at ik zeggen wou...
lannen hebben meer water
nodig dan vrouwen...
Al zeventig jaar in
voetsporen Thijsse
Interessant open huis van PWN
TEXELSE 7 COURANT'
Uitzetting
Woede en onmacht
Uitzetting
Juttersplezier
start zondag
Defensie overweegt
afsluiting Mokweg
Hun koek was op
Papieren
Mook (82) raakt
nooit uitgekeken
op Gouden Boltje
itailezers
ens NIPO-cijfers gebruikt de
ddelde Nederlander dagelijks
liter drinkwater. Dat geldt ook
de gemiddelde Texelaar, hoe-
iver het algemeen de water-
umptie op het platteland lager
i in stedelijke gebieden. Merk-
dig is dat mannen dagelijks
Ier water meer nodig hebben
irouwen; de oorzaak is onbe-
Het daarbij uit de Hogeberg gehaalde
water wordt later weer teruggeperst,
conform de afspraken die zijn gericht
op het zo beperkt mogelijk houden
van wateronttrekking aan de bodem.
DINSDAG 11 JUNI 1996
en tientallen andere wetens-
Igheden waren zondag te ver-
n tijdens de open dag die het
hield ter gelegenheid van de
iruikneming van het vernieuwde
station aan de Westerweg
vas voor het eerst dat het PWN
dergelijks organiseerde en het
een schot in de roos. De hele
«erden door vijf medewerkers
tjes mensen door de gebouwen
en werd een prima indruk
«en wat er allemaal komt kijken
iets vanzelfsprekends als drink-
voorzienmg.
lemieuwde pompstation is ge
en volop in gebruik Alleen het
werk op het terrein voor het ge-
moet nog worden geplaatst. Als
over is wordt een officiële ope-
georganiseerd.
Zinker
tl pompstation eindigt de dub-
zuiker waarmee het gebruiks-
water vanaf het vasteland naar
Iwordt getransporteerd. Het
is oorspronkelijk afkomstig uit
jnen komt via het Ijsselmeer en
ompstation Andijk in de duinen
irgen terecht waar het door infil-
mde bodem geschikt wordt
kt voor consumptie. Door de
rsstroomt per uur 350 m3 maar
Het pompstation is maximaal geautomatiseerd en alle functies worden via het beeld
scherm bewaakt.
als er veel vraag is kan die hoeveel
heid tot 650 m3 worden opgevoerd
door de pompen in Den Helder har
der te laten draaien. Op het PWN-ter-
rein aan de Westerweg is een
voorraadbassin van 1860 m3 van
waaruit het water in het leidingnet
wordt geperst. Afhankelijk van de
vraag zijn daar één tot vier pompen
voor nodig.
Vooral door het toerisme fluctueert
die vraag op Texel zeer sterk 's Win
ters wordt op Texel 2580 m3 water
gebruikt, 's zomers 9260 m3. Het to
tale jaarverbruik op Texel is 1,5 mil
joen m3 In 1956 toen de waterleiding
op Texel van start ging was het nog
220 000 m3, een hoeveelheid die te
genwoordig in één wintermaand no
dig is.
Reserve
Op Texel is veel geïnvesteerd in de
bedri|fszekerheid van de drinkwater
voorziening. Als de elektriciteit uitvalt
komt onmiddellijk een noodaggregaat
van 240 kw in werking waardoor de
pompen gewoon doordraaien Zelfs
bij weigering van dit noodaggregaat
zit Texel nog niet zonder water, want
dan wordt energie gehaald uit een
partij accu's zodat de computers en
éen van de pompen nog een tijd kun
nen werken Mocht iets mis gaan met
de zinkers, dan wordt water gehaald
uit de Hogeberg via zeven pomp
putten bij de Leemkuil. Deze nood
voorziening is een waterwinsysteem
op zichzelf, waarbij gebruik wordt
gemaakt van een groot filter dat in
een apart gebouw van het pompsta
tion is ondergebracht. Gezien de
bedrijfszekerheid en waarborgen die
het gewone systeem biedt, wordt ver
wacht dat deze noodvoorziening
nooit gebruikt zal hoeven worden
Om de installatie in conditie te hou
den wordt deze af en toe beproefd.
