Voorlopig varen we
alleen nog met Teso"
Struisvogels voelen
zich thuis op Texel
Zeiltocht vol mooie en moeilijke momenten
Bijzonder transport baart opzien
TEXELSE f couRANT-
leke en Pieter
noten van vier
jaar vrijheid
Sancties horecazaken
Rebecca wordt
niet uitgepond
College denkt aan
60 km-zones
DINSDAG 19 AUGUSTUS 1997
jaar geleden vertrokken ze om zeilend de wereld te ver
en. Zondagmiddag voeren Ineke Reitsma en Pieter Eissen
de haven van Oudeschild in. Bruin verbrand en vele erva-
n rijker. Van de kale armoede op de Kaapverdische Eilan-
lotde groene weelde van Martinique. En vooral veel, heel
water: 20.000 km in totaal, waaronder viermaal de over
man de Atlantische Oceaan. Genoten van de vrijheid, maar
met het oude vertrouwde: „Zalig om terug te zijn op
lijn blij dat we het hebben ge-
Velen hebben dezelfde
maar doen het niet. Wij
en onze banen opgezegd en
gegaan. Voor zo'n zeiltocht
i we nog relatief jong, fysiek
sn we het aan. Al hadden we
igenlijk tien jaar eerder moe-
oen. Maar gelukkig is het er
'as tien jaar later van geko-
Nu hebben we nog tijd om an-
dingen te doen."
d in de zon op het dek van hun
'aran „Zeekameel" blikken
(54) en Pieter (52) tevreden
op het grote avontuur. Tussen
ligt Astor, de zacht behaarde
tond, die hen de hele reis heeft
told. „Hij heeft zich fantastisch
"den en was onze grote steun
|e tijdens de reis ellendig
kwam hij lekker dicht bij je lig-
tn op de angstige momenten
Wj stijf tegen ons aan. Aan
tathij voortdurend met een lijn
odat was maar goed ook. Want
dolfijnen ziet, zou hij er zó naar
"on duiken."
De reis begon op 7 juli 1993 „We zijn
weggegaan met de gedachte van: we
zien wel. Geen vaste plannen of het
doel om een echte wereldreis te ma
ken. We zochten de vrijheid, wilden
anders leven dan we gewend waren."
Pieter zeilt al vanaf zijn 14e jaar. maar
had nog niet vaak 's nachts gevaren.
„De eerste week voeren we alleen
overdag en hadden constant zuid
westen wind tegen We gingen bij
IJmuiden de haven uit en doken er bij
Scheveningen alweer in."
Dat bleef zo tot de Golf van Biskaje,
waar ze de eerste storm kregen toen
ze drie etmalen doorzeilden. „De
derde dag waaide dat het rookte.
Enorm hoge golven. De volgende
ochtend was de wind gaan liggen, we
hadden de motor nodig om de
Spaanse havenplaats La Coruna te
bereiken. Spanje rook als een oude
klerenkast die openging We jankten
van emotie, blij dat we er waren. Het
was maar goed ook dat we in veilige
haven lagen, want de wind trok weer
aan tot kracht tien."
Droomeilandje
Langzaam zakten ze af naar Portu
gal, waar ze diverse havens aande
den. Eigenlijk wilden Ineke en Pieter
via de Canarische Eilanden naar „de
west", maar ze besloten de
Portugese kust verder te volgen. Voor
de kust bij Faro ontdekten ze een
zó nietig..." De Zeekameel op de Atlantische Oceaan.
(Foto Ineko Reitsma)
Astor gluurt door een patrijspoortje naar
de keuken. De hond was populair bij
velen, maar mocht op Britse eilanden niet
van boord. (Foto Ineko Reitsma)
droomeilandje- Culatra. „We waren
meteen hartstikke verliefd en hebben
er overwinterd in een beschutte la
gune, hoog op het strand."
Nadat ze nog even naar Nederland
waren gevlogen, maakten ze in het
voorjaar van '94 met hun boot een
tocht over de Guadiana. de grens
rivier tussen Portugal en Spanje. Het
prachtige landschap was een genot
voor wandelliefhebber Pieter, terwijl
Ineke in de Portugese stadjes contac
ten legde met de vriendelijke bevol
king Ze was de taal inmiddels rede
lijk machtig. Later tijdens de reis
kwam haar dat in voormalige
Portugese kolonies nog goed van
pas.
