Meesterproef Nico Dros
degelijk én meeslepend
viiragaose vogelopvang
geeft goede voorbeeld
1-1-2
TEXELSE 7 COURANT
VRIJDAG 21 MEI 1999
tjaar lang heeft het schrijven van deze roman zijn leven beheerst,
jbracht zware offers, niet alleen in inkomen, maar ook in zijn so-
aa/ leven. Het resultaat is ernaar, in ieder geval wat hem zelf
toeft. Met spanning en vertrouwen wacht hij het oordeel van de
ticiaf. 'Als ze erop spuwen, dan moet dat maar Natuurlijk, het
,u wel lullig zijn. Maar dit is het boek dat ik altijd wilde schrijven.
„daag ziel Ter hoogte van het
(sa-paviljoen het levenslicht, het
rde en meest ambitieuze boek van
coDros. 'Zijn meesterproef', wordt
op de achterflap genoemd. Dat
sdikaat lijkt allerminst overtrok-
i, het oordeel van de lezers nog
ten beschouwing gelaten. Niet
>en omdat het boek maar liefst
bladzijden telt, maar vooral we
ns de doordachte constructie, de
ioerige documentatie die er aan
Kal ging en de verscheidenheid
thema's De verhouding tussen
en vrouw, vriendschap en seks
ibekende vraagstukken in leven
literatuur, die Dros diepgaand aan
orde stelt. Daarnaast laat hij zijn
rsonages debatteren over ethiek
religie. De kerkscheuring in
sterend, object van onderzoek
orde hoofdpersoon, dient daarbij
bl als aanleiding.
aanzet tot Ter hoogte van het
ba-paviljoen dateert in feite al uit
'Ik wilde een meeslepende
san schrijven, met stormachtig le-
sgevoel, bevliegingen,
logenheid, weemoed, geluk en
itenleed', formuleert Dros be-
ditzaam maar met overtuiging,
moest zowel meeslepend wor-
alseen nauwkeurig beeld geven
de tijdgeest in de jaren twintig
Oosterend. Maar ik zat lang in de
heven raakte doordrenkt van de
vit die tijd en kon er niet goed
[ontkomen toen het op schrijven
tan. Ik raakte hopeloos vast
toenmalige geschiedenisstudent
lopdat moment, toen de compu-
noggeen alledaags hulpmiddel
js. 152 achterkanten van oude
ris volgetypt, ongeveer een
irdevan de omvang die hem voor
jen stond.
os Pet zijn plannen varen en wierp
op andere zaken, waaronder
doctoraalscriptie, promotie-on-
izoek en de historische roman
«Muren. waarmee hij in 1991
«leerde Maar vijf jaar geleden,
lel verschijnen van de verhalen-
Familiezaken, keerde hij te-
opzijn schreden. 'Ik wilde eigen-
ten novelle schrijven over een
antieliefde. Maar toen ik eraan
jon was het alsof ik door het be-
qheen liep en achter de kamer
lil ik me bevond een nog veel
lire ruimte ontdekte.' Daarin
zich veel gedachtegoed uit
2 Ie bevinden. 'Dat onaf-
naakte boek was dus eigenlijk het
loekvan mijn nieuwe boek.'
zijn. Ik zat in een stacaravan op de
Koorn-aar, stond vroeg op, werkte
twaalf uur achter elkaar, ging dan
een stuk hardlopen en bracht een
floppy naar mijn broer Jaap in Den
Burg, om niet alles kwijt te zijn wan
neer de boel in de brand zou vliegen
Vervolgens zat ik tot diep in de
nacht in het cafe, om de volgende
ochtend toch weer fris uit mijn bed
te stappen en aan het werk te gaan.
Ik had een geweldig goede geest
over me.'
Maar vanaf hoofdstuk vijf liep Dros
vertraging op en raakte hij in een
depressie. Ernstige twijfels over de
constructie, waarin het verhaal werd
verteld door de broer van degene om
wie het gaat, vormden ditmaal de
te veranderen en hervond zijn ritme,
om na de afronding van hoofdstuk
zeven opnieuw door onzekerheid te
worden besprongen Tijdens een
avondwandeling door het Vondelpark
zag Dros echter het licht, hij keerde
terug naar huis en werkte een nacht
en een dag aan eén stuk door. 'Toen
het af was, bleek het de helft korter
te zijn geworden Maar het vormde
wel weer één geheel met het boek.'
