Willem Schuijl werkte dag en nacht
„Na de vakantie begon
het geregelde leven weer"
I
TEXELSE f couRANT
liegende start
van Texel '94
G-team start met
ruime nederlaag
Van der Vis wint
met overmacht
Peter Boorsma wint
maandwedstrijd golf
Zaalvoetbalprogramma
DINSDAG 9 SEPTEMBER 1997
mders zijn een volk van jutters en stropers. Tijdens verjaar-
m kunnen ze daar in Texels zuidelijkste dorp fraaie staal
ver vertellen. Maar Willem Schuijl (81) weet nog uit erva-
dat deze illegale activiteiten bar weinig met romantiek
lente maken: ,,Je moest gewoon hard werken. Uitkeringen
at soort dingen had je niet. Alles wat geld opbracht, greep
De mensen van tegenwoordig beseffen hun luxe niet."
an
ijl, geboren en getogen in Den
n, baarde vorig jaar opzien. In
iblad De Hoornder verscheen
ijn hand een lang verhaal over
eugd. Met veel gevoel voor
schreef hij over zijn school,
«Ie kleine winkeltjes, het
ersgilde en de dorpsfiguren
Den Hoorn van zestig, zeven-
ir geleden. Stille wateren heb-
liepe gronden. Dat had men
erwacht van Schuijl, die voor
lijk bekend stond als een
werker zonder veel franje.
ian de Texelse Courant wil hij
njn verhaal kwijt, laat hij des-
agd weten. „Geen probleem.
zijn vast méér mensen die
en hoop van vroeger weten",
hij bijna verontschuldigend,
lm zo weinigen het ook daad-
lijk doorvertellen, weet hij niet.
heeft er in ieder geval aardig-
„Sinds ik kan schrijven, houd
dagboek bij. Ze hebben wel
lezegd dat ik het moet uitgeven,
dat wil ik niet. Wat ze na mijn
doen, moeten ze zelf weten."
rd in 1916 geboren op Klif, in
is waar nu Arie en Afra Lap
Zijn ouders waren Willem
uit Oosterend en Cornelia Jon-
Den Hoorn Toen de jonge
nog maar negen maanden
as, overleed zijn vader aan de
ien van een longontsteking,
ile klap voor zijn moeder. Een
wal is al verdrietig genoeg, de
oor drie kleine kinderen drukte
ms extra zwaar. „We verhuis-
aar een kleiner huis in de
straat. Moeder begon een han
ddoeken, garen en dat soort
Met een mandje aan de arm
a het dorp rond en de wijk in,
Je Westen en 't Horntje. Men-
chten uit meelij, heeft ze me
el eens verteld. Want ga maar
agenwoordig heb je een
lenuitkering, zij kreeg alleen
vier gulden van de kerk. De
edroeg al één gulden vijftig...
ir hield het jaren alleen vol.
leilrouwde ze met Piet van der
een gepensioneerd marine-
Weinig geleerd
tiuijl over zijn jeugd hoort ver-
beseft dat er zelfs in het kleine
toorn veel is veranderd. Dat
»k voor het lagere schooltje,
s gevestigd in het pand waar
oshuis De Waldhoorn is en dat
twee leerkrachten telde
oeerste jaren zat ik bij juffrouw
ton, uit Oudeschild. Omdat de
irvan de hogere klassen met
igen, ruilden ze als er muziek-
let programma stond. Dan kre-
meester Bouwman. Dat was
een. Ik herinner me dat hij 't
van juffrouw Koopman op-
ii haar jas aandeed. Daarna
jop zijn fiets door de klas, slin-
llussen de banken door. Ik zie
3 voor me. Het was af en toe
k lachen, maar geleerd heb ik
lig."
sle vriendje was Jan de Porto,
kelijk, want Jan was katholiek
en Willem hervormd. „In sommige
roomse gezinnen waren ze streng,
hoor. Ouders verboden hun kinderen
met niet-roomse kinderen om te
gaan. Bij Jan thuis was dat anders. Hij
en zijn broer speelden altijd met ons
Ze zeggen altijd dat die De Porto's
zijn aangespoeld. Nou, volgens mij
zijn ze niet katholiek geweest...
