iHij wilde alles voor mij
\joen, behalve stoppen"
L
)SG-leraar bevecht
Australische hitte
car moon
Kwalijk: asbest in
andermans container
Stalking" komt ook voor op Texel
Martin Janssen zoekt de uitdaging
TEXELSE couRANT'
Slachtofferhulp:
„Aangifte doen"
Anti-stalking
IS TOCH ZOHDE HE1.!
J
3 ZO'ON GOEDE KRHDIDRBT
Tragedie op Texel?
Basketbaltraining
Lezing antroposofie
VRIJDAG 8 MEI 1998
leen zelfstandige vrouw, abso-
,een onzeker type. Toch heeft
m groot probleem. Ze wordt al
een jaar lastig gevallen door
Wexelse man. „Stalking" is de
ële, uit Amerika overgewaaide
ukking. Een nieuw fenomeen,
kt het, dat door berichten in de
a steeds meer onder de aan-
komt. En nu ook op Texel
voor te komen...
net een toevallige ontmoeting
ontaardde in een hinderlijke
rvolging, die ondanks diverse
ichuwingen nog steeds aan-
Vele tientallen brieven vormen
Ie getuigen Daar bleef het niet
j man deed vanalles om met
i contact te komen en ontpopte
lis haar tweede schaduw. Hij
met grote regelmaat, postte bij
loning en volgde de vrouw waar
ijk.
egon allemaal na afloop van
Sunderklaas '96. ,,lk kende
iaag van vroeger", vertelt ze.
jrak me aan toen ik naar huis
n liep een eindje met me op. Hij
iehoefte om te praten en ik
een luisterend oor. Als iemand
eroep op me doet, zeg ik niet
ft nee." Ze maakten een afspraak
ien gesprek. ,,Na dat gesprek
■I opgelucht. Maar hij bleef
lurend contact zoeken 'Toeval-
jam hij langs, stond bij mijn auto,
Ie een fles wijn of een kaartje,
ibeurde bijna dagelijks", aldus
rouw. Volgens haar is geen
Ie geweest van een vrijpartij of
laffaire. „Ik heb hem duidelijk
ld dat ik niets met hem wilde en
ermee moest stoppen. Maar hij
(volhouden. Dit ging te ver."
tart vorig jaar stapte ze naar de
1 die de man bij zich riep. Hij liet
lenpaar maanden met rust, tot-
«iprachtig boeket werd bezorgd
heenbnef erbij. „Daarin schreef hij
It ik hem had geholpen en dat hij
(dankbaar voor was." De vrouw
erde niet. maar toen ze elkaar
igenkwamen, maakten ze een
ak/e roor een goed gesprek,
md plaats, maar daarna her-
de situatie zich weer.
met beter weet, denk je: er is
niets aan de hand met hem Vriende
lijk, van goede wil. Daarom heb ik er
geen erg in gehad. Ik ben het gesprek
aangegaan omdat ik dacht dat hij in
derdaad weer alles op een rijtje had
en de behoefte had om dingen uit te
leggen Het deed mij best wel goed
dat ik daarbij een kleine rol heb kun
nen spelen Achteraf denk ik dat het
hoop bij hem kan hebben gewekt
Het drong toen nog met tot me door
met een stalkervan doen te hebben.
Uiteindelijk werd het duidelijker door
de vele brieven en telefoontjes. Hij
plaatste me op een voetstuk, maar
tegelijk was de toon heel dwingend
Hij vertelde ook dat hij de hele dag
aan mij dacht, wat ik aan het doen
was en vroeg zich af wat ik bijvoor
beeld in het weekend ging doen."
Geobsedeerd bleef hij haar volgen en
bijna wanhopig waren zijn pogingen
om met haar in contact te komen. ..Jij
bent de enige aan wie ik dit vertel"
Het bureau Slachtofferhulp van
de politie adviseert slachtoffers
van stalking altijd aangifte te
doen. „We hebben meerdere
gevallen onder handen gehad,
maar niet eerder op Texel", aldus
een woordvoerster. „Het pro
bleem is de bewijsbaarheid en
het ontbreken van een wet. Er is
iets in de maak, maar hoe lang
dat nog gaat duren is de vraag."
Ze weet uit ervaring dat een
straatverbod opleggen aan de
dader vaak niet afdoende is. „Bo
vendien is het lastig om dat te
verkrijgen. Het slachtoffer moet
een advocaat in de arm nemen
en draait op voor hoge kosten.
