Langs de Friese elf steden wandelen is geen topsport De bijzondere normen van een 75-jarige: Noodschuurtje door gemeente gesloopt TEXELSE couRANT e Boze eigenaar: Willekeur Nieuwe band voor jonge budosporters Overkanters in zesde trimloop VRIJDAG 22 JANUARI 1999 Als 14-jarige liep Han Bakker in 1938 de vierdaagse Niet zo'n ongewone prestatie voor iemand die als kind al had leren marche ren van zijn vader. Het zou daarna echter 46 jaar duren voor hij zich wéér aan een wandeling van formaat waagde: het Rondje Texel. Nu draait hij zijn hand niet meer om vooreen fikse wande ling, non-stop langs de Friese elf steden of binnen veertien dagen van de westkust van Schotland dwars door de Hooglanden naar de oostkust Een gesprek met een tanige 75-jarige, die morgen wellicht 'Texels Sportman van 1998' wordt. was. 'Voor ik er aan begon, had ik eerst de continentale variant gelo pen In Rotterdam liep ik de afstand in 23 18 uur Maar Engeland bleek een heel ander verhaal, vooral door de heuvels Wil je zulke tochten binnen de gestelde tijd kunnen vol brengen. dan moet je een hele dag lang zeven kilometer per uur kun- Smakelijk vertelt Bakker over de eigenaardigheden die hij tijdens zijn tochten door Groot Brittanmë be leefde Het zijn internationale eve nementen, met deelnemers uit heel Europa, maar voor de ontvangst zouden wij ons schamen Dan kom je in een dorpshuis waar de wc-deur eruit ligt of waar je niet kunt aan in Amerika, waar hij zich waagde aan de 200 mijl van Colorado: 320 kilometer(l) non-stop wandelen. Hij volbracht deze mis sie niet, mede dankzij problemen met een schoenzool. Toch ging het vrij goed. In het begin had ik het moeilijk. De groep hield een tempo aan van 7!4 kilometer per uur. Later zakten we terug naar 5 6 kilome ter per uur. Dat kan ik best een hele dag volhouden 1 Uiteindelijk kwam Bakker niet ver der dan het nog steeds meer dan respectabele aantal van 280 kilo meter. Hij deed er 67V4 uur over. 's Nachts werd gewoon doorgelopen, wat betekende dat hij drie nachten lang zijn bed met zag. 'Dat is het moeilijkste, daar is niet op te oefe nen. De eerste nacht voelde ik niks. De tweede kon ik het goed merken, had ik moeite om mijn Wandelend slaagde hij er ook al verscheidene malen in de Friese 'klassieker' te bedwingen. Als be wijs laat hij een speciaal door de VVV uitgegeven kaart zien, met stempels die in cafés en hotels werden verzameld Op het ant woord op de vraag 'Bij welke logies- verstrekkers hebt u overnacht?' staat ingevuld: 'Non-stop doorgelo pen Hij legde de tocht af in 43 uur. Schotland Misschien wel het meest na aan het hart ligt Bakker 'the Great Out door Challenge', veertiendaagse tochten door Schotland die hij al acht maal heeft gemaakt. Daarbij wordt met alleen een rugzak, een tentje en het nodige voedsel steeds van de west- naar de oostkust gelo pen. Van te voren moeten start- en finishplaats worden opgegeven, Hij zit op een stoel in de keuken en rommelt in een stapel paperassen, zijn lange benen steken onder de tafel. De foto waarop hij met een bos gladiolen aan de finish van de laatste vooroorlogse vierdaagse staat, kan hij helaas niet meer vin den Dat was het begin van mijn carrière. De meesten liepen toen in verenigingsverband, met een grijze broek en een wit hemd.' Een medaille met het opschrift NBLO' heeft hij wel bij de hand. 