'Het is als een film
san me voorbij gegaan
In de voetsporen van
Raas en Zoetemelk
Sarah Keijser vindt Indonesische moeder terug
,DftRN HRfiL
X^RK7EILf
ROEPER.'. NOG
'EEN OORLAM
KONT VOOR 1
DE BAKKER
BY-RY BRAS
(moofoj
Moeilijk?
Welnee!
Een behouden vaart
Texelse wielrenners hogerop
Maaltijd en sjoelen
in Den Hoorn
Voetbalprogramma
Goede prestaties
Texelse golfers
bij NK scholieren
Volleybal
TEXELSE^ C0URAN-
HOPMAN SCMRÜF MOOR
DOT WE VERTREkKcN
'ETER GOOI LO
Dit TROSSENr
BELOOFD
maar van die vage antwoorden Mis
schien, misschien We kochten er
telkens wat, om maar een praatje te
kunnen maken. Pakje sigaretten
voor de chauffeur, bananen om ter
plaatse op te kunnen eten. En maar
volhouden, geduld hebben. Je tact
bewaren. Aanpappen tot je er bij neer
valt Uiteindelijk resulteerde één en
ander erin dat we een telefoonnum
mer kregen van iemand die er meer
van wist, zo werd verteld. Toen we
dat nummer draaiden en de zaak
uitlegden, werd de hoorn op de haak
gegooid. Ontmoedigd gingen we te
rug naar het winkeltje, om de vrou
wen daar te vragen of ze misschien
voor ons wilden bellen. Muhadi was
zich intussen heel betrokken gaan
voelen en haalde alles uit de kast
om me te helpen. Hij trok het als het
ware op zijn eer om te zorgen dat
Sarah's moeder gevonden zou wor
den. Nadat de vrouwen beloofd had
den te zullen bellen, reed Muhadi me
terug naar het hotel. De tweede dag
was verstreken, met als enig resul
taat een telefoonnummer.'
Stroomversnelling
Vastbesloten om de onderste steen
boven te halen, was de eerste gang
van Jan Keijser en Muhadi de dag
daarop naar het winkeltje naast het
oorspronkelijke adres. 'Daar aange
komen hoorden we van de vrouwen
dat ze wilden helpen met zoeken en
dat ze bereid waren mee te gaan In
de taxi. Nadat ze waren ingestapt
hoorden we opeens dat we op weg
gingen naar Sarah's zuster Ik heb
onmiddellijk het hotel gebeld om te
vertellen dat het zover was en dat we
er aan kwamen om ze op te halen.
Vanaf dat moment raakte de zaak in
een stroomversnelling. Tijdens de rit
door Jakarta werd duidelijk dat het
telefoonnummer van Sarah's zuster
was en dat die niets van Sarah's
bestaan af wist. Geen wonder dat ze
de hoorn er op had gegooid.'
Karen Keijser, de moeder van
Sarah, heeft de afgelopen we
ken heel wat keren de vraag
moeien beantwoorden of ze hel
niet moeilijk vindt om op zoek Ie
gaan naar de biologische ouders
van haar kinderen. Is ze niet
bang voor de gevolgen, bang
om haar kinderen kwijt Ie raken,
willen de mensen weten. 'Abso
luut niet', vertelt Karen. 'Sarah's
Indonesische moeder en ik be
grepen elkaar heel goed. Voel
den elkaar aan. Je krijgt er familie
bij, zo zien Jan en ik het. De
volgende uil ons gezin die mo
gelijk op zoek gaat naar haar bio
logische ouders is Frida. Die is
nu veertien. Maar het blijft hun
eigen keuze. Ze moeten het zelf
aangeven, zelf willen. Misschien
zitten we dus over een jaar of
wat in Sri Lanka Omdat het
emotioneel zware ondernemin
gen zijn. wachten we op het
moment dat onze kinderen er
geestelijk aan toe zijn
De taxirit eindigde aan de andere
kant van de stad, waar het gezel
schap niet alleen Sarah's zuster,
maar tot hun verbijstering ook haar
Indonesische moeder en haar 13-
jarig broertje aantrof. Sarah kan er
nog steeds niet over uit. 'Het ging
opeens allemaal zo snel. Het was te
veel om aan te kunnen. Ik kon het
niet geloven. Dat dit dan m'n moe
der was. Dat ik een oudere zus had,
waar ik op leek En niet te vergeten
een jonger broertje Een scheet van
een jochie. Het is als een film aan
me voorbij gegaan. Mijn
Indonesische moeder had keurig
haar identiteitsbewijs meegenomen.