„Die geloofsverschillen, het was niet
helemaal duidelijk waar het 'm in zat
Tijdens schooltijd was er niks aan de
hand, maar zo gauw het half vier was
moesten ze van Diek (waar het gros
der katholieken woonde, red.) niet uit
hun straat komen. Want dan sloegen
we er op. We hadden ook twee
meierblissen in het dorp. Maar aan de
andere kant vierden we allemaal ge
zamenlijk het Hoornderfeest
Róódheer
Het autoloze Den Hoorn (de eerste
wagen was van melkrijder Aart Slegh)
telde destijds vele kleine winkeltjes.
Schuijl doet een poging ze allemaal
te noemen, maar wanneer blijkt dat er
in sommige straten wel tien winkels
waren, wordt duidelijk dat in dit arti
kel moet worden volstaan met een
aantal voorbeelden. „Bij De Porto op
Diek - waar nu Cees Bedrand woont
- verkochten ze róódheer en
hoomseel. Weet je wat dat is? Met
róódheer merkten boeren hun scha
pen, voor de herkenning. En een
hoornseel is het touw dat rond de
horens van koeien werd aangebracht
en waarmee ze vast werden gezet."
Daarnaast, in het huis waar nu Cees
de Jager woont, zat de kaasmakerij
van Commandeur. Een unieke situa
tie, want een paar huizen verderop,
was een tijd lang ook De Onderne
ming gevestigd, een coöperatieve
melkfabriek annex kaasmakerij.
Van één van deze twee bedrijfjes
weet Schuijl nog een mooie anek
dote. „Je had desti|ds sterke Biem,
de opa van Axel Lap. Hij kwam een
keer bij de kaasfabriek toen een boer
stond te madelen om een melkbus op
het stoepje te tillen. Biem wilde wel
even helpen en met één beweging
tilde hij die bus met één hand naar
boven. Er zat mooi wel dertig of veer
tig liter in.
„Ze waren trouwens toch sterk, die
Lappen uit het Nieuwland. Bij hun
boerderij lag zo'n grote molensteen.
Elke ochtend wanneer ze - net uit bed
- buiten kwamen, tilden ze het ding op
en liepen er een rondje mee om het
huis. Gewoon, om zich te trainen. Bij
een verjaardag daagden ze een keer
iemand uit om hetzelfde te doen. Hij
kreeg die steen niet eens van de
grond."
Stront
Op Diek zaten verder onder meer een
smid en de winkel van de moeder van
Jan Huisman, waar ze zo'n beetje
alles verkochten. Veel mensen com
bineerden hun winkeltje met ander
werk. Bij gevolg kon je 's avonds in
Den Hoorn naar de kapper. „Hij zei
altijd: Je loopt al te lang met mijn cen
ten in je zak. Dan vond hij dat je haar
te lang werd."
In de Herenstraat woonde Klaas
Kuijper, die kruidenier en timmerman
was en eigenaar van Loodsmans
welvaren. „Het café was alleen 's
zondags open. Dan gingen wij er te
biljarten Kuijper weigerde altijd de
kachel aan te doen. Daardoor liep het
biljart niet, het was veel te vochtig. Als
het donker werd wilde hij ook het licht
nooit aan doen. Als wij zeiden: Maar
we zien de ballen niet meer. dan
kwam zijn vaste antwoord: Dan
smeer je er maar stront op. Dan ruik
je ze..."
Stekelhakker
Op 13-jarige leeftijd ging Schuijl van
school, in navolging van Jan de Porto
maar tegen de zin van de meester,
die wilde dat Willem doorleerde.
„Maar naar Den Burg ging je als
Hoornder niet Toch schuwig, denk ik.