'Een stukkie blik. Dat kreeg je dan als jongen van veertien, na vier da gen lang dertig kilometer te hebben gelopen.' Hij grijnst: 'NBLO, weet je wat dat betekent? Nederlandse Bond voor Lichamelijke Opvoeding. Wij maakten er Nietige Beloning voor Langdurige Ontbering van.' Het lopen van lange afstanden had de jonge Bakker, die als zoon van een beroepsmilitair op vele plaat sen in Nederland woonde, niet van een vreemde Zijn vader, op Texel beter bekend als De Luitenant' deed met zijn manschappen mee aan de vierdaagse. Om te oefenen trokken Bakker senior en zijn kin deren er in het weekend regelmatig op uit om lange marsen te maken. 'We gingen graag mee Niet omdat het lopen zo leuk was. Ons was het er om te doen dat we op zulke da gen pas laat naar bed hoefden. On derweg kregen een zoute haring. En waren we dan om tien uur 's avond weer thuis, dan kregen we nog een krentenbol Prachtig.' Rondje Texel De oorlog maakte een einde aan zijn carrière als wandelaar. En het werk als veehouder op 'De Scholleboe' (aan de Westerweg) zorgde ervoor dat het er ook later met meer van kwam om toe te ge ven aan zijn passie 'Ik ben weer begonnen in 1987, vanwege het Rondje Texel Allerlei vreemde snoeshanen van de overkant liepen 'm wél, terwijl ik zelfs nog nooit De Schorren van dichtbij had gezien.' Ongetraind en zonder het juiste schoeisel waagde de toen 63-jange Bakker zich aan de 65 kilometer lange tocht. 'Ik had de blaren onder mijn voeten en de volgende dag was ik zo stijf als een plank. Dat moest anders, het volgend jaar. Bij Oudeschild had ik een koppel scha pen lopen. Ik besloot er iedere dag lopend heen te gaan om ze te voe ren. Over de Hogeberg en dan nog vier keer De Zandkuil op en neer Het jaar erop ging het Rondje heel wat gemakkelijker.' Doorzettingsvermogen Het was 'de herstart van de loperij', zoals Bakker zelf zegt. Zonder enige kennis van de wandelsport begon hij her en der in Nederland wandelingen te maken Tijdens zo'n tocht maakte hij eens kennis met twee andere liefhebbers. 'Een lange man en een klein, nogal ge zet vrouwtje Ik liep een tijdje met ze op en ontdekte toen dat ik ze ei genlijk niet kon volgen. Zij liepen wel zeven of acht kilometer per uur, terwijl ik met harder kon dan vijf of zes kilometer.' Hij liet zich gretig informeren en al gauw werd hem duidelijk dat er tal van facetten van de wandelsport zijn waarvan hij het bestaan met eens had vermoed. 'Zo hoorde ik dat er een Franse organisatie is met de naam Euraudax. Zij organi seren allerlei tochten in fietsen, kanoën, maar ook in wandelen. Hun grote bewijs van doorzettingsver mogen is de Gouden Adelaar. Die krijg je als je vier tochten van vijfen zeventig kilometer hebt gelopen, twee van vijftig, twee van vijfen zeventig, elf van honderd en twee van honderdvijftig. Als je die alle maal gelopen hebt, heb je er bijna tweeduizend kilometer op zitten.' De wandelingen leiden veelal door natuurgebied in Frankrijk, Neder land en België. 'Maar ik heb ook eens door Brussel gelopen, dwars door supermarkten, metrostations, parken. Dat was wel grappig, voor een keer Uitdaging De Gouden Adelaar heeft Bakker sinds een paar jaar in zijn bezit. Een nóg grotere uitdaging ('de ul tieme wandeling') is de honderd mijl lange Centurion, die jaarlijks in een ander gedeelte van Engeland wordt verlopen. 