'Kinderen helpen bij
an pak van problemen
leke Tessel vond haar
thuishaven in Oudeschild
t/an de Snepscheut sluit mooie periode af
h
Geknip?<f
an-
gespoeld
.TEXELSE y COURANT-
Indeling zaalvoetbal
voor nieuwe seizoen
astsolisten bij
xels Vrouwenkoor
isterveer slaat
ste hole-in-one
golfbaan Krim
Bedrijvig he id
Sportvissen met
de Zwarte Stern
VRIJDAG 18 JUNI 1999
de Snepscheut, hoofd van de Kompasschool in Den Burg, verruilt Texel om leiding te geven aan een basisschool in Ede.
hier of wil je nog wat anders Dat is de vraag die ik mezelf
iijö geleden heb gesteld. Vanuit die positie heb ik rustig de
Mies nagekeken. Luxe hoor, om op die manier te kijken naar
iluele mogelijkheden. Er zaten banen bij die me heel erg aan-
m maar als de school in een streek lag waar we niet heen
m, solliciteerde ik gewoon niet. Het is uiteindelijk Ede gewor-
ln augustus begin ik daar op een basisschool.Ad van de
ischeut (48 jaar), is bezig aan zijn laatste weken als hoofd van
impasschoot in Den Burg. Een terugblik op het leven van een
die voor het LOM-onderwijs op Texel veel heeft betekend.
Snepscheut is van ge-
lEindhovenaar. Hij zat er op de
school, de MULO en de
school. 'Ik heb precies de
ing meegemaakt. Toen ik be-
sette het nog kweekschool en
istopte verliet ik de pedago-
academie.'
oóenvan een baan bleek in die
dagen geen sinecure. Vastbesloten
werk te vinden, solliciteerde hij tot in
Den Helder aan toe. 'In tegenstelling
tot nu. was er toen in het onderwijs
bijna geen werk te vinden. Het was
echt verschrikkelijk moeilijk. Ik werd
uiteindelijk aangenomen op een
Helderse basisschool, waar ik vijf
jaar heb gewerkt. Ik heb de school
verlaten voor een baan op de
Kompasschool in Den Helder. Het
speciaal onderwijs heeft altijd m'n
belangstelling gehad. Op de kweek
school heb ik al veel langer stage
gelopen op zo'n school dan was toe
gestaan. Door stiekem een ver
plichte stage voor het voortgezet
onderwijs over te slaan, heb ik m'n
tijd in het LOM-onderwijs van een
paar weken tot een half jaar op we
ten te rekken.'
Probleem
'Waar die belangstelling vandaan
komt? Tja, kinderen in het speciaal
onderwijs hebben een probleem. Een
probleem waar ze niets aan kunnen
doen. In tegenstelling tot volwasse
nen, die moeilijkheden vaak zelf
over zich afroepen, is daar bij deze
kinderen geen sprake van. Ik vind het
fijn om ze bij te staan, deze kinde
ren te helpen bij het aanpakken van
hun problemen.'
De overgang van een reguliere ba
sisschool naar het LOM-onderwijs
was groot, merkte Van de Snep
scheut. 'Dat kon ik vooral 's avonds
goed merken. Ik was aanvankelijk
doodop. Dat wil niet zeggen dat je op
een basisschool niet hard moet wer
ken, maar in het LOM-onderwijs
wordt nog iets extra's van je ge
vraagd. het eist meer van je. Er
moet trouwens in het hele onderwijs
veld hard worden gewerkt. Daar is
niets mis mee, maar het is wel eens
zuur dat mensen die inspanningen
zo verkeerd inschatten. Ze zien je
om drie uur met je tas achter op je
fiets naar huis rijden Dat die tas dan
nog boordevol werk zit en dat je 's
avonds nog tot laat in de weer bent,
zien ze niet. Als je in het onderwijs
je werk goed wilt doen, is het bijzon
der hard aanpakken
Behoefte
Op de Helderse Kompasschool za
ten - aanvankelijk verspreid over
verschillende klassen - ook Texelse
leerlingen. De behoefte aan een ei
gen LOM-school op het eiland bleek
groot. Een en ander ging echter niet
vanzelf. Er werd het nodige voorwerk
verricht door een groep ouders, die
samen met het Texelse gemeente
bestuur en het bestuur van de
Helderse Kompasschool de schou
ders er onder zetten. Nadat was
vastgesteld dat de behoefte er wel
degelijk was, werd besloten op Texel
een dependance van de Kompas
school te vestigen.