Zou het niet?"
Zijn eerste baantje was dat van
stekelhakker bij Sint Donatus. „Voor
drie kwartjes op een dag, als je geluk
had. Dat lag iedere jongen op z'n
bordje. Het was doorwerken hoor. Als
je even naar de lucht keek, riep de
boer: Hé, doorhakkenI Ik weet het
nog goed."
Een jaar later meldde Willem zich bij
de dijkverzwaring. Hij wilde graag sto
ker worden op het treintje dat over
een traject van vele kilometers langs
de waddenkant liep. De opzichter
vond Willem te jong; stokers moesten
tenminste 16 jaar oud zijn. „Maar de
baas zei: Jij lijkt me een goeie flaps.
Ik had geen idee wat dat was. maar
ik was blij dat ik werk had Bleek dat
ik moest boodschappen doen en
aardappelen schillen voor de dijk
werkers, dat soort werk."
De dijkwerkers kwamen uit Brabant,
herinnert hij zich. „Die lui zopen, ver
schrikkelijk Alle dagen moest ik drie
kruiken jenever vullen in Den Burg."
Schuijl lacht: „Het was dezelfde tijd
dat de Schilderweg werd
geasfalteerd. Daar werkten Jaap
Kalis en andere dorpsgenoten Jon
gens. willen jullie een beetje jenever
vroeg ik eens. Er zat meestal nog wel
een bodempje in. Ze dronken het ook
nog."
Zeehondenspek
Later werd Schuijl opperman bij Piet
Boon Soms dreigde de werkloos
heid. Voor getrouwde mannen die
een gezin moesten onderhouden was
er dan de werkverschaffing, tegen
een weekgeld van maximaal twaalf
gulden. Ongehuwden kwamen daar
voor niet in aanmerking. „Ik was nog
met getrouwd. Maar zo mooi was die
werkverschaffing niet. Als je vrouw
ook iets verdiende, mocht jij minder
werken en het bedrag van je vrouw
werd afgetrokken van jouw weekgeld.
Nu vinden mensen het heel gewoon
dat ze worden geholpen. Natuurlijk is
het goed dat er uitkeringen zijn, maar
ze beseffen tegenwoordig niet hoe
luxe ze het hebben."
Om met afhankelijk te hoeven zijn,
pakte Schuijl alles aan. Voor de
ovens van de twee bakkers in Den
Hoorn verzamelde hij duindoorn-
takken en heideplaggen Een vracht
doorn leverde een half groffie op, een
vracht heide een bussie. „Dat was
een halfje wit. Maar als je het zo op
schrijft, begrijpen de ouderen het
wel."
Ook ging hij regelmatig te krukelen.
Alikruken brachten op de visafslag
van Oudeschild acht a negen cent per
kilo op. Ook viste hij op schol en bot
en zelfs gebeurde het dat hij met een
oud jachtgeweer op de Hors op zee
honden jaagde. „Daar stond een pre
mie op. Als jongen vond ik een keer
een dode zeehond bij paal 9. Ik ver
telde het mijn opa, want die maakte
tabakszakjes van de huid. Hij heeft
het beest gevild en sneed daarna het
spek eraf in kaantjes, om op te eten.
Het vet dróóp langs zijn km. Zulke
dingen vergeet je niet."
Op het strand - waar hij dagelijks ver
toefde - vond Willem samen met
broer Cor ook eens een pijp Wat het
ding precies was. weet hij nu nog niet.
Hij kan het echter haarfijn beschrij
ven. „Het glom en had een bordessie.
met een opstaande rand en een hou
ten handvat. Toen ik er met m'n mes
in stak, kwam er bruin poeder uit. We
hebben het ding maar laten liggen
Maar de volgende dag zag ik het
weer. Toch weer nieuwsgierig tilde ik
het op. Het explodeerde m mijn hand
De opa van Cees Kok liep in de verte
Lelijke snotneuzen, schreeuwde hij
Hij dacht dat we het er om deden.
