Veel deelnemers kopje
onder in zwaar Rondje
Organisatie moest alle zeilen bijzetten
Zeilerseen volk apart
Bloemetje voor
laatste zeilers
TEXELSE COURANT
Winnaars „varen"
toeschouwers aan
Weeklang positieve
reclame voor Texel
'»«JOo
In de achterhoede is vaak
meer doorzettingsvermogen
nodig dan in de kopgroep. De
organisatie van de Ronde om
Texel had daarom zaterdag
niet alleen aandacht voor het
winnende team, maar ook
voor de laatste binnenkomers.
Het onverwachte, maar dik
verdiende bloemetje was voor
Huw Davies en Mark New all
uit Engeland, die met hun Ho-
bie 16 als 345e over de finish
lijn gingen.
Ze hadden 5.38.53 uur nodig
om het eiland te ronden.
Voor de tv-reportage van de
Ronde om Texel maakt de
maatschappij ITC waarschijn
lijk gebruik van opnamen, die
zijn gemaakt met apparatuur
van de Texelse film- en video
club Take '88. ITC deed een
beroep op Jaap Eelman en
Rob Valkenburg van de video
club toen hun eigen spullen
defect raakten.
DINSDAG 20 JUNI 1995
Nu we het er toch over hebben: de doe-maar-gewoon-Te0
Ook zij onderscheiden zich als aparte groep. Gehuld in het d%
se kloffie of oude Rondje-truien, in de winter sterk afge0
Mantje gekocht. Glimmend van genoegen elkaar op de kast?
Dirk Pool plagen over het verloop van de race en allemaal void
verhalen. Maar ook allemaal juichen voor de Texelaars die
erepodium mogen plaatsnemen.
Hoe groot het Rondje ook is geworden, het blijft een Texels0
ment. Dat het Texelaarsklassement is afgeschaft, blijft eeuM
mer, met in de laatste plaats omdat wij ook wel eens
podium hadden willen staan....
Tessa de fi
Videofilmer Dick Oudendag ligt op zijn buik onder de Australische catamaran die hem heeft aangevaren en ziet dat zip hevig geschrokken dochter komt aansnellen.
Echte toppers hebben geen kapsones. Dat gaat in de cataim
wereld helaas niet over de hele linie op, maar de meeste zeiler)
een aansprekende prestatielijst zijn rustige, onopvallende f
Donkergroene en -blauwe fleecetruien zónder opdruk zijn favc
Ze sparen hun adem voor op het water en hun geld voor c'
voor zover ze geen sponsor hebben.
Sommigen hebben eigenaardigheden. Zo kennen we er één d
oude rompen trouw blijft. Hij wil wel een nieuwe mast en a
zeilen, maar vaart al sinds mensenheugenis met dezelfde, ii
dels aardig verkleurde rompen. Die worden steeds stijver,
theorie.
Zeilers zullen niet snel toegeven dat ze bijgelovig zijn, maar 4
er heilig van overtuigd. Neem nou mijn stuurman. Je kunt
kenen in die aftandse trapezebroek. Tijdens een clubwedstrijdi
jaar hoorde ik „pling" en vervolgens „plons", waarna de boot
alleen mij nog aan boord omsloeg. Was z'n trapezehaak afff
ken. Gewoon doorgesleten. Maar je moet niet denken dat hij
het Rondje in een flitsende nieuwe trapezebroek verscheen,
woon weer een haak aan dat oude lel gelast...
Ikzelf draag altijd een petje. Dat is in de afgelopen jaren eenQ
tie geweest voor veel wind. Ik heb al verschillende merken
beerd, maar het maakt niet uit: pet op, harde wind. Ik kan me
wedstrijd heugen zonder trillende armen van de inspanning
ker nog, ik zou niet weten wat ik moet doen op die boot a'
niet waait....
marans het ruime sop kozen. Het
hijsen van de zeilen en het mas
saal te water gaan van de bont ge
kleurde armada gaf weer een
indrukwekkende aanblik. Hoewel
sommigen grote moeite hadden
om door de branding te komen,
bleef het aantal uitvallers zeer be
perkt.