'Dat is een soort Elf stedentocht. Want het is niet alleen dat je 161 kilometer loopt, je moet ook opschieten want je mag er niet langer dan 24 uur over doen.' Bakker begon zes keer aan de tocht, maar slaagde er 'slechts' drie maal in op tijd de finish te halen, voor het eerst toen hij 68 jaar oud Op weg naar de Schotse oostkust: Als ze nen lopen en aan twee keer vijf mi nuten rust genoeg hebben. Een kwestie van trainen, anders red je het niet. En wat ik doe, stelt nog niks voor als je het vergelijkt met de cracks Die lopen die afstand in zeventien uur, met een gemiddelde van acht tot tien kilometer per uur.' Diskwalificatie Afdalen is het moeilijkst, legt Bak ker uit 'Dat zijn we in Nederland niet gewend Bovendien zit in En geland een heel koppel controleurs op de helling om te zien of je met op een drafje gaat. Je moet steeds één voet aan de grond hebben, an ders word je gediskwalificeerd. Eén keer slaagden ze erin bijna ieder een van het continent op een fout te betrappen, terwijl alle Engelsen mochten doorlopen...' een paar dagen niets van /e horen, gaan ze douchen. Elke derderangs voetbal club heeft het hier beter voor el kaar.' Deelnemers zijn er verplicht in korte broek te lopen. 'Anders kun nen ze niet controleren of je wel in wandelpas blijft. Je krijgt bij zulke evenementen ook een waarschu wing als je met z'n tweeén naast elkaar loopt. Je bent verplicht tus senruimte te houden. Eén keer haalden ze mij bijna uit de strijd, terwijl achter me een Engelse met een stel vriendinnen liep die niet eens meededen, alleen om de vaart er in te houden. Niks aan de hand... Daar moet je wel aan wennen.' 320 kilometer Zijn grootste uitdaging - 'groot' is een nogal relatief begrip in deze sport - ging Bakker in september je zoeken.De foto werd tijdens een toevallige ontmoeting gemaakt. ogen open te houden en raakte het tempo eruit. Maar de derde nacht vormde weer geen enkel probleem. Anderen hebben het veel moeilij ker, die moeten wel tussen anderen in lopen, omdat ze anders gewoon van de weg raken. Ik ben het rede lijk gewend. Als de schapen moe ten lammen zie je ook je bed niet erg.' Elfstedentocht Het traject van de Elfstedentocht herbergt voor Bakker inmiddels weinig geheimen meer Sinds 1941 deed hij iedere keer mee wanneer de tocht op de schaats werd geor ganiseerd, acht keer in totaal. Een maal. in 1985 schaatste hij er zelfs twee in vier dagen, op dinsdag in Friesland en de zaterdag erop de alternatieve Elfstedentocht in Fin land waarna het organiserend comité suggesties over de route doet en waarschuwt waar bijvoorbeeld een moeras ligt of de brug over een ri vier is weggeslagen Op gezette tij den moet worden gebeld met de or ganisatie om te vertellen hoe het gaat. 'Als ze een paar dagen niets van je horen, gaan ze je zoeken.' Vorig jaar maakte Bakker een le lijke val van een berg en kwam hij met een paars gekleurd been in de finishplaats aan. 'Ik heb wel even getwijfeld of ik door moest gaan, of het nog wel gezond was. Maar het gezamenlijk diner dat aan het slot in Montrose wordt gehouden, maakt altijd veel goed. 'Vlak voor de eindstreep kwam ik een apotheek tegen, met zo'n spe ciale weegschaal. Je weet wel: je voert je lengte in, je leeftijd, je chaamsbouw en dat apparaat paalt dan je ideale gewicht. Ik bi er precies op te zitten Genominei Dat hij nu genomineerd is Texels sportman van het jaar, Bakker wat merkwaardig 'Hoe men ze erop?' In rap tempo doe een poging zijn enorme presta relativeren. 'Die anderen hebben lemaal ereplaatsen in de wacht sleept in nationale wedstrijden ben een keer dertiende geword dat was het hoogste. En waar p ten we over? Mijn sport kent m een paar honderd beoefenaren Nederland.' Topsport bedrijft hij in ieder gi niet, betoogt hij: 'Ik train heel oi gelmatig Als het regent, blijl thuis. Ik heb nu ook al mets m gedaan sinds september. Wat betreft ben ik een amateur. Aan andere kant kan het me in Scf land weinig schelen. Daar majj blij zijn wanneer het af en toe c r droog is Motivï Aan zijn beweegredenen ms|{j Bakker weinig woorden vuil. 