Het oorspronkelijk waterwingebied bij
de Moksloot speelt geen enkele rol
meer, ook met in geval van nood. Alle
installaties zijn daar ontmanteld
Straks zachter
De nog vrij algemeen heersende op
vatting dat het drinkwater op Texel
„slecht" is sinds het van het vasteland
komt, wordt door de PWN-mensen
met kracht besteden. „Het voldoet
aan de eisen en die zijn in Nederland
zeer hoog", aldus chef Jan van der
Ploeg die zondag met zijn collega's
Theo Houterman, Theo Buren.
Willem van Leersum en Ad Boshuis
de rondleidingen verzorgde. „Het
water op Texel is in maar één opzicht
slechter dan vroeger Het is erg hard
15tot17DH Maar dat heeft de lang
ste tijd geduurd want het is de bedoe
ling eind 1998 in Bergen een centrale
onthardingsinstallatie in bedrijf te stel
len waardoor het water even zacht
wordt als vóór 1989 toen het drinkwa
ter op Texel nog voor een deel be
stond uit gedestilleerd zeewater"
Automatisch
Het waterleidingbedrijf is vergaand
geautomatiseerd. Handmatig regelen
van de apparatuur hoort tot het ver
leden en computers en beeldscher
men bepalen de sfeer. Zonder dat er
iemand een vinger naar hoeft uit te
steken wordt bijv. het hele
waterleidingnet op Texel op dezelfde
druk gehouden, wat betekent dat de
pompen steeds meer of minder wa
ter moeten toevoeren, afhankelijk van
het verbruik Tot het waterleiding
complex aan de Westerweg behoort
ook een werkplaats met fitterij, de
basis van de mensen die onder-
houds- en reparatiewerkzaamheden
uitvoeren aan het eilandelijke net
Een van de activiteiten is het een keer
per acht jaar vervangen van de 9000
watermeters die op Texel in gebruik
zijn.
Een groepje bezoekers wordt rondgeleid In de pompenruimte.
De bezoekers kregen zondag van alle
techniek in het pompstation een uit
stekende indruk en lieten zich daar
bij de consumpties goed smaken.
De Texelse jeugdbrandweer zorgde
voor amusement op het terrein door
het verzorgen van demonstraties. De
tien junioren en tien aspiranten kwa
men twee keer in actie, waarbij ze lie-
(Foto 5 Harry öe Graal)
ten zien hoe ze optreden tegen een
denkbeeldige brand.
De jonge brandbestrijders gaan in Juli
naar Oostenrijk om daar gedurende
drie dagen deel te nemen aan inter
nationale jeugdbrandweerwedstrij-
den. Om een goed figuur te slaan zal
de komende weken intensiever wor
den geoefend dan gewoonlijk Elke
week komt het korps bij elkaar.
Itechten in deze krant over de
ii»5«an het gezin Mardanian,
nakkelijk de indruk ontstaan
Heëngrijkste vraag is of de
ogendienst wel juist heeft
hfeij. Als zijdelings betrokkene
■sterk de indruk dat de mensen
(Vreemdelingendienst hebben
iswal binnen hun mogelijkhe-
igom het gezin Mardanian de
lig een veilige uitweg naar Ca-
|set te ontnemenHet is jammer
vhet toch verkeerd is gelopen,
■eer Nijboer van de Vreem-
lendienst zijn toevlucht neemt
(waarheden over de immigra-
■cedure om het onbarmhartige
(ter van deze uitzetting te
Jezelen. Echter, behalve dat valt
(eemdelmgendienst met zo veel
Men.
Ie 'schuld' dan bij de Immigratie
Jaturalisatie Dienst (IND) in Den
de instelling waar de Vreemde-
"dienst opdrachten van krijgt?
pik heeft de IND zich er niet
pan op de hoogte gesteld hoe-
immigratieprocedure al was
betuigt dat van een schandalig
pe omgang met zaken die voor
die het betreft letterlijk van
Jsbelang zijn. Het kan ook zijn
Je IND vond dat de maat vol was
pl uitstel van de uitzetting met
Ie weken er met meer bij kon. In
pval getuigt die beslissing van
jardvochtigheid die ik in een land
p onze met voor mogelijk had
piden.
('zelfs als de IND veel valt te
l'en, dan nog mogen we niet
pan dat deze instelling onder
politieke druk staat. De
secretaris die gaat over asiel-
I1 wordt regelmatig onder druk
(door kamerleden als Bolkestein
e Hoop Schetter om de regels
l van asielzoekers op-
1 aan te scherpen. En instel-
IND moeten er dan maar
forgen dat er inderdaad minder
[en worden toegelaten.