Ad van de Snepscheut bleek bereid
de Texelse afdeling van de grond te
helpen In afwachting van de oprich
ting van de eilandelijke afdeling en
cm een galenkaas-effect in de
Helderse klassen te voorkomen,
werden de Texelse kinderen in 1981
alvast in één groep geplaatst.
'Er was in die tijd niet veel animo
onder leraren om naar Texel te ver
huizen', herinnert Van de Snep
scheut zich, 'maar mij trok het wel
aan. Ik vond het een uitdaging. In
januari 1982 ben ik op Texel begon
nen, in het gebouwtje waar nu Marja
van der Star, de fysiotherapeute zit.
Aan de overkant van de straat, ei
genlijk
'We besloten met het hele gezin,
mijn vrouw Jos - die ik een aantal
jaren eerder in Den Helder had ont
moet - en onze drie kinderen, naar
het eiland te verhuizen Dat zat ons
echter met glad Net op dat moment
was de hele huizenmarkt als een
kaartenhuis inéén gezakt. Het heeft
jaren geduurd voor we ons huis in
Julianadorp kwijt waren. Tot 1985
heb ik op en neer gereisd. Geen
pretje, maar het was met anders
Op het eiland kwam nog een vierde
kind ter wereld, inmiddels 13 jaar
oud.
Onterecht
De schoolstarl op Texel kende een
turbulent begin, omdat vrij snel na
het vestigen van de Kompas
dependance, de Beatrixschool werd
gesloten Dit zou bewerkstelligd zijn
door de LOM-school. vond een aan
tal betrokkenen. Volgens Van de
Snepscheut een onterechte be
schuldiging 'De inspectie had al
aangegeven de Beatrixschool te
sluiten, voordat wij in beeld kwamen.
Maar goed, we kregen de kinderen
van de Beatrixschool erbij, zodat we
al rap op 40 leerlingen kwamen. Een
aantal waar we nu nog steeds op
zitten.'
Vooral gedurende het eerste jaar
was het hard werken voor Van de
Snepscheut, maar hij kreeg er al
vlug iemand bij. 'Dat was een be
hoorlijke taakverlichting, een klem
deel van de week waren we met z'n
tweeën. Ook werd er een vak
leerkracht voor de gymlessen aan
gesteld. Wat dat betreft is het hier
op Texel allemaal goed voor elkaar.'
Op dit moment telt de school - naast
Van de Snepscheut - vier leerkrach
ten, een conciërge, een orthope
dagoog, een maatschappelijk des
kundige en verschillende vak
leerkrachten. 'De Kompasschool
heeft een mooie positie in het
Texelse onderwijs', meent Van de
Snepscheut 'Er is in het samenwer
kingsverband van het onderwijs af
gesproken dat de Kompasschool op
deze grootte blijft gehandhaafd. Dat
betekent dat er drie groepen zijn
gegarandeerd Kinderen die hier naar
toe worden verwezen, kunnen we
plaatsen. Dat is luxe We werken
hier ook zonder wachtlijst, in tegen
stelling tot scholen aan de vaste
wal.'
'In de jaren 90 heeft het LOM-onder
wijs nogal onder vuur gelegen. Het
idee om kinderen zo lang mogelijk op
de basisschool te houden, is prima.
Maar het moet wel kunnen. Je moet
vooral kijken naar wat het voor kin
deren betekent. Een kind dat minder
goed leest dan leeftijdsgenoten
wordt door veel mensen abnormaal
benaderd. Ze maken er opmerkingen
over Dat komt omdat het probleem
met direct zichtbaar is. Als iemand
in een rolstoel zit, is de kwestie dui
delijk. Maar een leesprobleem roept
andere reacties op. Daarom is het zo
belangrijk die kinderen extra te hel
pen, ze vaardigheid in het lezen bij
te brengen
'Hier op school proberen we het
maximale uit de leerlingen te halen.