Wist mijn naam en geboortedatum te
vertellen. Twijfel was er eigenlijk
niet. Ook niet qua gelijkenis.'
Na gezamenlijk - op de grond - te
hebben gegeten en de eerste
wetenswaardigheden te hebben uit
gewisseld, besloten de Keijsers om
Sarah's Indonesische moeder de
volgende ochtend met de taxi naar
haar eigen huis te brengen. 'Dat was
helemaal een droom', meldt Sarah.
'Toen we in Bekasi - de wijk waar ze
woont - aankwamen, nam ze me bij
de hand en riep tegen iedereen die
het maar wilde horen dat ik haar
dochter was, ledereen kwam om
ons heen staan om ons te bekijken.
Over de lengte van moeder Karen
raakten ze met uitgesproken, mij
vonden ze veel te groot voor een
Javaanse Er werden twee stoelen
gehaald, waar m'n moeder en ik op
moesten zitten. Ik heb nog nooit zo
in het middelpunt van de belangstel
ling gestaan Een heel vreemde er
varing.'
'Gelukkig was mijn Indonesische
moeder toen al veel minder gespan
nen. Die dag vertelde ze waarom ze
me had afgestaan. In de steek ge
laten door haar vriend, kon ze alleen
in haar levensonderhoud voorzien
als ze afstand van mij deed. Dan kon
ze werken, het hoofd boven water
houden.'
Schokkend
Het onderkomen van haar
Indonesische moeder maakte diepe
indruk op Sarah. 'Ze woont in een
bouwvallig krotje, van twee bij drie
meter, dat pal aan een vuilnishoop
grenst. Er loopt een paadje tussen
door, waarover ze haar huisje kan
bereiken. De armoede Is heel schok
kend Net zo schokkend als de on
geregeldheden waar we af en toe
getuige van zijn geweest. Econo
misch gezien is het er een ravage.
M'n vader heeft een financieel onder
steunende regeling voor m'n
Indonesische moeder getroffen. Een
bankrekening voor haar geopend. Ik
hoop dat haar situatie daarmee wat
verbetert. Dat ze bijvoorbeeld een
ander huisje kan vinden.'
Het niet beheersen van de taal heeft
Sarah als een groot probleem erva
ren. 'Ik heb me niet kunnen uiten,
niet kunnen zeggen wat ik voelde of
wilde. Dat heb ik heel erg gevonden
Vooral omdat ik er zo Javaans uit
zie, kon niemand begrijpen dat ik hen
niet verstond en ook geen woord
sprak. Ik heb me voorgenomen om
zo snel mogelijk het Bahasa-
Indonesia onder de knie te krijgen.
Als ik de taal spreek, kan ik er pas
deel van gaan uitmaken. Want dat
wil ik. Niet zomaar van een afstandje
de situatie bekijken, maar er een
tijdje leven, deel van uitmaken, voe
len hoe het werkelijk Is. Ik heb vo
rige week m'n eerste ansichtkaarten
in het Indonesisch geschreven. Ik
heb me hier op Texel heel wat ke
ren afgevraagd of ik er nu werkelijk
geweest ben. Ik heb er geestetijk
niet voldoende vat op gehad. De
volgende keer wordt het voor mijn
gevoel pas echt. Misschien ga ik
ook nog op zoek naar m'n vader. In
ieder geval hoef ik nu - als ik bijvoor
beeld in Amsterdam loop - nooit meer
te denken- zou dat m'n moeder zijn?
