Schout der Stede Den Burg
door suikerziekte geveld
at ik zemen wou.
Lieuwe Visser identificeerde zich helemaal
mmmm
Geknip$<f
TEXELSE 7 COURANT
m;.
im&K
Schout gezocht
Certificaten voor
ROC-cursisten
Dienstwoning naast
appartementen
Expositie in
Het Posthuys
Alarm-ellende
Beste Jan
en Paula,
Propaganda
Geen gratis OV
Gratis OV
Texelse apotheker
Laat vertrek leidt
tot uur oponthoud
Boerderij maakt
plaats voor woning
(geslaagd
'VV M
OINSDAG 13 JULI 1999
ieuwe Visser heeft een broertje dood aan theater. Emotieloos en
chzelf wegcijferend vertelt hij over zijn verleden als matroos-licht-
achter en vuurtorenwachter. Zonder opsmuk of ook maar een
joortje romantiek. 'Het was gewoon je werk, dus je deed het.' Maar
Is Schout der Stede Den Burg veranderde hij in een acteur voor
ie zelfs toneel niet ver genoeg ging: 'Als ik dat pak aantrok dan
sbeurde er iets met me. Dan wérd ik schout.' Acht jaar lang para-
erde hij met Ada van Holland en de schepen aan zijn zijde trots
/er de folkloremarkten. Vriendelijk maar ook met een zekere
rengheid, zoals het een gezagsdrager betaamt. In maart ging het
et meer. 'Rubberen benen' vertelden de 64-jarige Texelaar dat het
is was. De ouderdom kwam met suikerziekte. Opzijn verzoek
rd de schout eervol ontslag verleend.
>n met te missen verschijning,
inder welke de folklore de folklore
st meer is. Een rijzige gestalte,
ijlvol gehuld in een zwart pak, een
laie hoed met struisveren, ambts-
ten en glimmende schoenen met
ote gespen, waarop hij als een sta
man over de Groeneplaats
:hreed En dan die baard, die grote
tie pluim die waardigheid ver-
tiafte en omstanders ontzag m-
lezemde die alleen nog in de ge-
tiiedemsboekjes is terug te
iden. De middeleeuwse notabele,
jofd van politie en brandweer, dijk-
aal en voorzitter van de schepen-
ink zag tevens toe op de correcte
ileving van de regels. De rechtbank
itsnapte niet aan zijn controle, en
terechtstellingen hield hij een
igie in het zeil. Executies vinden
niet meer plaats, maar de orde op
it plein moet nog steeds worden
ihandhaafd. Ook ti|dens de folk-
le 'Natuurlijk was mijn taak in eer-
e instantie representatief Dansers
■tangen, vragen van bezoekers
er mijn lunctie en kostuum beant-
rorden, gewoon rondlopen. Maar ik
nest ook het programma goed in
jaten houden en erop toezien dat
artiesten op tijd begonnen en
opten. Dat ging vriiwel altijd goed.
(jen ze over hun tijd heen, dan
=cht ik. de volgende groep houdt er
een paar minuten eerder mee
en dat was dan meestal ook zo.
Inkeer maakten die kleine donkere
«netjes het op de Dag van de
kók wel wat al te gek. Ik weet met
srte vandaan kwamen. Chili9 Ja,
ton wel eens zijn. Ik had ze al
saarschuwd, maar of ze me ver-
aden dat weet ik niet. Toen hun
«Itijd voorbij was stonden ze hun
sfamenten nog te stemmen. Ik
je kunt met meer spelen en ze
dropen af. Het jaar daarop waren de
mannetjes er weer, maar of het de
zelfde waren weet ik niet. Ze lijken
allemaal op elkaar.'
Toen zijn voorganger 'Oebele' Jan
Agter hem in 1991 bij het bestuur
van de Stichting Folklore voordroeg
wist Visser van niks. Later ver
klaarde Agter zijn keuze. 'Jij hebt
ook een baard en kan nog beter ou
wehoeren dan ik.' Maar zelfs Agter
had niet kunnen vermoeden hoezeer
de functie van schout Visser op het
lijf geschreven was.