'JeT het landschap wel, maar mijlen rB ken komt op de eerste plaats', ffl hij zich een keer ontvallen. ,u 'Waarom? Waarom surft iemaiijl Of schaatst hij? Ik vind het een daging Zoals die tocht bij LoonS Zand. Dat je honderd kilomE^ loopt in vijftien uur. Zolang dat li)" blijf ik prestatief lopen.' Zijn gedrevenheid blijkt heel dur1? lijk wanneer zijn leeftijd ter spr^'i komt. 'Ik heb een oefenrondje Texel, dat 8 850 meter meet. E™ lit >a paar jaar geleden deed ik daar 1® uur over. Maar vorig jaar ging he/' 1.10, terwijl ik niet het idee had ik langzamer ging. De volger?' keer dan maar, denk je dan. Her een beetje vervelend als dan b!B dat je er nog steeds 1.09 over dovri nc Leeft?t Hij kijkt even uit het raam: 'Ik m nog graag een keer in Amerika f' pen, de 200 mijl van Colora?? Maar dit jaar gaat het niet door?" over twee jaar weet ik niet of ik ,»j nog toe in staat ben. Mijn tijd rau voorbij, denk ik. Een vriend hei zoiets gehad. Tot op hoge leef? kon hij een prachtig tempo handt® ven, maar plotseling was hij lg kwijt en binnen een jaar was t_ niks meer.' De eisen die Bakker aan zichB stelt, zijn niet gering. 'Hoe langB nog door ga9 Ik moet nog rechll lopend en met een eindsprintje el tocht van honderd kilometer kil nen besluiten, anders hoeft het n meer.' Aan het slot van het gesprek bl toch nog iets van zijn motivatie, moet het kippenhok nog schcx maken. Ja jongen, het is wel It dat je met pensioen gaat, maar d zegt je vrouw dat je ook wel ee mag afwassen. Of je moet een j graven voor de rozenplanten. C tuin omspitten Met een lach: 'Het is best leuk, een weken in Schotland met alleen rugzak bij je. Joop Romm De gemeente heeft gistermorgen bij de familie Van Riel aan de Oosterenderweg een tijdelijk schuurtje afgebroken. Uit voor zorg was de politie erbij aanwe zig maar die hoefde niet in te grijpen. De verontwaardigde ei genaar Peter van Riel vindt dat de gemeente de hand in eigen boezem moet steken. 'Vijf maan den hoor je niks en nu komen ze de boel zomaar slopen.' De ge meente stelt echter dat de man zelf de zaak op z'n beloop heeft gelaten. De sloop is mede een gevolg van het scherpere controlebeleid dat afgelopen jaar is afgesproken. Van Riel kreeg in november '97 een bouwvergunning voor een nieuwe garage, maar heeft daar tot dusver geen gebruik van gemaakt. In de tussentijd diende hij een uitbreiding van het bouwplan in. Hij wilde ook een kantoor voor zijn echtgenote, die een administratiebedrijfje heeft. Weliswaar heeft ze een werkruimte in de woonboerderij aan de Ooster enderweg, maar in de loop der jaren is die te krap geworden B en w we zen het verzoek afgelopen zomer echter af. Zonnecollectoren Vervolgens besloot Van Riel het oorspronkelijke plan uit te voeren. Tot op heden is de bouw van een dubbele garage, zoals zijn bedoe ling is, echter nog niet van start ge gaan, Van Riel wijt dat aan het natte weer van de laatste maanden. 'Om die reden heb ik ook het nood- schuurtje nog niet kunnen gebrui ken. Er is geen vloer gestort -dat mag namelijk met- en op de voch tige grond ga ik geen spullen zet ten.' Zijn oude schuurtje staat daarom Van Riel (rechts) toont notaris Kooi het schuurtje, dat later op de ochtend zou worden gedemonteerd. (Foto Frans Hopman) nog vol, onder meer met fietsen en een groot aantal in dozen verpakte zonnecollectoren. Ook bevinden zich er de CV-ketel en de hoofd aansluiting van de electnciteit voor zijn woonhuis. 