Of die misschien7 Die onzekerheid
is voorbij
Margreet Berndsen
Moeder Keren Keijser schermt de deur af, om Sarah en haar Indonesische moeder
binnen de kans te geven met elkaar te praten.
De één ziet het in de eerste plaats
als een sportieve uitdaging, de
ander als opstap naar een plaats
in een grote ploeg. Jordy Vinke
en Ivo Witte zijn toegetreden tot
de hoogste klasse van (onbe
taalde) wielrenners in Nederland:
de amateurs.
Ivo Witte behoort met zijn achttien
jaar tot de neo-amateurs. Tot begin
dit jaar was hij als junior lid van de
KNWU, de Koninklijke Nederlandse
Wielrenners Unie Net als Vinke rijdt
hij voor de Alkmaarse ploeg Aicmarta
Victrix. 'Noodgedwongen', legt Witte
uit 'Het mooiste zou zijn als er een
Texelse ploeg bestond Bij Alcmaria
hebben we meer trainings- en
wedstrijdmogelijkheden Om deel te
kunnen nemen aan de grote wedstrij
den, moet je als ploeg inschrijven
Beiden zijn trots op hun amateur-
status. Vinke: 'Ik denk dat het lang
geleden is dat Texel twee
wieleramateurs heeft gehad.' De
wedstrijden waaraan het duo deel
neemt, worden vastgesteld door de
KNWU. Ze rijden In Nederland in de
topcompetitie, waartoe onder meer
de openingsklassleker de Ster van
Zwolle behoort Beiden hebben deze
wedstrijd onlangs uitgereden. Zater
dag deed Witte mee aan de Ronde
van Zuid-Holland. 'Ik moest afstap
pen door een tactische
inschattingsfout Daar leer je trou
wens ook van.'
Sponsors
De kosten die het wielrennen met
zich meebrengt, zijn hoog. 'We gaan
leder weekend twee keer naar de
overkant voor trainingen en wedstrij
den. Alleen al aan reiskosten zijn we
veel kwijt. Verder moeten we het
materiaal zelf bekostigen. Alleen de
banden krijgen we van Alcmaria. We
zijn erg blij met onze privésponsor
Henk Broekman van dekbedden
producent Texelana en co-sponsor
Vinke Schone Diensten. De kosten
zijn nu voor een groot deel gedekt.'
Toekomst
De wieleraspiraties van Witte en
Vinke verschillen. Laatstgenoemde
is altijd recreant geweest en wil eerst
maar eens kijken of hij zijn collega
renners tijdens wedstrijden kan 'vol
gen'. 'Ik zie het als een sportieve
uitdaging en verheug me met name
op de etappewedstrijden die in april
en mei op het programma staan.'
In april wordt de topwedstrijd de Ster
der Beloften verreden en in mei volgt
een wedstrijd in Berlijn. Ook Witte
hoopt dan van de partij te zijn. Zijn
streven is om in het eerste jaar aan
zo veel mogelijk wedstrijden deel te
nemen en daarin optimaal te preste
ren. Witte: 'Wil je opvallen, dan moet
je punten pakken. Mijn doel is uit
eindelijk in een grotere ploeg dan
Alcmaria terecht te komen. Ik hoop
dat ik kan meedoen aan de Ronde
van Noord-Holland, één van de hoog
tepunten van het seizoen. Acht ren
ners van onze ploeg worden voor
deze wedstrijd geselecteerd. Het
zou mooi zijn als ik er één van ben
De feestcommissie van Den
Hoorn houdt komende week de
laatste twee activiteiten van het
winterseizoen op het programma
staan: een gezamenlijke maaltijd
en sjoelwedstrijden.
