelijkheden. Hoe groot
moet het aantal kamers worden,
voeg je ruimtes bij elkaar, hoe wor
den ze aangekleed? Dat soort vra
gen zijn heel belangrijk. De
kwaliteit van het interieur wordt
nu eenmaal doorberekend in de
prijzen voor de gasten. We hebben
geen geheimen, maar een besluit
is gewoon nog niet genomen",
meldt woordvoerster Bervoets van
Koers Vast desgevraagd.
Concurrentie
Bij de planning wordt de concur
rentiepositie van De Kogerhoop
nauwlettend in het oog gehouden.
„Word je te duur, dan verspeel je
misschien klanten. De financiële
afwegingen zijn niet los te zien
De Texelse Courant heeft afscheid
genomen van medewerkster Lyda
Dijt. Als fotozetster was zij van
daag voor het laatst betrokken bij
de produktie van de krant. Lyda
was voor velen een bekend ge
zicht bij het bedrijf; een jaar gele
den vierde zij het 12 Yt -jarig
jubileum in dienst van drukkerij
uitgeverij Langeveld de Rooy.
Haar nieuwe werkgever is Assu
rantiekantoor Ab de Wijn.
Een auto met vier Duitse inzit
tenden vloog zondagmiddag
op de Hoornderweg ter hoog
te van De Kamp op spectacu
laire wijze uit de bocht. De
auto buitelde tientallen me
ters door een greppel en
kwam rechtop op een omhei
ning tot stilstand. Vermoede
lijk heeft de 21-jarige
chauffeur te hard gereden. De
auto werd rondom bescha
digd en een passagier liep een
hoofdwond op. De schade
aan de afrastering (ƒ100,-)
vergoedde de bestuurder ter
plaatse aan de eigenaar.
van ontwikkelingen op de toeristi
sche markt van Texel. Eén ding is
duidelijk: de Kogerhoop is in deze
staat in ieder geval niet langer ren
dabel. Daarom willen we eerst ver
bouwen voor we weer opengaan,"
aldus Bervoets.
Turkse Tent
Het hotel werd ongeveer een half
jaar geleden gesloten. Daarbij vie
len geen gedwongen ontslagen.
Het contract van de bedrijfsleider
liep op dat moment af en de
meeste werknemers waren sei
zoenskrachten. De weinige vaste
krachten konden hun werk voor
tzetten in recreatiecentrum De
Turkse Tent, dat sinds vorig jaar
eveneens eigendom is van Koers
Vast BV.
De Wit sr. poseren trots in hun royale, vernieuwde zaak.
IFoto Frons Hopmonl
Met hetzelfde KLM-vliegtuig
waarmee premier Lubbers en
minister Kooijmans maandag in
Indonesië arriveerden, vloog ik
terug naar Holland. En kort
voordat ik vijf weken eerder in
Indonesië aankwam, had prins
Bernhard daar een tijdje rond
gezworven, zodat het allemaal
goed op elkaar aansloot en er
dus geen gat viel in de aanwe
zigheid van prominente Neder
landers in de Gordel van
Smaragd. Ik heb me door een
leuke blonde stewardess laten
aanwijzen waar de premier en
zijn gevolg precies hadden ge
zeten in het vliegtuig. De stoel
was nog warm, als het ware. Ik
ging erop zitten, want dat heb
ik altijd al gewild, zij het in over
drachtelijke zin. Het mocht
maar voor héél even, want ik
ben nog niet prominent genoeg
en dus aangewezen op de
meest voordelige toeristenklas
se, die bij de KLM overigens
nog flink aan de prijs is.
Het was leuk om te zien hoe de
Nederlandse delegatie aan het
eind van de middag op de
luchthaven Soekarno-Hatta
werd verwelkomd door een
stoet Indonesische bobo's en
vervolgens met veel begelei
dend politieverkeer naar het
Merdeka-paleis in Jakarta reed.
Langs de weg erheen Neder
landse en Indonesische vlag
gen en ook grote geschilderde
portretten van het ontvangen
de presidentiële echtpaar Soe-
harto en van Ruud en zijn
vrouw Ria. De Indonesische
schilder was er niet in geslaagd
tot een behoorlijke gelijkenis
van de hoge bezoekers te ko
men. De man die ooit „Mooie
Ruud" werd genoemd, moet
zich te pletter zijn geschrokken.
Op het portret leek hij een ge
vaarlijke gek en Ria mag hopen
dat ze er in werkelijkheid ook
beter uitziet. In de voorafgaan
de dagen schreven de kranten
uitgebreid over het officiële be
zoek. Met het woordenboekje
erbij kon ik aardig volgen wat
populaire (maar door de staat
gecontroleerde) dagbladen als
Kompas, Pikiran Rakyat en Ja-
wa Pos schreven over het be
zoek en over de Nederlands-
Indonesische betrekkingen in
het algemeen. De toon was
zeer positief. Mijn conclusie als
zeer tijdelijk politiek waarne
mer: het komt weer helemaal
goed tussen Indonesië en Ne
derland, als ze Pronk maar
thuislaten en niet zoveel zeiken
over mensenrechten en andere
dingen die niet deugen in Indo
nesië. Nou, wat dat betreft
hebben wij ons lesje geleerd.
