Langs de Friese elf steden
wandelen is geen topsport
De bijzondere normen van een 75-jarige:
Noodschuurtje door
gemeente gesloopt
TEXELSE couRANT
e
Boze eigenaar: Willekeur
Nieuwe band voor
jonge budosporters
Overkanters in
zesde trimloop
VRIJDAG 22 JANUARI 1999
Als 14-jarige liep Han Bakker in 1938 de vierdaagse Niet zo'n
ongewone prestatie voor iemand die als kind al had leren marche
ren van zijn vader. Het zou daarna echter 46 jaar duren voor hij
zich wéér aan een wandeling van formaat waagde: het Rondje
Texel. Nu draait hij zijn hand niet meer om vooreen fikse wande
ling, non-stop langs de Friese elf steden of binnen veertien dagen
van de westkust van Schotland dwars door de Hooglanden naar
de oostkust Een gesprek met een tanige 75-jarige, die morgen
wellicht 'Texels Sportman van 1998' wordt.
was. 'Voor ik er aan begon, had ik
eerst de continentale variant gelo
pen In Rotterdam liep ik de afstand
in 23 18 uur Maar Engeland bleek
een heel ander verhaal, vooral door
de heuvels Wil je zulke tochten
binnen de gestelde tijd kunnen vol
brengen. dan moet je een hele dag
lang zeven kilometer per uur kun-
Smakelijk vertelt Bakker over de
eigenaardigheden die hij tijdens zijn
tochten door Groot Brittanmë be
leefde Het zijn internationale eve
nementen, met deelnemers uit heel
Europa, maar voor de ontvangst
zouden wij ons schamen Dan kom
je in een dorpshuis waar de wc-deur
eruit ligt of waar je niet kunt
aan in Amerika, waar hij zich
waagde aan de 200 mijl van
Colorado: 320 kilometer(l) non-stop
wandelen. Hij volbracht deze mis
sie niet, mede dankzij problemen
met een schoenzool. Toch ging het
vrij goed. In het begin had ik het
moeilijk. De groep hield een tempo
aan van 7!4 kilometer per uur. Later
zakten we terug naar 5 6 kilome
ter per uur. Dat kan ik best een hele
dag volhouden 1
Uiteindelijk kwam Bakker niet ver
der dan het nog steeds meer dan
respectabele aantal van 280 kilo
meter. Hij deed er 67V4 uur over. 's
Nachts werd gewoon doorgelopen,
wat betekende dat hij drie nachten
lang zijn bed met zag. 'Dat is het
moeilijkste, daar is niet op te oefe
nen. De eerste nacht voelde ik
niks. De tweede kon ik het goed
merken, had ik moeite om mijn
Wandelend slaagde hij er ook al
verscheidene malen in de Friese
'klassieker' te bedwingen. Als be
wijs laat hij een speciaal door de
VVV uitgegeven kaart zien, met
stempels die in cafés en hotels
werden verzameld Op het ant
woord op de vraag 'Bij welke logies-
verstrekkers hebt u overnacht?'
staat ingevuld: 'Non-stop doorgelo
pen Hij legde de tocht af in 43 uur.
Schotland
Misschien wel het meest na aan
het hart ligt Bakker 'the Great Out
door Challenge', veertiendaagse
tochten door Schotland die hij al
acht maal heeft gemaakt. Daarbij
wordt met alleen een rugzak, een
tentje en het nodige voedsel steeds
van de west- naar de oostkust gelo
pen. Van te voren moeten start- en
finishplaats worden opgegeven,
Hij zit op een stoel in de keuken en
rommelt in een stapel paperassen,
zijn lange benen steken onder de
tafel. De foto waarop hij met een
bos gladiolen aan de finish van de
laatste vooroorlogse vierdaagse
staat, kan hij helaas niet meer vin
den Dat was het begin van mijn
carrière. De meesten liepen toen in
verenigingsverband, met een grijze
broek en een wit hemd.'
Een medaille met het opschrift
NBLO' heeft hij wel bij de hand.
'Een stukkie blik. Dat kreeg je dan
als jongen van veertien, na vier da
gen lang dertig kilometer te hebben
gelopen.' Hij grijnst: 'NBLO, weet je
wat dat betekent? Nederlandse
Bond voor Lichamelijke Opvoeding.
Wij maakten er Nietige Beloning
voor Langdurige Ontbering van.'