Visser opende de folklore en sloot de
dag weer af. Hij kondigde het pro
gramma aan en gaf commentaar op
de activiteiten. Trouw bracht hij de
post en raamposters rond die het
evenement de nodige publiciteit
moesten verschaffen. Noodzake
lijke activiteiten, maar hij leefde pas
echt op wanneer hij 's middags een
rondje over de Groeneplaats liep en
als heer en meester zijn territorium
inspecteerde. 'Ik veranderde van
houding en wierp een strenge blik in
bepaalde richtingen. Ik vóelde mij
echt schout.' Niet dat hij uitbranders
gaf, in tegendeel: de schout bleef
diplomatiek. 'Soms kostte dat
moeite. Als mensen vroegen. "Is dat
nu de oude Texelse klederdracht?"
Nee, zei ik dan, dat is het kostuum
van de Schout der Stede Den Burg.
Of toen zo'n dame mij op de
Groeneplaats vroeg of ik wist waar
de Rabobank was. Dan wilde ik wel
zeggen: kun je niet uit je doppen kij
ken9 Maar ik bleef altijd vriendelijk
Visser ging zó op in zijn rol dat Tante
Door (van Sambeek) zich laatst liet
ontvallen: "Lieuwe, jij speelde het
niet. jij was het!" Een groot compli
ment voor de schout, die toen hij aan
zijn taak begon amper van het be
staan van de folklore afwist. Jaren-
tv 'JWRh. r
lang had hij naast de vuurtoren ge
woond en zich net als zoveel
Cocksdorpers afzijdig gehouden van
het nostalgisch-culturele evenement
in het psychisch verre Den Burg
In 1962 was hij na zijn aanstelling als
vuurtorenwachter met zijn vrouw Alie
van Sijp op de noordpunt neergestre
ken. De stek en het vak beantwoord
den aan zijn passie voor de zee en
de scheepvaart, die hem al op jeug
dige leeftijd in zijn greep hield Zijn
vader trok als 'los werkman' met zijn
gezin van boerderij naar boerderij,
maar de in 1934 op hoeve Groningen
geboren Lieuwe had meer op met
water dan met land. 'De zee heeft mij
altijd getrokken, ik weet met
waarom. Ik wilde eigenlijk varen,
maar daarvoor had ik met de juiste
opleiding. Ik wilde ook meer vastig
heid omdat we inmiddels twee kin
deren hadden. Het lichtschip was
een mooi alternatief
Het lichtschip 'Texel' lag als vast
baken in de Noordzee, vijftien mijl uit
de kust ter hoogte van het Molengat.
Eens in de twee weken werd ma-
troos-lichtwachter Visser erheen
gevaren en - gezeten in een sloep -
met een lier aan boord gehesen.
'Met slecht weer ging dat soms maar
net. Je kreeg wel eens natte voeten.'
Na veertien dagen werd hij afgelost
en bracht hij een week met zijn ge
zin door om daarna in Den Helder een
week in het boeienmagazijn van de
Kustwacht te werken 'Het was he
lemaal niet erg om zo lang weg te
zijn Ik verveelde me nooit want ik
zat midden tussen de schepen En
als ik weer thuiskwam was het na
tuurlijk eén groot feest
De ervaring die hij in anderhalf jaar
op de 'Texel' had opgedaan kwam
goed van pas toen Visser als
vuurtorenwachter aan de slag ging.
'Ik vroeg nog aan mijn chef: moet ik
hier geen opleiding voor hebben?