Disney-decor
Na deze ontspannen periode kregen
Ineke en Pieter de kriebels: het was
tijd om de zee op te gaan. Ze zetten
koers naar Porto Santo, een eiland bij
Madeira. „Een rotreis. Onderweg
stond stond er opeens eenjaag wa
ter in het toilet. We zagen ons al naar
de bodem afborrelen Pieter wist de
oorzaak eigenhandig te verhelpen;
tijdens de verdere reis zou de
„Zeekameel" geen last meer hebben
van binnendringend zeewater.
Porto Santo deed deze slechte erva
ring in één klap vergeten. „Wat een
prachtige rotsen, net een Disney-de
cor. Zo'n aanblik zie je alleen vanuit
zee. De wereld ziet er anders uit
vanaf een boot. Aankomen is het
allermooiste. De spanning van die
onbekende kust die voor je opdoemt
en de blijdschap dat je weer land en
mensen ziet."
Arm en aardig
Via Madeira zeilden ze naar de
Canarische Eilanden. Op Tenerife
ontmoetten ze Texelaar Nico Evers,
wiens ouders daar een vakantiehuis
hebben Uit Nederland had hij post en
reserve-onderdelen meegenomen.
In oktober '94 staken Ineke en Pieter
over naar de Kaapverdische Eilanden
voor de kust van West-Afrika. Ze
kwamen in een volkomen andere
wereld terecht. „Het eiland Sal leek
wel de achterkant van de maan:
droog en dor. De zwarte bevolking
was verschrikkelijk arm en héél aar
dig. Vrouwen dragen zware lasten op
het hoofd. Openbaar vervoer is er
niet, maar liften is geen probleem."
Het eiland Boa Vista maakte even
eens indruk. „Daar zeilen de vissers
boten nog. Je hebt er oude winkeltjes
en markten, sommige huizen zijn
opgetrokken in oud-Portugese kolo
niale stijl, maar ook hebben we hut
jes en krottenwijken gezien. De sfeer
op de Kaapverden sprak ons enorm
aan. Totaal niet toeristisch en dat was
wat we zochten."
Oceaan
Trek om het Afrikaanse vasteland
aan te doen, hadden ze niet. „Daar
van hadden we ook niet zulke goede
verhalen gehoord Waarom zouden
we problemen opzoeken? We maak
ten tenslotte een reis voor ons ple
zier."
Hoogste tijd dus om de oceaan over
te steken, richting Carabisch gebied.
De negentien dagen durende reis
verliep prima. „Er stond weinig wind
en het werd steeds warmer. Op een
gegeven moment trokken we al onze
kleren uit en liepen dag en nacht
bloot."
Op een stikdonkere nacht lichtte de
zee. Ineke, die de wacht had, zag
opeens een grote lichtgevende vlek.
„O jee, een walvis, dacht ik. Maar het
bleken allemaal lichtgevende diertjes
te zijn, schitterend. Tijdens de reis
zagen we ook zaklantaarnvissen, die
gaven een hele bundel licht. En elke
dag lagen een paar vliegende vissen
aan dek. Astor snuffelde ze op We
hebben ze voor hem gekookt, maar
na drie vissen had-ie geen trek
meer."
Voorraad
Voldoende voorraad inslaan bleek
een probleem. Op het Canarische
eiland Gomera hadden ze ingekocht
voor de oceaanreis, maar een maand
later op de Kaapverden was Astor's
voer al op. Van de vissers kochten ze
daarom tonijn, die door Ineke in pot
ten werd ingemaakt.
Op de oceaan raakten kaas, chocola,
bier en andere lekkernijen op en ont
dekten ze dat er torren in meel en
macaroni tot leven waren gekomen.
„Om brood te bakken moest ik het
meel eerst zeven. In het vervolg van
de reis hebben we steeds gezorgd
Pieter, Astor en Ineke weer veilig terug in de Oudeschilder haven. ..Voorlopig hebben we genoeg gevaren."
voor drie maanden voedsel."