We knijpen nog beter dan vroe
ger een oogje dicht als er wat
te verdienen valt. In het belang
van de werkgelegenheid. Als je
in de wereld onbelemmerd de
beest wilt uithangen moet je
zorgen dat je werkgelegenheid
veroorzaakt. Of olie in de aan
bieding hebben, dat werkt ook
goed.
Twee dagen tevoren was ik op
bezoek bij een van de Rotary-
clubs van Jakarta, waarin ook
enkele Nederlanders zitten die
voor zaken mm of meer perma
nent woonachtig zijn in Indone
sië. Ik werd daar geattendeerd
op de officiële receptie, die ter
gelegenheid van het bezoek
van Lubbers zou worden ge
houden in een zaal van het ex
clusieve Mandarin Hotel in
Jakarta. Later, toen ik voor iets
anders aanwezig moest zijn op
de Nederlandse ambassade,
kreeg ik een uitnodiging voor
een door ambassadeur Van
Royen belegde informele ont
moeting tussen „hier te lande
werkzame Nederlanders" en de
delegatie Lubbers en voor de
kranslegging op het ereveld
Menteng Pulo in Jakarta. Het
leek me allemaal best interes
sant, al was het maar voor het
leggen van nuttige contacten,
maar ik moest echt zo gauw
mogelijk weg. Mijn vakantie
was „op" en ik had al een week
vertraging opgelopen.
Dat laatste was heel vervelend
maar wel leerzaam,
ledereen die wel eens vliegt,
weet dat je niet alleen een
plaatsje in een vliegtuig moet
reserveren, maar ook dat je
uiterlijk drie dagen voor vertrek
moet laten weten dat je echt
meegaat. Reconfirmeren, heet
dat. Doe je dat niet, dan vervalt
je reservering en kunnen ze je
stoel aan een ander geven. Re-
confirmeren doe ik dus altijd zo
gauw mogelijk. Het mag per te
lefoon, maar ik doe het altijd in
het kantoor van de luchtvaart
maatschappij, want dan krijg je
als bewijs het printje uit de
computer. De terugvlucht met
Garuda naar Amsterdam had ik
op deze wijze vijf dagen tevo
ren gereconfirmeerd in Ambon.
Blijkbaar was er iets mis met de
computerverbinding of hebben
ze een fout gemaakt, want
toen ik maandag bepakt en be
zakt voor de incheckbalie van
het vliegveld in Jakarta stond,
deelde de Garuda-man dood
leuk mee dat ik niet meekon.
De hoop dat er nog een plekje
over was, werd spoedig de bo
dem ingeslagen. In verband
met Idul Fitri (Islamitisch feest)
en Pasen waren alle vluchten
naar Amsterdam volgeboekt.
Het zou nog dagen, misschien
zelfs weken duren voordat er
weer plaats was. Sorry sir, zei
de man aan de balie met onbe
wogen gezicht. Hij schoof mijn
loodzware koffer weer naar me
toe en ging de volgende klant
helpen. Terug naar de nachtelij
ke stad. Ik vond het ineens niet
leuk meer in Indonesië. Wat
een nachtmerrie.
Gelukkig werd ik liefdevol op
gevangen door de familie van
Khairul Kamal, dat is die jongen
uit Jakarta die jullie ongetwij
feld kennen, want een verhaal
over hem staat op pagina 167
van mijn helaas uitverkochte
boek. Ómdat ik hem destijds
had geholpen, was hij blij dat hij
wat kon terugdoen en nieuwe
pogingen kon ondernemen om
mij tot de Islam te bekeren.
De volgende dag werd duidelijk
dat Garuda pas over 16 dagen
een plek voor me had. Heel erg.
Bij andere maatschappijen was
het ook moeilijk, maar uiteinde
lijk bleek onze eigen KLM nog
plaats te hebben op 4 april. On
middellijk geboekt, maar het
zou wel 703 dollar kosten,
want mijn Garuda-retours zijn
van een extra goedkoop soort
dat niet bij de KLM inwisselbaar
is. Wat ik de dagen daarna alle
maal ondernam om toch zonder
extra kosten terug te kunnen,
zal ik niet allemaal vertellen,
maar de term vriendjespolitiek
is hier zeker van toepassing.
Het leidde tot succes, maar
kostte wel veel zweet, hart
kloppingen en tijd. Op het laat
ste nippertje, twee uur voor
vertrek, had ik het KLM-ticket
in handen en stond ik de vol
gende ochtend om 6.00 uur op
Schiphol. Het was daar koud,
grauw en regenachtig. Ik was
moe van achttien uur slapeloos
rechtop zitten. Van de onvrien
delijke douane moest ik mijn
hele koffer uitpakken en ook al
le andere mensen die ik opweg
naar Texel tegenkwam, deden
akelig tegen me, althans dat
leek zo na alle hartelijkheid die
ik vijf weken lang in Indonesië
had ervaren. Tot overmaat van
ramp heb ik nu ook nog last van
jetlag en andere aanpassings
verschijnselen. Was ik maar bij
Lubbers gebleven.
Harry.