Niet iedereen hoeft naar de univer
siteit, als je maar een goed mens
wordt, fijn in elkaar zit. Iedere keer
als er een groepje leerlingen onze
school verlaat, denk je: hoe zal dat
gaan? Het is leuk om te zien wat er
van ze geworden is na een aantal
jaren. De verschillen zijn groot. Vaak
ben ik ronduit trots op ze.'
Terugkijkend zegt Van de
Snepscheut een mooie periode af te
sluiten. 'Ik ben geen dag met tegen
zin naar m'n werk gegaan. Maar het
werk dat ik nu ga doen, trekt me ook
bijzonder aan. Ik ga me concentre
ren op het leidinggevende deel van
de school. Qua grootte kun je de
school vergelijken met De Fontein,
de voormalige CVO-school in Den
Burg. Op wat vervangswerk na, sta
ik straks helemaal met meer voor de
klas.'
Frisheid
Op de vraag of hij het lesgeven niet
zal missen, kijkt hij bedenkelijk. 'Ik
weet het niet. Dat moet de tijd uit
wijzen Ik zal evengoed wel regelma
tig contact met een groep hebben.'
Wie zijn opvolger op Texel wordt, is
op dit moment nog niet bekend.
Waarschijnlijk kan dit nog weken, zo
niet maanden duren.
De familie verhuist op 15 juli naar
Ede. Ad van de Snepscheut blijft
dan nog een week hier, omdat zijn
werkzaamheden op school met zijn
afgerond 'We zijn in ieder geval van
plan om regelmatig terug te komen.
We hebben in de loop van de tijd zo
verschrikkelijk veel mensen hier
ontmoet. Dat merk je pas als je in
de Weverstraat loopt. Eigenlijk kun
jé wél blijven groeten Tja, we begin
nen in Ede weer helemaal blanco.
We kennen daar welgeteld één echt
paar. Maar we kijken er allemaal naar
uit. ledereen heeft inspraak gehad en
zijn zegje gedaan. We zullen Texel
missen, maar daar staan weer an
dere zaken tegenover Weet je wat
ik vooral zal missen? De frisheid van
het eiland. Het is hier door de wind
zelden benauwd.'
Margreet Berndsen
Hoofdklasse: 1De Koog 12
Jelleboog 1; 3. Klif 1:4 Oosterend
15. Mantje 16. Klif 2; 7. De Krim
1; 8. Casino 1; 9 Texel 1. 1e
klasse: 1 De Koog 2, 2. Texel 2; 3.
De Krim 2; 4 De Koog 3; 5 Ooster
end 5; 6. Texel 3; 7. Texel 4: 8.
Mantje 2; 9. RAB 1; 10. Texel 5, 11
Jelleboog 2; 12. Jelleboog 3. 2e
klasse: 1 Texel 7; 2. Oosterend 3:
3. ZDH 1: 4. Mantje 3; 5. NIOZ: 6
De Krim 3; 7 Klif 3 8 Texel 6. 3e
klasse: 1. Texel 8; 2. Oosterend 4;
3. Klif 4; 4. ZDH 2; 5. ZDH 3, 6
Jelleboog 4; 7 RAB 2. 8 De Krim
4 C-junioren: 1. De Krim Cl2 De
Krim C2, 3. Texel Cl4. De Koog
Cl5 De Koog C2.
Indeling beker:
Poule A: De Krim 2, Jelleboog 2.
Mantje 3, Jelleboog 4 Poule B: De
Koog 3. RAB 1, Klif 3, ZDH 3.
Poule C: Texel 3, Texel 7, Ooster
end 3, ZDH 2. Poule D: Mantje 2,
Jelleboog 3, De Krim 3, RAB 2.