Meestal zijn de mensen ten einde
raad als ze bij de politie binnen
stappen Hebben ze al van alles
geprobeerd. Maar de daders zijn
geestelijk vaak ontspoord, heb
ben geen enkele zin van realiteit
meer. Ze accepteren geen nee
en zien in de gekste dingen aan
wijzingen dat het slachtoffer toch
wel iets wil."
schreef hij dan. En: „We kunnen toch
als volwassen mensen met elkaar
praten". De stalker dook telkens weer
op „Soms stond hij zomaar bij mijn
deur of mijn auto Zelfs was hij op de
condolatie van een familielid om mij
als 'goede vriend' te steunen." Op
deze wijze creeerde de man situaties
waarin ze moeilijk om hem heen kon
Op zijn brieven, telefoontjes, bood
schappen op het antwoordapparaat
en uitnodigingen van allerlei aard ging
ze meestal niet in. „Soms wel, om
hem te overtuigen dat hij niet goed
bezig was. Maar mets hielp."
„Het is heel ingrijpend. Het zit de hele
dag in je denken en doen. Steeds
'wachtend' op weer een andere ge
beurtenis." Op een gegeven moment
werd de zaak bedreigend toen eerst
haar fiets werd vernield en daarna
haar auto bekrast. Bewijzen had ze
niet, maar wel een sterk vermoeden.
Beide keren was ze namelijk kort er
voor boos tegen hem uitgevallen en
had ze duidelijk gezegd dat ze mets
met hem te maken wilde hebben
„Tot dan had ik het verhaal voor me
gehouden, slechts een paar mensen
wisten ervan. Na die tweede vernie
ling werd ik bang en boos tegelijk,
trilde over m'n hele lijf. Durfde amper
te slapen en als ik binnen kwam,
doorzocht ik eerst het hele huis. Na
twee, drie weken was ik ten einde
raad en ben toch naar de politie qe-
gaan."
Op het bureau kreeg ze een luiste
rend oor, maar voelde ze zich met
helemaal begrepen. „Voor de politie
is stalking nog vrij onbekend. Maar
hoe ver moet het eerst komen? Je
weet niet wat je kunt verwachten."
Rob Koningstein, voorlichter van
de politie, is op de hoogte van de
zaak. Hij vertelt dat de vrouw eerst
melding deed, geen aangifte. „Ze
heeft brieven getoond. Dat was
aanleiding voor de agent om de
dader op te zoeken en er met hem
over te praten. Hij erkende dat hij
ze had gestuurd en beloofde ermee
te stoppen."
Nadat de man doorging en de
vrouw daarvan aangifte deed, be
naderde de politie hem opnieuw.
„W hebben hem gevraagd waarom
hij zich niet aan de afspraak houdt.
Wij nemen dit zeker serieus."
Koningstein geeft aan dat het ont
breken van een wet op stalking een
probleem is. „Maar dat is voor ons
geen reden om het erbij te laten
zitten. We proberen via gesprek
ken tot een oplossing te komen."
Tegenover de politie beloofde de man
geen contact meer te zoeken, in
welke vorm dan ook. Met de vrouw
werd afgesproken dat zij hem zou
negeren en alle eventuele pogingen
bij de politie zou melden.
Sindsdien is het contact inderdaad
afgenomen. Toch ontving ze de afge
lopen tijd nog drie brieven, waarvan
er eentje aan de deur was bezorgd.
Bovendien bleek dat hij haar nog in
de gaten houdt. Ze voelt zich dan ook
nog steeds met veilig. Ze weigert ech
ter in haar schulp te kruipen. „Praten
heeft niet geholpen, negeren ook niet.
Maar ik wil niet alleen maar de rol van
slachtoffer hebben. Slachtoffer ben je
sowieso."
Dat is ook mede reden om nu naar de
krant te stappen Ook wil ze er een
algemeen signaal mee afgeven. „Als
je hiermee kampt, krijg je geen goede
hulp. Het is belangrijk dat de mensen
dit weten en zulke situaties herken
nen. Ook is het een signaal naar hem,
omdat hij toch weer doorgaat. Dit
verhaal is niet bedoeld om hem of zijn
gezin stuk te maken. Wel om aan te
geven dat hij hier iets mee moet
doen."