Ptici die aandringen op ver
ging van de regels doen dat uit
(van hun kiezers. Immers, een
fierheid van de bevolking vindt
['nu al te veel buitenlanders in
pnd zijn. De uitzetting van het
(Mardanian laat zien welke ge-
In die overtuiging kan hebben,
fenkt dat een politiek die uitgaat
jat idee dat ons land 'vol' is, al-
Jmaar inhoudt dat er wat meer
mische gelukzoekers het land
In uitgezet, houdt zichzelf voor
r Nee. het gaat ook om aardi-
TCedwillende en hardwerkende
fan als Kolia Mardanian die hun
l'n doodsangst zijn ontvlucht,
I'for wie de redenen van hun
(niet vallen binnen de hier gel-
fa'egels voor toelating.
der>kt dat het geval van het
T Mardanian heel anders is dan
l,e gevallen waarin tot uitzetting
overgegaan, houdt zichzelf
e9ek Het verschil met al die
Ruiten «erantwoordelijkheid \~an de redactie
voor ons naamloze asielzoekers uit
het centrum in De Koog, is vooral dat
Kolia en Zarui Mardanian toevallig
een gewoon huis toegewezen kre
gen Daardoor raakten ze geïnte
greerd in onzesamenleving en daarJ
door veroorzaakt hun uitzetting een
golf van verontwaardiging, terwijl
uitzettingen uit de Koog voor de
meesten van ons onopgemerkt voor
bij gaan. De ellende en de angst van
degenen die worden uitgezet is er met
minder om.
Kortom, iedereen die geschokt en
verontwaardigd is over deze uitzet
ting zou zich niet alleen, en zelfs met
in de eerste plaats, moeten afvragen
of politie en justitie iets te verwijten
valt, maar ook of hij of zij misschien
zelf mee verantwoordelijk is voor
gebeurtenissen als deze. Om aan te
sluiten bij de brief van de heer
Barnard in de Texelse Courant van 7
juni' Ja, na 51 jaar kan deportatie
weer, maar nu op grond van demo
cratisch genomen besluiten.
T. Olthof
Den Burg
Woede en onmacht, dat waren de
gevoelens die me bekropen bij het le
zen over de uitzetting van het gezin
Mardanian. De schijnheiligheid van
de mensen in uniform, die alleen
maar orders uitvoerden (waar heb
ben we dat meer gehoord?) maar er
wel moeite mee hadden! Maar ja, or
ders zijn orders, nietwaar? Wel eens
van een eigen geweten gehoord, he
ren'
En waar was ons aller burgervader in
de nacht van dinsdag op woensdag'
Als hoofd van de politie wist hij hier
toch van? Dit was een gouden kans
om eens wat zinnigs te doen voor één
van onze medeburgers. Maar de heer
Van Rappard was helaas niet voor
commentaar te bereiken
Nou, de burgers van Texel zijn te
allen tijde te bereiken voor commen
taar op deze misselijkmakende ge
schiedenis. Wij zijn namelijk WOE
DEND! Want hadden wij Texelaars
hiervan geweten, dan hadden ze
deze mensen met zonder slag ot
stoot de boot op gekregen, dat ver
zeker ik jullie.
Suzan Boom.
Oudeschild
Naschrift: Volgens de nieuwe politie
wet is burgemeester Van Rappard
geen hoofd der plaatselijke politie en
ook heeft hij geen rol in het kader van
de vreemdelingen-wetgeving. De ver
antwoordelijkheid hiervoor berust bij
de districtschef van de politie. De
burgemeester werd, zoals in het arti
kel was te lezen, pas woensdag op de
hoogte gesteld. Hij was dus met tevo
ren geïnformeerd Wij konden hem
donderdag overdag niet te spreken
krijgen, 's Avonds heeft hij wel con
tact met de redactie gezocht, maar de
betrokken journalist was met bereik
baar zodat het niet tot aanpassing
van de tekst heeft geleid. Voor een
reactie van de burgemeester zie het
artikel elders in deze krant. - Red.