Poule E: Texel 4, ZDH 1Oosterend
4, De Krim 4. Poule F: Texel 2,
Texel 5, Texel 6, Texel 8 Poule G:
Oosterend 2, De Koog 2, NIOZ, Klif
4.
Met slechts een verrekijker en een
pakje brood als bagage maakte
Peter Sierksma, columnist van dag
blad Trouw, een wandeling over de
Texelse waddendijk. Hij genoot er zo
van de stilte - 'In De Koog was het
druk. En ook in Den Burg was het
druk. En dat terwijl het Rondje Texel
nog moest komen. Maar op de dijk
was het stil en hoorde je alleen de
harde noordenwind' dat hij ter
plekke uitriep dat God bestaat.
ETu i
1 ar. jac. P TWJm.
Bij de molen van Oost, moest ik opeeui
i denken aan Jan Wolkers, dia de vtrgelij-
I ItingnuaenGodenTtujueookweleen^
gemaakt heeft en uiteindelijk toch v
Uujue koos. zodat ik verder alleen
stond in mijn mening Maar Wolkers
kan lk slechts vergeven. Hem zij de ge-1
nade sinds hij enkele jaren geleden tn
l een aan hem en het eiland gewijd filra-J
1 pje precies hier de dijk opkwam en eenl
k echo van Martin Luther Kjng liet horen|
toen hij riep: 'Pree at last, O God almigl
I ty, free at lastr
Hij heeft het begrepen. En Ruud? Hij
I roept altijd: War de mens met weet
W takvr-ie. £n ook U v
eke muziek is het hoofd-
iênt van het Zomerconcert
ITexels Vrouwenkoor don-
jvanaf 20.00 uur verzorgt in
iderlands Hervormde kerk
Burg. Er staat echter ook
werk op het programma en
iele is een compilatie uit
de beroemde musical van
w Lloyd Webber.
succesvolle optreden dat ze
ar gaven ter gelegenheid van
5-jarig bestaan, beloven de
»an het koor ook nu weer een
de: ncert. Zij krijgen daarbij
tun van twee professionele
«i. Eén ervan is de in Ooster-
leboren Saskia Eelman, die
arrière begon in verschillende
e popbandjes. Jarenlang
s zij een duo met dorpsgenoot
Bremer, nu toetsenist bij
i, de band van oud-Texelaars
landelijk furore maakt. In
is de eerste ronde van de
avondcompetitie heeft Jo
Neer woensdag de aller-
hole-in-one geslagen sinds
lening van de 'grote' golf-
hvee jaar en twee dagen
Op de zesde hole had hij
s één klap nodig. Ooster
noest daartoe een afstand
50 meter overbruggen.
"neravondcompetitie is een
vedstrijd, waaraan behalve le
ak loeristen mogen meedoen,
dstrijd voert over negen holes,
hamers kunnen iedere woens-
ssen 16 00 en 19.00 uur van
laan.
i'ste avond kende een extra
S|e, omdat gegolfd werd voor
ede doel, de World Servants.
oor Oosterender Ferry van
aove zich inzet. Hij deed een
1 °P de deelnemers om een
8 'e doen voor de bouw van
aeshuis in Kenia en een school
'ador. In ruil stelde hij extra
1 'ér beschikking en vrijwilli-
ao World Servants verhuurden
s caddy. Dat bleek een goed
jjatien het warme weer, want
golfers die hun materiaal lie-
en vielen in de prijzen. De
W bedroeg ruim ƒ500,-
fbjafy Keizer, 24 stablefordpunlen;
21, 3.Marc Schuijl en Hans de
BZi
1990 stapte Eelman over op klas
sieke muziek. Ze studeerde zang bij
Nannie Schuller in Amsterdam en
was van 1992 tot 1997 lid van het
Westerkoor, dat maandelijks een
cantatedienst met liederen van Bach
verzorgt. Enkele malen zong ze ook
op Texel. In mei vorig jaar trad ze op
tijdens het jubileumconcert van Soli
Deo Gloria en in december werkte ze
mee aan het kerstconcert van
Excelsior.
