Amper tijd gehad zelf
een rondje te fietsen
Een huisje op Texel, 50 jaar geleden
Henk Troost verkoopt rijwielhandel
Vogels in Waddengebied
worden steeds tammer
•mm
Mensen HE
TEXELSE JJ COURANT
Onderzoek IBN wijst uit:
Cursus sterrenkunde
Autobusje uit
de bocht
Noor vernielt
raam bij Teso
Westerlaken laagste
inschrijver voor
renovatie Dorpsstraat
Minder belemmering
voor minder-validen
Eilandcompetitie
volleybal
Zo'n vijftig jaar heb ik in de rijwielzaak gezeten. En dan te
gedenken dat ik amper de tijd had om zelf een rondje te fiet
sen. Het was gewoon te druk." Henk Troost 164) uit Den
■ioom kan rijden wat hij wil nu hij maandag de fietsen aan
ie wilgen heeft gehangen. „Gelukkig heb ik aan Eddy Ver
meulen een goeie opvolger. Het is toch mooi dat er zo'n
j '.aak blijft in het dorp."
VRIJDAG 22 DECEMBER 1995
let fietsenmaken is Henk Troost
net de paplepel ingegoten. „Mijn
ader, Jan Troost, begon hier in
1922 als timmerman en fietsen-
naker. Als er een huisje werd ge
jouwd deed Piet Boon het
netselwerk en mijn vader timmer
de het hout. Auto's waren er in die
tijd amper, op de dokter en vrach
trijder na. Een fiets was toen een
ïéél bezit. Ik weet nog dat in de
jorlog de bezetters hier alle fiet-
jen en bakfietsen en zelfs de on
derdelen uit de zaak haalden.
Schaarse onderdeeltjes die we no
dig hadden als de fiets doortrapte
leb ik -om te voorkomen dat ze
die inpikten- maar ik de kachel ge-
jooid. Luchtbanden waren er niet.
We maakten toen wel banden van
jout of van massief rubber van
oude autobanden. Na de oorlog
waren de fietsen op de bon. Soms
ïadden ze bonnen voor een Union
n dan wilden ze een ander merk.
""ban ruilden de klanten de bonnen.
We kregen een keer een partij
oude fietsen. Toen hebben we de
bruikbare onderdelen ervan afge
haald en er weer knappe fietsen
van gemaakt. Nieuwe fietsen wa
ren er amper. We maakten van
oude wel nieuwe door ze van top
tot teen op te knappen. Ze gingen
helemaal uit elkaar en alles werd
nagekeken en opgeknapt. Wat een
werk."
Troost raakte na zijn schooltijd bij
Zegel in Den Burg aan het werk.
„Alle fietsen waren toen zwart,
een enkele keer hadden we wel
eens een blauwe. De dames Dijt
reden toen op echte Raleigh-
fietsen. Dat wès me een bijzon
derheid."
Zelfs in militaire dienst hield Troost
zich met fietsen maken bezig.
„Het onderhoud van de dienstfiet-
sen gebeurde door een oud
wielrenner, die ik wel eens hielp. Ik
deed de fietsen naast m'n werk
als chauffeur van de comman
dant. Ik reed hem overal naar toe
Als gewoon soldaatje was dat
werk eigenlijk boven m'n rang. Om
me in dienst te houden wilde ze
me toen wel promoveren. Maar ik
had het wel gezien." Op een keer
kreeg ik een week of vijf verlof om
Zegel met de fietsen te kunnen
helpen. Dat pakte ik toch mooi
mee in m'n diensttijd."
Later keerde hij definitief bij Zegel
terug. „Toen kwamen de solexen
die werden aangedreven door een
rolletje op het voorwiel. Ze reden
een kilometer of 25 per uur. Maar
als het nat weer was, dan slipte de
aandrijving. Van motoren hadden
we toen niet veel kaas gegeten,
dus volgden we maar een cursus."
In 1960 begon Troost voor zichzelf
in Den Hoorn. „Ik had de tijd ge
lukkig mee. De brommers maak
ten opgang. Mensen uit het dorp,
maar ook veel jeugd van de cam
ping wisten mijn zaak te vinden.
De meesten kwamen op de brom
mer. Als ze pech hadden, kwamen
ze bijmij. In het begin was er nie
mand die zelf wat aan z'n brom
mer deed. Men monteerde zelfs
geen kabeltje, want ze hadden er
geen idee van. Later veranderde
dat. Toen kwamen jeugdige tech
neuten om onderdelen en begon
zelf te sleutelen."