De maaltijd wordt woensdag gehou
den in het dorpshuis: de staf van
Loodsmanswelvaren verzorgt het
menu met macaroni en een nage
recht. De kosten bedragen ƒ8,50 per
persoon. Hoornders - en inwoners
van wijk H - kunnen zich aanmelden
bij Ria Groeskamp (tel 319536) of
bij Janny Schuijl (tel. 319260). De
zaal gaat om 17,30 uur open
De sjoelwedstrijden worden op zater
dag 27 maart gehouden De zaal
gaat om 20.00 uur open, deelname
kost ƒ2,-. Deelname is mogelijk voor
Hoornders, oud-Hoornders en inwo
ners van wijk H; vooraf aanmelden
is niet noodzakelijk.
Zaterdag 20 maart
Texel'94 B1-Succes B1 13.30
Texel'94 B2-ZDH/SVC B1 13.30
Oosterend B1-BKC B1 13.30
BKC C1-Oosterend C1 14.00
SRC C1-Texel'94 C1 14.30
ZAP C2-Texel'94 C2 14.30
De Koog C1-Wieringerw C1 13.30
Texel'94 D1-VIOS D1 10 30
Texel 94 D2-Winkel D1 10.30
Wieringerw D1-Texel'94 D3 10.30
G-voetbal
Texel'94-De Meer 13.30
Texelse pupillencompetitie
Texel'94 F2-Texel'94 F4 10.00
SVC F1-Texel'94 F3 10.00
Texel'94 F1-ZDH F1 10 00
SVO F1-Ajax 10 00
Het team van OSG de Hogeberg is
op de Nederlandse golf-
kamploenschappen voor
scholenteams verrassend goed
voor de dag gekomen. Jan van
Wijk, Jaap Duin en Stefan van
Maldegem eindigden temidden
van twintig teams op de elfde
plaats, beter dan gezien hun han
dicaps mocht worden verwacht.
De nationale titelstrijd speelde zich
zondag af op golfbaan Broekpolder,
nabij Rotterdam. De wedstrijdvorm
SVO E1-Texel'94 E1 1100
Texel'94 E4-SVO E2 11.00
Texel'94 E5-Texel'94 E2 11.00
SVC E1-Texel'94 E3 11 00
Texel'94 D4-ZDH D1 12.00
De Koog D1-SVO/SVC D1 12.00
De Koog F1 en De Koog E1 zijn vrij
Zondag 21 maart
Zeevogels-Texel'94 1400
ZDH-Schellinkhout 1400
Nieuwe Niedorp-Oosterend 14.00
Zuidermeer-De Koog 14.00
Always Forward 2-Texel'94 2 12.45
Texel'94 3-Kaagvogels 3 12.00
Texel'94 4-Hugo Boys 4 14.00
Texel'94 A1-VIOS A1 12.00
Recreatievoetbal
De Cocksdorp-Oosterend 2 10.30
Oosterend 1-De Koog 10.30
was strokeplay zonder handicap
verrekening, wat wil zeggen dat het
aantal werkelijk gemaakte slagen
van de drie spelers bij elkaar werd
geteld. Jan van Wijk had voor de 18
holes par 72) 90 slagen nodig. Jaap
Duin 93 en Stefan van Maldegem
106, zodat het totaal op 289 kwam
In sporthal Ons Genoegen spelen
alle teams van Tevoko zaterdag een
thuiswedstrijd
13.30 uur- Tevoko 1-ASV55 (D);
Tevoko 2-VCJ'94 2 (H), Tevoko A-
VC Niedorp (J).
15.00 uur: Tevoko 1-The Smash 2
(H); Tevoko 2-VCJ'94 (D).
16.30 uur. Tevoko 3-WSOV 2 (H).