'Die ga ik nu natuur lijk niet weghalen Het is midden in de winter Gedogen Van Riel had bij de gemeente ge vraagd het noodschuurtje te gedo gen Hij toont een brief van juli '98, waarin hij vraagt om vrijstelling. Volgens Van Riel heeft hij hierop nooit antwoord gekregen. Wel ont ving hij op 10 december een andere brief van het college als vervolg op een constatering van 5 juni dat Van Riel een illegaal bouwwerk had geplaatst. B en w sommeerden hem het schuurtje uiterlijk 18 ja nuari jl. te slopen. Van Riel bestrijdt dat het schuurtje er al zo lang staat. 'Dat was alleen een bouwpakket. Het is pas veel later in elkaar ge zet.' Volgens de behandelend ambte naar van de gemeente hebben b en w wel degelijk schriftelijk gerea geerd op het vrijstellingsverzoek. De gemeente heeft tot sloop van het noodschuurtje besloten, omdat Van Riel ruim een jaar nadat hij de vergunning heeft gekregen, nog steeds met aan het bouwen is. 'Hij heeft de neiging om de zaak einde-, loos te rekken.' Intimidatie Het schuurtje werd gisteren gede monteerd door medewerkers van de gemeente en in onderdelen afge voerd. Notaris H. Kooi maakte op verzoek van Van Riel een verslag. 'Zodat ze later niet kunnen zeggen dat het niet waar was. Dat heb ik bij een caravan al eens meegemaakt De gemeente maakt zich schuldig aan willekeur, machtsmisbruik en intimidatie', aldus de boze Van Riel, die nog voor enige vertraging zorgde door met zijn auto de oprit te blokkeren Onder het kritisch oog van sensei Rogier Rood onderwierpen de jeugdige karateleerlingen zich aan hun examens. Gestoken in opvallend witte en gestreken pakken, huppelden zes jeugdige karateleerlingen zater dag al op een vroeg tijdstip met gespannen koppies door sport zaal De Ferrever. Ze hadden zich hun zorgen echter kunnen bespa ren, want nadat ze alle standen en afweringen hadden gemaakt en bovendien de betekenis van een tiental (Japanse) termen hadden verklaard, besloot 'sensei' (leraar) Rogier Rood iedereen te bevorde ren. Dat betekent dat budoveremging Shima in de karate-afdeling nu een lid met een groene band, twee met een oranje band en drie met een gele band telt, naast de paar kinderen met een witte band die nog even moeten oefenen voor ze examen kunnen doen. Sensei Rood, voor de volledig heid, is in het bezit van een bruine band Eerder in de week. op woensdag, puilde De Ferrever uit van de judo- leerlingen. Met z'n drieëndertigen onderwierpen ze zich aan de oefe ningen die trainer Rob van Beurden voor hen in petto had. Met Van Beur den zijn ze bij Shima erg blij, bena drukt voorzitter Jan Keesom. 'Hij regelt alles en geeft op iedere vraag hetzelfde antwoord: Oh, dat doe ik wel.' Zijn leerlingen stelden hem niet teleur. Ook hier slaagde iedereen: voor één of twee slippen of een (ge hele) band. Zestien van hen deden voor het eerst examen. De eerste bijeenkomst bij Aikido - een afdeling die Shima weer nieuw leven wil inblazen - trok zaterdag nog wat weinig belangstellenden. Keesom en de zijnen hopen dat de Zo'n vijftig leden van atletië vereniging NOVA uit Warmenhuis doen mee aan de zesde wintertrif loop, die zondag in De Dennen wd gehouden Een mooie gelegenhsl voor Texelse lopers om zich eef met anderen te meten, vindt deo ganisa'ue. Inschrijven kan zoals S bruikelijk vanaf 10.30 uur bij de t kiosk op het Turfveld. De jeugd stfl om 11 00 uur, volwassenen zijn e kwartier later aan de beurt volgende keer meer mensen n doen, omdat er anders geld bij r om een trainer van de overkar laten komen. De volgende bij< komst wordt gehouden op zaterd! 20 januari tussen 14 00 en 15.H uur. Lokatie is als vanouds Da Ferrever.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1999 | | pagina 6