Saskia van der Wel, donderdag de
andere professionele gast van het
Texels Vrouwenkoor, specialiseerde
zich op de barok-cello en gaf vele
concerten, onder meer met Das
Freiburger Barockorchester en The
King's Consort. Thans is zij vast
verbonden aan het barokorkest
Concerto '91 en het vroeg-barok
ensemble Barocco Locco. waarin zij
tevens als zangeres optreedt.
Eelman en Van der Wel treden zo
wel samen met het koor als solo op.
Voor de pauze staan stukken van
onder anderen J.S. Bach, H. Purcell,
Joh. Brahms en R. Schumann op
het programma. Na de pauze is er
muziek van een wat lichter genre,
met behalve de compilatie uit Evita
ook stukken van C. Saint-Saëns en
G. Fauré.
Pianist is Fred Jansen, de algehele
leiding is in handen van dirigent Arie
Groen en het geheel wordt gepresen
teerd door Paula Groenhof Kaarten
kosten ƒ10,- en zijn verkrijgbaar bij
Nauta Boek en voor aanvang in de
kerk.
Zachtjes deint de Zwarte Stern op de golven van de haven van
Oudeschild. Een gevoel van nostalgie bekruipt je zodra je aan boord
stapt. Het krakende geluid van de houten spanten doet denken aan
lang vervlogen tijden. Een droom kwam uit voor leke Tessel. Zes
jaar lang werkte zij eigenhandig aan de restauratie van het rustieke
schip. Na een zwervend bestaan werd Oudeschild haar thuisha
ven.
Dames: 1 Manty Wijsman, 18.
'andee 17, 3.Margreet de Graaft.
Bij voldoende belangstelling is
het mogelijk om een vistochtje
te maken met de in oude stijl
gerestaureerde kotter 'Zwarte
Stern' van leke en Nico Tessel.
Om de kosten van de peperdure
restauratie terug te verdienen
houdt het tweetal sinds kort vist-
ochten op de Waddenzee Nico,
zelf een ervaren sportvisser,
kent het wad op z'n duimpje en
als zeemansdochter voell ook
leke zich buitengaats als een vis
in het water. Op termijn is het de
bedoeling dat ze met de zee
waardige houten kotter de
Noordzee op gaan. Huurhengels,
hengelbenodigdheden en con
sumpties zijn aan boord verkrijg
baar Ook groepen kunnen re
serveren. Bij voldoende
deelname wordt op woensdag
en donderdagavond van 18 00
tot 24 00 uur gevist op paling en
tong. Inlichtingen Nico Tessel,
tel 314 565 of 06-20599757.
leke Tessel (41woonde jarenlang op
allerlei soorten schepen. Klippers,
tjalken, loggers, je kunt hef zo gek
niet bedenken. Ze is dan ook de
dochter van een zeeman en kon
eerder zeilen dan fietsen. Met haar
ex-man had zij jarenlang een
scheepsrestauratiebedrijf. Een va
rend wel te verstaan In het ruim van
het schip was de werkplaats. In het
vooronder was een gastenverblijfje
met een paar kooien 'In de winter
voeren wij naar de plek waar werk
was. Meestal in Friesland of Noord
holland. In de zomer hadden we
mensen aan boord. Vrienden en ken
nissen, maar dat breidde zich op
een gegeven moment uit. Dan gin
gen we naar Denemarken of op het
wad varen Daar kende ik Texel al
van, als aanlegplaats. Texel was
meer een opstap naar Terschelling
of Vlieland. Daar gingen we vaak
met onze kinderen naar toe.'
'Maar ik raakte gescheiden en kwam
terecht in Lelystad. Ik was nooit
thuis. Ik zat altijd bij schepen of bij
vrienden. Ik miste het water zo erg.
Maar ja... man weg. boot weg. Dus
besloot ik geld te gaan verdienen,
harde pegels, om zelf een boot fe
kopen, zodat ik van niemand afhan
kelijk was.'