Mooie vrouwen
In het Caraïbisch gebied gingen ze
met naar de Engelse eilanden, omdat
daar de honden met van boord mo
gen. Men riskeert zelfs dat de dieren
daar worden doodgeschoten. Van
daar dat Ineke en Pieter voor anker
gingen bij het Franse eiland Marti
nique. „Mooi groen, vissers met race-
boten, welvarend", schetsen ze. „En
mooie vrouwen", voegt Pieter er aan
toe. „Maar de mannen zijn er de
baas", zegt Ineke Zij had tijdens de
reis veel belangstelling voor de wijze
waarop vrouwen leven. „Buiten Ne
derland ben je als dier en vrouw aan
de goden overgeleverd", luidt haar
conclusie „De vrouwen doen het
werk, terwijl de mannen in de kroeg
zitten. Ik heb daar wel met vrouwen
over gesproken. Ze vinden het niet
leuk. maar kunnen er niets aan ver
anderen. Zo is het nou eenmaal altijd
geweest en zo zal het altijd wel blij
ven."
Troep
Na Martinique, waar Pieter een vul
kaan beklom die begin deze eeuw
een hele stad verwoestte, zeilden ze
via lie des Saintes en Guadeloupe
naar Sint Eustachius. „We verwacht
ten een Hollands eiland, maar de
voertaal was Engels en betalen deed
je in dollars. En wat een troep. De
tuinen lagen vol afval en op de kerk
hoven wemelde het van de geiten."
Sint Maarten was al niet veel beter.
„Na de orkaan zijn we er nog eens
teruggegaan. Toen was het net zo'n
grote bende." Wel ontmoetten ze Ria
en Joop Groeskamp uit Den Hoorn,
die daar enkele jaren woonden. „We
dachten dat ze op een ander eiland
woonden. Plotseling viel Ria mij tij
dens het winkelen om de hals", ver
telt Ineke, die er in de haven van Sint
Maarten een kapperspraktijkje op na
hield „Op Texel had Cocky mij Pieter
leren knippen. Voor vijf dollar konden
zeilers bij mij terecht. Eén keer had ik
een ontevreden klant, omdat ik zijn
lelijke bakkebaarden eraf had ge
snoeid
Zonsondergangen
In de Caribean besloten Ineke en
Pieter definitief van een reis rond de
wereld af te zien. „We hadden de
witte stranden en palmen wel gezien
en hadden ook geen zin meer in
enorme afstanden overzee De hond
mag niet overal van boord. In Austra
lië en Nieuw Zeeland moet je ervoor
betalen en komt elke week een
dierenarts aan boord."
Daarom staken ze de Atlantische
Oceaan weer over, naar de Azoren,
Door de ongunstige weersomstandig
heden (steeds wind tegen en een
zware storm 200 mijl voor de Azoren)
duurde deze tocht echter liefst 29
dagen „Sommigen vinden het
geweldig, al dat blauw. Je ziet wel
prachtige zonsopkomsten en -onder-
gangen, maar als je die tien dagen
achter elkaar hebt gezien, is het mooi
genoeg
Ineke: „Je slaapt, eet en leest, ik heb
een paar truien gebreid. Heel saai En
eng. Als iemand overboord slaat op
de oceaan, is hij er geweest. Je voelt
je zo nietig Mensen die zeggen dat
ze nooit bang zijn, zijn gek of ze lie
gen."
Hortentia's
De Azoren. een Portugese eilanden
groep, vergoedden echter alles „Ki
lometers hortentia's langs de wegen
en het gras was er zo groen als op
Texel."
Uiteindelijk kozen ze toch weer voor
een overwintering op het eiland
Culatra voor de Portugese kust.
Hierna wilden ze de Middellandse
Zee verkennen, maar ze zagen zo
veel bejaarde Engelse plezier-
vaarders voorbij komen dat ze er
maar vanaf zagen. Ze waren nog met
uitgereisd en gingen via de Canaries
en de Kaapverden op weg naar Suri
name.