Druk was het ook bij het eerste
controlepunt, de vuurtoren. Wie
niet meteen na de start richting De
Cocksdorp snelde, was te laat om
de koplopers te zien passeren.
Laatkomers konden beter doorrij
den naar Oudeschild, waar het op
het havenhoofd en de dijk elk jaar
gezelliger wordt. De zeilers trak
teerden de kijkers op mooie acties.
De finish van de Australische win
naars Booth en Anderson zorgde
voor tumult. Hun catamaran gleed
zeker twintig door over het strand
en gleed vervaarlijk richting de
menigte die hen stond op te wach
ten. Videofilmer Dick Oudendag,
fotograaf Arend Nijkamp en een
klein meisje konden niet snel ge
noeg wegkomen en werden ge
schept. Op wat pijnlijke plekken
na kwamen ze er alle drie goed
vanaf, maar de schrik zat er stevig
in. Door plat op de grond te duiken
wist Oudendag zowel zichzelf als
zijn camera te beschermen en
kroop -zo was in Studio Sport te
zien- met het zand in de haren on
gedeerd onder het vaartuig van
daan. „Misschien kan ik het
filmpje opsturen naar Linda de
Mol..."
Armada
Duizenden nieuwsgierigen hadden
's morgens bij paal 17 gezien hoe
583 van de 621 aangemelde cata-
Ronding van de noordkop. gezien vanaf de vuurtoren.
Zó smal was het strand vlak voor de start.
Op het wad moest gekruist wor
den, wat wil zeggen dat de deel
nemers telkens overstag gaan in
plaats vah rechtdoor te zeilen. Bij
Oudeschild was dat van dichtbij te
zien. Bovendien maakten vele zei
lers gebruik van hun trapeze. Han
gend aan hun boot, varend op één
drijver scheerden ze aan de dijk
voorbij. Menigeen zou het Rondje
echter niet voltooien.
Averij
Pas bij de finish bleek hoe zwaar
het laatste stuk was geweest. Dat
bleek uit reacties van vermoeide
deelnemers die opgelucht de veili
ge kant bereikten, uit de verhalen
over omgeslagen boten, het aantal
van slechts 345 gefinishte boten
èn uit de averij die sommige pech
vogels opliepen toen ze bij de fi
nish alsnog ten onder gingen in de
branding. Dramatisch was de
stranding van deelnemer Marc van
Schaik, die honderd meter voor de
finish omsloeg en de mast brak,
waarna de stuurloze cat te pletter
sloeg op een pier. Met hulp van
KNRM-redders sleepten de stuur
man en de hem opwachtende sup
porters de brokstukken op het
droge.
Andere brokkenmakers wisten
tenminste nog de ronde te voltooi
en. Een omgeslagen catamaran
dreef op z'n kant door de finishlijn
en op een andere boot werd een
topprestatie geleverd door met
een gebroken mast het verlossen
de einde te halen.
Ter hoogte van paal 9 werd de be
manning van een boot gelanceerd
toen zij met hoge snelheid in een
golf doken. Toeschouwers op het
strand schrokken omdat er geen
veiligheidsbootje in de buurt leek.
Een passerende catamaran pikte
de ongelukkige bemanning echter
op en zette ze weer af bij hun ver
derop drijvende boot.
Vuurdoop
„Ik heb nog nooit zoveel boten om
zien gaan", aldus Hans Zuidema
uit De Cocksdorp, die al heel wat
Rondjes meezeilde en nu met Tes
sa de Graaff de beste Texelse zeil
prestatie leverde. Het gaf hen veel
voldoening dat zij in de slijtageslag
overeind waren gebleven, al moest
eenmaal de „duikboot-taktiek"
(dwars door een golf) worden toe
gepast.