„Er kwamen wel van die nozems
op een Puch, met zo'n hoog stuur.
Nou zullen we het krijgen dacht ik.
Maar nee hoor, keurige jongens.
Maar we hebben ook wel eens
volk gehad dat om gereedschap
vroeg en voor de deur de hele
brommer uit elkaar haalde. En
steeds kwamen ze maar binnen
om spullen te lenen. Dat heb ik
dus nooit meer gedaan. Jongens
die hun brommer wilde opvoeren,
waren bij mij aan het verkeerde
adres. Ik vond dat niks. Stel dat er
iets zou gebeuren, dan zou ik me
verantwoordelijk voelen."
Na verloop van de tijd raakten de
stoere brommers uit^ de mode.
Men had een hekel aan de helm
die verplicht werd. En de verzeke
ringspremie werd een stuk duur
der. Toen gingen steeds meer
jongens op een damesbrommer
rijden, of ze kochten een auto.
„Dat merkte ik aan m'n benzine
pomp, die toen beter ging lopen.
Er stopte eens een motorclub,
toen kreeg ik het wel wat be
nauwd. Maar alles werd betaald,
dat liep goed af."
„Om de zaak rendabel te houden
dreef ik destijds ook een gasde-
pot. Er was nog geen aardgas, dus
iedereen had gasflessen nodig om
te koken. Op de motorfiets bracht
ik de bussen naar de klanten. Later
hing ik er een karretje achter. Als
het vroor ging ik er wel mee het ijs
op. In de PH-polder en op de
Horsmeertjes. Aan een touw
sleepte ik een sliert jeugd mee.
Wat een gekkigheid. Het was wel
uitkijken geblazen, want voor je
het wist ging je languit op het ijs."
„Ik verhuurde ook fietsen. Bijvoor
beeld aan mariniers in opleiding.
Die moesten er in één nacht tach
tig kilometer op fietsen. Ze had
den gewoon geen tijd om ze stuk
te maken. Met de vernielingen viel
het trouwens wel mee. Als een
schoolklas fietsen huurde, dat
wist ik het van tevoren al. Als de
schoolmeester ze netjes in het ge
lid liet gaan, ging het goed. Maar o
wee als de leraar ze vrij liet. Dan
kon je er de donder op zeggen dat
ik na afloop flink werk had om ze
te repareren."
Troost heeft alle ontwikkelingen in
de fietsenbranche aan zich voorbij
zien gaan. „Wie vroeger een vel-
grem had, reed op een heel mo
derne fiets, maar tegenwoordig
hebben de fietsen met een ver
snellingsnaaf al zeven versnellin
gen. En de Spartamet. Die lijken
trouwens wel wat op de eerste
fietsen met motoraandrijving.
Straks komen ze met electrische
motortjes. Ik heb wel eens tegen
de fabrikant gezegd dat ze een
veer als aandrijving moeten ge
bruiken, die je voor je vertrekt op
windt. Met wind mee kom je dan
een eind weg."
„We hebben nu rijwielen in alle
kleuren. We hadden eens een
groenige fiets in de verhuur. Zegt
een vrouw: Op die erwtensoep-
fiets ga ik de weg niet op hoor."
„Het werk als fietsenmaker heeft
me nooit tegen gestaan, ik had er
altijd plezier in. Nadeel was wel
dat je zo lang moest werken. Als
een ander zaterdag vrij had, kon ik
aan het werk. Sommige klanten
presteerden het om zaterdagmid
dag met hun brommertje te ko
men. Als ik dan vroeg waarom ze
niet wat eerder waren gekomen,
haalden ze hun schouders op.
Maar ze wilden wél nog dezelfde
Henk Troost uit Den Hoorn heeft zijn rijwielhandel overgedaan aan Eddy Vermeulen.
dagop hun brommer kunnen rij
den.
Maar al met al was het een leuke
tijd. Ik deed wel eens wat klusjes
voor de kleuterschool hier tegen
over. Staan ze hier toch van de
week met z'n allen voor de deur te
zingen. Ik kreeg een prachtige te
kening van ze. Toch leuk dat ze op
die manier nog aan je denken."