Vanaf Sal maakten ze de oversteek,
maar bij Zuid-Amerika blééf het maar
waaien. De harde wind stond recht op
de kust en de zeebodem steeg van
een paar kilometer diep plotseling
naar veertig meter. Met windkracht 7
a 8 zou er een stevige branding staan
en dat durfden ze niet aan.
Daarom wijzigden ze de koers en
maakten dezelfde rondreis door het
Caraïbisch gebied als de eerste keer.
„Dat voelde als een thuiskomst We
werden uitgenodigd op feesten en
mochten auto's lenen. Op Sint Maar
ten ontmoetten we oud-Texelaar
Niels Alderlieste, die op het mooiste
plekje van het eiland woont. Ook heb
ben Jook en Karin Nauta ons daar
opgezocht."
Welkom thuis
Langzamerhand werd het tijd voor de
thuisreis. Het was mooi geweest en
ze verlangden naar Texel. Via de
Azoren (waar Pieter walvissen van
nabij bekeek en zijn arm uit de kom
schoot bij de afdaling van een vul
kaan). Frankrijk en Oostende, bereik
ten ze zondag op het eind van de
middag de haven van Oudeschild
Kennissen en leden van de
watersportvereniging stonden op de
kade om hen welkom thuis te heten
Na vier jaar hadden ze gelukkig nog
hun huisje aan de Kogerstraat
„Heerlijk om zo'n vast punt te heb
ben, dan voel je je niet zo ontheemd.
Maandag zijn we meteen achter een
auto en telefoon aangegaan en heb
ben een bed gekocht.
De 12,5 meter lange en 5,6 meter
brede „Zeekameel" is nu te koop.
„Voorlopig hebben we genoeg geva
ren. Dit schip hebben we gekocht om
deze reis te kunnen maken Nu is het
tijd om andere dingen te doen. Wa
ter hebben we genoeg gezien, voorlo
pig varen we alleen nog met Teso.
Frans Hopman
struisvogels. Het vlees van deze
dieren raakt steeds meer in trek Van
Zuilen besloot zo'n zeventig jonge
exemplaren te kopen Aanvankelijk
zouden die vóór de zomer komen.
„Dat was even lastig Het was
namelijk nogal koud geweest in het
vroege voorjaar en dan leggen ze
slecht. We hadden enkele vaste
gasten van onze camping echter
verteld dat we deze zomer struisvo
gels zouden hebben. Ze kwamen
gelijk vragen, maar we moesten ze
helaas teleurstellen."
Overtocht
Dit weekend was het eindelijk zover.
Omdat de dieren stressgevoelig zijn
en het overdag erg warm was,
besloot Van Zuilen 's nachts te rijden.
Hij vertrok vrijdag richting Apeldoorn
met een veewagen van Leen
Eelman. Na een kort nachtje werden
de vogels ingeladen en reed Van
Zuilen met twee medewerkers van
het bedrijf naar de boot. De overtocht
zorgde voor lichte paniek onder de
langnekken' „Vooral op de vreemde
geluiden reageerden ze. En boven
dien werd het, ondanks het vroege
uur, toch al aardig warm in de
wagen", aldus één van de deskundi
gen Menig Texelganger keek vreemd
op van de lading in de veewagen
Het was een komisch gezicht: af en
toe kronkelde een lange nek naar
buiten, met een nieuwsgierige vogel
kop.
Eenmaal op Don Bosco werd snel
begonnen met het leeghalen van de
wagen. De onderste laag, waar de
temperatuur het hoogst was opgelo
pen, eerst. Eén voor één werden de
vogels eruit getild, tot groot genoe
gen van de drie jongste Van Zuilens.