Het lopen van lange afstanden had
de jonge Bakker, die als zoon van
een beroepsmilitair op vele plaat
sen in Nederland woonde, niet van
een vreemde Zijn vader, op Texel
beter bekend als De Luitenant'
deed met zijn manschappen mee
aan de vierdaagse. Om te oefenen
trokken Bakker senior en zijn kin
deren er in het weekend regelmatig
op uit om lange marsen te maken.
'We gingen graag mee Niet omdat
het lopen zo leuk was. Ons was het
er om te doen dat we op zulke da
gen pas laat naar bed hoefden. On
derweg kregen een zoute haring.
En waren we dan om tien uur 's
avond weer thuis, dan kregen we
nog een krentenbol Prachtig.'
Rondje Texel
De oorlog maakte een einde aan
zijn carrière als wandelaar. En het
werk als veehouder op 'De
Scholleboe' (aan de Westerweg)
zorgde ervoor dat het er ook later
met meer van kwam om toe te ge
ven aan zijn passie 'Ik ben weer
begonnen in 1987, vanwege het
Rondje Texel Allerlei vreemde
snoeshanen van de overkant liepen
'm wél, terwijl ik zelfs nog nooit De
Schorren van dichtbij had gezien.'
Ongetraind en zonder het juiste
schoeisel waagde de toen 63-jange
Bakker zich aan de 65 kilometer
lange tocht. 'Ik had de blaren onder
mijn voeten en de volgende dag
was ik zo stijf als een plank. Dat
moest anders, het volgend jaar. Bij
Oudeschild had ik een koppel scha
pen lopen. Ik besloot er iedere dag
lopend heen te gaan om ze te voe
ren. Over de Hogeberg en dan nog
vier keer De Zandkuil op en neer
Het jaar erop ging het Rondje heel
wat gemakkelijker.'
Doorzettingsvermogen
Het was 'de herstart van de loperij',
zoals Bakker zelf zegt. Zonder
enige kennis van de wandelsport
begon hij her en der in Nederland
wandelingen te maken Tijdens
zo'n tocht maakte hij eens kennis
met twee andere liefhebbers. 'Een
lange man en een klein, nogal ge
zet vrouwtje Ik liep een tijdje met
ze op en ontdekte toen dat ik ze ei
genlijk niet kon volgen. Zij liepen
wel zeven of acht kilometer per uur,
terwijl ik met harder kon dan vijf of
zes kilometer.'
Hij liet zich gretig informeren en al
gauw werd hem duidelijk dat er tal
van facetten van de wandelsport
zijn waarvan hij het bestaan met
eens had vermoed. 'Zo hoorde ik
dat er een Franse organisatie is
met de naam Euraudax. Zij organi
seren allerlei tochten in fietsen,
kanoën, maar ook in wandelen. Hun
grote bewijs van doorzettingsver
mogen is de Gouden Adelaar. Die
krijg je als je vier tochten van vijfen
zeventig kilometer hebt gelopen,
twee van vijftig, twee van vijfen
zeventig, elf van honderd en twee
van honderdvijftig. Als je die alle
maal gelopen hebt, heb je er bijna
tweeduizend kilometer op zitten.'
De wandelingen leiden veelal door
natuurgebied in Frankrijk, Neder
land en België. 'Maar ik heb ook
eens door Brussel gelopen, dwars
door supermarkten, metrostations,
parken. Dat was wel grappig, voor
een keer
Uitdaging
De Gouden Adelaar heeft Bakker
sinds een paar jaar in zijn bezit.
Een nóg grotere uitdaging ('de ul
tieme wandeling') is de honderd mijl
lange Centurion, die jaarlijks in een
ander gedeelte van Engeland wordt
verlopen. 'Dat is een soort Elf
stedentocht. Want het is niet alleen
dat je 161 kilometer loopt, je moet
ook opschieten want je mag er niet
langer dan 24 uur over doen.'
Bakker begon zes keer aan de
tocht, maar slaagde er 'slechts' drie
maal in op tijd de finish te halen,
voor het eerst toen hij 68 jaar oud
Op weg naar de Schotse oostkust: Als ze
nen lopen en aan twee keer vijf mi
nuten rust genoeg hebben. Een
kwestie van trainen, anders red je
het niet. En wat ik doe, stelt nog
niks voor als je het vergelijkt met
de cracks Die lopen die afstand in
zeventien uur, met een gemiddelde
van acht tot tien kilometer per uur.'