„Ook voor ervaren zeilers was het
lastig. Het laatste stuk was meer
douchen dan zeilen. Je krijgt zo
veel wind van achter, dat je ge
woon door de golven heen gaat.
leurgesteld dat hij. -met enkele
tientallen lotgenoten- bij Oude
schild de strijd had moeten sta
ken, maar complimenteerde de
organisatie. „Het is hier perfect
geregeld. Het geeft een veilig ge
voel dat je als deelnemer weet dat
je in de gaten wordt gehouden."
De organisatie regelde ondermeer
een bus van Texeltours om de be
manning terug naar paal 17 te
brengen.
Kurvers had van de winter een ca
tamaran gekocht en had er een
stuk of tien keer mee geoefend op
het binnenwater. Het Rondje was
zwaarder dan hij had verwacht.
„Op de Waddenzee met al die kor
te golfjes en stromingen kwamen
we op het laatst amper meer voor
uit, wat we ook probeerden."
Bijna alle zeilers doorstonden de stevige branding bij de
start, maar velen gingen in het laatste deel van de Ronde
om Texel alsnog kopje onder. Hoge golven, vermoeidheid,
materiaalpech en de branding na de finish speelden hen
parten. De soepel draaiende organisatie had de handen vol
aan de ruim 200 uitvallers. Alleen al van De Hors werden
meer dan zestig catamarans weggesleept. Half tien 's
avonds waren alle boten terecht en konden deelnemers en
medewerkers genieten van een daverend feest rond de
prijsuitreiking.
Het Australische koppel Mitch
Booth/Scott Anderson trok het
meeste profijt van de krachtige
zuidwestenwind, die het voor het
vele publiek guur maakte. Na 3
uur 1 minuut en 32 seconden
passeerden zij als eerste de fi
nish. Na handicapberekening ging
de zege echter naar de Fransen
Christophe Clevenot en Yvon
Quernec. Beste Texelaars in het
overall-klassement waren Hans
Zuidema en Tessa de Graaff (53e
plaats) met een Hobie 16. In de
Prindle 16-klasse behaalden Hans
en Eddy Bakker de eerste plaats.
Martin en Yolande Maat eindig
den als derde bij de Prindle 19's.
Het geworstel in de golven speel
de zich af buiten het bereik van de
meeste toeschouwers. Veel stran
dingen gebeurden op het traject 't
Horntje-Molengat-Westerslag.
Met jeeps en trailers sleepten
Rondje-medewerkers vele tiental
len catamarans van de Hors, het
strand en De Mok naar het par
keerterrein bij paal 9, waar de
gestrande deelnemers hun boot
met een auto ophaalden. Eerst
waren de pechvogels per jeep op
gepikt en naar paal 17 gebracht.
Door het grote aantal uitvallers
kon niet iedereen meteen worden
geholpen. „Sommige deelnemers
hadden zich, nadat ze waren
gestrand, in zeilen gerold om niet
te verkleumen", aldus hoofd trans
port Herman Boks. „Wij hielpen
eerst waar het 't hardst nodig
was. Toch was er ook iemand die
we enigzins onderkoeld naar paal
17 hebben gebracht. Die man had
vijf uur op het puntje van zijn boot
gezeten."
De oproep bij de briefing aan min
der ervaren zeilers om niet van
start te gaan, heeft volgens Boks
bijgedragen aan een grotere veilig
heid. „Door te stellen dat je ook
een winnaar bent als je je boot
laat liggen, hoeft niemand zich te
schamen."
De organisatie kreeg veel lof van
gestrande deelnemers. aldus
Jan van der Meer.
De mariniers hadden in de vooraf
gaande week speciale oefeningen
gehouden voor het oprichten en
slepen van catamarans. Tevreden
toonde kapitein Post zich over het
inzetten van de BV, een rupsvoer
tuig. „Hierdoor waren we sneller
en, op meer plaatsen inzetbaar.
Vooral op de Hors was dat een
voordeel." De verpleger aan boord
Pas toen de eerste boten al binnen waren, kon de finishploeg op zijn post plaatsnemen.
Het hoge water verhinderde dat dat eerder kon.
Boks. „We hebben nog nooit zo
veel bedankjes gekregen. Van
iedereen kregen we goede reac
ties."