"Nee zei hij, "je moet je ogen en
oren openzetten, en als je iets met
weet vraag je het maar aan je colle
ga's." Het antwoord typeert wat Vis
ser 'de goeie ouwe tijd' noemt, waarin
de techniek niet zo'n dominante rol
speelde als tegenwoordig en het
werk in de toren vooral mensenwerk
was 'Nu zit de vuurtorenwachter er
in zijn eentje en moet hij het met
computers en radar doen. Wij had
den alleen de radio die op de nood-
golf stond en later een zender, maar
die mochten we alleen gebruiken als
die van de reddingboot uitviel
'Als we op de radio hoorden dat er
in ons rayon iets mis was, belden we
met de plaatselijke commissie voor
het reddingwezen. Die bepaalde of
de reddingboot moest uitvaren Na
het alarm seinden we de chef in die
dan naar boven kwam. Op de radio
gilde alles en iedereen door elkaar.
Je collega nam het observeren van
de zee over, want één ongeluk be
tekende niet dat er met nóg wat kon
gebeuren. Het was teamworkmaar
dat is nu allemaal voorbij.'
Een spectaculaire reddingsoperatie
die eruit springt kan Visser zich niet
voor de geest halen. 'Er wordt heel
romantisch over het vak gedaan,
maar dat was het niet. Ik was blij als
ik m'n steentje had kunnen bijdragen
aan het redden van mensen, maar
ik deed gewoon m'n werk. Er zal wel
een speciaal geval geweest zijn,
maar dat kan ik me niet herinneren.'
De reorganisatie van de Kustwacht
maakte in 1989 een eind aan Vissers
27-jarige loopbaan als vuurtoren
wachter. Hij ging met de 55-plus-re-
geling en verhuisde naar Den Burg.
'Ik heb met mijn vrouw overlegd en
dit leek ons het beste Anders zou
ik misschien worden overgeplaatst,
maar ik zou met weten waar ik naar
toe moestHet bloed kruipt. Nog
steeds is hij regelmatig bij de vuur
toren te vinden waar hij zijn auto op
het parkeerterrein zet en de passe
rende kustvaarders gadeslaat. Of in
de haven van Oudeschild om te zien
wat er zoal binnen komt varen
Het vroegtijdige afscheid van zijn
geliefde schoutsfunctie was even
min een gebeurtenis waar Visser
enige invloed op had. Vorig jaar kon
digde de ziekte zich al aan, toen hij
minder was opgewassen tegen de
drukte op de folkloremarkt en 's mid
dags regelmatig moest pauzeren en
even zitten. Je kunt zeven jaar 'sui
ker' hebben voordat je er iets van
merkt
'In maart van dit jaar had ik zo'n kle
verige griep gehad, waarvan de ver
moeidheid maar bleef aanhouden
De avond voordat ik naar dokter
Haasdijk zou gaan om van het ge
zeur af te zijn, zag ik kans om twee
keer in elkaar te zakken Eerst
stond ik op uit m'n stoel en zakte ik
er net zo hard weer in terug; later
ging ik boven naar de wc en zeeg ik
ineen op de drempel van de slaap
kamer.'
'Haasdijk wilde m'n bloeddruk me
ten, maar dat kon hij wel vergeten
want ik had geen bloeddruk meer. In
het ziekenhuis vond de cardioloog
het niet nodig om me te houden 's
Middags belde de dokter al "Je hebt
hartritmestoornissen, nierfalen en je
hebt ook suiker Dat waren me
nogal een paar dingen!'
'De zaken zijn nu weer aardig verbe
terd, maar die suiker hou ik. Ik moet
me vooral rustig houden vanwege
het merbruisen en de spataders in
mijn benen. Het is niet zo prettig als
je je daaraan stoot. Met medicijnen
regel ik m'n bloedspiegel. Die wisselt
nogal eens, net als mijn conditie
'Ik zal de folklore missen. Wie mij
moet opvolgen? Daar wil ik me niet
mee bemoeien. Ik zou me een hoop
ergernis op de hals halen. Ik heb
gehoord dat ze met enkele kandida
ten aan het onderhandelen zijn Dat
begrijp ik niet: onderhandelen Het is
een eer om te doen Iemand met een
baard? Ja, dat zou mooi zijn Oebele
Jan had ook een baard, maar die
varieerde nogal eens, met allerlei
soorten struikgewas erin. Ik heb het
bestuur wel medegedeeld dat ik te
rug wil komen als ze volgend jaar nog
geen schout hebben gevonden en
mijn gezondheid het toelaat.' Het
bloed kruipt.