Oorspronkelijk zat Tessel in hef
kleuteronderwijs. Liever had zij wil
len gaan timmeren, maar toentertijd
waren de praktijkopleidingen nog met
ingesteld op vrouwen. Nu echter
besloot ze een omscholingscursus
in Harderwijk te volgen. 'Ik ging le
ren voor meubelmaker, met in mijn
achterhoofd ooit scheeps
timmerman te worden. Niet om een
schip te bouwen maar het lichtere
werk, het intimmeren. The finishing
touch.'
Haar eerste stage liep zij bij een
jachtwerf in Enkhuizen. 'Ik leerde er
wel veel, maar voelde me toch niet
helemaal op mijn plek. Mijn voorkeur
ging nu eenmaal uit naar het am
bachtelijke handwerk. En dat kom je
bij het intimmeren van jachten niet
tegen. Tot ze op een gegeven mo
ment zeiden: Joh, dit werk is eigen
lijk niets voor jou. Waarom ga je niet
eens naar de Batavia om te vragen
of je daar stage kunt lopen?
'Als ik over de dijk naar Enkhuizen
reed, kwam ik altijd langs de
Batavia, een zeventiende-eeuwse
Oostindie-vaarder. Die had ik dol
graag al een keer willen bezoeken,
maar omdat ik stage liep, was het er
nooit van gekomen. Maar ik naar die
scheepswerf. Zegt de baas,
scheepsbouwmeester Willem Vos:
Verrek, jij bent dat mokkel van het
ei! Ik dacht, wat krijgen we nou. Want
ik wist dat helemaal niet meer. Maar
wat bleek, we lagen een keer in
Monnickendam en hij lag langszij de
klipper, waar ik toen nog op woonde.
Hij zat een beetje te jennen Je weet
wel. zo'n Amsterdamse jongen. Had
ik een geintje met hem uitgehaald
met een ei. Hij zei: De Batavia is
echt iets voor jou. Ik mocht gelijk
komen.'
'Ik heb er een ontzettend leuke tijd
gehad. Je moest er wel voor knok
ken om veel onderdelen af te lopen.
Anders stond je wekenlang te scha
ven. En er was nóg een nadeel: het
verdiende met. Het was een werk
plek met behoud van uitkering. Na
een half |aar begon het te broeien.
Ik dacht, ik wil werk zoeken want
anders blijf ik maar in dat huisje zit
ten en dat vond ik maar niks. Ik was
daar niet gelukkig. Ik wilde zelf een
boot.'
'Alle bedrijven die ik kon befietsen
heb ik aangeschreven voorwerk. Het
maakte niet uit wat, als het maar met
hout te maken had Zo kwam ik te
recht bij een bedrijf dat masten
maakt. Zou je ook willen helpen om
de TX33. een blazer, weer in de
vaart te krijgen?, vroeg de eigenaar.
Als dat lukt. gaan we in de winter
masten maken en in de zomer va
ren. Nou, je hoeft tegen mij alleen
maar te zeggen dat we gaan zeilen
en ik begin al te kwijlen. Dus dat was
kaassie.'
'De TX33 kwam oorspronkelijk van
Texel. Daarom wilden wij proberen
om op Texel voet aan wal te krijgen.
Dat lukte. In 1991 voeren wij voor het
Ze zijn niet op het eiland gebo
ren en getogen, maar wonen hier
al zó lang dat ze niet meer van
een echte Texelaar zijn te onder
scheiden Waar komen ze van
daan en wat bracht hen er toe
zich blijvend op ons eiland te
vestigen? In de rubriek Aange
spoeld deze week: leke Tessel.
Juttersmuseum. Dat verkocht de
kaartjes en wij verzorgden de
chartertochten. Ik had nog wel mijn
huisje in Lelystad maar ik woonde
praktisch op het schip Als de eige
naar in het weekend naar huis ging,
bleef ik aan boord. Hield ik een oogje
in het zeil want het was vaak pom
pen of verzuipen
'Ik heb altijd een zwervend bestaan
gehad en als ik dan ergens een paar
maanden was, dan kreeg ik de
kriebels in mijn kont Wilde ik weer
weg. andere horizon Eigenlijk vond
ik dat waardeloos. Wanneer stopte
dat nu eens en vond ik een keer
rust' Ik weet nog dat we een keer
met de auto op Texel kwamen. Zag
ik Texel van een heel andere kant.