Op 1 november vorig jaar leverde hij
het manuscript af bij de uitgeverij, in
de hoop dat het een maand of drie
later zou kunnen verschijnen. Onge-
veer gelijktijdig ontstond in Neder-
tig dat er zoveel tijd en moeite in je
wordt gestoken
Bij het redigeren van de tekst ge
beurt mets tegen de wil van de schrij
ver in. 'Maar je moet wel erg zeker
zijnvanjezaakwanneerjetegenhet
oordeel van de redacteuren ingaat.'
Hij deed het soms toch. 'Ze vinden
me goed, maar wat te barok in mijn
woordkeus Dat is vaak wel zo,
maar soms wilden ze fragmenten
veranderen die ik nu juist precies zó
wilde hebben Dan moet je de hak
ken in het zand zetten.'
Dat de eindredactie geen overbodig
karwei was, bleek alleen al uit de
duidelijker wordt tenslotte dat dit met
goed kan aflopen
De achtergronden van beide perso
nen worden uitvoerig geschetst
Dros brengt hun jeugd in beeld, maar
schroomt ook niet veel verder terug
te gaan, zodat de lezer zelfs inzicht
krijgt in de aard van beider grootou
ders en in welke relatie die tot elkaar
stonden.
De wortels van Vos reiken tot diep
in de Texelse bodem en zijn voor
een met onbelangrijk deel autobiogra
fisch. De lezer die Nico Dros een
beetje kent - en zijn familie en de
leeftijdsgenoten met wie hij op het
eiland en in zijn studententijd in
Amsterdam omging - zal geneigd
zijn te blijven zoeken naar overeen
komsten met de werkelijkheid, die
vaak ook behoorlijk aan de opper
vlakte liggen. Zo heeft Vos niet al
leen Deroche als achternaam, maar
lijken ook zijn ouders in hoge mate
'waarheidsgetrouw' getekend Be
wonderenswaardig is de wijze
Voor jonge Texelaars met een
HBS-diploma restte er begin ja
ren zeventig niet veel anders
dan te vertrekken naar het vas
teland om zich aan een studie te
wijden. De veelbelovende jeugd
die zo'n stap geacht werd te
zetten, bleek het hiermee be
hoorlijk moeilijk te hebben. Alvo
rens van het eiland te verhuizen,
bleven velen nog een jaar han
gen om moed te verzamelen en
te wennen aan het idee Nie
mand maakte het zo bont als
Jeen Vederlicht, een klasgenoot
van Vos. Na lang dralen was
Jévé. zoals zijn vrienden hem
noemden, met twee reusachtige
valiezen richting Delft vertrokken
waar hij ,,iets exacts" zou gaan
studeren. Maar tijdens de over
tocht op de veerboot naar Den
Helder had de heimwee hem al
zo sterk bevangen dat hij onmo
gelijk van boord had kunnen
gaan Terwijl de pont over het
Marsdiep heen en weer koerste,
bleef Jéve aan het salonbuffet
kleven en was hij gaan innemen
alsof zijn leven ervan afhing.
Uren later moesten er vier ma
trozen aan Ie pas komen om de
op voorhand gesjeesde student
weer te ontschepen en op de
kade van de thuishaven aan zijn
gealarmeerde familie over te dra
gen '(pagina 100)
Nico Dros heeft maar éen criterium: Heeft het genoeg drama of niet?
ivankelijk vorderde de in Amster-
woonachtige Dros razendsnel
1996 vertelde ik in een interview
4 binnen anderhalf jaar klaar zou
oorzaak. 'Mij overkwam waarvoor ik
mijn studenten altijd waarschuw.
Voor je begint met schrijven moet je
alles tot in den treure overdacht heb
ben en je personages van binnen en
buiten kennen. Het zat met goed.
maar dat durfde ik met onder ogen
te zien. Tot iemand van de uitgeve
rij, Gemma Nefkens. zei: Het wordt
een prachtig boek, maar ik ben erg
bang voor de persoon van de vertel
ler.'
Hij besloot het perspectief toch maar
land echter een hausse rond één
van de boeken van de mateloos
populaire Voskuil, waarna het bestel
lingen begon te regenen bij de uitge
verij. 'Ze konden het er gewoon met
aan. Van Oorschot is wel een heel
bekende en chique uitgeverij, maar
er werken maar vijf medewerkers en
als er boeken worden afgeleverd
helpt iedereen dozen naar binnen te
sjouwen. Ik heb zelf ook nog in de
ketting gestaan.'