Bart Bosch
'We missen hem vreseli|kl', al
dus Marrigje Nooy over het ver
trek van Lieuwe Visser. De folk
lore is naarstig op zoek naar een
opvolger. Die moet minimaal
achterin de twintig zijn en over
veel tijd beschikken, zeker op de
zomerse woensdagen. Ook an
dere vrijwilligers die zich voor de
folklore willen inzetten zijn van
harte welkom. Voor informatie en
aanmelding: tel. 315 034.
Cursisten van de Texelse locatie
van het Regonaal Opleidings
centrum (ROC) Kop van Noord-Hol
land hebben het schooljaar bekroond
met een certificaat, dat hen werd aan
gereikt door hun docenten De uit
reiking vond plaats tijdens de slot
feest en barbecue-avond in
zwempark Molenkoog. Zoals gebrui
kelijk brachten veel buitenlandse
cursisten een culinaire specialiteit uit
het land van herkomst mee Bijzon
der was de aanwezigheid van de
Amerikaanse Amy Kuitse. Zij woont,
na een jaar op Texel te hebben door
gebracht, alweer enige maanden in
de Verenigde Staten, maar kwam
speciaal terug voor de toets NT2
(Nederlands als tweede taal) Door
middel van e-mail hield ze contact
met haar docente en kon ze de les
sen blijven volgen
De volgende cursisten ontvingen een certifi
caat, ieder voor zijn/haar eigen niveau
BE Engels gevorderden Maria lourdes de
Silva. Aad Eelman. Jan Joosten. Ria Brem er-
Kooij. Nannie de Haas-Van Lenten, Anneke
Huijsman-Schouwstra. Nely Witte-Witte
Mavo Spaans Els Dekker. Vera Devolder.
Manon Grootjen
NT2: Ferry Gazwini. Mary Kennel. Awatif Nasr,
Abas Nasr. Shahm Akberi. Safa AJhadeethy,
Nita Anyanti. Chns Crossland Anjelica
Cuevas. Amy Kuitse, Yuliana Kumiyati. He
len Mozley. Jonathan Rasconcelos. Anait
Atian, Stefama Jackiewicz. Aliresa Naden.
Thayalan Poobalisingam. Abdullatif Rang,
Maria Staszowska, Shapour Afrasiabi. lan
Snowdon. Ulrike Weinch, Janet Crossland.
Artem Kazagan Geraldine Kramer. Hartwig
Kremer. Jesus Arneta Lopez Uraide Hibal
Belardo. Senthan Shanmuganathan en
Maria Silva
Wat het college betreft mag de fa
milie Roest van appartementen
complex Beatrix aan de Kamer
straat in De Koog een aparte,
vrijstaande dienstwoning bou
wen. Dat is strijdig met het be
stemmingsplan, dat alleen een
inpandige dienstwoning binnen
het bebouwingsvlak toestaat.
Een inpandige woning is in dit geval
erg moeilijk. En het aanbouwen van
een dienstwoning aan de bestaande
bebouwing gaat ten koste van de
kwaliteit van een aantal appartemen
ten omdat een deel van de terrassen
of balkons dan verdwijnt. Ook het
verbouwen van enkele appartemen
ten tot één dienstwoning en aan
bouw van nieuwe appartementen,
levert een dergelijk probleem op.