Gerard Timmerman
Ie eerste keer dat ik op Texel
wam, was in 1936. Mijn moeder
n ik logeerden enkele dagen in
en pension in De Koog. Wij gin-
ien mee met de Jan Plezier die
«stelende vogels zou laten zien
an de toeristen. Ik was toen 24
lar, studente in de medicijnen. Ik
roest naast de koetsier zitten, Ni-
o Witte, een boerenzoon die op
lloemwijk woonde. Het was een
inige tocht. Wij zagen nesten met
uikens van de scholekster, ture-
jur, grutto, kievit en nog vele an-
- lere vogels, ledereen was vol lof
- ver die tocht. En ik heb veel ge-
iraat met Nico en vroeg of er op
J lloemwijk gekampeerd kon wor-
en. „Kom maar eens praten met
lijn moeder", zei hij. Ik had al
aak met schoolvriendinnen op de
feluwe gekampeerd en zag ons al
ip Texel met één of meerdere ten
en aan komen fietsen. Maar moe-
Ier Witte zei: „Jullie mogen wel
amperen in een leeg schapen-
loetje". En zij liet mij het houten
wisje zien. „En zouden wij dan
itro mogen hebben om matrassen
e vullen?" Dan kon. Wij mochten
iet pleetje van de boerderij gebrui-
an, maar moesten zelf voor wc-
lapier zorgen. De huur van het
loetje was f 10,- per jaar. Wij kon-
len melk en eieren in de boerderij
:open. Wat wil je nog meer?
rfet vier vriendinnen gingen wij
liezelfde zomer nog naar Texel,
la, op de fiets vanuit Amsterdam,
IOO kilometer tot Den Helder, kof-
ér achterop. Dan met de boot
laar Oudeschild en op de fiets
laar ons „boetje". Ik betaalde me
ieen 10 gulden en vroeg om het
itro. Onder veel gelach en genies
Hopten wij onze matrashoezen
ral. Fantastisch. Alle vier naast el-
taar en de vloer was vol. Wat slie
pen wij beroerd op die hobbelige
keiharde matrassen. Maar alla, wij
hadden een dak boven het hoofd.
Prachtig weer, maar na twee da
gen begon het flink te regenen. Er
zaten enkele kleine en één groot
gat in het dak. Ik bleef lachen om
die gezichten met slierten kletsnat
haar eromheen, maar mijn vrien
din Frieda was woest: „Jij idiote
optimist. Dit is geen doen. Ik ga
terug."
Gelukkig kwam de zon weer door
en de bloeiende narcis ergens in
een hoek fleurde ons weer op.
Overdag gingen twee matrassen
op elkaar en zaten wij tegenover
elkaar op onze „bank" te ontbijten
-heel eenvoudig, want veel geld
hadden wij niet. De afspraak was
geweest: wij nemen allemaal 10
gulden mee om levensmiddelen te
kopen en als de pot leeg is dan
gaan we terug. Dat wil zeggen we
hadden al de boot terug betaald
en als leeftocht op de terugreis na
men wij een half bruin brood mee.
Wie honger kreeg moest een stuk
uit het broodje scheuren.
In Alkmaar klopten wij op een
raam van een keuken van een sou
terrain en vroegen om water. Alle
maal een heel glas. Bekaf kwamen
wij dan thuis met onze bizarre ver
halen. Het was toch wel erg primi
tief geweest en toen ik op een dag
een advertentie zag: houten gara
ge, leverbaar voor 100 gulden met
alles erbij (ruitjes, ijzeren platen,
een deur en nog voor 32 gulden
extra een houten vloer), heb ik een
club opgericht van tien vriendin
nen. De eerste inleg van iedereen
was 15 gulden. Er moest immers
ook stopverf gekocht worden en
een primus met spiritus om te
kunnen koken. Verder namen wij
allemaal nog iets nuttigs voor on
ze rekening: een naaidoos,
schoenpoetsdoos, EHBO-doos
enz.
Op 14 maart 1936 werd ons Texel-
huis met hulp van onze goede stu
dievriend Berend als technicus in
elkaar gezet. Stel je voor, het staat
er nog steeds!! Ons huisje stond
op een weiland - wij hadden eerst
een bouwput gegraven (en palen
De emaille borden werden aange
geven, maar wat zag ik daar: ge
bakken oorwurmen als kromme
spijkers tussen de aardappelen!