Toen een ander boek van Voskuil
opnieuw voor vertraging dreigde te
zorgen, schoot Dros uit zijn slof. 'Je
kunt mij niet aan het lijntje houden.
heb ik gezegd Daarna ging het uit
zonderlijk snel.'
Voor de vellen tenslotte van de pers
rolden, moest desondanks nog heel
wat gebeuren Volgens gebruik werd
de tekst danig onder handen geno
men. 'Het was een heel nerveuze
episode. Overal werd over gebakke
leid, tot over de omslag en de flap
tekst aan toe Je krijgt twee redac
teuren toegewezen, maar iedereen
leest je manuscript en volgens mij
lullen ze er achter je rug nog behoor
lijk over. Maar ze zijn wel heel fat
soenlijk. En het is natuurlijk prach-
hoeveelheid tekst die sneuvelde.
'Mijn manuscript telde 180 000 woor
den Uiteindelijk waren er nog
163.000 over. Er is een hoop spek
weggesneden.'
Wat overbleef is een complexe en
nog steeds uiterst omvangrijke ro
man, die zich echter vlot laat weg-
lezen en met recht meeslepend mag
worden genoemd. Centrale figuur is
Vos, een in Amsterdam wonende
historicus, die veelvuldig terugkeert
naar zijn geboortegrond, de boerde
rij van zijn ouders in Spang Het
verhaal begint wanneer hij 's zomers
op Texel is om zich er voor te berei
den op een diepgravende studie over
de scheuring die in 1926 ontstond in
de Gereformeerde Kerk van Ooster
end, nadat de geliefde dominee
Buskes het gewaagd had te twijfe
len aan de visie van de autoriteiten
in zijn kerk. Tijdens zijn verblijf op
Texel wordt Vos hopeloos verliefd op
Resi van Wulfenhorst, die als
seizoenkracht in een strandpaviljoen
werkt De passie regeert hun leven
en niets lijkt hun eeuwige geluk in de
weg te staan. Maar gaandeweg ko
men de eerste zorgen en steeds
waarop Dros de aftakeling van de
moeder van Vos beschrijft, die toch
wel heel erg op het ziektebeeld van
zijn eigen, onlangs overleden, moe
der lijkt.
'Ik vind het moeilijk om een verhaal
te schrijven dat uitsluitend over mijn
moeder gaat', vertelt Dros, 'maar het
sluipt er kennelijk wel in als je een
groter geheel beschrijft
Het bloedend hart waarmee de aan
komende studenten in het boek af
scheid nemen van het eiland om
vervolgens in Amsterdam als emi
granten bij elkaar te klonteren om
hun verdriet te vergeten, is evenmin
verzonnen, erkent Dros 'Wij gedroe
gen ons inderdaad als een soort et
nische splinter. Daar stonden we
met alleen in. De Drenten, de Bra
banders en de Limburgers deden
hetzelfde. Die band van vroeger is
nog steeds voor een deel intact, ik
kom in Amsterdam op feesten waar
zeventig procent van de gasten
Texelaar is. En eens per jaar houden
we een schaaktoernooi, als een
soort reünie Die werd dit jaar bij Tom
Engel gehouden, in Drei Hauscherim
Schnee in Duitsland. Ik kon zelf niet,
helaas, maar er kwamen wel mooi
tien deelnemers op af
Toch waarschuwt Dros ervoor Ter
hoogte van het Salsa-paviljoen niet
te beschouwen als sleutelroman.
waarin elke personage in het boek
een evenbeeld in de werkelijkheid
heeft 'Soms heb ik elementen weg
gemoffeld of ze bewust heel anders
opgeschreven. Neem mijn eigen
persoon. Ik ben behoorlijk dromerig
Daarin lijk ik op Vos. Maar ik heb
ook mijn harde kant Die vind je in
het boek terug in Maurits. En ik kan
behoorlijk uit mijn nek lullen, net als
de figuur Arend Hemelrijk. Uiteinde
lijk heb ik maar één criterium: heeft
het genoeg drama' Zo niet, dan
komt het met in het boek, of het nou
Texels is of niet.'
Hij heeft ongetwijfeld gelijk, al was
het alleen maar omdat hij nog een
paar lezers méér wil bereiken dan
alleen Texelaars en oud-Texelaars.