De Texelse politie is van plan de man
naar aanleiding van de laatste brie
ven weer aan te spreken Volgens de
politie moet de vrouw niet meteen
wonderen verwachten Wellicht heeft
de man enige tijd nodig om „af te
bouwen". De vrouw heeft daar haar
eigen opvatting over: „Het contact is
wel minder, maar het gaat toch door
Hij speelt in op mijn schuldgevoel. Hij
stelt zelfs dat ik degene met proble
men ben en hulp nodig heb. Maar het
stopt pas echt als hij zijn probleem
aan wil pakken en professionele hulp
zoekt."
In Amerika, zo blijkt uit een rapport
van de Stichting Anti-Stalking,
wordt stalking wel als maatschap
pelijk probleem erkend. Daar heb
ben zelfs 1 op de 20 vrouwen er
mee te kampen. Via de wet op
stalking is het mogelijk daders te
straffen en gerichte hulp te bieden.
De Nederlandse stichting is opge
richt door slachtoffers. Praten met
lotgenoten geeft opluchting en bo
vendien kan kennis worden uitge
wisseld. Het telefoonnummer is
0593-346 476.
Scherven van asbest dakplaten tussen het gewone huisvuil in een container bij een bungalowpark.
(Foto Harry de Graaf)
In verband met examens van OSG
De Hogeberg kunnen De Mareis in
mei geen gebruik maken van de
Koninghal. De trainingen worden ver
plaatst naar de gymzaal van de OSG
en zijn samengevoegd van 20 00 tot
22.30 uur.
hij onderweg vertelde dat hij
lan was dwars door de „out-
het hete en droge midden
ustralië, te fietsen, werd hij
|ek versleten. „Van alle kan-
ladde men het af. Maar ik
uist het extreme", glimlacht
Janssen. Voor de gym-
uit De Koog was zijn avon-
Jn de woestijn het hoogte
van drie maanden fietsen,
is het nog wildwest en je
er weinig mensen tegen,
ing en afzien, daar ga ik
'eg. Anders kan ik net zo
i Nederland blijven."
urmen, tropische regenbuien,
I, gifkikkers, roadtrains (enor-
chtwagens die iedereen van
blazen), dieven en vooral de
1 hitte Onderweg loerden
'varen Toch is de 10.000 km
retstocht „down under" niet
vaarlijkste wat Janssen ooit
ledaan. Op nummer 1 prijkt
zijn vakantie in Colombia. „Daar
kwam ik zelfs op televisie, omdat ik
er in was geslaagd om een maand
rond te fietsen zonder te worden
overvallen... Het interview was am
per afgelopen, of ik werd bestolen
toen ik geld wilde wisselen. Toen ik
weer thuis was. bleef ik iedereen in
de gaten houden. Zelfs bij het winke
len in de Top Tien."
Omdat hij nu voor langere tijd weg
ging (drie maanden in plaats van
één maand), besloot hij een iets vei
liger land te kiezen. Na eerdere be
stemmingen als Mexico, India en
Vietnam, die hij ook per fiets door
kruiste, viel de keus ditmaal op het
westers georiënteerde Australië.
Groot en gevarieerd genoeg om
maandenlang rond te reizen.
Voor zijn reis had Janssen vier jaar
lang zijn wekelijkse ATV-uur ingele
verd. „Een uur per week méér wer
ken, merk je niet. Maar zo spaarde ik
wel anderhalve maand aan vrije da
gen bij elkaar. Omdat het rijk er de
zelfde termijn bij deed, kon ik drie
maanden met opfrisverlof. Nou ja,
opfrissen... In die hitte kwam daar
niks van terecht. Maar qua vrijheid
wèl."
Blue Mountains
De Texelse globetrotter begon zijn
reis met kerstmis in Sydney.
„Meestal ontvlucht ik de stad van
aankomst, omdat het er vies en druk
is. Maar Sydney is een 'easy town',
waar ik twee dagen heb geaccli
matiseerd. Daarna trok ik de bergen
in, de Blue Mountains Meteen klim
men in de hitte. Verbranden, gigan
tisch afzien. Gelukkig kon ik in een
zwembadje bij een tehuis voor gees
telijk gehandicapten even afkoelen."
Oud en nieuw vierde hij op een cam
ping in Katoomba. Onder de andere
gasten bevonden zich geen fietsers.
„Die kwam ik alleen in de staat
Victoria tegen. Later, in de woestijn,
heb ik maar één fiets gezien Er zijn
wel anderen die hetzelfde doen als
y ?»Vv v '<v;
-jpv
ik, maar met in hartje zomer
Mijlen...