Efficiënter
Toch blijkt uit het feit dat een aan
tal zeilers uren bij hun boot moest
wachten dat coördinatie en snel
heid niet altijd optimaal waren.
Gisteren liet voorzitter Ina Schra-
ma doorschemeren dat een effi
ciëntere aanpak mogelijk is.
Volgens kapitein Maarten Post van
de Joost Dourleinkazerne was de
veiligheid op het water gewaar
borgd. Eventuele verschillen van
inzicht zal hij ter sprake brengen in
het overleg met hoofd veiligheid
kwam éénmaal voor een gewonde
in actie: een zeiler met een arm uit
de kom, die per Mok-ambulance
werd afgevoerd.
Veilig gevoel
Herman Boks kon uit eigen erva
ring spreken. Met zijn Helderse
stuurman Willem Oosterhaven lag
hij prima in de race, toen ter hoog
te van paal 12 de stag brak. „Er
was zó een veiligheidsboot bij.
Binnen vijf minuten lagen we op
het droge."
Zo moest Boks toezien hoe „zijn"
transport-medewerkers voor hem
in actie moesten komen. Zelf kon
hij ook meteen aan de slag.
Deelnemer Ronald Kurvers was te-
De gebroeders Hans en Kees Bakker feliciteren elkaar na afloop met elkaan
goede prestaties.
„De branding was geen probleem. Omdat de wind iets zunk
was konden we halve wind eruit. De opkruiser op het Viti
mannelijk. Inhaken bij de toren en pas na de Hors eruit. Mn
laatste stuk, dét was wat. Bij iedere gijp dacht ik: daar gaan
Terwijl ik mijn collega's verslag doe van mijn ervaringen tijde
achttiende Ronde om Texel, zie ik hun wenkbrauwen omhoof
men. Oh oh, zeilersjargon. Tijdens de sterke verhalen na afo
de tent let ik erop. Zeilers vormen een aparte groep met een
pleet eigen taal.
Het leuke van het Rondje is de pluriformiteit. Je hebt de zooi
zeilers, meestal herkenbaar aan de opvallende zeilkleding én
danks tot tropisch oplopende temperaturen, aanblijft tijden
feest. Ze maken in de zomer het Naardermeer onveilig met|
catamarans en nog veel grotere spinakers. In veel gevallen fij
dure boot na het Rondje ergens in stukken halverwege het ei
De zee weet wel raad met praatjesmakers. Overigens blijft he.
haal na afloop vaak sterk. Tja, het valt ook niet mee om tuss
die walvissen door te kruisen zonder aanvaringen....
Dan heb je de sub-top zeilers. Ze weten waar ze mee bezr,
maar zijn er nog niet helemaal. Ook vaak gehuld in shirts enp
waarop met schreeuwerige letters hun boottype wordt aany
zen. Dan ziet een eventuele toekomstige sponsor er misn
brood in. Deze groep bevindt zich vaak onopvallend-opvallené
in de buurt van de „echte mannen". Je weet tenslotte noofi
voor inside-geheimen je opvangt. Ze weten precies waarom x
hebben gewonnen. „Ik had 'm bijna hè, maar ja, met zo'n ft
De boten vielen bij bosjes om",
meldde Kees Dros. Zijn fokke-
maat, de Texelse huisarts Jan
Hoekstra, kreeg zo een echte
vuurdoop, ,,'t Is me uitstekend be
vallen. Gelukkig hadden we goed
geoefend, ik wist dat het op zee
flink kon spoken. Het laatste stuk
ging erg hard, de boot dook als
een gek. Maar dankzij m'n goede
stuurman bleven we overeind."
De eerste Texelaars die de finishlijn
passeerden, waren bart
Fred Eenhoorn. In het
klassement moesten zij
nemen met de 59e
Pool, varend met zijn nu 15
zoon Eddy, had wegens de
wind te elfder ure beslote
een Hobie 16 in plaats van*
era te varen. Succes lever;
de overall-winnaars van
op. Ter hoogte van paal
Lees verder pa