Dat ging met zonder slag of stoot. De
drie maanden oude dieren zijn al
redelijk uit de kluiten gewassen en
verweerden zich met hun sterke
poten. De struisvogels werden in de
grote loopschuur losgelaten om op
adem te komen. Al snel bogen ze
zich over de voerbakken met
speciale brokjes, die waren meege
nomen vanaf het bedrijf in Apeldoorn
Na een dagje acclimatiseren zou de
toegang naar een speciaal hoog
afgerasterd stuk land open gaan
Els van Zuilen bekeek haar nieuwe
wonderd staken ze hun lange nekken door de lucht-
.pingen van de veewagen. Zachtjes koerend namen 72
lisvogels zaterdagochtend hun nieuwe omgeving in
]0p. Eenmaal uitgeladen liepen ze nog wat onwennig in
grote schuur rond, aanschouwd door hun trotse
enaars. Arie en Els van Zuilen van hoeve Don Bosco
n de jonge dieren opfokken. Ze slaan hiermee een
uwe weg in op agrarisch gebied.
waren al een tijdje op zoek naar Met haar man werkt ze hard op het
roor erbij", aldus Els van Zuilen, gemengde agrarische bedrijf Naast
de veertig melkkoeien en wat
landbouw is een minicamping inge
richt Om de bedrijfsvoering nog
meer te verbeteren dacht Van Zuilen
aanvankelijk aan het houden van
kalkoenenMaar dat mocht niet van
de gemeente. Daarvoor hadden we
een extra schuur nodig gehad en dat
was een probleem."
Er werd rondgekeken in Nederland
en zo kwam het echtpaar in
Apeldoorn bij een opfokbedrijf van
m Zuilen worstelt met één van zijn nieuwe huisdieren.
De vier horecazaken in De Koog
waarbij de politie onlangs overtredin
gen van de 1-2-3 regeling consta
teerde, hoeven tot nadere order niet
om twee uur dicht. Deze sanctie
waartoe het voornemen door de ge
meente wél is kenbaar gemaakt,
wordt opgeschort totdat de rechter
zich heeft uitgesproken over een ver
zoek van de burgemeester om tot
snelle sanctie te mogen overgaan.
Het is niet bekend wanneer de rech
ter tot z'n oordeel komt
De vrees dat de extra kamers die ei
genaar Braspenning wil bouwen bij
hotel Rebecca in De Waal worden
doorverkocht is ongegrond- Dat ver
zekerde wethouder Schilling de raad,
die daar twijfels over had Met het
verzoek om een losstaand gebouw
voor vijf extra kamers op de plek van
de oude tennisbaan toe te staan, ging
men schoorvoetend akkoord. Wel zal
duidelijk op papier worden gezet dat
de twee gebouwen onder één hotel
bestemming vallen. Een tweede
bedrijfswoning aanvragen is daardoor
met mogelijk.
De struisvogels voelden zich snel thuis in de
„huisdieren" van eerbiedige afstand.
„Wat een grappig gezicht. Ze voelen
zich snel thuisZe kan zich
voorstellen dat velen nieuwsgierig
zijn naar de vreemde vogels „Maar
we gaan hier geen groepen ontvan
gen of rondleidingen geven hoor. We
schuur van Don Bosco.
hebben het al druk genoeg. Alleen
voor de schoolklas van mijn zoontje
wil ik een uitzondering maken
Het nieuwe Texelse „vleesvee" is
van het type black- and blueneck
„Je hebt ook rednecks Die worden
weliswaar groter, maar zijn agressie
ver en leggen bovendien slecht",
aldus één van de deskundigen „Als
deze groep eenmaal is gewend, kan
je er rustig tussendoor lopen, dan
gebeurt je niks Hij noemt struisvo
gels de meest stomme beesten die
er zijn. „Dat is echt ongelooflijk, Erzit
geen grein verstand bij Kop in het
zand? Nee, da's een fabeltje Ze
doen stomme dingen, maar dat doen
ze niet
Een vreemd gezicht voor voorbijgangers,
een lange nek wordt nieuwsgierig uit de
vrachtwagen gestoken.
Naast wegen met een maximum snel
heid van 80 en 50 km, komen straks
op Texel ook stukken weg waar maxi
maal 60 km mag worden gereden.
Deze weggedeelten moeten nog wor
den aangewezen met gebruikmaking
van adviezen van de Overleggroep
Verkeerszaken.
De aanwijzing van 60 km-zones ge
schiedt in het kader van de actie
„Duurzaam veilig".