Diskwalificatie
Afdalen is het moeilijkst, legt Bak
ker uit 'Dat zijn we in Nederland
niet gewend Bovendien zit in En
geland een heel koppel controleurs
op de helling om te zien of je met op
een drafje gaat. Je moet steeds
één voet aan de grond hebben, an
ders word je gediskwalificeerd. Eén
keer slaagden ze erin bijna ieder
een van het continent op een fout te
betrappen, terwijl alle Engelsen
mochten doorlopen...'
een paar dagen niets van /e horen, gaan ze
douchen. Elke derderangs voetbal
club heeft het hier beter voor el
kaar.'
Deelnemers zijn er verplicht in
korte broek te lopen. 'Anders kun
nen ze niet controleren of je wel in
wandelpas blijft. Je krijgt bij zulke
evenementen ook een waarschu
wing als je met z'n tweeén naast
elkaar loopt. Je bent verplicht tus
senruimte te houden. Eén keer
haalden ze mij bijna uit de strijd,
terwijl achter me een Engelse met
een stel vriendinnen liep die niet
eens meededen, alleen om de vaart
er in te houden. Niks aan de hand...
Daar moet je wel aan wennen.'
320 kilometer
Zijn grootste uitdaging - 'groot' is
een nogal relatief begrip in deze
sport - ging Bakker in september
je zoeken.De foto werd tijdens een toevallige ontmoeting gemaakt.
ogen open te houden en raakte het
tempo eruit. Maar de derde nacht
vormde weer geen enkel probleem.
Anderen hebben het veel moeilij
ker, die moeten wel tussen anderen
in lopen, omdat ze anders gewoon
van de weg raken. Ik ben het rede
lijk gewend. Als de schapen moe
ten lammen zie je ook je bed niet
erg.'
Elfstedentocht
Het traject van de Elfstedentocht
herbergt voor Bakker inmiddels
weinig geheimen meer Sinds 1941
deed hij iedere keer mee wanneer
de tocht op de schaats werd geor
ganiseerd, acht keer in totaal. Een
maal. in 1985 schaatste hij er zelfs
twee in vier dagen, op dinsdag in
Friesland en de zaterdag erop de
alternatieve Elfstedentocht in Fin
land
waarna het organiserend comité
suggesties over de route doet en
waarschuwt waar bijvoorbeeld een
moeras ligt of de brug over een ri
vier is weggeslagen Op gezette tij
den moet worden gebeld met de or
ganisatie om te vertellen hoe het
gaat. 'Als ze een paar dagen niets
van je horen, gaan ze je zoeken.'
Vorig jaar maakte Bakker een le
lijke val van een berg en kwam hij
met een paars gekleurd been in de
finishplaats aan. 'Ik heb wel even
getwijfeld of ik door moest gaan, of
het nog wel gezond was. Maar het
gezamenlijk diner dat aan het slot
in Montrose wordt gehouden,
maakt altijd veel goed.
'Vlak voor de eindstreep kwam ik
een apotheek tegen, met zo'n spe
ciale weegschaal. Je weet wel: je
voert je lengte in, je leeftijd, je
chaamsbouw en dat apparaat
paalt dan je ideale gewicht. Ik bi
er precies op te zitten
Genominei
Dat hij nu genomineerd is
Texels sportman van het jaar,
Bakker wat merkwaardig 'Hoe
men ze erop?' In rap tempo doe
een poging zijn enorme presta
relativeren. 'Die anderen hebben
lemaal ereplaatsen in de wacht
sleept in nationale wedstrijden
ben een keer dertiende geword
dat was het hoogste. En waar p
ten we over? Mijn sport kent m
een paar honderd beoefenaren
Nederland.'
Topsport bedrijft hij in ieder gi
niet, betoogt hij: 'Ik train heel oi
gelmatig Als het regent, blijl
thuis. Ik heb nu ook al mets m
gedaan sinds september. Wat
betreft ben ik een amateur. Aan
andere kant kan het me in Scf
land weinig schelen. Daar majj
blij zijn wanneer het af en toe c r
droog is
Motivï
Aan zijn beweegredenen ms|{j
Bakker weinig woorden vuil. 'JeT
het landschap wel, maar mijlen rB
ken komt op de eerste plaats', ffl
hij zich een keer ontvallen. ,u
'Waarom? Waarom surft iemaiijl
Of schaatst hij? Ik vind het een
daging Zoals die tocht bij LoonS
Zand. Dat je honderd kilomE^
loopt in vijftien uur. Zolang dat li)"
blijf ik prestatief lopen.'