Als ik het artikel in de TC over de uit
zetting van het Armeense gezin lees,
dan word ik ten eerste verschrikkelijk
kwaad. Ten tweede komt er een pe
riode die ik het allerliefste uit mijn
geheugen zou willen branden weer
naar boven. Deze methode van uit
zetting doet mij namelijk heel erg den
ken aan 1940-45 toen een nachtelijke
overval heel gewoon was
Nu, in 1996, had ik dit in een staat die
zich christelijk noemt met meer ver
wacht. En hoe vaak de heer Willem
Nijboer van de vreemdelingenpolitie
ook mag beweren „dat hij opdracht
had" en dat zal best zo wezen, maar
deze kreet heb ik meer gehoord, na
melijk in 1946 bij het tribunaal in
Neurenberg: „ik ben onschuldig, be
vel is bevel."
Maar degene die uiteindelijk de op
dracht hiertoe geeft, blijft zoals ge
woonlijk buiten schot. Hebben de
politie en de Vreemdelingendienst
dan nog niets geleerd of zijn het jon
gens die een bevel klakkeloos uitvoe
ren zonder zelf te denken' En vluch
ten van dit eiland? Kom nou Ik denk,
en ik hoop met mij nog heel veel
Texelaars, dat ze dit kunstje met nog
eens uithalen of ze zullen met een
heel peloton ME moeten verschijnen.
En dan moeten ze nog bedenken dat
het Marsdiep wel heel erg diep is
Ik hoop dat onze burgemeester van
deze actie met op de hoogte was om
zoiets in zijn gemeente te laten ge
beuren. Zo wel, dan hoort hij hier niet
thuis. Texelaars, En ik hoop dat ik mij
Tijdens het Texelweekend op De
Krim wordt eep nieuwe toeris
tische activiteit gelanceerd:
juttersplezier. Maarten Boon gaat
met zijn twee Shires (hele grote
Engelse paarden) Wodan en Donar
voor een wagen tochten langs het
strand maken en verhalen vertel
len. Er kunnen ongeveer 25 men
sen per keer mee.
Het is niet alleen Texelweekend,
maar zondag is het tevens vaderdag.
Kinderen kunnen hun vader aanmel
den voor een tocht met de
juttersplezier, die om 12.30 uur start
bij Paal 0 op De Krim. Opgeven kan
bij de receptie van het vakantie
centrum.
Na deze introductie zal Maarten het
hele seizoen iedere zondag, maan
dag. dinsdag en woensdag een tocht
maken met zijn paarden. Hij vertrekt
steeds vanaf De Krim een boekingen
lopen via de receptie. De starttijd va
rieert. want die hangt af van het tij. De
deelnemers moeten zelf ook nog in
actie komen: bij paal 28 moet ieder
een van de wagen af en duwen in
verband met het mulle zand.
Defensie overweegt een gedeelte
van de Mokweg voor gemotoriseerd
verkeer af te sluiten. Dat antwoordde
wethouder Schilling gisteravond tij
dens de raadsvergadering op een
vraag van het verontruste raadslid
Erna Eelman (VVD) Zij vermoedde
dat het ging om een maatregel in het
kader van de Nationaal Park-status
van de Texelse duinen. Dat is echter
niet zo. Volgens burgemeester Van
Rappard staat het voornemen van
Defensie op gespannen voet met het
gemeentelijk beleid inzake het buiten
gebied. Hij zal de kwestie met de
commandant van de Dourlein-ka-
zerne opnemen tijdens de eerstko
mende bijeenkomst van de Hors-
beheersgroep.
Spaans bezoek. Op de Joost
Dourleinkazerne zijn momenteel twee
Spaanse officieren te gast. Nederland
en Spanje zijn samen betrokken bij de
bouw van twee amfibische transport
schepen Daar kunnen landingsboten
in worden vervoerd. De Spanjaarden
vertrekken morgen weer
na 42 jaar hier toe mag rekenen, ne
men deze gang van zaken niet. Uit
zetting na de wettelijke procedure?
Oké, maar geen nachtelijke overval
waarbij de kinderen zelfs hun speel
goed met mee mogen nemen.
Rienk Gaasbeek.
Den Burg
Vaak werden ze 's avonds opge
haald. Veel van m'n vriendjes ver
dwenen plotseling, zo ook onze bu
ren.