Wij stonden vlak bij een groot dah-
liaveld, mooi om te zien, maar er
zaten tientallen oorwurmen in de
bloemen. Wj konden onze kostelij
ke warme maaltijd met weggooi
en, dus we visten onder het eten
Huisje .Oorwurm", 60 jaar oud....
geheid) waarop de vloer verankerd
werd. Toen de wanden overeind
stonden en één golfplaat vast
gespijkerd was, begon het te
sneeuwen. Met de armen om el
kaar heen stonden wij bibberend
onder het kleine dak. Johanna, de
boerin, kwam ons roepen: „Kom
bij ons binnen een kop chocolade
melk drinken". Wat een genot. Het
is gelukt de ramen dicht te krijgen,
zes ruitjes per raam. Wat waren
wij trots op ons mooie huisje!
Die nacht sliep Berend in de boer
derij. Het was erg koud geweest,
behalve onder zijn kin, daar had
zich de poes te slapen gelegd! De
eerste warme maaltijd bracht ons
een grote verrassing. Op mijn hur
ken gezeten bakte ik aardappelen.
de oorwurmen eruit. Wij gaven
ons huis de naam „In de vrolijke
oorwurm".
Omdat wij steeds weer op de
Texelboot kwamen herkende de
kapitein ons en zei dan tevreden:
„Daar zijn de meiden van de oor
wurm weer". Iedere dag maakten
wij fietstochten over het eiland en
over de mooie zandpaden in de
duinen. Ik herinner mij nog dat wij
puffend en steunend een heel
hoog duin opgefietst waren om
daarna met een rotvaart naar be
neden te sjesen.
Een speciale herinnering was dat
na enkele jaren in De Oorwurm te
zijn geweest, Johanna mij een
keer midden in de nacht uit bed
klopte. Ik had net mijn doctoraal
examen gedaan. „Wil je vader mis
schien een injectie komen geven,
hij heeft een astma-aanval en onze
dokter woont in de Cocksdorp. De
spuiten en ampullen liggen naast
zijn bed. Wil je alsjeblieft komen".
Ja hoor, slaapdronken met een jas
over mijn pyjama arts spelen.
Sindsdien gebeurde dat iedere va
kantie wel een keer.
Eén vriendin van onze club was
gymnastieklerares en beweerde
dat naaktzwemmen veel prettiger
was dan met een badpak. De an
deren voelden er niets voor, hoe
wel het bij Westerslag indertijd
doodstil was en wij best ongezien
over het strand konden lopen.
Maar op een dag zei Mies: „Trek je
badpak dan uit in zee, je zal voelen
hoe heerlijk het is zo onbelemmerd
te zwemmen". Om van het gezeur
af te zijn hebben wij dat toen ge
daan. Opeens een harde gil van
Frieda: „Ik ben mijn badpak kwijt,
een nieuw badpak, merk Tweka".
Stel je voor: wij hielpen al zwem
mend haar badpak zoeken, ver
foeiden Mies en vonden niets. Wij
brachten Frieda een badhanddoek
om over het strand naar onze
kleedplaats te komen. Zij besloot
bij de politie een verloren badpak
aan te geven. Ik was met haar
meegegaan. De agent schreef alle
gegevens op en vroeg: waar heb je
dat verloren. Frieda zei: in zee. Ik
vergeet het gezicht van die agent
nooit...
Kamperen toen en nu is niet met
elkaar te vergelijken, maar voor
ons was het weelde: een eigen
plek op een prachtig eiland. Primi
tief, ja, maar juist daardoor grote
pret en voldoening. Nu ik, zoals u
begrijpt, boven de 80 ben zou ik
dit niet meer willen en zou liever
een comfortabele bungalow kie
zen voor een vakantie of de keuri
ge logeerkamers op Bloemwijk,
waar we ons nog steeds thuis-
voelen.
Dr. Elsa Pereira-d'Oliveira
Bussum
In het Waddengebied is het afge
lopen twintig jaar steeds drukker
geworden. Ook pleziervaarders
weten het gebied vaker te vinden.
Verstoring van vogels is een ge
volg. Een onderzoek van Bernard
Spaans van het Instituut voor Bos
en Natuuronderzoek heeft echter
uitgewezen dat de dieren er ook
een wennen. Ze worden steeds
tammer.