Janssen bekent dat hij zich enigs
zins op de temperaturen op het zui
delijk halfrond heeft verkeken. Ook
maakte hij een klassieke vergissing
bij het lezen van de kaart. „Langs de
kust van Sydney naar Melbourne
was volgens de tabel 1000 kilome
ter. Bij nader inzien bleken het mij
len..." Geen nood, want Janssen is
wel gewend om een eindje om te rij
den. „Ik zou wel zien. Schrik voor de
afstand had ik met. Per slot van re
kening kun je altijd nog op de bus
stappen als je in tijdnood komt."
Wel moest hij besluiten of hij bij de
zuidelijke stad Adelaide zou afslaan
richting Sydney of rechtdoor rijden
naar de woestijn. Eenmaal op de
weg door het niemandsland in cen-
traal-Australiè zou het meer dan dui
zend mijl duren voordat er weer een
afslag naar rechts was. Natuurlijk
koos Janssen voor deze optie
Water
Een probleem is dat de vaak kaars
rechte weg door de woestijn is toe
gesneden op auto's, niet op fietsers.
Roadhouses en watertappunten lig
gen ver uit elkaar En water was
Janssens eerste zorg. „Je kunt je
niet voorstellen hoe heet het daar is.
's Morgens is het al na een uurtje
heet en dat blijft zo tot na zonson
dergang. Overdag was het 40 a 45
graden, 's nachts werd het niet kou
der dan 30 graden. Door de hete
föhnwinden was verkoeling amper
mogelijk. Toch fietste ik de hele dag
door. Automobilisten stopten wel,
om zichzelf en de motor te laten af
koelen. Bij die temperaturen is het
tapwater net zo heet als de buiten
lucht. Daarom maakte ik er maar
cup-a-soup van. Heel dun. zodat ik
veel vocht binnen kreeg."
Later verzon Janssen een manier
om de veertien liter water die hij in
zijn fietstassen vervoerde, koel te
houden Hij wikkelde een fles in een
natte handdoek of shirt, en dat hielp.
Zandstorm
„Soms overnachtte ik op een pick
nick-tafel bij een parkeerplaats.
Daar waren watertanks, waar ik me
kon douchen met behulp van bid
ons. Door muggen, mieren en on
weer sliep ik soms slecht. Maar dat
is juist kicken: de vrije natuur is
avontuur."
Af en toe zette hij zijn fiets aan de
kant voor wat sightseeing. Zo be
zocht hij de opaalmijnen in Cooper
Peedy, waar hij te gast was in een
ondergrondse woning, en beklom hij
(te voet) de beroemde Ayers Rock,
een enorme rode rots midden in de
woestijn Op weg daar naartoe werd
hij overvallen door een zandstorm.
„Gelukkig had ik hem in de rug. Ik
ging als een pijl. Pas toen ik wilde
stoppen voor een foto. voelde ik het
zand striemen."
's Nachts stak de storm opnieuw op
en stoof zijn tentje vol rood zand.
Maar het kon nog erger: enkele da
gen later dreef een tropische regen
bui hem 's nachts de tent uit. „Die
rode grond veranderde in een grote
sopzooi. Ik heb zo snel mogelijk m'n
spullen ingepakt en ben in mijn on
derbroek op de fiets gestapt. Pas 65
km verder kwam ik bij een
roadhouse. Met tent en al ben ik
daar onder de douche gestapt."
Gifkikkers
Na de woestijn kreeg hij te maken
met vochtige warmte en slangen
Eenmaal terug aan de oostkust
moest hij op zijn hoede zijn voor gif
kikkers, die ooit zijn geïmporteerd
om slangen in de rietvelden te be
strijden, maar nu een plaag vormen.
„Gelukkig zijn ze bang voor men
sen. En de slangen slaan wel op de
Veel boeren maar ook anderen
hebben op hun erf of in schuren
nog resten asbest. Het is meestal
golfplaat („Eternit") of ander
plaatmateriaal, dat is overgeble
ven van verbouwing en reparatie.
Hoewel asbest voor de gezond
heid geen enkel gevaar oplevert
zolang het niet wordt bewerkt
(waarbij het schadelijke stof vrij
komt) willen de mensen er toch
graag van af. Het is immers in de
praktijk moeilijk opnieuw te ge
bruiken zonder dat erin gezaagd
of geboord moet worden.