Meestal gingen ze rustig mee met de
Hollandse politieagenten. Ze zouden
op transport gesteld worden, eerst
richting Duitsland en dan verder naar
het oosten Wat hen daar te wachten
stond Ach, volgens de regering was
het daar veilig en als je maar flink de
handen uit de mouwen steekt, kom je
een heel eind. Zo was het nu eenmaal
door de overheid beslist, dit vraagstuk
moest nu maar eens met daadkracht
worden opgelost
Er waren agenten die vonden hel
maar klotewerk. Maar ja, als ze wei
gerden konden ze zich de volgende
dag bij hun baas melden en dan
zwaaide er wat hoor!
Dan had je nog de houding van som
mige buurtbewoners die over hun
werk een rel wilden schoppen. Die
mensen op hun lijst wilden toch zelf
niet weg en dan maar doorgaan tot
het gaatje Terwijl ze nota bene een
organisatie hadden die de papierboel
voor hen regelde! Dat rel-gedoe
moest worden gesust. Het zou de
goede verstandhouding met de be
voegde autoriteiten maar kunnen ver
storen.
Zulke snelle acties waren nu eenmaal
nodig, anders bestond het risico dat
ze gingen onderduiken en dan kon je
zomaar een illegaal circuit krijgen bin
nen Nederland. Stel je voor.
Natuurlijk waren er bij het afvoeren
wel eens wat emotionele momenten
en sommige mensen waren aanvan
kelijk wel eens wat recalcitrant
Maar tja, ook al was het met hun fa
voriete klus, het werk moest gedaan
worden en daarom stonden, echt niet
van harte hoor, de politie en het tram
personeel en/oor klaar, zoals ook de
Mensen worden ongewaarschuwd,
heimelijk, in de nacht opgeschrikt,
opgepakt, gevangen en over
duizenden kilometers vervoerd
Omdat ze enige papieren met
konden bemachtigen. Papieren die
ik niet eens hoef te bezitten.
Een licht schuwe overheid
De daadwerkelijke ontvoerders die
zich om welke reden dan ook
voor dit werk lenen.
En ik' Ich hab' es nicht gewuszt.
Maar dat pleit mij niet vrij.
Ergens ben ik mede schuldig.
Geen papieren. Geen deportatie.
L. Barnard.
Oosterend.
mannen van de NS. Ook zij gingen
ervoor, want: „Ordnung muss sein"
was terecht het devies van onze grote
baas in het nieuwe Europa en daar
hadden wij ons maar aan te houden.
Redenen genoeg dus voor de men
sen die plichtsgetrouw dit zware, o zo
ondankbare, maar noodzakelijke
werk moesten doen. maar ook voor
de achterblijvers die daarvan getuige
waren om hun gedachten maar snel
wat te verzetten en afleiding te zoe
ken bij koning Voetbal' Een mens kan
nou eenmaal met al het leed van de
wereld op z'n schouders dragen. Zo
is het toch'
Dat kon best nog wel eens een span
nende strijd worden om het lands
kampioenschap tussen ADO en
AGOVVi Helaas kampte Ajax tijdelijk
met een spelerstekort
Schreef ik nu over 1942 of 1996'
Amsterdam-T ransvaalbuurt of Texel-
Den Burg? Soms gaan gebeurtenis
sen sprekend op elkaar lijken...
Bert Stoer,
De Koog
De jonge Kees Mook fietste in 1926
met zijn broertje vanuit hun woon
plaats Amsterdam naar Texel om
met Jac. P. Thijsse's Verkade-al-
bum in de hand het eiland te ver
kennen. Net als de grote natuur
kenner bleef Mook het Gouden
Boltje zijn hele leven trouw. In ze
ventig jaar moest hij slechts de
laatste twee oorlogsjaren over
slaan. Afgelopen weekend vierde
de nu 82-jarige Texel-liefhebber
zijn jubileum.
„Texel is een fantastisch eiland, je
hebt hier alles", verklaart Mook, ge
zeten op het zonnige terras van ho
tel Molenbos, zijn 70-jarige vakantie
liefde. Dat viel hem die allereerste
keer al op. Met zijn broertje van tien
fietste hij negentig kilometer langs het
Noordhollands kanaal om op de boot
naar Oudeschild te stappen. „We
sliepen in de jeugdherberg op de
Hogeberg De vader van de herberg
was bollenboer, wij mochten meehel
pen met pellen. Bij slecht weer was
dat best leuk."