Zijn gedrevenheid blijkt heel dur1?
lijk wanneer zijn leeftijd ter spr^'i
komt. 'Ik heb een oefenrondje
Texel, dat 8 850 meter meet. E™
lit
>a
paar jaar geleden deed ik daar 1®
uur over. Maar vorig jaar ging he/'
1.10, terwijl ik niet het idee had
ik langzamer ging. De volger?'
keer dan maar, denk je dan. Her
een beetje vervelend als dan b!B
dat je er nog steeds 1.09 over dovri
nc
Leeft?t
Hij kijkt even uit het raam: 'Ik m
nog graag een keer in Amerika f'
pen, de 200 mijl van Colora??
Maar dit jaar gaat het niet door?"
over twee jaar weet ik niet of ik
,»j
nog toe in staat ben. Mijn tijd rau
voorbij, denk ik. Een vriend hei
zoiets gehad. Tot op hoge leef?
kon hij een prachtig tempo handt®
ven, maar plotseling was hij lg
kwijt en binnen een jaar was t_
niks meer.'
De eisen die Bakker aan zichB
stelt, zijn niet gering. 'Hoe langB
nog door ga9 Ik moet nog rechll
lopend en met een eindsprintje el
tocht van honderd kilometer kil
nen besluiten, anders hoeft het n
meer.'
Aan het slot van het gesprek bl
toch nog iets van zijn motivatie,
moet het kippenhok nog schcx
maken. Ja jongen, het is wel It
dat je met pensioen gaat, maar d
zegt je vrouw dat je ook wel ee
mag afwassen. Of je moet een j
graven voor de rozenplanten. C
tuin omspitten Met een
lach: 'Het is best leuk, een
weken in Schotland met alleen
rugzak bij je.
Joop Romm
De gemeente heeft gistermorgen
bij de familie Van Riel aan de
Oosterenderweg een tijdelijk
schuurtje afgebroken. Uit voor
zorg was de politie erbij aanwe
zig maar die hoefde niet in te
grijpen. De verontwaardigde ei
genaar Peter van Riel vindt dat
de gemeente de hand in eigen
boezem moet steken. 'Vijf maan
den hoor je niks en nu komen ze
de boel zomaar slopen.' De ge
meente stelt echter dat de man
zelf de zaak op z'n beloop heeft
gelaten. De sloop is mede een
gevolg van het scherpere
controlebeleid dat afgelopen jaar
is afgesproken.
Van Riel kreeg in november '97 een
bouwvergunning voor een nieuwe
garage, maar heeft daar tot dusver
geen gebruik van gemaakt. In de
tussentijd diende hij een uitbreiding
van het bouwplan in. Hij wilde ook
een kantoor voor zijn echtgenote,
die een administratiebedrijfje heeft.
Weliswaar heeft ze een werkruimte
in de woonboerderij aan de Ooster
enderweg, maar in de loop der jaren
is die te krap geworden B en w we
zen het verzoek afgelopen zomer
echter af.
Zonnecollectoren
Vervolgens besloot Van Riel het
oorspronkelijke plan uit te voeren.
Tot op heden is de bouw van een
dubbele garage, zoals zijn bedoe
ling is, echter nog niet van start ge
gaan, Van Riel wijt dat aan het
natte weer van de laatste maanden.
'Om die reden heb ik ook het nood-
schuurtje nog niet kunnen gebrui
ken. Er is geen vloer gestort -dat
mag namelijk met- en op de voch
tige grond ga ik geen spullen zet
ten.'
Zijn oude schuurtje staat daarom
Van Riel (rechts) toont notaris Kooi het schuurtje, dat later op de ochtend zou worden gedemonteerd. (Foto Frans Hopman)
nog vol, onder meer met fietsen en
een groot aantal in dozen verpakte
zonnecollectoren. Ook bevinden
zich er de CV-ketel en de hoofd
aansluiting van de electnciteit voor
zijn woonhuis. 'Die ga ik nu natuur
lijk niet weghalen Het is midden in
de winter
Gedogen
Van Riel had bij de gemeente ge
vraagd het noodschuurtje te gedo
gen Hij toont een brief van juli '98,
waarin hij vraagt om vrijstelling.