Daarom mag de dienstwoning vrij op
het erf staan, op de plek waar nu een
soort parkeergarage is. De raad
wordt voorgesteld aan deze
bestemmingswijziging mee te wer
ken door het nemen van en
voorbereidingsbesluit
Buiten verantwoordelijkheid van de redactie
Art Gallery Het Posthuys aan De
Brink in De Koog verzorgt van 18
juli tot 10 september een geva
rieerde expostie van vier kunste
naars. Het betreft werken van Peter
Langenberg (schilderijen), Jaap
Hartman (brons sculpturen),
Anthoinette Lanser (keramische
a een paar dagen overkant weer
aar huis. Donderdag 8 juli met de
ooi van half drie. In verband met de
andicap van mijn man zijn wij ge-
oodzaakt in de auto te blijven zit-
'n. Hij kan namelijk de trappen met
p.Voor ons staat een BMW. De ei-
snaars zitten fijn boven (die kunnen
él de trap op) en schakelen het
uto-alarm niet uit Dat begint prompt
loeien en blijft dat om de tien mi-
uten doen, waar je echt gek van
ordt. ledereen die ook in de auto zit,
topt de vingers in de oren. Als de
oot op Texel aanlegt, komen de ei-
enaars terug, waarop mijn man
raagt: 'Kunt u niet lezen?' Meneer
ntwoordt: 'Ik denk het wel.' Mijn man
egt dan: 'Ik denk het niet, anders
u het alarm wel uitgezet Vol-
ens meneer schakelt dat automa-
sch in. Mijn man: 'Dan moet je de
eur niet op slot doen.' Antwoord:
>an ga je toch lekker naar boven.'
Kijk, en zoiets doet pijn, omdat mijn
man het toch al zo slecht heeft. Wij
hebben niet om zijn ziekte gevraagd
en willen ook niet zielig doen Wel zijn
we verschrikkelijk beperkt in het
bezoeken van dingen die voor een
gezond mens mormaal zijn. Dit was
natuurlijk niet de eerste maal dat er
op de boot een alarm loeit. Wij on
dervinden dat elke keer als we op de
boot zitten. Dat andere mensen zich
fatsoenlijk excuseren doet niet af
aan het feit dat het een verschrikking
is. Nu vragen wij ons af of hier nu
echt niets aan te doen is. Er moet
toch een mogelijkheid zijn voor het
personeel van TESO om er op toe
te zien dat de mensen de regels
naleven die op de boot zijn gesteld.
Want, lieve mensen, autorijden is
niet alleen de verkeersregels ken
nen, maar ook een beetje rekening
houden met uw medemens.
J. van Woensel,
De Cocksdorp.
'eten jullie hoeveel verkrachtingen,
lunderingen. geesteli|k geweld, do-
en, kortom oorlogen er al zijn ge
leegd9 Juist vanwege het geloof?
'eteformeerd, katholiek, moslim,
inzovoorts. ze maakten (en maken)
allemaal aan deze praktijken
chuldig Ze deden in de bijbel trou-
'ens al aan stenen-therapie, iets dat
°'9ens mij nooit echt goed afliep,
«eft u enig idee hoeveel mensen
al zijn gedood bij reiki of antro-
'osiofie? Om maar met te spreken
,Jn alle geweldplegingen tijden de
oetreflexologie
aal deze goedwillende mensen pro
ven elkaar te helpen en probeer
',el de terugloop van de kerken in
schoenen te schuiven. Mensen
,an tegenwoordig bepalen zelf wel
'al geestelijke ballast is
u dus praat over verkeerde vij-
=ndelijke machten, misleiding, leu-
'ens an geweld, moet u dus eerst
greens in de eigen gelederen kij-
ïn God geeft u misschien inzicht,
"aar al eeuwenlang lijkt het net iels
anders te gaan Kortom, probeer
overal het goede in te zien (was dit
niet ooit Gods bedoeling9) en be
graaf de strijdbijl.
Jaap Kooger,
Rozendijk.
Geachte redactie en uitgeverij,
Het verspreiden van anonieme, du
bieuze propaganda door de Texelse
Courant, zoals dat gebeurt is voor
een groep 'verontruste Texelaars' bij
de kranten van dinsdag en vrijdag jl„
vind ik een kwalijke zaak.
Rob Teisman,
De Cocksdorp.