Dat hij daarin zal slagen, hangt in
hoge mate af van het oordeel van de
gezaghebbende critici Die verweten
hem bij vorige gelegenheden nog wel
eens dat hij zijn mannelijke (en
Texelse) personages weliswaar goed
uitwerkt, zodat ze als van vlees en
bloed lijken, maar dat de vrouwen in
zijn verhalen 'blinde vlekken' zijn,
met wie je je allerminst kunt identifi
ceren.
Daarvoor hoeft hij ditmaal vermoe
delijk niet te vrezen. Opmerkelijk is
in ieder geval dat de journalist van
de Texelse Courant behoorlijk heen
en weer werd geslingerd in het con
flict tussen Vos en zijn geliefde en
steeds geneigd was 'partij' te kiezen
voor het standpunt van degene die
als laatste aan het woord was ge
weest Een goed teken, zo lijkt het,
want deze criticus is niet alleen man
maar bovendien erg lokaal georiën
teerd. Dros: 'Ik hoop dat het over
komt bij de critici Ik heb me in ie
der geval veel moeite getroost om
het gedachteleven van de vrouw te
schetsen
Het is bijna onbeleefd om bij iemand
die net zijn levenswerk heeft afge
rond te informeren naar nieuwe plan
nen Dros, die een paar jaar geleden
zijn promotie-onderzoek staakte,
snijdt ze echter zélf aan. 'Over Texel
ben ik voorlopig wel uitgeschreven,
maar ik zit vol ideeèn. Tot 2010 zit
de agenda vol. Ik wil bijvoorbeeld
nog een historische roman schrijven,
die in een ander land speelt
Hij lacht 'Alleen, momenteel kan ik
niks. Ik heb net een maand achter
de rug waarin ik de hele dag alleen
maar wat zat te keutelen. Een paar
jaar geleden had ik een hernia en
moest ik valium gebruiken Het kon
toen gebeuren dat ik een brief
schreef en als die af was dan was
ook de dag om, zonder dat ik er erg
in had Zulke ervaringen heb ik de
laatste tijd ook gehad.'
Sinds een paar weken begint hij
weer voorzichtig te denken aan de
toekomst. Een terugkeer naar zijn
oude vakgebied, economische ge
schiedenis, lijkt uitgesloten. 'Ik vond
het steeds vervelender in één hoek
geplaatst te worden Je had een
specialisme', klinkt het zuinig 'Nu
begeef ik me op een veel breder ter
rein Ik mag elk archief inzien en ik
krijg iedereen te spreken. Een schrij
ver wil men altijd wel te woord staan
hoe vreemd zijn vragen ook zijn
Sinds een paar jaar is Dros docent
bij Colofon, een soort kunstacade-
'Ze hadden hem gezien, kort
achter elkaar Bakker vanaf zijn
erf en Lap vanaf het land. Alle
bei hadden ze hem gegroet door
de wijs- en middelvinger tegelijk
schuin omhoog te steken en
eeuuh re zeggen ,.)Ze hadden
hem in het vroege licht herkend
als een jongen van Deroche. van
Klaas, hoewel ze niet wisten dat
hij Vos heette Eigenlijk dacht
Bakker dat de jongste van Klaas
Wullem heette. Het kwam niet in
Maurits op om het verhaal van
beide boeren in twi/fel te trekken
Hij wist dat de telgen van oud-
Texelse geslachten elkaar aan
zekere prototypische trekken
herkennen. Als Vos die ochtend
wel in goede doen was geweest,
dan was hem hetzelfde gebeurd.
Van de ene zou hij gedacht heb
ben da 's een Lap met een plens
Commandeursbloed En die an
dere zou hij herkend hebben als
eentje van die familie Bakker die
al sinds mensenheugenis het
liefst met de Van Heerwaard-
entjes trouwen, wat je aan hun
puntige oren kunt zien.(pagina
593)
mie voor schrijvers, waaraan onder
anderen ook oud-eilandgenote
Hermine Landvreugd studeerde Hij
verdient er een deel van zijn brood
mee, net als met de artikelen en
columns die hij schrijft - hoewel min
der dan hij misschien wel zou willen
- voor verscheidene tijdschriften. 'En
als mijn boek straks in de winkel ligt,
word ik vast ook weer gevraagd voor
lezingen. Dat levert een aardig be
drag op per keer. Maar ik moet ook
wel eens stuken om bij te verdienen.
Dat vind ik leuk, al doe ik het alleen
voor vrienden en bekenden.'