Het jeugdige tweetal ging letterlijk in
de voetsporen van Thijsse het eiland
rond. ,,De verhalen van Thijsse wa
ren voor ons de aanleiding om naar
Texel te gaan. Éénmaal zijn we met
z'n tweetjes helemaal langs de zee
kant gelopen. Op een gegeven mo
ment werden we verrast door opko
mend water en raakten we vast op
een zandplaat in de buurt van de
Mok. Gelukkig kwamen mensen van
het vliegkamp op ons hulpgeroep af
Ze brachten ons in veiligheid en ga
ven ons droge kleren. Nee. over dat
gevaar schreef Thijsse niet Maar ik
heb het hem met kwalijk genomen,
want telkens als ik naar Texel ga lees
ik zijn album weer door. Die man
heeft wat ontdekt zeg."
Fiets op slot
Het Texel van de jaren twintig ver
schilt natuurlijk hemelsbreed van het
huidige Texel. Mook toont zich be
paald met teleurgesteld over de ont
wikkelingen „We kijken elk jaar weer
wat er is veranderd. Nou, dat valt best
mee Alleen is het jammer dat er te
genwoordig zoveel is afgesloten.
Vroeger zag je nooit prikkeldraad."
„En wat ook is veranderd, is dat je je
fiets nu wél op slot moet zetten. In de
jaren twintig gingen m n broertje en ik
naar de Groeneplaats, die vol scha
pen stond, en zetten onze fietsen op
slot. Een Texelaar vroeg ons:
'Waarom doen jullie dat? Er wordt
hier niks gepikt. En als het wèl ge
beurt. pakken we ze bij de bootToen
we daarna naar de duinen gingen, lie
ten we onze fietsen onafgesloten
achter En inderdaad, toen we terug
kwamen stonden ze er nog
Apart slapen
De eerste jaren kwam Mook steeds
met zijn broer, daarna logeerden ze
met hun ouders in hotel Tubantia en
nadat hij was getrouwd bezocht hij
hgt eiland met zijn vrouw en twee kin
deren. „De eerste jaren in De Linde
boom. Een ouderwets hotel, met het
toilet op de gang Door het gebrek
aan comfort beviel dat met zo goed.
Toch kozen we voor iets nóg
soberders, in de schuur van Boon
aan de Vuurtorenweg. Mannen en
vrouwen moesten daar apart slapen,
zelfs als je getrouwd was."
Slechts de laatste twee jaren van de
oorlog reisde Mook in verband met de
bezetting met naar Texel. Het gezin
woonde destijds in Haarlem „In de
hongerwinter hebben we het slecht
gehad Gelukkig kon pa soms tarwe
ritselen, maar ik heb ook éénmaal
bloembollen gegeten. Dat was iets
verschrikkelijks
Meerdere keren
De twee gemiste jaren wist Mook na
de oorlog ruimschoots te compense
ren. Vaak kwam hij meerdere keren
per jaar. Ook na het overlijden van
zijn eerste vrouw bleef hij Texel be
zoeken. In 1970 kwam hij voor het
eerst met zijn tweede, huidige echt
genote, de nu 57-jarige Filipijnse Naty
Otico. Mook vertelt hoe hij haar heen
leren kennen in een Haarlems zie
kenhuis; hij was patiënt, zij verpleeg
kundige „Ze weigerde me naar bui
ten te brengen, omdat ze van een
andere afdeling was Ik dacht 'Wat
een kreng' Maar later leerde ik haar
beter kennen."
Nog steeds vieren ze elk jaar samen
de dag dat ze voor het eerst op Texel
kwamen, 14jum 1970. „Ik móest haar
Texel laten zien", vertelt Mook. „Zij
vindt het hier ook heerlijk, vooral het
strand Mijn favoriete plek is het bos,
lekker wandelen en picknicken Ik kan
ook uren op het vliegveld doorbren
gen. daar is altijd wat te zien
Andere eilanden
De afgelopen tien jaar is het paar
verknocht geraakt aan hotel Molen
bos bij De Cocksdorp Het is zo on
geveer het meest noordelijke plekje
waar Mook in zijn lange leven is ge
weest. Voor andere vakanties ging hij
steeds zuidwaarts: o a Spanje. Oos
tenrijk en Italië Alleen in Engeland
kwam hij „hoger". .Op de andere
Waddeneilanden ben ik nooit ge
weest Alleen één keer heel eventjes
op Schiermonnikoog, dat telt eigen
lijk niet mee. Ik heb er nooit behoefte
aan gehad. Texel is gewoon het
mooist en meest gevarieerd.
Frans Hopman