Naschrift redactie:
Zoals vrijdag al opgemerkt in de ru
briek 'Groen Zwart', valt de versprei
ding van folders en de plaatsing van
advertenties geheel buiten de ver
antwoordelijkheid van de redactie.
BOVAG is tegen gratis openbaar
vervoer op Texel. Dinsdag vindt in de
gemeenteraad van Texel een verga
dering plaats, waarin onder meer
openbaar vervoer aan de orde komt.
Gemeente Texel wil het autogebruik
op het eiland terugdringen door het
aanbieden van gratis openbaar ver
voer. De werkgroep Duurzaam Toe
risme concludeert na onderzoek dat
Texel uitstekend geschikt is voor
gratis openbaar vervoer. Het zou een
aanzienlijk milieurendement opleve
ren en ook zou de automobiliteit er
sterk door worden verminderd.
BOVAG betwijfelt dit ten zeerste.
Men kan veel beter het fietsgebruik
stimuleren. Dit is de meest milieu
vriendelijke manier van vervoer, le
vert de grootste bi|drage aan de leef
baarheid en aan de afname van de
verkeersdrukte. De werkgroep richt
zich eenzijdig op het openbaar ver
voer, terwijl er op het eiland meer
ondernemingen zijn die kunnen bij
dragen aan vermindering van de
verkeersdruk tijdens de zomermaan
den, zoals fietsverhuurbedrijven.
Deze bedrijven worden door het plan
zelfs sterk benadeeld Op Texel zijn
zo'n twintig verhuurbedrijven die
samen een 'fietsenpark' van meer
dan tienduizend fietsen hebben
Wanneer, zoals de werkgroep be
weert, twee keer zoveel toeristen de
bus nemen, dan is dal een serieuze
aanslag op de fietsverhuurbedrijven.
Indien de provincie Noord-Holland
overigens daadwerkelijk subsidie
verleent aan het openbaar vervoer en
niet aan de fietsverhuurbedrijven,
dan is er ook nog eens sprake van
concurrentievervalsing Dit mag
nooit. BOVAG vindt dat de gemeente
er verstandig aan zou doen om, in
plaats van het openbaar vervoer, het
fietsen op het eiland te stimuleren.
Dat is goed voor de economie van
het eiland, het milieu, de leefbaarheid
en de mobiliteit
Mr John A. Hoekzema,
bondsvoorzitter BOVAG
Hier is een kleine tip voor iedereen
die best blij is met de pen die vorige
week zomaar gratis in de bus werd
gegooid, maar die er de pest aan
heeft om met anonieme anti-reclame
op zak te lopen: met een scherp
mesje had ik binnen tien seconden
een enkel woordje en wat
aanhalingstekens verwijderd en nu
beschik ik over een fraaie pen met
het opschrift Gratis OV op Texel'!
plastieken) en Ad van Poll (schil
derijen). De expositie wordt zon
dag 18 juli om 15.00 uur geopend.
De kunstenaars zijn dan aanwe
zig. Gerhard Smeenk en Johan
Ran luisteren de opening met
viool- en pianomuziek op.
Schilder Peter Langenberg, woon
achtig in de polder tussen Zaandam
en Westzaan. wordt door zijn omge
ving continu in verrukking gebracht
Op zijn schilderijen brengt hij zijn
eigen emoties in kaart, in aardse
kleuren.
Beeldhouwer Jaap Hartman werkt
vanuit traditie en experiment Por
tretten zijn altijd een belangrijk on
derwerp voor hem geweest Ad van
Poll beschouwt schilderen als een
vorm van zelfexpressie Reden voor
hem om zelden in opdracht te wer
ken. Vanwege de tijdrovende tech
niek waar hij zich van bedient, ligt
zijn productie hooguit op 2 of drie
schilderijen per jaar. In het werk van
Anthoinette Lanser is een grote be
langstelling voor een ver verleden de
inspiratie voor hedendaagse vorm
geving In haar beelden is de mens
figuur prominent aanwezig
Naast werken van dit viertal, wordt
in de serre's werk geëxposeerd van
diverse andere kunstenaars.