Dat hij zware offers heeft gebracht
om zijn 'meesterproef' te kunnen
voltooien, lijkt geen al te boude be
wering. Ik hoop dat mijn volgende
boek geen roman van zeshonderd
bladzijden wordt. Dan krijg je weer
depressies en daar moet je uitgeluid
worden door vrienden of de huisarts.
Tijdens het schrijven leerde ik een
heel leuk meisje kennen. Ik hoefde
maar een klein beetje mijn best te
doen om haar mijn vriendin te kun
nen noemen. Maar ik heb het niet
gedaan Want ze paste met in de
sfeer van het boek
Dros lacht. Verontschuldigend, zo
lijkt het eerst, maar hij zegt er direct
achteraan. 'Ja, zo werkt het. Dan
was mijn gemoedstoestand heel
anders geworden en dat had doorge
klonken in het boek.'
Medelijden is met op zijn plaats,
haast hij te zeggen. En de sugges
tie dat hij misschien alsnog een po
ging kan wagen, is door de werke
lijkheid achterhaald. 'Ik ben nu weer
bijzonder gelukkig.
Morgen (zaterdag) signeert Nico
Dros Ter hoogte van het Salsa-pa
viljoen tussen 15,00 en 16.30 uur
in Het Open Boek in Den Burg.
Ingenaaid (ISBN 90 282 09370)
kost het 49,-, voor een gebonden
exemplaar (ISBN 90 282 09360)
bedraagt de prijs 69.-.
Woensdagavond 2 juni wordt de
roman besproken in het boeken
programma 'Zeeman met boe
ken', dat wordt uitgezonden via
Nederland 3.
Tekst Joop Rommets
Foto March Heijnen
lis volgende maand een jaar geleden dat Peter van der Wolf en
'vrouw Lisanne Aerts Texel voor Curagao verruilden om in
luurreservaat Christoffelpark een roofvogelopvangcentrum te
teren, een soort EcoMare voor roofvogels. Van der Wolf en Aerts
teen de opvang flink uitgebreid en dragen hun steentje bij aan
grating van het natuur- en milieubewustzijn, dat op de Antillen
een laag pitje staat. Vanaf een zonnig Curagao berichten de
''"gen natuurliefhebbers over een tot nu toe geslaagd project,
araan zij zich nog minimaal twee jaar zullen wijden.
i'teatig komen er mensen aan
P°ort die denken dat het
'ogelcentrum een soort groot-
'S waar goed geld te halen
Jongens die een witstaart-
'eduit een nest hebben gehaald
'«voor 200,- willen verkopen,
si man die vijf torenvalknesten
'uitgehaald en ze vol trots ter
rrsme aanbiedt. Daar hebben we
«ee te maken', aldus Peter van
Het is duidelijk: de oud-
»aars hebben nog een hoop
le verrichten.
°P Texel was het tweetal be-
ismatig bezig met de natuur.
Jaat en illustrator Van der Wolf
e aan exposities en verzorgde
ty EcoMare, en was acht
J nen 'ang in De Muy vogel-
ir voor Staatsbosbeheer,
jr aerts verrichte onderzoek bij
UZ en promoveerde deze week
naar koralen en spon-
Voortvarendheid
^ornst op Curagao ontferm-
"Olf en Aerts zich over een
aantal Amerikaanse torenvalken,
kuifcaracara's en witstaartbuizerds,
die onder een geïmproviseerde over
kapping moesten worden weggezet:
goede accommodatie was er nauwe
lijks. Met geld van het Christoffelpark
stak het tweetal de handen uit de
mouwen en realiseerde het duo zes
open roofvogelkooien. een valken
en uilenkooi en een speciale broed-
kooi waarin een paartje caracara's
werd ondergebracht. Toen later
overheidsgeld vrijkwam timmerde en
metselden zij er nog drie kooien bij
Momenteel wordt aan vijftien roofvo
gels goed onderdak geboden.
Ondanks de voortvarende bouw
activiteiten van Van der Wolf en Arts
is het opvangcentrum nu alweer te
klein. 'Het vogelaanbod is nog altijd
redelijk groot, en enkele herstellende
dieren hebben we noodgedwongen in
huis genomen. We willen daarom
extra opvangruimte creèren', aldus
Van der Wolf. Op het wensenlijstje
staan verder een werkruimte waar
gereedschappen en de diepvriezers
met voedsel voor de vogels kunnen
worden opgeslagen. Een sponsor
actie moet de benodigde middelen
opleveren. 'Langzaam maar zeker
komt er respons. De ABN-AMRO
heeft al 5000 Antilliaanse guldens
toegezegd.' Ook in Nederland wordt
een bankrekening geopend waarop
giften kunnen worden gestort.