Toen dacht ik: als ik ooit nog eens
ergens blijf plakken, dan kon het hier
wel eens zijn. Nooit wetende dat het
ook zo zou worden
In datzelfde jaar ontmoette Tessel
haar huidige partner Nico, een ver
woed sportvisser. Samen betrokken
zij een woning in Oudeschild. Het
werk op de TX33 was inmiddels af
gelopen. 'Ik dacht ach, ik heb genoeg
hobby's, ik vermaak me wel. Maar
toen zat ik echt alleen in dat grote
huis. Boven had ik een zolderkamer
tje met zo'n schuine kap en daar
had ik al mijn scheepsspullen neer
gelegd. Bokken en tuigies en een
brokkie zeil. Ik maak ook zelf schil
derijtjes van schepen en die hing ik
overal neer met het idee van zo. ik
zit op een boot. In de woonkamer zat
ik zelden. Want wat moest ik daar
in mijn eentje?'
'Op een gegeven moment, ik werkte
inmiddels op de TX27, kwam ik een
oud-collega uit het onderwijs tegen.
Die zei Wat doe jij nu achter een
snoeploket? Ze zitten te springen om
leerkrachtenf
Ondanks haar twijfels, ze was al erg
lang uit het onderwijs, besloot Tessel
in de winter een opfriscursus te vol
gen. 'En toen kwam er hier op Texel
een baan vrij bij de asielzoekers. Ik
gaf les aan kinderen in de leeftijds
groep van zeven tot en met veertien
jaar. Dat heb ik een jaar of vier ge
daan. totdat het asielzoekers
centrum werd opgeheven Daarna
kon ik terecht op de Bruinvisschool
'Na heel veel rondkijken, kocht ik
1993 mijn eigen schip Een zee
waardige houten kotter. Vanaf die tijd
was het iedere dag vanuit school
naar het schip. Via de kotterclub.
een club voor houten schepen, liep
ik daar tegenaan. Ik zag het en was
helemaal verkocht. Maar er moest
ontzettend veel aan gebeuren Zelfs
ik heb me daar nog in vergist' Het
dek was verrot. Dus: mast eraf.
Kettingzaag geleend en slopen
maar. Ze zullen wel eens gedacht
hebben. Toen het dek gesloopt
was. bleek ook de stuurhut en het
boeisel verrot. Verder slopen dus.
Iemand maakte toen de leuke op
merking: Goh mevrouw, wat heeft u
een mooie roeiboot! Maar dat
maakte mij niet uit. Ik had een
plaatje in mijn hoofd hoe het moest
worden en zo werd het. Uiteindelijk
deed ik er zes jaar over om het schip
te restaureren. Ik deed zoveel mo
gelijk zelf Er was één moment dat
ik dacht, nu red ik het niet meer.
Maar toen sprong Nico in en hielp mij
waar hij kon
Het is duidelijk op welke plaats
Tessel zich het liefst bevindt. In de
haven van Oudeschild op de Zwarte
Stern. 'Nooit heb ik een moment
gehad dat het weer begon te kriebe
len Ik hou van die weidsheid om mij
heen én van de Texelse mentaliteit.
Hier kijken de mensen je nog recht
aan En dat gebaar hè. dat vingertje
omhoog en dan vanuit de diepte
heui' Ik ken dat gebaar vanuit de
scheepvaart, daar groet je als je een
schip tegenkomt Maar ik kon me
niet voorstellen dat zoveel mensen
elkaar gewoon groeten. Op Texel wel
dus. Met geen stok wil ik hier meer
vandaan...'
Ingrid de Raad
Varen zit leke Tessel tn het bloed: Je hoeft tegen mij alleen maar te zeggen dat we oaan
zeilen ot Ik begin al te kwijlen.(Fmo^t^ZÜsLi