Inleveren bij De Hamster kan, maar
levert voor de zuinige Texelaar be
zwaren op: het kost geld. Het is
daarom aanlokkelijk om zich van as
best te ontdoen door het stuk te
slaan en het met kleine beetjes tege
lijk in de gewone minicontainer te
doen, wat uiteraard verboden is. De
kans dat de gemeentelijke
vuilnisophalers dat constateren is
niet gering, wat voor sommigen re
den is om hun asbest op een onbe
waakt moment bij een ander in de
container te gooien.
De „openbare" grote containers die
onder andere op recreatieterreinen
staan, blijken ook geliefd als
dumpingsmogelijkheid Wouter van
der Werf van het bungalowpark Het
Hoogelandt constateerde dat onbe
kenden tot drie keer asbest in zijn
aan de Californiëweg staande con
tainers hadden gegooid. De ge
meente stelde hem als eigenaar/be
heerder van de container
verantwoordelijk. Hij moest de as
best uit de container halen en op le
gale wijze afvoeren.
Misverstand
Eén van de oorzaken van deze gang
van zaken is dat het legaal afvoeren
van asbest via De Hamster naar de
Huisvuilcentrale f40,- per 100 kilo
kost. Bovendien moeten de asbest-
resten zelf naar De Hamster worden
gebracht, degelijk verpakt in zwaar
landbouwplastic
Mede als gevolg van verwarrende
publicaties in een landelijk blad den
ken sommigen dat het inleveren van
asbest gratis is. Volgens Hamster-
beheerder Kuiper is het voorgeko
men dat mensen bij het vernemen
van het tarief kwaad wegliepen en
hun asbest ergens anders dumpten
WLTO
Het probleem wordt binnenkort voor
vlucht als je een paar keer flink
stampt voor je de tent uit gaat."
Zin om terug naar Texel te gaan,
had Janssen niet. „Maar door de
geweldige ontvangst van collega's
en bekenden voelde ik me meteen
weer thuis."
een gedeelte opgelost door een ac
tie van de Westelijke Land- en Tuin
bouw Organisatie (WLTO). De leden
daarvan kunnen zich volgende
maand op voordelige wijze van hun
asbest ontdoen. Ze krijgen van hun
organisatie enorme kunststof zak
ken („big bags") die ongeveer 600
kg asbest kunnen bevatten Deze
zakken worden vervolgens op nor
male wijze via De Hamster afge
voerd waarbij de betrokken boeren
slechts f120,- zijn verschuldigd voor
een hele zak. Dit wordt mogelijk ge
maakt door sponsoring: de verzeke
ringsmaatschappij Interpolis, de
Rabobank en de gemeente Texel
dragen bij.
Boeren en anderen die niet bij de
WLTO zijn aangesloten kunnen ook
van deze mogelijkheid gebruik ma
ken. maar ze betalen het normale
tarief en dat is dus twee keer zoveel.
Dat zal velen ongetwijfeld afschrik
ken, zodat er toch nog veel asbest
op de diverse erven zal blijven rond
slingeren Gevaar voor de gezond
heid levert dat niet op, maar het
draagt wel bij aan de „rommelig
heid" op sommige terreinen die niet
strookt met het „schone" imago van
Texel Het zal jaren blijven liggen,
temeer daar asbest praktisch ner
gens meer voor kan worden gebruikt
omdat bij nieuwe toepassing zagen
en boren moeilijk is te vermijden.
Actie?
Er gaan dan ook stemmen op voor
een desnoods éénmalige actie
waarbij iedereen zijn asbest tegen
weinig of geen betaling op een ver
antwoorde manier kwijt kan. Daar zit
voorde organiserende instantie ech
ter wel een prijskaartje aan. vooral
als geen onderscheid zou worden
gemaakt tussen particulier en
bedrijfsafval. Hoe denkt het nieuwe
gemeentebestuur daarover? Wet
houder Peter Bakker „We onder
kennen het probleem. De gemeente
heeft de actie van de WLTO ge
steund en ik denk dat we ook positief
moeten staan tegenover initiatieven
om ook het asbest van niet-agrariers
op verantwoorde wijze weg te krij
gen. Wij hebben nog geen concrete
plannen".
De antroposofische arts Martin
Niemeyer uit Zeist houdt donderdag
om 20.00 uur in de Vrije School een
lezing. Het onderwerp is
orgaandonatie. De lezing is de laat
ste uit een cyclus over antroposofie.
De entree is 7,50 Bezoekers heb
ben de mogelijkheid om vragen te
stellen Tevens houdt hij op 15 en 16
mei telefonisch spreekuur Afspraken
kunnen worden gemaakt met M.
Commandeur, tel. 317 282