Gelukkig mankeerde ik niks."
Op de Hors, in de buurt van de Mok,
werd ook driftig naar hulzen en gra
naten gezocht; het koper vertegen
woordigde een behoorlijke waarde
„Als de schietoefeningen waren afge
lopen en het sein veilig werd gege
ven, ging half Den Hoorn zoeken.
Maar op zeker moment hadden ze
dat in Den Helder ook door en kwa
men ze vandaar met vletten naar de
Hors. Wilde je eerder zijn, dan moest
je het vuur in, terwijl er nog werd ge
schoten dus. Wij als jongens moch
ten niet, maar er waren genoeg
Hoornders die dat deden. Een keer
verschuilden ze zich met een man of
wat achter een meerpaal Ze zullen
toch raar moeten schieten, willen ze
dat ding vanuit zee raken, zeiden ze
tegen elkaar, 's Ochtends gebeurde
er niks. Maar toen ze na de middag
terugkwamen, was er van die paal
niks meer over. Het is wat Maar
koper was veel waard. Als het hooi
tijd was en het schieten begon, lieten
knechten hun boeren in de steek. Zo.
met de wagen vol hooi. Je barst maar,
wij kunnen veel meer verdienen
Schuijl lacht: „Het was een vrijge
vochten bende, toen."
Oudeschilders
Tijd voor ontspanning was er soms
ook. Willem was lid van de Zwaluw,
het huidige ZDH, dat in 1931 als
korfbalclub begon. „Korfbal was toen
de sport."
Eenmaal werden de Hoornders kam
pioen van Texel, nadat het halve dorp
met de vrachtauto van Aart Slegh
naar Oudeschild was afgereisd. Daar
vond de beslissende strijd plaats met
de club uit het vissersdorp „Een ge
spannen zaak Oudeschilders en
Hoornders konden het goed met el
kaar vinden. Behalve op het sport
veld. Langs de kant stonden ze te
schelden Sla ze verrott'
Op zondag gingen de oudere jongens
uit Den Hoorn vaak massaal naar
Den Burg. „Op de fiets. Die zetten we
in de Zwaanstraat, met de jassen
achterop Daarna gingen we rondjes
lopen Wanneer we uren later terug
kwamen, stonden onze fietsen nog
net zo. En de jassen zaten nog ach
terop."
Terwijl zijn vrouw Corrie er bij komt
zitten, vertelt hij: „Toen heb ik mijn
vrouw leren kennen. De meiden lie
pen hetzelfde rondje, maar dan net
andersom. Als je er één leuk vond.
draaide je je om en liep je er een
stukje achteraan." Mevrouw Schuijl
lacht: „Nou Wim, dat hoeft toch niet
in de krant." En tegen de verslagge
ver- „Niet opschrijven hoor!"
Maar Schuijl gaat onverdroten verder:
„Corrie komt uit Het Noorden. Ik was
eerst met een meid uit Oosterend.
maar dat heb ik op een gegeven
moment uitgemaakt. Ze woonde me
te ver Wat denk je, ga ik een half jaar
later met één die nóg verder woont..."
Oorlog
In de oorlog trouwde het stel. Het was
een moeilijke tijd. Niet alleen van
wege het oorlogsgevaar, maar ook
omdat Willem werkloos werd als ge
volg van de stagnerende bouw En in
1944 werd hij samen met vele andere
Texelaars van huis en haard geschei
den en door de bezetter te werk ge
steld in Assen
Na de bevrijding bleek het oorlogs-
geweld ook z'n voordelen te hebben
voor de Hoornders Op de zuidpunt
van het eiland zochten ze naar de
vliegtuigen die er waren neergestort,
„Het was soms flink graven, dan
waren ze een eind weggezakt in het
zand Maar je wilde wel, want voor het
aluminium dat je van één blad van
een propeller haalde, kreeg je ge
makkelijk dertig gulden Dat ver
diende je niet bij een baas."