Twee jaar geleden is een groot
schalig onderzoek begonnen naar
verstoring door recreatie in kust
gebieden. Er was behoefte aan
meer kennis over de gevolgen van
toeristische ontwikkelingen. De
economische kant wordt daarbij
ook meegenomen. Zo is ontdekt
dat toervaarders in het Waddenge
bied dagelijks gemiddeld meer dan
f140,- per boot uitgeven.
De verstoring van zeehonden door
Pleziervaarders is ook onderzocht.
Naar aanleiding van een advies
werd de afstand die tot deze die
ren moet worden gehouden veran
derd van 1500 in 1200 meter.
Het verstoringsonderzoek over
wadvogels (niet specifiek broe
dende exemplaren) is klaar. Er is
geobserveerd op verschillende
plaatsen in het waddengebied,
waaronder de noordkant van
Texel. Opvallend was dat roofvo
gels vaker voor verstoring zorgen
dan mensen. Daar staat echter te
genover dat door mensen ver
stoorde vogels meestal naar een
andere plaats terugvliegen, terwijl
de door roofvogels opgeschrokken
dieren na enige tijd hun voormali
ge rustplek weer opzoeken.
De duur van de verstoring varieer
de per vogelsoort. De wulp streek
na een minuut al weer neer, terwijl
de bonte strandloper wel vijf mi
nuten van de mik bleef. Duidelijk
was dat kleine vogels het meest
schrikken van roofvogels, eerder
de lucht in gaan en daar langer
blijven.
Er is ook gekeken naar de drukte
op de plekken waar de verstoring
plaatsvond. De Mokbaai werd als
druk meetpunt genomen, de Vlak
te van Kerken als redelijk rustig en
de Groninger kust als stil. Op de
meest drukke lokatie waren de vo
gels het tamst, wat erop wijst dat
ze wennen aan de aanwezigheid
van mensen. Onderzoeker Spaans
vraagt zich af of schuwe vogel
soorten inmiddels al zijn wegge
trokken naar rustiger soorten,
maar heeft daarvoor geen bewij
zen gevonden.
Ook deze winter verzorgt de
volkssterrenwacht weer de popu
laire cursus sterrenkunde in twaalf
lessen. Voorkennis is niet nodig
(ook niet strafbaar overigens), al
leen een beetje nieuwsgierigheid
naar wat de deelnemers letterlijk
boven het hoofd hangt.
De lessen worden gegeven op de
vrijdagavonden in „De Slinger" bij
EcoMare. De eerste bijeenkomst is
op 12 januari, aanvagn 19.30 uur.
Kosten bedragen f90,- inclusief
een handige draaibare sterren
kaart en een ringband met samen
vattingen en illustraties.
Aanmelding door overmaking van
het bedrag op postgiro 328248
t.n.v. Stichting Volkssterrenwacht
De Jager in Den Burg. Bellen kan
ook: tel. 314747.
Een bestuurder van een autobusje
die woensdag rond het middaguur
op de Laagwaalderweg de macht
over het stuur kwijtraakte, beland
de ter hoogte van hoeve Agricola
in een droge sloot. De chauffeur
week uit voor een vogel en raakte
na een stuurcorrectie in de berm,
waarna het voertuig kantelde. Vol
gens een buurtbewoonster komt
het herhaaldelijk voor dat op die
plek auto's in de slip raken. Dat
komt volgens haar doordat de
berm in de flauwe bocht een stuk
lager is dan het wegdek. Ze heeft
de gemeente in het verleden ver
zocht de berm ter plaatse te ver
harden met graskeien. Een
woordvoerder van de gemeente
zegde gistermiddag toe de situatie
in ogenschouw te nemen en in
dien nodig passende maatregelen
te treffen.
Een takelwagen sleept het gekantelde busje weg.
IFoto Merge Verberne)
Een 27-jarige Noor heeft dinsdag
ochtend rond 04.00 uur een ruit
vernield van de verkeerstoren van
Teso in Den Helder. Het betrof het
raam in de toegangsdeur op het
tweede opsteldek. Toen de politie
arriveerde - gewaarschuwd door
het inbraakalarm - stommelde de
man naar buiten. De zeeman bleek
Scandinavisch dronken, want een
maal óp het politiebureau wist hij
zich zo goed als niets van het
voorval te herinneren. De man
werd ter ontnuchtering ingesloten.
Aannemer Westerlaken was de
laagste inschrijver voor de bin
nenkort uit te voeren vernieuwing
van het plaveisel van Dorpsstraat
en een gedeelte Badweg in De
Koog.