VRIJDAG 19 MAART 1999
weer, de kersverse amateurwielrenners Jordy Vinke en Ivo Witte maken
/Foto GorarxJ Timmerman)
fmet rechts naast haar het jongste broertje en haar moeder, te midden van de toegestroomde wijkbewoners.
dein kind zei ik altijd al: als ik later groot ben, ga ik naar Indo-
Ik wilde perse weten wie mijn biologische moeder was. Toen
rieden jaar slaagde voor de MA VO, kreeg ik van mijn ouders
tos bloemen meteen kaartje eraan. Je mag naar Indonesië
erop. Na drie slopende dagen hebben we in Jakarta m'n
tesische moeder gevonden. Het voelde heel onwerkelijk. Alsof
>m iemand anders ging.' Sarah Keijser (16 jaar) uit De
isdorp heeft er een hele familie bijgekregen. Ze blijkt twee
>rs en drie broers te hebben. Mn nieuwsgierigheid is vervuld,
is een last van me afgevallen.
ixel is ze de oudste dochter
jaren en Jan Keijser. Na haar
nog de 14-jarige Frida en de
ige Thijs uit Sri Lanka en de uit
ime afkomstige Christina, 6
ud. Het gezin woont aan de
renweg in De Cocksdorp. In
mkamer, waar twee honden en
intal katten in het zonnetje lig-
te knikkebollen, vertelt Karen
r dat hun dochter zes weken
jas toen ze met haar op Texel
'Sarah was precies vier
[i oud toen we naar Indonesië
om haar op te halen. We zijn
weken geweest voor we haar
gen. Er moesten heel veel
iteiten worden vervuld, we
n zelfs voor de rechtbank
ijnen. Behoorlijk vermoeid
met haar op Texel aangeko-
wdat je geen kraamhulp krijgt
:en kind adopteert, waren de
weken zwaar. Een vriendin
ons er door heen geholpen,
was een schat van een baby.
haar altijd als van mezelf
>uwd en nooit ook maar enig
gevoeld met ouders die een
<ind hadden
Zenuwachtig
groeide voorspoedig op en
na het behalen van haar di
lle horen dat de langverwachte
Bar Indonesië op handen was.
begin vond ik het helemaal te
t we zouden gaan. Maar naar-
de tijd vorderde, werd ik
steeds zenuwachtiger. Er speelde
van alles door m'n hoofd. Zouden we
haar wel vinden, wilde ze me wel
zien? Ik wist absoluut niet wat ik aan
zou treffen. Het enige wat we van
haar hadden was een naam en een
adres van zestien jaar geleden. Op
school - ik zit in de vierde klas van
de HAVO - begon het bergafwaarts
te gaan. Ik dacht steeds: was Indo
nesië maar alvast voorbij. Had ik het
maar gehad
In februari was het dan zover. Sarah
vloog - vergezeld door haar ouders
en zusje Christina - in zestien uur
naar Indonesië, waar ze zondag de
eenentwintigste landden.
De zoektocht startte gelijk de vol
gende dag. Vader Jan Keijser huurde
een taxichauffeur in, die hen met een
bestelbusje door Jakarta reed. Het
adres waar ze over beschikten, bleek
door veranderde wijkindelingen niet
meer te bestaan. Na het nodige
speurwerk kwamen ze er achter
waar het geweest moest zijn. Er
woonde nu een oude Chinees en
navraag over Sarah's Indonesische
moeder leverde niets op. Naast het
adres zat een piepklein winkeltje,
waar van alles en nog wat werd ver
kocht. Omdat ze ook daar niet wij
zer werden, leidde de tocht naar de
geboortekliniek. Ook dat bezoek liep
op mets uit Sarah's moeder was er
niet bekend.
Aanpappen
Dinsdag werd de zoektocht door Jan
Keijser alleen voortgezet. 'De drie
anderen besloten in het hotel te blij
ven en de situatie af te wachten. Met
taxichauffeur Muhadi, die redelijk
Engels sprak en op die manier als
tolk fungeerde, ben ik verder gaan
zoeken We zijn weer naar het win
keltje gegaan, omdat we allebei de
indruk hadden dat die vrouwen daar
méér wisten. We kregen steeds
Sarah met haar 53-jarige Indonesische moeder. 'De onzekerheid is voorbij.