Volgens Van Riel heeft hij hierop
nooit antwoord gekregen. Wel ont
ving hij op 10 december een andere
brief van het college als vervolg op
een constatering van 5 juni dat
Van Riel een illegaal bouwwerk had
geplaatst. B en w sommeerden
hem het schuurtje uiterlijk 18 ja
nuari jl. te slopen. Van Riel bestrijdt
dat het schuurtje er al zo lang staat.
'Dat was alleen een bouwpakket.
Het is pas veel later in elkaar ge
zet.'
Volgens de behandelend ambte
naar van de gemeente hebben b en
w wel degelijk schriftelijk gerea
geerd op het vrijstellingsverzoek.
De gemeente heeft tot sloop van
het noodschuurtje besloten, omdat
Van Riel ruim een jaar nadat hij de
vergunning heeft gekregen, nog
steeds met aan het bouwen is. 'Hij
heeft de neiging om de zaak einde-,
loos te rekken.'
Intimidatie
Het schuurtje werd gisteren gede
monteerd door medewerkers van
de gemeente en in onderdelen afge
voerd. Notaris H. Kooi maakte op
verzoek van Van Riel een verslag.
'Zodat ze later niet kunnen zeggen
dat het niet waar was. Dat heb ik bij
een caravan al eens meegemaakt
De gemeente maakt zich schuldig
aan willekeur, machtsmisbruik en
intimidatie', aldus de boze Van
Riel, die nog voor enige vertraging
zorgde door met zijn auto de oprit te
blokkeren
Onder het kritisch oog van sensei Rogier Rood onderwierpen de jeugdige karateleerlingen zich aan hun examens.
Gestoken in opvallend witte en
gestreken pakken, huppelden zes
jeugdige karateleerlingen zater
dag al op een vroeg tijdstip met
gespannen koppies door sport
zaal De Ferrever. Ze hadden zich
hun zorgen echter kunnen bespa
ren, want nadat ze alle standen en
afweringen hadden gemaakt en
bovendien de betekenis van een
tiental (Japanse) termen hadden
verklaard, besloot 'sensei' (leraar)
Rogier Rood iedereen te bevorde
ren.
Dat betekent dat budoveremging
Shima in de karate-afdeling nu een
lid met een groene band, twee met
een oranje band en drie met een gele
band telt, naast de paar kinderen met
een witte band die nog even moeten
oefenen voor ze examen kunnen
doen. Sensei Rood, voor de volledig
heid, is in het bezit van een bruine
band
Eerder in de week. op woensdag,
puilde De Ferrever uit van de judo-
leerlingen. Met z'n drieëndertigen
onderwierpen ze zich aan de oefe
ningen die trainer Rob van Beurden
voor hen in petto had. Met Van Beur
den zijn ze bij Shima erg blij, bena
drukt voorzitter Jan Keesom. 'Hij
regelt alles en geeft op iedere vraag
hetzelfde antwoord: Oh, dat doe ik
wel.'
Zijn leerlingen stelden hem niet
teleur. Ook hier slaagde iedereen:
voor één of twee slippen of een (ge
hele) band. Zestien van hen deden
voor het eerst examen.
De eerste bijeenkomst bij Aikido -
een afdeling die Shima weer nieuw
leven wil inblazen - trok zaterdag nog
wat weinig belangstellenden.
Keesom en de zijnen hopen dat de
Zo'n vijftig leden van atletië
vereniging NOVA uit Warmenhuis
doen mee aan de zesde wintertrif
loop, die zondag in De Dennen wd
gehouden Een mooie gelegenhsl
voor Texelse lopers om zich eef
met anderen te meten, vindt deo
ganisa'ue. Inschrijven kan zoals S
bruikelijk vanaf 10.30 uur bij de t
kiosk op het Turfveld. De jeugd stfl
om 11 00 uur, volwassenen zijn e
kwartier later aan de beurt
volgende keer meer mensen n
doen, omdat er anders geld bij r
om een trainer van de overkar
laten komen. De volgende bij<
komst wordt gehouden op zaterd!
20 januari tussen 14 00 en 15.H
uur. Lokatie is als vanouds Da
Ferrever.