Het bedrijf schreef in voor
f423.000,- exclusief btw. Nummer
2 was Daalder met f435.000,-; 3.
RWS Heerhugowaard met
f436.500,-; 4. De Vries vd Wiel
met f446.000,-; 5. Tatenhove met
f449.750,-; 6. Texel-Terro met
f459.000,-.
Genoemde bedragen hebben be
trekking op het aannemerswerk,
exclusief straatmeubilair, stenen
en andere materialen. De kosten
van het totale project liggen rond
de negen ton.
B en w hebben het werk nog niet
gegund.
De gemeente zal opnieuw op di
verse plaatsen voorzieningen tref
fen om minder-validen van dienst
te zijn. De f11.000,- die daarvoor
jaarlijks beschikbaar is, zal onder
andere worden besteed aan oprit
ten, bankjes en het verwijderen
van barrières.
Belangrijkste post is een bijdrage
van f3000,- voor een zg. trapbe-
klimmer, die op initiatief van de
Stichting Vakantiezorg Texel zal
worden gestationeerd bij de be
tonnen trap van De Slufter. Voor
het maken van vier opritten bij het
kruispunt Epelaan/Orchismient in
De Koog zal f2000,- worden uitge
trokken, voor een oprit in de
Ploosterstraat in De Cocksdorp
f500,- en voor het herstel van een
tegelpad in dezelfde omgeving
f1500,-. Bij de Kamerstraat/Or-
chismient in De Koog komen twee
opritten (f1000,-) en er worden
rustbankjes geplaatst bij de abri in
de Klimpstraat voor Het Eierland-
sche Huis in De Cocksdorp en
naast de Beatrixzaal in Den Burg.
Er komt een paaltje tussen de fiet
senrekken bij de AH supermarkt in
Den Burg, waardoor er geen
auto's meer langs kunnen. Op het
Schilderend ter hoogtp van num
mer 67 wordt een lantaarnpaal
verplaatst zodat rolstoelers over
het trottoir kunnen blijven rijden.
Aan het Slavisch Seminarium van
de Universiteit van Amsterdam is
Marielle Beers (24) geslaagd voor
het doctoraal examen Russische
taal- en letterkunde. Haar scriptie
gaat over het leven en werk van de
Russische schrijfster Marina Palej
uit Sint Petersburg.
De 20-jarige Leonie Gieles heeft in
„Noorderhaven" het diploma Z-
verpleegkundige behaald. Per 4 ja
nuari is zij werkzaam op het nieu
we Texel-project op de plaats van
de vroegere huishoudschool in
Den Burg.
Ria Buisman-Boom uit Oudeschild
slaagde als leidster kindercentra.
Via het leerlingwezen sector zorg
en welzijn volgde zij een opleiding.
Ria is werkzaam in kinderdagver
blijf De Kooterkeet in Oudeschild.
Uitslagen:
Sportshop-ABN/Amro 3-0; Uriot-Meubel-
huis Texel 0-3; Kobeko-Cocky's Kapsalon
2-1; 12 Balcken-Maarco Bouw 2-1; Taten
hove 1-P.C. de Krim 0-3; Paal 28/De Krim-
Paal 9 3-0; Tatenhove 2-Rabo 0-3;
Ecomare-LenR 2-1; Bosma-Nioz 0-3;
Smash '68-Jozef 3-0; TopTlen-Kruiswerk
3-0; de Rival-ABN/Amro 3-0; Visser
Bouw-Haarstudio 0-3; Durper Drup-
Zeilmakerij 3-0; Westerlaken-Klif 12 2-1;
Vespertma-Leydekkers 0-3; Eierlandsche
Huis-Question 1-2; lepe de Boer-Timmers
Bakkerij 2-1.
De wedstrijdleiding wenst ieder
een gezellige feestdagen en een
gezond en sportief 1996.
Ook in Oosterend worden diverse
lantaarnpalen verzet om ruim baan
te maken voor mensen in een
rolstoel.
De maatregelen zijn in volgorde
van urgentie voorgesteld door het
Inspraakplatform Minder-Validen.
Dat bestaat grotendeels uit min-
dervaliden, die de wenselijkheid in
de praktijk hebben ervaren. Het
verlanglijstje dat het Platform in
diende was nog aanzienlijk groter,
maar blijft in verband met het be
perkte budget liggen tot volgende
jaren.