Krokussen
Na de oorlog raakte Schuijl definitief
werkzaam in de bouw. eerst bij Piet
Boon en na diens overlijden bij Gerrit
Kikkert. Werk was er genoeg, onder
meer dankzij de bouw van de nieuwe
ruilverkavelmgsboerderijen. In eigen
dorp metselde hij onder meer aan de
slagerij van Minne Goênga
Ondertussen had hij de zorg gekre
gen over een gezin met drie kinderen:
Piet, Jaap en dochter Lia. Zo arm als
voor de oorlog was het niet, maar het
bleef een kwestie van hard werken
om het hoofd boven water te houden.
Naast zijn gewone werk verbouwde
Schuijl daarom krokussen „Honderd
bed. In die tijd hadden we twee we
ken bouwvak. Op de eerste maandag
gingen we met z'n tweeën naar de
markt. Laten we maar een bossie
paling meenemen, zei ik dan. Dan
hebben we dat vast gehad. Daarna
was ik bijna dag en nacht met de bol
len bezig. Ik was blij wanneer de va
kantie af was Dan begon het gere
gelde leven weer."
's Avonds ging Schuijl regelmatig
stropen „In de Slufter. Moet je na
gaan, je liep wat af. Voor ik wegging,
keek ik met de verrekijker naar binnen
bij jachtopziener Kiewiet. Als hij sa
men met Vlugt, de veldwachter, zat te
kaarten, wist ik dat ik wel een paar" uur
weg kon."
Herhaaldelijk sloeg Schuijl op die
manier een nacht slapen over. „Mijn
baas heeft later wel eens gezegd dat
hij nooit iets aan me had gemerkt.
Moest ook niet. Het gebeurde wel dat
ik net thuis was en er werd getikt:
Willem, goed weer om te jutten. Dan
wilde je met weten dat je net in bed
lag en ging je weer."
Als hij even naar de wc .is, zegt z'n
vrouw: „Het is allemaal waar, hoor.
Hij zat ook op de fanfare. Als de re
petitie af was en het stormde, ging hij
vaak nog even naar het strand. Effe
kijken wat er ligt. Of controleren of er
iets in z'n strikken zat. Ik was soms
best bang, dat mag je gerust weten
Mooi leven
Twee jaar geleden overleed zoon
Jaap Een gevoelig verlies, waarmee
beiden het nog steeds zwaar hebben.
Toch kijken ze terug op een mooi le
ven. Willem: „Vroeger wilde ik graag
visser worden. Als mijn echte vader
niet zo vroeg was overleden, was dat
misschien best gebeurd. Want mijn
opa. die nog een hele tijd heeft ge
leefd, had een botter. Het is anders
gelopen. Mijn dochter woont in Keu
len, daar ga ik wel eens heen. Maar
ik heb nooit de behoefte gehad op
reis te gaan. Ik heb het hier goed
Voor alles wat hier staat, heb ik hard
moeten werken. En ik heb mijn zoons
geholpen waar ik kon Laatst zei mijn
dochter vader, je hoeft niet meer.
Een paar maanden geleden trouwde
kleinzoon Menno, van Piet. In de
stoet reden dertien bedrijfswagens
mee Toen had ik de tranen in mijn
ogen, echt waar."
Corrie knikt: „Ja hoor, zo is het."
Tekst en foto Joop Rommets
M is de competitie uitste-
begonnen. Tegen SRC uit
en kenden de Texelse voet-
leen vliegende start. De aan
ton de wedstrijd was flitsend:
seconden was het 1-0. De
'ijd werd overtuigend met 4-
'nnen.