Het Posthuys is van dinsdag t/m
zondag van 13.30 tot 18.00 uur ge
opend.
Tjeert Olthof,
Den Burg.
Van een trouwe lezer uit Emmen
ontvingen we een kopie van een
advertentie uit het Pharmaceutisch
Weekblad uit 1875. Een facsimile
van deze advertentie werd afgedrukt
in het boek 'Poeders, pillen en pa
tiënten - Apothekers en hun zorg
voor de gezondheid door de eeuwen
heen' van prof. dr Henriètte A Bos-
man-Jelgersma als illustratie bij een
artikel waarin wordt verhaald hoe
leerling-apothekers in vroeger tijd
zelf voor hun opleiding dienden te
zorgen. Het boek (ISBN 90-218-29-
12-6) werd uitgegeven door Sijthoff
Pers.
IWiL Keo («liocnlijke, vlugge burgcfjon-
gen rnn 13 jnron. C jarer. rcwlsroc;|
|i succes in ccot Apotheek «erktaun., zoekt tegen I:
genot ven kos'. en inwoning, PLAATSING btjj
I een pntroon, genegen hem toot hei Leerlinc-
I examen voor ie bereiden.
Adres H. POSTKANTOOR te Texel
Waarschijnlijk door het fraaie zomer
weer hebben vertrekkende vakantie
gangers hun terugreis zo lang moge
lijk uitgesteld. Dat leidde zondag tot
oponthoud bij veerhaven 't Horntje.
Vanaf 17 00 uur was er voor een
deel van de reizigers een wachttijd
van een uur. Later op de avond
groeide de groep wachtenden uit tot
zo'n 150 auto s, waarna Teso besloot
om iets langer door te varen. De
Schulpengat maakte om 22.00 uur
de laatste overtocht. Toen was de
haven weer 'schoon'
B en w staan positief tegenover de
plannen van mevrouw C. Heijne-
Dros om de voormalige stolp
boerderij Maria-hoeve (Pontweg
30) te slopen, elders op het terrein
te herbouwen en als woning te
gebruiken. De bijbehorende
schuur wil ze 's winters als opslag
voor fietsen gebruiken.
De huidige eigenaar van Pontweg 30,
Piet van Leeuwen, is tevens eige
naar de bungalow ernaast, Pontweg
28. Dit was oorspronkelijk de dienst
woning die bij de stolp hoorde. Van
Leeuwen wil de gebouwen geschei
den verkopen Het ene dus aan me
vrouw Heijne en het andere aan de
familie Sprenkeling, die hier al
Oud-eilandgenote Margo Witte is
aan de Gerrit Rietveld Academie te
Amsterdam geslaagd voor haar eind
examen Grafisch Ontwerpen Zij
behaalde haar einddiploma na een
drie-jarige deeltijd opleiding.
woont.
Om een en ander mogelijk te maken
is een procedure nodig, omdat het
complex thans een agrarische be
stemming heeft. Het bestaande A-
blok moet worden omgezet in twee
w-blokken. Deze herziening is moge
lijk als vanuit de agrarische sector
geen belangstelling voor de gebou
wen bestaat, hetgeen moet worden
bepaald in overleg met de Stichting
Agrarisch Texel. Volgens laatstge
noemde instantie kan de agrarische
bestemming van het perceel worden
geschrapt maar de periode van vier
maanden waarbinnen agrariërs zich
als gegadigde voor het gebouw kun
nen aandienen, is nog niet verstre
ken. De gemeenteraad kan echter
evengoed alvast het benodigde
voorbereidingsbesluit nemen, wat
voor de bestemmingswijziging nood
zakelijk is
De bouwvallige, met asbest goltplaten gedekte stolpschuur van Maria-hoeve aan de
Pontweg (FotoGemrdTmrwman)
Kunst van Anthoinette Lanser.