Eendagskuikens
Een andere sponsor, KLM-Curapao,
stak de helpende hand toe bij een
ander probleem waar Van der Wolf
en Aerts al snel tegenaan liepen, het
voeren van de roofvogels volgens
een gevarieerd dieet Door zelf te
jagen op wilde geiten kon aanvanke
lijk in vlees worden voorzien, maar
de roofvogels hebben ruwe vezels
nodig en voedselbestanddelen als
veren, botjes en kraakbeen De vo
gels worden nu gevoerd met hage
dis, duif, rat, muis, konijn en kip,
maar eendagskuikens zouden vol
gens Van der Wolf een uitstekende
basis voor het roofvogeldieet zijn.
Met een leverancier van diep
gevroren eendagskuikens uit
Barneveld is contact gelegd 'De
KLM wil het kostbare vriestransport
van Nederland naar Curagao voor
haar rekening nemen. De laatste
formaliteiten worden afgehandeld en
we verwachten hier elk moment het
groene licht voor de vrachtvlucht',
aldus Van der Wolf, die twee extra
vriezers van 700 liter heeft aange
schaft waarin de 20 000 kuikens een
jaar lang kunnen worden bewaard.
Educatie
Van der Wolf en Aerts vangen niet
alleen zieke, gewonde of afgedankte
vogels op, de dieren worden ook
door hen afgericht. Dagelijks vinden
demonstraties plaats die een attrac
tie vormen voor schoolkinderen en
andere binnen- en buitenlandse be
zoekers die zo allerlei wetens
waardigheden omtrent de vogels
gepresenteerd krijgen Bij de
Curagao Tourism Developing Board
ligt een projectvoorstel dat voorziet
in een openluchtexpositie met fo
to's, tekeningen en allerhande infor
matie. De expo biedt achtergrondin
formatie en moet het besef bij de
bevolking vergroten dat het om
kwetsbare diersoorten gaat, waar
van enkele in hun voortbestaan wor
den bedreigd. Op de Antillen wordt
op roofvogels gejaagd en de wette
lijke bescherming laat te wensen
over.
Broedprogramma
Het verzorgen en laten aansterken
van zieke en verzwakte dieren die
vervolgens weer in de natuur worden
uitgezet, is één manier om aan in
standhouding van de Caribische
roofvogelpopulatie te werken Een
methode die verdergaat is het kwe
ken van roofvogels die vervolgens
worden losgelaten, waardoor de po
pulatie daadwerkelijk groeit. Maar
met het broed- en kweekprogramma
wil het nog met zo vlotten. Van der
Wolf en Aerts willen geen vogels uit
de vrije natuur halen om ze in gevan
genschap te laten broeden, en zijn
dus aangewezen op de vogels in de
opvang. De geslachtsbepaling is een
probleem. Van der Wolf: 'We willen
zeker weten dat we een mannetje en
een vrouwtje samen in een kooi zet
ten, want dan is er een reële kans
op iets moois. We hebben van al
onze vogels verenmonsters naar
Miami gestuurd, waar een gespecia
liseerd laboratorium het geslacht
bepaalt Maar daar bleken ze te
weinig ervaring en vergelijkingsma
teriaal over de kuifcaracara s te heb
ben, zodat ze moeten wachten op
informatie uit Zuid-Amerika Ook wij
moeten nog even geduld hebben
Om te achterhalen waar zich de
luiste plek bevindt om een bepaalde
soort uit te zetten, gaan Van der Wolf
en Aerts de komende tijd vier keer
per jaar veldonderzoek verrichten op
Curagao, Bonaire en Aruba. De in
ventarisatie moet de broedende pa
ren in kaart brengen en aangeven in
welk gebied welke soort wel een
impuls kan gebruiken, en waar de
vogels een goede overlevingskans
hebben.
DAAR RED JE
LEVENS MEE
Peter van der Wolf poseert met een witstaartbuizerd en Lisanne Aerts met een aaseter, de warawara. De foto is genomen door Jook
Nauta, die onlangs bij het paar op bezoek was. Op de achtergrond zijn enkele opvangkooien te zien.