inde de aanloop naar de com-
"as duidelijk dat Texel '94
"arjongen. De grootste en be
ste verjonging is te zien in het
i6"tal, waar nu bijna alle spe
lde 21 jaar zijn. Deuitschie-
lark Keijzer en Erik Sander
"ag hebben een plaatsje ver
fde basis van het eerste. Bei-
Wen terugkijken op een prima
'ld Vooral spits Buitenweg
">9sde lijn bewonderd om zijn
ain inzet en de goal die hij
Hkwam uitstekend uit de start-
1 Terwijl SRC zich nog op-
fvoor de wedstrijd was de eer-
fer een feit. Uit deze corner
f'co van Putten de bal achter
de SCR-doelman te werken. Het
duurde minstens 20 minuten voordat
SRC deze klap te boven kwam De
Schager ploeg werd gaandeweg de
eerste helft wat sterker, wat mede te
danken was aan Texel '94 dat de
touwtjes enigzins liet vieren
De grootste kans werd SRC geboden
door de verder uitstekend spelende
keeper Bart Heerschap, die door
commentaar op de leiding een indi
recte vrije trap veroorzaakte op de vijf
meter lijn. Dit buitenkansje werd
mede door het massaal uitlopen van
de Texelaars met benut.
Vlak voor rust wist Texel '94 de voor
sprong uit te bouwen tot 2-0 Een
lange een-twee tussen Martin Koorn
en John List werd door eerstge
noemde knap in een doelpunt omge
zet. Voor rust werd het bijna nog 3-0,
toen Sander Buitenweg een prima
schot op de paal zag belanden
Na de rust ging Texel'94 op dezelfde
voet door. Na eerst een kans gemist
te hebben, was het Buitenweg die na
een kwartier spelen met een solo en
alleen voor de keeper voor 3-0
zorgde. Na dit doelpunt geloofde SRC
het wel en Texel'94 gooide de zaak
op slot. Vlak voor tijd werd het toch
nog 4-0, door de attente Edgar Klip-
pel. De kop van de compititie voor het
seizoen '97-'98 is eraf Voor de derde
maal op rij speelde Texel '94 een
overwinningswedstrijd tegen SRC; dit
leverde tweemaal winst op en een
maal een gelijkspel. De komende
wedstrijden moeten aantonen hoe
Texel'94 er werkelijk voor staat.
De eerste competitiewedstrijd in het
tenue van VV Texel '94 is voor het G-
team slecht uitgepakt. In Amsterdam
tracteerde Eendracht '82 de
Texelaars op een 9-1 nederlaag.
De Texelse formatie was gehavend
aan het duel begonnen. Topscorer
Theo Franchimon bleef met een bles
sure aan de kant en keeper Frans
Bos deed afbericht wegens vakantie.
Met slechts negen spelers reisde het
G-team af naar de hoofdstad. Re-
serve-keeper Mark Westerveld
weerde zich kranig, maar kon niet
verhinderen dat het bij rust al 4-0
stond. In de tweede helft mocht hij
nog vijf keer vissen, maar ook één
keer juichen toen Chris Zijm een solo
in een doelpunt omzette. Zaterdag
speelt het G-team om 13.30 uur thuis
tegen WSV '30
Door bij de surfrace van zondag
vijf van de zes gevaren manches te
winnen, kon Klaas Jan van der Vis
de eerste prijs mee naar huis ne
men. Onder ideale weersomstan
digheden werd bij Paal 33 gestre
den door 17 deelnemers van
Windsurfclub Texel.
Eindelijk kon de Windsurfclub. na
enkele door gebrek aan wind afgebla
zen wedstijden, weer een wedstrijd
houden. Bij de jaarlijkse wedstrijd bij
Paal 33 hadden de weergoden het
goed met de surfers voor. Onder gun
stige weersomstandigheden (er
stond een stevige Noordwesten wind)
konden de veiligheidsboten, bestuurd
door Harry Homan en Peter Witte,
een kilometerslange slaombaan uit
zetten. Om half één werd het start
schot voor de eerste mache gegeven,
17 surfers gingen met hoge snelheid
op weg naar de eerste boei. Klaas
Jan van der Vis finishte met voor
sprong als eerste. Al snel bleek dat
Van der Vis oppermachtig was. Ook
de twee volgende manches, die voor
de pauze werden gevaren, wist hij op
zijn naam te zetten. Na de pauze
werd een korte slalombaan om be
staande boeien van de betonning
gevaren Deze manche was Jacob
Roeper de eerste die zich op het
strand afmeldde Deze korte baan
was geen succes; er werd snel beslo
ten met andere vaste boeien van de
betonning een baan met verschil
lende rakken te varen Ook deze twee
manches waren voor Van der Vis.
Een prima prestatie leverde de jeug
dige Adriaan van Rijsselberghe door
deze zeer lange maches uit te varen
Na telling van de punten kon de uit
slag bekend worden gemaakt. Deze
wedstrijd was tevens de laatste voor
de selectie van de Texelse surfers
voor de op 20 september te varen
Texel Race Na de prijsuitreiking
deelde een commissielid van de
Texel Race de uitnodigingen aan de
volgende Texelaars uit: André van
den Berg, Jacob Roeper, Marc van
Rijsselberghe, Klaas Jan van der Vis
en Gert Jan de Wit.
1 Klaas Jan van der Vis 2 Jacob Roeper 3
Marc van Ri|sselberghe 4 André van den Berg
5. Gert Jan de Wit 6 Bert Welberghe 7 Arie
Schenk 8 Joris Lamens 9. Eddy Bakker 10
Chiel de Graaf 11 Michel Arends 12 Joost
Alberts 13 Gauke van Lingen 14 Menno
Goënga 15 Gerbrand Zoetelief 16 Jan van der
Vis.
32 Golfers van „De Texelse" gin
gen zondag in de slag, waarbij ze
zich niet lieten afschrikken door de
slechte weersverwachting: het
was prima golfweer, en na de re
genbuien van de laatste tijd lag de
baan er weer prachtig groen bij.
De deelnemers met een handicap
van onder de 36 speelden 18 holes,
de overigen- de zgn. „rabbits" met
een handicap tussen de 36 en 54-
speelden 9 holes, evenals diegenen
die helemaal nog geen handicap heb
ben en buiten mededinging meede
den.
Uitslag categorie hep t/m 36, 18 ho
les, heren (resp. stablefordpunten) 1
Peter Boorsma, 39; 2. Jan Mevius 36;
3. Arnold Wesselman 35. Categorie
hep 37 t/m 54,9 holes, dames: 1Elly
Boorsma 17; 2. Tineke Brouwer 14;
3. Manty Wijsman 10 Categorie hep
37 t/m 54. 9 holes, heren: 1Hans
Bakker 17; 2e en 3e gedeeld: Hans
Wendrich en Hans de Leeuw 14.
Longest drive dames: Tineke Brou
wer Longest drive heren: Henk van
Wijk Neary dames: -; Neary heren:
Arnold Wesselman
Traditiegetrouw leverden ook de ju
nioren weer prima prestaties:
Stephan van Maldegem leverde met
25 stablefordpunten zijn tweede kaart
in en speelt volgende keer mee bij de
rabbits
Pieter Waverijn haalde 18 punten, en
is nog 1 kaart verwijderd van de
„konijnenstatus"
Woensdag 10 september:
18.30 Casino 2-De Koog 2
19.25 Mantje 2-Rab 2
Donderdag 11 september:
18.30 Mantje 3-Texel'94 5
19.20 Texel'94 6-Texel'94 8
20.15 ZDH 1 Texel'94 4
21.05 Texel'94 7-Texel'94 9
22.00 ZDH 2-Rab 3
Vrijdag 12 september:
16 45 De Koog C1-Casino C1
17.30 Texel'94 C2-Oosterend C1
18.15 Texel'94 3-Cinema Texel
19.05 De Krim 2-Rab 1
20.00 Mantje 1-De Krim 1
20 50 Texel'94 2-Oosterend 1
21.45 Jelleboog 1-Jelleboog2
22 35 De Krim 3-De Krim 4
